Ἡ σωστή λειτουργία τοῦ νοῦ

Ἡ ἀποκατάσταση τῆς λειτουργίας τοῦ νοῦ στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-Ὁ σκοτισμός τοῦ νοῦ.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Α΄. ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

1. Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ¹.

Ὁ σκοτισμός τοῦ νοῦ.

Ἡ καρδιά, εἶναι τὸ ψυχοσωματικό κέντρο τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή εἶναι ποὺ πρωτίστως ἀποκαθίσταται στήν φυσιολογική της λειτουργία, ὅταν κάποιος ἐνταχθεῖ σωστά καί παραμείνει ὀργανικά ἐνταγμένος στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πρόκειται γιὰ μία θεραπεία ἐσωτερική, τοῦ κέντρου τῆς ἀνθρώπινης ὑπόστασης καί ὄχι ἐξωτερική.
Ἡ ὑψηλότερη καί καθαρότερη ψυχική δύναμη τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ νοῦς , ὁ ὁποῖος κατά τούς Ἁγίους Πατέρας εἶναι ὁ «ὀφθαλμός τῆς ψυχῆς». Ὁ νοῦς ἔχει οὐσία καί ἐνέργεια ἀντιστοίχως ὅπως ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἔχει Οὐσία (Θεία) καί Ἐνέργεια (Θεία). Στό ἀνθρώπινο νοῦ εἶναι ἀποτυπωμένη ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Ὅταν ὁ νοῦς εἶναι ἐμπαθής-σκοτισμένος τότε δέν ἔχουμε φανέρωση τῆς ἀληθινῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἔχει «ἀμαυρωμένο» τό «κατ’ εἰκόνα».
Ἡ «ἀμαύρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα» ὀφείλεται στήν πτώση, στήν ἁμαρτία, στήν προσπάθεια γιά θέωση χωρίς τόν Θεό, στήν ὑποταγή τοῦ νοός στά κτίσματα καί ὄχι στόν Κτίστη, στήν σαρκοποίηση τοῦ πνεύματος καί μ’ ἕνα λόγο στήν δυσλειτουργία τοῦ νοῦ, δηλ. στήν ἀπουσία τῆς ἀδιάλειπτης προσευχῆς ἐντός τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου. Συνέχεια →