ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΗΜΕΡΑ;
(´Ενα ιδιότυπο σχόλιο εξ΄αφορμής των εκλογών)
Το
ερώτημα δεν τίθεται ρητορικά. Ήδη έχει τεθεί προ πολλών χρόνων από μεγάλους
μελετητές του χριστιανισμού, στην προσπάθειά τους να ψαύσουν τις βάσεις της
χριστιανικής πίστεως. Κι ο λόγος είναι απλός: το να είναι κανείς χριστιανός
σημαίνει ότι αντιστρέφει τα κριτήρια του κόσμου και της ίδιας της ανθρώπινης
φύσεως, απαρνείται ό,τι ο κόσμος θεωρεί δεδομένο, επιλέγει πάντοτε τη ζωή
Εκείνου, ο Οποίος ήλθε στον κόσμο για να τον αλλάξει και να τον φέρει
κυριολεκτικά άνω-κάτω, λόγω της αλλοιώσεως αυτού του κόσμου από την αμαρτία,
συνεπώς να τον επαναφέρει στην ορθή του κατεύθυνση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι
τελικώς έτσι ορίζεται ο χριστιανός από τους αγίους μας: ως «μίμημα Χριστού κατά
το δυνατόν ανθρώπω» (άγ. Ιωάννης της Κλίμακος).
Στην
πραγματικότητα το ερώτημα τέθηκε από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. «Άραγε, όταν
έλθει ο υιός του ανθρώπου και πάλι επί της γης, θα εύρει την πίστη στους
ανθρώπους;» (πρβλ. Λουκ. 18,8). Και το ερώτημα αυτό, η αμφισβήτηση της
βεβαιότητας για την ύπαρξη χριστιανών, ετίθετο στη συνέχεια και από τους
μαθητές του Χριστού, τους αγίους αποστόλους. Όταν ο απόστολος Παύλος, για
παράδειγμα, καλούσε τους Κορινθίους να μιμηθούν τη ζωή του – «μιμηταί μου
γίνεσθε» (Α΄Κορ. 4, 16) – διότι προφανώς έβλεπε ότι μολονότι είχαν κληθεί στην
πίστη, εκείνοι ζούσαν όχι όπως έπρεπε, τι άλλο εννοούσε παρά ότι εκείνοι δεν
ήταν στην πραγματικότητα χριστιανοί;
