ΜΕΡΟΣ Α΄
Ο εξάψαλμος: Προσευχή Προσευχών!
Εκφράζοντας την ταπεινοφροσύνη που διαπότιζε όλο το είναι του, έλεγε συχνά:
Ποιος θα μας ήξερε, αν ήμασταν στο χωριό μας; Ποιος θα μας έλεγε
καλημέρα; Τώρα είμαστε γνωστοί σ’ όλον τον κόσμο. Στον Άγιο Δαυίδ το
οφείλουμε!
Στο πρόσωπο του Αγίου Δαυίδ βλέπουν εμάς. Στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουν εμάς.
Να ευχαριστούμε τον Θεό, να δοξολογούμε τον Θεό ταπεινά, για ό,τι μας
έχει δώσει μέχρι σήμερα και τα καλά, αλλά και ό,τι άλλο έχει δώσει η
αγάπη του, πάλι για το δικό μας καλό!
Δεν ξέρω τι μας βρήκε ο Θεός και μας μάζεψε εδώ στον Άγιο Δαυίδ. Η μεγάλη του αγάπη. Μέσα στην αγκαλιά του Θεού είμαστε …!
Να ζητάμε ταπεινά να μας σκεπάζει η Χάρις του Θεού, να ζητάμε Ταπείνωση!
Με το μέλι πιάνεις πιο πολλές μύγες, παρά με το ξύδι. Με τη γλυκιά γλώσσα πάντοτε.
Να είμαστε επιεικείς με τους άλλους και αυστηροί με τον εαυτό μας.
Με την ευχαριστία, την δοξολογία, τότε στέλνει τα Χαρίσματά του ο Θεός στον άνθρωπο.
Ο π. Ιάκωβος έλεγε, όταν είσαι στο Νοσοκομείο, να τρως ό,τι σου δίνουν. Είσαι άρρωστός δεν είναι αμαρτία.
Την Αλήθεια την γνωρίζουμε, το συμφέρον προτιμούμε.
Αν ακούς τους ανθρώπους, θα κάνεις δύο φορές το χρόνο Πάσχα!
Τα λόγια των πολλών, κάνουν τον άνθρωπο λωλόν.
Πηγή:
«ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΖΩΣΙ», Εκδ. Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ του Γέροντος – 2013
http://makkavaios.blogspot.gr/2016/11/blog-post_1.html
