ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ SAINT ISAAK THE SYRIAN 2: Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Ὁ καταθλιπτικός βασανίζει τόν ἑαυτό του καί τό περιβάλλον του.

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Β1) Τί εἶναι ἡ κατάθλιψη-Ὁ καταθλιπτικός βασανίζει τόν ἑαυτό του καί τό περιβάλλον του.

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Ὁ καταθλιπτικός βασανίζει τόν ἑαυτό του καί τό περιβάλλον του.

Οἱ καταθλιπτικοί βασανίζουν αὐτούς πού γνωρίζουν χωρίς νά τό θέλουν. Εὐχαριστιοῦνται ἀπ’ αὐτό, διότι ἐνεργοῦνται ὑπό τοῦ μισανθρώπου διαβόλου. Φανερώνεται ἀπ’ αὐτό ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης, πού εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀντίστοιχοι μ’ αὐτά δαίμονες πού τά ὑποκινοῦν.

Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουνε αὐτά τά ἀντιδραστικά, αὐτήν τήν συνήθεια,... τούς ἀνθρώπους πού γνωρίζουνε ἐννοοῦν νά τούς παιδεύουνε μέ διάφορα καμώματα, δηλαδή «ἄχ, δέν μπορῶ τοῦτο, ἐκεῖνο, ξεύρω κι ἐγώ...», καί οἱ γύρω τούς βλέπουνε αὐτουνούς πού ὑποφέρουν καί καταθλίβονται καί αὐτοί ὑποφέρουν. Καταλάβατε; Ἀλλά αὐτοί πού πάσχουν ὅμως, ὅταν βλέπουν τούς ἄλλους νά ὑποφέρουν μαζί τους, εὐχαριστιοῦνται καί τό κάνουνε πιό πολύ. Θά πεῖς, μωρέ, γίνεται αὐτό; Ἔ, γίνεται, ὅμως χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε· ὁ διάβολος τό ἐνεργεῖ»^⁷².

Οἱ καταθλιπτικοί ταλαιπωροῦν τούς γύρω τους, ὅταν δέν τούς κάνουν τό θέλημα. Ἐνεργοῦνται ὑπό τοῦ πονηροῦ πνεύματος. Τό πονηρό πνεῦμα μπορεῖ νά κάνει καί ζημιές.

Ἔλεγε ὁ Γέροντας σχετικά: «Νά βλέπεις τόν ἄλλον νά πέφτει κάτω, νά παθαίνει τάχα ἐπιληψία γιά νά τούς κάνει νά ἐντυπωσιαστοῦν, νά τόν λυπηθοῦν, ἤ νά καταλάβουν ὅτι γιατί νά δώσουνε στόν ἀδελφό του καλά παπούτσια... Ἄν τοῦ δίνανε καί μικρή ἀφορμή, ἄρχιζε νά πετάει τίς καρέκλες, νά σπάει τά τζάμια, πάει... Δηλαδή αὐτά γίνονται μ’ ἕναν τρόπο μυστηριώδη»^⁷³, δηλ. δαιμονικό.

Οἱ καταθλιπτικοί, οἱ κλειστοφοβικοί, ταλαιπωροῦνται καί ταλαιπωροῦν τούς ἄλλους χωρίς νά τό θέλουν. «Γίνεται αὐτό... χωρίς νά τό καταλαβαίνουν»^⁷⁴.

Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος γιά μιά περίπτωση : «Ἤθελε νά παιδεύει τούς γονεῖς του πολύ... τό σπίτι του, τ’ ἀδέλφια του... Λοιπόν, νά δεῖτε, εἶχε ἕνα δαιμόνιον, φοβότανε νά μπεῖ μέσα στό τράμ. Καί τόν πατέρα του, ὅταν πηγαίνανε κάτω, διαρκῶς τόν ἔβαζε καί πλήρωνε καί τόν ἐγύριζε μέ ταξί, καί ἄλλα πολλά... Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐνῷ ἐγώ τόν ἐκανόνισα νά πάει νά φύγει ἀπό τούς γονεῖς του, γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἀπ’ αὐτά τά πράγματα. Ἔ, μέ τήν εὐλάβεια ὅλη, πού ἐδόθηκε εἰς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τά πέταξε ὅλα. Καταλάβατε; Καί τό ἔχω δεῖ σέ πολλούς αὐτό τό πράγμα. Βρέ παιδιά, αὐτό βασανίζει σήμερα τόν κόσμο, αὐτά τά πράγματα, τά πειρασμικά, πού πιάνουνε σάν... σάν διαβολικά πράγματα τούς νέους καί φεύγουνε ἀπό τά σπίτια τους καί τά βάζουνε μέ τούς γονεῖς τους, καί παρατᾶνε τά γράμματα καί αὐτό»^⁷⁵.

Ὁ ἄνθρωπος «ἀνοίγει πόρτα» στόν πονηρό, ὁπότε ἐνεργεῖται ὑπ’ αὐτοῦ, καί μπορεῖ νά φαίνεται ὅτι πάσχει ἀκόμη καί ἀπό ἐπιληψία. Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος σέ ἕνα πνευματικό του παιδί (πού φαινόταν νά πάσχει ἀπό ἐπιληψία, ἀλλά στήν πραγματικότητα γινόταν ἐνεργούμενο ὑπό πονηροῦ πνεύματος) ὅτι εἶχε πολύ μεγάλο ἐγωισμό, πρᾶγμα πού ἐκδηλωνόταν μέ τήν ἐπιθυμία της νά τήν ἀγαπούν ὅλοι.

Γενικά, ὁ πνευματικά ὑγιής ἄνθρωπος ἀναπαύει τούς γύρω του, ἐνῶ ὁ ἀσθενής καί δαιμονοκρατούμενος ταλαιπωρεῖ τό περιβάλλον του χωρίς νά τό θέλει.

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης