Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Οἱ διακοπές τοῦ χριστιανοῦ»
Καί πάλι Χριστός Ἀνέστη! Εὐχαριστῶ πάρα πολύ γιά τήν πρόσκληση καί πρῶτα εὐχαριστῶ τόν Πανάγιό μας Τριαδικό Θεό γιά τήν Χάρη πού μοῦ δίνει νά μιλήσω γιά τόν Ἴδιο, γιά τόν λόγο Του.
Εἶπε ὁ κ. Ἀβραάμ νά ποῦμε τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας. Μά… Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι. Δόξα τῷ Θεῷ, ἀνήκουμε ὅλοι μας στήν ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί νομίζω ὅτι δέν πρέπει νά ὑπάρχει αὐτός ὁ διαχωρισμός μέσα μας ὅτι ἄλλο εἶναι Ἐκκλησία καί ἄλλο εἴμαστε ἐμεῖς. Φυσικά δέν τό εἶπε ἔτσι ὁ κ. Ἀβραάμ. Ἀλλά καμιά φορά γίνεται αὐτό… παίρνω ἀφορμή ἀπό αὐτό πού εἶπε… Ἔχουμε τήν ἰδέα ὅτι Ἐκκλησία εἶναι οἱ ἱερεῖς, οἱ ἀρχιερεῖς καί ἐμεῖς εἴμαστε κάτι ἄλλο… λίγο παραέξω… Ὄχι! Ἐκκλησία εἴμαστε ὅλοι καί πρέπει νά εὐχαριστοῦμε τόν Θεό. Καί νά ποῦμε καί κάτι ἀκόμα, στήν Ἐκκλησία δέν ἔχουμε γνώμη δική μας. Οἱ Προτεστάντες -πού δέν εἶναι Ἐκκλησία, λένε ὅτι εἶναι- ἔχουν γνώμη καί ὁ καθένας λέει τήν γνώμη του… τί νομίζει γιά αὐτά πού λέει ὁ τάδε παπάς, ὁ τάδε δεσπότης ἤ τό Εὐαγγέλιο ἀκόμα ἤ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας. Ἐμεῖς δέν ἔχουμε γνώμη. Δέν πρέπει νά ἔχουμε γνώμη, ἀλλά θά πρέπει νά γνωρίζουμε τί διδάσκει διαχρονικά ἡ ἁγία μας Ἐκκησία ἔτσι, ὥστε νά πορευόμαστε σωστά. Δηλαδή, ποιά εἶναι ἡ συμφωνία, ὅπως λένε οἱ θεολόγοι μας, τῶν Πατέρων, τό λεγόμενο consensus Patrum, γιά τά διάφορα θέματα τῆς ζωῆς μας.
Τό ἦθος, ἡ ζωή μας, εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τῆς πίστης μας. Ἐφόσον ἡ πίστη μας εἶναι καθορισμένη καί μάλιστα αὐστηρότατα καθορισμένη καί δέν χωράει συγκατάβαση στά τῆς πίστεως οὔτε ἐκπτώσεις οὔτε ἡ παραμικρή ἀλλοίωση οὔτε ἕνα «καί» δέν μποροῦμε νά ἀλλοιώσουμε, νά ἀφαιρέσουμε ἤ νά προσθέσουμε στό Σύμβολο τῆς Πίστεως, γιατί μετά γινόμαστε αὐτόματα αἱρετικοί, ἔτσι καί ἡ ζωή μας.
Ἀλλά σήμερα, δυστυχῶς, ἔχει μπεῖ μιά μεγάλη ἀλλοίωση στή ζωή μας, ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπό τή γενικότερη ἀλλοίωση πού ὑπάρχει στή Δύση, στόν Δυτικό ἐκκλησιαστικό χῶρο, ὅπου, μέ ἁπλά λόγια νά τό ποῦμε, ἔχει μπεῖ ὁ κόσμος καί ἡ ζωή ἐκεῖ, τῶν λεγόμενων χριστιανῶν, ἔχει γίνει ἐκκοσμικευμένη. Γι’ αὐτό καί εἶναι καί τό λέω πάλι μέ ἔμφαση «λεγόμενοι», δέν εἶναι πραγματικοί χριστιανοί, ἀφοῦ δέν ἔχουν τή σωστή πίστη καί αὐτό ξεκίνησε ἀπό τό ὅτι ἔχασαν τή σωστή ζωή. Σήμερα ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες καί ἀνά τόν κόσμο Ὀρθόδοξοι κρατᾶμε τήν ὀρθή πίστη, τήν ὀρθόδοξη πίστη θεωρητικά, ἔχουμε ἀκέραιο τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὅπως μᾶς τό παρέδωσαν οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι, ἀλλά στήν πράξη δέν τό τηροῦμε καί ἡ ζωή μας εἶναι ἀλλοτριωμένη, ὁπότε κινδυνεύουμε νά χάσουμε καί τήν Ὀρθόδοξη πίστη. Ὅπως τό βλέπουμε καί μέ τόν Οἰκουμενισμό σήμερα καί τίς ἀπαράδεκτες Συνόδους πού γίνονται κ.λ.π.
Ἀλλά αὐτό εἶναι ἕνα θέμα πού πῆρα ἀφορμή καί εἶπα δυό λόγια βάσει αὐτοῦ πού εἶπε ὁ κ. Ἀβραάμ γιά τήν θέση τῆς Ἐκκλησίας. Οὐσιαστικά θά ποῦμε αὐτό πού πρέπει νά ξέρουμε καί αὐτό πού πρέπει νά ζοῦμε, ἄν θέλουμε νά εἴμαστε συνεπεῖς μέ τό ὄνομά μας, ὅτι εἴμαστε χριστιανοί. Ἄν δηλώνουμε ἄθεοι καί ὄχι χριστιανοί, τότε βέβαια ἀλλάζει τό πράγμα ἤ ἄν δηλώνουμε κάτι ἄλλο ἐκτός ἀπό χριστιανοί. Οἱ χριστιανοί, ὅπως λέει ἔτσι καί μία ἐπστολή πρός Διόγνητον, ζοῦνε μέσα στόν κόσμο, ἀλλά δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, γιατί ὁ κόσμος εἶναι ἐχθρός τοῦ Θεοῦ. Δέν μποροῦμε νά ἀφήσουμε τήν πόλη καί τό χωριό μας καί νά πᾶμε στά βουνά οὔτε μποροῦν ὅλοι νά γίνουν μοναχοί. Γιατί δέν μποροῦν; Γιατί δέν θέλουν. Ὁ Θεός δέν ἀναγκάζει κανέναν νά γίνει μοναχός, ἀλλά ὅλοι μποροῦμε νά ἔχουμε αὐτή τήν τροπική ἀναχώρηση ἀπ’ τόν κόσμο, δηλαδή νά πάρουμε ἀποστάσεις ἀπό τόν τρόπο ζωῆς, πού λέγεται κοσμικός τρόπος ζωῆς.
Μιά διάσταση θά ποῦμε σήμερα πού σχετίζεται μέ τίς διακοπές καί γενικότερα μέ τό θέμα τῆς ψυχαγωγίας. Βάλαμε ἔτσι τό θέμα «Οἱ διακοπές τοῦ χριστιανοῦ» ἀλλά θά μπορούσαμε νά ποῦμε καί «ἡ ψυχαγωγία τοῦ χριστιανοῦ», ἡ ὁποία δυστυχῶς σήμερα δέν εἶναι ψυχαγωγία, ἀλλά εἶναι διασκέδαση καί ἔχει διαφορά τό ἔνα ἀπό τό ἄλλο. Θά ποῦμε ποιά εἶναι ἡ διαφορά.
Νά σᾶς πῶ ἕνα περιστατικό ἀπό τό Γεροντικό, ἀπό τόν Μέγα Ἀντώνιο. Ἕνας κυνηγός, βλέποντας τόν πατριάρχη τῆς ἐρήμου, τόν Μέγα Ἀντώνιο (ὁ ὁποῖος ἔζησε τό 251 – 356 μ.Χ. καί εἶναι ὁ ἡγέτης, ὁ ἱδρυτής, ὁ θεμελιωτής τοῦ ὀρθόδοξου μοναχισμοῦ στήν Αἴγυπτο, Αἰγύπτιος ἦταν), ν’ ἀστειεύεται μέ τούς μοναχούς του, τούς ὑποτακτικούς του, νά λένε χαλαρά κάποια ἀστεῖα, ὄχι φυσικά βρώμικα καί ἁμαρτωλά… σκανδαλίσθηκε! Θέλοντας ὁ Ὅσιος νά τόν διδάξει ὅτι μερικές φορές ἡ διάκριση ἐπιβάλλει κάποια συγκατάβαση στήν πολλή αὐστηρότητα, τοῦ εἶπε: -Τέντωσε τό τόξο σου. Ὁ κυνηγός ὑπήκουσε. Ὁ Ὅσιος τοῦ εἶπε πάλι: – Τέντωσέ το περισσότερο. Ὁ κυνηγός τό τέντωσε περισσότερο, ὁπότε ὁ Ὅσιος τοῦ εἶπε ξανά: – Τέντωσέ το ἀκόμα πιό πολύ. Ὁ κυνηγός διαμαρτυρήθηκε: – Ἄν τό τεντώσω περισσότερο, θά σπάσει. Ἔχει κάποια ὅρια. – Τό ἴδιο θά συμβεῖ, ἀποκρίθηκε ὁ Ὄσιος, καί μέ τούς ἀδελφούς, ἐάν ἀγωνίζωνται συνεχῶς σκληρά, χωρίς καμιά ἀνάπαυση καί ἀναψυχή.
Αὐτά ἀπό τό Γεροντικό, πού γιά κάποιους εἶναι πολύ αὐστηρό βιβλίο, ἀφοῦ περιγράφει τήν πολύ αὐστηρή ζωή τῶν μοναχῶν! Βέβαια στήν Ὀρθοδοξία δέν εἶναι ὡραία αὐτή ἡ ὁρολογία, δέν εἶναι σωστή. Δέν ὑπάρχει αὐστηρή καί ἐπιεικής ἤ χαλαρή χριστιανική ζωή. Μία εἶναι ἡ χριστιανική ζωή. Ἁπλῶς ἡ διαφορά τῶν μοναχῶν μέ τούς μή μοναχούς εἶναι ὅτι οἱ μέν εἶναι ἄγαμοι, οἱ δέ εἶναι ἔγγαμοι. Κατά τά ἄλλα καί οἱ μέν καί οἱ δέ ὀφείλουμε νά τηροῦμε τό Εὐαγγέλιο, τίς ἐντολές. Δέν ὑπάρχουν δύο εὐαγγέλια, ἕνα ἄς ποῦμε πιό λάιτ, ἐκκοσμικευμένο, χαλαρό Εὐαγγέλιο, γιά τούς λαϊκούς, γιά τούς κοσμικούς καί ἕνα πιό αὐστηρό γιά τούς μοναχούς.
Ὡστόσο, κάποιοι τό θεωροῦν αὐστηρό αὐτό τό βιβλίο. Καί νά πού βλέπουμε μέσα σ’ αὐτό τό βιβλίο νά ὑπάρχει αὐτή ἡ καταχώρηση καί μάλιστα ἀπό τόν θεμελιωτή τοῦ μοναχισμοῦ, τόν Ἅγιο Ἀντώνιο, ὁ ὁποῖος «χαριεντιζόταν» λέει, ἔλεγε κάποια ἀστεῖα μέ τούς μοναχούς του. Αὐτό θέλει κάτι νά μᾶς διδάξει. Τί; Ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔχει μιά τέτοια ἀνάγκη γιά χαλάρωση, γιά ξεκούραση, γιά ἕνα «παιχνίδι» θά λέγαμε, χωρίς νά εἶναι φυσικά κάτι ἁμαρτωλό. Ἐδῶ, βέβαια, μπαίνει αὐτή ἡ διάκριση, γιατί σήμερα ἡ χαλάρωση, ἡ ξεκούραση καί οἱ διακοπές ἔχουν ταυτιστεῖ δυστυχῶς μέ τήν διασκέδαση. Ἡ ὁποία διασκέδαση εἶναι ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς ψυχαγωγίας.
– Τί σημαίνει ψυχαγωγία;
Ἄν ἀναλύσουμε τήν λέξη, σημαίνει ἀγωγή τῆς ψυχῆς. Ἀγωγή, δηλαδή νά ὁδηγήσω, νά πάω τήν ψυχή μου, πρός τόν Θεό. Αὐτή εἶναι ἀληθινή ψυχαγωγία, νά ὁδηγήσω τήν ψυχή μου στόν Θεό. Ὅταν ἡ ψυχαγωγία γίνεται διασκέδαση, σημαίνει ὅτι ὁ χριστιανός προσπαθεῖ νά ταυτιστεῖ μέ τόν κόσμο καί νά ὁδηγήσει τήν ψυχή του ὄχι στόν Θεό. Ἡ λέξη διασκέδαση, σύνθετη λέξη, σημαίνει διά – σκεδάννυμι, διά – σκορπίζομαι, διασκορπισμός. Ψυχαγωγία εἶναι ἀκριβῶς τό ἀντίθετο, νά συγκεντρώσεις τόν ἑαυτό σου καί ὅλες σου τίς δυνάμεις καί νά τίς ὁδηγήσεις στόν Χριστό. Διασκέδαση εἶναι νά διαλυθεῖς, νά σκορπιστεῖς.
Διάβαζα πρόσφατα, μιά διδακτορική διατριβή (παρακαλῶ!), ἀπό ἕναν ἐπιστήμονα τῆς Παντείου, ἡ ὁποία εἶχε θέμα τήν διασκέδαση, πῶς διασκεδάζουν σήμερα οἱ νέοι καί μάλιστα σέ μιά περιοχή τῆς Ἀθήνας. Ξέρετε τί λέγανε τά παιδιά πού διασκεδάζανε; «Θέλω τρέλα»! Αὐτό εἶναι τό σύνθημα πού ἐπικρατεῖ μέσα στά κέντρα αὐτά πού ὑποτίθεται ὁ ἄνθρωπος ξεκουράζεται. Τρέλα… νά τρελαθεῖς, νά χάσεις τόν ἑαυτό σου, νά σκορπιστεῖς, νά διαλυθεῖς… Μά αὐτό ἀκριβῶς εἶναι ἡ κόλαση. Ὅταν χάσεις τόν ἑαυτό σου, τά χάνεις ὅλα. Αὐτό εἶναι πού λέει ὁ Χριστός ἡ ἀπώλεια. Ἐνῶ ἡ σωτηρία εἶναι ἀκριβῶς τό ἀντίθετο, νά μαζέψεις τόν ἑαυτό σου, νά μαζέψεις τίς δυνάμεις σου καί νά τίς κατευθύνεις στόν Θεό. Ἑπομένως, μιλᾶμε γιά ἀγωγή τῆς ψυχῆς καί ὄχι γιά σκόρπισμα καί διάλυση τῆς ψυχῆς.
Σήμερα ὅμως, δυστυχῶς, ἡ χαλάρωση καί οἱ διακοπές ἔχουν ταυτιστεῖ μέ τήν ἁμαρτία. Μοῦ ἔλεγε ἕνα νέο παιδί, μετά τίς ἐξετάσεις κ.λ.π. πού εἶχε στό σχολεῖο, καλοκαίρι… λέει, εἶπα λίγο πάτερ νά χαλαρώσω… κι ἀπό τά πνευματικά λίγο… καλοκαίρι εἶναι τώρα… καί ἔκανα τίς χειρότερες ἁμαρτίες. Ἔπεσε στίς χειρότερες ἁμαρτίες. Δηλαδή, δέν χωράει χαλάρωση γιά τόν χριστιανό. Αὐτό πρέπει νά τό πάρουμε ἀπόφαση.
Θά σᾶς διαβάσω πάλι ἔνα περιστατικό. «Ἕνας μοναχός βρῆκε πολλούς πειρασμούς στόν τόπο πού πρωτοάρχισε νά ἀγωνίζεται. Κάποτε ἔχασε τήν ὑπομονή του καί ἀποφάσισε νά φύγει μακριά, γιά νά βρεῖ τήν ἡσυχία του». Γιατί ὁ διάβολος, ἐκεῖ πού ἔμενε, τόν πολεμοῦσε πολύ μέ λογισμούς κ.λ.π. ὁπότε λέει νά πάω κάπου ἀλλοῦ νά γλιτώσω ἀπό τόν διάβολο. Λίγο διακοπές! «Καθώς ἔσκυψε νά δέσει τά σανδάλια του γιά νά ξεκινήσει», νά πάει ἐκεῖ πού ἤλπιζε ὅτι δέν θά ὑπῆρχε ὁ πονηρός «εἶδε ἀντίκρυ κάποιον ἄλλον νά δένει κι ἐκεῖνος τά δικά του σανδάλια. -Ποιός εἶσαι σύ; τόν ρώτησε. – Ἐκεῖνος πού σέ βγάζει ἀπό δῶ. Καί νά ‘μαι πάλι ἕτοιμος νά προπορευθῶ ἐκεῖ πού σκοπεύεις νά καταφύγεις». Πρίν πᾶς ἐσύ, θά εἶμαι ἐγώ ἐκεῖ, θά σέ περιμένω… «Ἦταν ὁ διάβολος πού ἐπεχείρησε νά τόν διώξει, ἀλλά δέν τό κατόρθωσε γιατί ὁ ἀδελφός ἔμεινε, ὕστερα ἀπ’ αὐτό, στό κελί του κι ἀγωνίστηκε μέ ὑπομονή, ἕως ὅτου νίκησε τούς πειρασμούς». Αὐτό τό περιστατικό τί μᾶς λέει; Ὅτι ὁ διάβολος δέν κάνει διακοπές. Οὔτε ὑπάρχει κάποιος τόπος πού δέν ὑπάρχει. Δέν εἶναι πανταχοῦ παρών ὁ διάβολος. Μόνο ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών, ἀλλά μέσω τῶν δαιμόνων, τῶν ἄλλων ὑποτακτικῶν του δηλαδή πού ἔπεσαν μαζί του λόγω τῆς ὑπερηφάνειάς τους, ἔχουν διασκορπιστεῖ σ’ ὅλον τόν κόσμο καί δημιουργοῦν παντοῦ πειρασμούς καί πόλεμο. Κατεξοχήν βέβαια στούς χριστιανούς. Ἑπομένως, δέν πρέπει νά περνάει ἀπό τό μυαλό κάποιου «νά χαλαρώσω λίγο», ὅπως εἶπε αὐτό τό παιδί, ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα, γιατί ὁ διάβολος δέν κάνει διακοπές. Ἄρα καί ὁ χριστιανός δέν χαλαρώνει καί ὅπου θά πάει γιά νά ξεκουραστεῖ ἀνθρωπίνως, θά πρέπει νά κρατήσει ἐκεῖ τόν πνευματικό του ἀγῶνα, νά συνεχίσει τόν πνευματικό του ἀγῶνα, γιατί κι ἐκεῖ πάλι θά βρεῖ τούς πειρασμούς πού εἶχε κι ἐδῶ καί παντοῦ, τούς ὁποίους βάζει ὁ διάβολος σ’ αὐτούς πού ἀγωνίζονται.
Ὡστόσο ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀνάγκη γιά χαλάρωση. Σήμερα ἔχουμε αὐτή τήν κατάσταση… ἄλλο ψυχαγωγία καί ἄλλο διασκέδαση. Καί δυστυχῶς ἔχει ταυτιστεῖ ἡ διασκέδαση, ἡ χαλάρωση, μέ τήν ἁμαρτία. Δυστυχῶς μάλιστα, γιά νά λέμε τά πράγματα μέ τό ὄνομά τους, γιά πάρα πολλούς σήμερα διασκέδαση σημαίνει ἐρωτισμός, σημαίνει ἡδονοβλεψία, σημαίνει μοιχεία καί πορνεία μέ τά μάτια, τά ἀγγίγματα ἤ καί τήν πλήρη σαρκική ἁμαρτία καί τίς σαρκικές διαστροφές ἀκόμα. Κι αὐτά ὁ κόσμος τά λέει διασκέδαση. Τώρα συγγνώμη ἄν λερώνω τά αὐτιά σας, νά μέ συγχωρέσετε, ἀλλά δυστυχῶς, ὅταν λέει κάποιος νά δῶ λίγο τηλεόραση, δέν πέφτει σ’ αὐτά πού εἴπαμε λίγο ὡς πολύ; Τί δείχνει σήμερα ἡ τηλεόραση, τό διαδίκτυο..; Δέν εἶναι συνεχῶς πρόκληση γιά τίς ἁμαρτίες αὐτές πού προαναφέραμε καί μία συνεχής παρακίνηση πρός αὐτά; Καί λέει ὁ ἄλλος τό βράδυ πού ἔρχομαι στό σπίτι νά ξεκουραστῶ… Πῶς νά ξεκουραστῶ; Νά ἀνοίξω τηλεόραση. Μά ἔτσι θά ξεκουραστεῖς ἄνθρωπέ μου; Ἔτσι θά κουραστεῖς χειρότερα καί θά φορτώσεις τήν ψυχή σου μέ ἕνα σωρό προκλήσεις, γιά νά μήν πῶ καί συγκαταθέσεις στήν ἁμαρτία. Βέβαια οἱ ἅγιοι Πατέρες ὅλα αὐτά τά καταδικάζουν πλήρως καί τελείως. Στά χρόνια τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, δέν ὑπῆρχαν οἱ τηλεοράσεις οὔτε τά διαδίκτυα οὔτε τό ποδόσφαιρο οὔτε ὁ κινηματογράφος. Τά θέατρα ὑπῆρχαν.
– Ξέρετε τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἰωάννης γιά τούς ἀνθρώπους πού πήγαιναν στά θέατρα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης;
Τά ὁποῖα βεβαίως εἶχαν πολύ ἄσχημα θεάματα, ὅπως καί σήμερα. Ἔλεγε ὅτι «ἐσεῖς πού πᾶτε ἐκεῖ κάνετε ἀπηρτισμένη μοιχεία». Ὁλοκληρωμένη μοιχεία κάνετε, ἔλεγε, μ’ αὐτά πού βλέπετε ἐκεῖ πέρα! Ἄν διαβάσετε καί τί λέει γιά τούς ἱπποδρόμους… Σήμερα ἀντί γιά τούς ἱπποδρόμους ἔχουμε τά γήπεδα. Τό τί βωμολοχίες, τό τί ἀγριότητα ἐπικρατεῖ σήμερα στά γήπεδα δέν λέγεται…. Ἐγώ κάποτε πέρασα ἀναγκαστικά στήν Ἀθήνα ἀπό τό στάδιο τοῦ Παναθηναϊκοῦ στήν Λεωφόρο… ἔφριξα! Νόμιζα ὅτι γίνεται πόλεμος… ὅτι θά πέσει ὅλος ὁ κόσμος νά μέ σκοτώσει… καί ἤμουνα ἀπ’ ἔξω, ὄχι μέσα! Τρόμαξα στήν κυριολεξία! Καί λέω εἶναι δυνατόν; Αὐτοί εἶναι ἄνθρωποι τώρα ἤ ἄγρια θηρία; Καί πολύ χειρότερα ἀπό ἄγρια θηρία. Τά ἄγρια θηρία δέν φέρονται ἔτσι. Τώρα μπορεῖ νά πεῖ κανείς χριστιανός: – Γιατί ὄχι; Νά τό εὐλογήσουμε καί τό ποδόσφαιρο! Νά πᾶμε καί στόν Πατριάρχη νά πάρουμε μιά εὐχή νά νικήσει ἡ ἐθνική Ἑλλάδος! Ἔ, ὄχι πιά! Δέν μποροῦμε νά τά εὐλογοῦμε ὅλα! Ἤ ἡ ἄλλη πάει στή Γιουροβίζιον (Eurovision) καί λέει νά πάρω ἄς ποῦμε εὐχή ἀπό τόν τάδε Δεσπότη γιά νά νικήσω… Δέν τά εὐλογοῦμε ὅλα… Ὁ χριστιανός δέν τά εὐλογεῖ ὅλα οὔτε ὁ Χριστός τά εὐλογεῖ ὅλα. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, μέ συγχωρεῖτε «τά οὖρα δέν γίνονται ἁγιασμός». Δέν γίνεται. Πῶς νά τό κάνουμε; Δέν εὐλογοῦνται ὅλα..
Παρόλα αὐτά ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀνάγκη γιά χαλάρωση. Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἔλεγαν καί μερικά σωστά καί ὡραῖα. Ὁ Δημόκριτος ἔλεγε: «Βίος ἀνεόρταστος μακρά ὁδός ἀπανδόκευτος». Δηλαδή ζωή πού δέν ἔχει γιορτές, δέν ἔχει μία χαλάρωση, εἶναι σάν ἕναν μακρύ δρόμο πού δέν ἔχει πανδοχεῖο. Σκεφτεῖτε νά πᾶτε ἀπό δῶ στήν Ἀθήνα ἤ στή Σπάρτη ἤ κάπου πιό μακριά καί νά μή σταματήσετε πουθενά. Πόσο κουραστικό εἶναι! Λές, νά πάρω μιά ἀνάσα… Στίς δυό ὧρες λένε οἱ ὁδηγοί πρέπει νά κάνεις ὁπωσδήποτε μία στάση γιά νά συνεχίσεις μετά. Ἰδιαίτερα ἄν ὁδηγεῖς, εἶναι άκόμα πιό πολύ ἀναγκαῖο αὐτό. Οἱ γιορτές εἶναι πραγματικά μιά ξεκούραση, ἀλλά ὅταν εἶναι ἐορτές ἐκκλησιαστικές καί δέν γίνονται κοσμικές.
Νά σᾶς πῶ κάτι ἀκόμα καί μή σᾶς φανεῖ παρατραβηγμένο: ἡ σύγχρονη διασκέδαση ἔχει καταντήσει βιομηχανία. Εἶναι μάλιστα ἕνας ἀπό τούς βραχίονες ἐπιβολῆς τῆς Παγκοσμιοποίησης. Δέν εἶναι τραβηγμένο αὐτό πού σᾶς λέω. Καί ὅλα αὐτά βέβαια ξεκινᾶνε ἀπό αὐτή τήν μεγάλη αἵρεση πού λέγεται Νέα Ἐποχή. Εἶναι φοβερός αὐτός ὁ κίνδυνος καί δέν ἔχουμε συλλάβει πόσο ὕπουλα ἔχει μπεῖ μέσα στή ζωή μας αὐτή ἡ αἵρεση. Ἡ Νέα Ἐποχή τί λέει; Λέει ὅτι ὅλα εἶναι θεός, ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι τό ἴδιο, ὅλες ἔχουν τόν ἴδιο θεό, τόν ἀληθινό Θεό, ὅλες εἶναι μονοπάτι γιά τόν ἴδιο θεό… νά μή λέτε ἐσεῖς οἱ ὀρθόδοξοι ὅτι μόνο ὁ δικός σας Θεός εἶναι ἀληθινός… ναί, ὑπάρχει ὁ Χριστός, ὑπάρχει καί ὁ Βούδας ὅμως καί εἶναι τό ἴδιο… ἐσεῖς τό λέτε Χριστό, ἐμεῖς τό λέμε Βούδα… νά μάθετε καί γιά τό κάρμα, νά μάθετε καί γιά τόν διαλογισμό, νά μάθετε καί γιά τή γιόγκα.
Ξέρετε σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἔχουν φοβερή βαρεμάρα… Δέν λένε βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι;… καί τά νέα παιδιά.. Θυμᾶμαι στό Πανεπιστήμιο, ἀπό τότε, μιά φορά κοίταζα στά ἕδρανα καί τά παιδιά – οἱ φοιτητές ἔγραφαν συνέχεια αὐτή τή λέξη. Κι ἄν ἀνοίξετε τό διαδίκτυο, λέει: τρόπους γιά νά ξεπεράσετε τή βαρεμάρα! Καί ξέρετε τί συνιστοῦν; Νά κάνεις γιόγκα… Ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες γιά νά ξεπεράσουμε τή βαρεμάρα μας νά κάνουμε γιόγκα; Καί συμβουλεύει ἐμᾶς τώρα ὀρθόδοξη Ἑλληνίδα!
– Ξέρετε τί εἶναι ἡ γιόγκα;
Γιά νά σᾶς πῶ πόσο μᾶς ἔχει ἐπηρεάσει ἡ Νέα Ἐποχή. Τό ἔχουν περάσει ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι μιά ἁπλή γυμναστική. Ἡ γιόγκα παρακαλῶ εἶναι θρησκεία, εἶναι προσευχή στούς δαίμονες. Εἶναι πρακτική τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν ἡ γιόγκα. Κι ὅμως τό περνᾶνε ἔτσι… Ἤ ἀκοῦς γιά προηγούμενες ζωές, γιά μετεμψύχωση, γιά κάρμα.. ξέρετε ἀπό ποῦ εἶναι ὅλα αὐτά; Ἀπό τίς ἀνατολικές θρησκεῖες ἦρθαν αὐτά, ἀπό τούς εἰδωλολάτρες κι ἔχουν ποτίσει τό εἶναι μας. Καί μᾶς τά πετᾶνε ἔτσι καί λέμε «ἔ, τό εἶπε κι αὐτό… καί τί ἔγινε;». Ὄχι, ὅλα αὐτά εἶναι στοχευμένα καί στό περνᾶνε ὅτι εἶναι μιά διασκέδαση, μιά ψυχαγωγία, ὅτι εἶναι μιά χαλάρωση, γιά νά ἠρεμήσεις… Ἡ αἰχμή τοῦ δόρατος τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τῆς Παγκοσμιοποίησης εἶναι αὐτή ἡ βιομηχανία τοῦ θεάματος πού ξεκινάει ἀπό τό Χόλιγουντ. Ὅλες οἱ ταινίες θά δεῖτε τελικά εἶναι ὅλες οἱ ἴδιες. Ἐγώ εἶχα νά δῶ ταινία 20-25 χρόνια καί μιά φορά σέ μιά κατασκήνωση λένε νά δοῦμε πάτερ αὐτή, δέν ἔχει τίποτα… ἔ, λέω νά κάτσω καί ἐγώ νά δῶ τί εἶναι αὐτό… καί λέω αὐτό παιδιά τό ἔχω δεῖ πρίν εἴκοσι χρόνια… ἴδιο πράγμα εἶναι… μπάμ, μπούμ, πιστολιές, αὐτοκίνητα πού τρέχουν, ὅλα τό ἴδιο πράγμα… καί μέσα ἐκεῖ σοῦ βάζουν καί διαλογισμό κι αὐτά τά περίεργα περί κάρμα κ.λ.π. Σοῦ περνᾶνε δηλαδή τήν προπαγάνδα τους. Καί σήμερα περνᾶνε καί τήν ὁμοφυλοφιλία. Καί τά λεγόμενα «παιδικά» προβάλλουν τήν ὁμοφυλοφιλία. Καί θά δεῖτε σέ λίγο καί τήν παιδοφιλία… γιά νά μήν πῶ ὅτι ἤδη γίνεται κι αὐτό. Ὅλα αὐτά δέν εἶναι τυχαῖα. Νά σᾶς πῶ καί κάτι πού λένε οἱ ἐρευνητές, ὅτι τελικά ἡ ψυχαγωγία, ἡ διασκέδαση πιό σωστά, τείνει νά γίνει ἕνα μέσο καταστολῆς καί ἕνα μέσο ἐπιβολῆς τῆς παγκοσμιοποίησης.
– Ἡ Παγκοσμιοποίηση τί ἐπιδιώκει;
Νά καταστραφοῦν οἱ ἐθνικοί πολιτισμοί καί νά ἀντικατασταθεῖ ἡ ἰδιοπροσωπία τοῦ κάθε λαοῦ μέ μιά παγκόσμια καταναλωτική κουλτούρα καί μέ μιά ἀγοραία, δηλαδή πορνική, θρησκεία τῆς ἡδονῆς καί φυσικά μέ μιά ὑποταγή στό κράτος. Θά δεῖτε πώς ὁ κόσμος σιγά-σιγά λόγω τῆς ἀνίας πού ὑπάρχει – κι ὅλο καί αὐξάνει ἡ ἀνία – θά ζητάει ἕνα ὑποκατάστατο. Καί τό ἔχουν ἕτοιμο. Ξέρετε ποιό εἶναι τό ὑποκατάστατο; Ἡ δημόσια ψυχαγωγία, ἡ ὁποία ὡς κύριο χαρακτηριστικό θά ἔχει τήν ἡδονή. Γι’ αὐτό λένε οἱ ἐρευνητές καί ἕνας ὀνόματι Ἄλντους Χάξλεϋ, θά τόν ἔχετε ἴσως ἀκούσει, ὅτι δέν θά χρειαστεῖ ὁ ‘μεγάλος ἀδελφός’, ὅπως ἔλεγε ὁ Ὄργουελ στό μυθιστόρημα αὐτό, τό ‘1984’, ἕνας παγκόσμιος δικτάτορας, γιατί οἱ ἄνθρωποι μέσω τῆς ψυχαγωγίας, τῆς βιομηχανίας αὐτῆς, πού ξεκινάει, ὅπως σᾶς εἶπα, ἀπό τό Χόλιγουντ, θά ἀποδεχθοῦν τήν ψυχαγωγία ὡς τόν ἀνώτερο τρόπο ζωῆς. Καί τό κύριο χαρακτηριστικό αὐτῆς τῆς ψυχαγωγίας θά εἶναι ἡ ἡδονή, ἡ ἄκρατη ἡδονή, ἡ ὁποία θά περάσει μέσα στούς λαούς μέ τή διάλυση τῆς οἰκογένειας. Ἤδη βλέπουμε ὅτι ἡ οἰκογένεια ἔχει διαλυθεῖ καί ἔχει ἀνοίξει ὁ δρόμος πλήρως γιά κάθε διαστροφή. Τό βλέπετε καί στά σχολεῖα. Τά παιδιά μας πλέον στά σχολεῖα δέν μιλᾶνε γιά ἑτερόφυλους ἔρωτες καί τέτοια, ὅπως στήν ἐποχή μας, μιλᾶνε γιά ὁμοφυλοφιλία. Τά ὑπονοούμενα στά μικρά παιδιά τώρα στά σχολεῖα εἶναι ὁμοφυλοφιλικά… Ἤδη τό Κράτος μας περνάει τό μήνυμα μέσα ἀπό τήν θεματική ἑβδομάδα ὅτι ὅλα εἶναι φυσιολογικά! Εἶναι ἁπλῶς διαφορετικά! Τί λέτε ὅτι εἶναι διαστροφή ἡ ὁμοφυλοφιλία; Μή λές τέτοια πράγματα… Ἀκόμα ἴσως δέν μᾶς κάνουν κάτι, ἀλλά σέ 5-10 χρόνια θά μέ βάλουν φυλακή πού λέω αὐτά τά πράγματα… Ἄν ἀκούσουν τήν ὁμιλία μου μετά ἀπό 10 χρόνια… Νά λές ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι διαστροφή;.. ὅτι εἶναι ἁμαρτία;… Ἀπαράδεκτος εἶσαι πάτερ. Σέ λίγο θά ἔρθει αὐτό…
Ὅλη αὐτή ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας ἀφενός καί ἀφετέρου αὐτή ἡ διοχέτευση τῆς ἄκρατης ἡδονοθηρίας καί φιληδονίας, πού γίνεται μέσα ἀπό τό Χόλιγουντ ξαναλέω, προσέξτε.. δέν εἶναι ἀμελητέα ποσότητα ἡ ψυχαγωγία καί ἀμελητέο θέμα… εἶναι πολύ σημαντικό. Ὄλη αὐτή ἡ φιληδονία εἶναι τρόπος νά ὑποταχτεῖ ὁ λαός. Γιατί ἕνας ἄνθρωπος πού θά ὑποταχτεῖ στήν ἡδονή, μετά θά ὑποταχτεῖ καί στίς διαστροφές. Γιατί ἡ ἡδονή ἔχει αὐτό τό χαρακτηριστικό, τήν βαριέσαι, ἔχει κόρο. Ἔρχεται ἕνας κορεσμός. Κάνεις αὐτό πού σοῦ φέρνει ἡδονή, τό ξανακάνεις, τό ξανακάνεις… τό τρῶς, τό ξανατρῶς… τό βαρέθηκες. Λές τό μπούχτισα. Κάτι ἄλλο… Πᾶς στό ἄλλο. Τό κάνεις καί τό ἄλλο, τό κάνεις, τό ξανακάνεις, τό μπουχτίζεις κι ἐκεῖνο. Ἔτσι ὁ ἄνθρωπος πάει, ἄς ποῦμε, ἀπό τά σχεδόν φυσιολογικά στά διεστραμμένα καί στά πολύ διεστραμμένα καί στά πάρα πολύ διεστραμμένα.
– Ξέρετε ὅτι ὅλα αὐτά τά διεστραμμένα ὑπάρχουν στό διαδίκτυο;
Τά πάντα ὑπάρχουν. Καί εἶναι ἔγκλημα αὐτό πού κάνουν οἱ γονεῖς, πού δίνουν στά μικρά παιδιά κινητά μέ ἴντερνετ καί τά ἀφήνουν ἐλεύθερα στό σπίτι, στά Wi-Fi. Τά ξέρουν ὅλα αὐτά… Πολύ καλύτερα ἀπό σᾶς… τά ἔχουν δεῖ ὅλα… Καί μήν ἀκοῦτε πού λένε «τό παιδάκι μου ἐμένα εἶναι ἐντάξει»… μιά χαρά κοιμᾶσαι… δέν ξέρεις τί σοῦ γίνεται… Τό παιδάκι σου τά ἔχει δεῖ ὅλα, γιά νά μήν πῶ τά ἔχει κάνει κιόλας, τά ἔχει δοκιμάσει… Τά λέω ὅλα αὐτά γιά νά ἀνησυχήσουμε λίγο…
Ἔρχεται, ἑπομένως, ὄχι ὁ μεγάλος ἀδελφός, ἀλλά μιά ἑκούσια αὐτοκαταστροφή, ὁ ἄνθρωπος ἀπό μόνος του, ἔτσι λένε κάποιοι τουλάχιστον καί αὐτός ὁ Χάξλεϋ, θά χαίρεται νά ὑποδουλώνεται καί νά αὐτοδιαλύεται. Βλέπετε σήμερα τά παιδιά νά ἔχουν ὄρεξη γιά μάθηση, γιά διάβασμα; Κανένα ἐνδιαφέρον. Ἐκτός ἀπό δυό-τρεῖς σέ κάθε τμῆμα, οἱ ὑπόλοιποι πᾶνε καί ἔρχονται καί τό σχολεῖο ἔχει γίνει ἁπλῶς ἕνας τόπος ἐπιτήρησης. Παιδοφύλαξη οὐσιαστικά εἶναι. Οἱ γονεῖς ξεφορτώνονται λίγο τά παιδιά, χαλαρώνουν τίς ὧρες πού εἶναι στό σχολεῖο καί μετά ξανά πάλι μέ τά θηρία στό σπίτι… Ποῦ ὀφείλεται αὐτό; Ὀφείλεται σέ ἕναν μεγάλο βαθμό σ’ αὐτή τήν ἄκρατη φιληδονία. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ὑποκύψει στήν ἡδονή, στά σαρκικά πάθη, μετά τόν κάνεις ὅ,τι θέλεις. Κι ἕνας λόγος πού προωθοῦν τήν ὁμοφυλοφιλία, νά τό ξέρετε, τό εἶπε κι ἔνας καθηγητής Πανεπιστημίου, εἶναι ὅτι ἐξυπηρετοῦν τούς στρατηγικούς τους στόχους. Οἱ παγκοσμιοποιητές πού ἔχουν σάν στόχο νά ὑποτάξουν ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί τελικά ν’ ἀνοίξουν τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο, θέλουν ἀνθρώπους μάζα, θέλουν ἀνθρώπους εἵλωτες, θέλουν ἀνθρώπους ὑποταγμένους, σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε. Δέν θέλουν ἀνθρώπους πού νά σκέφτονται. Καί τί τούς προβάλλουν; Ὡς ἀνώτερο τρόπο ζωῆς τήν ψυχαγωγία, τό θέαμα. Τό θέαμα σήμερα λειτουργεῖ σάν ἕνας δικτάτορας στόν ὁποῖο ὅμως –προσέξτε- μπαίνουμε ἑκούσια, μόνοι μας. Δέν σ’ ἀναγκάζει κανείς νά δεῖς τηλεόραση ἤ νά δεῖς τά βιντεάκια στό YouTube. Μπαίνεις μόνος σου καί αὐτοδιαλύεσαι καί νομίζεις ὅτι διασκεδάζεις. Καί οὐσιαστικά σέ διαμορφώνουν, σέ φτιάχνουν ὅπως θέλουν. Ὅλα αὐτά εἶναι στοχευμένα. Γιατί ἕνας ἄνθρωπος πού θά γίνει διεστραμμένος ἠθικά, μετά δέν ἔχει σθένος νά ἀντισταθεῖ σέ τίποτα. Γι’ αὐτό μέ τά λεγόμενα «think tank» – τά ξέρουν πολύ καλά αὐτά καί τά προωθοῦνε καί δίνουν ἑκατομμύρια καί δισεκατομμύρια γιά νά προωθηθεῖ ἡ διαστροφή τῆς ὁμοφυλοφιλίας καί ἡ παιδοφιλία τώρα… γιατί ζητᾶνε νά νομιμοποιηθεῖ καί ἡ ὁμοφυλοφιλία – ξέρουν ὅτι ἕναν ἄνθρωπο ἄν τόν κάνεις ἔτσι, μετά τόν ἔχεις διαλύσει, ἔχεις χτυπήσει τό εἶναι του, ἔχεις χτυπήσει τήν οὐσία του, τήν ρίζα τῆς ὑπάρξεώς του. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ξέρει τί εἶναι, ἄν εἶναι ἄνδρας ἤ γυναίκα, τόν ἔχεις διαλύσει αὐτόν τόν ἄνθρωπο. Ὅταν λές στό παιδάκι τῶν ἕξι χρονῶν νά ἀποφασίσει ἄν θά εἶναι ἀγόρι ἤ κορίτσι… Αὐτό διδάσκουν τώρα στά παιδιά καί δέν μιλάει κανένας! Κι ἀπορῶ δηλαδή: Τί ἔχουμε πάθει…; Κοιμόμαστε; Ἐνῶ ὑπάρχει ἡ πληροφόρηση. Ὑπάρχει ἡ πληροφόρηση ἀλλά μένουμε ἀδρανεῖς, σάν κοιμισμένοι. Δέν ἀντιδρᾶ κανένας. Τά τρῶμε δηλαδή ὅ,τι μᾶς λένε… Ἕνα Ὀρθόδοξο Κράτος καί ἀναθέσαμε σέ κάποιους ἄθεους -δέν κάνω πολιτική τώρα προσέξτε- οἱ ὁποῖοι ἄνθρωποι ἔχουν ξεπεράσει καί τόν διάβολο. Δέν τούς κατηγορῶ σάν πρόσωπα, ἀλλά λέω γιά τήν συμπεριφορά τους…
– Ξέρετε ὅτι ὁ διάβολος πιστεύει;
Ὁ διάβολος δέν δηλώνει ἄθεος. Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή αὐτό, «πιστεύει καί φρίσσει» (Ἰακ. 2,19). Πιστεύει καί φρίττει! Ἕνας ἄθεος λοιπόν ἔχει ξεπεράσει τόν διάβολο! Εἶναι πάνω ἀπ’ τόν διάβολο , γιατί οὔτε ὁ διάβολος τό κάνει αὐτό, νά πεῖ ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός. Κι ἐμεῖς αὐτούς τούς βάλαμε νά μᾶς κυβερνήσουν. Ξαναλέω, δέν ἔχω κάτι μ’ αὐτούς προσωπικά, ἀλλά μέ μᾶς, γιατί αὐτό δείχνει μιά μεγάλη διαστροφή στόν λαό μας καί μιά μεγάλη ὑποδούλωση στά πάθη μας. Φυσικά δέν τούς βάλαμε ἐκεῖ ἐπειδή δήλωσαν ἄθεοι. Ἀλλά δέν τό λάβαμε κἄν ὑπόψη μας αὐτό νομίζω, ὅτι δήλωσαν ἄθεοι. Τί λάβαμε ὑπόψη μας; Μᾶς εἶπαν ὅτι «θά ἱκανοποιήσουμε τήν φιληδονία σας». «Λεφτά ὑπάρχουν»… Αὐτο δέν θέλετε; Λεφτά δέν θέλετε; Γιά νά ἱκανοποιήσετε τά πάθη σας. Θά σᾶς τά δώσουμε. Κι ἐμεῖς εἴπαμε ‘κάντε τα’, δέν μᾶς νοιάζει, ἄν εἶστε ἄθεοι ἤ ὄχι. Ξεπουλήσαμε τά πάντα δηλαδή, προκειμένου νά ἱκανοποιήσουμε τήν φιληδονία μας, ἡ ὁποία ξεκινάει ἀπό τήν ψυχαγωγία! Ὅλη ἡ ψυχαγωγία, ἄν δεῖτε, εἶναι δομημένη σ’ αὐτό, στό νά ἱκανοποιηθεῖ ἡ φιληδονία. Θυμᾶμαι καί τόν Δήμαρχο τῆς Θεσσαλονίκης προεκλογικά ἔλεγε αὐτό τό πράγμα δημόσια. Τό ἄκουσα καί ἔφριξα. Δέν μπορῶ νά πῶ καί τήν λέξη πού ἔλεγε. «Θά σᾶς φέρω νά βλέπετε πορνοθεάματα». Τό ἔλεγε ἀνοιχτά στόν κόσμο. Προεκλογική ἐξαγγελία δηλαδή! Καταλάβατε; Κι αὐτόν τόν ἄνθρωπο ἀπό κάτω τόν ἀκούγανε καί τόν χειροκροτοῦσαν. Καί μετά λέμε, γιατί ἔχουμε τά χάλια πού ἔχουμε….
Αὐτή λοιπόν ἡ ἡδονή, πού τόσο λανσάρεται καί διοχετεύεται στόν κόσμο, ξαναλέω μέσω τῆς ψυχαγωγίας καί μέσω τῆς ὅλης αὐτῆς κατάστασης, εἶναι στοχευμένη, δέν εἶναι τυχαία. Καί περνάει τό μήνυμα μέσα ἀπό ὅλα τά ΜΜΕ ὅτι ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα εἶναι τέτοια καί ὅτι ὅλοι εἶναι διεστραμμένοι. Ἐνῶ δέν εἶναι καθόλου ἔτσι τά πράγματα. Δηλαδή μᾶς βάζουν σ’ ἕναν ψεύτικο κόσμο, γιά νά περάσουν τελικά αὐτά πού θέλουν. Τώρα τά λέω ὅλα αὐτά γιά νά προβληματιστοῦμε γιά μᾶς καί νά ἀντισταθοῦμε. Καί βέβαια ἡ πρώτη ἀντίσταση εἶναι ἡ πνευματική ζωή καί στίς διακοπές καί πάντοτε. Εἶναι ἡ συνέπεια μέ τά πιστεύω μας.
Θά σᾶς πῶ κάτι ἀπό τό Εὐαγγέλιο. Εἶναι στό κατά Μάρκον, 6ο κεφάλαιο, 31ος στίχο. Μιλάει ὁ Κύριος: «καί λέγει αὐτοῖς· δεῦτε ὑμεῖς αὐτοί κατ᾿ ἰδίαν εἰς ἔρημον τόπον, καί ἀναπαύεσθε ὀλίγον», τό λέει στούς Ἀποστόλους. Ἐλᾶτε λέει, ὑμεῖς αὐτοί, δηλαδή μόνοι σας, ἐσεῖς, οἱ Ἀπόστολοι. Κατ᾿ ἰδίαν, ἰδιαιτέρως. Εἰς ἔρημον τόπον. Ὄχι δημόσια, ὄχι σέ καμιά μεγαλούπολη μέ ὡραίους κήπους καί ὡραῖα ξενοδοχεῖα. Εἰς ἔρημον τόπον, καί ἀναπαύεσθε ὀλίγον. Ἀπό αὐτά καταλαβαίνουμε ποῦ εἶναι ἡ ἀνάπαυση.
– Πῶς θά βροῦμε τήν ἀληθινή ἀνάπαυση;
Μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιο, μέσα ἀπό τήν συμπεριφορά τοῦ Χριστοῦ. Ὁ κατεξοχήν τέλειος ἄνθρωπος εἶναι ὁ Χριστός. Ἄν θέλεις νά δεῖς πῶς θά ζήσεις σωστά, γιά νά χαρεῖς τή ζωή σου, νά δεῖς πῶς ἔζησε ὁ Χριστός καί πῶς διδάσκει καί τούς Ἀποστόλους. Εἰς ἔρημον τόπον, λοιπόν, καί ἀναπαύεσθε ὀλίγον. Ὀλίγον, ὄχι πολύ. Γιατί ἡ πολύ ἀνάπαυση φέρνει ἄλλα πράγματα, ξεσηκώνονται τά πάθη. «Ἦσαν γάρ οἱ ἐρχόμενοι καί οἱ ὑπάγοντες πολλοί». Αὐτοί πού πήγαιναν καί ἔρχονταν στούς Ἀποστόλους ἦταν πολλοί. «Καί οὐδέ φαγεῖν εὐκαίρουν» καί δέν εὕρισκαν χρόνο οὔτε νά φᾶνε. Θά πήγαινε ὁ ἕνας ‘Κύριε, σέ παρακαλῶ τό παιδί μου… διάβασέ του μιά εὐχή…’, δέν εὕρισκαν χρόνο καί οἱ Ἀπόστολοι νά τακτοποιήσουν τόν κόσμο, οὔτε γιά νά φᾶνε. Καί ὑπῆρχε ἀνάγκη γιά … διακοπές! Καί τούς Ἀποστόλους λοιπόν τούς στέλνει ὁ Χριστός διακοπές. Ἀλλά προσέξτε τίς προϋποθέσεις. Ὑμεῖς αὐτοί, μόνοι σας. Θέλεις νά ξεκουραστεῖς; Νά ἡσυχάσεις λίγο.. νά βρεῖς τόν ἑαυτό σου, νά εἶσαι μέ τόν ἑαυτό σου. Ἔτσι θά ξεκουραστεῖς, ὄχι μέ ἄλλους. Γιατί δέν τούς ἀγαπᾶμε τούς ἄλλους; Τούς ἀγαπᾶμε, ἀλλά κάποια στιγμή θέλουμε νά μείνουμε μόνοι μας.
Λίγο μέ τόν ἑαυτό σου… νά δεῖς τόν ἑαυτό σου στήν ἡσυχία. Εἰς ἔρημον τόπον. Θέλεις νά ἀναπαυτεῖς; Σέ ἔρημο τόπο! Πᾶνε διακοπές στή Μύκονο, στή Σαντορίνη, στίς Μπαχάμες, δηλαδή μέσα στήν κοσμοσυρροή, ἐκεῖ πού πατάει ὁ ἕνας πάνω στόν ἄλλον σχεδόν… Εἶναι ξεκούραση αὐτό; Κάθε ἄλλο… Ἀφήνω τίς ἀφορμές γιά ἁμαρτία πού θά βρεῖς ἐκεῖ πέρα. Ὁ Κύριος τούς στέλνει, προσέξτε, σέ ἔρημο τόπο καί ὄχι σέ τεχνητή ἄνεση. Σήμερα νομίζουμε ὅτι ὅταν εἶναι ὅλα τέλεια ὀργανωμένα, μέ ἀνέσεις κ.λ.π. θά ξεκουραστοῦμε. Δέν ξεκουράζεσαι ἔτσι. Ἡ ἄνεση φέρνει ἀνία. Νά τό θυμάστε αὐτό. Παλιά οἱ ἄνθρωποι, πού ἦταν πιό δύσκολες καί οἱ βιοτικές συνθῆκες, δέν εἶχαν τόση κατάθλιψη ὅση ἔχουμε σήμερα, τόση βαρεμάρα… Γιατί; Γιατί ἤξεραν ὅτι γιά νά ζήσουν πρέπει νά παλέψουν, πρέπει νά δουλέψουν… καί πάλι ἦταν πολύ φτωχικά τά πράγματα. Σ’ ἕνα δωμάτιο μπορεῖ νά ἔμεναν καί 8-10 ἄνθρωποι. Τώρα λίγο ἔχουν φτιάξει τά πράγματα. Ἔχει ἡσυχάσει λίγο ἀπό αὐτά ὁ ἄνθρωπος, ἀλλά ἡ κατάθλιψη ἔχει πάει ὡς πρώτη αἰτία νόσου. Ἡ βαρεμάρα ὡς τελικό σταθμό ἔχει τήν κατάθλιψη.
– Τί εἶναι ἡ βαρεμάρα καί ἡ ἀνία;
Δέν βρίσκει νόημα ὁ ἄνθρωπος νά κάνει κάτι. «Γιατί νά τό κάνω; Δέν ἔχει νόημα. Δέν ἔχω λόγο νά κάνω τίποτα…», λέει κανείς στόν ἔσχατο βαθμό τῆς ἀνίας. Αὐτό εἶναι κατάθλιψη, ἡ παραίτηση ἀπό ὅλα. Γιατί συμβαίνει αὐτό; Γιατί ὁ ἄνθρωπος ἔχει χάσει τόν προσανατολισμό του πού εἶναι ὁ Θεός καί ἀντί νά ψυχαγωγεῖται, δηλαδή νά ἄγει τήν ψυχή του πρός τόν Θεό, διασκεδάζει, διασκορπίζεται. Καί τί κάνει; Αὐξάνει ἀκόμα περισσότερο τήν ἀνία του καί τήν κατάθλιψή του.
– Πῶς γίνεται ἡ διασκέδαση σήμερα;
Μέ μία τέλεια ἀπουσία κοινωνίας. Βλέπετε τά παιδιά στίς παρέες τό καθένα εἶναι μπροστά στήν ὀθόνη τοῦ κινητοῦ του. Κατά τά ἄλλα ἔχουν παρέα… καί ὁ καθένας μιλάει στό κινητό του μέσω τῆς ὀθόνης του. Ἤ πᾶνε στό κλάμπ καί τό λένε κιόλας -σᾶς εἶπα γιά αὐτή τήν διατριβή- χορεύω, λένε, γιά τήν πάρτη μου. Μά τόσοι εἶναι γύρω σου… Ὄχι, λέει, γιά τόν ἑαυτό μου χορεύω. Καί ἡ διασκέδαση ἀκόμα γίνεται σήμερα μοναχική. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδή ὅσο πάει, κλείνεται στά πάθη του, κλείνεται στόν ἑαυτό του σέ ἕναν ἄκρατο ἐγωισμό καί αὐτό εἶναι ἡ ἀρχή τῆς κόλασης. Γιατί ἡ κόλαση εἶναι ἡ ἔσχατη ἀκοινωνησία, ἡ ἀπόλυτη ἀκοινωνησία. Δέν κοινωνεῖς μέ κανέναν, οὔτε μέ τόν Θεό, οὔτε μέ τούς ἄλλους. Θυμηθεῖτε αὐτό πού γράφει στόν βίο τοῦ Ἁγίου Μακαρίου πού εἶδε στήν ἔρημο ἕνα κρανίο καί τό ρώτησε: – Ποιός εἶσαι ἐσύ; Λέει – Εἶμαι ἱερέας τῶν εἰδώλων. – Καί πῶς περνᾶτε ἐκεῖ; τοῦ λέει. – Χάλια περνᾶμε, ἀπαντάει, εἴμαστε δεμένοι πλάτη μέ πλάτη. Πού σημαίνει τί; Δέν βλέπουμε ὁ ἕνας τό πρόσωπο τοῦ ἄλλου, δέν ὑπάρχει κοινωνία, αὐτή εἶναι ἡ κόλαση. Ὅταν κάνεις ἐσύ προσευχή, τότε βλέπουμε λίγο ὁ ἕνας τό πρόσωπο τοῦ ἄλλου καί ἔχουμε μιά ἀναψυχή, μιά πορτοκαλάδα, πού ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος. Διάβαζα πρόσφατα καί γιά ἕναν Ἅγιο σχετικά σύγχρονο, στάρετς, νομίζω Ρῶσος ἦταν καί ἔλεγε: «Πότε θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος; Ὅταν δέν θά ὑπάρχει μονοπάτι γιά τήν πόρτα τοῦ γείτονα». Τό καταλαβαίνετε αὐτό; Δηλαδή οἱ ἄνθρωποι θά κλειστοῦν τόσο πολύ στόν ἑαυτό τους πού θά ἔχουν κάνει τά σπίτια τους ὀχυρά. Καί ὅσο περνάει ὀ καιρός, ἔτσι δέν γίνονται τά σπίτια μας; Παλιά στά σπίτια μας ἦταν ἀνοιχτές οἱ πόρτες, δέν κλειδώναμε τά σπίτια μας. Τώρα ποῦ νά μείνει ἔτσι ἡ πόρτα ξεκλείδωτη; Σιγά-σιγά δέν θά ὑπάρχει δρόμος γιά τόν γείτονα. Ἡ ἀπόλυτη ἀκοινωνησία. Αὐτό ποῦ ὀφείλεται; Ὀφείλεται ἀκριβῶς στήν ὑποταγή στά πάθη. Καί ὁ πρῶτος ἀκοινώνητος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ διάβολος. Δέν θέλησε νά εἶναι κοινωνός μέ τόν Θεό, ἔγινε ἀντάρτης τοῦ Θεοῦ καί κατέληξε σέ μιά ἀπόλυτη ἀπομόνωση.
Ἑπομένως, προσέξτε τίς παραμέτρους… μέσα ἀπό τό Εὐαγγέλιο βγαίνουν αὐτά. Νά πᾶτε, λέει, ὑμεῖς αὐτοί, μόνοι σας, εἰς ἔρημον τόπο. Γιά νά ἡσυχάσεις, νά ξεκουραστεῖς, δέν χρειάζεται νά πᾶς σέ ἕνα σωρό ὡραῖες πόλεις, νά πληρώσεις κι ἕνα σωρό χρήματα, μέ ὡραίους κήπους, ὡραῖα ξενοδοχεῖα καί δέν ξέρω τί ἄλλο… Μπορεῖς νά πᾶς σ’ ἕνα βουνό; Σέ μιά σκέτη πλαγιά νά κάτσεις ἐκεῖ μιά ὥρα, νά πεῖς δυό λόγια προσευχῆς στόν Θεό, νά δεῖς τί ξεκούραση θά νιώσεις! Ἐννοεῖται βέβαια νά ἔχεις τακτοποιήσει τήν συνείδησή σου, νά ἔχεις ἐξομολογηθεῖ, νά ἔχεις καθαριστεῖ λίγο ἀπό τά «γουρουνάκια», ὅπως ἔλεγε κάποιος, πού ἔχουμε μέσα μας. Γιατί, ἄν ἔχεις τά «γουρουνάκια» καί πᾶς ἐκεῖ, πάλι ταλαιπωρία θά εἶναι. Ἡ ἀληθινή ξεκούραση λοιπόν εἶναι στήν ἡσυχία, στήν ἀπουσία τῶν ἐρεθισμῶν τῶν παθῶν, τά ὁποῖα πάθη ἐρεθίζονται -προσέξτε- διά τῶν αἰσθητηρίων. Κατεξοχήν διά τῶν αἰσθήσεων ἐρεθίζονται τά πάθη. Καί διά τῶν λογισμῶν βεβαίως καί διά τῆς μνήμης, ἀλλά κυρίως διά τῶν αἰσθήσεων καί κυρίως διά τῶν ὀφθαλμῶν. Ἄν ὁ ἄνθρωπος δέν ἐλέγξει τά μάτια του, τά αὐτιά του, τίς αἰσθήσεις του, δέν μπορεῖ νά ἡσυχάσει ἀπό τίς προκλήσεις τοῦ διαβόλου, ἀπό τούς ἐρεθισμούς τῶν παθῶν. Τά πάθη εἶναι πού κουράζουν τόν ἄνθρωπο. Εἶναι αὐτά πού μᾶς μολύνουν, μᾶς λερώνουν, μᾶς βρωμίζουν καί μᾶς κουράζουν.
– Δέν κουράζεσαι ὅταν εἶσαι μέσα σ’ ἕναν τόπο βρώμικο;
Λές πότε νά φύγω. Ἔτσι κάνεις στόν ἴδιο σου τόν ἑαυτό ὅταν ὑποτάσσεσαι στά πάθη καί ἀφήνεσαι στίς προκλήσεις καί στούς ἐρεθισμούς τῶν παθῶν. Πηγαίνετε, λοιπόν, λέει ὁ Κύριος, σέ ἔρημο τόπο, σέ ἥσυχο τόπο, ὅπου δέν ὐπάρχουν οἱ προκλήσεις τῶν παθῶν. Ἕνα ἁπλό:
– Γιατί νά πᾶς ἐκδρομή καί νά μήν πᾶς προσκύνημα;
Ἤ τήν ἐκδρομή νά τήν κάνεις προσκύνημα, νά πᾶς σ’ ἕνα μοναστήρι καί νά ἐπιδιώξεις νά συναστραφεῖς μέ ἕναν ἅγιο ἄνθρωπο. Νά μάθεις καί τό παιδί σου νά ἔχει φίλους ἁγίους μοναχούς. Καί τήν κόρη σου ἅγιες μοναχές. Ἀλλά ὑπάρχει αὐτή ἡ φοβία ἡ προτεσταντική… μή γίνει καί καλόγρια ἡ κόρη μου! Βλέπετε πόσο μᾶς ἔχει ποτίσει ὁ προτεσταντισμός; Γιατί, βέβαια, αὐτοί εἶναι ἀντιμοναχικοί, πολεμᾶνε τόν μοναχισμό, δέν τόν θέλουνε, γιατί ἔχουν διαστραφεῖ. Ἔχουν χάσει τήν ἀληθινή πίστη.
Ἀληθινή ξεκούραση εἶναι λοιπόν τό νά ἀποφύγεις τήν ἁμαρτία. Ἀληθινή κούραση καί κόπος καί πόνος καί φθορά καί ἀθυμία καί μελαγχολία καί κατάθλιψη καί νέκρωση καί θάνατος, ἕνα εἶναι: ἡ ἁμαρτία. Δέν φταίει ἡ δουλειά. Δέν φταῖνε τά πολλά… ἐκτός ἄν τά ἔχεις γιά νά ὑπηρετήσεις τά πάθη σου, ὁπότε κάνεις πάλι ἁμαρτία. Ἀλλά ἐκεῖνο πού κουράζει σέ τελευταία ἀνάλυση εἶναι ἡ ἁμαρτία. Καί ὄχι μόνο κουράζει, σκοτώνει.
– Θέλεις νά ξεκουραστεῖς;
Νά πολεμήσεις τήν ἁμαρτία. Νά πᾶς σ’ ἔρημο τόπο πού δέν ἔχει τόσες προκλήσεις γιά νά ἁμαρτήσεις. Καί τί λέει μετά ὁ Κύριος; Καί ἀναπαύσασθε ὀλίγον. Ἔχει σημασία κι αὐτό τό ὀλίγον. Ὄχι γιά πολύ, γιατί μετά ὑπάρχει φόβος νά πέσεις στή ραθυμία, στήν τεμπελιά, στή χαύνωση. Ἡ διαρκής ἀνάπαυση δέν ὑπάρχει ἐδῶ στή γῆ, πρέπει νά τό ξέρουμε αὐτό. Ὑπάρχει μόνο στόν οὐρανό. «Θά πρέπει», λέει ἕνας ἑρμηνευτής, ὁ Ζυγαβινός, «ὁ χριστιανός πού εἶναι δάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας» -γιά αὐτούς τό λέει ἀλλά ἐμεῖς μποροῦμε νά τό ἐπεκτείνουμε καί νά τό ποῦμε γιά ὅλους τούς χριστιανούς- «νά μήν δίνει τόν ἑαυτό του συνεχῶς στά πλήθη». Δηλαδή νά ἀναλώνεται συνεχῶς στό νά βοηθᾶ τούς ἄλλους, νά συμπαρίσταται, νά συμβουλεύει κ.λ.π. «ἀλλά νά ἐν καιρῷ συστέλλεσθε καί ἰδιάζειν (ἰδιάζω δηλαδή νά μένω μόνος μου, νά ζῶ ἰδιωτικά) καί συνάγειν τόν νοῦν ἀπό τῆς ἔξω περιφορᾶς». Νά συγκεντρώνεις τόν νοῦ σου ἀπό τήν ἐξωτερική περιφορά, τήν περιπλάνηση πρός τά ἔξω. Αὐτο εἶναι πού κατεξοχήν κουράζει τόν ἄνθρωπο, τό σκόρπισμα. Τό λένε καί οἱ σύγχρονοι ἐπιστήμονες, ὑπάρχει μία ὁρολογία ‘multitasking’. Δηλαδή, προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνει πολλά ἔργα ταυτόχρονα. Καί μάλιστα καί μέ τούς ὑπολογιστές πού ἔχουμε σήμερα.. προσπαθεῖ ὁ ἄνθρωπος νά κάνει κάτι στόν ὑπολογιστή, νά ἀπαντάει καί στό κινητό, νά φτιάχνει καί τόν καφέ του… Ὅλο αὐτό ξέρετε τί κάνει τελικά; Καίει τόν ἐγκέφαλο. Γιατί ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι φτιαγμένος νά λειτουργεῖ ἔτσι. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι φτιαγμένος νά ζεῖ μιά ζωή ἁπλή, ἤρεμη, ταπεινή, συγκεντρωμένος στόν ἑαυτό του, ἔτσι ὥστε νά μπορεῖ νά κοινωνήσει μέ τόν Θεό. Γιατί ὅταν εἶσαι σκόρπιος, δέν ἔχεις τόν ἑαυτό σου δηλαδή μαζί σου, δέν μπορεῖς νά βρεῖς κανέναν, οὔτε τόν Θεό οὔτε τόν πλησίον. Καί δέν μπορεῖς νά κοινωνήσεις μέ κανέναν, ἀφοῦ δέν ἔχεις τόν ἑαυτό σου μαζί σου… Ὁ ἑαυτός σου εἶναι ἐκτός. Εἶσαι ἐκτός ἑαυτοῦ, ὅπως λέμε.
– Ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή ψυχαγωγία τελικά; Καί πῶς μποροῦμε ἀληθινά νά χαροῦμε τίς διακοπές μας;
Θά ἔλεγα, ὅσο κι ἄν φανεῖ πολύ ἀκραῖο, ἀληθινή ψυχαγωγία εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία, εἶναι ἡ λατρεία. Ἄν ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τήν Θεία Λειτουργία, ἔχει βρεῖ τήν ἀληθινή ψυχαγωγία.
– Ξέρετε ποιά θά εἶναι ἡ ζωή μας στόν Παράδεισο;
Ἅμα μᾶς ἀξιώσει ὁ Θεός καί πᾶμε… θά εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Ἡ ζωή στόν Παράδεισο θά εἶναι μιά διαρκής Θεία Λειτουργία, μιά συνεχής δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Αὐτό θά εἶναι ὁ Παράδεισος.
– Θέλεις νά ξεκουραστεῖς πραγματικά;
Μάθε ν’ ἀγαπᾶς τόν Θεό, νά λατρεύεις τόν Θεό. Κατεξοχήν ἡ ἀγάπη μας στόν Θεό φανερώνεται μέσα στήν Θεία Λειτουργία, γιατί ἡ πιό δυνατή, ἡ πιό ὑψηλή προσευχή πού ἔχουμε εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Δέν ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο. Νά δώσεις στόν Θεό-Πατέρα τόν Υἱό Του, σφαγιασμένο, θυσιασμένο. Αὐτό εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Δίνουμε στόν Θεό-Πατέρα τόν Υἱό Του σφαγιασμένο καί Τόν παρακαλοῦμε ἐν ὀνόματι τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ νά μᾶς ἐλεήσει, νά μᾶς συγχωρέσει. Δέν ὑπάρχει πιό ὕψιστο πράγμα ἀπ’ αὐτό καί πιό ὕψιστη ξεκούραση γιά τήν ψυχή. Κι αὐτό μπορεῖς νά τό κάνεις, δόξα τῷ Θεῷ, στήν πατρίδα μας, ὅπου κι ἄν βρεθεῖς γιά νά κάνεις τίς λεγόμενες διακοπές σου. Δέν πρέπει νά τό ἀμελεῖ αὐτό ὁ χριστιανός.
Κανονικά, λένε οἱ Διαταγές τῶν Ἀποστόλων, ὁ ἄνθρωπος πρωί καί βράδυ πρέπει νά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, νά λατρεύει τόν Θεό, κάθε μέρα, δύο φορές τήν ἡμέρα. Ἐμεῖς τό ἔχουμε καταντήσει μιά φορά τήν ἑβδομάδα κι αὐτό μέ τό ζόρι. Πόσο λυπᾶμαι… ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι πολλές φορές καί μετά τό «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία..» καί μετά τό Εὐαγγέλιο καί μετά τό κήρυγμα… καί μετά τό Χερουβικό!
– Καλά, χριστιανός εἶσαι; Ἔχεις τήν ψευδαίσθηση ὅτι λειτουργήθηκες;
Τί εἶσαι κανένα ρομπότ; Καί τώρα γυρνᾶς τό κουμπί στήν λατρεία τοῦ Θεοῦ… τώρα ἔχω ἀνέβει στά οὐράνια ἄς ποῦμε..
– Δέν θέλει μιά προετοιμασία ἡ ψυχή;
Αὐτό ἐξυπηρετεῖ ὁ Ὄρθρος. Ἄν δέν πᾶς στόν Ὄρθρο, ἄν δέν ἀκούσεις τό ἐωθινό Εὐαγγέλιο πού μιλάει γιά τήν Ἀνάσταση, τί κατάλαβες ἀπό τήν Κυριακή; Ἡ Κυριακή εἶναι Ἀνάσταση, εἶναι Πάσχα. Μετά λές «Γιατί εἶναι ἄδεια ἡ ψυχή μου;». Ἔ, πῶς δέν θά εἶναι ἄδεια;… ὅταν λείπει ὁ Θεός, λείπει ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ;
Ὑπάρχουν καί οἱ γιορτές, γιά τίς ὁποῖες σᾶς εἶπα μιλάει καί ὁ Δημόκριτος. Ἐμεῖς ἔχουμε τίς χριστιανικές γιορτές κι ἄν δεῖτε στήν Ἐκκλησία μας κάθε μέρα εἶναι γιορτή. Κάθε μέρα ἔχουμε γιορτή. Κάποτε εἶχε ἔρθει ἕνας γιατρός στό Ἅγιον Ὄρος καί εἴχαμε τό τυπικό, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τότε καί λειτουργούσαμε κάθε μέρα στό κελί πού ἤμασταν. Καί τώρα τό ἴδιο τυπικό ἔχουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ στό Μοναστήρι. Καί ξέρετε τί μοῦ εἶπε αὐτός ὁ ἄνθρωπος τελείως αὐθόρμητα; «Πάτερ μου, ἐσεῖς ἐδῶ πέρα ἔχετε κάθε μέρα γλέντι». Λέω, ἔτσι εἶναι! Κάθε μέρα γλέντι ἔχουμε. Κάθε μέρα πανηγυρίζουμε καί δοξάζουμε τόν Θεό μέσα στήν Θεία Λειτουργία. Ἐννοοῦσε τήν Θεία Λειτουργία… Ἦταν πιστός ἄνθρωπος καί τό κατάλαβε, τό ἔζησε καί τό εἶπε ἐντελῶς αὐθόρμητα.
Κοιτάξτε, ὁ Χριστός μας μᾶς θέλει νά γλεντᾶμε τήν ζωή μας. Ἀλήθεια τό λέω! Τό λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Ξέρετε τί λέει; «Ἡ τρυφή μου μετά τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων». Τρυφή εἶναι τό γλέντι. Τό Ἅγιο Πνεῦμα μιλάει. Τό γλέντι μου λέει ὁ Θεός εἶναι νά εἶμαι μέ τούς ἀνθρώπους. Καί πότε εἴμαστε καί γλεντᾶμε μέ τόν Θεό; Κατεξοχήν στήν Θεία Λειτουργία. Ἐκεῖ γλεντᾶμε μέ τόν Θεό. Ἔχει καί ὁ χριστιανός, ἄς ποῦμε, τό δικό του «πάρτυ»! Ἄν μάθουμε νά ζοῦμε ἔτσι, δέν θά κάνουμε διακοπές 15 καί 20 μέρες τόν χρόνο, πού μερικοί ζοῦν μόνο γι’ αὐτό. Ἡ ζωή τους ἔχει γίνει τό Σαββατοκύριακο καί οἱ διακοπές, ἔτσι δέν εἶναι; Κάθε μέρα ἔχεις διακοπές… ὅλη μέρα, ὅλη νύχτα, δοξάζεις τόν Θεό, ζεῖς αὐτό τό γλέντι μέ τόν Θεό. Αὐτό εἶναι ἡ χριστιανική ζωή. «Ἡ τρυφή μου μετά τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων», τό λέει ὁ Χριστός! Καί τί λέει ὁ διάβολος τώρα; «Δεῦτε καί καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ». Ἐλᾶτε, λέει, νά καταστρέψουμε τίς ἑορτές τοῦ Θεοῦ. Νά καταργήσουμε τήν ἀργία τῆς Κυριακῆς… νά μήν πηγαίνουν στήν Λειτουργία οἱ χριστιανοί τήν Κυριακή… Εἶναι διαβολικά ὅλα αὐτά. Ἐμεῖς κοιμόμαστε, νομίζουμε τά κάνει τό κράτος. Δέν τά κάνει τό κράτος, ὁ διάβολος εἶναι ἀπό πίσω. Ὅταν εἶχε ἐπιβληθεῖ ὁ Κομμουνισμός στή Ρωσία, ξέρετε ὅτι τά Χριστούγεννα ἦταν ἐργάσιμη μέρα;! Σκόπιμα, γιά νά μήν πᾶνε οἱ χριστιανοί τήν Κυριακή στή Λειτουργία, νά δουλεύουνε. «Δεῦτε καί καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ»! Αὐτή εἶναι ἡ χαρά τοῦ διαβόλου, νά πάψουν οἱ γιορτές τοῦ Θεοῦ, νά πάψει ἡ Θεία Λειτουργία, νά πάψουν οἱ ἀγρυπνίες, οἱ Ἑσπερινοί, οἱ Ὄρθροι.. Ἀλλά βλέπεις κι ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πόσο συμπλέουμε μ’ αὐτό τό πνεῦμα.. Κάνει ὁ παπάς τήν καθημερινή ἀκολουθία… κανένας… μόνος του! Οὔτε ψάλτης. Καί ὁ ψάλτης, γιά νά πάει, πρέπει νά τόν πληρώσει, ἀλλιῶς δέν πάει. Κάνει συμφωνία… Ἔτσι εἶναι, τό ξέρουμε… Νά τά λέμε καί τά δικά μας τά χάλια. Σοῦ λέει «πάτερ μου δέν γίνεται νά εἶμαι κάθε μέρα στήν Ἐκκλησία… Σαββατοκύριακο κι ἄν εἶναι κάτι ἔκτακτο… θά μοῦ δώσεις καί κάτι ἀκόμα». Κατά τά ἄλλα δηλώνει καί ψάλτης. Δέν ἔχουμε καταλάβει τί σημαίνει Θεία Λειτουργία καί τί σημαίνει νά εἶσαι μέ τόν Θεό. Δέν ζοῦμε τήν χαρά τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό μετά ψάχνουμε γιά διασκέδαση καί γιά διακοπές.
Ἑπομένως, ἡ πηγή τῆς χαρᾶς εἶναι ὁ Χριστός. Πᾶμε στή Θεία Λειτουργία καί τί κάνουμε ἐκεῖ; Δίνουμε τά πρόσφορά μας, τήν προσφορά μας, τό ψωμί, τό κρασί, πού εἶναι πάλι τά δικά Του μαζί μέ κάτι δικό μας. Παίρνουμε ἀπό τόν Χριστό τό σιτάρι, τό ζυμώνουμε, βάζουμε καί κάτι δικό μας καί τό κάνουμε ψωμί. Παίρνουμε τό σταφύλι, τό κάνουμε μοῦστο, κρασί καί τό πᾶμε στό Χριστό. Τά δικά Του τά δίνουμε πάλι πίσω εὐχαριστιακά. Καί τί μᾶς δίνει ὁ Χριστός; Τόν ἑαυτό Του. Τά κάνει αὐτά πού Τοῦ δίνουμε, σῶμα Του καί αἷμα Του! Μέγα μυστήριο! Μέγα μυστήριο! Σ’ αὐτό τό γλέντι μᾶς καλεῖ ὁ Θεός. Καί γεμίζει μετά ἡ ψυχή μας ὅλη.
Τώρα τί νά ποῦμε…; Νά σᾶς πῶ ἠθικούς κανόνες; Ὅτι, ἄν θέλεις νά τό ζήσεις αὐτό τό μυστήριο, θά πρέπει νά ντύνεσαι σεμνά;! Πρέπει νά τά ποῦμε κι αὐτά… σήμερα πρέπει νά λέμε καί τά αὐτονόητα. Πόσοι ἄνδρες μοῦ λένε: – Πᾶς στήν Ἐκκλησία πάτερ καί κολάζεσαι.. μέ τόν τρόπο πού δέν εἶναι ντυμένες, ὄχι πού εἶναι ντυμένες, οἱ γυναῖκες.. καί πᾶνε καί στήνονται μπροστά σου, στίς θέσεις τῶν ἀνδρῶν. Τί νά τούς πῶ ἐγώ; Τούς λέω, πᾶτε μπροστά-μπροστά νά βλέπετε τό τέμπλο ἤ πίσω ἀπό καμιά κολώνα. Τί νά κάνουν οἱ ἄνθρωποι; Καί μετά λές, γιατί εἶναι τόσο ἄδεια ἡ ζωή μας… Πῶς θά εἶναι; Ὅταν ἐσύ ἁμαρτάνεις ἔτσι καί βάζεις καί τούς ἄλλους ν’ ἁμαρτήσουν, τούς προκαλεῖς. Γιατί λέει ὁ Χριστός «ὅταν δεῖς πονηρά, ἤδη κάνεις μοιχεία» (Ματθ. 5,28). Ἀλλά ὅταν καί ὁ ἄλλος/ἡ ἄλλη σέ προκαλεῖ νά τήν δεῖς.. καί ἔχει γίνει ὁλόκληρη ἐπιστήμη αὐτό τό πράγμα… ἡ ἡδονοβλεψία καί τό πῶς δέν θά ντυθεῖ ἡ γυναίκα γιά νά προκαλέσει!
Τί νά ποῦμε; Ὅτι οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τά κοινά μπάνια; Μή σᾶς σκανδαλίζει.. Τά ἀπαγορεύουν! Θά μοῦ πεῖτε: εἶμαι πολύ αὐστηρός. Τό ξέρω… τό ἔχω ἀκούσει πολλές φορές. Ἀλλά ἐγώ θά σᾶς λέω τήν ἀλήθεια. Γιατί ὅταν πᾶς καί ξεγυμνώνεσαι, συγγνώμη γιά τήν λέξη, ἐκεῖ πέρα, δημόσια, δέν σκανδαλίζεις; Εἴμαστε ἀπαθεῖς; Ἔχουμε φτάσει στά μέτρα τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας πρίν τήν πτώση; Μακάρι! Δέν εἴμαστε ὅμως… Γι’ αὐτό ὁ Χριστός μας μᾶς ἔδωσε χιτῶνες. Ξέρετε τί θά πεῖ χιτῶνες; Ἀπό πάνω μέχρι κάτω καλυμμένος, νά μή φαίνεται τίποτα. Αὐτό εἶναι ὁ χιτώνας. Καί σήμερα οἱ ἄνδρες καί οἱ γυναῖκες ἀποβάλλουν τούς χιτῶνες… καί μετά λένε «ἐγώ δέν κάνω τίποτα… τί κάνω; Μιά χαρά εἶμαι..», λέει ἡ γυναίκα. «Τί ἔχω;». Καί θέλει νά ἔρθει ἔτσι καί στήν Ἐκκλησία καί παντοῦ. Ὑπάρχει κανόνας τῆς Ἐκκλησίας πού λέει «ἀπαγορεύεται νά συλλούονται ἄνδρες καί γυναῖκες μαζί». Ἀκοῦστε το… Ἀπαγορεύεται! Δέν ξέρουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, γιατί τό ἀπαγορεύουν; Ξέρουν πολύ καλά. Γιατί ἀπό τά μάτια ξεκινάει ἡ μοιχεία καί ἡ πορνεία. Γιά νά μή σᾶς πῶ ὅτι ἤδη ἔχουν κάνει μοιχεία καί πορνεία. Ὁ Κύριος τό εἶπε ὅτι ἤδη ἔχεις κάνει μοιχεία στήν καρδιά σου, ὅταν δεῖς πονηρά.
Τί νά ποῦμε;… Ὅτι δέν πρέπει νά πηγαίνουμε καί νά χορεύουμε, γιατί οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τούς χορους; Ναί, τούς ἀπαγορεύουν. Μά θά μοῦ πεῖς: πάτερ μου, τί μᾶς λές τώρα; Ἐδῶ καί στήν ἐνορία μας ἔχουμε χορευτικό. Τό ξέρω. Καί ἡ τάδε ἐνορία ἔχει καί ὁμάδα μπάσκετ καί ποδοσφαίρου καί κάνουν καί προσευχή νά νικήσουν. Τό ξέρω. Ἤ μπορεῖ νά πᾶνε καί στόν Ἐπίσκοπο καί στόν Πατριάρχη νά πάρουν εὐχή γιά νά νικήσουνε καί κάνουν καί ἁγιασμό γιά νά νικήσουνε. Τά ἔχουμε φάει ὅλα αὐτά, τά ἔχουμε περάσει στή ζωή μας καί τά θεωροῦμε νορμάλ. Καθόλου νορμάλ δέν εἶναι αὐτά. Ξέρετε ποιό εἶναι τό νορμάλ; Θά σᾶς πῶ μιά εἰκόνα. Σκεφτεῖτε ἕναν δρομέα πού τρέχει κι ἐνῶ πηγαίνει πρῶτος, σταματάει καί ἀφήνει τούς ἄλλους νά περάσουν πρῶτοι. Τί θά κάνουν ἀπό τίς κερκίδες οἱ ἄνθρωποι; Δέν θά τόν γιουχάρουν; Θά τοῦ λένε «χαζός εἶσαι;». Ἀφοῦ ἤσουνα πρῶτος… Ναί, ἕνας χριστιανός χαίρεται νά εἶναι οἰ ἄλλοι πρῶτοι, νά εἶναι τελευταῖος. Ἄν θέλεις νά εἶσαι χριστιανός, δέν μπορεῖς νά λειτουργεῖς ἀνταγωνιστικά. Καί ὁ ἀθλητισμός αὐτό εἶναι, λειτουργεῖς ἀνταγωνιστικά, δέν λειτουργεῖς ἀδελφικά.
Λέει στόν βίο τῶν Ἁγίων Βασιλείου καί Γρηγορίου. Ξέρετε αὐτοί ἦταν συμφοιτητές στό Πανεπιστήμιο στήν Ἀθήνα. Σήμερα θά λέγαμε Χάρβαρντ. Ἡ Ἀθήνα τότε ἦταν τό σημερινό Χάρβαρντ. Χαιρόμαστε, λέει, ὁ ἕνας νά δίνει τήν πρωτιά στόν ἄλλο. Τό γράφουν οἱ ἅγιοι μεταξύ τους. Δέν εἶχαν ἀνταγωνισμό. Προσπαθοῦσε ὁ καθένας νά μείνει τελευταῖος, δεύτερος, καί νά γίνει ὁ ἄλλος πρῶτος. Καί ἦταν κορυφαῖοι στήν ἐπιστήμη τους! Μάλιστα ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ἕναν χρόνο εἶχε γίνει καθηγητής Πανεπιστημίου… τόσο καλός ἦταν!
Ἐμεῖς, ὅμως, σήμερα ἔχουμε τόση διαστροφή πού ἔχουμε νομιμοποιήσει τόν ἀνταγωνισμό…. καί κάνουμε λειτουργίες γιά νά περάσουν τά παιδιά στό Πανεπιστήμιο. Δηλαδή τά ἄλλα τά καημένα πού δέν θά περάσουνε; Τί θά ποῦμε γι’ αὐτά; Ὅτι ὁ Θεός δέν τά ἀγαπάει; Δέν ἄκουσε τήν προσευχή τῆς μάνας τους; Νά κάνεις Λειτουργία, γιά νά εἶναι τό παιδάκι σου καλός χριστιανός καί νά γράψει μέ τόν τρόπο πού πρέπει καί νά μήν ἀντιγράφει καί νά μήν κλέβει καί νά μήν μισεῖ καί νά βοηθάει τούς ἄλλους, ναί, τό καταλαβαίνω. Σήμερα ἡ ἐπιτυχία καί ἡ διάκριση πάει μαζί μέ τόν ἀνταγωνισμό.
– Τί εἶναι ἡ διάκριση; Δέν εἶναι μιά ὑπηρεσία στήν κενοδοξία μας;
Αὐτό εἶναι. Γιά νά βγεῖ μετά ἡ μαμά νά πεῖ «ξέρεις, τό δικό μου τό παιδί πέρασε». Σιγά καί τί ἔγινε; Θά πάει καί σέ ἄλλη πόλη καί θά πέσει σέ ἀνηθικότητα καί θά καταστραφεῖ ἠθικά. Καί τό θεωρεῖς ἐπιτυχία αὐτό πού πέρασε στό Πανεπιστήμιο; Ἕνας Γέροντας τό ἔλεγε «Πανεπιζήμιο»! Τά λέω αὐτά ἔτσι ἐν παρενθέσει, γιά νά καταλάβουμε πόσο ἔχουμε ἀλλοτριωθεῖ.
Τί ἄλλο νά ποῦμε;… Ὅτι παντοῦ καί πάντοτε πρέπει νά εἴμαστε ἀγωνιστές; Εἴτε εἶσαι διακοπές καί ἔχεις ἀργία ἀπό τήν ἐργασία σου εἴτε εἶσαι στήν ἐργασία σου, δέν πρέπει νά ἀφήνεις τόν προσωπικό σου κανόνα. Καλοκαίρι δέν σημαίνει σταματάω τήν προσευχή μου, σταματάω τίς μετάνοιές μου, σταματάω τήν μελέτη μου τήν πνευματική. Ἴσα-ἴσα εἶναι μιά ἀφορμή γιά νά κάνω πιό ἔντονο ἀγῶνα. Νά ἰδιάσω, ὄχι νά ἀηδιάσω!… ἀλλά νά βρῶ τόν ἑαυτό μου, νά ζήσω λίγο μόνος μου στήν ἡσυχία, στήν σιωπή, στήν προσευχή.
Ἐπειδή νομίζω ὅτι ἀρκετά εἴπαμε, νά μή σᾶς κουράσω περισσότερο… Πιό πολύ ἔδωσα κάποιες ἀφορμές. Πολλά περισσότερα θά μπορούσαμε νά ποῦμε… ἀλλά γιά νά δώσουμε καί χρόνο στή συζήτηση. Νομίζω κ. Ἀβραάμ νά σταματήσουμε λίγο ἐδῶ… καί νά ἀκούσω ἐσᾶς, ἀν ἔχετε κάτι.
Αὐτό πού σᾶς εἶπα πάντως κρατῆστε το, ἄν θέλετε, ὅτι ἡ ψυχαγωγία ἔχει γίνει πλέον ἕνας τρόπος , ὥστε τό κράτος, προσέξτε τί θά σᾶς πῶ, νά ἐλέγχει τούς πολίτες. Εἶναι τρόπος καταστολῆς. Ὁ χουλιγκανισμός, πού ἔχουμε στά γήπεδα, οὐσιαστικά ὑπηρετεῖ τό κράτος. Γιατί; Γιατί οἱ ἄνθρωποι βγάζουν ὅλο τό μίσος τους ἐκεῖ καί δέν ἀσχολοῦνται μ’ αὐτά πού πρέπει νά ἀσχοληθοῦν. Ὅλη τους τήν ζωτικότητα τήν δίνουν σ’ ἕνα πράγμα πού δέν ἔχει σημασία. Καί νά ποῦμε κι αὐτό… ἀναλώνονται σέ κάτι πού εἶναι ἤδη στημένο καί προαποφασισμένο. Οἱ ἴδιοι τό λένε ὅτι οἱ ἀγῶνες εἶναι σικέ. Δηλαδή εἶναι προαποφασισμένο τό ἀποτέλεσμα καί σκοτώνονται οἱ φίλαθλοι καί τραυματίζονται καί πρόσφατα διάβαζα στό τελευταῖο ντέρμπι πού εἶχαν Αεκ-Παοκ, τί ἦταν αὐτοί…. Καί πῆγαν 50 στό νοσοκομεῖο σοβαρά τραυματισμένοι. Δηλαδή νά κινδυνεύει ἡ ζωή τους. Κι αὐτό τό λένε πολιτισμό! Πολιτιστικές ἐκδηλώσεις λένε… ποδόσφαιρο καί ὅλα τά συναφῆ. Αὐτό δέν εἶναι πολιτισμός, αὐτό εἶναι παλιμβαρβαρισμός. Ξαναγυρνᾶμε στήν βαρβαρότητα. Ἀλλά αὐτό ὑπηρετεῖ τό κράτος, γιατί ἔχει τέτοιους πολίτες, οἱ ὁποῖοι δέν ἀσχολοῦνται πλέον μέ τά μείζονα θέματα. Καί μετά ἔρχεται ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἔρχεται ἡ ἀπάλειψη ὁτιδήποτε χριστιανικοῦ ἔχει ἀπομείνει… Τώρα μέ τήν ἀλλαγή πού θέλουν νά κάνουν στό Σύνταγμα, νά ἀπαλείψουν τά πάντα πού θυμίζουν ὀρθοδοξία, ἀνοίγει ὁ δρόμος πλέον νομικά γιά τήν πλήρη ἀποχριστιάνιση τοῦ ἔθνους. Καί «ὁ σώζων σεαυτόν σωθήτω» μετά… Ὁ καθένας θά πρέπει νά ἀνασκουμπωθεῖ καί ν’ ἀρχίσει νά αὐτοκατηχεῖται καί νά κατηχεῖ καί τά παιδιά του, ἄν θέλει νά βρεῖ τόν δρόμο γιά τήν σωτηρία.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ἐρ. : …Οἱ ἐξαρτήσεις, τά ναρκωτικά, τό ἀλκοόλ εἶναι μεῖζον πρόβλημα σήμερα στούς νέους… καί μετά ἔρχεται ἡ κατάθλιψη…
Ἀπ. : Εὐχαριστῶ πάρα πολύ εἶναι πολύ καίριο αὐτό πού μᾶς λέει ἡ ἀδελφή Κυριακή. Νά σᾶς πῶ τήν ἐμπειρία μου σάν πνευματικός. Τά νέα παιδιά, πού ἔρχονται νά ἐξομολογηθοῦν, στήν συντριπτική τους πλειοψηφία ἔχουν κάνει ναρκωτικά. Στήν συντριπτική τους πλειοψηφία! Ναί! Πάρα πολλά παιδιά! Δέν εἶναι ἁπλό τό θέμα. Εἶναι ἡ ὑποταγή στή φιληδονία, αὐτό εἶναι ἡ ἐξάρτηση. Γιατί, πλέον, αὐτό προβάλλεται μέσα ἀπό τήν διασκέδαση. Τό ὕψιστο ἀγαθό πού προβάλλει τό Χόλιγουντ εἶναι ἡ ἡδονή. Νά μήν ξεγελιόμαστε… σοῦ λέει δέν ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπό τό νά ἱκανοποιήσεις τήν ἡδονή, τήν σάρκα.
Ξαναγυρνάω σ’ αὐτή τήν διδακτορική διατριβή πού σᾶς εἶπα ὅτι διάβασα: ἕνας ἐπιστήμων πῆρε συνεντεύξεις ἀπό τούς διευθυντές πού ἔχουν αὐτά τά κλάμπ. Ξέρετε τί ἔλεγε ἕνας τέτοιος; «Ἀφῆστε τα ὅλα τά ἄλλα, τό κυρίαρχο χαρακτηριστικό τῆς διασκέδασης σήμερα εἶναι ὁ ἐρωτισμός». Μόνος του τό εἶπε ὁ ἄνθρωπος: ὁ ἐρωτισμός. Ὅλοι πού πᾶνε ἐκεῖ αὐτό ψάχνουνε, νά ἱκανοποιήσουν τό πάθος τῆς φιληδονίας, ἔστω καί γιά μιά βραδιά… τίποτα ἄλλο. Ὠμά τό εἶπε καί αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Αὐτή εἶναι ἡ ψυχαγωγία σήμερα. Ὁ ἄκρατος ἐρωτισμός, τίποτα ἄλλο… καί ἕνας ἄνθρωπος πού εἶναι ἔτσι, ὑποταγμένος σ’ αὐτό τό πράγμα εἶναι γεμάτος μοναξιά. Καί μετά λέει ἡ κ. Κυριακή νά τόν κοινωνικοποιήσουμε. Τί νά κοινωνικοποιήσεις, ἄν δέν ἀποβάλλει τήν φιληδονία; Νά ἐξισορροπίσουμε τό ἐγώ… Τί νά ἐξισορροπίσεις; Τό θέμα εἶναι νά φύγει τό ἐγώ καί νά γίνει ἐμεῖς. Νά γίνει Θεός καί ἄνθρωπος, Θεός καί Ἐκκλησία, Θεός καί ὅλοι! Ἀληθινή κοινωνικοποίηση εἶναι ἡ ἔνταξη στήν Ἐκκλησία, στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Βλέπετε, πᾶμε στήν Θεία Λειτουργία. Ὅταν ζεῖς τήν Θεία Λειτουργία, ποτέ δέν νιώθεις μόνος. Ποτέ δέν εἶσαι μόνος. Εἶναι οἱ ἀδελφοί σου δίπλα σου, εἶναι ὁ ἱερέας στή θέση τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ Θεός. Εἶναι τό γλέντι μέ τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Δεῖτε πῶς βγαίνουν οἱ ἄνθρωποι μετά τήν Λειτουργία… Ὅσο καί ἄσχετοι νά εἶναι, ὅλοι εἶναι ἀλλαγμένοι, λίγο-πολύ κάτι πῆραν ἀπό τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τό ἀναστάσιμο Φῶς.
Ὅταν, λοιπόν, ὁ ἄνθρωπος ὑποταχθεῖ στήν φιληδονία, αὐτό εἶναι ἐξάρτηση. Καί ἡ ἄκρατη φιληδονία εἶναι τά ναρκωτικά, οἱ ἐξαρτήσεις… Δέν σᾶς τό εἶπα αὐτό: Μέσα στό σχέδιο τῶν παγκοσμιοποιητῶν εἶναι τά ναρκωτικά. Νομίζετε ὅτι θέλουν νά τά ἐξαλείψουν τά ναρκωτικά; Μᾶς κοροϊδεύουν! Ἀφοῦ οἱ ἴδιοι διοχετεύουν τά ναρκωτικά στά παιδιά! Οἱ ἴδιοι τά ἀνέχονται μέσα στά κλάμπ. Αὐτός ὁ Χάξλεϋ, πού σᾶς μίλησα προηγουμένως, μιλοῦσε γιά ἕνα ναρκωτικό ὀνόματι ‘soma’, τό ὁποῖο πολύ πιθανό νά τό πῆρε ἀπό τήν ἑλληνική λέξη ‘σῶμα’. Τό σῶμα δηλαδή, ἡ λατρεία τοῦ σώματος, εἶναι πού λανσάρεται σήμερα. Αὐτό δέν λανσάρεται; Θυμᾶμαι, πρίν πολλά χρόνια εἶχα ἀκούσει μιά μικρή κοπελίτσα, δεκαπέντε χρονῶν ἦταν καί μοῦ εἶπε πόσο ἄσχημα ἔνιωθε μέ τό σῶμα της καί πῶς προσπαθοῦσε νά τό φτιάξει καί πῶς θά πάει στήν παραλία καί πῶς θά τή δοῦνε… ἡ ζωή της ἦταν αὐτό τό πράγμα. Καί λέω: καλά γιά αὐτό ζεῖ; Ψυχή δέν ἔχει; Ὄχι, δέν εἶχε ψυχή. Ζοῦσε γιά τό σῶμα της. Ὁπότε: δέν ἔχω καλό σῶμα, εἶμαι κατεστραμμένη. Αὐτό ἔχει περάσει σήμερα στά παιδιά. Καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι μόνο σῶμα. Καί αὐτό τό ναρκωτικό τοῦ Χάξλεϋ λεγόταν soma. Καί ὁ Χάξλεϋ μιλοῦσε καί γιά τό LSD. Ξέρετε τί εἶναι τό LSD, τό παραισθησιογόνο. Αὐτό, σιγά-σιγά ἡ ἐξουσία, οἱ παγκοσμιοποιητές, θά δεῖτε θά τό ἀφήσουν ἐλεύθερο. Ἤδη ἔχουν ἀρχίσει τά χασισοφεστιβάλ! Μπροστά παρακαλῶ στόν ἄγνωστο στρατιώτη ἀπό τήν νεολαία τοῦ κυβερνῶντος κόμματος… Ἀπό πρίν τά κάνανε καί τώρα τά κάνουνε καί μάλιστα πρόσφατα -ξαναλέω δέν κάνω πολιτική ἀλλά σᾶς δίνω ἀφορμές γιά νά σκεφτεῖτε- κυκλοφόρησαν ἐρωτηματολόγιο, καί ἔγινε μεγάλος σάλος, πού ρωτοῦσαν τούς ἀνθρώπους «ἄν συμφωνεῖτε μέ τήν νομιμοποίηση τῆς ἰνδικῆς καννάβεως.
Ἐρ. : Σέ μιά πολιτεία τῆς Ἀμερικῆς ἔγινε νόμιμη..
Ἀπ. : Καί στήν Ὁλλανδία δέν ἔγινε νόμιμη; Προσέξτε! Αὐτό τό προβάλλει κομματική νεολαία, δέν τό προβάλλει ἕνας ναρκομανής… πού σημαίνει εἶναι γραμμή τοῦ κόμματος. Εἶναι ἡ γραμμή τῶν ἐξουσιαστῶν νά ποτίζουν τόν λαό μέ τά ναρκωτικά γιά νά τόν ἔχουν κατεσταλμένο. Καί θά δεῖτε σιγά-σιγά θά γίνει νόμιμο… γιατί ξέρετε τί ἔλεγε στήν ἐρώτηση; «Φυσικό πράγμα δέν εἶναι; Φυτό δέν εἶναι; Γιατί νά μήν τό βάζουμε στή γλάστρα μας; Καί νά τό ἔχουμε γιά νά εἴμαστε σέ διαρκή εὐφορία;». Διαρκή εὐφορία καί διαρκή καταστολή!… Ἔτσι μᾶς θέλουνε. Κι ἐμεῖς τά χάφτουμε ὅλα αὐτά. Ἄν δεῖτε ὅλες οἱ ταινίες τοῦ Χόλυγουντ αὐτά προβάλλουν: τόν ἐρωτισμό καί τάLSD. Καί ἐμεῖς τά χάφτουμε καί λέμε διασκεδάζουμε… Καί αὐτοί, ὄχι μᾶς μεταμορφώνουν, ἀλλά μᾶς ἀναμορφώνουν, δηλαδή μᾶς διαλύουν. Καί χάνουμε τόν προσανατολισμό μας. Καί σοῦ λέει τί ἔννοια ἔχει ἡ ζωή; Ἡ ὕψιστη ἐκδήλωση ζωῆς καί ἡ ὕψιστη ποιότητα ζωῆς εἶναι ἡ διασκέδαση. Δέν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο. Καί ζοῦνε οἱ ἄνθρωποι γιά τό Σαββατοκύριακο καί γιά τίς διακοπές! Καί σκέφτονται ὅλο τόν χρόνο ποῦ θά πᾶνε διακοπές καί τί θά κάνουν ἐκεῖ πού θά πᾶνε. Αὐτή εἶναι ἡ ζωή τους. Γιατί ἔχει περάσει αὐτό τό ἰδανικό ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο ὡς ἀξία. Γι’ αὐτό καί τά παιδιά λένε: Γιατί νά διαβάσω; Τί ἔχει τό διάβασμα; Γιατί τό βιβλίο θά σοῦ ἀνοίξει λίγο τό μυαλό, θά τό πῶ τώρα ἀνθρωποκεντρικά, ἐμεῖς δέν τό βλέπουμε ἔτσι τό βιβλίο καί τή μελέτη, ἀλλά γιά τόν κόσμο εἶναι ἔτσι. Δηλαδή εἶναι ἕνα ἐργαλεῖο πού βοηθάει λίγο ὁ ἄνθρωπος νά κινητοποιήσει τήν σκέψη του. Οἱ κρατοῦντες δέν μᾶς θέλουν νά σκεφτόμαστε. Γι’ αὐτό δέν μᾶς θέλουν καί νά διαβάζουμε. Γι΄ αὐτό καί τώρα στά σχολεῖα τά βιβλία λένε γιά τίς καφετιέρες καί γιά τά ἄλλα βρώμικα πού ξέρετε, γιά τόν Σάκη κ.λ.π. τά γνωστά… Περνᾶνε στά παιδιά μιά ζωή πού φτιάχνουν ἕναν ἄνθρωπο ἁπλῶς καταναλωτή. Τίποτα ἄλλο. Νά μάθει νά κάνει κατανάλωση γιά νά ὑπηρετοῦνται οἱ τράπεζες καί οἱ παγκοσμιοποιητές.
Λοιπόν, ὅλα αὐτά τά λέω μέ πολύ λύπη, γιατί ἀκριβῶς ἔτσι ὅπως ζοῦμε ἑτοιμάζουμε τόν δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο. Καί, ὅπως λέει αὐτός ὁ Χάξλεϋ, τελικά δέν θά χρειαστεῖ παγκόσμος δικτάτορας καί μεγάλος ἀδελφός. Μόνοι μας ἐμεῖς θά ζητήσουμε τόν Ἀντίχριστο. Μόνοι οἱ ἄνθρωποι, ἑκούσια, θά πᾶνε καί θά τοῦ ποῦνε «ἔλα σέ θέλουμε, ἐσένα θέλουμε, σέ λατρεύουμε…». Δέν θά ἐπιβληθεῖ δηλαδή μέ τή βία. Θά τόν ζητήσουν οἱ ἄνθρωποι. Θά ἔρθουν σέ τέτοια κατάσταση πού θά ζητᾶνε τόν Ἀντίχριστο. Ἔτσι θά γίνει τελικά… γιατί θά ἔχουν ὑποταχτεῖ στήν ἡδονή. Ἡ ἡδονή εἶναι τό ἐργαλεῖο τῶν παγκοσμιοποιητῶν μαζί μέ τά ναρκωτικά. Καί τά ναρκωτικά αὐτό ὑπηρετοῦν, τήν ἡδονή, τήν ἄκρατη φιληδονία.
Ποιά εἶναι ἡ ἀντίσταση; Ἡ ἀντίσταση εἶναι ἀκριβῶς τό ἀντίθετο, ἡ ἄσκηση. Σ’ ἕνα ἵδρυμα στήν Κύπρο ἄκουσα, πῶς θεραπεύουν τούς ναρκομανεῖς άπό τήν ἐξάρτηση. Τούς βάζουν νά κάνουν ζωή μοναχοῦ, νά ζοῦν μοναχικά. Πῶς ζεῖ ἕνας μοναχός ἀπό τό πρωί μέχρι τό βράδυ. Θέλεις παιδάκι μου νά ἀπελευθερωθεῖς ἀπό τήν ἐξάρτηση; Πρέπει νά γίνεις ἀσκητής! Ἔτσι εἶναι. Καί αὐτό δέν εἶναι μόνο γιά τούς ἐξαρτημένους ἐπίσημα… γιά ὅλους μας εἶναι. Ἡ ἄσκηση εἶναι γιά ὅλους. Ἡ ζωή ἡ ὀρθόδοξη εἶναι ἀσκητική, πού σημαίνει ἐγκράτεια καί στά μάτια καί στίς αἰσθήσεις καί στό φαγητό καί στήν κοιλία καί σέ ὅλα. Ἄν δέν ἔχεις ἐγκράτεια, δέν μπορεῖς νά ἀντισταθεῖς στήν ἡδονή. Ὁπότε μετά τί γίνεται; Ὁ διάβολος σέ δένει μ’ αὐτό καί εἶσαι πράγματι ἐξαρτημένος. Μπορεῖ νά μήν παίρνεις ναρκωτικά, ὅπως αὐτοί οἱ ἐπίσημα ἐξαρτημένοι, ἀλλά εἶσαι ἤδη ἐξαρτημένος ἀπό τήν φιληδονία.
Δεῖτε πόσοι ἄνθρωποι σήμερα προσπαθοῦν νά ἀδυνατίσουν καί δέν μποροῦν. Δέν μποροῦν. Καί γυναῖκες καί ἄνδρες. Κι ἄν τά καταφέρουν λίγο μέ χίλια δυό, διαιτολόγους κ.λ.π. μέχρι καί στούς Βουδιστές πᾶνε καί κάνουν καί γιόγκα, τέτοιες σαχλαμάρες, ἀνοησίες, προσκυνήματα δαιμόνων καί δέν μποροῦν νά ἀπελευθερωθοῦν ἀπό τήν ἡδονή, τήν φιληδονία, τό φαγητό. Γιατί; Πολύ ἁπλά, γιατί δέν ἔχουν κοινωνία μέ τήν Χάρη, μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα. «Καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστί ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη… ἐγκράτεια» (Γαλ. 5,22). Θέλεις νά συμμαζέψεις τήν κοιλία σου; Πρέπει νά ἐνεργοποιήσεις τό Ἅγιο Πνεῦμα. Νά κάνεις ζωή ἐκκλησιαστική, νά ἐξομολογηθεῖς, νά κάνεις τίς νηστεῖες πού λέει ἡ Ἐκκλησία. Ἔτσι θά ἔρθεις στήν ἐγκράτεια καί δέν θά σέ κάνει κουμάντο τό σῶμα, soma ὅπως λέει καί ὁ Χάξλεϋ, τό ναρκωτικό, ἀλλά θά τό κάνεις ἐσύ κουμάντο. Θά κυβερνᾶς ἐσύ τόν ἑαυτό σου.
Ἑπομένως, εὐχαριστῶ πολύ γιά τήν ἐρώτηση εἶναι πολύ καίρια καί βλέπετε ἀκριβῶς πώς ἡ θεραπεία μας εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Τίποτα ἄλλο. Γι΄ αὐτό καί ὅλοι μισοῦν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Γιατί ἀντιστέκεται στά σχέδιά τους. Ὁ μόνος πού ἀντιστέκεται σήμερα στήν παγκοσμιοποίηση εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Δέν ἔχει μείνει τίποτα ἄλλο. Ὅλα τά ἄλλα ἔχουν ὑποχωρήσει, τίποτα δέν ἀντιστέκεται. Ἀξίες; Ποιές ἀξίες; Ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μέ ἀξίες. Τό λένε καί Ὀρθόδοξοι καμιά φορά ὁμιλητές: Δέν δίνουμε στά παιδιά ἀξίες. Τί νά τίς κάνουν τίς ἀξίες τά παιδιά; Ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μέ ἀξίες, ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέ τόν Χριστό. Ὁ Χριστός δέν εἶπε πάρτε ἀξίες νά ζήσετε. Εἶπε πάρτε Ἐμένα γιά νά ζήσετε. Ἐγώ εἶμαι ἡ ζωή σας. Ἄν δέν ἔχεις προσωπική κοινωνία μέ τόν Χριστό, ἕνωση μέ τόν Χριστό, τί νά σοῦ κάνουν οἱ ἀξίες; Ἑλληνορθόδοξος πολιτισμός σοῦ λέει καί ὅλο τέτοια… Τί νά τό κάνει αὐτό τό παιδί σήμερα καί πῶς θά ἀποφύγει τά ναρκωτικά; Λέει «Τί εἶναι αὐτά πού μοῦ λές τώρα; Ἐγώ τήν βρίσκω ἐκεῖ πέρα… Ἔχεις νά μοῦ πεῖς τίποτα καλύτερο; Ἀπό τήν λάσπη αὐτή πού κυλιέμαι;». Ἔχω. Τόν Χριστό. Ὄχι ἐμένα, ὄχι ἀξίες, τόν Χριστό. Βρές τόν Χριστό καί θά περάσεις πάνω ἀπό ὅλα αὐτά, ἀπό τήν λάσπη πού κυλιέσαι ὡς χοῖρος.
Ἐρ. : Ἐγώ εἶμαι ἀπό τήν Ἀμερική, τήν Φλόριντα καί ἔχουμε μεγάλα προβλήματα. Ὅλα τά States ἔχουν ἀνοίξει τά θέματα τῶν ναρκωτικῶν, γιά τή μαριχουάνα προπάντων, γιατί λένε εἶναι ἐντάξει τώρα.
Ἀπ. : Ἔ, βέβαια…
Ἐρ. : Ὅλα τά States θά ψηφίσουν ἕνα-ἕνα… ἀρχίζει τώρα σιγά-σιγά. Κι ἐμεῖς σάν πολίτες πού εἴμαστε ἐκεῖ δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα. Ψηφίζουμε ἀντί… καί μετά βλέπεις ἀμέσως ἔρχεται τό οἰκονομικό. Θά τούς βάζουμε φόρους… Αὐτό τό βλέπω πολύ δύσκολο καί προπαντός ἐδῶ στήν Ἑλλάδα ἔχουμε μεγαλύτερα θέματα… γιατί τώρα δυό βδομάδες ἔχω ἔρθει, ἔχω δεῖ πάρα πολλά.. βλέπω τά παιδιά καί φοβᾶμαι. Εἶναι χειρότερα ἀπ’ ὅ,τι νόμιζα. Πρίν τέσσερα χρόνια εἶχα ἔρθει. Ἐσύ τώρα πού εἶσαι ἐκεῖ πάνω στό Ἅγιο Ὄρος τί μπορεῖς νά μᾶς δώσεις νά πολεμήσουμε αὐτό…
Ἀπ. : Θά σᾶς πῶ. Εἴπατε κάτι πού εἶναι κομβικό: μιλήσατε γιά οἰκονομία καί γιά οἰκονομικούς λόγους. Κοιτάξτε, μᾶς ἔχουν περάσει κι αὐτό τό παραμύθι, ὅτι ἡ χαρά ἐξαρτᾶται ἀπό τήν οἰκονομία. Δηλαδή ἄν πάει καλά ἡ οἰκονομία, εἴμαστε εὐτυχισμένοι. Εἶναι ψέμα αὐτό. «Ὅλα πᾶνε καλά ὅταν εἶσαι πλούσιος». Ψέμα! Ἡ Ὀρθοδοξία τί λέει; Ἑκούσια πτωχεία, λέει. Ἀκριβῶς τό ἀντίθετο. Προσέξτε, τώρα κάνουμε ἐπανάσταση! Ἀνατρέπουμε ὅλο τόν κόσμο. Ναί, ὁ Χριστός ἦρθε γιά νά ἀνατρέψει τόν κόσμο. Καί κόσμος τί εἶναι; Ἡ λατρεία τοῦ χρήματος. Οἰκονομία. Ἀνοίξτε τήν τηλεόραση, τί λέει; Συνέχεια γιά τούς οἰκονομικούς δεῖκτες. Πῶς πάει τό δολάριο, τό εὐρώ, οἱ δεῖκτες αὐτοί, πῶς τούς λένε…στό χρηματιστήριο. Καί θά γίνει κράχ;… δέν θά γίνει κράχ; Καί μᾶς κρατᾶνε συνέχεια σ’ αὐτή τήν ἀγωνία. Δέν ὑπάρχει τίποτα ἄλλο νά ἐξασφαλίζει τήν εὐτυχία μας παρά αὐτά τά οἰκονομικά θέματα. Εἶναι ψέμα αὐτό. Δέν πρέπει νά τούς ἀκοῦμε. Ἀντίθετα, ἡ ἀντίσταση καί ἡ θεραπεία γιά τήν ὁποία μιλήσατε εἶναι ἀκριβῶς ἡ ὀρθόδοξη ζωή, πού σέ μαθαίνει νά ἀγαπᾶς τήν φτώχεια, σέ μαθαίνει ν’ ἀγαπᾶς τήν περιφρόνηση, σέ μαθαίνει ν’ ἀγαπᾶς τήν ἄσκηση, τήν ἐγκράτεια, τήν νηστεία. Ἄν δέν τά κάνεις αὐτά, δέν βρίσκεις χαρά. Γιατί; Γιατί δέν βρίσκεις τήν πηγή τῆς χαρᾶς, πού εἶναι τό Ἅγιο Πνεῦμα. «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστί ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη…» (Γαλ. 5,22).
Καί ἔρχεται ἡ τηλεόραση καί λέει: καρπός τῆς οἰκονομίας καί τῶν κλάμπ καί τῶν ναρκωτικῶν εἶναι ἡ χαρά. Μήν ἀκοῦς τί λέει ὁ Χριστός… Ψέμα. Ἀλλά μᾶς ἔχει ποτίσει τόσο πολύ πού τό ἔχουμε κάνει κριτήριο. Καί λέμε «ναί, πάτερ μου, καλά τά λές, ἀλλά μετά ἐμένα θά ζημιωθεῖ ἡ τσέπη μου». Εἶναι τό ἔσχατο κριτήριο. Προσέξτε! Γι’ αὐτό λέει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος εἶναι ρίζα ὅλων τῶν παθῶν ἡ φιλαργυρία (Α’ Τιμ. 6,10). Ἐκεῖ κολλᾶνε ὅλοι.
Εἴπαμε τώρα γιά αὐτούς πού ἀνεβάσαμε πάνω στήν ἐξουσία.. ὄχι ὅτι οἱ προηγούμενοι ἦταν καλύτεροι… Γιατί τούς ἀνεβάζουμε ὅλους αὐτούς πού ἀνεβάζουμε; Ποιό εἶναι τό κριτήριο; Τό ἔσχατο κριτήριο εἶναι ἡ τσέπη. «Θά μοῦ τό διορίσεις τό παιδί; Θά σέ ψηφίσω. Δέν πάει νά εἶσαι… δέν πάει νά ἔβγαλες τούς πνευματικούς ἀπό τά σχολεῖα», θά κατεβάσουν τώρα καί τίς εἰκόνες κ.λ.π. Θά διδάσκουν στά παιδιά τήν ὁμοφυλοφιλία ὡς κάτι φυσιολογικό… δέν μέ ἐνδιαφέρει! Θά μοῦ τό διορίσεις τό παιδί;! Ἐντάξει. Τό ἔσχατο κριτήριο. Καταλάβατε; Πρέπει νά κάνουμε μιά ὁλική ἀναθεώρηση. Δέν εἶναι τό κριτήριο τά χρήματα. – Θά γίνουμε φτωχοί. Νά γίνουμε φτωχοί. – Θά μᾶς κόψουν τόν μισθό. Νά μᾶς τόν κόψουν. Δέν μέ ἐνδιαφέρει. Ἐμένα μέ ἐνδιαφέρει νά σώσω τήν ψυχή μου. «Τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει» (Φιλ. 3,20).
Μᾶς ἔχουν περάσει τό μήνυμα καί τό ἔχουμε φάει ὅτι ἐδῶ τελειώνουν ὅλα. Δέν τελειώνουν ἐδῶ ὅλα. Δέν ἤρθαμε γιά ἐδῶ, εἴμαστε περαστικοί. Ἐδῶ εἶναι τό ξενοδοχεῖο. Στό ξενοδοχεῖο δέν πᾶς γιά νά μείνεις. Πᾶς γιά μιά-δυό μέρες καί θά φύγεις, γιά νά πᾶς στό σπίτι σου. Τό σπίτι μας εἶναι πάνω στόν οὐρανό. Τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει. Ἐμεῖς πᾶμε νά φτιάξουμε πολιτισμό. Ξέρετε ποιοί ἔφτιαξαν πολιτισμό; Τά παιδιά τοῦ Κάιν! Τί ἦταν ὁ Κάιν; Ὁ πρῶτος δολοφόνος. Τά παιδιά του ἔκαναν τόν πολιτισμό, τόν πρῶτο πολιτισμό. Ὁ Χριστός δέν ἦρθε νά κάνει πολιτισμό. Τό ἔχουμε φάει κι αὐτό τό παραμύθι… πολιτιστικές ἐκδηλώσεις καί… μᾶς ἐκπολιτίζουν, δηλαδή μᾶς ἀποχριστιανίζουν.
Δέν ταιριάζει ὁ πολιτισμός μέ τόν Χριστό. Προσέξτε, δέν κηρύσσω αἱρετικά πράγματα. Μετά τόν Κάιν γεννήθηκε ὁ Σήθ, ὁ ὁποῖος σημαίνει ἀντικατάσταση. Ἦταν στήν ἀντικατάσταση τοῦ Κάιν καί βγῆκε μιά καλή γενιά ἀπό τά παιδιά τοῦ Σήθ. Ἀλλά τά παιδιά τοῦ Κάιν ἦταν αὐτά πού ἔκαναν πολιτισμό. Τά παιδιά τοῦ Σήθ δέν ἔκαναν πολιτισμό. Ἦταν τά παιδιά τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό λέει ἡ Ἁγία Γραφή «οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ». Κι ἕνας πλανεμένος, ὁ Λιακόπουλος – λέω καί ὀνόματα γιατί τά λέει καί πρέπει νά τά ποῦμε νά τά ξέρετε, εἶναι πλανεμένος αὐτός ὁ καημένος – «οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ», λέει «εἶναι οἱ ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι ἦρθαν σέ ἐπιμειξία μέ τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων…». Ἀνοησίες! Οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ εἶναι οἱ ἀπόγονοι τοῦ Σήθ. Εἶναι ἡ καλή γενιά. Αὐτοί ἦταν ἀφιερωμένοι στόν Θεό, στήν προσευχή, στήν μετάνοια. Τά παιδιά τοῦ Κάιν ἦταν οἱ υἱοί τῶν ἀνθρώπων, οἱ κολλημένοι στή γῆ. Πότε ἦρθε ὁ κατακλυσμός; Ὅταν μπερδεύτηκαν αὐτές οἱ δύο γενιές καί θέλησαν καί τά παιδιά τοῦ Σήθ νά ἐκπολιτιστοῦνε! Αὐτό πᾶμε νά πάθουμε κι ἐμεῖς τώρα… νά ἐκπολιτιστοῦμε. Τό ἔχουμε πάθει ἤδη δηλαδή. Δέν ζούσαμε ἔτσι. Ἐμεῖς εἴχαμε τόν δικό μας πολιτισμό, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί ἡ ζωή μας κανονιζόταν μέ βάση τίς γιορτές. Καί ἤξερε ὁ ἀγρότης, τοῦ Ἁγίου Δημητρίου θά σπείρει ἄς ποῦμε. Τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου θά θερίσει. Ὅλη ἡ ζωή μας ἦταν ποτισμένη μέ τόν Χριστό, μέ τήν Ὀρθοδοξία. Τώρα ἔρχονται καί μᾶς λένε «ἡμέρα τῆς βλασφημίας». Τό ξέρετε; Ὑπάρχει ἡμέρα τῆς βλασφημίας. Ἡμέρα γιόγκα. Καθιερώθηκε ἡμέρα γιόγκα ἀπό τόν ΟΗΕ καί ἀναγκάστηκε νά βγάλει ἀνακοίνωση ἡ Ἱερά Σύνοδος, πρίν δυό-τρία χρόνια – εὐτυχῶς πού τήν ἔβγαλε καί τό εἶπε – ὅτι ἡ γιόγκα εἶναι ἀπαράδεκτη, εἶναι στοιχεῖο τοῦ Ἰνδουισμοῦ, θρησκεία… Αὐτές εἶναι οἱ γιορτές τοῦ διαβόλου. θυμηθεῖτε αὐτό πού σᾶς εἶπα… Τί λέει ὁ διάβολος; «Δεῦτε καί καταπαύσωμεν τάς ἑορτάς τοῦ Θεοῦ» καί ἀντί γιά τήν γιορτή πού σοῦ λέει ἡ Ἐκκλησία, σοῦ δίνει ὁ διάβολος ἕνα ὑποκατάστατο. Καί ἀντί γιά τόν πολιτισμό πού σοῦ δίνει ἡ Ἐκκλησία, ἔρχεται ὁ διάβολος καί σοῦ δίνει τόν ἄλλο πολιτισμό, τόν τεχνικό καί οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν φτάσει νά λατρέψουν τόν τεχνικό πολιτισμό.
Λέγαμε τήν προηγούμενη φορά ὅτι ὑπάρχει θρησκεία τῆς google. Ὑπάρχει θρησκεία! Τήν ἔφτιαξε ἕνας, γιατί, λέει, ἡ Google πλέον εἶναι σάν τόν Θεό. Ὅ,τι τήν ρωτᾶς τήν google, σοῦ ἀπαντάει. Ἄρα θεός ἡ google! Μή γελᾶτε… Ἔχει φτάσει ὁ ἄνθρωπος νά θεοποιήσει αὐτό τό πράγμα. Ὑπάρχει τέτοια θρησκεία ἀναγνωρισμένη… γιά γέλια καί γιά κλάματα… Ποῦ ἔχει φτάσει ἡ ἀνθρωπότητα δηλαδή!
Ἔτσι θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος. Ὁ ἄνθρωπος λατρεύει τά ἔργα τῶν χειρῶν του. Ἐκεῖ ἔχουμε φτάσει τώρα. Λατρεύει τήν τεχνολογία. Καί τελικά λατρεύει τήν σκλαβιά του. Θέλει νά γίνεται σκλάβος. Αὐτή εἶναι ἡ ἔσχατη κατάπτωση. Νά ἀποβάλλεις δηλαδή ἑκούσια πλέον τά θεμελιώδη χαρακτηριστικά τοῦ κατ’ εἰκόνα. Τήν ἐλευθερία καί τήν λογικότητα, γιατί αὐτά εἶναι τά βασικά χαρακτηριστικά τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐλευθερία, τό αὐτεξούσιο καί ἡ λογικότητα, ἡ λογική, ἡ σκέψη. Ὅταν ὁ ἄνθρωπος τά ἀποβάλλει αὐτά, παύει νά εἶναι ἄνθρωπος καί τέτοιους μᾶς θέλουν, ὑποταγμένους… χωρίς σκέψη…
Εἴδατε τί σᾶς εἶπα: διασκέδαση = τρέλα, λένε. Νά τρελαθεῖς, νά βγεῖς ἀπό τόν ἑαυτό σου, νά ἀποβάλλεις κάθε ἴχνος ἀνθρωπιᾶς τελικά. Πρέπει, δηλαδή, νά ἀποδομήσουμε καί αὐτό τό στερεότυπο, πού λέγεται οἰκονομία. Προσέξτε το. Νά φύγει αὐτό τό πράγμα. Νά μήν εἶναι κριτήριο ἡ οἰκονομία. Νά μή φοβόμαστε νά γίνουμε φτωχοί, νά μή θέλουμε νά γίνουμε πλούσιοι. Ἄν διαβάσετε τό Εὐαγγέλιο, θά δεῖτε ὅτι τό λέει ἀπερίφραστα «Μακάριοι οἱ πτωχοί» (Λουκ. 6,20). Ὄχι τῷ πνεύματι. Μακάριοι οἱ πτωχοί, τό λέει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Φυσικά καί οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ἀλλά καί οἱ πτωχοί. Οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι τό λέει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος γιά τούς ταπεινούς. Ἀλλά ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς λέει οἱ πτωχοί εἶναι μακάριοι. Δηλαδή, αὐτοί οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν αὐτάρκεια καί ἀρκοῦνται στά λίγα καί δέν ἐπιδιώκουν τήν ἄνεση πού φέρνει ἀνία καί τόν πολιτισμό τόν τεχνικό ἀλλά τόν Θεό.
Ἐρ. : Γέροντα δέν ξέρω ἄν αὐτό πού λέω εἶναι σωστό ἤ ὄχι, ἀλλά ἐγώ τό πιστεύω ὅτι ἡ κρίση αὐτή εἶναι μία εὐλογία γιά τόν τόπο μας. Νά ἔρθουμε λίγο στά συγκαλά μας γιατί εἴχαμε ξεφύγει πάρα πολύ. Καί πολλά πράγματα ξεκίνησαν καί ἀπό τήν γυναίκα γιατί βγῆκε στήν δουλειά, ἔχει παρατήσει τήν οἰκογένεια, τά παιδιά… Παλιά γυρίζαμε στό σπίτι, βρίσκαμε μιά μαμά στό σπίτι… Καί ὅλα αὐτά ἔχουν τόσο βάθος καί ἀπό ποῦ ξεκινᾶνε… Σήμερα καί ἐγωισμό ἔχουμε πάρα πολύ καί ἀπό κεῖ ξεκινᾶνε πολλά πράγματα… Ὅλα αὐτά τά διαζύγια πού ἔχουμε… δέν κάνουν ὑπομονή. Οἱ παλιοί ἔλεγαν ἕνα πάρα πολύ ὡραῖο: ἀπό τήν γυναίκα ξεκινάει τό σπίτι καί ἀπό τήν γυναίκα χαλάει. Δέν ξέρω ἄν τό σκέφτομαι σωστά…
Ἀπ. : Σωστά τό σκέφτεστε. Νά πάω λίγο πιό βαθιά; Γιατί βγήκανε οἱ γυναῖκες στή δουλειά; Ξέρετε; Νά σᾶς πῶ… Ἐπειδή βλέπετε τό διαδίκτυο, στό youtube ὑπάρχει ἕνα βιντεάκι τοῦ Ἀαρών Ροῦσο. Αὐτός ἔχει πεθάνει τώρα. Τό 2007 εἶχε μία συνέντευξη, μιά συνομιλία, μέ τόν Ροκφέλερ, αὐτόν τόν πάμπλουτο. Τί τοῦ εἶχε πεῖ ὁ Ροκφέλερ; Προσέξτε! Τοῦ εἶχε πεῖ «ἐμεῖς σπείραμε τό κίνημα τοῦ φεμινισμοῦ καί βγάλαμε τίς γυναῖκες στόν δρόμο, στή δουλειά». Ἐμεῖς… οἱ τραπεζίτες. Γιατί; Γιά δυό λόγους. Πρῶτον, γιά νά φορολογήσουμε καί τό ἄλλο μισό τῆς ἀνθρωπότητος, τίς γυναῖκες δηλαδή. Ὁπότε νά διπλασιαστοῦν τά κέρδη τους. Γιατί ἕνας πού βγαίνει στόν δρόμο καί ἐργάζεται, φορολογεῖται. Ἡ γυναίκα πού ἐργάζεται στό σπίτι δέν φορολογεῖται, ἐνῶ παράγει ἔργο, παράγει ἐργασία. Δέν φορολογεῖται. Ὅταν ὅμως τήν βγάλεις στή δουλειά, θά τήν φορολογήσεις. Θά τῆς πάρεις τά μισά… μέχρι πού τώρα παίρνουν καί παραπάνω καί οἱ ἄνθρωποι δέν ἔχουν νά πληρώσουν τούς φόρους. Δηλαδή ἐργάζονται γιά νά πληρώνουν τούς φόρους. Ναί, ἀλλά αὐτό εἶναι οἱ συνέπειες τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Δεύτερος λόγος, τό εἶπε αὐτός ὁ Ροκφέλερ, νά διαλύσουμε τήν οἰκογένεια. Γιατί, ὅταν φύγει ἡ μάνα , πάει ἡ οἰκογένεια. Καί γιατί νά διαλύσουν τήν οἰκογένεια; Σᾶς τό εἶπα. Γιά νά περάσει μετά ἡ ἄκρατη φιληδονία. Γιατί ἡ οἰκογένεια εἶναι φραγμός στή φιληδονία, βάζει ἕνα ὅριο. Σοῦ λέει, ἐντάξει τήν γυναίκα σου, μέχρι ἐκεῖ. Καί ὁ Χριστός γι’ αὐτό ἔδωσε τόν γάμο. Δέν εἶναι ἡ τέλεια ζωή ὁ γάμος. Ἡ τέλεια ζωή εἶναι ἡ παρθενία, αὐτό πού ἔκανε ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός δέν ἔκανε γάμο. Ὁ γάμος εἶναι μιά συγκατάβαση στήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία. Καί σοῦ λέει, ἐντάξει δέν μπορεῖς, δέν θέλεις μᾶλλον, ἄντε νά ἔχεις μιά γυναίκα, ἡ γυναίκα ἕναν ἄνδρα, μέχρι ἐκεῖ. Σοῦ λέει τώρα αὐτός, ἐμᾶς δέν μᾶς συμφέρει αὐτό. Γιατί ἀπό ἕναν ὑγιῆ γάμο, βγαίνουν ὑγιεῖς προσωπικότητες, οἱ ὁποῖες ἀντιστέκονται στά σχέδιά μας… δέν θέλουμε τόν γάμο. Πρίν χρόνια μοῦ εἶχαν πεῖ γιά ἕνα σήριαλ, δέν ξέρω ἄν ὑπάρχει ἀκόμα… «ἡ οἰκογένεια βλάπτει»! Δείχνει τό πνεῦμα… Τό πνεῦμα τῶν παγκοσμιοποιητῶν αὐτό εἶναι. Γιατί βλάπτει ἡ οἰκογένεια; Γιατί ἀντιστρατεύεται στήν φιληδονία, τήν ἄκρατη φιληδονία. Ὁπότε σοῦ λέει νά διαλύσουμε τήν οἰκογένεια. Εἶναι ὄλα αὐτά στοχευμένα, προσέξτε! Δέν βγῆκε τυχαῖα ἡ γυναίκα στήν ἐργασία. Ἔπεσαν χρήματα, ἔγιναν διαδηλώσεις… Καί ἐμεῖς λέμε «κοίταξε ὁ λαός». Ποιός λαός; Πληρωμένοι εἶναι αὐτοί πού βγαίνουν καί φωνάζουν, οἱ φεμινίστριες καί ὅλοι αὐτοί. Εἶναι πληρωμένοι, τούς δίνουν χρήματα οἱ τραπεζίτες, γιατί ἔτσι προωθοῦνται τά σχέδιά τους. Κι ἐμεῖς τρῶμε κουτόχορτο… Πρέπει λίγο νά εἴμαστε πονηροί μέ τήν καλή ἔννοια… μήν τρῶμε κουτόχορτο. Ἔτσι κάνουν αὐτό πού κάνουν καί προχωροῦνε καί σήμερα… Ἐνῶ ὑπάρχει πληροφόρηση, τά πάντα εἶναι γνωστά, δέν ἀντιδρᾶ κανένας. Σάν νά μᾶς ἔχουν ναρκώσει ὅλους…
Ἐρ. : Μᾶς ψεκάζουν…
Ἀπ. : Δέν εἶναι μόνο τό ψέκασμα… ἐντάξει, εἶναι κι αὐτό. Ἀπό πίσω εἶναι τά πάθη μας. Αὐτό πού σᾶς εἶπα, ἡ λατρεία τῆς οἰκονομίας, τῆς τσέπης δηλαδή. Καί σοῦ λέει «μήν τό κάνεις αὐτό, θά χάσεις τόν μισθό σου». Καί δέν τολμάει ὁ παπάς νά μιλήσει, γιατί ὁ δεσπότης θά τοῦ κόψει τόν μισθό. Δέν τολμάει νά μιλήσει ὁ δεσπότης γιατί θά τόν καθαιρέσει ὁ πατριάρχης. Ἐκεῖ πάει τό πράγμα. Ἄν δέν ξεπεράσουμε τά πάθη μας, θά εἴμαστε δοῦλοι. Πάρτε το εἴδηση… ὁ διάβολος μᾶς θέλει δούλους, δέν μᾶς θέλει ἐλεύθερους. Καί τά δεσμά τοῦ διαβόλου εἶναι ἀκριβῶς αὐτά: φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία. Θέλεις νά γίνεις ἐλεύθερος; Πρέπει νά ἀποβάλλεις αὐτά τά δεσμά, τά ὁποῖα ὁ διάβολος σοῦ τά χρυσώνει. Σοῦ λέει, αὐτά εἶναι ἡ χαρά σου, αὐτή εἶναι ἡ εὐτυχία σου: νά εἶσαι πλούσιος, νά ἔχεις ἡδονή χωρίς περιορισμούς καί νά ἔχεις καί τά μπράβο τοῦ κόσμου. Κοσμική δύναμη καί ἀναγνώριση. Αὐτά πρέπει νά τά πετάξουμε, νά τά χτυπήσουμε, νά τό ποῦμε ἁπλά. Ἄν δέν τό κάνει αὐτό ὁ ἄνθρωπος, δέν γίνεται χριστιανός. Δέν μπορεῖς νά εἶσαι χριστιανός, ἄν ἀγαπᾶς αὐτά τά πράγματα. Γι’ αὐτό λέει ὁ Κύριος: «ὅποιος θέλει νά Μέ ἀκολουθήσει, πρέπει νά ἀρνηθεῖ τόν ἑαυτό του» (Ματθ. 16,24). Καί κυρίως ἑαυτός μας εἶναι αὐτά πού ἀγαπᾶμε. Καί αὐτά πού ἀγαπᾶμε εἶναι αὐτά πού δέν πρέπει νά ἀγαπᾶμε, τά χρήματα, ἡ δόξα καί οἱ ἡδονές. Ἄν δέν ἀποβάλλει ὁ ἄνθρωπος αὐτές τίς ἄρρωστες ἀγάπες, δέν μπορεῖ νά ἀγαπήσει κανέναν οὔτε τόν Χριστό οὔτε κανέναν ἄνθρωπο μπορεῖ ν’ ἀγαπήσει. Γι’ αὐτό διαλύονται καί οἱ γάμοι καί οἱ οἰκογένειες καί οἱ σχέσεις καί ὁ ἄνθρωπος καταντάει σέ μιά ἀπέραντη μοναξιά, σέ μιά ἀπέραντη ἀκοινωνησία.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
