Ανδρόγυνο ο κυρ-Αλέκος και η κυρά-Καίτη, παντρεμένοι το 1920 περίπου.
Κατοχή-εμφύλιος-φτώχεια κάργα και των γονέων. Η κυρά-Καίτη ευλαβέστατη,
προσευχή, εξομολόγηση, θεία κοινωνία κλπ. Ο κυρ-Αλέκος φανατικός άθεος,
κομμουνιστής αλλά πολύ δίκαιος, ελεήμων, φιλάνθρωπος. Ήξερε από
φτώχεια, στέρηση, κατατρεγμό. Συμπονούσε και βοήθαγε όσους μπόραγε.
Φθάσανε και οι δυο, τα’ αντρόγυνο γύρω στα 1995. Ο κυρ-Αλέκος βαριά
αρρώστια, κατάκοιτος, ετοιμοθάνατος. Η κυρά-Καίτη λαμπάδα δίπλα του,
διακονούσε, έκλαιγε, προσευχότανε. Παιδιά και εγγόνια είχανε τη ζωή
τους, τις μέριμνές τους, σπουργιτάκια περνάγανε αστραπή από τους γέρους
και φεύγανε. Η κυρά-Καίτη παρακάλαγε τον άνδρα της ‘’να φέρουμε άνδρα
μου τον παπά της ενορίας να εξομολογηθείς, να κοινωνήσεις μη φύγεις σαν
άψυχο ζώο για την άλλη ζωή και κολασθείς. Τίποτε ο μπάρμπας, την
σιχτήραγε και την απειλούσε: ‘’Μη φέρεις παππά στο σπίτι μας γιατί θα σας αμολήσω από το μπαλκόνι, εσένα, τον παπά και τα λιβανιστήρια σας’’.
Μια νύχτα ανοιξιάτικη ψιθύριζε κατατρομαγμένος ο μπάρμπας την κυρά
του. ‘’Τρέχα Καίτη, φοβάμαι. Τι θέλεις άντρα μου τα’ αποκρίθηκε
αλαφιασμένη εκείνη. Να Μωρσή, της απάντησε αυτός πανικόβλητος. Δεν
βλέπεις αυτόν τον αγριεμένο αράπη, τον δίμετρο που με κοιτάει άγρια και
γελάει; Ποιος είναι; Πως μπήκε στο σπίτι μας; Τι θέλει; Η γυναίκα δεν
είδε κανέναν άλλο, σταυροκοπήθηκε φωτίστηκε, κατάλαβε: ‘’Άντρα μου στο
ορκίζομαι όπου θες δεν βλέπω κανένα άλλο. Είμαι σίγουρη ότι είναι ο
διάβολος και ήλθε ο κακούργος να σ’ αρπάξει να σε κολάσει.
Αστραπιαία ο κυρ-Αλέκος συνήλθε, κατάλαβε και της είπε: Σε πιστεύω
-άμανες υπάρχει ο διάβολος- υπάρχει και ο Χριστός και παράδεισος και
κόλαση. Πήγαινε γρήγορα μόλις ξημερώσει και φέρε τον παπά, όποιον βρεις
στην ενορία, να με ξομολογήσει και να με κοινωνήσει. Συγκλονίστηκε από
φόβο και χαρά η Γριά. Μόλις ξημέρωσε πήγε στην ενορία, βρήκε κάποιον
παπά Δημήτρη, το και το παπά μου και έλα γρήγορα. Έτσι και γίνανε όλα.
Μόλις ξομολογήθηκε και κοινώνησε ο μπάρμπα Αλέκος γαλήνεψε, έλαμψε το
προσωπάκι του και πέθανε συγχωρεμένος με Θεό και ανθρώπους. Πόσο μας
αγαπά ο Χριστός μας, πόσο ζητά ένα ψίχουλο καλή πρόθεση, καλό λογισμό να
μας σώσει.
Η Ζωή Διδάσκει Τον Χριστό – υπό μοναχού Ι.
