117. Ἡ εὐταξία στήν ψαλμωδία καί τήν προσευχή Β΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

117. Ἡ εὐταξία στήν ψαλμωδία καί τήν προσευχή Β΄ (Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. ΙΑ΄), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 16-2-2019, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr

114. Προθυμία στήν προσευχή Γ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

114. Προθυμία στήν προσευχή Γ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 7-2-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἅγιον Ὅρος, http://hristospanagia3.blogspot.gr

72 Ψαλμός, στίχος 18,«Πλὴν διὰ τὰς δολιότητας αὐτῶν κατέβαλες αὐτοὺς»,Προσευχή μέ τό Ψαλτήρι, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

72 Ψαλμός, στίχος 18,«Πλὴν διὰ τὰς δολιότητας αὐτῶν κατέβαλες αὐτοὺς»,Προσευχή μέ τό Ψαλτήρι, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 29-9-2017 (Κήρυγμα)

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

http://www.HristosPanagia.gr

«Περί προσευχῆς» Πατερική Θεολογία, 24ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Περί προσευχῆς»

Πατερική Θεολογία, 24ο Μέρος

Ὁμιλία στίς 21-12-2014

Πρίν μποῦμε στό θέμα μας, ἤθελα νά σᾶς πῶ σύντομα τήν ἑρμηνεία αὐτοῦ τοῦ χωρίου πού ἀκούσαμε τό πρωί στό Εὐαγγέλιο, τό ὁποῖο μπορεῖ νά ἐγείρει κάποιους λογισμούς. Λέει γιά τήν Παναγία «οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτήν ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον» (Ματθ. 1,25) καί ἴσως πάει ὁ λογισμός σέ κάποιους ὅτι μέχρι τότε δέν εἶχαν σαρκικές σχέσεις καί μετά εἶχαν. «Οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτήν», δέν τήν εἶχε γνωρίσει ὀ Ἰωσήφ, «ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον». Τί σημαίνει αὐτό; Οἱ αἱρετικοί Προτεστάντες τό κατανοοῦν ἔτσι, ὅτι δηλαδή μετά ἡ Παναγία εἶχε σχέσεις μέ τόν Ἰωσήφ. Ὁπότε δέν εἶναι καί Ἀειπάρθενος. Ἔτσι οἱ Προτεστάντες ὑποτιμοῦν τήν Παναγία, τήν βρίζουν, ὅτι δέν εἶναι Παρθένος, ὅτι δέν εἶναι Ἀειπάρθενος. Οἱ Παπικοί -ὑποτίθεται- τήν ἐξυψώνουν μέ τήν «ἄσπιλη σύλληψη», πού λένε ὅτι ἡ σύλληψή της δέν ἤτανε μέ φυσικό τρόπο, μέ φυσιολογικό τρόπο, ἀλλά ὅτι ἦταν ὑπερφυσική, τό ὁποῖο εἶναι κι αὐτό αἵρεση, εἶναι λάθος. Προσπαθώντας τάχα νά τήν ἐξυψώσουν, τί κάνουν; Τήν ὑποτιμοῦν. Γιατί, ἄν εἶναι ἡ σύλληψή της ἄσπιλη, δέν ἔχει καί προπατορικό ἁμάρτημα, ἑπομένως δέν ἔχει καί αὐτή τήν ροπή πού ἔχουμε ὅλοι πρός τήν ἁμαρτία. Ἄρα, δέν ἔκανε καί κόπο ἡ Παναγία, γιά νά ἔχει αὐτή τήν ἀρετή πού εἶχε… Οὐσιαστικά, λοιπόν, τήν ὑποτιμοῦν οἱ Παπικοί, οἱ λεγόμενοι Ρωμαιοκαθολικοί, μέ τό νά λένε ὅτι ἦταν ἄσπιλη ἡ σύλληψή της. Οἱ δέ Προτεστάντες λένε ὅτι δέν ὑπάρχει τό Ἀειπάρθενο στήν Θεοτόκο.

Ποιά εἶναι τώρα ἡ σωστή ἑρμηνεία τοῦ «οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτήν ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον»;

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Πιό εὔκολα, μπορῶ νά σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δέν θά βγεῖ ὁ ἥλιος, παρά ὅτι δέν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή»

Ὁ Γέρων Πορφύριος πάντοτε τόνιζε στὰ παιδιά μου ὅτι ὑπάρχει ἡ αἰώνια ζωή. Πιὸ εὔκολα, τοὺς ἔλεγε, μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αὔριο δὲν θὰ βγεῖ ὁ ἥλιος, παρὰ ὅτι δὲν ὑπάρχει ἡ ἄλλη ζωή. Τὸ ξέρουμε αὐτό, τὸ βλέπουμε.

Κ.Ἰ.: Ὁ Γέρων Πορφύριος εἶχε τὸ χάρισμα νὰ βλέπει καὶ ἀπὸ τὶς δύο ὄχθες.

Χ.Χ.: Ναί, πράγματι. Ἔλεγε στὰ παιδιά μου πόσο ὡραία εἶναι ἡ ἄλλη ζωὴ κι ὅτι τὸ σῶμα μας, αὐτὸ ποὺ μπαίνει μέσα στὸν τάφο, εἶναι μὲν δικό μας, ἀλλά, ὅπως εἶπε καὶ σ’ ἐμένα τὴν ἴδια, «τὴν ὥρα ποὺ βάζουν τὸ σῶμα μας μέσα στὸν τάφο, αὐτὸ γίνεται ὅπως τὸ κοστούμι τοῦ ἀνθρώπου».

Κι αὐτὰ τὰ λόγια του μὲ βοήθησαν πάρα πολὺ στὶς δύσκολες ἔκεινες ὧρες τῆς κηδείας καὶ τῆς ταφῆς τοῦ συζύγου μου.

Ὁ Γέρων Πορφύριος ἀποκάλυψε στὰ παιδιά μου, ποὺ τὸν ἀγαποῦσαν πάρα πολύ, πολλὲς θεολογικὲς ἀλήθειες, χρησιμοποιώντας μόνο τὰ παραδείγματα καὶ τὰ παραμύθια.

Κάποια στιγμὴ ὁ μεγάλος μου γυιὸς μοῦ εἶπε: «Καλά, μαμά, τὸ κατάλαβα ὅτι ὁ μπαμπᾶς μας εἶναι καλὰ ἐκεῖ, ποὺ πῆγε.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Ἡ Προσευχή εἶναι σάν τό λεωφορεῖο πού πρέπει νά φεύγει γεμάτο»

 Πάντα ο Όσιος Παϊσιος τόνιζε την αξία της προσευχής, λέγοντας προς τους συνανθρώπους του που αντιμετώπιζαν προβλήματα στην ζωή τους: «Θα προσευχηθώ για εσένα».

Εκείνο τον καιρό είχε φύγει από την ζωή ένας στενός, αγαπημένος συγγενής μου, ο Νίκος, οπότε ρώτησα τον Γέροντα, αν είναι καλό που προσεύχομαι κάθε βράδυ με το κομποσχοίνι, να αναπαύει ο Θεός την ψυχή του Νίκου στην άλλη ζωή.

Μου απάντησε, ότι η προσευχή είναι σαν το λεωφορείο που πρέπει να φεύγει γεμάτο, και συνέχισε: «Αφού προσεύχεσαι για τον Νίκο, γιατί δεν προσεύχεσαι και για άλλους κεκοιμημένους;» Τότε τον ρώτησα: «για πόσους» και μου απάντησε: «για όσους περισσότερους μπορείς! Όσο πιο πολλούς επιβάτες παίρνει το λεωφορείο, τόσο περισσότερο κόσμο εξυπηρετεί ο οδηγός».

Τοῦ καθενός τὰ κρυφὰ τὰ γνωρίζει ὁ Θεὸς καὶ ἡ συνείδησή του. Κάνε ὅ,τι σοῦ λέει καί θά δεῖς μεγάλη ὠφέλεια.

ΜΕΛΕΤΗΜΑ 30ον
Την ψυχήν μας ἐξαγνίζουν τὰ παρακάτω:

Α) Ἡ συχνὴ ἀνάγνωση τῶν Θείων Γραφῶν καὶ τῶν κατανυκτικῶν λόγων τῶν Ἁγίων Πατέρων,

Β) Ἡ συνεχὴς ἐνθύμηση τῆς φοβερᾶς κρίσεως τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ θυμόμαστε ὅτι μετὰ τὸν χωρισμὸ τῆς

ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα θὰ συναντήσουμε τὶς τρομερὲς δυνάμεις, ποὺ θὰ μᾶς ἐλέγξουν γιὰ ὅσα κακὰ πράξαμε

σ᾿ αὐτὴ τὴ ζωή…

Γ) Μὴ βγάζεις ποτὲ ἀπὸ τὸ νοῦ σου τὴν ἀπόφαση ποὺ μέλλει νὰ λάβει ὁ φοβερὸς καὶ δίκαιος Κριτὴς γιὰ κείνους ποὺ θὰ βάλει ἀριστερὰ Του καὶ

Δ) Καλὸ εἶναι νὰ θυμᾶσαι καὶ τὰ μεγάλα βάσανα τῶν ἀνθρώπων γύρω μας καὶ νὰ τοὺς συμπονεῖς, γιατὶ ἔτσι μαλακώνει ἡ σκληρὴ ψυχὴ καὶ γνωρίζει τὴν κακή της κατάσταση.

Πολὺ μεγάλο ἀγαθό μας δώρισεν ὁ Θεὸς δίνοντάς μας τὴ συνείδηση, γιατὶ ἡ συνείδηση βοηθεῖ πολὺ στὸ καλὸν ἐκεῖνον ποὺ τὴν ἀκούει.

Κεφ. 17 Περί προσευχῆς καί τῶν ἐμποδίων της. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Κεφ. 17 Περί προσευχῆς καί τῶν ἐμποδίων της. Γεροντικό. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-12-2016 (Σύναξη στήν Ἱ.Μ. Ἁγίου Παντελεήμονος Φλωρίνης).
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

http://www.hristospanagia.gr/?p=63555

Γιά τούς διορατικούς γέροντες

ΙΗ΄
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΥΣ ΓΕΡΟΝΤΕΣ
ιβ΄

Για τον άγιο Μακάριο έλεγαν ,πως κάποτε, καθώς πήγαινε στην εκκλησία των κελλίων για τη συνήθη ακολουθία , βλέπει έξω απ’ το κελλί ενός αδελφού ένα μεγάλο πλήθος από δαίμονες, που ήταν μετασχηματισμένοι , άλλοι σε γυναίκες, που μιλούσαν αναίσχυντα, άλλοι σε νεαρούς με το στόμα τους όλο βρισιές, άλλοι να χορεύουν κι άλλοι να μεταλλάζουν διάφορες μορφές και σχήματα. Ο Γέροντας που ήταν διορατικός, εστέναξε, λέγοντας:
– Οπωσδήποτε, ο αδελφός που μένει σε τούτο το κελλί πρέπει να ζει πολύ απρόσεχτα, για να ‘ναι μαζεμένα και να περικυκλώνουν το κελλί του, ασχημονώντας, τόσα πονηρά πνεύματα!

Όταν τελείωσε η ακολουθία , επιστρέφοντας, μπήκε στο κελί εκείνου του αδελφού και του λέγει:- Είμαι πολύ στενοχωρημένος , αδελφέ, γιατί ζω με πολλήν αμέλεια˙ μα έχω εμπιστοσύνη σε σένα, και γνωρίζω καλά, πως αν εσύ προσευχηθείς για μένα, οπωσδήποτε ο Θεός θα με ανακουφίσει από τους πονηρούς λογισμούς.
Ο μοναχός έβαλε μετάνοια στον Γέροντα και του λέγει:

««Πολλές φορές γινόμαστε ἄρρωστοι ἐπειδή δέν προσευχόμαστε πρίν…….»

Ἅγιος Σεραφείμ τῆς Βίριτσα 

Ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ τελοῦσε εὐχέλαια καί ἁγιασμούς, μετά τό τέλος τῆς ἀκολουθίας, ἔκανε γιά ὅλους κοινό τραπέζι. Πρίν ἀρχίσει τό φαγητό ὁ Γέροντας μόνος του ἔκοβε τό ψωμί καί ἔδινε στόν καθένα ἀπό ἕνα κομμάτι. Ἐπίσης μαζί μέ τό ψωμί ἔδινε στόν καθένα ἀπό τρία κομμάτια ζάχαρι. Δίνοντάς τα στόν ἄνθρωπο τόν εὐλογοῦσε ταυτόχρονα. Στούς ἀρρώστους ὁ Γέροντας ἔδινε πρόσφορα τά ὁποῖα τρώγοντας οἱ ἄνθρωποι γίνονταν καλά.

Ὁ πατήρ Σεραφείμ ἔλεγε συχνά:

Προσευχή πού λέγεται μόνο μέ τά χείλη χωρίς νά προσέχει ὁ ΝΟΥΣ εἶναι ΑΚΑΡΠΟΣ

  ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄

Στην προς Εφεσίους επιστολή του ο Απ. Παύλος συμβουλεύει να προσευχόμαστε πάντοτε εν πνεύματι σε κάθε προσευχή και δέηση. Ο ίδιος στην προς Κορινθίους επιστολή λέει: «Εάν προσεύχομαι με τη γλώσσα, το πνεύμα μου προσεύχεται αλλά ο νους μου είναι άκαρπος».

Η λέξη <πνεύμα> στην Αγία Γραφή εξηγείται από τους πατέρες με διάφορους τρόπους. Άλλοτε εννοούν την πνοή, άλλοτε την ψυχή, άλλοτε τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος, τις αρετές ή τις κακίες (π.χ. πνεύμα αγάπης ή πνεύμα σοφίας ή πνεύμα αργολογίας).

Άλλοτε με τη λέξη <πνεύμα> οι πατέρες εννοούν τον νου, όπως ο ίδιος Απόστολος γράφει: «Να ανανεώνεστε με το πνεύμα του νου σας». Η διδασκαλία του προς τους Εφεσίους να προσεύχονται εν πνεύματι προϋποθέτει τον νου, που οφείλει ο προσευχόμενος άνθρωπος να τον κατευθύνει προς τον Θεό. 

«Περί προσευχῆς»

Ἅγιος Νεῖλος

Περί προσευχῆς

45. Ὅταν προσεύχεσαι, φύλαγε δυνατά τή μνήμη σου νά μή βάζει ἐμπρός σου τά δικά σου, ἀλλά νά παρακινεῖς τόν ἑαυτό σου νά ἐννοεῖ μπροστά σέ ποιόν βρίσκεται. Γιατί ὁ νοῦς ἔχει στή φύση του νά παρασύρεται πάρα πολύ ἀπό τή μνήμη στόν καιρό τῆς προσευχῆς.

 46. Στήν ὥρα τῆς προσευχῆς ἡ μνήμη σοῦ φέρνει ἤ φαντασίες παλαιῶν πραγμάτων, ἤ νέες φροντίδες, ἤ τό πρόσωπο ἐκείνου πού σ᾿ ἔχει λυπήσει.

47. Ὁ διάβολος φθονεῖ πάρα πολύ τόν ἄνθρωπο πού προσεύχεται, καί μεταχειρίζεται κάθε μηχανή γιά νά διαφθείρει τόν σκοπό του. Δέν παύει λοιπόν νά κινεῖ τίς σκέψεις τῶν πραγμάτων μέ τή μνήμη καί νά ἀνακατώνει ὅλα τά πάθη μέ τή σάρκα, γιά νά μπορέσει νά ἐμποδίσει τήν ἄριστη ἐργασία τῆς προσευχῆς καί τήν ἀνάβαση τοῦ νοῦ στό Θεό.

«Περί προσευχῆς»

Ἅγιος Νεῖλος

Περί προσευχῆς

9. Νά στέκεσαι ὑπομένοντας τόν κόπο, νά προσεύχεσαι μέ ἔνταση καί ἐπιμονή καί νά ἀποστρέφεσαι τίς φροντίδες καί τίς σκέψεις πού σοῦ ἤρθαν. Γιατί σέ ταράζουν καί σέ θορυβοῦν γιά νά παραλύσουν τήν δύναμη καί ἔντασή σου.
10. Ὅταν σέ δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι εἶσαι πρόθυμος νά προσευχηθεῖς ἀληθινά, τότε σοῦ φέρνουν στό νοῦ σκέψεις πραγμάτων δῆθεν ἀναγκαίων καί σέ λίγο σέ κάνουν νά τά λησμονήσεις καί παρακινοῦν τό νοῦ νά τά ἀναζητήσει. Καί ἐπειδή αὐτός δέν τά βρίσκει, στενοχωρεῖται καί λυπᾶται. Ὅταν ξανασταθεῖ στήν προσευχή, τοῦ ὑπενθυμίζουν ἐκεῖνα πού τοῦ εἶχαν βάλει στό νοῦ του καί τά ἀναζητοῦσε, γιά νά στραφεῖ ὁ νοῦς σ᾿ αὐτά καί νά χάσει τήν καρποφόρα προσευχή.11. Ἀγωνίσου νά κρατήσεις τό νοῦ κατά τήν ὥρα τῆς προσευχῆς κωφό καί ἄλαλο, καί τότε θά μπορέσεις νά προσευχηθεῖς.

«Ὅσο περισσότερο ταπεινωνόμαστε μέσα στήν ὀδυνηρή μας μετάνοια τόσο γρηγορότερα ἡ προσευχή μας φθάνει στον Θεό».

Γέροντος Σωφρονίου του Έσσεξ

«Εάν θέλουμε η προσευχή μας να οδηγήσει σε εκείνα τα αποτελέσματα, για τα οποία με τέτοιο θαυμασμό μιλούν οι Πατέρες και οι διδάσκαλοί μας είναι απαραίτητο να ακολουθήσουμε τη διδασκαλία τους.

 

Πρώτος όρος της είναι η πίστη στον Χριστό ως Θεό Σωτήρα.

 

Δεύτερος είναι η δική μας επίγνωση πως είμαστε αμαρτωλοί εν απωλεία.

 

Η συνείδηση αυτή μπορεί να φθάσει σε τέτοιο βάθος, ώστε ο άνθρωπος να αισθάνεται ο πιο χειρότερος από όλους.

 

Τούτο παρουσιάζεται οφθαλμοφανές στον άνθρωπο όχι εξαιτίας των εξωτερικών του πράξεων αλλά με την ενόραση για την απόσταση που τον χωρίζει από τον Θεό και πώς ο εαυτός του δυνάμει είναι φορέας παντός κακού.

 

Όσο πιο πολύ ταπεινωνόμαστε μέσα στην οδυνηρή μας μετάνοια τόσο γρηγορότερα η προσευχή μας φθάνει στον Θεό.

 

Εάν όμως χάσουμε την ταπείνωση τότε καμία άσκηση δεν μπορεί να μας βοηθήσει.

Ο ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΟΜΙΛΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ . ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΑΒΒΑ ΔΑΝΙΗΛ «Γιά τήν αἰτία τῆς ξαφνικῆς ἀλλαγῆς τῶν συναισθημάτων μας. Πῶς γίνεται καί, ἑνῶ νιώθουμε πολλή χαρά, ξαφνικά μᾶς καταλαμβάνει τέλεια ἀποθάρρυνση καί θλίψη;

Σχετικά μέ τό βίο του αββά Δανιήλ.

ΑΒΒΑΣ ΚΑΣΣΙΑΝΟΣ: Ανάμεσα σ’ όλους αυτούς τους ήρωες της «κατά Θεόν» φιλοσοφίας, συναντήσαμε καί τον αββά Δανιήλ. Ο αββάς Δανιήλ, όχι μόνο ήταν ισάξιος σ’ όλες τις αρετές μέ αυτούς πού έμεναν στην έρημο της Σκήτης, αλλά είχε ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του το χάρισμα της ταπεινοφροσύνης. Η μεγάλη καθαρότητα καί η πραότητα του αββά Δανιήλ έκαναν τον αββά Παφνούτιο, ο οποίος ήταν ο ιερέας αυτής της ερήμου, να τον επιλέξει ανάμεσα από πολλούς άλλους πιο ηλικιωμένους για να γίνει διάκονος.

Ο αββάς Παφνούτιος ήταν τόσο ενθουσιασμένος από την αρετή του αββά Δανιήλ ώστε, θεωρώντας τον ισάξιό του καί ιδιαίτερα μερισματούχο, βιαζόταν να τον κάνει επίσης καί ισόβαθμο κατά την ιερατική τάξη. Στο πρόσωπο του άββά Δανιήλ, ο αββάς Παφνούτιος έβλεπε τον άνθρωπο, ο οποίος θα μπορούσε αργότερα να τον διαδεχθεί. Γι’ αυτό τον προήγαγε σχετικά νωρίς, ενώ ζούσε ακόμη ο ίδιος, στο αξίωμα της ιεροσύνης.

Ο αββάς Δανιήλ ωστόσο δεν έπαυσε να διατηρεί, καί σ’ αυτή την ανώτερη θέση πού ανήλθε, τήν προηγούμενη συνηθισμένη του ταπείνωση.

Ἀπό πού προῆλθε ἡ ἄρνηση τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου; (Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης)

    ΜΕΛΕΤΗ ΚΗ’

 Στην αρνησι του Αποστόλου Πέτρου, που προήλθε Α’. Από την υπερηφάνεια. Β’. Από την αδιαφορία. Γ’. Από την έλλειψι τής προσευχής.

Α’.

 Σκέψου, αδελφέ, από πού προήλθε εκείνη η φοβερή πτώσις της αρνήσεως του αποστόλου Πέτρου, που ενώ προηγούμενος ήταν τόσο θερμός μαθητής του Ιησού Χριστού και κατόπιν έγινε επίορκος και αρνητής του διδασκάλου του, για να στηριχθής περισσότερο στο καλό μέσα από την πτώσι εκείνου. Η πρώτη αιτία της αρνήσεως του Πέτρου ήταν η υπερηφάνεια [Ο θείος Χρυσόστομος αναφέρει ότι τρία ήταν τα αίτια της αρνήσεως του Πέτρου· η αντιλογία στα λόγια του Κυρίου, η προτίμησις του εαυτού του από τους άλλους μαθητές και η εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στην δύναμί του.

Φρόντιζε νά παρακολουθεῖς τήν καρδιά σου – Ἁγίου Ἰωάννη τῆς Κρονστάνδης

Πολλοί είναι εκείνοι που δεν προσεύχονται. Τους φαίνεται, λένε, πως δεν έλαβαν καμιά δωρεά από το Θεό όταν προσευχήθηκαν. Την προσευχή τη λογαριάζουν περιττή. Λένε ακόμα πως ο Θεός τα γνωρίζει όλα, δεν έχει ανάγκη να του θυμίσουμε εμείς τι χρειαζόμαστε. Ξεχνούν όμως ότι ο Κύριος είπε: «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν» (Ματθ, ζ’ 7). Οι προσευχές μας είναι απαραίτητες για να μας στερεώσουν στην πίστη. Και χωρίς πίστη δεν μπορούμε να σωθούμε. «Τη γαρ χάριτι εστέ σεσωσμένοι διά της πίστεως» (Εφεσ. β’ 8), είπε ο απόστολος Παύλος. Κι ο Κύριος είπε στη Χαναναία: «Ω, γύναι, μεγάλη σου η πίστις! γενηθήτω σοι ως θέλεις» (Ματθ. ιε’ 28). Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριος άφησε τη Χαναναία να προσευχηθεί επίμονα, για να ξυπνήσει μέσα της την πίστη, να τη δυναμώσει. 

Ὅταν σέ δοῦν οἱ δαίμονες ὅτι εἶσαι πρόθυμος νά προσευχηθεῖς ἀληθινά…

 

 Αγίου Μάρκου του Ασκητή

 Όταν προσευχηθείς όπως πρέπει, περίμενε εκείνα πού δεν πρέπει, και στάσου γενναία, για να φυλάξεις τον καρπό της προσευχής.

Γιατί από την αρχή σ’ αυτό έχεις ταχθεί, να εργάζεσαι και να φυλάγεις. Μη λοιπόν, αφού εργαστείς, αφήσεις αφύλακτο ότι έκανες· αν το αφήσεις, δεν ωφελήθηκες διόλου από την προσευχή σου.
Όλος ο πόλεμος ανάμεσα σε μας και τούς ακάθαρτους δαίμονες, δε γίνεται για τίποτε άλλο, παρά για την πνευματική προσευχή. Γιατί πολύ εχθρική και ενοχλητική γίνεται σ’ αυτούς η προσευχή, ενώ σ’ εμάς είναι πρόξενος σωτηρίας, τερπνή και ευχάριστη.

Εἶναι ἀπαραίτητος ὁ ἐκκλησιασμός;

Λιμάνια πνευματικά οι ναοί

Με λιμάνια μέσα στο πέλαγος μοιάζουν οι ναοί, που ο Θεός εγκατέστησε στις πόλεις, πνευματικά λιμάνια, όπου βρίσκουμε απερίγραπτη ψυχική ηρεμία όσοι σ’ αυτά καταφεύγουμε, ζαλισμένοι από την κοσμική τύρβη. Κι όπως ακριβώς ένα απάνεμο κι ακύμαντο λιμάνι προσφέρει ασφάλεια στα αραγμένα πλοία, έτσι και ο ναός σώζει από την τρικυμία των βιοτικών μεριμνών όσους σ’ αυτόν προστρέχουν και αξιώνει τους πιστούς να στέκονται με σιγουριά και ν’ ακούνε το λόγο του Θεού με γαλήνη πολλή.

Ο ναός είναι θεμέλιο της αρετής και σχολείο της πνευματικής ζωής. Πάτησε στα πρόθυρά του μόνο, οποιαδήποτε ώρα, κι αμέσως θα ξεχάσεις τις καθημερινές φροντίδες. Πέρασε μέσα, και μια αύρα πνευματική θα περικυκλώσει την ψυχή σου. Αυτή η ησυχία προξενεί δέος και διδάσκει τη χριστιανική ζωή, ανορθώνει το φρόνημα και δεν σε αφήνει να θυμάσαι τα παρόντα, σε μεταφέρει από τη γη στον ουρανό. Κι αν τόσο μεγάλο είναι το κέρδος όταν δεν γίνεται λατρευτική σύναξη, σκέψου, όταν τελείται η Λειτουργία και οι προφήτες διδάσκουν, οι απόστολοι κηρύσσουν το Ευαγγέλιο, ο Χριστός βρίσκεται ανάμεσα στους πιστούς, ο Θεός Πατέρας δέχεται την τελούμενη θυσία, το Άγιο Πνεύμα χορηγεί τη δική Του αγαλλίαση, τότε λοιπόν, με πόση ωφέλεια πλημμυρισμένοι δεν φεύγουν από το ναό οι εκκλησιαζόμενοι;

«Ἡ οὐσιαστική ἐργασία τοῦ μοναχοῦ»

«Παιδί μου, ἀπό τά νιάτα σου διάλεξε τήν παιδεία, κι ὥς τά βαθιά σου γηρατειά θά βρίσκεις τή σοφία. Ὅπως κοπιάζει ὁ ζευγάς καί ὁ σποριάς, ἔτσι κι ἐσύ ἔλα κοντά της, μέ τήν ἀπόφαση νά κοπιάσεις, καί πρόσμενε τούς καλούς καρπούς της».
Σοφ, Σειρ. 6 : 18-19.
Ἡ οὐσιαστική ἐργασία τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ προσευχή, γιατί αὐτή ἑνώνει τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεό. Ὅλες οἱ ἄλλες μοναχικές ἐργασίες εἴτε προετοιμάζουν γιά τήν προσευχή, εἴτε συντελοῦν στήν καλή διεξαγωγή τῆς προσευχῆς, εἴτε πάλι δίνονται ἐξολοκλήρου σ᾿ ἐκείνους πού δέν μποροῦν ν᾿ ἀσχοληθοῦν ἀποκλειστικά μέ τήν προσευχή, ἐπειδή εἶναι πνευματικά ἀδύναμοι ἤ ψυχικά ἀκαλλιέργητοι.