Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου γιά τούς ἐσχάτους καιρούς

 

Συλλογή ἀναφορῶν
τοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
γιά τούς ἔσχατους χρόνους.

 Πρόλογος

  Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

 Ἀκούσαμε και συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σημεία τῶν ἔσχατων χρόνων.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει μας πνευματική καρποφορία μας ψυχές ὅλων μας.  

   Π.Γ.

                          

«Ἀπολύτως πιστεύω, ὅτι ἔχομε ἤδη μπεῖ στό προοίμιο, ἄν ὄχι στό κύριο θέμα τῆς ἐποχῆς τοῦ ἀντιχρίστου, στό προοίμιο τῶν ἐσχάτων».

(Σειράχ, ὁμιλία 279η, 1-5-2001)

«Ὑπάρχει μία αἴσθηση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνείδησης, ὅτι ὁ ἀντίχριστος δέν θά ἀργήσει νά ἔρθει, ἐπειδή ζοῦμε ἐσχάτους καιρούς. Θά σᾶς θυμίσω, γιά νά δεῖτε τήν ἐκκλησιαστική συνείδηση, τό ἀπολυτίκο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου, πού ἐκεῖ λέγει ὅτι:

Ὁ ἄνθρωπος γίνεται πρόσωπο ὅταν ἀρνεῖται τόν ἐγωισμό του καί ἀγαπάει ἐν Χριστῷ ὅλους

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος γιά νά γίνει πρόσωπο, δηλ. γιά νά τελειωθεῖ διά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, τῆς τέλειας κοινωνίας καί ἕνωσης μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον.
«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μιλώντας γιά τήν ἕνωση καί τήν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό, χρησιμοποιεῖ τήν ἔκφραση «πρόσωπον πρός πρόσωπον». Λέγει: «βλέπομεν γάρ ἄρτι δί’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δε πρόσωπον πρός πρόσωπον» (Α΄ Κορινθίους 13:12).
Ἄν σκεφθοῦμε ὅτι τό χωρίο αὐτό ἀναφέρεται στήν νοερά προσευχή, δηλαδή στόν φωτισμό τοῦ νοῦ («δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι») καί τήν θέωση, δηλαδή τήν θεωρία τοῦ Θεοῦ («πρόσωπον πρός πρόσωπον»^[11]), τότε μποροῦμε νά καταλάβουμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά χαρακτηρισθεῖ πρόσωπο, ὅταν ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό διά τῆς θεώσεως καί στήν κατάσταση τῆς θεώσεως.Αὐτός, ἄλλωστε εἶναι καί ὁ πραγματικός ἄνθρωπος…

«Οἱ πειρασμοί εἶναι ἀναγκαῖοι»

 

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ἁγίου Φιλοθέου Ζερβάκου, 1980

  Ὁ διάβολος ἀπό μόνος του δέν ἔχει ἐξουσία νά πειράζει κανέναν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός τοῦ δίνει κάποια ἐξουσία γιά τρεῖς λόγους:
Πρῶτος, γιά νά δοκιμάζονται οἱ ἄνθρωποι ἄν πραγματικά καί ἀληθινά πιστεύουν καί ἀγαποῦν τό Θεό. Ἔτσι δοκιμάστηκαν ὁ Ἰώβ, οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες καί σχεδόν ὅλοι οἱ Ἅγιοι.
Δεύτερος, γιά νά γίνουν ἄξιοι, μέ τόν τρόπο πού ἀναφέραμε προηγουμένως, καί νά στεφανωθοῦν μέ τά ἄφθαρτα στεφάνια, πού δέ μαραίνονται, τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Διότι, χωρίς πειρασμούς καί θλίψεις κανείς δέν μπορεῖ νά σωθεῖ. Ὅπως τό χρυσάφι περνάει μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς φωτιᾶς, ὅπου καθαρίζεται καί λάμπει, ἔτσι καί ὁ Θεόςδοκιμάζει καί καθαρίζει τούς ἐκλεκτούς του μέσα στό καμίνι τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων…

Πλούσιος εἶσαι; Μή δανείζεσαι. Πτωχός εἶσαι; Μή δανεί­ζεσαι.

Ομιλία εις μέρος του 14ου ψαλμού και κατά των τοκιζόντων

(Μ. Βασιλείου, Ομιλία 3η)

1. Χθες, όταν σας εξηγούσαμε τον 14ο ψαλμό, δεν επετράπη από την ώρα να φθάσουμε στο τέλος του λόγου. Τώρα δε ήλθαμε σαν ευγνώμονες οφει­λέτες για να εξοφλήσουμε τους υπόλοιπους στίχους του ψαλμού. Και αυτό που παραλείψαμε είναι μι­κρό βέβαια στο να το ακούσουμε, ώστε να φανεί έ­τσι δα, και πιθανώς στους πολλούς ακόμη θα διέφυ­γε της προσευχής, ώστε να νομισθεί ότι τίποτε δεν έχει παραλειφθεί από τον ψαλμό. Επειδή όμως κατανοήσαμε καλώς ότι η μικρή αυτή φράση έχει με­γάλη σημασία για τα βιοτικά πράγματα, ενομίσαμε ότι πρέπει να παρουσιάσουμε το χρήσιμο από την εξέταση. Δεν πρέπει να δανείζουμε με τόκο
Υπογραμμίζοντας με τον λόγο του ο προφήτης τον τέλειο άνθρωπο, εκείνον που πρόκειται να βαδίσει την σταθερή ζωή, απαρίθμησε μεταξύ των κατορθωμάτων και το: «Να μη δανείζει τα χρήματά του με τόκο». Σε πολλά μέρη της Αγίας Γρα­φής έχει κατηγορηθεί ως αμαρτία αυτό.

Ὅποιος ἀγαπᾶ τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ζεῖ μέσα στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ταυτίζει τόν κόσμο μέ τά πάθη. Νά τί μᾶς διδάσκει: «Ὅταν θέλουμε νά ὀνομάσουμε ὅλα τά πάθη μαζί, τά λέμε «κόσμο». Καί ὅταν θέλουμε νά ξεχωρίσουμε καί νά δώσουμε στό καθένα τό ὄνομά του, τά ὀνομάζουμε «πάθη». Καί τά πάθη, καθώς διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο, σχηματίζουν τό δρόμο τοῦ κόσμου, καί ὅπου τελειώνουν τά πάθη, ἐκεῖ παύει νά ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου… Ὅπου πάψει ἡ ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐκεῖ πεθαίνει μαζί τους καί ὁ κόσμος. Εἶπε κάποιος σοφός γιά τους ἁγίους, ὅτι ὅταν ζοῦσαν, ἦταν ἤδη πεθαμένοι, διότι, ἐνῶ ζοῦσαν μέ τό σῶμα τους, δε ζοῦσαν ζωή σαρκική.

«Κάθε βῆμα πρός τά ἐμπρός στήν πνευματική μας ζωή, ἀποκτᾶται μέ αἷμα», μέρος θ΄

   Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Νά πιστεύεις ἀκλόνητα, ὅτι ὁ Θεός σέ βλέπει, καθώς πιστεύεις ὅτι ὁ πατέρας σου ἤ ὅποιος ἄλλος βρίσκεται μπροστά σου, σέ βλέπει. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ οὐράνιος Πατήρ βλέπει καί ὅ,τι εἶναι μέσα σου, σέ βλέπει ὁλόκληρο. Γιατί «ὀφθαλμοί Κυρίου μυριοπλασίως ἡλίου φωτεινότεροι, ἐπιβλέποντες πάσας ὁδούς ἀνθρώπων καί κατανοοῦντες εἰς ἀπόκρυφα μέρη» (Σοφ. Σειράχ 23 : 19). Ὅπως τό φῶς τοῦ ἡλίου πέφτει παντοῦ καί φωτίζει τά πάντα, ἔτσι καί ἡ ματιά τοῦ Θεοῦ, ἀπείρως περισσότερο, ὅλα τά βλέπει.
Τά δάκρυα στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας εἶναι πολύτιμα, γιατί ἀποτελοῦν σημεῖο ὅτι ἡ ψυχή ἀρχίζει νά ἀναρρώνει. Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία στίς προσευχές της ζητάει ἀπό τό Θεό νά μᾶς χαρίσει τά δάκρυα, πού καθαρίζουν τήν καρδιά ἀπό κάθε ἀκαθαρσία.

Θάνατος-Αὐτοκτονία: τό ἀποτέλεσμα τῆς ἁμαρτίας

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 «Τά ἀποτελέσματα (ὀψώνια) τῆς ἁμαρτίας» μᾶς διδάσκει ρητῶς ἡ Ἁγία Γραφή ὅτι «εἶναι ὁ θάνατος»^[4]. Ἡ ὑποταγή στήν θνητή σάρκα, στό «φρόνημα τῆς σαρκός» καί στήν ἁμαρτία «καρποφορεῖ» τόν θάνατο. Αὐτό, τονίζει ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, συνέβαινε, ἀπό τόν καιρό ἀκόμη τῆς Π. Διαθήκης· τότε πού οἱ ἄνθρωποι ἦταν ὑποδουλωμένοι στό γράμμα τοῦ Νόμου καί στήν ἁμαρτία, ζώντας «ἐν τῇ σαρκί».^[5]
Ἡ ὑπερηφάνεια-ἐγωισμός εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία. Ἕνα ἀπό τά ἀποτέλεσματά της εἶναι ἡ κατάθλιψη, πού «θανατώνει» τήν ψυχή καί μερικές φορές καί τό σῶμα.
Σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρας ἡ αὐτοκτονία στήν ὁποία συχνά φθάνουν οἱ καταθλιπτικοί εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς μεγάλης ὑπερηφάνειας-ἐγωισμοῦ. Ἐξαίρεση ἀποτελεῖ ὁ αὐτοκτονών, πού εἶναι «ἔκφρων» δηλ. δέν ἔχει σώας τάς φρένας του.

«Ἡ πίστη δίνεται ἀπὸ τὸν Κύριο ἀνάλογα μὲ τὴν προαίρεση»

 

Πατὴρ Ἀρσένιος

«Κάθε ἄνθρωπος, φεύγοντας ἀπὸ τὴ ζωή, πρέπει κάτι νὰ ἀφήσει πίσω του: Τὸ σπίτι ποὺ ἔχτισε, τὸ δέντρο ποὺ φύτεψε, τὸ βιβλίο ποὺ ἔγραψε… Καὶ αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ τὸ συνάνθρωπό του. Ἀκόμα καὶ μετὰ τὸ θάνατό σου, θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπάρχει κάτι ἀπὸ σένα σ᾿ ὅλα ὅσα ἄγγιξαν τὰ χέρια σου. Οἱ ἄθρωποι θὰ σὲ θυμοῦνται, ὅταν θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ αὐτὰ ποὺ τοὺς ἄφησες καὶ θὰ δοξάζουν τὸν Κύριο. Δὲν ἔχει σημασία τὸ τί ἔκανες, φτάνει νὰ τὸ ἔκανες στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἄνθρωπο…».
«Ἡ πιὸ σπουδαία, ἡ πιὸ μεγάλη, ἡ πιὸ θεάρεστη ἀρετὴ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ν᾿ ἀγαπᾷς τοὺς ἀδελφούς σου, ποὺ εἶναι εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, νὰ τοὺς βοηθᾷς στὴν ἀνάγκη τους, νὰ τοὺς συμπαραστέκεσαι στὸν πόνο τους, νὰ προσεύχεσαι γιὰ τὴ σωτηρία τους…».

« Ὅποιος ἔχει φόβο Θεοῦ, ὅποιος ἔχει κατά Θεόν πένθος, ὅποιος ἔχει ταπείνωσι δέν φοβᾶται ποτέ τίς δοκιμασίες »,μέρος η΄

 

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Θλίψεις

Γιά τρεῖς λόγους κυρίως ὁ πανάγαθος Θεός δέν ἐκπληρώνει τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ τίς δοκιμασίες στή ζωή μας.
Πρῶτον, γιά νά συναισθανθοῦμε τήν ἀδυναμία μας, ν᾿ ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τήν αὐτάρκεια καί τήν ἐγωϊστική αὐτοπεποίθησί μας, καί νά ἀναθέσουμε μέ ταπείνωσι κάθε ἐλπίδα μας σ᾿ Ἐκεῖνον.
Δεύτερον, γιά νά μᾶς ἀσκήση στήν καρτερία καί τήν ὑπομονή, πού φέρνει πολύ πνευματικό καρπό στήν ψυχή…

, καί

 Τρίτον, σάν πάνσοφος καί ἀλάθητος γιατρός ὁ Κύριος, ἀνατρέπει συχνά τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ πικρίες καί χτυπήματα γιά ν᾿ ἀπομακρύνη τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό τήν λατρεία τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς γῆς, καί νά μᾶς ὠθήση στήν ἀναζήτησι τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν…

«Κάνε ὑπομονή στίς θλίψεις, διότι σέ αὐτούς πού ὑπομένουν δίδεται τό στεφάνι τῆς ἀθλήσεως» μέρος ζ΄

 

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ἀπό τό Γεροντικό
… Κανείς ἐκτός ἀπό τόν Θεό δέν γνωρίζει τό ἀληθινό ἀγαθό καί τό ἀληθινό ὠφέλιμο καί γι᾿ αὐτό μέ ὑπομονή καί πραότητα νά ὑποφέρουμε τίς ἀποτυχίες μας. Κάνοντας δέ ὑποταγή ἀγόγγυστη στίς βουλήσεις τοῦ Θεοῦ, ἄς μή ψυχραίνουμε μέ τήν θλίψη καί τήν ἀγανάκτισή μας τόν Οὐράνιο Πατέρα, λησμονοῦντες τήν ἄπειρη ἀγαθότητά Του καί τήν ὑπέρτατη σοφία καί πρόνοιά Του.
Καί τά πιό θλιβερά γεγονότα νά θεωρεῖς σάν εὐεργετικές διδασκαλίες τῆς Θείας Πρόνοιας.
… Στούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις μας καί στίς στενοχώριες μας νά δοξάζουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς θυμήθηκε μέ τίς θλίψεις.
Ὑπέμενε τήν περιφρόνηση καί τήν ταπείνωση, τά ὁποῖα ἔγιναν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά βρεῖς παρρησία πρός τόν Θεό.

Περί μνήμης θανάτου_mp3

 

Π. Σάββας 2008-03-30 ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ ΘΑΝΑΤΟΥ_ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-03-2008 (Σύναξη Κυριακῆς).

http://www.hristospanagia.gr/ 

«Δοκιμασίες» μέρος στ΄

 

 Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«…Ἡ ἀσθένεια μᾶς διδάσκει τήν ταπείνωσι καί τήν ὑποταγή στό θεῖο θέλημα. Ἀνδρίζεσθε καί εὐγνωμονεῖτε τόν Θεό γιά ὅλα. Πιστέψτε ὅτι ὅλα γιά τό συμφέρον μας τά ἐπιτρέπει. Αὐτό ἴσως τώρα δέν τό διακρίνετε, θά τό διαπιστώσετε ὅμως ἀργότερα».

«Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί σας. Σᾶς συμβαίνουν πολλά δυσάρεστα. Λυποῦμαι γι᾿ αὐτό. Δέν μποροῦμε νά βοηθήσουμε τήν κατάστασι παρά μόνο μέ τήν ὑπομονή καί τήν πεποίθησι στήν θεία βοήθεια. Ὅλα προέρχονται ἀπό τό Θεό, καί τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα. Γιά ὅλα πρέπει νά εὐχαριστοῦμε. Διότι καί τά δυσάρεστα παραχωροῦνται γιά τό καλό μας: Γιά τήν ταπείνωσι, τήν κάθαρσι, τήν σταθερότητα στήν χριστιανική ζωή καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Θεό.

Δέν ἐπιτρέπεται νά γογγύζουμε. Ἄς κάνουμε ὑπομονή τήν περίοδο αὐτή καί θά ἔλθουν φωτεινές ἡμέρες. Ἔχετε θάρρος καί ἀγωνισθῆτε στήν προσευχή. Εἶναι πηγή παρηγοριάς. Εἶναι φωτισμός στούς λογισμούς καί δύναμις στόν ἀγῶνα.

Ἡ νῆψις, ἡ ἐγρήγορσις, ἡ ταχεία ἀντίδραση στήν ἁμαρτία.Ἡ θαυματουργία.Ἡ πνευματική δύναμις.

 

 Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

Ἡ νῆψις, ἡ ἐγρήγορσις, ἡ ταχεία ἀντίδραση στήν ἁμαρτία. «Τέτοιες εἶναι οἱ ψυχές τῶν ἁγίων. Πρίν ἤ πέσουν σηκώνονται, πρίν ἤ ἔλθουν στήν ἁμαρτία, ἀναχαιτίζονται, ἐπειδή νήφουν καί εἶναι συνεχῶς σέ ἐγρήγορση»[37].
  Ἡ θαυματουργία. «Ὄχι μόνο τά σώματα τῶν ἁγίων ἀποστόλων ἐνεργοῦσαν (θεραπεῖες-θαύματα), ἀλλά καί τά σουδάρια (μαντήλια) καί τά σιμικίνθια (ποδιές, πετσέτες) καί οἱ σκιές καί ἡ μηλωτή (προβιά) τοῦ Ἐλισσαίου καί τό ἱμάτιό του…Τῶν Τριῶν Παίδων σεβάσθηκε ἡ φύσις τῆς φωτιᾶς ἀκόμη καί αὐτά τά ὑποδήματα.

«Νά ὑπομένουμε καρτερικά τίς ἀρρώστιες καί νά ἀναπέμπουμε ὕμνους εὐχαριστίας στόν Θεό…» μέρος ε΄

 

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

 καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Νουθεσίες τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

 «Πολλές εἶναι οἱ ἐνέδρες πού στήνει ὁ διάβολος. Μέ τή φτώχεια δέν μπόρεσε νά κλονίσει τήν ψυχή; Παρουσιάζει τά πλούτη γιά νά τήν δελεάσει. Μέ τήν καταφρόνια καί τούς ἐμπαιγμούς δέν ἔφερε ἀποτέλεσμα; Προβάλλει τόν ἔπαινο καί τή δόξα. Μέ τήν ὑγεία νικήθηκε; Ἀρρωσταίνει τό σῶμα. Μή μπορώντας λοιπόν νά ἐξαπατήσει μέ τά εὐχάριστα μέσα, ἐπιχειρεῖ νά ἐκτροχιάσει τήν ψυχή μέ τίς ἀθέλητες δυσκολίες. Κατόπιν θείας παραχωρήσεως φέρνει στόν ἄνθρωπο βαρύτατες ἀρρώστιες μέ σκοπό νά μικροψυχήσει μέσα σ᾿ αὐτές τίς δοκιμασίες καί νά θολώσει ἡ ἀγάπη του γιά τόν Θεό…».
«Ἐάν μᾶς ἐνοχλεῖ ἀρρώστια, ἄς μή λυπόμαστε, ἐπειδή ἐξαιτίας τῆς ἀρρώστιας καί τῆς σωματικῆς κατάπτωσης δέν ἀντέχουμε νά σταθοῦμε ὀρθοί γιά προσευχή ἤ νά ψάλλουμε μέ ὑψωμένη φωνή. Ὅλα αὐτά τά κάμναμε γιά τήν νέκρωση τῶν ἐπιθυμιῶν. Ἄλλωστε ἡ νηστεία καί ἡ χαμαικοιτία ἔχουν καθιερωθεῖ ἐξαιτίας τῶν ἡδονῶν.

«Γιά στενοχώριες καί πειρασμούς» μέρος γ΄

 

   Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

 καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

  Ὁσίου Ἰσαάκ τοῦ θεοπνεύστου

  Νά μνημονεύεις καί ἐνθυμεῖσαι τόν Θεό σέ κάθε καιρό, καί θά σέ μνημονεύσει καί Αὐτός ὅταν θά πέσεις σέ κακά.
Ὅταν νιώσεις μέσα σου τή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ στενοχώριες καί θλίψεις αὐτῆς τῆς ζωῆς, γίνονται γλυκύτερες ἀπό τό μέλι.
Ὁ Θεός βαστάζει καί ὑπομένει ὅλες τίς ἀδυναμίες· ὅμως δέν ὑπομένει τόν ἄνθρωπο πού, ὅλη τήν ὥρα, γογγύζει· ἀλλά τόν παιδεύει, γιά νά τόν διορθώσει.
Τό στόμα καί ἡ καρδιά, πού σέ κάθε περίσταση εὐχαριστεῖ τό Θεό, δέχεται τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τή θεία Χάρη.
Πρίν ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τρέχει ἡ ταπείνωση· καί πρίν ἀπό τό παίδεμα τοῦ ἀνθρώπου, τρέχει ἡ ὑψηλοφροσύνη.
Ὅπως τά φάρμακα πού παίρνουμε, καθαρίζουν τό σῶμα μας ἀπό τά νοσογόνα μικρόβια, ἔτσι οἱ σφοδρές θλίψεις καθαρίζουν τήν καρδιά μας ἀπό τίς πονηρές πράξεις.

«Γιά τίς ταλαιπωρίες καί θλίψεις» μέρος β΄

 Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὁ καιρός τῆς ἐδῶ ζωῆ μας εἶναι καιρός μέ θλίψεις, ταλαιπωρίες ,ἀγῶνες καί ἱδρῶτες.
Οἱ δοκιμασίες πού ὑποφέρουμε εἶναι πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας… Πρέπει μέ τίς θλίψεις νά γίνουμε τέλειοι χριστιανοί.
Οἱ πρόσκαιρη στή γῆ ζωή μας εἶναι περίοδος πού ἔχει ἀγώνα, πόλεμο, θλίψη, στενοχώρια, δοκιμασία.
Ὁ Θεός ἀφήνει νά αὐξάνουν οἱ θλίψεις μας γιά νά ἀποτινάξουμε τήν τεμπελιά μας, γιά νά ξυπνήσουμε ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀδιαφορίας καί ἀμελείας. Γιατί τότε περιορίζονται ὅλα τά περιττά, διασκορπίζονται ὅλα τά κοσμικά καί γινόμαστε ἐπιμελέστεροι στήν προσευχή καί προθυμότεροι στήν ἐλεημοσύνη…

Λόγος ἐγκωμιαστικός στούς Ἁγιορεῖτες πατέρες_Ἁγίου Νικόδημου_mp3

Π. Σάββας 2012-06-17_Λόγος ἐγκωμιαστικός στούς Ἁγιορεῖτες πατέρες_Ἁγίου Νικόδημου_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-06-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι).

http://www.hristospanagia.gr/?p=43005 

http://www.hristospanagia.gr/?p=43005 

«Γιά τίς ἀρρώστιες καί συμφορές» * μέρος α΄

 

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Ὁ Μέγας Βασίλειος στό λόγο του, «ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», μᾶς λέγει:
«…Κάθε κακό δέν εἶναι κακό. Κακά εἶναι οἱ ἁμαρτίες· κακά δέν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στό σῶμα, ὅπως εἶναι οἱ ἀρρώστιες καί τά τραύματα τοῦ σώματος, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικές ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ (κατά παραχώρηση) πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς ὁ σοφός καί ἀγαθός Κύριος.

 Ὁ Ὁποῖος ἀφαιρεῖ τόν πλοῦτο ἀπό αὐτούς πού τόν μεταχειρίζονται ἁμαρτωλά, γιά νά καταστρέψει ἔτσι τό μέσο τοῦ κακοῦ.

Πῶς ἡ Εὐρώπη ἔχασε τὴν Ὀρθοδοξία_27ο μέρος_Πατερικὴ Θεολογία_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2015-01-11_Πῶς ἡ Εὐρώπη ἔχασε τὴν Ὀρθοδοξία_27ο μέρος_Πατερικὴ Θεολογία_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-01-2015 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
http://www.hristospanagia.gr/?p=42918

Πῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τούς αἱρετικούς_26ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2015-01-04_Πῶς οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀντιμετώπισαν τούς αἱρετικούς_Πατερικὴ Θεολογία_26ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-01-2015 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42887

Περί Προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_24ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-12-21_Περί Προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_24ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-12-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42834

α.Περί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί περί μεταφυσικῆς , β.Ὁ μοναχισμός_Πατερικὴ Θεολογία_21ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-12-06_α. Περί τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ καί περί μεταφυσικῆς_β. Ὁ μοναχισμός_Πατερικὴ Θεολογία_21ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 06-12-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42814 

Ἡ Θεία Χάρη.Ἡ μεγάλη ἀρετή.Ἡ ἰσχυρή προαίρεση.

 

Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

 Ἡ Θεία Χάρη. «Στούς ἁγίους ὄχι μόνο τά λόγια ἀλλά καί τά πρόσωπά τους εἶναι γεμάτα ἀπό πνευματική χάρη»[19].

      Ἡ μεγάλη ἀρετή. «Ὤ! πόση εἶναι ἡ ἀρετή τῶν ἁγίων! Ὄχι μόνο τά λόγια τους, οὔτε τά σώματα, ἀλλά καί αὐτά τά ἱμάτια σέ ὅλην τήν κτίση πάντα εἶναι ἀξιοσέβαστα. Πολλές φορές τό λιοντάρι πέφτοντας στά δίκτυα συλλαμβάνεται. Οἱ ἅγιοι ὅταν δένονται τότε γίνονται ἰσχυρότεροι. Τό λιοντάρι βρυχᾶται καί διώχνει ὅλα τά θηρία.

Ἡ ταπείνωσις

 

 Τά γνωρίσματα τοῦ καλοῦ χριστιανοῦ.Ποῖος εἶναι ὁ καλός, ὁ ἀληθινός χριστιανός;

 

    Οἱ Ἅγιοι ὅσο ἐτιμῶντο τόσο περισσότερο ταπεινώνονταν. «Τέτοιοι εἶναι ὅλοι οἱ ἅγιοι: Ὅταν ἀπολαμβάνουν μεγαλύτερη τιμή, τότε περισσότερο ταπεινώνονται»[16]. Οἱ Ἅγιοι ἔκρυβαν καί λησμονοῦσαν τά κατορθώματά τους ἐνῶ ἐνεθυμοῦντο καί δημοσίευαν τά λάθη τους. «Τέτοια εἶναι ἡ συνήθεια τῶν ἁγίων: Ἐάν ἔπραξαν κάτι φαῦλο τό δημοσιεύουν καί κάθε ἡμέρα θρηνοῦν καί τό καθιστοῦν φανερό σέ ὅλους.

Τί εἶναι οἱ Ἅγιοι_Ἅγιου Ἰουστίνου Πόποβιτς_mp3

 

Π. Σάββας 2012-06-10_Τί εἶναι οἱ Ἅγιοι_Ἅγιου Ἰουστίνου Πόποβιτς_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-06-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι).

http://www.hristospanagia.gr/?p=42675 

«Τό προορατικό καί διορατικό του χάρισμα» μέρος β΄ τελευταῖο

 

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

 Ἐνεργοῦσε μόνο μετά ἀπό πληροφορία ὁ Γέροντας, ποτέ δέν ἐπιχειροῦσε κάτι χωρίς προηγουμένως νά κάνῃ προσευχή. Καί γι᾿ αὐτό μποροῦσε νά πῇ: «Ἐγώ πᾶν ὅ,τι πράττω, ἐν γνώσει καί μέ φόβο Θεοῦ τό ποιῶ».
Καμιά φορά τόν ρωτούσαμε γιά κάτι, πού εἴχαμε τήν πρόθεσι νά κάνουμε στό μέλλον, κι᾿ ἐκεῖνος ἀπαντοῦσε ὅτι θά μᾶς ἔλεγε τήν ἑπομένη, γιά νά μπορέσῃ νά προσευχηθῇ πρῶτα.
Κάποτε μᾶς εἶπε ἀποβραδύς:
Παιδιά, ἑτοιμασθῆτε καί τό πρωΐ, χαράματα, πάρτε τούς ντορβάδες σας καί πᾶτε στό τάδε μέρος νά φορτώσετε ξύλα. Τό πρωΐ, ἐνῶ εἴχαμε ἑτοιμασθῆ, μᾶς εἶπε:
Δέν θά πᾶτε.
Μά, Γέροντα, δέν εἴπατε ὅτι θά πᾶμε;
Δέν ἔχω πληροφορία.
Διότι τό βράδυ ἔκανε προσευχή γι᾿ αὐτήν τήν ὑπόθεσι, ἄν πρέπει νά πᾶμε ἤ ὄχι.
Ὅ,τι ἔκανε, τό ἔκανε κατόπιν πληροφορίας ἀπό τόν Θεό καί γι᾿ αὐτό ὁ Γέροντας δέν ἔκανε κάτι καί ὕστερα νά μεταμεληθῇ. Γιά μᾶς ἦταν πηδάλιο. Μᾶς ἔλεγε ὅτι:

«Τό προορατικό καί διορατικό του χάρισμα» μέρος α΄

 

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἦταν πολύ πεπεισμένος. Ὅταν τόν ἐπισκεπτόμασταν κατά τίς νύχτες γιά ἐξομολόγησι, πολλές φορές ἔπαιρνε αὐτός τήν πρωτοβουλία καί μᾶς ἐξηγοῦσε λεπτομερῶς τό πρόβλημά μας καί τήν λύσι του, προτοῦ νά τοῦ περιγράψουμε τί μᾶς ἀπασχολοῦσε! Δηλαδή, γνώριζε τήν ἐσωτερική μας κατάστασι καί μᾶς ἐξηγοῦσε σέ τί ὀφείλεται καί πῶς πρέπει νά τήν ἀντιμετωπίσουμε, εἴτε πρόκειται γιά λογισμούς εἴτε γιά πάθη εἴτε γιά ἐνέργειες τῆς Χάριτος.
Δέν εἶχε ἀνάγκη νά ἐρωτήσῃ γιά νά ἀναλύσῃ τά προβλήματα καί ν᾿ ἀπαντήσῃ. Μέ μία ἁπλῆ ματιά διάβαζε τούς λογισμούς μας. Διότι ἀφ᾿ ἑνός μέν εἶχε τεράστια ἀσκητική ἐμπειρία, ἀφ᾿ ἑτέρου δέ εἶχε τήν Χάρι τῆς διοράσεως.
Θαυμάζαμε πῶς ἤξερε τόν ἐσωτερικό μας κόσμο τόσο καλά, ἐνῶ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δυσκολευόμασταν νά τόν περιγράψουμε! Ὡς τόσον ὅμως, συνήθως δέν φανέρωνε ξεκάθαρα ὅτι διάβαζε τούς λογισμούς μας. Φυσικά ἐμεῖς δέν τοῦ κρύβαμε τίποτα, ἀλλά καί νά θέλαμε, ἄλλωστε, νά τοῦ κρύψουμε κάτι, δέν μπορούσαμε, διότι μᾶς τό ἔλεγε ἐκεῖνος.

«Ἡ Ὑπακοή» μέρος δ΄ τελευταῖο

 Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης” 

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

Ὅτανἤμουνἀρχάριος, εἶχα ἕναν ἐγωϊσμό πάνω ἀπό τό κεφάλι μου. Νόμιζα ὅτι κάτι ἤμουν! ἐπειδή σάν παιδί ζοῦσα ζωή προσεκτική καί εἶχα μητέρα ἀσκήτρια. Ὁ κόσμος, πού δέν ξέρει νά ἐκτιμᾶ τήν πραγματική πνευματική κατάστασι, ἔλεγε πάρα πολλά ἐπαινετικά λόγια καί μέ θεωροῦσε ἁγιασμένο παιδί κι᾿ ἐγώ φούσκωνα τόσο πολύ, πού νόμιζα ὅτι εἶχα φθάσει μέχρι τρίτου οὐρανοῦ. Οἱ ἔπαινοι μοῦ ἔκαναν κακό χωρίς νά τό καταλαβαίνω. Κόλλησα τό μικρόβιο καί δηλητηριάσθηκα ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν κενοδοξία.
Ὅμως οἱ διόπτρες τοῦ Γέροντος, πού ἤξεραν καλά νά βλέπουν τά πράγματα ὅπως ἔχουν, εἴδαν τί θεριό ὑπῆρχε μέσα μου καί βάλθηκε νά τό σκοτώσῃ! Πῆρε λοιπόν, τό μαχαίρι τῆς πειθαρχίας κι᾿ ἀρχισε νά ἀνοίγῃ τόν δρόμο τῆς ταπεινώσεως. Ὅλος σχεδόν ὁ χρόνος τῆς ὑποταγῆς μου δέν ἦταν τίποτε ἄλλο παρά μία σκέτη παιδεία. Ἔπεσα σέ καθηγητή, σέ ἐπιστήμονα. Μέ ψυχολόγησε πέρα ὥς πέρα καί ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα ἄρχισε τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μου. Καί δέν μέ ἄφηνε σέ χλωρό κλαρί!

«Ἡ Ὑπακοή» μέρος γ΄

 

  Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

“Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

«Πραγματική ὑπακοή, μᾶς δίδασκε ὁ Γέροντας, δέν λογίζεται νά ἐκτελῇς τήν ἐντολή μόνον ἐξωτερικά καί τυπικά. Πραγματική ὑπακοή σημαίνει νά ἐκπαιδεύσῃς τόν ἑαυτό σου νά πιστεύῃ καί νά φρονῆ ὅπως πιστεύει καί φρονεῖ ὁ Γέροντάς σου. Ἀλήθεια, ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ὑπακοῆς; Μήπως δέν εἶναι νά διδαχτοῦμε τά τῆς πνευματικῆς ζωῆς; Ἄν ὁ μαθητής δέν πιστεύη τόν διδάσκαλό του, τότε ποιό τό ὄφελος;»
Κρατώντας, λοιπόν, αὐτή τήν διδασκαλία, προσπάθησα ταπεινά καί ἁπλά νά τόν ἀκολουθήσω στίς σκέψεις του, στό τί πιστεύει, στό τί φρονεῖ, νά τόν ἀκολουθήσω, ὅσο μοῦ ἦταν δυνατόν. Πίστευα ὅτι τά λόγια του εἶναι χρυσός καί διαμάντια. Κράτησα πολύ ἁγνά τίς συμβουλές του. Καί εἶπα μέσα μου:
«στή ζωή μου δέν θά πρέπει νά βάλω μέσα μου κανέναν ἄλλον ἄνθρωπο ὡς πνευματικό ὁδηγό».

Καρκίνος καί AIDS. Ποιμαντική ἀσθενῶν.Ἐπίλογος

 

Δ. ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΗ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ

Καρκίνος καί AIDS. Ποιμαντική ἀσθενῶν.

Ὁ Ὅσιος εἶχε μία θεόπνευστη ποιμαντική ἀντιμετώπιση τῶν πασχόντων ἀπό ποικίλες νόσους, ὅπως καρκίνος, AIDS κ.λ.π. Γενικά τόνιζε ὅτι ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς, ἡ ἄσκηση καί ἡ νηστεία ὠφελεῖ πάρα πολύ τό σῶμα καί τό θεραπεύει. Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ἡ ἁμαρτία, ἡ ἐμπαθής ζωή, τό ἄγχος καί ὁ ἐγωισμός δημιουργοῦν ποικίλα σωματικά νοσήματα.

Ἄν κάποιος ἀσθενής ἀκολουθήσει τίς θεοφώτιστες ὁδηγίες τοῦ Ἁγίου, ὁπωσδήποτε θά ὠφεληθεῖ. Ἀκόμη καί ἄν δέν θεραπευθεῖ πλήρως, λ.χ. ἀπό τόν καρκίνο, τουλάχιστον σταματᾶ τήν ἐξέλιξη του, ἐφ’ ὅσον βέβαια αὐτό συμφωνεῖ μέ τό Θεῖο θέλημα.

Πολύ σημαντικά καί θεραπευτικά εἶναι ὅσα παραθέτει πνευματικό του παιδί:

«Σέ μία συζήτηση, πού ἔκανε ὁ πατήρ Πορφύριος στό Νοσοκομεῖο Συγγροῦ μέ μία Πανεπιστημιακή γιατρό γιά θέματα καρκίνου καί AIDS, διετύπωσε σημαντικές ἀπόψεις: «Ἔχω κάνει κι ἐγώ ἔρευνα γιά τόν καρκίνο καί ἔχω βρεῖ ἀρκετά στοιχεῖα.

«Ἡ Ὑπακοή», μέρος β΄

 “Ὁ Γέροντάς μου Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης”

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

 

Ἄν καί ὁ ἴδιος ἦταν ἡσυχαστής, μᾶς ἔλεγε:
Ἕναν καλό ὑποτακτικό τόν βάζω πάνω ἀπό ἐρημίτες καί ἡσυχαστές.
Γιατί Γέροντα;
Διότι ὁ ἡσυχαστής κάνει τό δικό του θέλημα, κινεῖται ὅπως αὐτός θέλει.
Ποιός τόν ἐμποδίζει; Ποιά ἡ δυσκολία του; Καμμία.
Ὁ καλός ὑποτακτικός ὅμως δέν ἦρθε, γιά νά κάνῃ τό δικό του θέλημα, ἀλλά τό θέλημα τοῦ Γέροντος. Στή ἐκκοπή τοῦ θελήματος βρίσκεται ὅλη ἡ δυσκολία, διότι περιορίζεται καί στριμώχνεται ἡ ἐλευθερία, πού εἶναι τό βασίλειο τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τούς Πατέρες οἱ καλοί καί εὐλογημένοι ὑποτακτικοί ὡς ἔνδοξοι ἀθλητές, ἦσαν διπλά στεφανωμένοι· γι᾿ αὐτό καί προέτρεπαν:
«Τρέξατε, τέκνα, ὅπου ἐστί ὑπακοή. Ἐκεῖ πού ὑπάρχει ἐλευθερία καί ὁ δρόμος εἶναι ἀνοιχτός. Ἐκεῖ ὅπου βασιλεύει ἀγάπη, ὁμόνοια, εἰρήνη, ἔλεος καί θεία Χάρις».