Ἡ ζωή μετά τήν κοίμηση τοῦ ἀνθρώπου, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ζωή μετά τήν κοίμηση τοῦ ἀνθρώπου, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου
https://www.youtube.com/watch?v=WxttzoPgmwo

Ἁγίου Ἀναστασίου Σιναΐτου: περί τῶν βιαίως ἀποθνησκόντων

TOY EN ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

 Απόκρισις περί των βιαίως αποθνησκόντων*
*Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων
εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ιη’, PG 89, 500Α-513Β

 Ερώτησις: Άραγε όλοι όσοι πέφτουν από ύψος ή καλύπτονται από χώματα ή πνίγονται, το παθαίνουν αυτό από θεία απειλή και παραχώρησι ή από ενέργεια του πονηρού;

Απόκρισις: Ότι είναι ανεξερεύνητα τα κρίματα του Θεού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού, όπως λέει και η Γραφή[1], είναι φανερό. Παρά ταύτα όμως δεν είναι αλήθεια ότι όλοι όσοι πεθαίνουν με βίαιο θάνατο το παθαίνουν αυτό εξ αιτίας των αμαρτιών τους. Διότι και οι γιοι του Ιώβ, παρ’ όλο που ήταν δίκαιοι, θάφτηκαν κάτω από τα ερείπια του σπιτιού τους[2]. Αλλά και ο Χριστός μας το διδάσκει αυτό λέγοντας ότι δεν ήσαν αμαρτωλότεροι απ’ όσους κατοικούσαν την Ιερουσα­λήμ εκείνοι οι δεκαοκτώ άνδρες, πάνω στους οποίους έπεσε ο πύργος του Σιλωάμ[3]· ούτε πάλι εκείνοι των οποίων το αίμα ο Πιλάτος ανέμιξε με τις θυσίες[4].

Από αυτά λοιπόν μαθαίνουμε ότι και οι δίκαιοι πολλές φορές πεθαίνουν με βίαιο θάνατο σύμφωνα με αφανείς και άγνωστες αποφάσεις του Θεού, οι οποίες οφείλονται σε τρεις λόγους:

Περί μνήμης θανάτου_mp3

 

Π. Σάββας 2008-03-30 ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ ΘΑΝΑΤΟΥ_ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΑΣ_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-03-2008 (Σύναξη Κυριακῆς).

http://www.hristospanagia.gr/ 

Ἡ Κοίμησις τοῦ παραλυτικοῦ τοῦ Σερβούλου. ΠΕΡΙ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

  Η Κοίμησις του παραλυτικού του Σερβούλου

        

   Πρέπει ακόμα να γνωρίζουμε, πώς  συχνά, όταν εξέρχονται οι ψυχές των εκλεκτών, συνηθίζουν να ηχούν γλυκές ωδές ουρανίου αίνου, ούτως ώστε, ακούγοντας τες αυτοί με ευφροσύνη, να μην αφήνονται να αισθανθούν την ρήξη του δεσμού ανάμεσα στη σάρκα και την ψυχή•

            Σχετικά με αυτό θυμάμαι πώς και στις Ομιλίες στο Ευαγγέλιο  διηγήθηκα, πώς στην στοά, πού οδηγεί τούς προσερχόμενους στην εκκλησία τού μακαρίου Κλήμεντος  υπήρξε κάποιος, ονόματι Σέρβουλος τον όποιο δεν αμφιβάλλω πώς κι εσύ θυμάσαι. Ήταν βέβαια φτωχός στην περιουσία, αλλά πλούσιος στην αξία, και μια μακροχρόνια αρρώστια τον είχε καταεξαντλήσει: Από τότε δηλαδή πού μπορούσαμε να τον ξέρουμε μέχρι το τέλος της ζωής του ξάπλωνε εκεί παράλυτος. Τί να πω πώς δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος, αφού ούτε ποτέ να ανασηκωθεί στο κρεβάτι ή να ανακαθίσει δεν είχε την δύναμη, ποτέ δεν μπόρεσε να φέρει το χέρι στο στόμα του, ποτέ να γυρίσει στην άλλη πλευρά.

Τὸ πένθος στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ τὸ πένθος στὸν κόσμο

…Ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ παραβρέθηκα σὲ ἁγιορείτικη κηδεία καὶ μάλιστα γνωστοῦ καὶ σεβαστοῦ μου προσώπου, παραξενεύτηκα γιὰ τὸ ὅτι, καθ’ ὅλη τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία καὶ τὴν πρὸς τὸ κοιμητήρι λιτάνευσι καὶ τὴν τῆς ταφῆς κανεὶς δὲν ἔδειχνε ὅτι πενθῆ καὶ κανένα δὲν εἶδα νὰ κλαίη, νὰ δακρύζη, νὰ δείχνη λυπημέος.

Σὲ κάποιες στιγμές, ἀπὸ ἐγκόσμια συνήθεια ὡς φαίνεται, μοῦ ἦρθε αὐθόρμητα κόμπιασμα στὸ λαιμὸ καὶ λίγο ἀκόμα θὰ ξέσπαγα σὲ λυγμοὺς καὶ θὰ καταντοῦσα στὰ ἐπακόλουθά των. Γρήγορα ὅμως κατάλαβα πὼς ὅλοι οἱ κύκλω μου θὰ ἄφηναν τὸν νεκρὸ καὶ θὰ ἔστρεφαν τὰ βλέμματα πρὸς ἐμένα. «Ἔπνιξα» λοιπὸν κι ἐγὼ τὰ πάντα μέσα μου καὶ παρίστανα τὸν ψύχραιμο καὶ λιθοκάρδιο.

Ὁράματα τῶν μελλοθανάτων

ΟΡΑΜΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΩΝ.

Η ψυχή του Πρόβου επίσκοπου της πολιτείας Ρεάτε.

Πάνω στο ίδιο θέμα να μην αποσιωπήσω αυτό, πού συνήθιζε να μού διηγείται ο δούλος του Παντοδυνάμου Θεού Πρόβος , ο οποίος τώρα βρίσκεται στην πόλη μας στο μοναστήρι που καλείται του Ρενάτου , για τον Πρόβο  τον θείο του, επίσκοπο της πολιτείας Ρεάτε : Έλεγε πώς, όταν πλησίαζε το τέλος της ζωής του, επλήγη από πολύ βαριά ασθένεια. Ο πατέρας του, ονόματι Μάξιμος, αποστέλλοντας υπηρέτες στα περίχωρα έσπευσε να συγκεντρώσει γιατρούς, μήπως τυχόν μπορέσει να δώσει θεραπεία στην αρρώστια του. Αλλά σαν μαζεύτηκαν από παντού από τούς γειτονικούς τόπους οι γιατροί, μόλις έπιασαν τον σφυγμό του εξανήγγειλαν πώς σύντομα επρόκειτο να γίνει η έξοδός του.

Όταν κόντευε πια η ώρα της τράπεζας και η ώρα ήταν

μάλλον περασμένη, ο αξιοσέβαστος επίσκοπος, μεριμνώντας περισσότερο για εκείνων την υγεία παρά για την δικιά του  παρότρυνε όσους παρευρίσκονταν να ανέβουν μαζί με τον γέροντα πατέρα του στον πάνω όροφο του επισκοπείου και εκεί να φάγουν για να αναλάβουν δυνάμεις μετά την δουλειά τους Όλοι λοιπόν ανέβηκαν στο οίκημα. Μοναχά ένα μικρό παιδάκι απέμεινε, για το οποίο ο Πρόβος, πού προαναφέραμε, διαβεβαιώνει πώς ζει ακόμα σήμερα.

«Μακαρία ἡ ὁδός…»

 

     Ὁ Ὅσιος Ἀμβρόσιος τῆς Ὄπτινα

  Χαριτωμένος ἦταν ὁ στάρετς ὅταν ἔκανε παρατηρήσεις στήν ζωή του. «Ἐγώ», ἔλεγε, «μέσα στήν πολυκοσμία γεννήθηκα καί μέσα στήν πολυκοσμία ζῶ». Καί πρόσθετε προφητικά: «Ἔτσι καί μέσα στήν πολυκοσμία θά κοιμηθῶ». Πράγματι! Τίς τελευταῖες του ὧρες ἦταν περιστοιχισμένος ἀπό πλῆθος κόσμου. Ἄλλοι μέσα στό κελλί του, ἄλλοι – οἱ περισσότεροι – ἔξω ἀπό τήν πόρτα, ἄλλοι στόν Ναό ὅπου προσεύχονταν γιά τήν ἀνάρρωσί του, ἄλλοι ἐρχόμενοι ἀπό τήν Ὄπτινα καί ἄλλοι ἀπό διάφορες ἀποστάσεις πολλῶν βερστίων.

 Στά ξημερώματα τῆς 10ης Ὀκτωβρίου, ἡμέρας Πέμπτης, ὁ στάρετς φαινόταν ἐντελῶς ἐξασθενημένος. Τώρα πιά οὔτε τά μάτια μποροῦσαν ν᾿ ἀτενίζουν ψηλά οὔτε τά χείλη νά ψιθυρίζουν προσευχές, ἐνῶ ὁ σφυγμός του γινόταν ὅλο καί περισσότερο ἀσθενικός. «Ποῦ πηγαίνεις, πάτερ Ἰωσήφ»; ἀκούσθηκαν σέ μιά στιγμή μερικές ἀνησυχητικές ἐρωτήσεις. Ὁ ἐπιστήθιος μαθητής τοῦ π. Ἀμβροσίου ἀναχωροῦσε βιαστικά γιά τήν Σκήτη.

Οἱ τελευταῖες στιγμές τῆς Παναγίας

 

Ιωάννου του Γεωμέτρη

Η Μητέρα του Θεού λοιπόν έδειξε στους Αποστόλους, που ήδη το γνώριζαν, το σύμβολο της αναχωρήσεώς της, το φοίνικα, τους μετέδωσε επίσης ευλογία και ανάλογη παρηγοριά και αφού τους μίλησε για την έξοδο της και τους προθυμοποίησε για το κήρυγμα, τους είπε με λίγα λόγια ολόκληρη την οικονομία της αποστολής τους. Έπειτα ασπάσθηκε τον Πέτρο και τους άλλους Αποστόλους, “χαίρετε”, λέγοντας, “τέκνα και φίλοι και μαθηταί του Υιού και Θεού μου και να αισθάνεστε ευτυχείς, που αξιωθήκατε τέτοιο δάσκαλο και Δεσπότη και να υπηρετείτε τέτοια μυστήρια και να μετέχετε των διωγμών και των παθημάτων του, για να γίνετε κοινωνοί της δόξας και της Βασιλείας Του”.

Αφού τους μίλησε για τα τελευταία γεγονότα, τους ζήτησε να ψάλλουν τους επιτάφιους ύμνους, ενώ Εκείνη άρχισε τις προς τον Θεό ευχαριστίες της.
Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ«Σε ευλογώ”, έλεγε, “Δέσποτα και Θεέ και Υιέ του Θεού του προανάρχου σου Πατρός και δικέ μου υιέ, της δούλης σου, για  την φιλανθρωπία σου.

Ἐκοιμήθη ὁ Ρουμάνος στάρετς π.Ἰουστῖνος Πίρβου

 

Ἐκοιμήθη ὁ Ρουμάνος στάρετς π. Ἰουστῖνος Πίρβου
Τὴν Κυριακὴν 16 Ἰουνίου 2013 ἐκοιμήθη ὁ π. Ἰουστῖνος Πίρβου, ἕνας ἀπὸ τοὺς μεγαλυτέρους συγχρόνους στάρετς. Ὁ π. Ἰουστῖνος ὑπῆρξε μεγάλος Πνευματικὸς Πατέρας καὶ καθοδηγητὴς χιλιάδων Ρουμάνων.
Ἐγεννήθη εἰς τὸ χωρίον Πέτρου Βόδα τὴν 10ην Φεβρουαρίου 1919, ἐκάρη μοναχὸς εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Ντουράου τὸ 1936, συμμετεῖχεν ὡς ἐφημέριος εἰς τὸ Ἀνατολικὸν Μέτωπον τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ τὸ 1948 ἕως τὸ 1964 ἐφυλακίσθη διὰ δραστηριότητα ἐναντίον τοῦ κομμουνισμοῦ καὶ τοῦ ἀθεϊσμοῦ.
Ὅταν ἀπεφυλακίσθη, μεταξὺ 1966 – 1975 ἔζησεν εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Σέκου καὶ κατὰ τὸ διάστημα 1975 – 1991 εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν Μπίστριτσα (νομὸς Νεάμτς). Τὸ Φθινόπωρον τοῦ 1991 ἔθεσε τὸ θεμέλιον λίθον τῆς Ἱ. Μονῆς Πέτρου Βόδα καὶ τὸ 1999 τῆς γυναικείας Ἱ. Μ. Πάλτιν.
Ἦτο γνωστὸς διὰ τὴν προσήλωσίν του εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Παράδοσιν καὶ διὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἦτο πνευματικὸς περίπου 1500 μοναχῶν. Εἶναι χιλιάδες οἱ ἄνθρωποι, ποὺ ἐπήγαιναν νὰ ἐξομολογηθοῦν, νὰ συμβουλευθοῦν καὶ νὰ πάρουν τὴν εὐχήν του. Παρὰ τὴν ἡλικίαν του καὶ τὰ σοβαρὰ προβλήματα ὑγείας, ποὺ εἶχε, συνέχιζε νὰ δέχεται κόσμο καθημερινῶς.

Εὐλογητός εἰ Κύριε. Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

 

Εὐλογητός εἰ Κύριε (Ψαλμ.118,12)

Ἡ κλήσις τῆς Ἁγίας Ὀρθοδοξίας 

 

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε
Ὁ ναός ἦταν γεμᾶτος ἀπό κόσμο. Εἶχε πεθάνει ὁ ἀρχιμανδρίτης Λαυρέντιος, ἄνθρωπος ἐκλεκτός καί φιλάνθρωπος, πολύ ἀγαπημένος ἀπ᾿ ὅλους καί εἶχαν ἔλθει νά τόν ἰδοῦν γιά τελευταία φορά. Τώρα εὑρισκόταν στό νεκροκράββατο, στήν μέση τῆς ἐκκλησίας καί οἱ μοναχοί ὁλόγυρά του.
Ἦλθε σιωπηλός καί ὁ Καθηγούμενος μέ θλιμμένο τό πρόσωπο γιά τόν ἀγαπητό του φίλο. Ἐπῆγε στό στασίδι του κι ἀμέσως ἕνας μεγάλος ἀριθμός ἀπό ἱερομονάχους καί διακόνους ἄρχισε τήν νεκρώσιμο ἀκολουθία.
Στό προσκέφαλο τοῦ κεκοιμημένου, ἕνας μοναχός πού φοροῦσε μανδύα καί καλυμμαύχι, ἄρχισε νά διαβάζη τό 17ο Κάθισμα: Μακάριοι οἱ ἄμωμοι οἱ ἐν ὁδῶ…».
Ταυτοχρόνως, ἀπό τόν δεξιό χορό ἀκούεται ἀργά καί σιγανά μία χαμηλή ψαλμωδία: «Εὐλογητός εἶ, Κύριε…». Σάν ἕνας ἀντίλαλος ἐπαναλαμβάνει ὁ ἄλλος χορός: «Εὐλογητός εἶ, Κύριε…».

Ἡ λύπη γιά τήν κοίμηση τῶν οἰκείων μας

Η ΛΥΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ ΜΑΣ.

Γράφεια ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος στούς Θεσσαλονικεῖς (Α΄ Θεσσ. 4, 13) : «Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα».

«Δέν θέλουμε ἀδελφοί μου νά ἀγνοεῖτε τά σχετικά, (ὄχι μέ τούς νεκρούς, ἀλλά) μέ τούς κεκοιμημένους (ἀφοῦ γιά τόν Χριστιανό ὁ θάνατος εἶναι ὕπνος καί ὄχι ἀφανισμός), γιά νά μήν λυπᾶσθε ὅπως καί οἱ μή Χριστιανοί πού δέν ἔχουν ἐλπίδα αἰώνιας ζωῆς κοντά στόν Χριστό». Τούς παρηγορεῖ ἔτσι τήν λύπη, τήν ἀθυμία κάνοντας τους λόγο, εἰδικά μάλιστα τώρα, πού βρίσκονται σέ τόσο μεγάλη θλίψη, γιά τήν Ἀνάσταση.

Ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς μας ἀπό τό σῶμα

 

Τού Σεβ. Μητρ. Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου Βλάχου

 Το κεφάλαιο αυτό νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό, γιατί αποτελεί την βάση των όσων πρέπει να γνωρίζουμε για την ψυχή και την μετά θάνατον ζωή της. θα δούμε, λοιπόν, εδώ τι είναι ή ψυχή, πώς δημιουργείται, πώς χωρίζεται από το σώμα δια του θανάτου, που βρίσκεται, πώς μετά την έξοδο της από το σώμα διατηρείται ή υπόσταση του ανθρώπου, τι είναι τα τελώνια για τα όποια γίνεται λόγος στα πατερικά κείμενα, και άλλες αλήθειες. Γι’ αυτό και ελέχθη προηγουμένως ότι το κεφάλαιο αυτό είναι αρκετά σημαντικό, και αποτελεί την δάση του γενικού θέματος «η ζωή μετά τον θάνατο».

1. Ορισμός της ψυχής

Δεν πρόκειται να παραμείνουμε πολύ στο σημείο αυτό, γιατί τα περί ψυχής μπορεί ο αναγνώστης να ανατρέξει και να τα μελετήσει σε άλλα κείμενα μου1. Εδώ πρέπει να σημειωθούν τα πλέον απαραίτητα πού μας εισαγάγουν στο θέμα μας.