Τά εἴδη τῶν λογισμῶν

    

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Τά εἴδη τῶν λογισμῶν

Βασικά διακρίνουμε ὀκτώ λογισμούς τῆς κακίας, οἱ ὁποῖοι τείνουν νά ἐκτρέψουν τίς ψυχικές μας δυνάμεις καί νά τίς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεό. Αὐτοί οἱ λογισμοί, σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό, εἶναι οἱ ἀκόλουθοι:

1. ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ

2. ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ

3. ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ

4. ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

5. ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ

6. ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ

7. ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ

8. ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ.

Τὸ νὰ μᾶς παρενοχλοῦν ἢ νὰ μὴν μᾶς παρενοχλοῦν οἱ ὀκτὼ αὐτοὶ λογισμοί δὲν εἶναι στὴν ἐξουσία μας. Τὸ νὰ ἐπιμένουμε ὅμως σὲ αὐτοὺς ἢ νὰ μὴν ἐπιμένουμε, νὰ κινοῦμε τὰ πάθη ἢ νὰ μὴν τὰ κινοῦμε, αὐτὸ εἶναι στὴν ἐξουσία μας»¹.Οἱ λογισμοί, μέχρι νά φθάσουν νά γίνουν ἁμαρτία, ἀκολουθοῦν μία συγκεκριμένη πορεία.

Τί κακά κάνουν οἱ Χριστιανοί στίς ἀπόκριες (Ἅγ. Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

  Ποιός μπορεί να διηγηθή τις αταξίες, που κάνουν οι Χριστιανοί κατά την περίοδο των Αποκρέων, και μάλιστα στα νησιά; Στ’ αλήθεια, θα μπορούσε να πη κανείς, ότι τότε οι Χριστιανοί δαιμονίζονται όλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδούν ασυνείδητα, μέχρι και αυτοί οι πλέον γέροντες. Και, όποιος δεν χορέψει ή δεν τραγουδήσει, θεωρείται τρελλός, διότι οι άνδρες φορούν γυναικεία φορέματα και οι γυναίκες ανδρικά· διότι ντύνεται ο καθένας με διαφορετικά ρούχα και μάσκες, τις κοινώς αποκαλούμενες μουτσούνες·τότε δεν έχει διαφορά η ημέρα από την νύκτα· διότι όπως η ημέρα και όλη η νύκτα ξοδεύεται σε χο­ρούς και μασκαριλίκια· τότε δεν διαφέρουν οι λαϊκοί από τους κληρι­κούς και τους ιερωμένους· διότι όλοι εξ ίσου ατακτούν· τότε, για να πω έτσι, πανηγυρίζει η ασέλγεια· γιορτάζει η ακολοσία·

Ζωτικές ἤ ὀρεκτικές δυνάμεις τῆς ψυχῆς

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

β) Ζωτικές ἤ ὀρεκτικές δυνάμεις τῆς ψυχῆς.

Δύο εἶναι οἱ ζωτικές ἤ ὀρεκτικές δυνάμεις τῆς ψυχῆς:

β₁) Ἡ βούληση (θυμός) καί

β₂) ἡ προαίρεση (ἐπιθυμία).

Ὁ θυμός καί ἡ ἐπιθυμία μολύνουν τό λογιστικό τῆς ψυχῆς, ὅταν δέν λειτουργοῦν σωστά.

Γράφειὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἐάν ὑπάρχει στό θυμικό ἀγάπη καί φιλανθρωπία καί στήν ἐπιθυμία καθαρότης καί σωφροσύνη, τότε ὁ λογισμός εἶναι φωτισμένος. Ἐάν στό θυμικό ὑπάρχει μισανθρωπία καί στήν ἐπιθυμία ἀκολασία, τότε ὁ λογισμός εἶναι σκοτισμένος»¹.

Ἡ λανθασμένη κίνηση τῶν ψυχικῶν δυνάμεων ἐξ αἰτίας τῶν λογισμῶν.

Τό «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου)

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Τό «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου).

Στήν ἐμπαθῆ (μεταπτωτική) κατάστασή μας ἡ ἐνέργεια τοῦ νοῦ μας (ἡ καλούμενη νοερά ἐνέργεια) ἔχει ξεδιπλωθεῖ καί ἔχει κολλήσει στήν διάνοια (ἐγκέφαλο). Ἔχει γίνει ἕνα «βραχυκύκλωμα» μεταξύ νοῦ (καρδίας) καί διανοίας (λογικῆς-ἐγκεφάλου).

Λογισμοί, πού θά ἔπρεπε νά εἶναι μόνο στήν διάνοια (ἡ ὁποία τρέφεται ἀπό τό περιβάλλον διά τῶν αἰσθήσεων) κατεβαίνουν στήν καρδία καί τήν μολύνουν.

«Ὑπάρχει βραχυκύκλωμα», γράφει ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης, «μεταξύ τοῦ πνεύματος στὴ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου (δηλαδὴ τῆς νοερῆς ἐνέργειας) καὶ τοῦ ἐγκεφάλου. Στὴν φυσιολογική της κατάσταση, ἡ νοερὴ ἐνέργεια κινεῖται κυκλικὰ σὰν στρόφαλος προσευχόμενη μέσα στὴν καρδιά.

Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός:Τά λόγια μας εἶναι ἀκάθαρτα ὄχι τά φαγητά!

Άγιος Λουκάς ο Ιατρός (1921)

«Ουδέν εστιν έξωθεν του ανθρώπου εισπορευόμενον εις αυτόν ο δύναται αυτόν κοινώσαι, αλλά τα εκπορευόμενα εστί τα κοινούντα τον άνθρωπον» (Μρ. 7, 15). 

Αυτά τα λόγια του Χριστού οι άνθρωποι που δεν θέλουν να νηστεύουν τα ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο. Λένε πως δεν υπάρχουν φαγητά ακάθαρτα, γι’ αυτό και δεν νηστεύουν. Είναι σωστό αυτό που λένε;

Όχι, καθόλου δεν είναι σωστό. Λέγοντας αυτό η αγία μας Εκκλησία δεν εννοεί ότι υπάρχουν φαγητά που κάνουν τον άνθρωπο ακάθαρτο, ότι υπάρχουν τρόφιμα ακάθαρτα. Τίποτα απ’ αυτά που δημιούργησε ο Θεός δεν είναι ακάθαρτο, όλα είναι καθαρά και καλά λίαν», αν τα δεχόμαστε με ευχαρίστηση, και κανένα φαγητό που μπαίνει στο στόμα μας δεν μας κάνει ακάθαρτους, διότι τίποτα που μπαίνει στον άνθρωπο από έξω δεν μπορεί να τον κάνει ακάθαρτο.

Σώζονται, ἄραγε, αὐτοί πού δέν εἶναι βαπτισμένοι;

 

ΣΩΖΟΝΤΑΙ, ΑΡΑΓΕ,

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ;

   Όταν κάποτε επισκέφθηκα τις σπηλιές του Αγίου Όρους, κάποια φορά συνάντησα έναν ασκητή με τον οποίο κάθησα να συζητήσω και να ρωτήσω κά­ποια πράγματα… Τον ερώτησα λοιπόν, ανάμεσα σε άλλα, αν σώζονται αυτοί που δεν είναι βαπτισμένοι… Κι εκείνος μου είπε:
«Θα σου πω, παιδί μου, τι συνέβη κάποτε, στην Μ. Ασία… Ζούσε, κάποτε, εκεί ένας Τούρκος ο οποίος αγαπούσε πολύ τους Χριστιανούς. Βοηθούσε πάρα πολύ την εκκλησία. Βοήθησε μάλιστα να γίνει κι ένα μοναστήρι…Όπου υπήρ­χε φτωχός, αυτός έτρεχε και βοηθούσε…
Αλλά, ενώ ήταν ο καλύτερος άνθρωπος -κι απ’ τους Χριστιανούς καλύτερος- δεν είχε βαπτιστεί· δεν είχε αποφασίσει να βαπτιστεί! Το άφηνε για αργότερα…
Κάποια φορά, όμως, πέθανε.

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς.Γνωστικές δυνάμεις (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς)

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ  

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς.

Οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς διακρίνονται σέ:

α) γνωστικές (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς) καί σέ

β) ζωτικές ἤ ὀρεκτικές.

α)Γνωστικές δυνάμεις (ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς).

Πέντε εἶναι οἱ (γνωστικές) δυνάμεις ἤ αἰσθήσεις τῆς ψυχῆς¹:

α₁) νοῦς,

α₂) διάνοια,

α₃) δόξα,

α₄) φαντασία,

α₅) αἴσθηση.

α1) Ὁ νοῦς

α₁) Ὁ νοῦς εἶναι νοερά αἴσθηση τῆς ψυχῆς, μέ τήν ὁποία μπορεῖ «αὐτοπτικῶς» (δηλ. μέ τήν δική του ὁρατική δύναμη) νά βλέπει τά πράγματα καί χωρίς ἀναζητήσεις (ἔρευνα, συλλογισμούς).

Ὁ νοῦς εἶναι κατ΄ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ Θεός εἶναι Νοῦς (Πατήρ), Λόγος (Υἱός) καί Πνεῦμα (Ἅγιον Πνεῦμα) ἔτσι καί ὁ νοῦς εἶναι νοῦς, λόγος (σύμφυτος μέ τόν νοῦ) καί πνεῦμα.Ὁ λόγος εἶναι σύμφυτος μέ τόν νοῦ καί διακρίνεται σέ ἐνδιάθετο καί προφορικό. Διαφέρει ἀπό τήν λογική, πού συνδέεται μέ τήν διάνοια-ἐγκέφαλο.

Τί εἶναι ἡ ψυχή καί ποιά τά μέρη της

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

  

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Τί εἶναι ἡ ψυχή καί ποιά τά μέρη της.

Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό ἡ «ψυχή εἶναι οὐσία ἁπλῆ, ζωντανή, ἀσώματη, ἀόρατη κατά τήν φύση της στούς σωματικούς ὀφθαλμούς, λογική καί νοερά, ἀσχημάτιστη, χρησιμοποιεῖ ὀργανικό σῶμα καί παρέχει σ’ αὐτό τήν ζωή, τήν γέννηση, τήν αὔξηση καί τήν αἴσθηση. Δέν ἔχει ξεχωριστόν ἀπό αὐτήν τόν νοῦ, ἀλλά αὐτός εἶναι τό καθαρώτατο μέρος της (ὅπως ἀκριβῶς εἶναι τό μάτι γιά τό σῶμα, ἔτσι εἶναι ὁ νοῦς γιά τήν ψυχή). Εἶναι αὐτεξούσια, θελητική καί ἐνεργητική. Εἶναι τρεπτή, δηλ. τρέπεται (μεταβάλλεται μέ τήν θέλησή της), διότι εἶναι καί κτιστή. Ὅλα αὐτά τά ἔχει κατά φύση, ἀφοῦ τά πῆρε ἀπό τήν Χάρη Αὐτοῦ πού τήν δημιούργησε. Ἀπό Αὐτήν (τήν Χάρη) ἔχει πάρει καί τήν ὕπαρξη καί τό νά εἶναι ἐκ φύσεως αὐτήν πού εἶναι»¹.Ἡ ψυχή ἔχει τρία μέρη: Λογιστικό, Θυμικό καί Ἐπιθυμητικό.

Εὐλογητός εἰ Κύριε. Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

 

Εὐλογητός εἰ Κύριε (Ψαλμ.118,12)

Ἡ κλήσις τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας 

 

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
Ὁ ναός ἦταν γεμᾶτος ἀπό κόσμο. Εἶχε πεθάνει ὁ ἀρχιμανδρίτης Λαυρέντιος, ἄνθρωπος ἐκλεκτός καί φιλάνθρωπος, πολύ ἀγαπημένος ἀπ᾿ ὅλους καί εἶχαν ἔλθει νά τόν ἰδοῦν γιά τελευταία φορά. Τώρα εὑρισκόταν στό νεκροκράββατο, στήν μέση τῆς ἐκκλησίας καί οἱ μοναχοί ὁλόγυρά του.
Ἦλθε σιωπηλός καί ὁ Καθηγούμενος μέ θλιμμένο τό πρόσωπο γιά τόν ἀγαπητό του φίλο. Ἐπῆγε στό στασίδι του κι ἀμέσως ἕνας μεγάλος ἀριθμός ἀπό ἱερομονάχους καί διακόνους ἄρχισε τήν νεκρώσιμο ἀκολουθία.
Στό προσκέφαλο τοῦ κεκοιμημένου, ἕνας μοναχός πού φοροῦσε μανδύα καί καλυμμαύχι, ἄρχισε νά διαβάζη τό 17ο Κάθισμα: Μακάριοι οἱ ἄμωμοι οἱ ἐν ὁδῶ…».
Ταυτοχρόνως, ἀπό τόν δεξιό χορό ἀκούεται ἀργά καί σιγανά μία χαμηλή ψαλμωδία: «Εὐλογητός εἶ, Κύριε…». Σάν ἕνας ἀντίλαλος ἐπαναλαμβάνει ὁ ἄλλος χορός: «Εὐλογητός εἶ, Κύριε…».

Ἐπιστολή πρός Ε.Ο.Μ. καί εἰσαγωγικό σχόλιο

 

ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΥΠΕΥΘΥΝΑ Ο Ε.Ο.Μ.

( ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ )

ΜΕ ΕΝΑ ΝΑΙ Ή ΕΝΑ ΟΧΙ;

ΧΩΡΙΣ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ, ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΑ:

ΘΑ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΡΝΗΣΗΣ «ΔΩΡΕΑΣ» ΟΡΓΑΝΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ ( Ή ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΑΛΛΟΝ )

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ «ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ» ΜΑΣ;

ΝΑΙ Ή ΟΧΙ;

Ἡ παρακάτω αἴτηση-ἐπιστολή, ἐστάλη στόν Ἐθνικό Ὀργανισμό Μεταμοσχεύσεων ἀπό συμπολίτη μας ἐδῶ καί καιρό καί μετά ἀπό τηλεφώνημα γιά διευκρινιστικές πληροφορίες γύρω ἀπό τό φλέγον ζήτημα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων. Ἀναμένεται ἀπάντηση!… Θεωρεῖται σημαντική ἡ δημοσιοποίησή της πρός ἐνημέρωσιν ὅλων.

Ὁ ὑπάλληλος πού ἀπάντησε στό τηλέφωνο, μεταξύ ἄλλων πληροφόρησε τήν συμπολίτη μας, ὅτι παρά τίς δηλώσεις ἄρνησης «δωρεᾶς» ὀργάνων πού ὑποβάλλονται ἀπό πολίτες, θά ἰσχύει ὅπως γινόταν μέχρι τώρα ( δηλαδή πρό δηλώσεων ), ἡ συναίνεση γιά ἀφαίρεση ὀργάνων ( ἐφόσον ὑπάρξει ) συγγενοῦς μας ( Α’ βαθμοῦ, ὄπως ἀνέφερε ὁ ὑπάλληλος )!

Ἡ ἀποστολέας τῆς αἴτησης-ἐπιστολῆς πού ἀκολουθεῖ, μᾶς πληροφόρησε πώς ὁ ὑπάλληλος ἐν ὁλίγοις τῆς εἶπε πώς: «οἱ δηλώσεις θά προσβάλλονται ὅπως καί οἱ διαθῆκες σέ περίπτωση συναίνεσης κι ἄς εἶναι ὑπογεγραμμένες»!!!

Ἡ καρδιά εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό ἡγεμονικό ὄργανο.

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Ἡ καρδιά εἶναι τό κέντρο τῆς ψυχῆς, τό ἡγεμονικό ὄργανο.

Τό λογιστικό τῆς ψυχῆς (ὁ νοῦς) εἶναι συνημμένο μέ τήν καρδιά καί εἶναι ὁ θρόνος τῆς Θείας Χάρης.

«Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἔχοντας ὑπ’ ὄψη του ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τοποθετοῦν τήν ψυχή «στὸν ἐγκέφαλο σὰν σὲ ἀκρόπολη (οἱ ἑλληνίζοντες) καὶ ἄλλοι δίδουν σ’ αὐτὴν τὸ ἐνδοκάρδιο «καὶ τὸ κατ’ αὐτὸ τοῦ ψυχικοῦ πνεύματος» ὡς γνησιώτατον ὄχημα (Ἰουδαΐζοντες), λέγει ὅτι ἐμεῖς γνωρίζουμε ἀκριβῶς ὅτι τὸ λογιστικὸ εὑρίσκεται μέσα στὴν καρδιά, ὄχι σὰν σὲ ἀγγεῖο, ἀφοῦ εἶναι ἀσώματο, οὔτε ἔξω ἀπὸ τὴν καρδιά, ἀφοῦ εἶναι συνημμένο.

Ἡ καρδία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τὸ ἡγεμονικὸ ὄργανο, κατὰ τὸν ἅγιο Γρηγόριο, ὁ θρόνος τῆς Χάριτος.Ἐκεῖ βρίσκεται ὁ νοῦς καὶ ὅλοι οἱ λογισμοὶ τῆς ψυχῆς.

Ὁμιλία εἰς τήν κατά τόν Τελώνην καί τόν Φαρισαῖον τοῦ Κυρίου παραβολήν (Ἅγ. Γρηγόριος Παλαμᾶς)

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.
1. Εφευρετικός είναι για το κακό ο νοερός προστάτης της κακίας· ικανός ν’ αφαιρέσει ευθύς από την αρχή τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή, δια της ανελπιστίας και της απιστίας, αλλ’ επίσης ικανός πάλι να επιτεθεί δια της αδιαφορίας και της ραθυμίας εναντίον των τοίχων της οικίας της αρετής, την ώρα που ανεγείρονται, ακόμη δε και να κρημνίση δια της υπερηφανείας και της παραφροσύνης τον όροφο των αγαθών έργων οικοδομημένον ήδη.

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματική ἑνότητα.

 

Α ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματική ἑνότητα.

Ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπὸ σῶμα καὶ ψυχή. Κάθε στοιχεῖο μόνο του δὲν ἀποτελεῖ τὸν ἄνθρωπο. Ὁ ἅγιος Ἰουστίνος, ὁ φιλόσοφος καὶ μάρτυς, λέγει ὅτι ἡ ψυχὴ καθ’ ἑαυτὴν δὲν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ λέγεται «ἀνθρώπου ψυχή». Καθὼς ἐπίσης καὶ τὸ σῶμα δὲν λέγεται ὁ ἄνθρωπος, ἀλλὰ «ἀνθρώπου σῶμα». «Ἐφ’ ὅσον λοιπόν κανένα ἀπό τά δύο ἀπό μόνο του δέν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλά ὀνομάζεται ἄνθρωπος αὐτό πού προκύπτει ἀπό τήν συμπλοκή καί τῶν δύο, ἔχει καλέσει ὁ Θεός στήν ζωή καί τήν ἀνάσταση τόν ἄνθρωπο, ὄχι τό μέρος ἀλλά τό ὅλο, τό ὁποῖο εἶναι ἡ ψυχή καί τό σῶμα»¹.

Ὁ ἄνθρωπος λοιπόν δέν εἶναι δύο ἀνεξάρτητα «κουτάκια», δύο ξεχωριστά μέρη: ψυχή καί σῶμα. Ἀντιθέτως, εἶναι μία ἄρρηκτη «ψυχο-σωματική» ἑνότητα, ἡ ὁποῖα ὅταν διασπαστεῖ, τότε μιλοῦμε γιά τόν θάνατο τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀπληστία, τσιγγουνιά καί ἐλεημοσύνη

 

 Ο στάρετς αγωνιζόταν επίμονα κατά της τσιγγουνιάς και της απληστίας, της ασυμπάθειας προς το πλησίον, για την άκαρπη συσσώρευση του πλούτου. Έλεγε ότι τέτοιοι άνθρωποι , που ζουν μόνο για τη δική τους ικανοποίηση, που δεν θέλουν να σκέφτονται τους φτωχούς αδελφούς τους, είναι όμοιοι με τον άπληστο πλούσιο του Ευαγγελίου. Ο στάρετς καλούσε τους ανθρώπους που είχαν πλούτο να βοηθούν τους φτωχούς, ακολουθώντας τα λόγια του αποστόλου: «Οι έχοντες ως μη έχοντες και οι μη έχοντες ως έχοντες». Με το παράδειγμα της φύσεως αποκάλυπτε την αμοιβαία σχέση των δημιουργημάτων του Θεού:

Γιά νά ἀγα­πᾶ κα­νείς τόν Θε­ό…

           

 Για να α­γα­πά κα­νείς τον Θε­ό, ή μάλ­λον για να α­φή­νει τον Θε­ό νά τον α­γα­πά, δεν χρει­ά­ζε­ται να α­πο­συρ­θει στην έ­ρη­μο, δεν χρει­ά­ζε­ται να φο­ρέ­σει πα­ρά­ξε­να ρού­χα, δεν χρει­ά­ζε­ται να λαμ­βά­νει α­συ­νή­θι­στη τρο­φή, δεν χρει­ά­ζε­ται να εγ­κα­τα­λείψει τις α­σχο­λί­ες του και ν’ άλ­λά­ξει τις συ­νή­θειές του. Δι­ό­τι παν­τού και πάν­το­τε μ­πο­ρεί να βρει τον Θε­ό και παν­τού και πάν­το­τε να τον α­γα­πή­σει και παν­τού και πάν­το­τε να τον δι­δά­ξει . . . 

Νά τιμᾶς τόν πλησίον σου

 Πίεσε τον εαυτό σου, όταν συναντήσεις ένα άλλον άνθρωπο, να τον τιμήσεις πάνω από την αξία του. Φίλησε του τα χέρια και τα πόδια, και κράτησε τα χέρια του με πολλή τιμή και βάλε τα στα μάτια σου, και παίνεψε τον και γι’ αυτά πού δεν έχει. Και όταν αποχωρισθεί από σένα, πες γι’ αυτόν ότι καλό και σπουδαίο γιατί με αυτό τον τρόπο, ή με παρόμοιους τρόπους, τον προσελκύεις στο καλό, και τον αναγκάζεις να ντρέπεται για τα καλά λόγια πού του απηύθυνες.
Και σπέρνεις μέσα του σπέρματα αρετής. Κι όσο για σένα, από μια τέτοια συνήθεια πού αποκτάς με τον καιρό, τυπώνεται μέσα σου αγαθός χαρακτήρας, και αποκτάς πολλή ταπείνωση, και χωρίς κόπο κατορθώνεις μεγάλες αρετές. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κι αν έχει αυτός κάποια ελαττώματα, καθώς εσύ τον τιμάς, με ευχαρίστηση δέχεται εκ μέρους σου τη θεραπεία από συστολή για την τιμή πού του απέδωσες.

Τί εἶναι τά πάθη; Εἶναι οἱ ψυχικές δυνάμεις πού πῆραν λάθος κατεύθυνση.

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 Α΄ ΜΕΡΟΣ: ΤΑ ΠΑΘΗ

Α1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΘΗ

Τί εἶναι τά πάθη; Εἶναι οἱ ψυχικές δυνάμεις πού πῆραν λάθος κατεύθυνση.

Τά πάθη εἶναι οἱ λάθος κατευθύνσεις, πού τείνουν νά πάρουν οἱ διάφορες δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας. Ἡ ὑποταγή σ’ αὐτά ἀπομακρύνει τήν ὕπαρξή μας ἀπό τήν πορεία της πρός τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Ὁ ἄνθρωπος θά πρέπει, μέ τήν Xάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἀντιστέκεται σ’ αὐτά, νά τά περιφρονεῖ καί νά στρέφεται πρός τό καλό, τήν ἀρετή, τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν πλησίον.

«Ρώτησαν κάποτε τὸν Γέροντα Παΐσιο:

- Γέροντα, ὅταν ὁ Προφήτης Δαβὶδ ἔλεγε : «Πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με», τί ζητοῦσε; 

- Ὁ Δαβὶδ ζητοῦσε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δώση διοικητικὸ χάρισμα, ἐπειδὴ εἶχε νὰ κυβερνήσῃ ἀνθρώπους. Ἀλλὰ καὶ ὁ κάθε ἄνθρωπος χρειάζεται «πνεῦμα ἡγεμονικό», γιατί ἔχει νὰ κυβερνήσῃ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ μὴν τὸν κάνουν κουμάντο τὰ πάθη του. 

Πῶς οἱ ἅγιοι ἀκοῦνε τίς προσευχές μας.

 

ΠΟΛΥ χαίρομαι που σου άρεσαν όσα σου έγραψα για τον αιθέρα. Δέξου πως υπάρχει και κράτα τον αδιάλειπτα στο νου σου, Θα δεις πόσο θα σε βοηθήσει αυτό. Εξηγεί τόσα πράγματα, δίνει τόση παρηγοριά!

Ίσως έχεις ακούσει κάποιους να ρωτάνε: “Πώς ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας;”. Ίσως κι εσύ η ίδια να έχεις αναρωτηθεί για το ίδιο πράγμα. Απαντήσεις και απαντήσεις έχουν δοθεί, μα το ερώτημα παραμένει ακόμη αναπάντητο.  Κατά τη γνώμη μου, αν δεχθούμε την ύπαρξη ενός στοιχείου ,όπως ο αιθέρας ,τότε δεν είναι δυνατό να μην ακούνε οι άγιοι τις προσευχές μας. Ξέρεις πώς λειτουργεί ο ηλεκτρικός τηλέγραφος;Στην Πετρούπολη , για παράδειγμα, ενεργοποιούν έναν ειδικό μηχανισμό .

Εἰσαγωγή

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Εἰσαγωγή

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ ἀληθινοί πνευματικοί μας ἰατροί, μᾶς ἀποκάλυψαν ὅλα ὅσα πρέπει νά γνωρίζουμε γιά τά πάθη. Βέβαια, στήν καθημερινή πράξη εἶναι σωστότερο νά μήν ἀντιμετωπίζουμε τά πάθη μ’ ἕναν ἐπιθετικό τρόπο.

Ὁ μακαριστός π. Πορφύριος συνιστοῦσε νά «ἀφήσουμε» τίς ἀδυναμίες καί τό κακό· νά μήν μᾶς ἀπασχολεῖ ἡ ὕπαρξή τους. Αντίθετα, νά προσπαθοῦμε νά βροῦμε τρόπους ν’ ἀγαπήσουμε τόν Θεό. Ἡ καλλίτερη ἀντιμετώπιση τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου εἶναι ἡ περιφρόνηση.

Ὁ Γέροντας, βέβαια, μέ τά λεγόμενά του δέν ὑπονοοῦσε ὅτι πρέπει νά ἔχουμε ἄγνοια γιά τό τί εἶναι τά πάθη ἤ γιά τό πῶς δημιουργοῦνται καί πῶς θεραπεύονται. Ἁπλῶς δέν ἤθελε νά «ματώνουμε», ἀντιμετωπίζοντάς τα «κατά μέτωπο». Γι’ αυτό συνιστοῦσε νά τά περιφρονοῦμε καί νά στρεφόμαστε πρός τό Ἄκτιστο Φῶς τοῦ Θεοῦ.

Ὑπάρχει ἄγχος καί ἀπελπισία στούς Ἀφρικανούς;

Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

του Προφήτου Ηλιού, 2012

 

Προ ημερών κάποιος προσκυνητής της Μονής μας, επηρεασμένος προφανώς από το σημερινό θλιβερό κύμα εκατοντάδων συνανθρώπων μας, πού εκούσια διακόπτουν το νήμα της ζωής τους, μου έθεσε αυτό το ερώτημα.

Έχω γνωρίσει τους Αφρικανούς και μπορώ να απαντήσω εκ πείρας. Οι Αφρικανοί γενικά, εκτός εξαιρέσεων, είναι πτωχοί και εγκαταλελειμμένοι στην τύχη τους. Δεν έχουν «πού την κεφαλήν κλίνη». Δεν παίρνουν κρατικές επιδοτήσεις. Δεν έχουν δημόσιες θέσεις, εκτός ολίγων. Δεν έχουν φαρμακευτική περίθαλψη από πουθενά. Δεν έχουν χρήματα ν’ αγοράσουν ενίοτε ούτε εναν ορό, για να ανακόψουν τη θανατηφόρα πορεία της ελονοσίας.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου – Διά τούς πενθούντας

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Διά τους πενθούντας

… Και ο αμαρτωλός που πέθανε σ’ όλη τη ζωή του καταπονήθηκε άσκοπα και ούτε μία ήμερα έζησε για τον εαυτό του, αλλά για την τρυφή, την ασέλγεια, την πλεονεξία, την αμαρτία, τον διάβολο. Αυτόν λοιπόν δεν θα θρηνήσουμε, πες μου- δεν θα προσπαθήσουμε να τον αρπάξουμε μέσα από τους κινδύνους; Διότι είναι δυνατό, αν θέλουμε, να γίνει ελαφριά η τιμωρία σ’ αυτόν.
Αν λοιπόν κάνουμε συνεχείς προσευχές υπέρ αυτού, αν δίνουμε ελεημοσύνη• και αν ακόμα εκείνος είναι ανάξιος, ο Θεός θα δείξει το έλεός του σ’ αυτόν. Αν και χάρη του Παύλου διέσωσε άλλους και για χάρη άλλων δείχνει ευσπλαχνία για άλλους, πώς δεν θα κάνει το ίδιο και για μας; Από τα χρήματα εκείνου από τα δικά σου, από όπου θέλεις, βοήθησε πρόσφερε λάδι, μάλλον σε νερό.

Μοναδικές φωτογραφίες τῆς θαυματουργῆς Εἰκόνας τῆς Παναγίας ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Παρ’ όλο που οι φωτογραφίες έχουν χάσει την επικαιρότητα, το γεγονός συνέβη πριν από ένα μήνα περίπου, αξίζουν τη δημοσίευση γιατί είναι μοναδικές.

Δείχνουν τη μεταφορά της θαυματουργής Εικόνας της Θεοτόκου Άξιόν Εστιν από τον Ιερό Ναό του Πρωτάτου στον κοιμητηριακό Ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος βρίσκεται ακριβώς απέναντι. Η μετακίνηση της Εικόνας έγινε για να αφαιρεθούν οι σιδερένιες σκαλωσιές από το εσωτερικό του Πρωτάτου.

Ἡ δική μας σωτηρία θεωρεῖται ἀπό τόν Θεό σάν δόξα δική Του! ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΟΝ ΘΕΟ.

 

Ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος γράφει στούς Θεσσαλονικεῖς ὅτι μέ τή σωτηρία τους θά δοξάζεται ὁ Θεός( Β΄ Θεσσ.  2.14): εἰς ὃ(σωτηρία) ἐκάλεσεν ὑμᾶς διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἡμῶν εἰς περιποίησιν δόξης τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.

Ὁ Θεός εἶναι Αὐτός πού σᾶς ἐκάλεσε στήν σωτηρίαν διά μέσου τοῦ Εὐαγγελίου μας, ὥστε νά δοξαστεῖ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

 

Ἄς προσέξουμε δέ, λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, πῶς ὁ Χριστός μας θεωρεῖ δική Του δόξα, τήν δική μας σωτηρία. Δόξα τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ εἶναι τό νά εἶναι πολλοί οἱ σωζόμενοι Χριστιανοί. Ποῖος λοιπόν μπορεῖ νά μήν ἀγαπήσει τέτοιον Θεό καί Δεσπότη; Ἤ ποῖος δέν θά ἀγαπήσει καί δέν θά ἐπιθυμήσει τήν δόξα τέτοιου ἀγαθοῦ Δεσπότη, ἡ ὁποία εἶναι ἡ δική μας σωτηρία;

Δηλώσεις ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων α)ἐνηλίκου καί β) γονέα πού θά δηλώσει καί τό /ά παιδί/ιά του

ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΟΔΗΓΙΕΣ

( 1. μεμονωμένων ἐνήλικων προσώπων- 2. γονέα καί ἀνήλικων παιδιῶν )

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΣΔΟΤΗΣ ΖΩΗΣ

ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ-ΝΑΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΑ

  ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ:

Οἱ δηλώσεις νά ἀποστέλλονται στή διεύθυνση:

Ἐθνικός Ὀργανισμός Μεταμοσχεύσεων

Τμῆμα Προώθησης Δωρεᾶς Ἱστῶν & Ὀργάνων

Ἀν. Τσόχα 5, 11521 Ἀθήνα

 Γιά τήν διευκόλυνση ὅσων θά ἀποστείλουν δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων, παραθέτουμε ἕτοιμα τά ἔντυπα τῆς δήλωσης καί ἕτοιμα τυπογραφημένα κείμενα.

Προσπαθήσαμε νά ἀποκλείσουμε κάθε ἐνδεχόμενο νά «μήν κατανοήσει» τό Κράτος τήν ἄρνησή μας στή μεταμόσχευση ζωτικῶν ὀργάνων ( καί ὡς δότες καί ὡς λῆπτες ), ἡ ὁποία ἀποτελεῖ ΦΟΝΟ καί ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ!

1. ΔΗΛΩΣΗ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ:

Παραθέτουμε τήν ἕτοιμη δήλωση σέ pdf

Δήλωση ἄρνησης δωρεᾶς ὀργάνων γιά μεμονωμένα ἐνήλικα πρόσωπα τελ .pdf

Ἡ λύπη γιά τήν κοίμηση τῶν οἰκείων μας

Η ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΜΑΣ.

Γράφεια ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσσ. 4, 13) : «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα».

«Δέν θέλουμε ἀδελφοί μου νά ἀγνοεῖτε τά σχετικά, (ὄχι μέ τούς νεκρούς, ἀλλά) μέ τούς κεκοιμημένους (ἀφοῦ γιά τόν Χριστιανό ὁ θάνατος εἶναι ὕπνος καί ὄχι ἀφανισμός), γιά νά μήν λυπᾶσθε ὅπως καί οἱ μή Χριστιανοί πού δέν ἔχουν ἐλπίδα αἰώνιας ζωῆς κοντά στόν Χριστό». Τούς παρηγορεῖ ἔτσι τήν λύπη, τήν ἀθυμία κάνοντας τους λόγο, εἰδικά μάλιστα τώρα, πού βρίσκονται σέ τόσο μεγάλη θλίψη, γιά τήν Ἀνάσταση.

Ἰωάννου Χρυσοστόμου:Τά ἄγρια θηρία τῶν παθῶν

ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

ΤΑ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ

 ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ για την διόρθωσι των παθών. Για σκεφθήτε τι άσχημο πράγμα είναι να βλέπη κανείς το σπίτι του σε κακή κατάστασι και τους τοίχους έτοιμους να πέσουν, και αντί να το διορθώση, κάθεται και κατασκευάζει αυλές και προαύλια. Ή να είναι άρρωστο το σώμα και αντί να φροντίζη γι’ αυτό, κάθεται και υφαίνει χρυσά φορέματα.
Έτσι γίνεται τώρα. Ενώ η ψυχή μας βρί­σκεται σε κακή και αθλία κατάστασι^˙ ενώ κυριεύεται από τον θυμό, από την κακολογία, από αισχρές επι­θυμίες, από επίδειξι και κενοδοξία, από ατίθασες και επαναστα­τικές κινήσεις, ενώ σύρεται στο χώμα και σπαράζεται από τόσα θηρία, αντί να κοιτάξουμε να την απαλλάξουμε από τα πάθη, ασχολούμεθα με σωματικές ανέσεις και καλλωπισμούς.Όταν μία αρκούδα ξεφύγη από εκεί που την φυλάνε και γυρίζη ελεύθερη στους δρόμους, κλείνουμε τα σπίτια μας και βαδίζουμε από στενά δρομάκια για να μη πέσουμε επάνω σ’ αυτό το θηρίο. Και τώρα που όχι ένα θηρίο, αλλά πολλά σπαράζουν τον ψυχικό μας κόσμο ούτε είδησι παίρνουμε.

Ἐλεημοσύνη…Δίνεις λίγα καί δέχεσαι πολλά

Πρέπει να είμαστε γενναιόδωροι κατά την ελεημοσύνη, ώστε, δίνοντας λίγα, να αξιωθούμε να λάβουμε πολλά. Διότι, πες μου, πού υπάρχει ισότητα, όταν δίνεις ένα νόμισμα και δέχεσαι την συγχώρεση των αμαρτημάτων;
Όταν τρέφεις εκείνον, που πεινάει και αξιώνεσαι παρρησία την φοβερή εκείνη ημέρα και ακούς τους λόγους εκείνους που σε κάνουν άξιο της βασιλείας· «Πείνασα και μου δώσατε να φάω»; (Ματθ. 25,35).
Μήπως δεν μπορούσε αυτός, που σου έδωσε την τόση αφθονία του πλούτου, να θεραπεύσει και τη φτώχεια εκείνου; Αλλά γι’ αυτό αφήνει εκείνον να υποφέρει από την φτώχεια, ώστε και εκείνος να πάρει μεγάλο μισθό για την υπομονή και συ να έχεις για τον εαυτό σου την παρρησία από την ελεημοσύνη …

Μπορεῖ κανείς νά σωθῆ χωρίς πνευματικό καί χωρίς ἐξομολόγηση;

 

 Γέροντος Κλεόπα Ηλίε.

Όχι. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί, ούτε λαϊκοί ούτε μοναχοί ούτε κληρικοί, χωρίς την εξομολόγηση των αμαρτιών και χωρίς τη λύση από τον πνευματικό, κατά τον λόγο του Κυρίου που λέει: «λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινών αφήτε τας αμαρτίας, αφίενται αυτοίς. Αν τινών κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιω. 20, 23). Και σε άλλο χωρίο: «όσα εάν δήσητε επί της γης, έσται δεδεμένα εν τω ουρανώ. Και όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18, 18).

Επομένως, πώς θα μπει κανείς στη βασιλεία των ουρανών, μη όντας λελυμένος στη γη από τις αμαρτίες του; Διότι η εξουσία αυτή δόθηκε μόνο στους εκλεκτούς, δηλαδή στους Αποστόλους, στους Επισκόπους και στους Ιερείς, και όχι στους λαϊκούς.

Αὐταπάρνηση

 

ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ Α΄

Αυταπάρνηση

 Ένας από τους Γέροντες της σκήτης αρρώστησε κάποτε κι επεθύμησε, σαν άνθρωπος, να φάει λίγο ζεστό ψωμί. Πού να βρεθεί όμως τέτοιο πράγμα σ’ εκείνη την έρημο;Όταν το έμαθε ένας από τους νέους Μοναχούς έβαλε στο δισάκι του όλα τα ξερά ψωμιά που είχε και ξεκίνησε για την Αλεξάνδρεια. Η πόλη απείχε δύο ημερών δρόμο από την έρημο. Ο καλός νέος αψήφησε τον κόπο. Κατέβηκε, άλλαξε τα ψωμιά, κι επέστρεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στη σκήτη.
-Πού βρήκες φρέσκο ψωμί; τον ρωτούσαν με απορία οι αδελφοί.
-Στην Αλεξάνδρεια, απαντούσε με πολλή φυσικότητα εκείνος, σαν να επρόκειτο για το γειτονικό χωριό.

Ἁγίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου. Λόγος ὀγδοηκοστός Α.

ΑΓΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ

ΛΟΓΟΣ ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΟΣ A.

 (Απόσπασμα)

α. Περί Πνευματικής εργασίας
β. Ποία ήτον η εργασία των παλαιών Αγίων.
γ. Και πως δυνάμεθα και ημείς να κατορθώσωμεν αυτήν.

Επειδή μερικοί άνθρωποι έχουν μεγάλην υπόληψιν δια τον εαυτόν τους, (όπου άμποτε να μην την είχαν) και νομί­ζουν πως είναι παρόμοιοι με τους παλαιούς Αγίους και θεοφόρους Πατέρας ημών κατά την γνώσιν, και πράξιν και τελειότητα, και πως έ­χουν την ιδίαν χάριν του Αγίου Πνεύματος ό­που είχαν και εκείνοι, και συσταίνουν τον εαυ­τόν τους με λόγια μοναχά χωρίς έργα, με το να επλανήθησαν από το πνεύμα της οιήσεως και της κενοδοξίας· έκρινα εύλογον να ειπώ εις αυτούς ολίγα τινά με απλότητα, δια την εντολήν του Θεού όπου είπε, και συ στραφείς, διόρθωσαι τους αδελφούς σου, και δια την κοινήν αγάπην όπου μας προστάζει ό Χριστός να έχωμεν προς τους πλησίον μας. Θέλεις, αδελφέ, να ακούσης τι έκαμναν οι Άγιοι, και θεοφόροι Πατέρες ημών, όταν εκάθηντο μέσα εις τα κελλειά τους ;

Ὁ πλησίον μας – Ἡ «ἐλεημοσύνη» στήν ψυχή μας.

 Από τις Πνευματικές Διδαχές του Αγίου Ανθίμου της Χίου.

Όταν ελεήσεις τον πτωχό, όταν βοηθήσεις τον πλησίον σου, το δίδεις στον Θεό. Αλλά για πείτε μου, ποιος είναι σε μας ο πιο πλησίον που έχει την ανάγκη μας και ζητεί να τον ελεήσουμε; Η ψυχή μας. Η ψυχή μας είναι ο πλησίον μας· την ψυχή μας να βοηθήσουμε και να την ελεήσουμε. Να ελεήσουμε αυτή την πτωχή ψυχή με αρετές. Αν θέλεις να ελεήσεις την ψυχή σου, να κάνεις αρετές: θα πρέπει να είσαι υπάκουος, ταπεινός, υπομονετικός, φιλαλήθης, φιλάδελφος, σιωπηλός, πράος, εγκρατής, μακρόθυμος, θα πρέπει να κόβεις το δικό σου θέλημα, θα δέχεσαι και ύβρεις, τις απειλές, τις εξουθενώσεις…
Με αυτά θα ελεείς την ψυχή σου και θα δανείζεις τον Θεό.

Ἔσχατες ἡμέρες-Χαλεποί καιροί

 ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ –ΧΑΛΕΠΟΙ ΚΑΙΡΟΙ.

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

ΟΜΙΛΙΑ

ΣΤΟ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΠΟΥ ΛΕΕΙ: «ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟ: ΤΙΣ ΕΣΧΑΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΑΙΡΟΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ»

(Β’ Τιμ.γ 1)

Ή ομιλία αύτη του ιερού Χρυσοστόμου βρίσκεται στην Πατρολογία του ΜIGNE, τόμος 56, στήλες 271-280, και στο αρχαίο κείμενο φέρει τον τίτλο: «εις το αποστολικό ρητόν το λέγον Τούτο δε γινώσκετε, ότι εν έσχάταις ήμέραις έσονται καιροί χαλεποί». Αναφέρεται ή ομιλία στη δύναμη της πίστεως, ή οποία βλέπει και όσα δεν φαίνονται και οδηγεί την ψυχή από την πλάνη των λογισμών πού φέρνουν οι συμφορές σε ησυχία. Οι άγιοι, όπως ό Πέτρος και ό Παύλος, ενδιαφέρονται για τούς ανθρώπους, όχι μόνον της εποχής τους, άλλα και των επομένων γενεών, καθόσον μάλιστα οι πιστοί όλων των εποχών αποτελούν ένα σώμα και δεν χωρίζονται από τον τόπο και τον χρόνο, αφού τούς συνδέει ό Χριστός και ή αγάπη. Ό λόγος πού οι συμφορές συσσωρεύονται στο τέλος της παρούσης ζωής, είναι οι τιμωρίες των αμαρτιών και τα φάρμακα των ασθενειών των ανθρώπων. Το άγνωστο τού τέλους τού κόσμου, λέει, είναι για να μάς κρατά άγρυπνους στην πίστη και στην άσκηση των αρετών.

Ὁ ὑπερήφανος δέν μετανοεῖ εἶναι…νοῦς ἀμεταμέλητος!

Στα ησυχαστήρια των Κατουνακίων, στην Καλύβα «Γέννησις του Χριστού» με εγκράτεια και άσκηση ζούσε ο Μοναχός Ιλαρίων, σαν υποτακτικός στην Συνοδεία του Γέροντος Αρτεμίου και Παντελεήμονος Μοναχού.

Ο Μοναχός Ιλαρίων είχε ευστροφία και ετοιμότητα στο μυαλό, ήταν εγκρατής και άκρως ασκητικός, είχε πολύ μελέτη στα Πατερικά βιβλία, έκανε τον Κανόνα του ανελλιπώς και απέφευγε τις συναντήσεις και συναναστροφές με τους άλλους ερημίτες Μοναχούς.

Σιγά, σιγά και χωρίς ο ίδιος να το καταλάβει πίστεψε στην ιδέα και στο λογισμό του, ότι αυτός σαν έξυπνος και μελετηρός που ήταν, δεν είχε ανάγκη από τις συμβουλές των Πατέρων και γι’ αυτό τους απέφευγε.

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα:Θλίψεις

 

 Ἀπό τό βιβλίο «Πνευματικές Νουθεσίες»

Ὁσίου Μακαρίου τῆς Ὄπτινα

(ἀποσπάσματα ἐπιστολῶν)

Θλίψεις

«Σ᾿ εὐχαριστῶ πού μοῦ ἀποκάλυψες τή θλίψη τῆς πληγωμένης καρδιᾶς σου. Ἕνα δυνατό, ἀκτινοβόλο φῶς μέ τυλίγει, κάθε φορά πού μοιράζομαι μέ ἄλλους τή λύπη τους…

Θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Χριστός μᾶς λέει: «Καταδέχθηκα τό σταυρό γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Καί ὅποιον διαλέγω καί θέλω νά τραβήξω κοντά Μου, σ᾿ ἐκεῖνον πρῶτα-πρῶτα στέλνω θλίψεις, καί μάλιστα τή μιά πίσω ἀπό τήν ἄλλη. Ἐκείνου τήν καρδιά τρυπάω πρῶτα μέ βέλη βουτηγμένα στό πικρό δηλητήριο τοῦ πόνου. Αὐτό τό κάνω. Καί τό κάνω γιά νά πεθάνει. Νά πεθάνει γιά τόν κόσμο, νά νεκρωθεῖ ἀπέναντι στήν ἀκαταμάχητη γοητεία, τή γλυκειά ἕλξη πού ἀσκοῦν οἱ ἐφήμερες ἀπολαύσεις καί ἡ κοσμική δύναμη.

Οὐράνια λειτουργία. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτσ

 

ΟΥΡΑΝΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. Το δυνατό μα αγαπητικό χέρι της τιμωρίας του Θεού είχε πάντα ρόλο στην Ιστορία των εθνών.

O άγιος Νικόλαος είχε δοθεί ολόκληρος στο Χριστό και στην Εκκλησία Του. Τη ζωή του  όλη την δαπάνησε στην υπηρεσία του Χριστούκαι των αδελφών Του των ελαχίστων, τηρώντας έτσι απαρέγκλιτα τις δύο κεφαλαιώδεις εντολές.

Ιδιαίτερα όμως τον απασχολούσε κι η ιδιαίτερη πατρίδα του, η Σερβία, καθώς κι οι ομοεθνείς του, που στη διάρκεια που ζούσε ο ίδιος είχαν βιώσει δύο παγκόσμιους πολέμους με τα γνωστά και ολέθρια αποτελέσματα. Οι χήρες κι ιδιαίτερα τα ορφανά που προέκυψαν από τούς πολέμους αυτούς τον είχαν συγκινήσει πολύ κι όπως είδαμε, είχε κάνει τιτάνιες προσπάθειες για να τους ανακουφίσει.

Ἡ ἁμαρτία μας, ἀντανακλᾶται καί στά πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου

Ἡ ἁμαρτία διαπράττεται προπαντὸς στὸ μυστικὸ βάθος τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος, ἀλλὰ τὸ ἀντίτιμο αὐτῆς πλήττει τὸν ὅλον ἄνθρωπον.

Ὅταν αὐτὴ συντελεσθῆ, ἀντανακλᾶται στὴ ψυχικὴ καὶ φυσικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, στὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση, στὰ πεπρωμένα τοῦ ἁμαρτήσαντος, ἐξέρχεται ἀναπόφευκτα πέραν τῶν ὁρίων τῆς ἀτομικῆς του ζωῆς καὶ βαρύνει διὰ τοῦ κακοῦ, τὴν ζωὴ ὁλοκλήρου της ἀνθρωπότητος, καὶ συνεπῶς ἀντανακλᾶται καὶ στὰ πεπρωμένα τοῦ σύμπαντος κόσμου.

Τό παιδί μου ἱερέας;

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΙΕΡΕΑΣ;

 Πιστέψτε με, δεν είναι ανέκδοτο. Συνέβη σ’ ένα πολύ γνωστό μου ζευγάρι, ένα πιστό ζευγάρι. Γέννησε η γυναίκα το πρώτο τους παιδί κι ο σύζυγος την έκτη μέρα, όπως γίνεται πάντα σ’ ένα φυσιολογικό τοκετό, παρέλαβε από την κλινική μάνα και βρέφος. Πριν πάνε σπίτι τους, πέρασαν από ένα εξωκκλήσι πού ταχτικά τους φιλοξενούσε το δύσκολο καιρό της εγκυμοσύνης.

Η γυναίκα με το βρέφος έμεινε εκεί έξω στο σκαλάκι, ο άντρας αφού άναψε τρία κεράκια για την τριμελή πια οικογένεια επέστρεψε κοντά τους. Και φωναχτά κι από καρδιάς ευχαρίστησε το Θεό γιατί…. τελείωσε η περιπέτεια της γέννας, γιατί μάνα και παιδί ήταν γεροί, γιατί αξιώθηκαν να γίνουν γονείς, μετά ζήτησε τη συνέχεια της ευλογίας Του πάνω στην οικογένεια. Και κατέληξε:

Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου: Περί καθαρᾶς καρδίας, ζήλου, καί μετανοίας

288. Εάν είσαι καθαρός στην καρδιά, ο Θεός θα σ’ ανεβάσει στην κορυφή των αρετών και θα σε σοφίσει και τελειοποιήσει.

289. Όταν έχεις σκότιση λογισμών, πήγαινε να κοιμηθείς, διότι τη σκότιση ακολουθεί η βλασφημία.

290. Οι ασθενείς και άρρωστοι κατά την ψυχή, χρειάζονται μάλλον συμπάθεια παρά επίπληξη. Όταν δεν συμπαθώ τους άλλους βλάπτω πολύ την ψυχή μου.

291.  Αρχή της σοφίας του Θεού είναι η επιείκεια και η πραότης, που υποφέρει τις αδυναμίες των άλλων. Αυτό είναι κατόρθωμα γενναίας ψυχής.
292. Το ν’ αποφύγουμε τον πειρασμό της σκοτίσεως και ακηδίας είναι αδύνατο, καθώς και το να παρηγορηθούμε τελείως σ’ αυτή τη ζωή!…

Ἡ συνείδηση

 

 ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό. Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς. Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση.
Ἡ συνείδηση εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος(1). Ἡ συνείδηση χειραγωγοῦσε τὸν ἄνθρωπο πρὶν τοῦ δοθεῖ ὁ γραπτὸς νόμος. Ἡ μεταπτωτικὴ ἀνθρωπότητα βαθμιαῖα οἰκειώθηκε ἕναν λαθεμένο τρόπο σκέψεως γιὰ τὸν Θεό, τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Ἡ λαθεμένη σκέψη ἐπηρέασε, φυσικά, καὶ τὴ συνείδηση. Ἔτσι, ὁ γραπτὸς νόμος ἀποτέλεσε ἀναγκαιότητα γιὰ τὴ χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ τὴ θεοφιλή διαγωγή.

Ἡ ἀρετή δέν ζητᾶ ἐπαίνους τῶν ἀνθρώπων (Ἁγίου Νεῖλου)

«Γι αυτό αυτός που αρχίζει να ασκεί την αρετή, να υπολογίζει και τον εναντίον της αρετής επερχόμενο πόλεμο, για να μη εμφανιστεί αγύμναστος και ως απροετοίμαστος να νικηθεί. Γιατί, αν και είναι αξιέπαινη η ανδρεία και η ειρήνη της αρετής, όμως υπερεπαινετή είναι η ανδραγαθία της, και μάλιστα όταν επίκειται πόλεμος.

Γιατί αυτό είναι η αρετή, όχι μόνο με εκείνα που κάνει, αλλά και με τα δεινά από τα οποία πολεμείται, αυτός που μέσα από πολλούς πολέμους νίκησε τα πάθη, είναι απαθής, ενώ εκείνος που λέγει, ότι κατόρθωσε την αρετή χωρίς να πολεμήσει, αυτός είναι εμπαθής.

Πῶς νά λέμε τήν Εὐχή; “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”

Ο πλέον συνηθισμένος τρόπος είναι να λέμε την Ευχή είτε προφορικά είτε ψιθυριστά είτε από μέσα μας με τον ενδιάθετο λόγο, παντού και πάντοτε. Έτσι, στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο λέμε: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Όταν τρώμε, όταν περπατάμε και, ειδικότερα, όταν βρισκόμαστε μέσα στο ναό: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”.
Τον πρώτο καιρό πρέπει να λέμε την Ευχή προφορικά, με το στόμα ψιθυριστά, σεμνά και ταπεινά και μάλιστα όσο μπορούμε συχνότερα: “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με… Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”. Γιατί η φωνή που βγαίνει από το στόμα, συγκεντρώνει τον νου πάνω στις λέξεις και έτσι ο νους με τη σειρά του αρχίζει σιγά-σιγά να τις προσέχει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ «Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι δίκαιος, γιατί βλέπουμε στήν κοινωνία τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς νά τά ἔχουν πλούσια».

  ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΔΙΚΙΑΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ : Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι δίκαιος γιατί βλέπουμε στήν κοινωνία τούς ἀσεβεῖς καί ἁμαρτωλούς νά τά ἔχουν πλούσια καί οἱ εὐσεβεῖς καί δίκαιοι νά ταλαιπωροῦνται ;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, πού πιστεύουμε στήν αἰώνια ζωή, δέν πρέπει νά ταρασσόμαστε, ὅταν βλέπουμε νά ταλαιπωροῦνται οἱ εὐσεβεῖς καί νά φαίνονται εὐτυχισμένοι οἱ κακοί, γιατί ξέρουμε ὅτι ἡ ἀμοιβή τῶν εὐσεβῶν καί πιστῶν εἶναι στήν μέλλουσα ζωή, ἐνῶ στήν παροῦσα ζωή εἶναι οἱ ἀγῶνες. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει:«Εἶναι στενή ἡ πύλη καί γεμάτη δυσκολίες ἡ ὁδός πού ὁδηγεῖ στήν ζωή», δηλαδή στήν αἰώνια ζωή (Ματθ. ζ´14). Δηλαδή νά εἶναι ἕτοιμος νά σηκώσει τόν σταυρό τῶν θλίψεων καί τῶν στερήσεων.