Ὢ παγκάκιστη ἀμέλεια!

 

Ἁγ. Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Σκέψου, ἀγαπητέ, τὴν αἰτία τῆς ἀρνήσεως τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ποὺ εἶναι ἡ ἀμέλεια, ἡ ὁποία φαίνεται φανερὴ σ’ αὐτὰ τὰ τρία· στὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον ἀκολουθοῦσε τὸν διδάσκαλό του· στὸν σκοπὸ γιὰ τὸν ὁποῖον τὸν ἀκολουθοῦσε καὶ στὰ ἀποτελέσματα ποὺ τοῦ προξένησε ἡ ἀμέλεια. Ὁ τρόπος ποὺ τὸν ἀκολουθοῦσε ἦταν ἀπὸ μακριά· «Ὁ Πέτρος τὸν ἀκολουθοῦσε ἀπὸ μακριὰ» (Ματθ. 26, 58} ποὺ σημαίνει ὅτι ὁ Πέτρος κυριευόταν ἀπὸ μία χλιαρότητα καὶ ἀμέλεια καὶ οὔτε ἐντελῶς ἤθελε νὰ ἐγκαταλείψει τὸν διδάσκαλό του, οὔτε τελείως νὰ τὸν ἀκολουθεῖ, ἀλλὰ ἤθελε στὴν περίπτωση αὐτὴ καὶ νὰ φαίνεται ὅτι εἶναι μαθητής του καὶ νὰ μὴ κινδυνεύσει γιὰ τὸν διδάσκαλό του.
Πάλι, τὸ τέλος καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ Πέτρου, γιὰ τὸν ὁποῖον ἀκολουθοῦσε τὸν Ἰησοῦ, δὲν ἦταν νὰ πάει νὰ πεθάνει μαζί του, ἀλλὰ κάποια περιέργεια, γιὰ νὰ κάνει μία θεωρία, ὄχι σὰν δικός του μαθητής, ἀλλὰ σὰν ἕνας ξένος περιηγητὴς καὶ νὰ δεῖ τὸ τέλος τοῦ τόσο μεγάλου ἔργου.

Χριστιανός καί Σταυρός

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση. Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;
Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος. Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς. Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου.

Τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως

    ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

20) Μετάνοια καί Ἱερά Ἐξομολόγηση

20^α) Τό ἱερό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.

«Ὁ σύγχρονος μεγάλος Θεολόγος π. Ἰουστίνος Πόποβιτς στὸ ἔργο του «Ὁδὸς Θεογνωσίας» γράφει : «ἡ ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου, κάθε ἀνθρωπίνου προσώπου καὶ ἡ ψυχὴ τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι ἀνίατα τραυματισμένες. Τὸ τραῦμα τους αὐτὸ δὲν μποροῦν νὰ τὸ θεραπεύσουν οὔτε ὁ Νόμος, οὔτε οἱ Προφῆτες. Κανεὶς, ἐκτός τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστὸς ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ θεραπεύσει τὸν ἄνθρωπο, νὰ καταργήσει τὴν ἁμαρτία, νὰ ἐπανασυνδέσει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν πηγὴ τῆς ζωῆς, ποὺ εἶναι ὁ Θεὸς, νὰ τὸν ἐπαναφέρει στὴν προπτωτικὴ ἀκεραιότητα. Ἡ διὰ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι ἡ μεγίστη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, εἶναι τὸ Εὐαγγέλιο»»¹. Αὐτή ἡ τόσο ψυχοθεραπευτική συγχώρηση καθώς καί ἡ πλούσια δόση τῆς Θείας Χάρης κατ’ ἐξοχήν παρέχονται μέ τό Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Μετανοίας καί Ἐξομολογήσεως.

Τί πρέπει νά γίνεται, ὅταν ἡ ἀνώτερη λογική θέλησις φαίνεται νικημένη ἀπό τήν παράλογη καί κατώτερη καί ἀπό τούς ἐχθρούς.

     Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ΄.  Τί πρέπει νά γίνεται, ὅταν ἡ ἀνώτερη λογική θέλησις φαίνεται νικημένη ἀπό τήν παράλογη καί κατώτερη καί ἀπό τούς ἐχθρούς.
Αν καμμία φορά σκεφθής ότι η λογική σου θέλησις δεν μπορεί να αντισταθή ποτέ καθόλου στην παράλογη επιθυμία και στους εχθρούς που σε πολεμούνε, επειδή και δεν αισθάνεσαι να έχης μία προθυμία ζωντανή εναντίον τους· συ όμως, να παραμείνης, αδελφέ μου, σταθερός και μην εγκαταλείψης τον πόλεμο, γιατί θα θεωρήσαι ως νικητής, εφόσον δεν βλέπης φανερά νικημένο τον εαυτό σου. Διότι όπως η ανώτερη θέλησί μας δεν έχει ανάγκη από τις κατώτερες επιθυμίες, για να προσβάλλη τις πράξεις της, έτσι αν αυτή η ίδια δεν θέλη, δεν μπορεί να πιεσθή ποτέ και να νικηθή από αυτές με όσο σκληρό πόλεμο και αν της κάνουν.

Ὑπομονή – Ἀναθέρμανση τοῦ πνευματικοῦ ζήλου

   

  ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

18) Ὑπομονή – Ἀναθέρμανση τοῦ πνευματικοῦ ζήλου

Ἡ καταπολέμηση τῆς ἀκηδίας-ψυχικῆς ἀτονίας μέ τήν ὑπομονή, τήν εὕρεση τρόπων ἀναθέρμανσης τοῦ ζήλου καί τήν ἐργασία.

Δέν πρέπει νά μένουμε ἀδρανεῖς, ἀλλά νά καταπολεμοῦμε τήν ἀκηδία καί τήν ψυχική ἀτονία. Γιά τήν καταπολέμησή τους, θά πρέπει νά ἐπινοοῦμε τρόπους ἀναθέρμανσης τοῦ ζήλου μας γιά τά πνευματικά, γιά τόν Θεό. Ἡ ἐργασία καί ἡ ὑπομονή βοηθοῦν. Ἡ προσευχή στήν ‘Υπεραγία Θεοτόκο πρέπει νά μᾶς συνοδεύει πάντα καί ἰδιαίτερα ὅταν πειραζόμαστε ἀπό τήν ἀκηδία-κατάθλιψη. «Σᾶς κυριεύει ἡ ἀκηδία. Τί νὰ κάνετε; Νὰ ἐπινοήσετε», συμβουλεύει ὁ Ἅγιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος, «τρόπους ἀναθερμάνσεως τοῦ ζήλου καὶ τῆς φιλοπονίας σας. Ποιὸς δὲν ἔχει βασανιστεῖ ἀπ’ αὐτὴ τὴ ψυχικὴ ἀτονία; Τσακιζόμαστε γιὰ νὰ τὴν νικήσουμε. Ἀλλὰ βλέπουμε ὅτι ματαιοπονοῦμε. Ἔτσι, δὲν μᾶς ἀπομένει τίποτ’ ἄλλο ἀπὸ τὸ νὰ τὴν ὑπομείνουμε καρτερικά, περιμένοντας τὴν ἐπέμβαση τοῦ Κυρίου. Ὅταν Ἐκεῖνος εὐδοκήσει, θὰ μᾶς δώσει νέα ζωή, θὰ μᾶς παρηγορήσει καὶ θὰ μᾶς δυναμώσει. Δοκιμάστε, πάντως, καὶ τοῦτον τὸν τρόπο:

Πῶς πρέπει νά πολεμᾶ κάποιος ἑναντίον τῆς παραλόγου θελήσεως τῶν αἰσθήσεων καί σχετικά μέ τίς πράξεις πού πρέπει νά πραγματοποιήση ἡ θέλησις, προκειμένου νά ἀποκτήση τίς συνήθειες τῶν ἀρετῶν

    

Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΓ΄.  Πῶς πρέπει νά πολεμᾶ κάποιος ἑναντίον τῆς παραλόγου θελήσεως τῶν αἰσθήσεων καί σχετικά μέ τίς πράξεις πού πρέπει νά πραγματοποιήση ἡ θέλησις, προκειμένου νά ἀποκτήση τίς συνήθειες τῶν ἀρετῶν.

Κάθε φορά, που παραλόγη επιθυμία των αισθήσεων από το ένα μέρος και η θέλησις του Θεού από το άλλο, πολεμούν την λογική σου επιθυμία και θέλει κάθε μία να νικήση, πρέπει να γυμνάζεσαι εσύ με πολλούς τρόπους για να νικήση ολοκληρωτικά η επιθυμία του Θεού.
Και α΄, όταν πολεμηθής από τις κινήσεις καμμιάς παράλογης επιθυμίας των αισθήσεων, πρέπει να αντισταθής δυνατά, για να μη γίνη αποδεκτή από εκείνες η ανωτέρω θέλησις του λογικού.
β΄. Αφού σταματήσουν, σήκωσε αυτές πάλι κατεπάνω σου για να τις νικήσης και να τις διώξης μακριά σου με μεγαλύτερη σφοδρότητα και δύναμι.Και πάλι, μετά από αυτά, ανακάλεσε αυτές στον γ΄ πόλεμο, στον οποίο θα συνηθίσης να τις μισήσης με όλη σου την ψυχή και τις συχαίνεσαι (23).

Ἡ στάση μας ἀπέναντι στή ζωή καί τό θάνατο (Ἁγ. Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου)

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε.

Καταπολέμηση τῆς ἐπιθυμίας νά μᾶς ἀγαποῦν.

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

17) Καταπολέμηση τῆς ἐπιθυμίας νά μᾶς ἀγαποῦν.

Ἡ ταπείνωση, ὅπως ἤδη ἐλέχθη, εἶναι κορυφαῖο φάρμακο κατά τῆς κατάθλιψης. Ἕνας κύριος τρόπος ­–σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες– γιά νά τήν φθάσουμε εἶναι τό νά βάζουμε πάντα τόν ἑαυτό μας κάτω ἀπό ὅλους.

Γιά νά πετύχουμε δέ στήν προσπάθεια νά βάλουμε τόν ἑαυτό μας στήν «ἔσχατη θέση» –κάτω ἀπό ὅλους–, θά πρέπει νά καταπολεμήσουμε μιά βαθειά μέσα μας ριζωμένη ἐπιθυμία: τήν ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαποῦν καί νά μᾶς ἀποδέχονται.

Ὅταν θέλουμε νά μᾶς ἀγαποῦν, φανερώνουμε τήν ἄρρωστη ἀγάπη πού ἔχουμε στόν ἑαυτό μας, τόν ἐγωκεντρισμό μας. Νά τί μᾶς συμβουλεύει ὁ Γέροντας Παΐσιος:«Νά προσεύχεσαι καί νά ἀγαπᾶς. Νά ἀγαπᾶς τόν Θεό καί τούς ἀνθρώπους. Δέν βλέπεις ἐδῶ τί κάνει ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ; Νά μή λές μέσα σου «μέ ἀγαποῦν οἱ ἄλλοι;». Ἄν τούς ἀγαπᾶς ἐσύ πρῶτα, νά ξέρεις ὅτι καί αὐτοί σέ ἀγαποῦν τό ἴδιο”»¹.

Λόγος εἰς τήν Κυριακήν τῶν Βαΐων (Ἁγ. Λουκᾶς Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας)

 Η Ιερουσαλήμ ήταν γεμάτη κόσμο που ήλθε από παντού για να γιορτάσει τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα. Όλη η πόλη μιλούσε για τον μεγάλο προφήτη και θαυματουργό από τη Ναζαρέτ, ο οποίος μόλις τώρα έκανε το μεγαλύτερο από όλα τα άλλα αμέτρητα θαύματά Του, ανέστησε τον Λάζαρο, ο οποίος τέσσερεις ολόκληρες ημέρες βρισκόταν στον τάφο. Τον περίμεναν να έλθει στην πόλη και προετοιμάζονταν για τη θερμή υποδοχή Του.

Αυτός, συνοδευόμενος από τους μαθητές Του, δεν περπατούσε πεζός, όπως πάντα, αλλά, ξεκινώντας από τη Βηθσφαγή, ανέβηκε σ’ ένα θηλυκό γαϊδούρι και το πουλάρι του, για να πληρωθεί το ρηθέν του προφήτη Ζαχαρία:

Ἀποβολή τῆς ζήλειας καί τοῦ φθόνου

     

  ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

16) Ἀποβολή τῆς ζήλειας καί τοῦ φθόνου

Ἡ καταπολέμηση τῆς ζήλειας τοῦ φθόνου.

Ὁ ἐγωισμός ἔχει ποικίλες μορφές καί ἀποτελέσματα. Φοβερά τέκνα του, πού δημιουργοῦν μεγάλη θλίψη καί κατάθλιψη στόν ἄνθρωπο, εἶναι ἡ ζήλεια, ὁ φθόνος καί ἡ ἐπιθυμία νά μᾶς ἀγαπούν.

«Ὁ φθόνος», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «εἶναι ἕνα ἄγριο θηρίο, πού δέν βλάπτει μόνο τούς ἄλλους ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν φθονερό. Αὐτός πρῶτα-πρῶτα βασανίζεται καί λιώνει καί ὑποφέρει ψυχικά καί σωματικά.

«Ὤ φθόνε, ρίζα θανάτου!» ἀναφωνεῖ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος».

«Ὤ φθόνε, πολύπλοκη ἀρρώστια! Ἄσβεστη φωτιά! Μυτερό καρφί μπηγμένο στήν καρδιά!» Ποιό καρφί, ἀλήθεια, πληγώνει καί πονάει τόσο πολύ ὅσο ὁ φθόνος τήν καρδιά τοῦ φθονεροῦ;»

Τά πολλά θελήματα καί οἱ ἐπιθυμίες, πού ὑπάρχουν στόν ἄνθρωπο καί ἡ μάχη πού ὑπάρχει ἀνάμεσά τους

      

Ο Αόρατος πόλεμος 

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ΄.  Τά πολλά θελήματα καί οἱ ἐπιθυμίες, πού ὑπάρχουν στόν ἄνθρωπο καί ἡ μάχη πού ὑπάρχει ἀνάμεσά τους.
Γνώριζε ότι στον πόλεμο αυτό, δυό θελήσεις υπάρχουν μέσα μας αντίθετες αναμεταξύ τους· η μία, του λογικού και γι αυτό λέγεται, θέλησις λογική, και ανώτερη· η άλλη, της αισθήσεως και γι αυτό ονομάζεται, θέλησις αισθητική και κατώτερη, η οποία ακόμη πιο συνηθισμένα, ονομάζεται θέλησις άλογη, θέλησις διαθέσεως σάρκας και πάθους· με την ανώτερη και λογική θέλησι επιθυμούμε όλα τα καλά· και με την κατώτερη και παράλογη θέλησι, επιθυμούμε όλα τα κακά· λοιπόν, όταν εμείς θέλουμε κανένα πράγμα με μόνον την αίσθησι, έως που δεν ταιριάζουμε με την ανώτερη και λογική θέλησι να το θέλουμε, δεν λογαριάζεται, ότι το θέλουμε στα αλήθεια.

Ἀποβολή ὅλων τῶν λογισμῶν ἐξ ἀρχῆς. Ἡ μή ἀποδοχή τοῦ κακοῦ λογισμοῦ ἐξ ἀρχῆς

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

15) Ἀποβολή ὅλων τῶν λογισμῶν ἐξ ἀρχῆς

Ἡ μή ἀποδοχή τοῦ κακοῦ λογισμοῦ ἐξ ἀρχῆς.

Ὁ λογισμός εἶναι ἡ ἀρχική αἰτία τῆς ἁμαρτίας, τοῦ πάθους, τῆς κατάθλιψης καί τελικά τῆς πνευματικῆς ἀσθένειας καί τοῦ πνευματικοῦ θανάτου. Πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά μήν ὑποκύψει στόν κακό λογισμό ἐξ ἀρχῆς. Ἐπίσης καί τούς καλούς λογισμούς πρέπει νά τούς κόβουμε διά τῆς εὐχῆς, ὥστε ἡ καρδιά νά παραμένει ἐλεύθερη καί καθαρή.

Ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος, ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό «Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού θά πιάσει τά βρέφη σου καί θά τά κτυπήσει στήν πέτρα», λέει:« Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος πού τά γεννήματά σου –δηλαδή τούς πονηρούς λογισμούς–οὔτε στήν ἀρχή δέν τούς δίνει τήν εὐκαιρία νά μεγαλώσουν μέσα του καί ἔτσι νά πραγματοποιηθεῖ τό κακό.

Μερικές σκέψεις πού παρακινοῦν τήν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νά θέλη νά κάνη σέ κάθε πράγμα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ

   

 Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

  Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ΄.  Μερικές σκέψεις πού παρακινοῦν τήν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νά θέλη νά κάνη σέ κάθε πράγμα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Γιά να παρακινήσης τη θέλησί σου με περισσοτέρη ευκολία, να θέλης σε όλα την ευχαρίστησι και τη δόξα του Θεού, θυμήσου συχνά, ότι αυτός προτύτερα με διαφόρους τρόπους σε τίμησε και σε αγάπησε· σε δημιούργησε από το τίποτα, κατ εικόνα και ομοίωσι δική του και όλα τα άλλα κτίσματα τα έκανε στην δική σου υπηρεσία· σε λύτρωσε από τη σκλαβιά του διαβόλου, στέλνοντας όχι έναν Άγγελο, αλλά τον Υιόν του τον Μονογενή για να σε εξαγοράση, όχι με φθαρτή τιμή χρυσού και αργύρου, αλλά με το πολύτιμο αίμα του και θάνατο τον πιο πολύ βασανιστικό και άτιμο και πάλι μετά από αυτά, κάθε ώρα και κάθε στιγμή, σε φυλάει από τους εχθρούς· πολεμεί για σένα με τη θεία του χάρι έχει έτοιμο για τροφή σου και τιμή σου, τον αγαπητό του Υιό στα άχραντα Μυστήρια.

Πρός ἐπίδοξους… ἱεροκήρυκες

 

ΑΒΒΑ ΑΜΜΩΝΑ

ΠΕΡΙ ΗΣΥΧΙΑΣ

 Γνωρίζετε βέβαια αγαπητοί μου αδελφοί, ότι από τότε πού έγινε η παράβασις των πρωτοπλάστων, δεν μπορεί η ψυχή να γνωρίση, όπως πρέπει, τον Θεό, εάν δεν περιοριστή μακρυά από τους ανθρώπους και από κάθε περισπασμό. Διότι τότε θα δοκιμάση τον πόλεμο των εχθρών της. Και αφού νικήση σε κάθε προσβολή των αντιπάλων, τότε το πνεύμα του Θεού θα κατοικήση μέσα της και όλος ο κόπος της θα μεταβληθή σε χαρά και αγαλλίασι. Βέβαια στον καιρό του πολέμου θα υπομείνη θλίψεις, στενοχώριες και άλλα πολυποίκιλα βάσανα. Αλλά ας μη φοβηθή. Δεν θά νικηθή, εφ’ όσον αγωνίζεται στην ησυχία.
Αυτός ήταν ο λόγος πού οι άγιοι πατέρες ζούσαν απομονωμένοι στην έρημο, όπως ο Ηλίας ο θεσβίτης, ο Ιωάννης ο βαπτιστής και όλοι οι υπόλοιποι πατέρες.Μη νομίσετε ότι οι άγιοι κατόρθωσαν να εξαγιασθούν ζώντας μεταξύ των ανθρώπων.

Ἡ Βυζαντινή μουσική θεραπεύει τήν κατάθλιψη

     

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ   

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 14)Βυζαντινή μουσική

Ἡ Βυζαντινή μουσική θεραπεύει τήν κατάθλιψη

Ἡ Βυζαντινή μουσική εἶναι ἡ μουσική τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μουσική τῶν Ἀγγέλων. Ἡ καταθλιμμένη ψυχή θεραπεύεται καί ἁγιάζεται ἀπ’ αὐτήν. «Μιά φορά» διηγεῖται ὁ π. Πορφύριος, «εἶχε κάποιος δαιμόνιο, ὁ βασιλιάς Σαούλ, καί πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ἔψαλλε καί ὁ δαίμονας ἔφευγε. Πήγαινε μέ τό ψαλτήρι-τό ψαλτήρι ἦταν ὄργανο. Ὅταν τόν ἔπιανε τό δαιμόνιο τῆς μελαγχολίας, πήγαινε ὁ Δαβίδ καί τοῦ ‘παιζε τό ψαλτήρι κι ἔτσι ἔφευγε ὁ δαίμονας. Ποῦ ‘ναι αὐτοί πού τρέχουνε νά βροῦνε θεραπεία γιά τήν κατάθλιψη. Ὅταν μάθουνε βυζαντινή μουσική καί ἰδοῦνε τήν μαυρίλα νά ‘ρχεται, πάπ! ἕνα δοξαστικό κι ἡ μαυρίλα πού ἔρχεται νά σέ καταλάβει, ὡς ἕνα εἶδος ψυχικῆς μελαγχολίας, γίνεται ὕμνος πρός τόν Θεό.Ἐγώ τό πιστεύω αὐτό. Ἀπόλυτα τό πιστεύω. Σᾶς τό λέω ὅτι ἕνας μουσικός, πού ἀγαπάει τήν μουσική, πού εἶναι εὐσεβής, μπορεῖ μιά δυσκολία του νά τήνε κάνει ἔργο μουσικό ἤ ἕνα ἕτοιμο ἔργο νά τό ψάλει, νά τό ἀποδώσει. Ἔτσι, προκειμένου νά κλαίει καί νά καταπιέζεται, προσφέρει μιά δοξολογία στόν Θεό»¹.

Πῶς πρέπει νά ἐξασκοῦμε τή θέλησή μας γιά νά θέλη σέ ὅλες μας τίς ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές πράξεις, ὡς τελειωτικό σκοπό μόνο τήν εὐχαρίστηση τοῦ Θεοῦ

    Ο Αόρατος πόλεμος

 ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

 Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι΄. Πῶς πρέπει νά ἐξασκοῦμε τή θέλησή μας γιά νά θέλη σέ ὅλες μας τίς ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές πράξεις, ὡς τελειωτικό σκοπό μόνο τήν εὐχαρίστηση τοῦ Θεοῦ.
Πέρα από την εκγύμνασι του νού σου πρέπει να κυβερνήσης και την θέλησί σου με τέτοιο τρόπο, που να μην την αφήσης να στρέφεται προς τις επιθυμίες της, και η οποία πρέπει να γίνη όλη ένα με την θέλησι του Θεού. Και σκέψου καλά ότι δεν είναι αρκετό σε σένα αυτό μόνο, το να θέλης και να ζητάς εκείνα που αρέσουν στον Θεό, αλλά επιπλέον ακόμη, και το να θέλης, ως κινούμενος από τον Θεό, και για μόνο το τέλος, να αρέσης σ αυτόν καθαρά. Γιά το σκοπό αυτό, έχουμε μεγαλύτερη φιλονεικία με τη φύσι, παρά για όλα τα παραπάνω που έχουμε πεί.Επειδή η φύσις μας παρεκλίνει μόνη της τόσο πολύ, που σε όλα τα πράγματα, μερικές φορές ακόμη και σε αυτά τα καλά και τα πνευματικά, ζητά την ανάπαυσί της και την ευχαρίστησί της και από αυτό, σαν τελείως ανυποψίαστα, τρέφεται με λαχτάρα σαν από τροφή.

Πνευματική μελέτη

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 11)Πνευματική μελέτη

Μέ τήν μελέτη τῶν Θείων Γραφῶν διώχνουμε τήν ἀκηδία-μελαγχολία-κατάθλιψη.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἑρμηνεύοντας τό ψαλμικό:«Ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας» μᾶς ἐπισημαίνει ὅτι «δέν εἶναι δυνατόν μέ ἄλλον τρόπο νά ἐκβάλλουμε τό πνεῦμα τῆς ἀκηδίας παρά μέ τήν μελέτη τῶν θείων λογίων»¹. Ἡ μελέτη τονώνει τήν νήψη, ἀνδρειώνει τό φρόνημα, προστατεύει ἀπό τούς κακούς λογισμούς, δίνει «ὑλικό» γιά προσευχή, γεμίζει μέ πνευματική εὐφροσύνη τήν καταθλιμμένη ψυχή.

Τό κύριο φάρμακο τῆς κατάθλιψης, ὅπως ἐγράφη, εἶναι ἡ ταπείνωση καί ὁ θεῖος ἔρωτας. Τόνωση σπουδαία καί ἐνίσχυση στόν Θεῖο Ἔρωτα παρέχει ἡ μελέτη τῶν θείων λογίων. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔχει ἐγκεκρυμμένη μυστική, ἀναπλαστική, δημιουργική, καθαρτική καί φωτιστική δύναμη.

Πῶς πρέπει νά φυλᾶμε τό νοῦ μας ἀπό τήν πολυπραγμοσύνη καί τήν περιέργεια

   

  Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

  Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄. Πῶς πρέπει νά φυλᾶμε τό νοῦ μας ἀπό τήν πολυπραγμοσύνη καί τήν περιέργεια.
Καθώς είναι ανάγκη να φυλάμε το νού μας από την αγνωσία, όπως είπαμε πριν, έτσι παρομοίως είναι ανάγκη να τον φυλάμε ακόμη και από την πολυπραγμοσύνη, την αντίθετή της αγνωσίας. Γιατί, αφού τον γεμίσουμε από πολλούς λογισμούς μάταιους και άτακτους και βλαπτικούς, τον κάνουμε αδύνατο και δεν μπορεί να καταλάβη εκείνο που ταιριάζει στην αληθινή απονέκρωσί μας και τελειότητα. Γι αυτό, πρέπει να είσαι σαν πεθαμένος εντελώς, σε κάθε έρευνα των επιγείων πραγμάτων, τα οποία, αν και μπορεί να επιτρέπωνται, δεν είναι όμως και αναγκαία. Και μαζεύοντας πάντα το νού σου, όσο μπορείς μέσα στον εαυτό σου, κάνε τον αμαθή από τα πράγματα όλου του κόσμου τα πράγματα.

Ἀποβολή τῆς ἀθυμίας καί Πνευματική χαρά-Ἐργασία

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ   

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

9) Ἀποβολή τῆς ἀθυμίας καί Πνευματική χαρά

Ἀποβολή τῆς ἀθυμίας μέ τήν καλλιέργεια τῆς πνευματικῆς χαρᾶς

Γιά νά διώξουμε τήν δαιμονική λύπη-κατάθλιψη, θά πρέπει νά καλλιεργοῦμε τήν πνευματική χαρά. Δέν πρέπει νά ἀφηνόμαστε νοσηρά στήν κατάσταση τῆς ἀθυμίας, ἀλλά ἐνεργητικά νά τήν ἐκδιώκουμε. Αὐτό θά τό πετύχουμε εἴτε λέγοντας τήν εὐχή τοῦ Ἰησοῦ εἴτε ψέλνοντας ἤ σκεπτόμενοι τήν Θεία Ἀγάπη, πού μᾶς ἔβαλε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἄς εὐγνωμονοῦμε τόν Χριστό Μας, πού μᾶς ἔσωσε μέ τήν Θεία Οἰκονομία καί μᾶς ἔκανε πολίτες τῆς Ἁγίας ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

«Γιά νά διατηρήσης τήν ψυχική εἰρήνη», διδάσκει ὁ Ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, «πρέπει νά διώξης μακριά τήν ἀθυμία καί νά προσπαθῆς νά εἶσαι χαρούμενος, κατά τόν λόγο τοῦ σοφοῦ Σειράχ: Πολλούς ἀπώλεσεν ἡ λύπη, καί οὐκ ἔστιν ὡφέλεια ἐν αὐτῇ»(Σοφ. Σειρ. λ΄25)»¹.

Γιατί δέν διακρίνουμε σωστά τά πράγματα καί μέ ποιόν τρόπο μποροῦμε νά τά γνωρίζουμε

   Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄  Γιατί δέν διακρίνουμε σωστά τά πράγματα καί μέ ποιόν τρόπο μποροῦμε νά τά γνωρίζουμε.
Η αιτία που δεν διακρίνουμε ορθά όλα αυτά τα πράγματα που είπαμε και άλλα πολλά, είναι γιατί δεν τα σκεφτόμαστε στο βάθος τους ποιά είναι, αλλά πιάνουμε την αγάπη ή το μίσος σε αυτά, αμέσως από μόνη την εξωτερική τους μελέτη και εμφάνισι. Έτσι όταν, η αγάπη τους ή το μίσος προλαβάνουν και σκοτίζουν το νού μας και γι αυτό δεν μπορεί να τα διακρίνη σωστά, όπως είναι στην αλήθεια (14). Λοιπόν, εσύ αδελφέ μου, εάν θέλης να μην βρή τόπον η πλάνη αυτή στο νού σου, πρόσεχε καλά· και όταν, ή βλέπης με τα μάτια ή μελετάς με το νού κανένα πράγμα, κράτα όσο μπορείς την θέλησί σου και μη την αφήσης να το αγαπήση ή να το μισήση, αλλά παρατήρησέ το με το νού μοναχά.

«Ὅλες οἱ ἐπίγειες ἐνασχολήσεις, τέρψεις, τιμές καί ἀπολαβές δέν εἶναι παρά παιχνίδια μέ τά ὁποῖα παίζουν τά ἐνήλικα παιδιά, χάνοντας τήν αἰώνια μακαριότητα…».

 

Α΄.τομ.

«Μή μεριμνᾶτε γιά τά ἐγκόσμια!
Ὅλα αὐτά εἶναι μόνο ἕνα ὄνειρο!
Ἡ ἐπίγεια ζωή εἶναι μόνο ἕνα ὄνειρο!
Ὁ καιρός πλησιάζει!
Καθαριστεῖτε μέ τή μετάνοια!
Ἑτοιμαστεῖτε γιά τήν ἀναχώρσή σας ἀπ᾿ αὐτή τή ζωή!
Ὅσο κι ἄν ἔχετε ζήσει ἐδώ, μιά στιγμή μονάχα εἵναι.
Νά προσεύχεστε ἀδιάλειπτα…».

Ἐκκοπή τοῦ θελήματος

    

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

8^β) Ἐκκοπή τοῦ θελήματος

Ὅποιος «ἔχει θέλημα» καί δέν τό καταπολεμᾶ διά τῆς ὑπακοῆς σέ Πνευματικό πατέρα, ζεῖ ζωή ὑπό τήν ἐπήρρεια τοῦ πονηροῦ πνεύματος καί βασανίζεται. Οἱ ἄνθρωποι ταλαιπωροῦνται καί ταλαιπωροῦν, διότι δέν κόβουν τό θέλημά τους ὁ ἕνας στόν ἄλλο, κατά τό «Ὑπακούετε ἀλλήλοις».

Αὐτό, τό θέλημα εἶναι, σύμφωνα μέ τούς Ἁγίους Πατέρες, τό χάλκινο τεῖχος πού μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεό, διότι μᾶς ἐμποδίζει νά κάνουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Διαβάζουμε στό Γεροντικό: «Ὁ ἀββᾶς Ποιμὴν εἶπε ὅτι τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τεῖχος χάλκινο ἀνάμεσα σ᾿ αὐτὸν καὶ τὸν Θεό, καὶ πέτρα ποὺ (γυρίζει) καὶ χτυπάει τὸν ἴδιο (τὸν ἄνθρωπο). Ἂν λοιπὸν τὸ ἐγκαταλείψει, θὰ λέει κι αὐτὸς (ὅπως ὁ προφήτης Δαβίδ): «Ἐν τῷ Θεῷ μου ὑπερβήσομαι τεῖχος» (Ψαλμ. 17:30).

Πῶς πρέπει νά ἐκπαιδεύουμε τό νοῦ μας, γιά νά τόν φυλᾶμε ἀπό τήν ἀμάθεια

 

   Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

  Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος


ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ζ΄. Πῶς πρέπει νά ἐκπαιδεύουμε τό νοῦ μας, γιά νά τόν φυλᾶμε ἀπό τήν ἀμάθεια.
Αν η δυσπιστία στον εαυτό μας και η ελπίδα στον Θεό, οι τόσο απαραίτητες σ αυτόν τον πόλεμον, μείνουν μοναχές, όχι μόνον δεν θα νικήσουμε, αλλά και θα γκρεισθούμε σε πολλά κακά. Γι αυτό το λόγο, κοντά σε αυτές χρειάζεται και η εκγύμνασι, που είναι το τρίτο πράγμα που είπαμε στην αρχή, η οποία πρέπει να γίνεται πρώτα με το νού και με τη θέλησι. Και τον μεν νού πρέπει να φυλάμε από την αγνωσία, η οποία είναι σε αυτόν πολύ αντίθετη, επειδή τον σκοτίζει και του εμποδίζει στην γνώσι της αλήθειας, η οποία είναι το δικό του αντικείμενο. Γι αυτό είναι ανάγκη να τον γυμνάζουμε, ώστε να γίνη λαμπρός και καθαρός, για να μπορή να διακρίνη καλά εκείνο που μας χρειάζεται για να καθαρίσουμε την ψυχή μας από τα πάθη και να την στολίσουμε με τις αρετές.

Ὁμιλία εἰς τήν Ε’ Κυριακήν τῶν νηστειῶν π Ἰουστίνου Πόποβιτς

 

ΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ E΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
(1965)

Εἰς τό Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἰδού ἡ πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Κυριακή [πού σφραγίζει τήν ἑβδομάδα] τῶν μεγάλων ἀγρυπνιῶν καί τῶν μεγάλων ἀσκήσεων, τήν ἑβδομάδα τῶν μεγάλων θρήνων καί ἀναστεναγμῶν, ἡ Κυριακή τῆς πιό μεγάλης μεταξύ τῶν ἁγίων γυναικῶν Ἁγίας, τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας…

Σαράντα ἑπτά χρόνια ἔκανε στήν ἔρημο, καί ὁ Κύριος τῆς ἔδωσε ἐκεῖνο πού σπάνια δίνει σέ κάποιον ἀπό τούς Ἁγίους. Χρόνια ὁλόκληρα δέν γεύθηκε ψωμί καί νερό. Στήν ἐρώτησι τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ΄ 4). Ὁ Κύριος τήν ἔτρεφε μέ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο καί τήν ὡδηγοῦσε στήν ἐρημητική ζωή, στούς ἐρημητικούς της ἀγῶνες.

Καί ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα; Ἡ Ἁγία μετέτρεψε τήν κόλασί της σέ παράδεισο! Νίκησε τόν διάβολο καί ἀνέβηκε ψηλά στόν Θεό! Πῶς, μέ τί;

Ὑπακοή

   

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

  Ὑπακοή

8^α)Ὑπακοή: Ἡ ἐφαρμοσμένη ταπείνωση.

Γιά νά φύγει ἡ οἴηση, εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑπακοή σέ πνευματικό ὁδηγό.

«Ἡ ὑπακοὴ ἔχει ἀναγνωριστεῖ», διδάσκει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς, «ὡς τὸ πρῶτο καλὸ ἀνάμεσα σ’ ὅλες τὶς βασικὲς ἀρετές, γιατί διώχνει τὴν οἴηση (δηλαδὴ τὴ μεγάλη ἰδέα ποῦ ἔχει κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του) καὶ γεννάει μέσα μας τὴν ταπεινοφροσύνη. Γι’ αὐτὸ καὶ σ’ ἐκείνους πού τὴ δέχονται μὲ εὐχαρίστηση γίνεται θύρα πού ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Τὴν ὑπακοὴ ἀθέτησε ὁ Ἀδάμ, καὶ κατρακύλησε στὸν ἀβυσσαλέο τάρταρο. Τὴν ὑπακοὴ ἀγάπησε ὁ Κύριος, καί, οἰκονομώντας τὴ δική μας σωτηρία, ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὑπάκουσε στὸν Πατέρα Του μέχρι θανάτου –κι αὐτό, ἐνῶ δὲν ἦταν καθόλου κατώτερος ἀπὸ τὴ μεγαλωσύνη Ἐκείνου– γιὰ νὰ καταργήσει τὸ ἔγκλημα τῆς ἀνθρώπινης παρακοῆς μὲ τὴ δική Του ὑπακοὴ καὶ νὰ ἐπαναφέρει στὴ μακάρια καὶ αἰώνια ζωὴ ἐκείνους πού θὰ ζήσουν μὲ ὑπακοή.

Ἄλλες ἐμπειρίες, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἀποκτᾶται ἡ ἀπιστία στόν ἑαυτό μας καί ἡ ἐμπιστοσύνη καί τό θάρρος στό Θεό

 

   Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΣΤ΄.  Ἄλλες ἐμπειρίες, μέσα ἀπό τίς ὁποῖες ἀποκτᾶται ἡ ἀπιστία στόν ἑαυτό μας καί ἡ ἐμπιστοσύνη καί τό θάρρος στό Θεό.
Επειδή όλη η δύναμις με την οποία νικώνται οι εχθροί μας, γεννιέται από την μη εμπιστοσύνη στον εαυτό μας και από την ελπίδα στο Θεό, είναι ανάγκη να προμηθευθής αδελφέ μου, από τις ειδήσεις αυτές, για να αποκτήσης την δύναμι αυτή, με την βοήθεια του Θεού, γνώριζε λοιπόν με βεβαιότητα, ότι, ούτε όλα τα προτερήματα, είτε φυσικά είναι, είτε αποκτημένα, ούτε όλα τα χαρίσματα που δίνονται δωρεάν, ούτε η γνώσις όλη της θείας Γραφής, ούτε το πως εργαστήκαμε πολλά χρόνια το Θεό και συνηθίσαμε στην εργασία του· όλα αυτά, δεν θα μας κάνουν να εκπληρώσουμε το θείο του θέλημα, αν και σε κάθε καλό θεάρεστο, που θα πρέπει να κάνουμε και σε κάθε κίνδυνο, που πρέπει να αποφύγουμε και σε κάθε σταυρό που πρέπει να σηκώσουμε κατά το θέλημά του, αν, λέω, δεν ανυψώση την καρδιά μας μια ξεχωριστή βοήθεια του Θεού και δεν μας δυναμώση για να τα εκτελέσουμε, καθώς είπε ο Κύριος «χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε» (Ιωάν. 15,15).

Ταπείνωση: Τό μεγάλο θεραπευτικό φάρμακο

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

7^β) Ταπείνωση: Τό μεγάλο θεραπευτικό φάρμακο

Ἡ ταπείνωση εἶναι τό μεγάλο μυστικό φάρμακο γιά τήν θεραπεία τῶν διαφόρων λεγομένων «ψυχολογικῶν», ὅπως καί τῆς κατάθλιψης. Εἶναι ἡ ταπείνωση, τό ἀντίθετο τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ὑπερηφανείας, γι’ αυτό καί καταπολεμεῖ τήν κατάθλιψη, ἡ ὁποία, ὅπως ἐλέχθη, πηγάζει ἀπ’ αὐτά.

Διδάσκει ὁ π. Κλεόπας Ἠλίε –βασιζόμενος στό βιβλίο τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου Ἀόρατος Πόλεμος– περί ταπεινοφροσύνης ὅτι πρέπει: 1) Νά μήν ἔχουμε ποτέ ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στόν ἑαυτό μας καί στήν δύναμή μας καί 2) Νά ἔχουμε μία τέλεια ἐμπιστοσύνη καί ἐλπίδα στόν Θεό.

Λέγει: «1) Ποτὲ νὰ μὴν ἔχομε ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό μας. Ἡ Ἁγία Γραφὴ μᾶς λέγει:«Ἐπικατάρατος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ποὺ ἔχει τάς ἐλπίδας του εἰς ἄλλον ἄνθρωπον καὶ στηρίζει τὴν ἀδυναμίαν του εἰς αὐτόν, ἡ δὲ καρδία του ἔχει ἀπομακρυνθῇ ἀπὸ τὸν Κύριον». (Ἱερεμ. 17,5)¹.Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας λέγει:

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι, ἕνας μεγάλος ἡσυχαστής Πατέρας

 

Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου

 Ο όσιος Παΐσιος Βελιτσκόφσκι (1722-1794) υπήρξε μιά μεγάλη μορφή τού μοναχισμού πού έζησε μερικά χρόνια στό Άγιον Όρος καί εκφράσθηκε στίς σλαβικές χώρες, καί κυρίως στήν Ουκρανία, τήν Μολδαβία καί τήν Βλαχία, αλλά επεκτάθηκε σέ όλο τόν χώρο τών Βαλκανίων, τής Ρωσίας καί σέ άλλες περιοχές.

Πρόκειται γιά μιά εκπληκτική προφητική φυσιογνωμία στόν χώρο τού μοναχισμού τόν 18ο αιώνα πού επανέφερε τόν μοναχισμό τών Βαλκανίων καί τής Ρωσίας στίς πατερικές αρχαίες πηγές του, αφού ο μοναχισμός είχε αλλοιωθή από τίς μεταρρυθμίσεις πού έγιναν επί Μεγάλου Πέτρου, όταν εισέρρευσε στήν Ρωσία τό δυτικό, διαφωτιστικό καί ρομαντικό πνεύμα τής Δύσεως.

Από τίς μελέτες μου εγνώριζα γενικά γιά τήν δράση καί τήν διδασκαλία τού οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκι, καί κυρίως ότι έζησε γιά ένα χρονικό διάστημα στό Άγιον Όρος, καί ότι μετέφρασε στά ρωσοσλαβονικά κείμενα τών αγίων Πατέρων τής Εκκλησίας πού κάνουν λόγο γιά τήν ησυχαστική παράδοση τής Εκκλησίας, γιά τήν κάθαρση τής καρδιάς, τόν φωτισμό τού νού καί τήν θέωση, δηλαδή κείμενα πού απαρτίζουν τήν γνωστή «Φιλοκαλία».

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄. Πῶς μπορεῖ νά γνωρίσει κάποιος ἐάν ἐργάζεται μέ τήν μή ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό του καί μέ τήν ὁλοκληρωτική ἐλπίδα στόν Θεό.

 

 Ο Αόρατος πόλεμος»

ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

 

Πολλές φορές νομίζουν μερικοί αυθάδεις ότι δεν έχουν κανένα θάρρος στον εαυτό τους και ότι όλη τους την ελπίδα και πεποίθησι, την έχουν στον Θεό· όμως δεν είναι έτσι· και γι αυτό βεβαιώνονται από το αποτέλεσμα που έρχεται σε αυτούς από τον ξεπεσμό τους, όταν συμβή. Γιατί αν ίσως αυτοί λυπούνται στον ξεπεσμό τους και, κατά κάποιο τρόπο, απελπίζονται και νομίζουν ότι μπορούν στο εξής να κάνουν καλό, αυτό είναι σίγουρο σημείο, ότι και προ του ξεπεσμού τους πίστευαν στον εαυτό τους και όχι στον Θεό.

Ταπεινοφροσύνη-Ταπείνωση

     

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

7) Ταπεινοφροσύνη-Ταπείνωση

7^α) Ταπείνωση: ἡ ἀπαραίτητη προετοιμασία τῆς ψυχῆς γιά νά ξεφύγει ἀπό τήν κατάθλιψη

Στήν κατάθλιψη ὁ ἄνθρωπος εἶναι αἰχμάλωτος τοῦ λογισμοῦ του. Σύμφωνα μέ τήν κοσμική ψυχιατρική, στόν ὑποψήφιο γιά κατάθλιψη γεννιοῦνται κάποιες «αὐτόματες» σκέψεις μέ ἀφορμή ὁποιοδήποτε σημαντικό ἤ καί ἀσήμαντο γεγονός. Αὐτές ἐνεργοποιοῦν τίς διάφορες «ἀρνητικές ἀντιλήψεις (Beck, 2004). Τέτοιες σκέψεις μπορεῖ νά εἶναι π.χ. ὅτι «κανείς δέν μ’ ἀγαπάει» ἤ «ποτέ δέν καταφέρνω τίποτα». Ὅταν δεχθεῖ κανείς μιά τέτοιου εἴδους «αὐτόματη σκέψη», ἀρχίζει νά τον «παίρνει ἀπό κάτω» καί νά τον φέρνει σέ κατάσταση ἀπελπισίας καί κατάθλιψης»¹.

Μέ τήν Πατερική ὁρολογία, αὐτές οἱ «αὐτόματες» σκέψεις ὀνομάζονται λογισμοί. Ὁ ἄνθρωπος ὅταν τίς ἀποδεχθεῖ ἀρρωσταίνει. Γίνεται αἰχμάλωτός τους. Τό ἐρώτημα, εἶναι, πῶς ὁ ἄνθρωπος θά μπορέσει νά ἀλλάξει κατεύθυνση στήν πορεία πού τείνει νά πάρει ἡ δύναμη τῆς ψυχῆς του ὅταν αὐτή τείνει νά αἰχμαλωτιστεῖ ἀπό τόν πονηρό (οἱ «αὐτόματες» σκέψεις, σύμφωνα μέ τήν Πατερική θεραπευτική, δέν εἶναι στήν πραγματικότητα αὐτόματες, ἀλλά ἔχουν πηγή τους: α)τόν πονηρό καί β) στά πάθη τά ὁποῖα ὑποκρύπτουν δαίμονες) γιά νά μήν πέσει στήν κατάσταση πού ὀνομάζεται κατάθλιψη.

Τό μυστήριο τῆς »ἐπίθεσης» τῶν χειρῶν (Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτσ)

 

 Το μυστήριο της «επίθεσης» των χειρών

Εισαγωγή

Πολλοί μας μέμφονται και μας κατηγορούν:

— Γιατί η Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί την «επίθεση» των χειρών κατά τη χειροτονία των ιερέων τόσο σπουδαία;

Την ερώτηση αυτή μας την κάνουν συνήθως οι αιρετικοί κάποιων ομολογιών. Νομίζουν πώς πρόκειται για μια ασήμαντη και άχρηστη λεπτομέρεια. Κι όταν κάνουν την ερώτηση αυτή έχουν ένα ύφος περιφρονητικό, δεν περιμένουν κάποια σοβαρή απάντηση ούτε και φαίνονται να επιθυμούν να φωτιστούν στο συγκεκριμένο ζήτημα.

Γράφουμε το κείμενο αυτό όχι γι’ αυτούς τους αιρετικούς, πού δεν πείθονται με τίποτα, αλλά για τον ορθόδοξο λαό, να τούς εξηγήσουμε πόσο σοβαρό θέμα είναι η «επίθεση» των χειρών κατά τη χειροτονία των επισκόπων, των Ιερέων και των διακόνων στην Εκκλησία.

Ἡ προσευχή μεταβάλλει τήν κατάθλιψη σέ χαρά-Ἀδιάλειπτη προσευχή

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 

6^β) Ἡ προσευχή μεταβάλλει τήν κατάθλιψη σέ χαρά

Ἡ συσταύρωση μέ τόν Χριστό, διά τῆς προσευχῆς, τῆς ἐκκοπῆς τοῦ θελήματος καί τῆς ἀντίστασης στά πάθη, διώχνει τήν κατάθλιψη.

«Πιὸ γρήγορα θὰ σταυρωθῆτε», δίδασκε ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, «ἐπάνω στὸν σταυρό, ὅταν προσεύχεσθε, ὅπως προσευχόντουσαν πολλοὶ ἀπὸ τοὺς πνευματικούς μας ἥρωες τὸν παλαιὸ καιρό. Νὰ λέτε: «Ἀναστήτω ὁ Θεὸς καὶ διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροὶ αὐτοῦ καὶ φυγέτωσαν ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ οἱ μισοῦντες αὐτόν». Ἂν τὸν ἔχῃ κανείς, νὰ τὸν διαβάζῃ τὸν κανόνα στὸν Τίμιο καὶ Ζωοποιὸ Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τότε θὰ σταυρωθῆ ξανὰ ἐπάνω στὸν σταυρό. Παρακαλέσατε τὸν Παρηγορητὴ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας, νὰ σᾶς μαλακώνῃ, νὰ σᾶς συγχωρῇ, νὰ μπαίνει μέσα στὴν ψυχή σας καὶ νὰ διώχνῃ μακριὰ τὴν φοβερὴ κατάθλιψη ποὺ σᾶς πλακώνει»¹.Οἱ Ἅγιοι, δίδασκε ὁ Γέροντας Πορφύριος, «εἶχαν εὕρει τρόπο νά μεταβάλλουν τήν κατάθλιψη σέ χαρά»².

Προσοχή στίς συναναστροφές.

Σώζεται ὁ κάθε ἄνθρωπος διά μέσου κάποιου ἄλλου ἀνθρώπου.

Ἔτσι θέλει ὁ Κύριος…

Παρόμοια ὁ σατανᾶς σπεύδει νά ἀπολέσῃ τόν κάθε ἄνθρωπο, μέσῳ ἄλλου ἀνθρώπου.

[Πάντα προσπαθεῖ νά προσομοιάζῃ στόν Κύριο- ἄν καί ἀτεχνῶς]

Γι’ αὐτό: Προσοχή στίς συναναστροφές!

Δέν πρέπει νά προσκωλλώμεθα σέ καταφρονητές καί κακεντρεχεῖς (μοχθηρούς) ἀνθρώπους.

Μέ ἀνθρώπους ὑπερήφανους πού περιφρονοῦν τόν Θεό, τό νόμο Του καί τόν πλησίον δέν πρέπει νά συνάπτουμε φιλία.

Προσευχή.Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη

 

   ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 

6) Προσευχή

6^α) Ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα» εἶναι τό ἀντιφάρμακο στήν κατάθλιψη.

Ὁ καλλίτερος καί ὁ πιό ἀποτελεσματικός τρόπος γιά νά ἀγαπήσει ὁ ἄνθρωπος τόν Θεό, ὥστε νά βγεῖ ἀπό τήν κατάθλιψη, εἶναι, σύμφωνα μέ τόν πολυχαρισματοῦχο Γέροντα Πορφύριο, ἡ «προσευχή μέ λαχτάρα».

Πρέπει ν’ ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, δίδασκε ὁ σοφός καθοδηγητής π. Πορφύριος, ὅπως ἡ μάννα τό παιδάκι της· νά Τόν ἀγαπήσουμε μέ λαχτάρα.

Ἡ προσευχή θεραπεύει τόν καταθλιπτικό, διότι ὁδηγεῖ στήν πρός τόν Θεό ἀγάπη καί στήν γνήσια ταπείνωση. Στόν ταπεινό ἔρχεται ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ, πού αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή του στό καλό, ἐλευθερώνοντάς τον ἀπό τήν κατάθλιψη.

Οἱ πειρασμοί καί οἱ διάφορες θλίψεις καί ἀδικίες πού μᾶς συμβαίνουν τείνουν νά ρίξουν τήν ψυχή σέ ἀκηδία. Τότε ἐπίσης θά πρέπει νά προσευχόμαστε.

«Οἱ Χριστιανοὶ σήμερα ἔχουν φθάσει στὸ σημεῖο δύσκολα νὰ ξεχωρίζουν τοὺς πνευματικοὺς γιατροὺς ἀπὸ τοὺς κομπογιαννίτες»

 

 Τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη

Ἡ σημερινὴ πνευματικὴ κατάστασις στὴν Ἑλλάδα

Τώρα  συμβαίνει νὰ βρισκόμαστε σὲ μία καμπὴ στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ὁ ἴδιος ὁ κομπογιαννίτης γιατρὸς (δηλαδὴ ὁ μὴ δυνάμενος νὰ θεραπεύση ἢ νὰ καθοδηγήση σωστὰ πνευματικὸς πατὴρ) δὲν ἔχει ἐπίγνωσι ὅτι εἶναι κομπογιαννίτης. Ὁ κομπογιαννίτης ὅμως εἶναι σὲ θέση νὰ ἀναγνωρίση ἕναν πραγματικὸ γιατρό, ὅταν συναντηθῆ μὲ αὐτὸν ἢ ὄχι; Ἡ ἀπάντησις εἶναι, ὅτι, ἂν ἔχη πορρωμένη συνείδησι, δὲν θὰ τὸν ἀναγνωρίση. Αὐτὸ συνέβη μὲ τὸν Ἰούδα, ὁ ὁποῖος ἐγνώρισε μὲν τὸν Χριστόν, ἀλλὰ  ὄχι ὅπως οἱ ἄλλοι Ἀπόστολοι. Ὁ Ἰούδας δὲν κατάλαβε ποιὸς ἦταν ὁ Χριστός. Γιατί; Διότι πνευματικὰ δὲν ἦταν ἐν τάξει. Δηλαδὴ ὁ Ἰούδας ἀπεδείχθη κομπογιαννίτης καὶ οὔτε τὸν ἑαυτὸ τοῦ μπόρεσε νὰ σώση.

Ἡσυχία

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

5) Ἡσυχία

«Ἡσυχία – ἀρχή καθάρσεως»¹ καί θεραπείας.

Διά τῆς ἐκκοπῆς τοῦ περισπασμοῦ καί τῆς διάχυσης στό περιβάλλον, ἡ ὁποία ἐνεργεῖται διά τῶν αἰσθήσεων, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἔλθει «εἰς ἑαυτόν». Ὅταν βρεῖ ὁ ἄνθρωπος τόν ἑαυτό του, ὅπως ὁ ἄσωτος, τότε θυμᾶται τήν Πατρική στέγη· τότε σκέπτεται: «πορεύσομαι πρός τόν Πατέρα μου»².

Τότε, ἔχοντας βρεῖ τόν ἑαυτό του, ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά κινηθεῖ πρός τόν Θεό. Τότε ἐπιτυγχάνει νά κοινωνήσει ἀληθινά μέ τόν Θεό.

Μόνο «βγαίνοντας» ἀπό τόν παλαιό ἄνθρωπο, τόν ἄνθρωπο τῆς ἀμέλειας-ραθυμίας, τῆς λήθης καί τῆς ἄγνοιας τοῦ Θεοῦ, μόνο «ἀπεκδυόμενος» αὐτόν, τότε καί μόνον τότε, μπορεῖ νά ἐνδυθεῖ τόν νέον ἄνθρωπο, τόν κατά Χριστόν κτισθέντα.

Ἁγία Ζώνη – Περὶ σιωπῆς

Ἐννόημα

	Γιά νά ἀποκτήσης τή σιωπή καί τήν ἡσυχία στήν καρδιά σου, ἀπόφευγε τίς περιττές βιοτικές σκέψεις. Ἔτσι θά σωθεῖς καί θά συγχορεύης μέ Ἀγγέλους.
	Ἕνας Γέροντας, πολύ μεγάλος νηστευτής, εἶπε: “Ἐκείνη τήν ἡμέρα, πού θά παραβιάσω ἀσκόπως τήν εὐλογημένη σιωπή, δέν μπορῶ οὔτε κι αὐτό τόν κανόνα τῆς νηστείας μου νά τηρήσω, καθώς πρέπει”.
	Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή σιωπή, ὑπάρχει καί ἡ κακή. Ὅπως ὑπάρχει ἡ καλή ὁμιλία, ὑπάρχει καί ἡ κακή. Καλή σιωπή εἶναι ἡ ταπεινή, ἡ ἐσωτερική, αὐτή, πού συνοδεύεται μέ προσευχή, καί γεμίζει τήν ψυχή μέ χαρά. Κακή σιωπή εἶναι ἐκείνη, πού τήν συνοδεύει ἡ δειλία, ἡ ἐσωτερική κατάκριση, ἡ ὀλιγοπιστία, ἡ θλίψη, ἡ ἀπόγνωση. Καλή ὁμιλία εἶναι ἐκείνη, πού λέγει τά σωστά καί ἀναγκαῖα. Κακή ὁμιλία εἶναι ἡ ἀργολογία, ἡ εὐτραπελία, ἡ κολακεία, ἡ ὑποκρισία, ὁ θυμός, ἡ ὀργή, ἡ αἰσχρολογία, ἡ κατάκριση, ἡ συκοφαντία καί ὅλα τά παρόμοια.

Ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἐγωιστική αὐτοφυλάκιση τῆς κατάθλιψης.

  

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ 

 ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

4^β) Ἡ πρός τόν Θεό ἀγάπη ἐλευθερώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἐγωιστική αὐτοφυλάκιση τῆς κατάθλιψης.

 Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο αἰχμαλωτίζει τήν ψυχή διά τῆς Θείας Χάριτος. Ἀπαιχμαλωτίζεται ἔτσι ἡ ψυχή ἀπό τήν κατάθλιψη, πού εἶναι ἡ κακή κατεύθυνση τῆς ψυχικῆς δύναμης ἐξ’ αἰτίας τοῦ διαβόλου. Στήν κατάθλιψη ὁ ἄνθρωπος, ἀντί νά χρησιμοποιήσει τίς ψυχικές του δυνάμεις γιά νά ἀγαπήσει ἀληθινά καί ἀνιδιοτελῶς τόν Θεό, τίς χρησιμοποιεῖ γιά νά λατρέψει τό ἐγώ του.

Δέν εἶναι ὅμως φτιαγμένος γιά νά λειτουργεῖ αὐτοερωτικά ἀλλά γιά νά φθάσει στόν Θεῖο Ἔρωτα, κινούμενος ἀγαπητικά πρός τό ‘Υπέρτατον Ἀγαθόν, τόν Θεό. Ἡ παράχρηση (κακή χρήση) τῶν ψυχικῶν του δυνάμεων τόν ὁδηγεῖ στήν καταστροφή, στήν λύπη καί στήν κατάθλιψη.

Ὁ Γέροντας θέλοντας νά βοηθήσει μία καταθλιπτική γυναίκα τήν συμβούλεψε νά κάνει ἀρχικά κάτι πού τῆς ἀρέσει (π.χ. νά ἀσχοληθεῖ μέ τήν μουσική) ἀλλά πρό πάντων νά ἀγαπήσει τόν Θεό. Νά τά λόγια του: «Λοιπόν τῆς εἶπα πολλά πράγματα γιά τά μουσικά καί περισσότερο τῆς εἶπα, ἀπ’ὅλα, εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό.

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ «Ἂν εἶναι ἄξιοι, ἂς ἀνοίξουν τὴν κλειστὴ πύλη τοῦ πατριαρχείου. Οἱ προφητεῖες τοῦ π. Παϊσίου καὶ ὅλων τῶν ἄλλων ἁγίων θὰ ἐπαληθευθοῦν ἐπακριβῶς».

 

ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ 

τῆς «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ ΛΑΜΙΑΣ»

Ἠλ. στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.              Λένε ὅτι ὑπάρχει ἕνα νέο κίνημα νεοτούρκων. Μᾶλλον φαίνεται ἀστεία ὑπόθεση. Δὲν ἀξίζει κάποιος νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ αὐτό. Οἱ νεοτουρκοι ἀπὸ τὴν ἱστορία τους, θέλησαν νὰ ἀναγεννήσουν τὸ ὀθωμανικὸ κράτος, ἔκαναν κι αὐτοὶ τὰ ἐγκλήματά τους συνέχεια τῶν προηγουμένων ὁμοθρήσκων τους, μᾶλλον καὶ περισσότερα, ἀλλὰ τελικὰ δὲν κατάφεραν τίποτε. Ὁ ἴδιος ὁ Κεμὰλ εἶπε ὅτι τὸν ἑλληνικὸ στρατὸ δὲν τὸν νικήσαμε ἐμεῖς, δηλ. οἱ τοῦρκοι, ἀλλὰ νικήθηκε μόνος του. Ἂν δὲν ὑπῆρχαν οἱ Γερμανοὶ συμβουλάτορες τῶν ὀθωμανῶν, οἱ ἄνθρωποι δὲν ξέρουν οὔτε τὰ κορδόνια τους νὰ δέσουν.
.               Οἱ Τοῦρκοι δὲν παρήγαγαν πότε πολιτισμό. Ἀκόμη καὶ στὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία, ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες διοικούσαμε. Ὅσες φορὲς χάσαμε πόλεμο, ἀπὸ τὶς δίκες μας ἁμαρτίες τὸ πάθαμε. Ἀλλοίμονο ἂν περιμένουμε ἀπὸ τοὺς Τούρκους νὰ μᾶς νικήσουν.

Ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας)

 

 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

4) Ἀγάπη πρός τόν Θεό (Θεῖος Ἔρωτας)

4^α) Ἡ θεραπεία τῶν παθῶν καί τῆς κατάθλιψης ἔγκειται στό νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό «ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς καί καρδίας καί διανοίας»¹.

«Εἶναι ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς μας»², ἔλεγε ὁ Γέροντας, νά ἔχουμε τόν Θεῖο Ἔρωτα, νά ζοῦμε τήν θεία τρέλα.

Ὅσο ὁ ἄνθρωπος δέν ἱκανοποιεῖ αὐτήν τήν ἀπαίτηση τῆς ψυχῆς νά ζήσει τήν Ὀρθοδοξία, πού «εἶναι ἀγάπη, εἶναι ἔρωτας, εἶναι ἐνθουσιασμός, εἶναι τρέλα, εἶναι λαχτάρα τοῦ θείου»³, παραμένει μόνιμα ἄρρωστος καί ἀθεράπευτος, ἀγχωμένος, κενός, ἀνικανοποίητος, μέσα στήν μαυρίλα, στήν μελαγχολία, στήν κατάθλιψη. Ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη, ἡ αὐτάπάρνηση, ἡ «ἔξοδος» ἀπό τήν φιλαυτία, εἶναι τό ἀντίδοτο τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς Κατάθλιψης.

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά ἀγαπήσει τόν Θεό, σύμφωνα μέ τήν πρώτη ἐντολή. Καλεῖται ἐπίσης νά ἀγαπήσει τόν πλησίον του, «βγαίνοντας» ἀπό τήν ἄρρωστη ἀγάπη πού ἔχει πρός τόν ἑαυτό του καί πρός τά κτίσματα.

ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ ΜΑΣ «ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντὸς» (Ψαλμ. 50,5 )

 

 ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ

«ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου»

(Ματθ.3,3 ).

ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

«ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντὸς»

(Ψαλμ. 50,5 )

Πριν από κάθε θεραπεία είναι απαραίτητη η διάγνωση. Χωρίς διάγνωση , κάθε θεραπευτική αγωγή ριψοκινδυνεύει τη ζωή μας. Αλλά η διάγνωση του γιατρού στηρίζεται κυρίως στην εξιστόρηση των συμπτωμάτων της αρρώστιας εκ μέρους του ασθενούς. Και είναι απαραίτητο, προκειμένου να υποβληθεί κανείς στον κόπο της θεραπείας, να γνωρίζει πρώτο μεν ότι είναι άρρωστος κι έχει ανάγκη γιατρού και δεύτερο να είναι σε θέση να πει ποιό μέλος του σώματός του πάσχει, πού αισθάνεται ενοχλήσεις, ποίο είναι το μέγεθος και ο βαθμός των ενοχλήσεων , καθώς και κάθε σύμπτωμα της αρρώστιας του. Αυτό αφ’ ενός μεν διευκολύνει τον γιατρό, αφ’ ετέρου δε οδηγεί στην κατάλληλη θεραπεία και γιατρεύει εύκολα και γρήγορα.

Αλλά και όταν οδηγούμεθα στο ιατρείο και το θεραπευτήριο της ψυχής, την ιερά δηλαδή Εξομολόγηση, πρέπει απαραίτητα να έχουμε κι εμείς γνώση των ψυχικών μας ασθενειών.