Στον
κόσμο είχα μιά φίλη που την έλεγαν Σοφία. Ήταν δασκάλα. Οι γονείς της
ήταν πνευματικοί άνθρωποι. Η ίδια είχε πολλά χαρίσματα, αλλά δέν πίστευε
στην ‘Αγία Τριάδα. Δασκάλα και να μη πιστεύει ότι η Αγία Τριάδα είναι
ομοούσιος! Της έλεγα: «Τι θα λες στα παιδιά;». Στενοχωριόμουν και της
έκανα πολύ κομποσχοίνι, να τη φωτίση ο Θεός. Μια νύκτα κατά τις
τέσσερις, το πρωί, ακούω να μου χτυπούν την πόρτα.
-Ποιος είναι; Λέω.
-Εγώ η Σοφία, άνοιξέ μου.
Ήρθε με κλάματα και μου λέει:
-Άκου να δης, τί είδα- κάτσε να σου πω για την Αγία Τριάδα.
Παρουσιάστηκαν τρεις Άγγελοι και μου είπαν:
«Κοίταξε, να μας έξετάσης
από την κορυφή μέχρι τα νύχια, εάν διαφέρουμε μεταξύ μας». Ψηλάφησα τα
μάτια τους, το μπόι τους, τα χέρια τους, όλα τα ψηλάφησα καί ήταν όλα
όμοια. «Υπάρχει διαφορά;», μέ ρώτησαν. «Όχι, δεν υπάρχει», απαντώ. «Τώρα
πείστηκες για το ομοούσιο; Στο εξής να πιστεύης».
Άρχισε νά κλαίη η Σοφία καί να λέη:
-Μου έκανες προσευχή.
-Η μητέρα σου, που είναι αγία γυναίκα, προσεύχεται. Τής είπα.
Μετά απ’ αυτό έγινε πολύ πιστή. «Τώρα θα το κηρύξω στο σχολείο»,
έλεγε. Κοίταξε, λέω, τί κάνει ο Θεός! Τί είναι η πίστις καί τί είναι η
φιλανθρωπία του Θεού! Ό,τι καί να πη κανείς, δεν μπορεί να αποδώση το
μεγαλείο του Θεού. Της αποκάλυψε απ’ ευθείας ο Θεός τά ακατάληπτα στη
διάνοιά της.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ. ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/02/blog-post_77.html
