Η απελπισία είναι η μεγαλύτερη αμαρτία. Σου λέγει «εγώ δεν μπορώ να σωθώ και μάταια προσεύχομαι».
Όχι. Εσύ να λέγεις τα εξής: «Από πού προήλθε αυτός ο λογισμός; Όχι δεν είναι σωστός. Εγώ, με την βοήθεια της Μητερούλας του Κυρίου μου, ελπίζω να σωθώ». Η θύρα του Παραδείσου είναι ανοικτή, παιδιά μου, για όλους μας. Μόνο εμείς αρκεί να θέλουμε να μπούμε μέσα. Ο Θεός δεν υποχρεώνει κανέναν. Ενίοτε σπρώχνει κάποιον με την βία, στέλνοντας του μια αρρώστια, μια συμφορά, αλλά τον ενάρετο άνθρωπο τον αγαπά ο Θεός.
Κάπου είναι γραμμένο: «Κάθε αμαρτία είναι συγχωρεμένη, αλλά η αμαρτία κατά του αγίου Πνεύματος δεν συγχωρείται στον αιώνα»… Μετά από αυτό τι σου λέγει ο λογισμός σου; Όχι! Είναι βλασφημία του νοητού εχθρού. Ο διάβολος τα κάνει αυτά. Σου φέρνει λογισμούς βλασφημίας, για να σε οδηγήσει στην απελπισία και κατόπιν να σου υπενθυμίσει ότι η βλασφημία είναι εναντίον του αγίου Πνεύματος και ουδέποτε συγχωρείται.
Όχι, παιδιά μου, αυτή η σκέψις είναι του διαβόλου. Εσείς όμως ελάτε στον Πνευματικό και πέστε του τι λογισμός ήλθε στο νου σας:
«Πάτερ, έχω λογισμούς βλασφημίας, έχω ανήθικους λογισμούς για την Κυρία Θεοτόκο, για τον Δεσπότη μας Χριστό, για τις Εικόνες, για τους μοναχούς, για τους ιερείς…».
Οι λογισμοί πρέπει να αποκαλύπτονται στον Πνευματικό ενωρίς. Τι σου κάνει η απελπισία; Έλα σου λέγει, να σε σηκώσω ψηλά.