ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ SAINT ISAAK THE SYRIAN 2: Οἱ τέλειοι χριστιανοί, ἔχοντας καθαρίσει τά αἰσθητήριά τους, ὅταν κοίταζαν τόν οὐρανό, ἔβλεπαν στόν ἀέρα ἐκεῖνα πού ἐμεῖς δέν βλέπουμε μέ τά σαρκικά μάτια μας.

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Οἱ τέλειοι χριστιανοί, ἔχοντας καθαρίσει τά αἰσθητήριά τους, ὅταν κοίταζαν τόν οὐρανό, ἔβλεπαν στόν ἀέρα ἐκεῖνα πού ἐμεῖς δέν βλέπουμε μέ τά σαρκικά μάτια μας.

«Μας περιμένει φοβερή Κρίση καί τρομερή φωτιά», Λέει ο απόστολος Παύλος, «πού θα καταφάει όσους είναι αντίθετοι στον Θεό. Αν κανείς παραβεί τόν μωσαϊκό νόμο, θανατώνεται χωρίς έλεος, άμα καταθέσουν δύο ή τρεις μάρτυρες. Σκεφτείτε πόσο αυστηρότερη τιμωρία αξίζει εκείνος πού εξευτέλισε τόν Υιό τού Θεού, πού θεώρησε χωρίς αξία τό Αίμα της νέας διαθήκης, μέ το όποιο εξαγνίστηκε, καί που εξύβρισε το Άγιο Πνεύμα, τό οποίο του δώρισε τη χάρη. Ξέρουμε ποιος είναι Αυτός που είπε, “Σ’ εμένα ανήκει η εκδίκηση, εγώ θα ανταποδώσω, λέει ο Κύριος” καί τό άλλο, “Ό Κύριος θα κρίνει τόν λαό Του”. Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια τού αληθινού Θεού».

Ο χώρος ανάμεσα στον ουρανό καί τη γη, ανάμεσα στη «θριαμβεύουσα» Εκκλησία καί τη «στρατευομένη», συνήθως στήν Αγία Γραφή, στα πατερικά συγγράμματα αλλά καί στήν κοινή γλώσσα ονομάζεται αέρας. Θα παρουσιάσουμε, λοιπόν, τόν αέρα αυτόν πού περιβάλλει τη γη καί εκτείνεται από την επικράτεια της μέχρι τό διάστημα, το άγνωστο γιά τούς επιστήμονες διάστημα. Θα εξετάσουμε ότι είναι πιο ουσιαστικό καί πιο αναγκαίο, ότι είναι ωφέλιμο γιά τή σωτηρία μας.

Τί είναι αυτός ο γαλάζιος θόλος πού βλέπουμε πάνω από μάς καί που τον ονομάζουμε ουρανό; Είναι πραγματικά ένας θόλος, ή μήπως αέρας μέ αμέτρητο βάθος, απέραντος, χρωματισμένος μέ γαλανό χρώμα; Μάλλον το δεύτερο. Ο αέρας, όταν εκτείνεται σε πολύ μεγάλη απόσταση, έχει την ιδιότητα να παίρνει τό γαλανό χρώμα πού βλέπουμε, καί να καλύπτει μ’ αυτό τά αντικείμενα πού βρίσκονται μακριά από μας, κρύβοντάς τα από τά μάτια μας. Ο καθένας μπορεί να τό διαπιστώσει αυτό, αν κάποια ηλιόλουστη μέρα, μέ ατμόσφαιρα καθαρή, σταθεί σ’ ένα ύψωμα καί κοιτάξει στον ορίζοντα. Τά πράσινα δάση, τά οργωμένα χωράφια, τά σπίτια, όλα έχουν πάρει μια γαλάζια απόχρωση. Αυτή οφείλεται στα χρώμα του αέρα, πού βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια μας καί στα ορατά αντικείμενα. Όσο πιο μακριά είναι τά αντικείμενα, τόσο πιο γαλανά φαίνονται. Καί τελικά, τό γαλάζιο χρώμα καλύπτει τελείως τά πιο απομακρυσμένα απ’ αυτά, εννοώντας τα σε μια γραμμή. Είναι λυπηρό το ότι, εξαιτίας της αμαρτίας πού ενεργεί μέσα μας, η οπτική μας αντίληψη είναι περιορισμένη. Αυτό οφείλουμε να το γνωρίζουμε, γιά να μην πέσουμε από άγνοια σε πλάνη, νομίζοντας ότι διαθέτουμε απεριόριστη ορατική ικανότητα.

Οι τέλειοι χριστιανοί, έχοντας καθαρίσει τά αισθητήριά τους, όταν κοίταζαν τον ουρανό, έβλεπαν στον αέρα εκείνα πού εμείς δεν βλέπουμε μέ τά σαρκικά μάτια μας.

Ο άγιος πρωτομάρτυς Στέφανος, λίγο πριν λιθοβοληθεί από τους Ιουδαίους, τους εχθρούς του Χριστού καί του Χριστιανισμού, είδε μέ την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ανοιχτό τον ουρανό. «Γεμάτος από το Άγιο Πνεύμα», λέει η Γραφή, «ατένισε τόν ουρανό καί είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να στέκεται στα δεξιά του Θεού- καί είπε: “Να, βλέπω τόν ουρανό ανοιχτό καί τον Υιό του Ανθρώπου να στέκεται στα δεξιά του Θεού”».

Ο αββάς Παφνούτιος καί οι άλλοι άγιοι μαθητές του οσίου Μακαρίου του Μεγάλου είδαν —κι αυτοί, φυσικά, μέ την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, όπως ο πρωτομάρτυς Στέφανος— την άνοδο της ψυχής του διδασκάλου τους στον ουρανό καί την είσοδό του στις ουράνιες πύλες.

Ο αββάς Ισίδωρος της Σκήτης είδε τόν ουρανό ν’ ανοίγει γιά τον αββά Ζαχαρία, την ώρα που ο τελευταίος παρέδινε το πνεύμα του, καί αναφώνησε: «Χαρά σ’ εσένα, παιδί μου Ζαχαρία, γιατί σου ανοίχτηκαν οι πύλες της βασιλείας των ουρανών».

Ο αββάς Ιωάννης ο Κολοβός είδε έναν φωτεινό δρόμο από τη γη ως τον ουρανό, από τον οποίο άγγελοι του Θεού μετέφεραν την ψυχή της νεκρής Ταϊσίας.

Η μητέρα τού γέροντος Παισίου [Βελιτσκόφσκι] του Νεάμτς, όταν θρηνούσε απαρηγόρητα γιά την ένταξη του γιου της στη μοναχική πολιτεία, είδε με θεία παραχώρηση ν’ ανοίγονται οι ουρανοί καί να κατεβαίνει από ’κει ένας αστραπόμορφος άγγελος.

Όταν ο άνθρωπος απαλλαγεί, πρόσκαιρα ή μόνιμα, από τίς συνέπειες της πτώσεως, τότε η όρασή του —όπως, άλλωστε, καί οι υπόλοιπες αισθήσεις του— τελειοποιείται καί ξεπερνά τά συνηθισμένα μέτρα- τότε το οπτικό του πεδίο διευρύνεται θαυμαστά- τότε οι διαστάσεις του χώρου μικραίνουν ή καί εκμηδενίζονται γι’ αυτόν. Τά υπερφυσικά οράματα, πού αναφέρθηκαν ήδη, αρκούν γιά να τό αποδείξουν. Θα παραθέσουμε, ωστόσο, ακόμα ένα, προς ισχυρότερη επιβεβαίωση της πνευματικής αυτής πραγματικότητας.

Κάποτε ο όσιος Αντώνιος ο Μέγας, που ασκήτευε στο όρος Κολτσίμ της αιγυπτιακής ερήμου, δυτικά από την Ερυθρά Θάλασσα, σήκωσε τά μάτια του ψηλά καί είδε στον αέρα αγγέλους ν’ ανεβάζουν στον ουρανό την ψυχή του οσίου Αμούν. Ο όσιος Αμούν ασκήτευε στη Νιτρία, πού βρισκόταν σε απόσταση δεκατριών ημερών από το όρος Κολτσίμ. Ο όσιος Αντώνιος ανακοίνωσε στους μοναχούς, πού ήταν μαζί του, την κοίμηση του οσίου Αμούν. Οι μοναχοί σημείωσαν την ημέρα καί την ώρα. Καί όταν ύστερ’ από τριάντα μέρες ήρθαν από τη Νιτρία μερικοί αδελφοί, επιβεβαίωσαν ότι ο όσιος Άμούν είχε κοιμηθεί την ημέρα καί την ώρα που ο όσιος Αντώνιος είδε την ψυχή του ν’ ανεβαίνει στον ουρανό.

Τό ξαναλέμε: Η όραση του χριστιανού πού ανακαινίστηκε από το Άγιο Πνεύμα καί έφτασε στα υψηλά μέτρα της κατά χάρη τελειότητας, ξεπερνά τα όρια της οράσεως του συνηθισμένου ανθρώπου.

Κάποτε έφεραν στον όσιο Μακάριο τον Μέγα μια γυναίκα που εξαιτίας μαγικών μαγγανειών φαινόταν σάν φοράδα. Οι μαθητές του οσίου, καθώς καί όλοι οι άλλοι, έτσι την έβλεπαν. Μόνο εκείνος, μέ τά θεοφώτιστα μάτια του, την έβλεπε γυναίκα, όπως ήταν στήν πραγματικότητα. Εξήγησε, λοιπόν, στούς μαθητές του πώς η ανικανότητα ή μάλλον η περιορισμένη ικανότητα των αισθήσεών τους, πού αδυνατούσαν ν’ αντιληφτούν τα πνεύματα και τις ενέργειές τους, οφειλόταν στη σαρκική τους κατάσταση.