Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
4)ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΑ
Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος.Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Παράδεισος, ἡ Χαρά, ἡἈλήθεια. Ὅποιος ἀκολουθήσει τό Χριστό, χαίρεται ἀπ’ αὐτήν τή ζωή, προγεύεται τόν Παράδεισο ἀκόμη καί ὅταν πάσχει. Διασαλπίζει μαζί μέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο, τό: «πάντοτε χαίρετε» καθώς καί τό «χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου»1.
Τό ξεπέρασμα τῆς τυπικῆς χριστιανικῆς ζωῆς καί τό φθάσιμο στόν Θεῖο Ἔρωτα, στό Χριστό, ἦταν ἡ συνεχής προτροπή τοῦ Γέροντα. Ὅταν ὁἄνθρωπος ζήσει τόν Χριστό, ζεῖ Αὐτόν, πού εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος· ζεῖ παντοῦ καί πάντοτε…Ἡἀγάπη πρός τόν Θεό κάνει τόν ἄνθρωπο νά σπάζει τό φράγμα τοῦ χρόνου καί νά ζεῖ συνεχῶς στό αἰώνιο παρόν τοῦ Θεοῦ. Παύει ὁ διαχωρισμός τοῦ χρόνου σέ παρελθόν, παρόν καί μέλλον.
Ὁ π. Πορφύριος, σάν ἀληθινός σύγχρονος Στάρετς, ζοῦσε τά ἔσχατα , ζοῦσε ἀναστημένα ἀπ’ αὐτή τή ζωή, γι’ αὐτό καί διακήρυσσε: «Ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, τότε ζοῦμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ», κατά τό ἀποστολικό: «ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζεῖ δέ ἐν ἐμοί Χριστός»2.
Ἔλεγε ὅτι, ἄν αὐτό τό κατορθώσουμε, τότε ζοῦμε σέ μιά ἄλλη κατάσταση ζηλευτή, ὅπου δέν ὑπάρχουν φοβίες. Τόν ἄνθρωπο αὐτό, ὁὁποῖος ἔφθασε στόν Θεῖο Ἔρωτα, τόν ἀπασχολεῖ συνεχῶς ἡ Λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἄσκηση τῆς διπλῆςἀγάπη: πρός τόν Χριστό καί πρός τόν συνάνθρωπο. Δίδασκε ὁ Γέροντας, ὅτι ὅταν κατοικήσει ὁ Χριστός στόν ἄνθρωπο, τότε τά πάθη ἐξαφανίζονται. Ζεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο ὁ Χριστός καί ὁ θάνατος δέν εἶναι παρά ἡ ζεύξη μέ τήν Αἰώνια Ζωή.
Στά ἔσχατα θά καταργηθεῖὁδιάβολος καί ὁ θάνατος.
Στήν Αἰώνιο Βασιλεία, ἡ πίστη θά καταργηθεῖ, ἀφοῦ θά βλέπουμε τόν Χριστό, ὅπως τώρα τόν ἥλιο. Σ’ αὐτή ἐδῶ τή ζωή ὅμως, ἡ πίστη εἶναι ἀπαραίτητη. Τοῦτο συμβαίνει ἐπειδή ὑπάρχει τό φθαρτό ὑλικό σῶμα καί δέν βλέπουμε καθαρά τόν πνευματικό κόσμο. Τώρα βλέπουμε «διά πίστεως»3, «ἐν ἐσόπτρῳ καί ἐν αἰνίγματι»4, τότε δέ «πρόσωπο πρός πρόσωπο»5.
«Ὑπάρχει κακό πνεῦμα», ἔλεγε, «θά καταργηθεῖ μία μέρα, πού θά τελειώσουνε τά πάντα καί θά πᾶμε σέ μια νέα κτίση, ὅπως πιστεύει δηλαδή ἡ θρησκεία μας»6.
Δέν ὑπάρχει «ἀποκατάσταση τῶν πάντων».
Ἐπίσης ὁ Γέροντας, ὀρθοδοξότατα, δέν παραδέχεται τήν «ἀποκατάσταση τῶν πάντων». «Ὁ Θεός», ἔλεγε, «μπορεῖ νά τούς βάλει ὅλους στόν Παράδεισο, καί ὅλων τῶν θρησκειῶν νά τούς βάλει ὅλους… Αὐτό ὅμως τά χαρτιά μας δέν τό γράφουνε, ἀλλά οὔτε καί πρέπει ἐμεῖς νά τό πιστεύουμε… Δέν μποροῦμε νά τό ποῦμε αὐτό»7.
