Ἐντονότατη διαμαρτυρία πρός τήν κυβέρνηση γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν,18-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἐντονότατη διαμαρτυρία πρός τήν κυβέρνηση γιά τό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν,18-3-2020, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com

Σκοπός τῆς ζωῆς: ἡ Θέωση, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Σκοπός τῆς ζωῆς: ἡ Θέωση»

Ὁμιλία στίς 3-7-2017

Καλησπέρα σας! Τό θέμα μας σήμερα εἶναι «ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου: ἡ Θέωση». Δηλαδή θά ποῦμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιατί ὑπάρχουμε, γιατί ζοῦμε. Ἔχουμε ὑπόψη μας ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι εἶπε ὁ Θεός: «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26). Λέει ὁ Θεός, ποιήσωμεν, ἄς κάνουμε, ἄς φτιάξουμε δηλαδή ἄνθρωπο, κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν, σύμφωνα μέ τήν δική Μας εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν. Λέει «ποιήσωμεν», ἐνῶ ξέρουμε ὅτι εἶναι ἕνας Θεός.

– Γιατί λέει «ποιήσωμεν» καί δέν λέει ποιήσω, θά κάνω ἐγώ δηλαδή;

Λέει «θά κάνουμε». Αὐτό φανερώνει τό Τριαδικό τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι ἕνα πρόσωπο, εἶναι τρία Πρόσωπα, ἀλλά εἶναι ἕνας Θεός. Δέν εἶναι πολλοί θεοί, γιατί ἔχουνε τήν ἴδια φύση, τήν ἴδια οὐσία δηλαδή καί ἔχουν καί τήν ἴδια ἐνέργεια. Ταυτίζονται, ἀλλά εἶναι καί ξεχωριστά. Εἶναι καί ἕνα, εἶναι καί τρία. Τρία Πρόσωπα, ἕνας Θεός. Γι’ αὐτό, λοιπόν, λέει ποιήσωμεν» καί δέν λέει ποιήσω. Εἶναι κατά κάποιο τρόπο μία σύσκεψις πού κάνει ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἀποφασίζουν νά φτιάξουν τόν ἄνθρωπο. Καί προσέξτε, γιά ὅλη τήν δημιουργία, γιά τά βουνά, γιά τά ἀστέρια, γιά τίς θάλασσες, γιά τά ζῶα, γιά τά φυτά… ὁ Θεός δέν εἶπε «ποιήσωμεν», ἀλλά εἶπε καί ἔγιναν. Δηλαδή μόνο μέ τόν λόγο Του ἔφτιαξε ὅλα αὐτά. Γιά τόν ἄνθρωπο εἶπε «ποιήσωμεν», δηλαδή θά τόν φτιάξουμε. Καί μετά, λέει, πῆρε χῶμα καί ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Δηλαδή ἔκανε γιά τόν ἄνθρωπο κάτι ξεχωριστό πού δέν ἔκανε γιά κανένα ἄλλο ἀπό αὐτά πού ὑπάρχουν. Ἔκανε μιά ἰδιαίτερη δημιουργική πράξη.

«Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ζωή στήν Ἐκκλησία εἶναι ζωή στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ»

Ὁμιλία στίς 08-07-2015

Σκέφτηκα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά ποῦμε σήμερα μερικά χαρακτηριστικά τῆς ζωῆς μας μέσα στήν Ἐκκλησία. Γιά νά ἐντοπίσουμε αὐτά τά χαρακτηριστικά, θά ἐξετάσουμε τήν ζωή τῶν ἁγίων μας γιατί εἴπαμε οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ παρουσία τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας καί οἱ Ἅγιοι εἶναι οἱ ἀληθινοί ἄνθρωποι, οἱ φυσιολογικοί ἄνθρωποι. Εἶναι οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι πραγματοποίησαν – πραγμάτωσαν τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουν. Ὁ σκοπός γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουμε ἔχει τεθεῖ ἀπό τόν Θεό. Εἶναι τό «καθ’ ὁμοίωσιν», νά ὁμοιάσουμε στόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος «κατ’ εἰκόνα» καί «καθ’ ὁμοίωσιν» Θεοῦ. Τό «κατ’ εἰκόνα» εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού ἔχουμε πάρει. Τό «καθ’ ὁμοίωσιν» εἶναι αὐτό πού πρέπει νά γίνουμε, νά ὁμοιάσουμε στόν Θεό σέ ὅσο γίνεται τελειότερο βαθμό, πού σημαίνει νά ἔχουμε μία κοινωνία καί μία ἕνωση μέ τόν Θεό. Ὁπότε ἕνα βασικό χαρακτηριστικό τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανοῦ, πού πραγματώνει τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχει, τό «καθ’ ὁμοίωσιν», εἶναι νά ἔχει αὐτή τήν συνεχή κοινωνία μέ τόν Θεό.

– Πῶς γίνεται ἡ συνεχής κοινωνία μέ τόν Θεό;

Μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή. Καί ὄχι μόνο, μέ τό νά εἶναι ὁ νοῦς συνεχῶς στόν Θεό, μέ τήν μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τῶν Ἁγίων Πατέρων καί γενικά ὅλη μας ἡ ὕπαρξη: ὁ νοῦς, ἡ σκέψη, ἡ καρδιά, τά συναισθήματα, οἱ ἐπιθυμίες, ἀκόμα καί οἱ σωματικές μας δυνάμεις, τά πάντα νά δίνονται στήν προσπάθεια νά ἑνωθεῖ καί νά κοινωνήσει ὁ ἄνθρωπος μέ τόν Θεό. Νά τά προσφέρουμε δηλαδή ὅλα στόν Θεό. Εἶναι οὐσιαστικά ἡ πρώτη ἐντολή. Ρώτησαν τόν Χριστό μας: «Ποία εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἐντολή μέσα στόν νόμον; Καί ὁ Χριστός ἀπάντησε: νά ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου» (Μαρκ. 12,28-30). Ὅλη ἡ προσπάθεια αὐτή φανερώνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος θέλει νά μοιάσει στόν Θεό. Τότε πραγματώνει τόν σκοπό του, ὅταν προσπαθεῖ συνεχῶς νά κατευθύνει ὅλη του τήν ὕπαρξη στόν Θεό.

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία καί μόνη Ἀληθινή Ἐκκλησία, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Μία καί μόνη Ἀληθινή Ἐκκλησία, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-3-2017 (Κήρυγμα)Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://HristosPanagia3.blogspot.gr
 

http://www.hristospanagia.gr/?p=64112

Τά δύο εἴδη τῆς θεοπνευστίας εἶναι ὁ φωτισμός καί ἡ θέωση ~ π. Ἰ. Ρωμανίδης

 

Η θεόπνευστη θεολογία των Πατέρων

Τα δύο είδη της θεοπνευστίας είναι ο φωτισμός και η θέωση

π. Ι. Ρωμανίδης ~ Εμπειρική Δογματική

Τα συγγράμματα των Πατέρων είναι θεόπνευστα, επειδή γράφηκαν από θεοπνεύστους άνδρες. Η θεοπνευστία στην περίπτωση αυτή δεν είναι κατά γράμμα, αλλά οι Άγιοι είχαν φθάσει στον φωτισμό και την θέωση και, όταν ομιλούσαν για δογματικά ζητήματα, ομιλούσαν εκ πείρας και αυτό λέγεται θεοπνευστία. Τα δύο είδη της θεοπνευστίας είναι ο φωτισμός και η θέωση.
Θεωρούνται και τα συγγράμματα των Πατέρων ως θεόπνευστα, όχι μόνον τα συγγράμματα της Αγίας Γραφής. Λέγοντας όμως θεοπνευστία, εδώ πρέπει να ξεχωρίσουμε πρώτα – πρώτα σε ποια θέματα μπορεί να είναι κανείς θεόπνευστος, μέχρι πού φθάνει η θεοπνευστία.

Μόνο ἡ Ἐκκλησία μᾶς θεραπεύει ἀληθινά. Μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό τά πάθη καί τήν κατάθλιψη

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ 

 Ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως καί κατόπιν, ἡ Ἐκκλησία διά τοῦ Χριστοῦ θεραπεύει τόν ἄνθρωπο. Ἀλλοίμονο!… Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δέν φυλάξαμε τόν θησαυρό τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καί τοῦ Ἁγίου Χρίσματος. Πέσαμε οἰκτρά στό βόθρο τῆς φιλαυτίας, τῆς φιληδονίας, τῆς φιλαργυρίας καί τῆς κενοδοξίας. Αἰτία τῆς πτώσης μας ἡ κακή χρήση τοῦ αὐτεξουσίου, τῆς ἐλευθερίας μας. Ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε στήν φιλαυτία, στόν ἐγωισμό. Ἡ λήθη τοῦ Θεοῦ, ἡ ἄγνοια καί ἡ ραθυμία μᾶς κυρίευσαν.

Ὁ Γέρων Γαβριὴλ τοῦ Ἁγίου Ὄρους «ξεσκεπάζει» ὅλες τίς αἱρέσεις τοῦ παπισμοῦ καὶ ἐξηγεῖ γιατὶ ὁ Πάπας εἶναι πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου

 

   ΕΚ ΤΟΥ Ι. ΚΟΥΤΛΟΥΜΟΥΣΙΑΝΟΥ ΚΕΛΛΙΟΥ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ὁ Γέρων Γαβριὴλ τοῦ Ἁγ. Ὄρους «ξεσκεπάζει» ὅλας τὰς αἱρέσεις τοῦ παπισμοῦ καὶ ἐξηγεῖ διατὶ ὁ Πάπας εἶναι πρόδρομος τοῦ Ἀντιχρίστου

Μία ἀποκαλυπτικὴ συνομιλία, εἰς τὴν ὁποίαν τονίζει ὅτι ὁ Παπισμὸς δὲν ἔχει μυστήρια, διότι δὲν εἶναι Ἐκκλησία. Χαρακτηρίζει τὸν Πάπαν Πρύτανιν ὅλων τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν, νοθευτὴν τῶν ὀρθῶν δογμάτων τῆς Πίστεως, καινοτόμον καὶ μεταρρυθμιστὴν τῶν Ἀποστολικῶν καὶ Πατερικῶν παραδόσεων. Διατὶ Πατριάρχαι, Ἀρχιεπίσκοποι καὶκληρικοὶ παραβιάζουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας, τὰς ἀποφάσεις τῶν Οἰκουμενικῶν καὶ Τοπικῶν Συνόδων.

Αἱ λειτουργικαὶ φιέσται τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μετὰ τῶν Παπικῶν ὑπενθυμίζουν τὸ Ἰουδαϊκὸν συνέδριον τοῦ Καϊάφα. Δὲν ὀφείλομεν ὑπακοὴν εἰς τοὺς πνευματικούς μας, ὅταν οὗτοι δὲν ὀρθοτομοῦν τὸν λόγον τῆς Ἀληθείας.

Ἡ συνομιλία:

Παραθέτομεν κατωτέρω ὁλόκληρον τὴν συνομιλίαν, ἡ ὁποία ἐπραγματοποιήθη τὴν 18ην Νοεμβρίου εἰς τὴν Πυλαίαν Θεσσαλονίκης. Αὕτη ἔχει ὡς ἀκολούθως:

Ἀββᾶ Δωροθέου Η‘ Διδασκαλία ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ

 

 Η΄Διδασκαλία

  ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ

  ἈββᾶΔωροθέουἔργαἀσκητικά

Ἕνας ἀπό τούς Πατέρες, ὁ Εὐάγριος, εἶπε ὅτι οἱ μοναχοί δέν πρέπει νά ὀργίζονται ἤ νά στενοχωροῦν κανέναν. Καί πάλι εἶπε: Ἄν κάποιος χαλιναγωγήσει τό θυμό, χαλιναγωγεῖ τούς δαίμονες. Ἄν ὅμως ἔχει νικηθεῖ ἀπ’ αὐτό τό πάθος, εἶναι τελείως ξένος ἀπό τή μοναχική ζωή[1] καί ἄλλα σχετικά.Τί λοιπόν πρέπει νά ποῦμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας, πού δέν σταματᾶμε μόνο στό θυμό καί στήν ὀργή, ἀλλά πολλές φορές φτάνουμε καί μέχρι τή μνησικακία; Τί ἄλλο, παρά τό νά πενθήσουμε γι’ αὐτή τήν ἐλεεινή καί ἀπάνθρωπη κατάστασή μας. Ἄς κρατήσουμε λοιπόν ἄγρυπνα τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἀδελφοί μου, καί ἄς βοηθήσουμε¸‘μετά Θεόν’ τούς ἑαυτούς μας, γιά νά γλυτώσουμε ἀπό τήν πίκρα αὐτοῦ τοῦ καταστρεπτικοῦ πάθους.Γιατί συμβαίνει πολλές φορές νά βάζει κανείς μετάνοια στόν ἀδελφό του -ὅταν φυσικά ψυχρανθοῦν ἤ στενοχωρηθοῦν μεταξύ τους- καί νά παραμένει καί μετά τή μετάνοια λυπημένος καί ἔχοντας λογισμούς ἐναντίον του. Δέν πρέπει αὐτός πού πολεμιέται ἀπό τούς λογισμούς ν’ ἀδιαφορήσει γιά τό θέμα, ἀλλά ἀμέσως νά τούς σταματήσει. Γιατί αὐτό εἶναι μνησικακία. Καί εἶναι ἀνάγκη νά προσέξει μέ ἄγρυπνη φροντίδα, νά μετανοήσει, ν’ ἀγωνιστεῖ, ὅπως εἶπα, γιά νά μήν μείνει πολύ καιρό μ’ αὐτούς τούς λογισμούς καί κινδυνεύσει.

Ἡ τελευταῖα παρακαταθήκη τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου

του θεολόγου-φιλολόγου Κωνσταντίνου Νούση, στο Amen.gr

Στο τεύχος Απριλίου του γνωστού περιοδικού «Πειραϊκή Εκκλησία» δημοσιεύθηκε η τελευταία παρακαταθήκη του γέροντα λίγες μέρες προ της κοιμήσεώς του, την οποία μας παραδίδει ο μαθητής του μοναχός Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης και η οποία, κατά τη γνώμη μας, συνοψίζει άριστα και ανακεφαλαιώνει τη σύνολη θεολογική και εκκλησιολογική διδασκαλία του νεοφανούς Αγίου της Εκκλησίας:

«Εγώ, ο ταπεινός δούλος του Κυρίου μας ήμουν στον κόσμο και προσπαθούσα ό,τι μπορούσα να κάνω στον κόσμο, αλλά είδα τον κόσμο τι ήταν.

Εγώ, ο ταπεινός δούλος του Κυρίου και Θεού μας, Ορθόδοξος, της Τρισυποστάτου Θεότητος πιστός δούλος και από μικρό παιδί στο Άγιον Όρος, για να σώσω την ψυχή μου και να ευχηθώ για όλο τον κόσμο, ο Θεός να τον φωτίσει, να ευνοήσει και όλοι να τραβήξουμε προς τον Θεό να ενωθούμε, διότι μόνο στον Θεό θα μπορέσουμε να σωθούμε.

Ἡ προσευχή μέ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, μέρος β’

 μέρος β΄

Γνωρίζουμε πολύ καλά, ἀπό τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, πώς πίστις ἄεργος (δηλαδή πίστις χωρίς ἔργα) «νεκρά ἐστιν» (Ἰακ. Β΄: 26) ἀλλά καί «ἔργα ἄπιστα» (δηλαδή χωρίς πίστι) δέν λυτρώνουν οὔτε καί σώζουν τόν ἄνθρωπο. Μέ τήν λέξι “ἔργα” δέν ἐννοοῦμε ἁπλᾶ καί μόνον τίς ἐξωτερικές καλές πράξεις –ἀπό τίς ὁποῖες μποροῦμε νά κάνουμε πολλές– ἀλλά κυρίως τήν πνευματική ζωή, πού εἶναι καρπός τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Καί «καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐστιν ἀγάπη, χαρά εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις πρᾳότης, ἐγκράτεια» (Γαλ. Ε΄: 22-23) καί ἀμέτρητες ἄλλες ἀρετές. Ἔτσι καταλαβαίνουμε πώς δέν μποροῦμε νά ζήσουμε «ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ» χωρίς τήν πραγματική πίστι. Οὔτε πάλι μποροῦμε νά πιστέψουμε πράγματικά στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν Ἐκκλησία Του χωρίς τήν πνευματική ζωή.

Ἡ θέσις τῶν λαϊκῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν

Εφόδιον Ορθοδοξίας

Βασική Δογματική Διδασκαλία 

Τού Πρωτοπρ. Αντωνίου Γ. Αλεβιζόπουλου Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας 

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15^ο. Ἡ θέσις τῶν λαϊκῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν

1. Βασίλειον ιεράτευμα

Ο Θεός εξέλεξε τον Ισραήλ δια να τον κάμη «λαόν εκλεκτόν… Βασίλειον Ιεράτευμα και έθνος άγιον» (Έξοδος 19,5-6). «Θα ονομασθήτε», λέγει με το στόμα του Ησαΐα, «Ιερείς του Κυρίου, λειτουργοί του Θεού» (Ησαΐας 61,6).

«Είπατε εις την θυγατέρα μου Σιών:   Ιδού ο σωτήρ σου έφθασεν έχων τον μισθόν και το έργον ενώπιον του.  Και θα ονομάση τον λαόν αυτόν άγιον, λυτρωμένον από τον Κύριον.  Συ δε θα ονομασθής πόλις περιζήτητος και όχι εγκαταλελειμμένη» (Ησαΐας 62,11-12).

Αι μαρτυρίαι αύται της Παλαιάς Διαθήκης αι όποιαι αναφέρονται εις τον εκλεκτόν του Θεού είναι πολύτιμοι, διότι αποτελούν προτύπωσιν της θέσεως του νέου λαού του Θεού, δηλαδή των Χριστιανών. Τούτο, διότι ο λαός του Ισραήλ είναι η απεικόνισις της Εκκλησίας (Παράβαλλε Γαλ. 4,21-31. Ρωμαίους 4,1-25. 9,6-8).

«Και σεις», αναφέρει χαρακτηριστικώς ο Απόστολος Πέτρος, «ως ζωντανοί λίθοι, οικοδομείσθε εις οίκον πνευματικόν, ιερατείον άγιον, δια να προσφέρετε θυσίας πνευματικός ευπρόσδεκτους εις τον Θεόν δια του Ιησού Χριστού» (Α’ Πέτρ. 2,5).

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Μολδαβίας ἀντιδρᾶ δυναμικὰ στὴν προώθηση ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς χώρας ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀνήθικων νόμων

 

 Κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς Συνόδου τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τῆς Μολδαβίας στὶς 20 Ἰουνίου 2013, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Βλαδίμηρου, συζητήθηκε μία σειρὰ ἀπὸ θέματα μείζονος σημασίας γιὰ τὴν κοινωνία τῆς Μολδαβίας, συμπεριλαμβανομένης τῆς ἐπίμονης προώθησης ἀπὸ τὴν κυβέρνηση ἀντιχριστιανικῶν καὶ ἀνήθικων νόμων, κόντρα στὶς παραδοσιακὲς ἠθικὲς ἀξίες τοῦ ἔθνους. Ἡ δήλωση τῆς Συνόδου ἐγκρίθηκε, ἐκφράζοντας ἀνησυχία γιὰ τὴν τάση τοῦ κράτους νὰ νομιμοποιήσει ἀνήθικες καὶ κοινωνικὰ καὶ πνευματικὰ ἐπιβλαβεῖς συμπεριφορές.Κάτω ἀπὸ τὴ μάσκα τῆς προώθησης τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», οἱ ἀρχὲς τῆς Μολδαβίας ἀψηφοῦν μεθοδικὰ τὶς ἀξίες τοῦ λαοῦ τῆς Μολδαβίας, καὶ ὑποστηρίζουν τὴν διαφθορά, τὴν ἁμαρτία καὶ τὴ σεξουαλικὴ ἀνηθικότητα, τὴν προστασία τῶν δῆθεν δικαιωμάτων τῶν λεγόμενων σεξουαλικῶν μειονοτήτων.

Ὁμολογία Γέροντος Παϊσίου ἔναντι Οἰκουμενισμοῦ

Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου έναντι του Οικουμενισμού:*

***

…Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει…

***

Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.
Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.