Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ
Ἡὀργανική ἔνταξη τοῦ πιστοῦ στήν Ἐκκλησία ἔχει κάποιες ὑπέροχες συνέπειες γιά τή ζωή του. «Καί ὅταν αὐτό κατορθώσομε», δίδασκε ὁ π. Πορφύριος, «τότε γιά μᾶς πού θά κατορθώσωμε νά μποῦμε στήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει, γιά μᾶς, οὔτε θάνατος, οὔτε κόλασις, οὔτε διάβολος. Τό λέει μέσα τό Εὐαγγέλιο. Τό ἔχεις βρεῖ… Ὑπάρχει ἀλλά δέν τό βρίσκουνε. Πρέπει νά ἔχεις τό πνεῦμα τοῦ Θεοῦ γιά νά τό καταλάβεις».1
«Ἀντικειμενικά» ὑπάρχουν ἀλλά ὅταν κανείς εἶναι «ἐν Χριστῷ», τά νικᾶ διά τοῦ Χριστοῦ, πού ζεῖ μέσα του. Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι πού ὁδηγεῖ τότε, αὐτόν τόν ἄνθρωπο.«Καί ἔρχεται λοιπόν», συνέχιζε ὁ Γέροντας, «καί σέ πηγαίνει καί πιστεύεις ἀκριβῶς ὅπως εἶναι ὅτι δέν ὑπάρχει θάνατος. Δέν σοῦ ἀρέσει αὐτή ἡ θρησκεία;…
Πρέπει ἐμεῖς νά πᾶμε ἐκεῖ· σ’ αὐτό τό σημεῖο μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πού θά καταργηθεῖ γιά μᾶς ὁ διάβολος καί ὁ θάνατος καί ἡ κόλασις. Καί μποροῦμε νά ζοῦμε ἔπειτα μέσα εἰς τήν χαρά τοῦ Θεοῦ καί ποτέ νά μήν σκεπτόμαστε τόν θάνατο. Καί νά ἔρθεις στό τέλος τῆς ζωῆς σου καί νά εἶναι τό πόδι σου μέσα στό λάκκο. Ἐσύ μπορεῖ νά φυτεύεις συκιές, καρυδιές, κυπαρίσσια, νά φτιάνεις περιβόλια γιά τούς συνανθρώπους σου, νά φτιάνεις ἐκκλησίες καί νά ἔχεις τό ἕνα ποδάρι μές στό λάκκο. Γιατί τά κάνεις αὐτά; -Ἀπό τήν ἀγάπη. Πιστεύεις ὅτι δέν ὑπάρχει θάνατος καί θέλεις καί τούς συνανθρώπους σου, πού θά ἔλθουν πάλι ἐδῶ νά βροῦνε κάτι, νά γίνουνε καλοί, νά μήν γίνουνε κλέφτες καί κλέβουνε ὁἕνας τόν ἄλλον. Γι’ αὐτό φυτεύεις καί τά φροῦτα καί τά καρύδια καί τά σῦκα. Γι’ αὐτό φτιάνεις καί ἐκκλησία καί ὅλα. Ἀπό ἀγάπη».
Γιά τόν «κόσμο», αὐτό εἶναι «τρελλό», ἀφοῦ δέν θά «προλάβεις ἐσύ νά τά χαρεῖς». Ὅμως γιά τόν ἀληθινά ἐκκλησιαστικοποιημένο ἄνθρωπο ἡ χαρά δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», ἀλλ’ ἐκ τοῦἉγίου Πνεύματος, πού κατοικεῖ μόνιμα μέσα του, ἐπειδή ἀγαπᾶ2.
Νά μποῦμε ὅλοι στήν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία.
Ὁ Γέροντας θεολογεῖ αὐθεντικά, ἐκκλησιολογικά ὀρθά, διότι θεολογεῖἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Εἶναι γεμᾶτος μέ τήν Θεία Χάρη, πού συσσώρευσε ἡ ἄκρα ταπείνωσή του. Σ’ αὐτήν τήν ταπείνωση ἔφθασε μέ τόν συνεχή πνευματικό του ἀγῶνα. «Καί πάντα εὔχομαι», γράφει στήν πνευματική του διαθήκη, «τά πνευματικά μου παιδιά νά ἀγαπήσουν τόν Θεό, πού εἶναι τό πᾶν, γιά νά μᾶς ἀξιώση νά μποῦμε στήν ἐπίγειο ἄκτιστη Ἐκκλησία Του. Γιατί ἀπό ἐδῶ πρέπει νά ἀρχίσουμε. Ἐγώ πάντα εἶχα τήν προσπάθεια νά προσεύχομαι καί νά διαβάζω τούς ὕμνους τῆς Ἐκκλησίας, τήν Ἁγία Γραφή καί τούς βίους τῶν Ἁγίων μας καί εὔχομαι καί ἐσεῖς νά κάνετε τό ἴδιο. Ἐγώ προσπάθησα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ νά πλησιάσω τόν Θεό καί εὔχομαι καί σεῖς νά κάνετε τό ἴδιο»3. Τώρα εἶναι στή Βασιλεία Του καί «ἐκτυπώτερον» μετέχει τοῦἨγαπημένου.
