«Ταπεινή ἰκεσία ποιμένος ψυχῶν»
«Εσύ (Κύριε) ο ίδιος εναποτέθηκες στα
ακάθαρτα και βέβηλα μου χέρια ως “παρακαταθήκη”, για να σε διαφυλάξω
αλώβητον ως την φρικτή ημέρα της Λογοδοσίας. Στην παρακαταθήκη αυτή
περιλαμβάνεται και το Σώμα, του οποίου θεία κεφαλή είσαι Εσύ, δηλαδή η
Εκκλησία σου, στο πρόσωπο της μικρής Ποίμνης, που μου εμπιστευόσουν… Με
τα μάτια της ψυχής μου και από ό,τι τυχόν ξέρω ή μαθαίνω, βλέπω την
Ποίμνη Σου περιτριγυρισμένη από λύκους διψασμένους για αίμα,
κυριαρχημένους από άγρια βουλιμία να καταβροχθίσουν ψυχές. Βλέπω
μεταμφιεσμένους σε πρόβατα θανάσιμους εχθρούς των προβάτων Σου, που
θέλουν να τα απομυζήσουν. Βλέπω τους θρασείς “κλέπτας”, που έρχονται να
“αρπάσωσι”, να “θύσωσι”, να “απολέσωσι”…