ΟΜΙΛΙΑ 63η: Πρός ἐκείνους πού δυσανασχετοῦν γιά τίς παντός εἴδους δυσκολίες πού συμβαίνουν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Τονίζει ότι, αν μας βρίσκουν κακά, αυτό οφείλεται στις αμαρτίες μας. Η αμαρτία είναι το φυσικό κακό, και αυτό έχει σημασία, ενώ το αισθητικό κακό είναι δευτερεύον.

1. Το από τη φύση του κακό, δηλαδή η αμαρ­τία, έχει από εμάς τους ίδιους την αρχή, το σχετικό όμως με την αίσθησή μας κακό, δηλαδή το οδυνηρό και επίπονο, θα μπορούσε να γίνει και από τον Θεό που σαν ιατρός συγκρατεί μέσω αυτού και θεραπεύει το αληθινά κακό, και όταν αυτοί που αμάρτησαν είναι θεραπεύσιμοι προσφέρει τις παντός είδους φροντίδες, ενώ όταν είναι αθεράπευτοι, τους παίρνει και από τη ζωή ακόμη για τη σωτηρία των άλλων.Για τις υπόλοιπες όμως συμφορές εμείς είμαστε αίτιοι, καθιστώντας τους εαυτούς μας άξιους για καυτήρες, ενώ εκείνος και έτσι είναι ευεργέτης και σωτήρας ως καθαιρέτης του πραγματικά κακού. Πολλές φορές μάλιστα προσθέτει στους ανδρείους και αγώνισμα, τις προσβολές των μη από τη φύση τους κακών.

«Ὁ πιστός δέν πρέπει νά ἔχει θάρρος στόν ἑαυτό του, ἀλλά νά πιστεύει ὅτι μέσω τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα σώζεται καί δυναμώνεται γιά κάθε καλό, καί ζητᾶ τίς εὐχές του, γιατί ἔχουν μεγάλη δύναμη.»

 Ὑπόθεση ΛΘ΄(39)

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

Ἀπό τόν Ἅγιο Βαρσανούφιο

 Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον γέροντα:

«Ὅταν ἔχω λάβει παράθεση¹ τῶν ἁγίων γερόντων καί συμβαίνει, γιά κάποια ἀπαραίτητη ὑπόθεση, ὑλική ἤ πνευματική, νά περνῶ ἀπό δρόμο ὅπου συχνάζουν ληστές, πῶς πρέπει, πάτερ, νά περάσω τόν δρόμο;

Ἄραγε ἀπερίσκεπτα, ἔχοντας θάρρος στήν παράθεση, ἤ μέ ποιόν τρόπο;

Ἄν πάλι συναντήσω ἀπροσδόκητα τούς ληστές, πῶς πρέπει νά σκεφτῶ γιά ἐμένα καί γιά τά πράγματα πού ἔχω μαζί μου;

Ἐπίσης, ἄν συμβεῖ νά μήν πῶ στόν ἀββά τό ἐνδεχόμενο τῶν ληστῶν, ἄραγε πρέπει νά γυρίσω καί νά τό πῶ;»

Ὁ γέροντας ἀποκρίθηκε: «Ὅταν λάβουμε παράθεση ἀπό κάποιον ἅγιο γέροντα, ὀφείλουμε νά πιστεύουμε ὅτι ἔχουμε τή βοήθεια τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.

«Ὅταν ὁ νοῦς κινεῖται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, καλλιεργεῖ ἀγαθά νοήματα περί τοῦ Θεοῦ…»

Ὅσιος Θαλάσσιος ὁ Λίβυος

• Χαρακτηριστικό τῆς συνετῆς ἔννοιας εἶναι ὠφέλιμος λόγος, καί τῆς ἀγαθῆς ψυχῆς ἡ ἐνάρετη πράξη.

• Ὁ φωτισμένος νοῦς παράγει σοφά λόγια. Καί ἡ καθαρή ψυχή καλλιεργεῖ θείους λογισμούς.

• Οἱ λογισμοί τοῦ ἐναρέτου εἶναι ἀφιερωμένοι στή σοφία, καί τά λόγια του φωτίζουν ὅσους τόν ἀκοῦνε.

• Ἐφόσον ἡ ψυχή ἔχει μέσα της ἀρετές, καλλιεργεῖ ἀγαθούς λογισμούς· ὅταν ἔχει μέσα της κακίες, γεννᾶ κακές σκέψεις.

• Ἡ ψυχή τοῦ ἐμπαθοῦς εἶναι ἐργαστήριο πονηρῶν σκέψεων. Καί ἀπό τό δικό της ἀπόθεμα βγάζει ἔξω τά πονηρά¹.

Ἡ στάση μας ἀπέναντι στή ζωή καί τό θάνατο (Ἁγ. Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου)

Η επιθυμία σας να ζήσετε είναι φυσική και δεν έχει τίποτε το εφάμαρτο. Ωστόσο η χριστιανική στάση απέναντι στη ζωή και το θάνατο είναι: «Ας γίνει το θέλημα του Κυρίου» (Πράξ. 21:14). Γιατί, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, κανένας μας δεν ζει για τον εαυτό του και κανένας μας δεν πεθαίνει για τον εαυτό του. Όταν ζούμε, ζούμε για τον Κύριο. Και όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε για τον Κύριο. Είτε, λοιπόν, ζούμε είτε πεθαίνουμε, σ’ Εκείνον ανήκουμε (Ρωμ. 14:7-8). Αυτή τη διάθεση πρέπει να καλλιεργήσουμε μέσα μας, διώχνοντας κάθε φόβο και κάθε ανησυχία.

“Πώς να παρουσιαστώ στον Κύριο, όταν πεθάνω;” αναρωτιέστε.

Ἀγάπη_mp3

 

Π. Σάββας 2016-03-23_Ἀγάπη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-03-2016 (Συνάξη στὸν Ι.Ν. Ἁγίου Ἀθανασίου Ἀμπελειῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=52816

Ἡ δύναμη τῆς εὐχῆς Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με

 Διάλογος ενός υποτακτικού με τον γέροντά του, τον πατέρα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη:

- Πάτερ Εφραίμ, γέροντά μου, λέω την ευχή, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», αλλά δεν καταλαβαίνω τίποτα.

- Δεν καταλαβαίνεις εσύ που τη λες την ευχή, αλλά καταλαβαίνει ο διάβολος, και καίγεται, και φεύγει…

- Ε, καλά παιδί μου, θέλεις να δεις θαύμα, από την ευχή, απ’ την προσευχή;

- Και βεβαίως θέλω!

- Καλά, του λέει, θα προσευχηθώ στο Θεό να σου δείξει ένα θαύμα να καταλάβεις πόση δύναμη έχει η ευχή. Αυτό το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» που στην οποίαν ευχή αναφέρονται όλα τα πατερικά μας βιβλία. Και ειδικότερα βέβαια η φιλοκαλία.Έκανε προσευχή ο γέροντας, έκανε νηστεία, τριήμερο νηστεία, μόνο με λίγο νερό.

«Πρέπει νά ὑπακοῦμε μέχρι θανάτου σέ αὐτούς πού μᾶς καθοδηγοῦν στό ὄνομα τοῦ Κυρίου, καί νά τούς ἀγαποῦμε καί νά τούς σεβόμαστε»

Ὑπόθεση ΛΔ΄(34)

 «ΛΟΓΟΙΚΑΙΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝΠΑΤΕΡΩΝ»

 Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάχη

 Ὁ μέγας Θεοδόσιος, ἐπειδή ἤξερε ὅτι γι᾿ αὐτούς πού διάλεξαν νά ζοῦν σύμφωνα μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τίποτε ἄλλο δέν βοηθᾶ τόσο πολύ στήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς καί στή διατήρησή της ὅσο ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, τί σκέφτηκε νά κάνει; Ἔδωσε ἐντολή στούς μαθητές του νά φτιάξουν ἕναν τάφο, ἀπό τή μιά γιά νά φέρνει στή μνήμη τό τέλος –γι᾿ αὐτό ἄλλωστε λέγεται “μνημεῖο”– καί ἔτσι νά τούς κάνει πιό ἐπίμονους στόν ἀγώνα καί νά τούς κεντρίζει νά κοπιάζουν περισσότερο γιά τήν ἀρετή, καί ἀπό τήν ἄλλη γιά νά θάβονται σέ αὐτόν ὅταν πεθαίνουν. Ἐπιπλέον ὅμως καί γιατί κάτι μελλοντικό ἔβλεπε καί πληροφοροῦνταν ἀπό πρίν.

Πειρασμοί.Ὄνειρα καί πλάνη-Ἡ πειρασμική θλίψη

 
«ΠEIΡΑΣΜΟΙ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Ὄνειρα καί πλάνη

«Στό γράμμα πού μοῦ στείλατε τήν Μ. Τεσσαρακοστή, μέ ρωτᾶτε ἄν μποροῦμε νά πιστεύουμε στά ὄνειρα. Καλύτερα νά μήν πιστεύουμε. Ἐάν ὁ ἐχθρός στόν ξύπνιο φέρνει πολλές ἀνόητες καί ἐπιβλαβεῖς φαντασίες, πόσο μᾶλλον στόν κοιμισμένο.

Μιά ἄσχημη σκέψι εἶναι ἕνα ἐχθρικό βέλος. Τό ρίχνει ὁ διάβολος κυρίως στήν ὥρα τῆς προσευχῆς γιά ν᾿ ἀποσπάση τόν νοῦ ἀπό τόν Θεό καί νά τόν ἀπασχολήση μέ κάτι τό ἁμαρτωλό. Ὅταν ἡ προσοχή προσηλωθῆ σ᾿ αὐτό, τότε ὁ ἐχθρός θά πλησιάσει καί θ᾿ ἀρχίσει ἕνα συστηματικό ἔργο μέσα στόν νοῦ καί στήν καρδιά.

» Ὅσο περισσότερο ἀνάξιο θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας τόσο πιό ἄξιο τόν κάνει ὁ Θεός»..

  «Αρχή του φωτισμού της ψυχής και τεκμήριο της υγείας της είναι το να βλέπει ο νους τα σφάλματά το, που είναι σαν την άμμο της θάλασσας» λέει ο όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός.

 Και ο άγιος ιεράρχης του Βορονέζ, Τύχων μας προτρέπει: «Ας γνωρίσουμε τα αμαρτήματά μας. Αυτό είναι η αρχή της μετάνοιας…Ας μετανοήσουμε ας παραδεχτούμε ότι ο εαυτός μας δεν έχει καμία αξία.

Όσο περισσότερο ανάξιο θεωρούμε τον εαυτό μας τόσο πιο άξιο τον κάνει ο Θεός. που είναι αγαθός και πολυέλαιος. Τι είναι δικό μας; μόνο η αδυναμία, η φθορά, το σκοτάδι, η κακία, η αμαρτία».

Πειρασμοί-Οἱ αἰσχροί λογισμοί

«ΠEIΡΑΣΜΟΙ»

Ἀπό τό βιβλίο «ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ»

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Οἱ αἰσχροί λογισμοί

«Θά σᾶς πῶ λίγα γιά τούς λογισμούς, τίς αἰσχρές σκέψεις. Ὅταν σταματήση ὁ ἄνθρωπος τίς ἁμαρτωλές πράξεις, ἡ πάλη του μεταφέρεται ἐσωτερικά, στήν καρδιά. Ὁ ἀγώνας γίνεται ἐναντίον κυρίως τῶν λογισμῶν. Πίσω ἀπό τούς λογισμούς ἀκολουθοῦν τά ἄπρεπα συναισθήματα. Πίσω ἀπ᾿ αὐτά οἱ πονηρές ἐπιθυμίες, ἡ συγκατάθεσις, ἡ συμφωνία, ἡ ἀπόφασις γιά τήν πραγματοποίησι τῆς ἁμαρτίας. Ἔτσι συντελεῖται ἡ ἐσωτερική ἁμαρτία. Αὐτές οἱ ἐσωτερικές κινήσεις δέν εἶναι ὅλες ἐφάμαρτες. Ἡ ἁμαρτία ἀρχίζει ἐκεῖ πού ἐμφανίζεται ἡ θέλησις, ἡ ἐπιθυμία γιά τό κακό.

Νοερά προσευχή.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

  Νοερά προσευχή

 Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, σκέφτηκα σήμερα νά δοῦμε πῶς θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά μετέχουμε στή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. Εὐθύς ἐξαρχῆς νά ποῦμε ὅτι δέν μποροῦμε μόνοι μας νά ζήσουμε τή Μεταμόρφωση, ἀλλά μόνο μετέχοντας μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού λέγεται Ἐκκλησία, γιατί ἐκεῖ θεραπευόμαστε. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας νά θεραπευθεῖ ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα, ἡ ὁποία νοσεῖ.

Κατά τούς Πατέρες, ὅλοι γεννιόμαστε ‘ψυχοπαθεῖς’, δηλαδή μέ πάθη ψυχῆς.Ὄχι μέ τήν ἔννοια τήν ψυχιατρική, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τήν πνευματική.

«Καθόλου δέν πρέπει νά θυμώνει κανείς μέ ἄνθρωπο ἤ νά βάζει τίς φωνές. Τί γεννᾶ τόν θυμό, καί τί τόν θεραπεύει.»

   Τοῦ ἀββά Κασσιανοῦ

  Αὐτός πού θέλει νά ἀγωνιστεῖ στόν πνευματικό ἀγώνα σύμφωνα μέ τούς κανόνες, ἄς εἶναι ξένος ἀπό κάθε ἐλάττωμα ὀργῆς καί θυμοῦ, καί ἄς ἀκούσει τί ἐντολή τοῦ δίνει τό “σκεῦος τῆς ἐκλογῆς”1, ὁ Παῦλος: «Κάθε ἔχθρα καί ὀργή καί θυμός καί κραυγή καί βλασφημία», λέει, «νά φύγει μακριά ἀπό ἐσᾶς, μαζί μέ κάθε κακία»2. Μέ τό νά πεῖ “κάθε…”, δέν μᾶς ἄφησε καμιά ἀφορμή θυμοῦ, εἴτε ὡς ἀναγκαία εἴτε ὡς εὔλογη.
Ὅποιος λοιπόν θέλει νά διορθώσει τόν ἀδελφό του πού σφάλλει, ἤ νά τοῦ ἐπιβάλει κάποια τιμωρία, ἄς φροντίσει νά κρατήσει τόν ἑαυτό του ἀτάραχο, μήν τυχόν, θέλοντας νά γιατρέψει ἄλλον, ἀρρωστήσει ὁ ἴδιος, καί ἔτσι τοῦ ποῦν τό γνωστό ρητό τοῦ Εὐαγγελίου: «Γιατρέ, γιάτρεψε τόν ἑαυτό σου»3 καί ἐπίσης:

Ἡ ἀλληλεπίδραση τῆς ψυχῆς μέ τό περιβάλλον_Ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου_mp3

 

Π. Σάββας 2011-03-12_Ἡ ἀλληλεπίδραση τῆς ψυχῆς μέ τό περιβάλλον_Ἀνθρωπολογία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-03-2011 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
http://www.hristospanagia.gr/?p=52509 

Μετάνοια-Ἐξομολόγηση_Ψυχίατρος ἤ Πνευματικὸς _mp3

 

Π. Σάββας 2016-03-09_Μετάνοια-Ἐξομολόγηση_Ψυχίατρος ἤ Πνευματικὸς _Ι.Ν. Ἁγίου Χαραλάμπους Κατερίνης_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 11-08-2010 (Σύναξη στόν Ι.Ν. Ἁγίου Χαραλάμπους Κατερίνης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=52504 

«Ὅπως φροντίζει ἕνας πατέρας γιά τό παιδί του, ἔτσι φροντίζει καί ὁ Χριστός γιά τό σῶμα ἐκείνου πού….»

Τοῦ ἀββᾶ Ἰσαάκ
Ὅπως τό σύννεφο κρύβει τό φῶς τοῦ ἡλίου καί τῆς σελήνης, ἔτσι καί οἱ ἀναθυμιάσεις τῆς κοιλιᾶς κρύβουν τή σοφία τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν ψυχή. Ὅπως φουντώνει ἡ φωτιά στά ξερά ξύλα, ἔτσι καί τό σῶμα ὅταν ἡ κοιλιά εἶναι γεμάτη.

Ὅπως ἡ συνεχής ρίψη ξύλων φουντώνει τίς φλόγες τῆς φωτιᾶς, ἔτσι καί ἡ ποικιλία τῶν τροφῶν τίς ὁρμές τοῦ σώματος.

Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ δέν κατοικεῖ σέ φιλήδονο σῶμα, καί ὅποιος ἀγαπᾶ τό σῶμα του, δέν θά ἀξιωθεῖ νά λάβει τή χάρη τοῦ Θεοῦ.

«Σχετικά μέ τή φιλαυτία»

  ΥΠΟΘΕΣΗ ΙΔ΄(14)

 Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα

 Αὐτός πού φοβᾶται μήν τυχόν ἀρρωστήσει σωματικά, δέν φτάνει στήν κατάσταση πού ταιριάζει στήν ἀνθρώπινη φύση, οὔτε μπορεῖ νά ἀποκτήσει τίς ἀρετές. Ἄν ὅμως κανείς, σέ κάθε κόπο του, καταφεύγει στόν Θεό, ὁ Θεός ἔχει τή δύναμη νά τόν ξεκουράσει. Ἄν ὁ Γεδεών δέν ἔσπανε τίς στάμνες, δέν θά ἔβλεπε τό φῶς τῶν πυρσῶν¹. Ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος, ἄν δέν καταφρονήσει τό σῶμα του, δέν θά δεῖ τό φῶς τῆς Θεότητας.

Ἡ χαρὰ τῆς ἄσκησης_mp3

 

Π. Σάββας 2015-02-22_Ἡ χαρὰ τῆς ἄσκησης_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-02-2015 (Ὁμιλία στὴν ἀρχὴ τῆς μεγάλης Τεσσαρακοστῆς).

http://www.hristospanagia.gr/?p=52430 

«Ὁ ἀββάς Ἀγάθων εἶπε ὅτι ὁ ἄνθρωπος πού ὀργίζεται, καί νεκρό νά ἀναστήσει, δέν εἶναι δεκτός ἀπό τόν Θεό»

Ἀπό τό Γεροντικό
Εἶπε ὁ ἀββάς Ποιμήν:

 «Δέν ὑπάρχει μοναχός μεμψίμοιρος·

δέν ὑπάρχει μοναχός πού ἀνταποδίδει τό κακό·
δέν ὑπάρχει μοναχός πού ὀργίζεται».

  Ἔννοοῦσε ὅτι ὅσοι ἔχουν αὐτά τά ἐλαττώματα δέν εἶναι μοναχοί, ἀκόμη καί ἄν νομίζουν ὅτι εἶναι.

 Ἕνας ἀδελφός ἔνιωσε νά ὀργίζεται ἐναντίον κάποιου, καί στάθηκε νά προσεύχεται καί νά παρακαλεῖ τόν Θεό νά τόν βοηθήσει νά δείξει μακροθυμία πρός τόν ἀδελφό καί νά ξεπεράσει τόν πειρασμό χωρίς νά βλαφτεῖ. Καί ἀμέσως εἶδε νά βγαίνει καπνός ἀπό τό στόμα του. 

Στὸν Χριστὸ ὑπάρχουν ὅλα τὰ ὡραία, τὰ ὑγιῆ_Ἅγιος Πορφύριος_mp3

 

Π. Σάββας 2016-02-18_Στὸν Χριστὸ ὑπάρχουν ὅλα τὰ ὡραία, τὰ ὑγιῆ_Ἅγιος Πορφύριος_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-02-2016 (Σύναξη στὸ Ἐνοριακὸ κέντρο Ἀμπελειῶν Πέλλης ).

http://www.hristospanagia.gr/?p=52361 

Ὅσιος Παΐσιος: Ἡ ἀδικία μαζεύει ὀργή Θεοῦ.

 

 Μεγάλη υπόθεση να έχει ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι!

Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ότι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει. Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία.

 Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους.

Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία.

Τό «κανόνι» καί ὁ Ἅγιος Παΐσιος (ἱστορία)

Το Σάββατο και την Κυριακή ο Πατήρ Παϊσιος πήγαινε να λειτουργηθή άλλοτε στο Κελλί των Δανιηλαίων και άλλοτε στη Μικρά Αγία Άννα ή πιο μακριά στην Κερασιά. Συνήθως έφευγε αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία, χωρίς να κερασθή, και σε όλους τους Πατέρες έκανε εντύπωση η ασκητική μορφή του, καθώς και τα μετρημένα λόγια του.
Όταν βοηθούσε στις πανηγύρεις των Κελλιών αυτών, είχαν την ευκαιρία να τον συναναστραφούν λίγο περισσότερο και έβλεπαν και τον αθόρυβο τρόπο, με τον οποίο διακονούσε:
«Βλέποντας τον πατέρα Παϊσιο να διακονή, έλεγε αργότερα ο π. Δανιήλ, καταλάβαινες ότι ο πνευματικός άνθρωπος ότι και να κάνει το κάνει με προθυμία. Ήταν άνθρωπος γεννημένος να ζή για τον πλησίον»

Περί θλίψεων καί πειρασμῶν (Ἀββᾱ Δωρόθεου, Ἀσκητικά).Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐπιστολή ΙΒ’

Σέ ἀδελφό πού βρίσκεται σέ πειρασμό

Τό θέμα μας ἀπόψε θά εἶναι γιά τίς θλίψεις καί γιά τούς πειρασμούς. Εἶναι ἡ συνέχεια τῶν ἐπιστολῶν τοῦ ἁγίου ἀββᾶ Δωροθέου πρός ἀνθρώπους καί μάλιστα ἀδελφούς ἐν Χριστῷ, δηλαδή μοναχούς, οἱ ὁποῖοι εἶχαν πειρασμό. Τό διευκρινίζουμε ξανά, ὅτι αὐτό πού λέει ὁ ἅγιος στούς μοναχούς, ἀφορᾶ κι ἐμᾶς. Ὁτιδήποτε λένε οἱ ἅγιοι εἶναι θεραπευτικό γιά ὅλους. Εἶναι λάθος ὁ διαχωρισμός, αὐτά εἶναι γιά τούς μοναχούς καί τά ἄλλα γιά τούς κοσμικούς. Διότι τά φάρμακα ἀπευθύνονται στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί οἱ ψυχές εἶναι ἴδιες, εἴτε εἶναι κάποιος μοναχός, εἴτε λαϊκός, εἴτε εἶναι μεγάλης ἠλικίας, εἴτε εἶναι μικρῆς ἠλικίας.

Ἀλίμονο στούς ἀπροετοίμαστους!

(Αγίου Εφραίμ του Σύρου)

Κάθε μέρα να περιμένεις τον θάνατό σου και να ετοιμάζεσαι για εκείνη την πορεία. Γιατί το φοβερό πρόσταγμα θα έρθει την ώρα που δεν το περιμένεις, και αλίμονο σε όποιον βρεθεί απροετοίμαστος. Αν μάλιστα είσαι νέος, πολλές φορές ο εχθρός σου ψιθυρίζει: «Νέος είσαι ακόμη· απόλαυσε τις ηδονές σου, και στα γεράματα μετανοείς. Γνωρίζεις βέβαια πολλούς που και εδώ απόλαυσαν τις ηδονές και έπειτα μετανόησαν και κέρδισαν τα ουράνια αγαθά. Τί θέλεις λοιπόν από αυτή την ηλικία να ταλαιπωρείς το σώμα σου; Δεν σκέφτεσαι μήπως αρρωστήσεις;»
Εσύ όμως να αντισταθείς στον εχθρό και να πεις: «Διώκτη και εχθρέ των ψυχών! Πάψε να μου ψιθυρίζεις τέτοια πράγματα.

«Περί φιλαυτίας», 1ο μέρος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:
«Περί φιλαυτίας 1^ο μέρος»

Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, μέ ὅση δύναμη καί φώτιση μᾶς δίνει ὁ Θεός, θά ἐξετάσουμε σήμερα το κύριο πάθος ἀπό τό ὁποῖο πηγάζουν ὅλα τά πάθη κατά τούς Πατέρες καί εἶναι τό πάθος τῆς φιλαυτίας, πού κυριεύει τήν ψυχή μας. Οἱ ἅγιοι Πατέρες δέν μιλοῦν γιά ἐγωισμό, ἀλλά γιά φιλαυτία. Ὁ ὅρος ἐγωισμός εἶναι νεότερος.

Οἱ ἅγιοι Πατέρες συμφωνοῦν ὅλοι στό ὅτι ἡ φιλαυτία εἶναι ἡ μητέρα καί ἡ τροφός ὅλων τῶν ἄλλων παθῶν καί τῶν κακιῶν. Ἄν ἀναλύσουμε τή λέξη φιλαυτία, σημαίνει ἀγάπη πρός τόν ἑαυτό μας. Ὁ Κύριος, στό κατά Ἰωάννη Εὐαγγέλιο, στό 12^ο κεφάλαιο στόν 25^ο στίχο, ἀναφέρθηκε σέ αὐτήν τήν ἀγάπη. Εἶχε πεῖ συγκεκριμένα «ὁ φιλῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἀπολλέσει αὐτήν καί ὁ μισῶν τήν ψυχήν αὐτοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ εἰς ζωήν αἰώνιον φυλάξει αὐτήν.». Αὐτός δηλαδή, πού ἀγαπάει τήν ψυχή του, θά τήν χάσει καί αὐτός πού μισεῖ τήν ψυχή του σέ αὐτόν τόν κόσμο, θά τήν φυλάξει στήν αἰωνιότητα.

Ἡ ἀκηδία (Jean Claude Larchet)

Η ακηδία είναι παραπλήσια της λύπης (ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ, De institutis coenobiorum), σε τέτοιο βαθμό που η ασκητική παράδοση της Δύσης της οποίας εμπνευστής είναι ο Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, ενώνει τα δύο πάθη σ’ ένα μόνο (Moralium liber). Η ασκητική παράδοση της Ανατολής, ωστόσο, τα διακρίνει. Η λατινική γλώσσα δανείζεται τον όρο acedia από την ελληνική, ενώ ο γαλλικός όρος «acedie», που προέρχεται από τον λατινικό, δυσκολεύεται πραγματικά ν’ αποδώσει νόημα ταυτόχρονα απλό και πλήρες· οι λέξεις «οκνηρία» ή «ανία», με τις «οποίες συχνά αποδίδεται, εκφράζουν μόνο κατά ένα μέρος τη σύνθετη πραγματικότητα, που ο όρος υποδηλώνει [Σ.τ.μ.: Δεν υπάρχει, αντίθετα, πρόβλημα στην ελληνική γλώσσα, όπου οι λέξεις αδιαφορία, παραμέληση, ολιγωρία αποδίδουν επαρκώς το νόημα του όρου «ακηδία»].

«Ἡ ψυχή καί ἡ θεραπεία της».Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ψυχή καί ἡ θεραπεία της»

 Μέ ὅλη αὐτήν τήν ὁρολογία περί ψυχιατρικῆς, ψυχολογίας, ψυχοθεραπείας, πού κυκλοφορεῖ, ὑπάρχει ἕνα μπέρδεμα στόν κόσμο. Αὐτές οἱ ἐπιστῆμες καί οἱ ὅροι πού ἐμπλέκονται σ’ αὐτές, ὅπως νεύρωση, ψύχωση, κατάθλιψη, ψυχαναγκαστική νεύρωση καί ἄλλοι, εἶναι πομπώδεις ὅροι, ἀλλά εἶναι ἀσαφεῖς καί δέν ἔχουν ἕνα συγκεκριμένο περιεχόμενο.

Ἀντίθετα ἡ ἐπιστήμη διακρίνεται ἀφενός μέν γιά τήν καθαρότητα, τήν ἁπλότητα καί τή σαφήνεια καί ἀφετέρου γιά τό γεγονός ὅτι ὑπάρχει μία ἐπαναληψιμότητα στό καθετί. Ὅταν ἔχουμε μιά ἐπιστημονική γνώση, ἔχουμε καταλήξει σ’ αὐτήν ἀπό ἕνα πείραμα, μία παρατήρηση καί ἀπό ἕνα ἀποτέλεσμα.

Ἡ ἰδιοτελής εὐχαριστία »προσβάλλει»τόν Θεό

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

   Κάποιοι ἔχουν τήν συνήθεια νά εὐχαριστοῦν τό Θεό µόνο τότε πού ὁ Θεός τούς δίνει, ἀλλά ὄχι καί ὅταν ὁ Θεός τούς παίρνει.
Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν τούς “χαϊδεύει”, καί ὄχι ὅταν τούς τιµωρεῖ.
Ἐπίσης Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν ὁ Θεός σάν γιατρός ἐπουλώνει τίς πληγές τους καί ὄχι ὅταν µέ κοφτερό µαχαίρι ἀφαιρεῖ τό µολυσµένο ἱστό ἀπό τό σῶµα τους.
Τέτοια ἰδιοτελῆ εὐχαριστία προσβάλλει τόν Θεό.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος γιά τούς κεκοιμημένους

  Ο Μέγας Αθανάσιος στον ωραιότατο λό­γο του για τους κοιμηθέντας γράφει:

«Μην αρνεί­σαι να προσφέρης λάδι και να ανάβης κεριά στον τάφο του, επικαλούμενος Χριστόν τον Θεόν, και αν ακόμα ο κοιμηθείς τελείωσε ευσεβώς τη ζωή του και τοποθετήθηκε στον ουρανό.

 Γιατί αυτά είναι ευπρόσδεκτα από το Θεό και προσκομίζουν μεγάλη την ανταπόδοσή του, γιατί το λάδι και το κερί είναι θυσία και η θεία λειτουργία εί­ναι εξιλέωση. Η δε αγαθοεργία φέρνει τελικά προσαύξηση σε κάθε αγαθή ανταπόδοση. Ο σκο­πός του προσφέροντος για την ψυχή κοιμηθέντος είναι ίδιος με τα όσα κάνει όποιος έχει μικρό παιδί άρρωστο και αδύναμο, για το οποίο προ­σφέρει στον ιερό ναό κεριά, θυμίαμα και λάδι με πίστη και τα χαρίζει όλα για το παιδί του.

Τα κρατάει και τα προσφέρει με τα χέρια του σαν να τα κρατάει και να τα προσφέρη το ίδιο το παιδί, ακριβώς δηλ. όπως γίνεται όταν στο βάπτισμα αποκηρύσσεται ο σατανάς από τον ανάδοχο για λογαριασμό του νηπίου.

Ψυχοθεραπευτικοί ἀκροβατισμοί: κίνδυνος γιά τήν ψυχική καί πνευματική ἰσορροπία τῶν χριστιανῶν.

Πρωτ. Ἰωάννου Φωτοπούλου.
Ι. Ἀστραπιαία ἐξάπλωση τῆς ψυχοθεραπείας.
Νομίζω εἶναι ἐντυπωσιακό καί λυπηρό τό γεγονός ὅτι ὅλο καί περισσότεροι χριστιανοί καταφεύγουν γιά προσωπική, συζυγική καί οἰκογεν ειακή βοήθεια σέ «εἰδικούς» δηλ. σέ ψυχολόγους, ψυχαναλυτές καί ψυχοθεραπευτές.
Ἀπό τήν ἴδια νοοτροπία κινούμενοι, πολλοί κληρικοί καλοῦν ψυχολόγους –ψυχοθεραπευτές γιά νά μιλήσουν στούς ἐνορίτες τους. Ἐπίσκοποι καλοῦν ἐπίσης τέτοιους «εἰδικούς» σέ ἱερατικά συνέδρια γιά νά διδάξουν νά νουθετήσουν καί νά…φωτίσουν τούς ἐφημερίους. Ἐκκλησιαστικοί σταθμοί ἔχουν ὡς ἀπαραίτητο «ορ ντέβρ» στήν πνευματική τροφή πού προσφέρουν, τήν ἐκπομπή μέ ψυχολόγο-ψυχοθεραπευτή, ἤ ἀνάγνωση βιβλίων μέ ψυχοθεραπευτικό-κατευναστικό περιεχόμενο.
Ἀκόμη καί στήν διημερίδα πού ὀργανώθηκε στό Πολιτιστικό Κέντρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς μας μέ θέμα «Συμμετοχή και αλληλεγγύη στη εκπαίδευση. Η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας» σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἀπό τούς 14 εἰσηγητές 6 ἦσαν Ψυχολόγοι-ψυχοθεραπευτές.

Θέλουν να τους γίνουν θαύματα

 Ἀγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Τον Δ’ Αιώνα ζούσε στην Αίγυπτο ένας άγιος Γέροντας, που είχε και αυτός το χάρισμα των ιαμάτων• από αυτό είχε αποκτήσει πολύ μεγάλη δόξα. Γρήγορα όμως παρατήρησε, ότι η υπερηφάνεια τον εξουσίαζε, και ότι δεν ήταν σε θέση να την νικήση με τις δικές του δυνάμεις. Και τότε με πολύ θερμή προσευχή κατέφυγε στο Θεό. Και Τον παρακάλεσε να επιτρέψη να δαιμονισθή• για να ταπεινωθή. Και ο Θεός εισάκουσε το ταπεινό αίτημα του δούλου Του. Και άφησε τον σατανά να μπη μέσα του. Ο Γέροντας άφησε τον εαυτό του σε όλες τις επιθέσεις του διαβόλου. Αυτό κράτησε πέντε μήνες. Στο διάστημα αυτό του φορούσαν ράκη.Ο κόσμος, που προηγουμένως έτρεχε σ’ αυτόν και τον δόξαζε για μεγάλο άγιο, τώρα τον εγκατέλειψε! Όλοι έλεγαν, πως τρελλάθηκε!

Θέλουν νά κάμουν θαύματα

Δύσκολο στον άνθρωπο να έχη δόξα και τιμή χωρίς ζημία στην ψυχή του^[69].
Δύσκολο όχι μόνο για τους εμπαθείς, εκείνους που αγωνίζονται να νικήσουν τα πάθη τους, αλλά και σ’ εκείνους που τα ενίκησαν• και στους αγίους. Γιατί, έστω και αν τους έδωκε ο Θεός την νίκη κατά της αμαρτίας, όμως δεν ξαναγυρίσουν στην αμαρτία και να ξαναϋποδουλωθούν στα πάθη• όπως έγινε με μερικούς, που δεν έδειξαν την απαιτούμενη νήψη και επαγρύπνηση, αλλά εθάρρησαν στον εαυτό τους, στην πνευματική τους κατάσταση!