Ἡ ψυχή δέν πρέπει νά συγχίζεται γιά τούς ἐσωτερικούς πειρασμούς καί λογισμούς

       Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ΄ Ἡ ψυχή δέν πρέπει νά συγχίζεται γιά τούς ἐσωτερικούς πειρασμούς καί λογισμούς
Αν και είπαμε προηγουμένως, στο ζ΄ κεφάλαιο, για την πικρότητα και την εσωτερική ξηρασία της ευλάβειας, αλλά και τώρα θα πούμε όσα παραλείψαμε εκεί, δηλαδή ότι είναι πολλά τα καλά που προξενεί στην ψυχή η πικρότητα και αυτή η πνευματική ξηρασία, δηλαδή η στέρησις της πνευματικής χαράς και γλυκύτητος, αν τα δεχθούμε με ταπείνωσι και υπομονή, πράγματα που αν τα καταλάβαινε ο άνθρωπος, χωρίς αμφιβολία δεν θα τον ενοχλούσε αυτό τόσο πολύ και δεν θα λυπόταν τόσο όταν του συνέβαιναν γιατί θα δεχόταν την πικρότητα και την στέρησι αυτή, όχι ως σημείο μίσους που του δείχνει ο Θεός, αλλά ως σημείο μεγάλης και εξαιρετικής αγάπης, και θα την δεχόταν ως εξαίρετη χάρι που του κάνει ο Θεός. Διότι οι παρόμοιες καταστάσεις δε συμβαίνουν σε όλους, παρά σε εκείνους που θέλουν να δοθούν ολοκληρωτικά στην υπηρεσία του Θεού και να απομακρυνθούν από εκείνα που μπορούν να τους ζημιώσουν.

Τά χαρίσματά του.Τό χάρισμα τῆς διοράσεως

 

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

ΕΝΟΤΗΤΑ Γ΄: ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ

Ἡἄκρα του ταπείνωση, πού προῆλθε ἀπό τήν τέλεια ὑπακοή του, τόν γέμισε μέ πλῆθος χαρισμάτων τοῦἉγίου Πνεύματος. Ἦταν πολυχαρισματοῦχος: διακριτικός, προορατικός, ἰαματικός, γλώσσας λαλῶν.

Τό χάρισμα τῆς διοράσεως

Εἰδικώτερα, τό χάρισμα τῆς διοράσεως τοῦ δόθηκε, ἕνα συγκλονιστικό γιά τόν Γέροντα πρωινό κατά τό ὁποῖο εἶχε μεταβεῖ στό Κυριακό τῶν Καυσοκαλυβίων. Δέν εἶχε ἀρχίσει ἀκόμη ἡ ὀρθρινή ἀκολουθία. Μπῆκε στόν νάρθηκα καί στάθηκε ἀθέατος σέ μία γωνιά. Ἦταν τότε, πού εἰσῆλθε στόν ἴδιο χῶρο ἕνας ἅγιος ρῶσος ἀσκητής, ὁ Γερο-Δημᾶς. Αὐτός, νομίζοντας ὅτι εἶναι μόνος του, ἄρχισε νά κάνει στρωτές μετάνοιες, λέγοντας τήν εὐχή. Σέ λίγο ἔπεσε σέ ἔκσταση, λουσμένος μέσα στό ἄκτιστο Φῶς.Τότε ἦταν, πού ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦἀκτινοβολήθηκε καί στόν μικρό ἀλλά δεκτικό π. Πορφύριο. Μετέδωσε ὁ Γερο-Δημᾶς στό νεαρό ἀσκητή τά χαρίσματά του. Κατόπιν, ὁ μικρός π. Πορφύριος, κοινώνησε καί ἔφυγε τρέχοντας στό δάσος. Ἔλεγε τήν Εὐχαριστία γιά τή Θεία Μετάληψη, πλημμυρισμένος ἀπό μιά θεϊκή τρέλλα καί χαρά. Δόξαζε καί εὐχαριστοῦσε τόν Θεό.

Ποιά εἶναι ἡ ἐπιμέλεια τήν ὁποία ἔχει ὁ διάβολος γιά νά ἐνοχλήση τήν εἰρήνη αὐτή τῆς ψυχῆς μας.Ἐμεῖς πρέπει νά ἀποφεύγουμε τίς πανουργίες καί τίς ἀπάτες του

      Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΓ΄  Ποιά εἶναι ἡ ἐπιμέλεια τήν ὁποία ἔχει ὁ διάβολος γιά νά ἐνοχλήση τήν εἰρήνη αὐτή τῆς ψυχῆς μας.Ἐμεῖς πρέπει νά ἀποφεύγουμε τίς πανουργίες καί τίς ἀπάτες του
Συνηθίζει ο εχθρός μας διάβολος να χαίρεται σε κάθε μας σύγχισι και ταραχή της καρδιάς μας, όπως χαίρεται ο λύκος κατά την διάρκεια του χειμώνα και της ανεμοταραχής. Γιά τον λόγο αυτό προσπαθεί να καταρουφά τις ψυχές μας και να τις κάνη, όσο μπορεί, να απομακρύνωνται από την ταπείνωσι και την απλότητα· ακόμη να αποδίδουμε στον εαυτό μας και στην φροντίδα μας κάποια υπόληψι και να μην βλέπουμε το έργο της θείας και λεγομένης προκαταρκτικής θείας χάριτος, χωρίς την οποία δεν μπορεί να πή κανείς τον Κύριο Ιησού Χριστό, όπως λέγει και ο Παύλος: «Κανένας δεν μπορεί να πή τον Κύριο, Ιησού, παρά μόνον εν Πνεύματι Αγίω» (Α΄ Κορ. 12,3). Και αν μπορούμε να αντισταθούμε στην χάρι αυτή με την ελεύθερη θέλησί μας, δεν μπορούμε όμως πάλι να την δεχθούμε χωρίς αυτή την ίδια την χάρι, σε τρόπο ώστε, αν κάποιος δεν την δεχθή, αίτιος είναι ο ίδιος· αν όμως κατορθώση και την δεχθή, τότε δεν μπορεί να κάνη κανένα έργο χωρίς την χάρι αυτή που δίνεται αρχικά σε όλους τους ανθρώπους.

Ὁ Γέροντας μιλάει ἀπό τήν ἐμπειρία του καί προσπαθεῖ νά ἐμπνεύσει τόν ἐνθουσιασμό του.Ὁ δρόμος τῶν δούλων καί ὁ «εὔκολος δρόμος τῶν υἱῶν»

 

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ὁ Γέροντας μιλάει ἀπό τήν ἐμπειρία του καί προσπαθεῖ νά ἐμπνεύσει τόν ἐνθουσιασμό του.
Ὁ Γέροντας ἦταν ἐμπειρικός διδάσκαλος. Καλεῖ, κατά τό «γεύσασθε καί ἴδετε» σέ μιά ἐμπειρική γνώση τοῦ Θεοῦ. «Νά μελετήσετε, νά τά σκεφτεῖτε», ἔλεγε σέ νεαρούς συνομιλητές του, «καί θά δεῖτε ὅτι ἀξίζει κανείς νά λατρέψει τόν μόνο ἀληθινό Θεό, τόν Κύριον Ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν»¹.
Ἦταν ἐπίσης ἐνθουσιαστικός. Κάποτε εἶχε κοντά του ἕνα πνευματικό του παιδί, τό ὁποῖο προσπαθοῦσε νά «βγάλει» ἀπό τήν κατάθλιψη. Διηγήθηκε τήν ἑξῆς συνομιλία, πού εἶχε μαζί του: «Καί τοῦ λέω, κοίταξε ἐδῶ, αὔριο στήν ἐργασία θά πᾶς, ἀλλά ξέρεις, λέω, πῶς θά δουλεύεις; Θά μέ θυμᾶσαι ἐμένανε καί θά λές: Ὁ γέροντας μοῦ εἶπε νά δουλεύω σάν τρελός. Θά παίρνεις τό φτυάρι προύπ, προύπ, νά πετᾶς τήν πέτρα ἔξω…
-Μοῦ λέει: τί, νά δουλεύω σάν τρελός;-Σάν τρελός τοῦ λέω. Ἅμα ἔχει ὁἄνθρωπος ἐνθουσιασμό, τοῦ λέω, κάνει κάτι, πού οἱἄλλοι τόν βλέπουν καί γελᾶνε, ἐνῶ αὐτός ζεῖ μιά ζωή ἔτσι ἐνθουσιαστική»².

Σύ εἰ Πέτρος καί ἐπί ταύτη τῇ πέτρα οἰκοδωμήσω μου τήν Ἐκκλησίαν (Ματθ. 16, 17)

Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ  «ΣΥ ΕΙ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΥΤΗ ΤΗ ΠΕΤΡΑ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΝ» (ΜΑΤΘ. 16, 17)

Εν Πειραιεί 28-6-2013
Πρωτοπρεσβ. π. Άγγελος Αγγελακόπουλος εφημέριος Ι. Ν. Αγίας Παρασκευής Καλλιπόλεως Πειραιώς

Όταν ο Κύριος και οι Μαθητές Του έφθαναν «εις τα μέρη της Καισαρείας της Φιλίππου»[1], ρώτησε, κατά τον Ευ. Ματθαίο, τους Αποστόλους, να Του αποκριθούν ποιά γνώμη είχαν οι άνθρωποι γι’ Αυτόν. Εκείνοι Του αποκρίθηκαν : «Οι μεν Ιωάννην τον Βαπτιστήν, άλλοι δε Ηλίαν, έτεροι δε Ιερεμίαν ή ένα των προφητών»[2]. «Υμείς δε τίνα με λέγετε είναι;»[3] τους ξαναρώτησε ο Κύριος. Στην ερώτηση αυτή αποκρίθηκε τότε ο Απ. Πέτρος και είπε: «Συ ει ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του ζώντος»[4]. Από την απάντηση αυτή χάρηκε τότε ο Κύριος και, στρεφόμενος προς το μέρος του, είπε: «Μακάριος ει, Σίμων Βαριωνά, ότι σαρξ και αίμα ουκ απεκάλυψέ σοι, αλλ’ ο πατήρ μου ο εν τοις ουρανοίς. Καγώ δε σοι λέγω ότι συ ει Πέτρος και επί ταύτη τη πέτρα οικοδομήσω μου την Εκκλησίαν και πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής»[5].
Από τα πιο πάνω λόγια φαίνεται καθαρά ότι ο Απ. Πέτρος μίλησε εξ ονόματος όλων των Μαθητών και εξ αιτίας της πρωτοβουλίας του αυτής και άλλων παρομοίων χαρακτηρίσθηκε από τους αγίους Πατέρες ως «πρόκριτος των Αποστόλων», «έξαρχος», «κορυφαίος» κ.ο.κ.Το ότι με τη λέξη «πέτρα» ο Κύριος εννοούσε την ομολογία της θεότητός Του, γίνεται φανερό και από το θηλυκό γένος της λέξεως αυτής.

Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἀνησυχῆ καί ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται μέσα του κάποια ἀντίστασι γιά τήν εἰρήνη πού προαναφέραμε

       Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

  ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΒ΄  Ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ δέν πρέπει νά ἀνησυχῆ καί ὅταν ἀκόμη αἰσθάνεται μέσα του κάποια ἀντίστασι γιά τήν εἰρήνη πού προαναφέραμε
Να γνωρίζης ότι πολλές φορές θα αισθανθής τον εαυτό σου να ενοχλήται και να λείπη από μέσα του αυτή η αγία ειρήνη και γλυκειά μοναξιά και αγαπητή ελευθερία, και μερικές φορές μπορεί να σηκωθή από τις κινήσεις της καρδιάς σου μία σκόνη, που θα σε ενοχλήση στην πορεία που πρόκειται να εκτελέσης. Και αυτό σου το παραχωρεί ο Θεός για μεγαλύτερο καλό σου. Θυμήσου ότι αυτός είναι ο πόλεμος από τον οποίον οι άγιοι έλαβαν τα στεφάνια των μεγάλων μισθών. Σε όλα εκείνα που σε συγχίζουν πρέπει να πής: «Κύριέ μου, βλέπης εδώ τον δούλο σου, ας γίνη σε μένα το θέλημά σου. Γνωρίζω και το ομολογώ ότι η αλήθεια των λόγων σου παραμένει πάντοτε σταθερή και οι υποσχέσεις σου είναι αψευδείς και σ αυτές ελπίζω. Εγώ παραμένω μόνον για σένα».

Ἡ μεγάλη του ἀσκητικότητα-φιλοπονία-ἐργατικότητα ἦταν καρπός τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.Ἡ διακριτική ποιμαντική του

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ἡ μεγάλη του ἀσκητικότητα-φιλοπονία-ἐργατικότητα ἦταν καρπός τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο.
Ὁ Γέροντας εἶχε σ’ ὅλη του τή ζωή, τήν ἄκρα ὑπακοή, τήν ταπείνωση καί τήν ἀγάπη. Αὐτή ἡ ἀγάπη του ἐκφραζόταν μέ μία ἄκρα ἐργατικότητα, πού ἔφθανε ὥς τήν αὐτοθυσία. Ἦταν ὑπερβαλλόντως ἐργατικός καί θυσιαστικός.
Περιγράφοντας τή ζωή του στά Καυσοκαλύβια ἔλεγε ὅτι οὔτε τί εἶναι τεμπελιά ἐγνώριζε, οὔτε τό σῶμα του λυπόταν. Ὅσο περισσότερο διαμαρτυρόταν τό σῶμα του ἀπό τήν καταπόνηση, τόσο περισσότερο τό παίδευε μέ τίς ἐργασίες, ὅπως περιγράφεται στίς σελίδες τοῦ βιβλίου «Βίος καί Λόγοι». Πολλές φορές κουβαλοῦσε βάρος ἑβδομῆντα ὀκάδων (δηλ. πάνω ἀπό 80 κιλά) σέ μία ἀπόσταση ἀντίστοιχη μέ τήν ἀπόσταση: Πλατεία Ὁμόνοιας – κορυφή Λυκαβητοῦ.

Δέν πρέπει κανείς νά ζητᾶ τροφές οὔτε κάτι πού προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλά μόνον τόν Θεό

     Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΑ΄  Δέν πρέπει κανείς νά ζητᾶ τροφές οὔτε κάτι πού προξενεῖ ὄρεξι, ἀλλά μόνον τόν Θεό
Να διαλέγης πάντοτε τα βάσανα και τις θλίψεις και να αγαπάς να έχης χαρά μερικών φιλιών και υπερασπίσεων που δε σου προξενούν καμμία ωφέλεια στην ψυχή και να χαίρεσαι να είσαι υπό την εξουσία άλλων και να εξαρτάσαι από την θέλησι άλλων. Το κάθε τι πρέπει να σου γίνεται αιτία και λόγος να πορεύεσαι προς τον Θεό και κανένα πράγμα να μην σε εμποδίζη από τον δρόμο αυτόν. Αυτή πρέπει να είναι η χαρά σου, δηλαδή το κάθε πράγμα για σένα να αποτελή πικρία και μόνο ο Θεός να είναι η ανάπαυσίς σου. Όλα σου τα βάσανα να τα αναφέρης στον Θεό. Αγάπα τον και πρόσφερέ του όλη σου την καρδιά χωρίς κανένα φόβο και αυτός θα βρή τρόπο να σου διαλύση όλες τις αμφιβολίες και να σε ανορθώση και αν ακόμη έπεσες. Τελειώνοντας σου λέγω εν συντομία:Αν εσύ αγαπάς τον Θεό, θα λάβης κάθε μισθό.

“…κρυφοκοίταζαν τόν παπά τους τήν ὥρα τῆς κατάλυσης…”

 

Η πραγματική ιστορία…….

Το τελευταίο διάστημα έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.

Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε.Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

Ἡ μεγάλη του ἀγάπη γιά τόν Θεό.Ἡ στάση του ἀπέναντι στό Θεό: α)«Πίστις δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη», β)«Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», γ)«Γεννηθήτω τό θέλημά Σου»

 

     Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ἡ μεγάλη του ἀγάπη γιά τόν Θεό.
Ἡἀγάπη τοῦ Γέροντα πρός τόν Χριστό ἦταν τόσο μεγάλη, ὥστε ἤθελε νά ὑποφέρει γιά τόν Χριστό ἀπό Θεῖο Ἔρωτα. Νά τί μαρτυρεῖὁ προσωπικός του γιατρός, ἀείμνηστος καθηγητής Γεώργιος Παπαζάχος: «…Ἕνα βράδυ, μετά τήν καρδιολογική ἐξέταση καί τό τυπικό ἠλεκτροκαρδιογράφημα, μέ συνεκλόνισε…Μοῦ εἶπε “Θα σοῦ ἐξομολογηθῶ κάτι, ἀλλά νά μείνει μυστικό. Ἔχω καρκίνο στήν ὑπόφυση. Ἤδη αἰσθάνομαι τή γλώσσα μου μεγαλωμένη καί δέ γυρίζει καλά μέσα στή στοματική κοιλότητα”. Ὕστερα μοῦ ἀνέλυσε ἰατρικά καί σωστά τή λειτουργία τῶν ἐνδοκρινῶν ἀδένων καί κατέληξε: “Πρέπει νά ξέρεις ὅτι, ὅταν ἤμουν καλογεράκος -ἴσως 16 χρονῶν- στό Ἅγιον Ὄρος αἰσθανόμουνα τόσο εὐτυχισμένος, ἰδίως μετά τή Θεία Κοινωνία, ὥστε ἔβγαινα στό δάσος καί μέ δάκρυα φώναζα: Δόξα σοι, Κύριε!

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ΄ Ἡ ψυχή ἀφοῦ ἀπογυμνωθῆ ἀπό τήν θέλησί της, πρέπει νά στέκεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ

      Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

  ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Κ΄  Ἡ ψυχή ἀφοῦ ἀπογυμνωθῆ ἀπό τήν θέλησί της, πρέπει νά στέκεται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ
Ελπίζοντας, αδελφέ, στον ίδιο τον Θεό, που σε προσκαλεί λέγοντας: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς» (Ματθ. 11,29), δηλαδή ελάτε όλοι εσείς που είσθε κουρασμένοι και φορτωμένοι κι εγώ θα σάς αναπαύσω, σ αυτό το κάλεσμα λέγω του Θεού πρέπει να ακολουθής προσμένοντας τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος. Και ρίξε τον εαυτό σου αποφασιστικά με κλεισμένα μάτια στο πέλαγος της θείας προνοίας και της αιώνιας ευδοκίας, σε τρόπο που να φέρεσαι σαν άψυχο αντικείμενο μόνον από τα δυνατώτατα κύματα της θελήσεως του Θεού, χωρίς να προβάλης κάποια αντίστασι σ αυτά με την δική σου θέλησι, για να μεταφερθής στο λιμάνι της τελειότητος και σωτηρίας σου. Κάνοντάς το λοιπόν αυτό πολλές φορές την ημέρα, αγωνίσου και φρόντισε με όση ασφάλεια μπορείς, εσωτερική και εξωτερική, να πλησιάσης με όλες σου τις ψυχικές δυνάμεις, στις πράξεις εκείνες που σε παρακινούν να αγαπήσης τον Θεό, και αυτές είναι η προσευχή και η παντοτινή μνήμη του γλυκυτάτου ονόματός του, τα δάκρυα που προέρχονται από την αγάπη, η θερμή ευλάβεια και χαρά προς αυτόν και τα άλλα πνευματικά έργα.

Πῶς καί μέ τί μέσα ἀγωνιζόμαστε, ὅταν ἔχουμε τόν πόλεμο τῶν λογισμῶν;

 

Οσίου Νείλου Σόρσκυ

Γι’ αυτή την άσκηση της αντιμετωπίσεως των αοράτων εχθρών μάς ομιλούν όλες οι Γραφές. Συνεπώς λοιπόν, να μην εξασθενούμε ψυχικά ούτε να οργιζόμαστε, όταν πολεμούμεθα από τους πονηρούς λογισμούς, ούτε να παύουμε να μετανοούμε κατά την περίοδο της μάχης. Διότι αυτή είναι η πονηρά πλάνη του διαβόλου να μας κάνει να ελπίζουμε στη νίκη επί των ακαθάρτων λογισμών με τις δυνάμεις μας και να μην τρέχουμε στο Θεό με τη μετάνοια για να προσευχηθούμε εναντίον τους. Όμως εμείς να καταπολεμούμε τον δαίμονα και τους λογισμούς με την παντοτεινή μετάνοια, την αδιάκοπη προσευχή και να μην αφήνουμε τα νώτα μας αφύλακτα στους εχθρούς μας, έστω και να πληγωθούμε χιλιάδες φορές κάθε ημέρα. Να λάβουμε μέσα μας γενναία απόφαση, ότι μέχρι θανάτου να μη χωρισθούμε ουδέποτε από αυτό το πνευματικό καθήκον της ζωής μας, το οποίον επιφέρει σταδιακά, μυστικά και αθόρυβα το έλεος του Θεού.

Ἡ διαφορά τῆς ταπείνωσης ἀπό τήν ταπεινολογία (ἡ ὁποία εἶναι κρυμμένος ἐγωισμός).Ἡ ταπείνωση ὁδηγεῖ στήν διάκριση. Ἠ μεγάλη διάκριση τοῦ Γέροντα, καρπός τῆς ταπείνωσης καί τῆς ἀγάπης του

     Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ἡ διαφορά τῆς ταπείνωσης ἀπό τήν ταπεινολογία (ἡὁποία εἶναι κρυμμένος ἐγωισμός).
Ὁ σεσοφισμένος ὑπό τοῦἉγίου Πνεύματος π. Πορφύριος, ἐγνώριζε τήν πλάνη τῆς ψευτοταπείνωσης· διά τοῦτο ἔλεγεὅτι δέν πρέπει νά ταπεινολογοῦμε, ἀλλά νά ταπεινοφρονοῦμε.
Μπορεῖ, παρατηροῦσε ὁ Γέροντας, κάποιος νά μιλάει γιά τίς ἁμαρτίες του καί νά εἶναι ὑπερήφανος· κι’ ἄλλος νά μιλάει γιά τίς ἀρετές του καί νά εἶναι ταπεινός. Νά εἴμαστε ταπεινοί, ἀλλά νά μήν ταπεινολογοῦμε. Ἡ ταπεινολογία εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου, πού φέρνει τήν ἀπελπισία καί τήν ἀδράνεια, ἐνῶἡἀληθινή ταπείνωση φέρνει τήν ἐλπίδα καί τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ¹.
Σ’ ἕνα πνευματικό του τέκνο εἶπε ὁ Γέροντας: «Σοῦἔχει δώσει πολλά χαρίσματα ὁ Θέος. Σέ προίκισε μέ δῶρα σπάνια. Τό νιώθεις;

Ἡ φρόνησις πού πρέπει νά ἔχουμε στήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, γιά νά μή μᾶς προκαλέση ἐνόχλησι στήν εἰρήνη αὐτή.

     Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

 

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΘ΄ Ἡ φρόνησις πού πρέπει νά ἔχουμε στήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον, γιά νά μή μᾶς προκαλέση ἐνόχλησι στήν εἰρήνη αὐτή.
Ο Κύριος μας είπε στο Ευαγγέλιο ότι ήλθε να βάλη την φωτιά της αγάπης του στη γη, δηλαδή στην καρδιά και μας έδειξε πόσο θέλει και επιθυμεί να ανάβη αυτή: «Ήλθα να βάλω φωτιά πάνω στη γη, και δε θέλω τίποτε άλλο παρά να είναι αναμμένη αυτή» (Λουκ. 12,29). Έτσι (όθεν) η αγάπη του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και μέτρο και ο ίδιος ο Θεός που αγαπάται, η αγάπη όμως προς τον πλησίον πρέπει να έχη. Γιατί αν δεν την χρησιμοποιήσης με το μέτρο που πρέπει, μπορεί να σε χωρίση από την αγάπη του Θεού, να σου προξενήση μεγάλη ζημία και να καταστρέψης τον εαυτό σου, για να κερδίσης άλλους. Ναί, να αγαπάς τον πλησίον σου, αλλά μέχρι το σημείο που δεν θα ζημιώσης την ψυχή σου. Είσαι υποχρεωμένος βέβαια να του δίνης το καλό παράδειγμα, δεν πρέπει όμως ποτέ να κάμνης κάθε πράγμα μόνον γι αυτό.Διότι με τον τρόπο αυτόν, δεν θα έκαμνες τίποτε άλλο, παρά θα προξενούσες ζημία στον εαυτό σου. Να κάνης όλα τα πράγματα σωστά και άγια, χωρίς να αποβλέπης πουθενά αλλού, παρά μόνο στο να αρέσης στον Θεό.

Μοναχική ζωή

Η μοναχική ζωή μοιάζει με κάποια αγιορείτικα άνθη. Ευδοκιμούν σε άνυδρα μέρη, φύονται ανάμεσα σε πέτρες των πεζουλιών, ακόμη και ψηλά στους πύργους των Μονών, όπου δεν υπάρχει ικμάδα υγρασίας. Και όμως, όταν ανθίσουν, το άρωμά τους είναι μεθυστικό. Πολλοί, αφού πήραν σπόρους, καλλιέργησαν τα άνθη αυτά έξω στον κόσμο σε εύφορους κήπους ποτίζοντάς τα και λιπαίνοντάς τα πλούσια. Αλλά δυστυχώς έχασαν το άρωμά τους. Αυτό συμβαίνει και στους μοναχούς.

Ὁ Γέροντας φανέρωνε τά Χαρίσματά του γιά νά παρακινήσει σέ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καί νά ὁδηγήσει τά πνευματικά του τέκνα στήν ὑπακοή.Ἡ μεγάλη του ταπείνωση

    Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

Ὁ Γέροντας φανέρωνε τά Χαρίσματά του γιά νά παρακινήσει σέ δοξολογία τοῦ Θεοῦ καί νά ὁδηγήσει τά πνευματικά του τέκνα στήν ὑπακοή.
Ὁ π. Πορφύριος φανέρωνε τίς ἐξαιρετικές ἐνέργειες τῆς Χάρης τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή του. Τό ἔκανε αὐτό, ὄχι γιά νά δοξασθεῖ ἀλλά γιά νά φανερώνει τήν ἄπειρη ἀγάπη, πού ἔχει ὁ τέλειος Θεός στό ἀτελῆ κτιστό ἄνθρωπο. Ἤθελε μ’ αὐτόν τόν τρόπο νά μᾶς βοηθήσει νά ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς τόν Χριστό πού συγκαταβαίνει, μᾶς πλησιάζει καί μᾶς εὐεργετεῖ τόσο πολύ.
Συγκαταβαίνει πράγματι, ἄπειρα ὁ Θεός, ἀγκαλιάζει ζεστά τόν κάθε ἄνθρωπο, τόν γεμίζει δῶρα καί χαρίσματα. Δυστυχῶς ὅμως, ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι πάντα δεκτικός τῆς Χάρης, δέν ἀποδέχεται, δέν ἀξιοποιεῖ τόν προσφορά.Ὁ Γέροντας εἶναι ἀπό αὐτούς, πού ἀνταποκρίθηκαν πρόθυμα, στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ἀνταποκρίθηκε μέ τήν ὑπακοή στούς Γέροντές του. Διά τοῦτο καί φανέρωσε τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τά ἐνεργήματα τῆς Θείας Χάρης, ἡ ὁποία τοῦ δόθηκε δωρεάν -ὅπως ἄλλωστε καί σέ ὅλους τούς ὀρθόδοξους χριστιανούς-μέ τό Ἅγιο Βάπτισμα καί τό Ἅγιο Χρῖσμα. Ἔχοντας ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα του, ἔγινε εὐεργέτης ὅλης τῆς ἀνθρωπότητας, «λόγῳ καί ἔργῳ».

Ἡ ψυχή πρέπει νά διατηρῆται σέ νοερή μοναξιά καί ἡσυχία, γιά νά φέρη ὁ Θεός τήν δική του εἰρήνη μέσα της

     Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

  ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΗ΄  Ἡ ψυχή πρέπει νά διατηρῆται σέ νοερή μοναξιά καί ἡσυχία, γιά νά φέρη ὁ Θεός τήν δική του εἰρήνη μέσα της
Επειδή ο Θεός των θεών και Κύριος των κυρίων έκανε την ψυχή σου για κατοικία και δικό του ναό, πρέπει να την τιμάς τόσο πολύ, ώστε να μην την αφήσης να ταπεινωθή και να κλίνη σε άλλο πράγμα· οι επιθυμίες σου και οι ελπίδες σου ας είναι πάντοτε στον ερχομό του Θεού, ο οποίος αν δεν βρή την ψυχή μόνη της, δεν θα έλθη να την επισκεφθή. Αυτός την θέλει χωρίς λογισμούς, όσο μπορεί: μόνην εντελώς από επιθυμίες και πολύ περισότερο μόνη της από την θέλησί της. Γι αυτό δεν πρέπει εσύ μόνος σου και χωρίς διάκρισι να σκληραγωγήσαι, ούτε να ψάχνης αφορμές γά να πάσχης για την αγάπη του Θεού, με μόνη την γνώμη της δικής σου θελήσεως, αλλά με την συμβουλή του Πνευματικού σου πατρός που σε κυβερνά ως τοποτηρητής του Θεού, ώστε δια μέσου αυτού ο Θεός διατάσση και ενεργή στη θέλησί σου εκείνο που αυτός θέλει. Μήν κάνης ποτέ εκείνο που θέλεις. Αλλά ας κάνη ο Θεός εκείνο που θέλει σε σένα.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξομολογεῖται καί δέν μετανοεῖ, ἀρρωσταίνει ψυχικά.Ἡ χαρούμενη ὑπακοή καί ἡ γνήσια μετάνοια ὁδηγοῦν στήν ἀληθινή ταπείνωση, ἡ ὁποία καί θεραπεύει τόν ἄνθρωπο.

     Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Β΄ΕΝΟΤΗΤΑ : Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ , Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ, Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, Η ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ.

 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν ἐξομολογεῖται καί δέν μετανοεῖ,ἀρρωσταίνει ψυχικά.
ἩἹερά Ἐξομολόγηση μοιάζει μ’ ἕνα πολύ καλό «σέρβις», πού κάνει ὁἄνθρωπος στήν ψυχή του, διά τῆς Θείας Χάριτος. Οἱἔξοχες ἀνθρωπολογικές καί σωτηριολογικές ἀλήθειες, πού διατύπωνε ὁ Γέροντας σχετικά μέ τό φιλανθρωπότατο αὐτό Μυστήριο, εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρες στή σύγχρονη, γεμάτη ψυχικές νόσους ἐποχή, μας.
Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι ἔχουν-λόγω τῆς ἀπομάκρυνσής τους ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία- περί πολλοῦ τή λεγόμενη «ψυχιατρική»¹ καί τούς «λεγόμενους ψυχιάτρους»². Γι’ αὐτό καί καταφεύγουν σ’ αὐτούς ἀντί νά πᾶνε στό ἀληθινό καί μόνο Ψυχ-Ἰατρεῖο πού εἶναι ἡ Ἁγία Μας ὀρθόδοξη Ἐκκλησία-τό Ταμεῖο τῆς Θείας Χάρης. Ὑποφέρουν πολύ ἀπό ποικίλα ψυχικά νοσήματα καί μάλιστα ἀπό κατάθλιψη, διότι δέν ἐξομολογοῦνται, δέν μετανοοῦν, δέν ἔχουν Θεο-πεποίθηση, ἀλλά πολλή αὐτο-πεποίθηση, δηλ. πολύ ἐγωισμό.Ὁ Γέροντας ἔλεγε ἀπερίφραστα ὅτι αἰτία τῆς κατάθλιψης εἶναι ὁἐγωισμός καί θεραπεία της ἡ ταπείνωση³.

Ἡ ψυχή πρέπει νά ἀποφεύγη κάθε τιμή καί νά ἀγαπᾶ τήν ταπείνωσι καί τήν πτωχεία τοῦ Πνεύματος, μέ τήν ὁποία ἀποκτᾶται ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς

    Ο Αόρατος πόλεμος

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος

Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΖ΄  Ἡ ψυχή πρέπει νά ἀποφεύγη κάθε τιμή καί νά ἀγαπᾶ τήν ταπείνωσι καί τήν πτωχεία τοῦ Πνεύματος, μέ τήν ὁποία ἀποκτᾶται ἡ εἰρήνη τῆς ψυχῆς
Λοιπόν, αδελφέ, αν αγαπάς την ειρήνη της καρδιάς, αγωνίζου να εισέλθης σ αυτήν από την πόρτα της ταπεινώσεως (γιατί δεν υπάρχει άλλη είσοδος σ αυτήν εκτός από την ταπείνωσι). Γιά να αποκτήσης όμως την ταπείνωσι, πρέπει να αγωνισθής και να κοπιάσης (και ιδιαιτέρως στην αρχή) στο να αγκαλιάσης όλες τις θλίψεις και εναντιότητες ως αγαπητές σου αδελφές, στο να αποφεύγης κάθε δόξα και τιμή, επιθυμώντας να καταφρονήσαι από τον καθένα και να μην υπάρχη κανένας που να σε υπερασπίζεται και να σε παρηγορή, παρά μόνον ο Θεός σου. Βεβαίωσε και στήριξε το λογισμό αυτό στην καρδιά σου, ότι δηλαδή μόνον ο Θεός σου είναι το καλό σου, το μόνο σου καταφύγιο, και ότι όλα τα άλλα πράγματα είναι για σένα τέτοια αγκάθια, τα οποία, αν τα βάλης στην καρδιά σου, θα σε ζημιώσουν με τον θάνατο.