ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

Ὅτι οἱ ἀρχιερεῖς και ἱερωμένοι καί κληρικοί, δέν πρέπει νά βάλουν καπνόν εἰς τήν μύτην, καί εἰς τό στόμα.

 Του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη από το βιβλίο «Εγχειρίδιο συμβουλευτικόν. περί φυλακής των πέντε αισθήσεων»

 Εδώ ενθυμήθηκα να την υπομνήσω, δια την κακήν μεταχείρισην, όπου κάμνουν την σήμερον, όχι μόνον λαϊκοί, άλλα και Ιερωμένοι και Αρχιερείς, εις το χόρτον το καλούμενον Νικοτιανήν, το οποίο ευρεθέν εις μίαν επαρχίαν της Βορείου Αμερικής, καλουμένην Ανθέαν, και προσφερθέν από τον πρέσβυν του Πορτογάλλου, ως ένα θαύμα του νέου Κόσμου, προς την Αικατερίνην Βασίλισσαν της Γαλλίας, ονομάσθη από αυτήν με τούτον τον υψηλόν τίτλον «Χόρτον Βασιλικόν». Έστι δε τούτο, ο κοινώς παρά πάντων λεγόμενος  Καπνός.
Παρακαλώ λοιπόν τον Πανιερώτατόν μου Δεσπότην, να μη μιμηθεί τους κακώς μεταχειριζομένους το χόρτον τούτο, και εις κάθε καιρόν, και εμπρός εις κάθε πρόσωπον, βάλλοντας τούτο εις το στόμα, και εις τους μυκτήρας, διατί
Α) αυτή η μεταχείρησις είναι ενάντια εις την χρηστοήθειαν, η οποία είναι μία εξαίρετος αρετή από τας ηθικάς.

Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό

   
 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Τά ἀποτελέσματα τῆς κατάθλιψης
Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό.

Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἔχει πράγματι ὀδυνηρά ἀποτελέσματα. «Ἡ ψυχὴ ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ λύπη καὶ ἀθυμία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «δὲν μπορεῖ οὔτε ἀπ’ ὅσα τῆς λὲς νὰ ὠφεληθεῖ οὔτε κάτι ὠφέλιμο νὰ πεῖ. Ὅπως ἕνα πυκνὸ σύννεφο, ποὺ σκεπάζει τὸν ἥλιο, ἐμποδίζει τὶς ἀκτίνες του νὰ φθάσουν στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ἡ λύπη, ποὺ σὰν ἄλλο σύννεφο σκεπάζει τὴν ψυχή, δὲν ἀφήνει τὶς ἀκτίνες τῆς λογικῆς νὰ τὴν φωτίσουν. Γι’ αὐτὸ ὁ ὑπερβολικὰ λυπημένος ἄνθρωπος συνήθως, εἴτε παραλογίζεται, εἴτε βυθίζεται σὲ σιωπή. Μὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ τὸν βλέπουν, προτιμοῦν κι αὐτοὶ νὰ σωπάσουν»1.

Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν.Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς

Ἡ (νηστεία εἶναι) ὁδός, μέ τήν ὁποία ἐσύ καί ἐγώ βαδίζουμε πρός τήν Ἀνάστασι. Τήν ἀνάστασι τοῦ σώματος καί τῆς ψυχῆς. Ναί. Καί ἐσύ καί ἐγώ. Γι’ αὐτό ἡ νηστεία εἶναι θαυμαστή. Γιατί εἶναι ἕνας δρόμος. Γιά ποῦ; Γιά τήν Ἀνάστασι. Καί λοιπόν, αὐτό τί σημαίνει; Σημαίνει Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ θανάτου· Ἀνάστασι – νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας· Ἀνάστασι – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Αὐτό εἶναι ἡ νηστεία!
Σέ ἕνα θαυμάσιο στιχηρό αὐτῶν τῶν ἡμερῶν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «Ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦ διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι, τῶν ψυχῶν ἡμῶν» (Πέμπτη Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, Ἀπόστιχα Ἑσπερινοῦ).
Νηστεία – νίκη κατά τοῦ διαβόλου. Νά ἡ καλή εἴδησι, πού ὁ Κύριος μᾶς ἔφερε. Θέλεις νίκη κατά τῆς ἁμαρτίας;

Τό περιεχόμενο καί ὁ σκοπός τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς

 
Του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά

Ας νεκρώσομε τα μέλη μας τα επίγεια, πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, επιθυμία κακή και πλεονεξία, και μάλιστα κατά την διάρκεια αυτών των ημερών της νηστείας.
Γι αυτό ακριβώς η χάρις του πνεύματος κατά σειρά, πρώτα μας δίδαξε περί της μελλούσης φρικωδέστατης κρίσεως του Θεού, έπειτα μας υπενθύμισε περί της εξορίας του Αδάμ και μετά από αυτό μας υπέδειξε την ασφαλέστατη πίστη, έτσι ώστε με το φόβο της πρώτης και με τον θρήνο της δευτέρας να τηρούμε με βεβαιότητα την πίστη, να συμμαζεύομε τους εαυτούς μας, να μην παραδιδόμαστε στην ακράτεια, να μην ανοίγομε θύρα και προσφέρομε χώρο δια της άπιστης και άπληστης κοιλίας σε όλα τα πάθη και φθάνομε στην ευρύχωρη και πλατειά οδό, καταστρεφόμενοι με ευχαρίστηση κατά κάποιον τρόπο.

Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.

 
 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Οἱ αἰτίες τῆς ἀκηδίας-λύπης καί ἡ θεραπεία της διά τῆς ἐργασίας.
«Ἂς ἀκούσουμε», συνεχίζει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «πόσο καθαρά μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος τὶς αἰτίες τῆς ἀκηδίας. Ἐκείνους πού δὲν ἐργάζονται, τοὺς ὀνομάζει ἄτακτους, φανερώνοντας μὲ μία λέξη πολλὴ κακία. Γιατί ὁ ἄτακτος εἶναι καὶ ἀνευλαβὴς καὶ αὐθάδης στὰ λόγια καὶ πρόχειρος σὲ κατηγορίες, καὶ γι’ αὐτὸ εἶναι ἀκατάλληλος γιὰ τὴν ἡσυχία καὶ δοῦλος τῆς ἀκηδίας. Παραγγέλλει λοιπὸν νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, δηλαδὴ νὰ φεύγουμε μακριά τους, σὰν νὰ ἔχουν μεταδοτικὴ ἀρρώστια. Κι ἔπειτα, μὲ τὴ φράση «καὶ μὴ κατὰ τὴν παράδοσιν ἥν παρέλαβον παρ’ ἡμῶν», φανερώνει πώς αὐτοὶ εἶναι ὑπερήφανοι καὶ καταφρονητὲς καὶ ἀνατροπεῖς τῶν ἀποστολικῶν παραδόσεων. Καὶ στὴν συνέχεια λέει: «οὐδὲ δωρεὰν ἄρτον ἐφάγομεν παρὰ τινος, ἂλλ’ ἐν κόπῳ καί μόχθῳ, νύκτα καὶ ἥμεραν ἐργαζόμενοι, πρὸς τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαι τίνα ὑμῶν».

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΓΕΡΩΝ ΤΙΜΟΘΕΟΣ «Τόν λαιμό σου νά τόν κάνεις λεπτό ἀπό τή νηστεία, ὥσπου νά περνᾶ ἀπό σακοράφα, ἄν δέν ἔχεις ἀγάπη, ὅλα χαμένα εἶναι».

 O γερο-Τιμόθεος ο Καψαλιώτης είχε έρθει πρόσφυγας από την Προύσα. Έζησε 67 χρόνια στο Όρος. Ποτέ δεν βγήκε στον κόσμο. Γύρισε όλο το Όρος.

 Έζησε σαν πουλάκι με τέλεια ξενιτειά. «Σ’ αυτόν τον κόσμο», έλεγε, «δεν έχω κανένα, ούτε φίλο ούτε συγγενή ούτε γνωστό». Κατά μόνας ήταν εως ου παρήλθε από τον φθαρτό και μάταιο τούτο κόσμο. Ήταν πράος, ειρηνικός, χαρούμενος και ευδιάθετος πάντοτε. Καίτοι έζησε όλη του την ζωή στην μοναξιά, ήταν ισορροπημένος. Τελείως αγράμματος. Ολιγαρκής και λιτοδίαιτος. 

Λόγος εἰς τὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου Ἅγιος Λουκᾶς Κριμαίας

Τρία σημαντικότατα γεγονότα στὴν ἱστορία τοῦ κόσμου ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.
To πρῶτο εἶναι ὁ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου, τὸν ὁποῖο ἑορτάζουμε σήμερα μὲ χαρὰ καὶ ἀγάπη, ἀλλὰ καὶ μὲ δέος ἐνώπιόν του μεγαλείου του γεγονότος αὐτοῦ, τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται «κεφάλαιον» (δηλαδὴ ἀρχὴ) τῆς σωτηρίας μας.
Ἐννέα μῆνες μετὰ τὸν Εὐαγγελισμὸ πραγματοποιήθηκε καὶ τὸ δεύτερο ἀπὸ τὰ σημαντικότερα γεγονότα, ἡ κατὰ σάρκα Γέννηση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κορυφὴ καὶ ὁλοκλήρωση τῆς σωτηρίας μας θὰ εἶναι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ ἀπὸ ἕνα φρικτὸ θάνατο πάνω στὸ Σταυρό.

Τό πνεῦμα τῆς λύπης καί ἡ ἀντιμετώπισή του

 
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Τό πνεῦμα τῆς λύπης καί ἡ ἀντιμετώπισή του

«Ἡ συνεχής προσβολή ἀπό τήν ἁμαρτία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «διαλύει πολλές φορές τόν τόνο τῶν λογισμῶν, κάνει τόν πνευματικό ἀθλητή νά ἀπαυδήσει καί προξενεῖ τήν λεγόμενη ἀκηδία»1. Πράγματι, ὁ διάβολος μέ τά «πυρφόρα βέλη του» μᾶς πειράζει καί προσπαθεῖ εἴτε νά μᾶς κάνει νά συγκατατεθοῦμε στήν ὑποβολή του ἤ νά ἀπαυδήσουμε καί νά πέσουμε στήν λύπη-ἀκηδία λόγῳ τοῦ συνεχοῦς καί ἔντονου πολέμου. Δέν θά πρέπει νά δειλιάσουμε ἀλλά νά ἀντισταθοῦμε.
«Πρῶτα-πρῶτα λοιπὸν», μᾶς διδάσκει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός, «ἂς ἀγωνιστοῦμε ἐναντίον τοῦ πνεύματος τῆς λύπης, πού μᾶς φέρνει τὴν ἀπελπισία, ἀπομακρύνοντάς το ἀπὸ τὴν καρδιά μας μὲ τὴν ἐλπίδα στὸν Θεό.

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

Περὶ Χάριτος

  
Περὶ Χάριτος
Εὑρισκόμενος μία φορὰ εἰς κατάστασιν χάριτος, ἔπαυσα ἂν λέγω τὸ «Κύριε» ἀπὸ τὴν εὐχή, καὶ ἔλεγα μόνον «Ἰησοῦ Χριστὲ ἐλέησόν με». Ὅσον περισσότερον πλήθαινε ἡ χάρις, ἔπαυσα νὰ λέγω καὶ τὸ «Χριστέ». Κατόπιν ἔπαυσα καὶ τὸ «ἐλέησόν με», καὶ ἔλεγα μόνον τὸ «Ἰησοῦ μου». Ἡ χάρις συνεχῶς ηὔξανε. Ἔφθασε στιγμή, ποὺ δὲν ἠμποροῦσα νὰ εἴπω, οὔτε τὸ «Ἰησοῦ μου», ἀλλὰ κύταζα μὲ σηκωμένη τὴν κεφαλὴ πρὸς τὰ ἐπάνω καθηλωμένος, σχεδὸν ἀκίνητος. Τότε βρίσκεται κανεὶς σὲ μιὰ προεκστατικὴ κατάστασι. Ἔχει βέβαια, ἀκόμη τᾶς αἰσθήσεις του. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα εἶναι ἔκστασις. Εὑρισκόμενος κανεὶς σὲ αὐτὴ τὴν κατάστασιν, ἔχει μέσα του ἄρρητο γλυκύτητα, μακαριότητα, δάκρυα, θεῖον ἔρωτα, κλπ., καὶ λόγῳ τούτων τὸ σῶμα καθηλοῦται.

Ἡ βλαπτική λύπη-ἀκηδία

 
 Ἡ βλαπτική λύπη-ἀκηδία
Γράφει ὁ ἀββᾶς Κασσιανός:«Τὸ φοβερὸ πνεῦμα τῆς λύπης, ὅταν κυριεύσει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν σκοτίσει ὁλοκληρωτικά, τὴν ἐμποδίζει ἀπὸ κάθε ἀγαθὴ ἐργασία καὶ τὴν γεμίζει μὲ κάθε κακία. Γιατί δὲν τῆς ἐπιτρέπει νὰ προσεύχεται μὲ προθυμία, δὲν τὴν ἀφήνει νὰ ἐγκαρτερεῖ στὴν ὠφέλεια τῶν ἱερῶν ἀναγνωσμάτων, κάνει τὸν ἄνθρωπο ὀργίλο καὶ ἐπιθετικὸ πρὸς τοὺς ἀδελφούς, γεννάει τὸ μίσος καὶ ἐναντίον ἀκόμα τοῦ μοναχικοῦ σχήματος. Καὶ γενικὰ ἡ λύπη, ἀφοῦ δημιουργήσει σύγχυση σ’ ὅλες τὶς σωτήριες σκέψεις τῆς ψυχῆς καὶ παραλύσει τὴ δραστηριότητα καὶ τὴν καρτερία της, τὴν φέρνει σὲ σημεῖο νὰ εἶναι σὰν ἀνόητη καὶ μανιακή, δένοντάς την μὲ τὸν λογισμὸ τῆς ἀπελπισίας.
Ὅπως ὁ σκόρος τρώει τὸ ροῦχο καὶ τὸ σκουλήκι τὸ ξύλο, ἔτσι καὶ ἡ λύπη κατατρώει τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Ἡ κλασσική ἀρχαιότητα ζεῖ στήν Ἑλληνορθοδοξία!

Η κλασσική αρχαιότητα ζει στην Ελληνορθοδοξία!

Απάντηση σε ανιστόρητους και κακόβουλους επικριτές
Λάμπρου Κ. Σκόντζου,
Θεολόγου
 Καθηγητού 


Πηγή: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον

        Η πνευματική σύγχυση στην εποχή μας είναι πια γεγονός. Κυρίαρχες ιδεολογίες κατέρρευσαν και άλλες καινοφανείς ήρθαν στο προσκήνιο. Ε­πίσης περιθωριακές πίστεις πρωτογόνων θρη­σκευτικών ρευμάτων και θρησκειών άρχισαν να γίνονται αποδεκτές από ευρύτατα κοινωνικά στρώματα.
Μία από αυτές τις περίεργες καινοφανείς ιδε­ολογίες είναι και η γνωστή πλέον «ελληνολατρία» η οποία εκδηλώνεται ως δήθεν επιστροφή και καλλιέργεια του αρχαιοελληνικού πολιτισμού με παράλληλη νεκρανάσταση της αρχαιοελληνικής ειδωλολατρίας ως επιστροφή στην ελληνική θρη­σκεία η οποία, «δημιούργησε τον πιο λαμπρό πολιτισμό και φώτισε ολόκληρη την ανθρωπό­τητα», όπως διαδίδουν οι «ελληνολάτρες» πιστοί της, λες και εμείς οι μη παγανιστές δεν είμαστε έλληνες και δεν αγαπάμε τον ελληνικό πολιτισμό!

Μεταμοσχεύσεις ζωτικῶν ὀργάνων

 
Μεταμοσχεύσεις ζωτικῶν ὀργάνων
Ἀπομαγνητοφωνημένο
ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πρωτοπρεσβύτερου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, πού
ἔγινε στά πλαίσια τῶν κατηχητικῶν ἀναλύσεων τοῦ κατάἸωάννην Εὐαγγελίου,
στό χωρίο Κεφάλαιο 10, στίχοι 17-18, στόν Ἱερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου,
Δικηγορικῶν Γλυφάδας, τήν Πέμπτη 28-02-2002.
(Ἡ
ἀπομαγνητοφώνηση ἔγινε ἀπό τόν Ἁγιορείτη Μοναχό Δαμασκηνό τόν
Καρακαλληνό καί πρωτοδημοσιεύτηκε στό περιοδικό Θεοδρομία, τεῦχος 2,
Ἀπρίλιος-Ἰούνιος 2003).
«….Διά
τοῦτό ὁ πατήρ με ἀγαπᾶ, ὅτι ἐγώ τίθημι τήν ψυχήν μου, ἵνα πάλιν λάβω
αὐτήν» (Ἰωάν. 10, 17). «Γι’ αὐτό μ’ ἀγαπάει ὁ Πατέρας, λέει, γιατί ἐγώ
βάζω τήν ζωή μου, τήν ψυχή μου, γιά νά τήν πάρω πάλι πίσω».
Κοιτᾶξτε
αὐτό πού λέει ἐδῶ. Εἶναι ἐκεῖνο πού ἔλεγε τήν προηγούμενη φορά, «τήν
ψυχήν μου τίθημι» (Ἰωάν. 10, 15), ἀλλά διευρυμένο. Προσέξτε αὐτό τό
«διευρυμένο». Δέν λέει [τώρα] μόνο «τίθημι τήν ψυχήν μου», [ἀλλά
προσθέτει] «ἵνα λάβω αὐτήν». Ἐδῶ, σημαίνει κάτι τρομερά ἐξουσιαστικό.
Κανείς δέν μπορεῖ νά πῆ τήν φράση ὁλοκληρωμένη «ἐγώ, θά βάλω τήν ψυχήν
μου ἐδῶ, δηλαδή θά θυσιασθῶ», χωρίς νά ἔχη καί τό δεύτερο στοιχεῖο.
Ἔβαλες τήν ψυχή σου. Μετά, τί γίνεται;

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Λύπη ὠφέλιμη καί λύπη δαιμονική

    
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Λύπη ὠφέλιμη καί λύπη δαιμονική.

Ὁ διάβολος καταφέρνει νά παραπλανήσει τόν ἄνθρωπο, ὥστε νά κάνει κακή διαχείρηση τῆς δύναμης πού λέγεται λύπη. Δημιουργεῖ δαιμονική λύπη καί κατάθλιψη στόν ἄνθρωπο. Ἰδιαίτερα πολεμᾶ αὐτούς πού τόν πολεμοῦν καί προσπαθοῦν νά ἀγαπήσουν τόν Θεό.
«Ὁ ἐχθρός» δίδασκε ὁ Στάρετς Παρθένιος «φέρνει κατάθλιψη σέ κάθε ψυχή πού θέλει νά σωθεῖ»1. Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἐπέρχεται μέ ἀφορμές εἴτε ἐσωτερικά γεγονότα καί πειρασμούς εἴτε ἐξωτερικά συμβάντα (ἀτυχήματα, θάνατοι, συκοφαντίες, κακολογίες, ἀδικίες). Θά πρέπει ὁ πνευματικός ἀγωνιστής νά τήν πολεμᾶ μέ κάθε τρόπο.«Δὲν πρέπει», παρατηρεῖ ὁ Χρυσορρήμων, « νὰ στενοχωριοῦνται καὶ νὰ θλίβονται ἐκεῖνοι ποὺ κακολογοῦνται, μὰ ἐκεῖνοι ποὺ κακολογοῦν.

Τά τέσσερα εἴδη τῆς λύπης

         
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Τά τέσσερα εἴδη τῆς λύπης
Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό ὑπάρχουν τέσσερα εἴδη λύπης:
α) Τό ἄχος (θλίψη τῆς ψυχῆς-κατάθλιψη),
β) τό ἄχθος (βάρος τῆς ψυχῆς-στενοχώρια),
γ) ὁ φθόνος καί
δ) τό ἔλεος.
«Τό ἄχος εἶναι λύπη πού προξενεῖ ἀφωνία (κόβει τήν φωνή).
Τό ἄχθος εἶναι λύπη πού προξενεῖ βάρος στήν ψυχή.
Φθόνος εἶναι λύπη γιά τά ξένα ἀγαθά.
Ἔλεος (= συμπάθεια) εἶναι λύπη γιά τά ξένα κακά»1.
Τί εἶναι ἡ λύπη καί ἡ κατάθλιψη κατά τούς Ἁγίους Πατέρες

Πρέπει νά τονιστεῖ ὅτι ἡ λύπη εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ· μᾶς δόθηκε μετά τήν πτώση καί κατατάσσεται στά ἀδιάβλητα πάθη.

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΛΓ.Ὅταν μᾶς ἀδικοῦν ἤ μᾶς προσβάλλουν νά μήν ἀνταποδίδουμε τό κακό, ἀλλά νά μακροθυμοῦμε. Οἱ τέλειοι θεωροῦν ἔνοχη ἀκόμα καί τήν ἁπλή ταραχή τῆς καρδιᾶς τους

 
ΛΓ. ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΑΔΙΚΟΥΝ Η ΜΑΣ ΠΡΟΣΒΑΛΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ, ΑΛΛΑ ΝΑ ΜΑΚΡΟΘΥΜΟΥΜΕ. ΟΙ ΤΕΛΕΙΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΕΝΟΧΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΛΗ ΤΑΡΑΧΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΤΟΥΣ.
 Από το βίο του αγίου Παχωμίου
ΑΝ πληροφορήθηκε τα (κατορθώματα) του Παχωμίου ο σαρκικός αδελφός του Ιωάννης, ήρθε και τον αναζητούσε στα μέρη εκείνα, (οπού ασκήτευε). και όταν τον αντάμωσε, τον ασπάστηκε με μεγάλη χαρά, γιατί, από τότε πού βαπτίστηκε και ακολούθησε το Χριστό και διάλεξε τον μοναχικό βίο, δεν είχε επισκεφθεί ούτε μια φορά τους συγγενείς του. Επειδή τώρα και ο Ιωάννης είχε τάξει τον ίδιο σκοπό με τον Παχώμιο, έμειναν κι οι δυο μαζί, μελετώντας συνεχώς το νόμο του Θεού και αδιαφορώντας εντελώς για όλα τα επίγεια.

Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά γίνει πρόσωπο

 
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νά γίνει πρόσωπο.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πράγματι πλασμένος μέ τήν προοπτική νά γίνει πρόσωπο, δηλ. νά τελειωθεῖ διά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, διά τῆς τέλειας κοινωνίας καί ἕνωσης μέ τόν Θεό καί τόν πλησίον. Γιά νά τό ἐπιτύχει ὅμως αὐτό πρέπει νά ταπεινωθεῖ ὥστε νά γίνει δεκτικός τῆς Θείας βοήθειας (Θείας Χάρης). Πρόσωπο γίνεται ὁ ἄνθρωπος ἀληθινά ὅταν αὐτόν πού ἔχει ἀπέναντί του [πρός + ὤψ(ὀφθαλμός)], τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο, τόν ἀγαπᾶ ἀληθινά, ὁπότε κοινωνεῖ ἀληθινά μαζί του διά τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί τελικά γίνεται ἕνα μαζί Του.
«Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μιλώντας γιὰ τὴν ἕνωση καὶ τὴν κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Θεό, χρησιμοποιεῖ τὴν ἔκφραση «πρόσωπον πρὸς πρόσωπον».

Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «Εἰς τόν Εὐαγγελισμόν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καί Ἀειπαρθένου Μαρίας»

 
Εάν πρέπει κάποτε να χαίρη ο άνθρωπος και να σκιρτά και να ψάλλη με ευφροσύνη, εάν υπάρχη μιά περίοδος που απαιτεί να λεχθή ό,τι υπάρχει πιο μεγάλο και πιο λαμπρό και που κάνει τον άνθρωπο να ποθή να έχη όσο το δυνατόν ευρύτερη σχέση, ωραιότερη έκφραση και δυνατώτερο λόγο, για να υμνήση τα μεγαλεία της, δεν βλέπω ποια άλλη μπορεί να είναι αυτή, αν όχι η σημερινή γιορτή.
Γιατί σαν σήμερα έφθασε στη γη Άγγελος από τον ουρανό αναγγέλλοντας την απαρχή όλων των καλών. Σήμερα ο ουρανός μεγαλύνεται. Σήμερα η γη αγάλλεται. Σήμερα ολόκληρη η κτίση χαίρει. Και δεν μένει έξω από τη γιορτή ούτε Αυτός που κρατεί στα χέρια του τον ουρανό. Γιατί αυτά που συμβαίνουν σήμερα είναι ένα πραγματικό πανηγύρι.Όλοι συναντιούνται σ’ αυτό, στην ίδια χαρά. Όλοι ζουν και δίνουν και σ’ εμάς την ίδια ευφροσύνη:

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Λόγοι περί ἐγκρατείας τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου

 
  Για την εγκράτεια
Είναι αληθινά μακάριος και τρισμακάριος εκείνος που τηρεί εγκράτεια, διότι πραγματικά η εγκράτεια είναι μεγάλη αρετή. Αλλά ας ως ποιο σημείο και σε πόση έκταση και σε ποια θέματα αναφέρεται ή θεωρείται ή εξετάζεται η εγκράτεια.
Είναι λοιπόν εγκράτεια στη γλώσσα το να μην παρασύρεται κανείς σε λόγια πολλά και ανώφελα, το να συγκρατεί κανείς τη γλώσσα του και να μην κακολογεί , το να μην μιλάει υβριστικά, το να μην καταριέται, το να μην λέει χωρίς σκοπό αυτά που δεν πρέπει, το να συγκρατεί τη γλώσσα του και να μη συκοφαντεί τον ένα στον άλλο, να μην κατηγορεί τον αδελφό, το να μην ξεσκεπάζει τα μυστικά των άλλων, το να μην ασχολείται με ξένες υποθέσεις.

Οἱ ἀληθινοί «ἀντιεξουσιαστές»

    
 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Οἱ ἀληθινοί «ἀντιεξουσιαστές».

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο ἄκοσμο μέ πλῆθος νεκρωμένες ψυχές καί ζωντανά σώματα. Τά πάθη, ὑποκινούμενα ἀπό τόν πονηρό, μᾶς κυριεύουν καί τά ἀποτελέσματα τους τά βιώνουμε ὀδυνηρά. Αὐτά εἶναι πάντα τό ἄγχος, ἡ λύπη, ἡ κατάθλιψη, ὁ πνευματικός θάνατος.
«Τὰ πάθη σας ὑπερδυναμώνουν», γράφει σέ μία ψυχή ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, «ἡ προσευχὴ ἀσθενεῖ καὶ οὔτε κἂν θέλει κανεὶς νὰ προσεύχεται. Ἡ προσοχή μας καταναλώνεται ἀπὸ διάφορες ἐπιθυμίες καὶ πάθη. Ἀκριβῶς τότε, σὰν ἐπὶ σκοποῦ, συναντῶνται τέτοιες ἐσωτερικὲς καὶ ἐξωτερικὲς ἀποτυχίες, ποὺ κάνουν ἕναν ἀδύνατο ἄνθρωπο νὰ πέση στὴν κατάθλιψη. Αὐτὸ τὸ πάθος, ἡ κατάθλιψη, σκοτώνει κάθε τί τὸ ἅγιο, κάθε τί τὸ ζωντανὸ καὶ ἀνθρώπινο»1.
Ὁ πονηρός προσπαθεῖ νά μᾶς πεῖ ὅτι «δέν ὑπάρχει μετάνοια» ἤ ὅτι «ὁ Θεός πλέον δέν μᾶς ἀγαπάει». Θά πρέπει ν’ ἀντισταθοῦμε σέ κάθε τέτοια δαιμονική ὑποβολή, γιά νά μήν πέσουμε στήν ἀδράνεια καί ἀπελπισία λόγῳ τῶν ἁμαρτιῶν καί τῶν παθῶν μας.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Πατερική θεολογία καί καθολικότης, ἑλλη­νισμός καί ἱστορικότης

.undefined

π. Γεωργίου Φλορόφσκυ
 
ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΘΟΛΙΚΟΤΗΣ, ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΤΗΣ
«…Μόνον παράφρονες θα απεφάσιζαν πο­τέ να «αφελληνίσουν» την Λειτουργίαν και τας άλλας εκκλησιαστικός ακο­λουθίας και να δώσουν εις αυτάς ένα ύφος περισσότερον «σύγχρονον…».
 
Eκ του Βιβλίου: Επόμενοι τοις Θείοις Πατράσι,
…Ο πατήρ Γ. Φλορόφσκυ, Ρώσος της διασποράς και εκ των πλέον διακεκριμένων συγχρόνων ορθοδόξων θεολόγων, αφού επι­σημαίνει τας ολέθριας επιδράσεις της Δύσεως επί της ρωσικής θεολογίας, όπερ ισχύει και διά την νεοελληνικήν θεολογίαν, λέγει τα εξής αξιοπρό­σεκτα σχετικώς προς το πρόβλημα του λεγομένου «εξελληνισμού» του Χρι­στιανισμού:
«Δεν θα ημπορούσε κανείς να υποστήριξη ότι η ρωσική θεολογία, εις την δημιουργικήν της ανάπτυξιν, ησθάνθη αρκετά πλήρως η αρκε­τά βαθέως εις τους κόλπους της την παρουσίαν των Πατέρων και του Βυ­ζαντίου.

Ἡ ὑποταγή στά πάθη ὁδηγεῖ στήν λύπη καί κατάθλιψη

  
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

 Ἡ ὑποταγή στά πάθη ὁδηγεῖ στήν λύπη καί κατάθλιψη

Ἡ ἀμέλεια, ἡ ραθυμία, ἡ τεμπελιά, ἡ λήθη τοῦ Θεοῦ καθώς καί ἡ ἄγνοια ὁδηγοῦν στήν διαμόρφωση τῶν διαφόρων παθῶν μέσα μας. Τά πάθη, ὅταν ἐνεργοῦν, ἔχουν σάν ἀποτέλεσμα τήν λύπη καί τήν κατάθλιψη.
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζεῖ σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία (ἐννοεῖται ὅτι εἶναι βαπτισμένος) μέ ἀληθινή μετάνοια, τότε ἔχει ἐνεργό τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος. Ἔχει φανερό τότε τόν καρπό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια»1.Ὅταν ἡ Χάρη ἀπουσιάζει ἤ εἶναι ἀπενεργοποιημένη λόγῳ τῶν παθῶν, τότε πράγματι ἀπουσιάζουν τά ἀνωτέρω χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει τά ἀντίθετα ἀπό αὐτά δηλ. μίσος, λύπη, ταραχή, ἄγχος, ἀνυπομονησία, κακότητα, ἀπιστία, θυμό, ἀκρασία. Τά πάθη λειτουργοῦν ὡς ἑξῆς:

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Ἡ ὑποχρέωση «δωρεᾶς» ὀργάνων ἐνηλίκου θανόντος προσώπου-Ἡ παραβίαση τοῦ συντάγματος, τοῦ δικαίου τῆς ΕΕ καί τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου διά τοῦ ἄρθρου 9 παρ.2 τοῦ Ν.3984/2011

 

Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ «ΔΩΡΕΑΣ» ΟΡΓΑΝΩΝ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΘΑΝΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΟΥ – Η ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 9 ΠΑΡ. 2 ΤΟΥ Ν. 3984/2011


Δρ. Ν. Δημητρίου Θ. Ορφανίδη, Προέδρου Πρωτοδικών Αθηνών

Α. Εισαγωγή
Ο Ν. 3984/2011 είναι ένας « υγιής «οργανισμός». Υπό την έννοια ότι, ενσωματώνει στην εθνική έννομη τάξη, την ευγενή επιδίωξη της Οδηγίας 2010/53/ΕΕ, για θέσπιση κοινών προτύπων, μεταξύ των Κρατών – Μελών, σχετικά με την ποιότητα και ασφάλεια των ανθρώπινων οργάνων που προορίζονται για μεταμόσχευση.
Ωστόσο, επωάζει ένα « καρκινικό κύτταρο » : Το άρθρο 9 παρ. 2, το οποίο ενεργοποιείται από την 1.6.2013. Επίκειται μία νομική «καρκινογένεση». Εξίσου επιβλαβής, τόσο για τον νομικό «οργανισμό», όσο και για τον ανθρώπινο.
Β. Το πρόβλημα
1. Τι προβλέπει η Οδηγία
 Στο πλαίσιο του ανωτέρω σκοπού, η οδηγία και ο νόμος καλύπτουν την δωρεά ανθρωπίνων οργάνων. Κατά την έννοια της οδηγίας, την οποίαν ο νόμος, εν προκειμένω, ορθά ενσωματώνει, « δότης » είναι κάθε άνθρωπος που προβαίνει στη δωρεά ενός ή περισσότερων οργάνων, είτε κατά τη διάρκεια της ζωής του, είτε μετά το θάνατό του.
Όπως σημειώνεται στο σημείο 21 της αιτιολογικής έκθεσης της οδηγίας « στην  Ένωση συνυπάρχουν πολλά διαφορετικά πρότυπα όσον αφορά τη συγκατάθεση στη δωρεά,  περιλαμβανομένων των συστημάτων στα οποία πρέπει να υπάρχει η ρητή συγκατάθεση για τη δωρεά οργάνου και των συστημάτων στα οποία η δωρεά μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει ένδειξη αντίρρησης στη δωρεά.

Ἀρετές καί πάθη

 
Οἱ ἀρετές
Οἱ ἀρετές ὡς ἀρχική ἀνθρώπινη προσπάθεια καί φανέρωσι τοῦ κατ’ εἰκόνα εἶναι κτιστές. Αὐτές δέν μᾶς σώζουν, διότι τό κτιστό δέν σώζει. Ἀντιπαλαίουν ὅμως στά πάθη καί τά διώχνουν. Καθιστοῦν ἔτσι τόν ἄνθρωπο «χωρητικό» τῆς Θείας Χάρης, τοῦ ἀκτίστου.
Ἡ κάθαρσι διά τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξάσκησης τῶν κτιστῶν ἀρετῶν πραγματοποιεῖται καί ὁλοκληρώνεται διά τῆς ἄκτιστης καθαρτικῆς Θείας Χάρης. Τότε ἀκολουθεῖ ὁ φωτισμός ἀπό τήν ἄκτιστη φωτιστική Θεία Χάρι καί φανερώνεται ό καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τότε σώζεται ὁ ἄνθρωπος.
Οἱ ἀρχικές ἀρετές πού γίνονται μέ τήν κτιστή ἀνθρώπινη δύναμη μᾶς βοηθοῦν ὥστε νά γίνουμε δοχεῖα τῆς Χάρης. Μετέχοντας στήν Θεία Χάρι ἐπιτυγχάνεται ἡ ἕνωση μέ τόν Θεό, ἀλλά καί μέ τούς ἄλλους· μέ ἐκείνους πού μετέχουν στήν ἴδια ἄκτιστη θεοποιό Θεία Χάρι .

Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη

   
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
Ἡ ἀγάπη πρός τόν «κόσμο» (κοσμικό φρόνημα) ὁδηγεῖ στήν θλίψη καί τήν Κατάθλιψη
Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σύρος ταυτίζει τόν κόσμο μέ τά πάθη. Νά τί μᾶς διδάσκει: «Ὅταν θέλουμε νά ὀνομάσουμε ὅλα τά πάθη μαζί, τά λέμε «κόσμο». Καί ὅταν θέλουμε νά ξεχωρίσουμε καί νά δώσουμε στό καθένα τό ὄνομά του, τά ὀνομάζουμε «πάθη». Καί τά πάθη, καθώς διαδέχονται τό ἕνα τό ἄλλο, σχηματίζουν τόν δρόμο τοῦ κόσμου, καί ὅπου τελειώνουν τά πάθη, ἐκεῖ παύει νά ὑπάρχει ὁ δρόμος τοῦ κόσμου… Ὅπου πάψει ἡ ἐνέργεια τῶν παθῶν, ἐκεῖ πεθαίνει μαζί τους καί ὁ κόσμος.
Εἶπε κάποιος σοφός γιά τούς ἁγίους ὅτι ὅταν ζοῦσαν ἦταν ἤδη πεθαμένοι, διότι, ἐνῶ ζοῦσαν μέ τό σῶμα τους, δέν ζοῦσαν ζωή σαρκική. Καί σύ πρόσεξε νά δεῖς ποιά πάθη ζοῦνε μέσα σου, γιά νά καταλάβεις πόσο ἀνήκεις στόν κόσμο καί ἐξ αἰτίας ποιῶν παθῶν εἶσαι δεμένος μαζί του καί ἀπό ποιά ἐλευθερώθηκες… Μέ δύο λόγια, κόσμος εἶναι ἡ ἐμπαθής ζωή καί τό σαρκικό φρόνημα.Ὅποιος ἀπαλλαγεῖ ἀπό τά πάθη του, ἔχει ἐξέλθει ἀπό τόν κόσμο»1. (132)

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Ὁμολογία Γέροντος Παϊσίου ἔναντι Οἰκουμενισμοῦ

Ενδιαφέρουσα ομολογιακή πατερική γραμμή του Γέροντος Παϊσίου έναντι του Οικουμενισμού:*
***
…Μετά λύπης μου, από όσους φιλενωτικούς έχω γνω­ρίσει, δεν είδα να έχουν ούτε ψίχα πνευματική ούτε φλοιό. Ξέρουν, όμως, να ομιλούν για αγάπη και ενότη­τα, ενώ οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεόν, διότι δεν Τον έχουν αγαπήσει…

***
Εν Αγίω Όρει τη 23η Ιανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.
Επειδή βλέπω τον μεγάλον σάλον που γίνεται εις την Εκκλησίαν μας, εξ αιτίας των διαφόρων φιλενωτικών κινήσεων και των επαφών του Πατριάρχου μετά του Πάπα, επόνεσα και εγώ σαν τέκνον Της και εθεώρησα καλόν, εκτός από τις προσευχές μου, να στείλω και ένα μικρό κομματάκι κλωστή (που έχω σαν φτωχός μονα­χός), δια να χρησιμοποιηθή και αυτό, έστω και για μια βελονιά, δια το πολυκομματιασμένο φόρεμα της Μητέ­ρας μας. Πιστεύω ότι θα κάμετε αγάπην και θα το χρησι­μοποιήσετε δια μέσου του θρησκευτικού σας φύλλου. Σας ευχαριστώ.

Τά λεγόμενα «ψυχολογικά» εἶναι κατ’ οὐσίαν πνευματικά προβλήματα

 
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ

Τά λεγόμενα «ψυχολογικά» εἶναι κατ’ οὐσίαν πνευματικά προβλήματα.
Ἡ κουλτούρα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι μία «κουλτούρα τῆς πτώσης»1 καί τῶν παθῶν. Ἡ ὑποδούλωση στήν ὕλη καί στόν αἰσθησιασμό ἔφερε τήν λύπη2 καί τήν ἀπελπισία.
«Ἡ ἀπελπισία» παρατηροῦσε ὁ μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ «εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς συνειδήσεως ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ μᾶς δώσει τὴν αἰώνια ζωή. Ὁ κόσμος ζεῖ στὴν ἀπελπισία. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καταδικάσει οἱ ἴδιοι τὸν ἑαυτὸ τοὺς στὸν θάνατο. Πρέπει νὰ παλέψουμε σῶμα πρὸς σῶμα μὲ τὴν ἀκηδία»3.
Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος: «Ἀκηδία σημαίνει παράλυσις τῆς ψυχῆς καὶ ἔκλυσις τοῦ νοῦ, ὀκνηρία καὶ ἀδιαφορία πρὸς τὴν ἄσκηση, μίσος πρὸς τὶς μοναστικὲς ὑποσχέσεις.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Ἡ ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν εἶναι ἀδύνατη, διότι οἱ παπικοί εἶναι ἑνάντιοι στό εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καί τίς πατερικές παραδόσεις

Η ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ,
ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΙ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΑΤΕΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ
(Απαντητική επιστολή προς τον Καθολικό κ. Morellο, Μάρτιος 1964)
Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος


Αγαπητέ κ. Morello,
Έλαβα την επιστολή σας και τη διάβασα με προσοχή. Μας γράφετε να μην εμποδίζουμε την ένωση με τον Τοποτηρητή του θρόνου του Πρωτοκορυφαίου Πέτρου, Πάπα Παύλο τον ΣΤ, διότι θα μετανοιώσουμε αιωνίως. Σάς απαντούμε ότι δε λέει την αλήθεια. Εμείς θέλουμε την ένωση και ευχόμαστε διαρκώς «υπέρ της των πάντων ενώσεως». Ουσιαστικά την εμποδίζετε σεις οι Παπικοί. Και αν δε μετανοήσετε εδώ, στην πρόσκαιρη ζωή, θα μετανοήσετε στον Άδη, όπου όμως «ουκ εστί μετάνοια»!
Εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες θέλουμε την ένωση όπως ορίζει ο Χριστός, ενώ εσείς οι Λατίνοι την θέλετε όπως ορίζει ο Πάπας.
Εάν ο Πάπας ήταν σύμφωνος με το Χριστό, να μην αμφιβάλλετε ότι κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που έχουμε την ορθή πίστη του Χριστού, θα δεχόμασταν την ένωση.

Ἡ μνημόνευση τῶν ἁμαρτημάτων, μᾶς γεμίζει μέ παρρησία καί μέ πολλή δικαιοσύνη

 
Ακούγοντας  λοιπόν ο Παύλος, ότι αυτά τα αμαρτήματα δεν τα θυμάται ο Θεός, ο ίδιος συνεχώς τα μνημόνευε, λέγοντας τα εξής· «Δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι απόστολος, διότι κατεδίωξα την εκκλησία του Θεού» και «Ο Χριστός ήρθε  στον κόσμο να σώσει τούς αμαρτωλούς, μεταξύ των οποίων πρώτος είμαι εγώ». Δεν είπε ήμουν, αλλά είμαι.
Η συγχώρηση των αμαρτημάτων έγινε από το Θεό και η ενθύμηση των συγχωρηθέντων αμαρτημά­των δεν εξαφανιζόταν  από τον Παύλο.Εκείνα που ο Δεσπότης εξάλειψε, αυτά αυτός εξέθετε σε κοινό όνειδος. Διότι ακούσατε τον προφήτη που λέει, «και δεν θα τα ενθυμηθώ», συ όμως να τα ενθυμείσαι. Ο Θεός τον ονομάζει σκεύος εκλογής, και αυτός ονομάζει τον εαυτόν του πρώτον εξ όλων των αμαρτωλών.

Τό χειρότερο ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό: ἡ αὐτοκτονία

  
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
Τό χειρότερο ἀποτέλεσμα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό: ἡ αὐτοκτονία.
Τό τελικό ἀποτέλεσμα τῶν παθῶν, τῆς ἁμαρτίας, τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό, εἶναι ὁ πνευματικός θάνατος· συνάμα καί ὁ πρόωρος σωματικός-βιολογικός θάνατος.
Μᾶς διδάσκει ἡ Ἁγία Γραφή: «Τά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ θάνατος»1.
Πράγματι, ἡ ὑποταγή στήν θνητή σάρκα καί στήν ἁμαρτία «καρποφορεῖ» τόν θάνατο. Αὐτό, τονίζει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, συνέβαινε, ἀπό τόν καιρό ἀκόμη τῆς Π. Διαθήκης· τότε πού οἱ ἄνθρωποι ἦταν ὑποδουλωμένοι στό γράμμα τοῦ Νόμου καί στήν ἁμαρτία ζώντας «ἐν τῇ σαρκί»2.Ἡ αὐτοκτονία εἶναι ἀποτέλεσμα μεγάλου ἐγωισμοῦ, ἐκτός ἐάν ὁ ἄνθρωπος εἶναι «ἔκφρων» δηλ. δέν ἔχει σῶες τίς φρένες του.
Κάποιος εἶχε τήν ἑξῆς συνομιλία μέ τόν μακαριστό π. Παΐσιο:

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Ἁγίου Γρηγορίου Θεολόγου «Τό τῆς Ἱερωσύνης ἐπάγγελμα»

 
Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου
«Το της Ιερωσύνης επάγγελμα»

 Απολογητικός (περί Ιεροσύνης),
μετ. Θ. Καστανά, εκδ. «Ενορίας», 1948, Αποσπάσματα.

     Είναι και κάτι άλλο τελευταίο και μεγαλύτερο από όσα είπα. (Προχωρώ, βλέπετε, στον κολοφώνα του λόγου και δεν θα πω ψέμα• γιατί δεν επιτρέπεται σ’ αυτούς που μιλούν για τόσο υψηλά ζητήματα). Δεν ενόμιζα κι ούτε τώρα νομίζω, ότι το ίδιο είναι να βόσκη κανείς ποίμνιο ή βουκόλιο και το ίδιο να επιστατή ανθρώπινες ψυχές. Γιατί εκεί φθάνει κανείς να θρέψη ή να παχύνη το βουκόλιο ή το ποίμνιο, και σ’ αυτόν τον σκοπό αποβλέποντας ο βουκόλος ή ο βοσκός θα πάη σε τόπους με άφθονο νερό και με καλό χόρτο, θα οδηγήση τα ζώα του από λιβάδι σε λιβάδι, θα τα ξεκουράση, θα τα σκορπίση και θα τα συμμαζέψη, μερικά με το ραβδί του, τα περισσότερα με τη φλογέρα. Άλλη δουλειά δεν έχει ο βοσκός ή ο βουκόλος, παρά κάποτε κάποτε να πολεμήση λίγο με τους λύκους κι ίσως καμιά φορά να φροντίση για κανένα άρρωστο ζώο του.

Δίψα Θεοῦ – Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης

 
 Διψά η ψυχή μου τον Κύριο και με δάκρυα Τον ζητώ. Πως να μη Σε ζητώ; Συ με ζήτησες πρώτος και μου έδωσες να γευθώ την γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος, και η ψυχή μου Σε αγάπησε έως τέλους.
Βλέπεις, Κύριε, τη λύπη και τα δάκρυά μου… Αν δεν με προσείλκυες με την αγάπη Σου, δεν θα Σε ζητούσα όπως Σε ζητώ. Αλλά το Πνεύμα Σου το Άγιο μου έδωσε το χάρισμα να Σε γνωρίσω και χαίρεται η ψυχή μου, γιατί Συ είσαι ο Θεός μου και ο Κύριος μου και Σε διψώ μέχρι δακρύων.
Ποθεί η ψυχή μου τον Θεό και Τον ζητώ, με δάκρυα. Εύσπλαχνε Κύριε, Συ βλέπεις την πτώση μου και τη θλίψη μου. Ταπεινά όμως παρακαλώ το έλεός Σου: Χορήγησέ μου, του αμαρτωλού, την χάρη του Αγίου Σου Πνεύματος.

Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

  
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
 Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στήν θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα, στήν μοναξιά. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό. Δυστυχῶς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀρνηθεῖ τόν Δημιουργό τους.
«Ὅσο ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν φυσική ζωή, τήν ἁπλή», παρατηρεῖ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐσιος, «καί προχωροῦν στήν πολυτέλεια, τόσο αὐξάνει καί τό ἀνθρώπινο ἄγχος. Καί ὅσο ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, ἑπόμενο εἶναι νά μή βρίσκουν πουθενά ἀνάπαυση. Γι’ αὐτό γυρίζουν ἀνήσυχοι ἀκόμη καί γύρω ἀπό τό φεγγάρι –σάν τό λουρί τῆς μηχανῆς γύρω ἀπό τήν τρελλή ρόδα1–, γιατί ὁλόκληρος ὁ πλανήτης μας δέν χωράει τήν πολλή τους ἀνησυχία.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Ντρέπεσαι καί κοκκινίζεις νά ὁμολογήσεις τίς ἁμαρτίες σου;


45754_501370699920161_203873262_n.jpg
Ντρέπεσαι και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε τότε έπρεπε να ντρέπεσαι· διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις και όχι το να ομολογείς τις αμαρτίες σου. Τώρα όμως δεν είναι ανάγκη να είναι παρόντες και μάρτυρες κατά την ώρα της εξομολογήσεως. Η εξέταση και εξομολόγηση των αμαρτιών ας γίνει  μέσα στο νου- ας είναι το δικαστήριο χωρίς μάρτυρα- ας δει την εξομολόγηση σου μόνον ο Θεός, ο Θεός που δεν κατηγορεί για τις αμαρτίες, άλλα που τις συγχωρεί  όταν τις εξομολογούμαστε. Άλλ’ ακόμα και έτσι διστάζεις και υποχωρείς; Γνωρίζω και εγώ ότι δεν ανέχεται η συνείδηση την ενθύμηση των αμαρτιών μας.

Ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης

 
Η Αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης και οι πολίτες της

Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
πρώην Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

  Προλογικά
 Πριν από είκοσι περίπου χρόνια δίδασκα στο αμφιθέατρο της Σχολής μας, στους πρωτοετείς Φοιτητές. Από το ύψος της έδρας διέκρινα στα πρώτα έδρανα μία ομάδα φοιτητών και φοιτητριών, που δεν έδειχναν για ελλαδίτες. Στο τέλος του μαθήματος τους πλησίασα και τους ρώτησα για το τόπο της καταγωγής τους. Ένας από αυτούς, που, όπως έδειχαν τα πράγματα, κατείχε καλύτερα την ελληνική γλώσσα, μου απάντησε: «Είμασθε Ρωμηοί από τη Μέση Ανατολή» (Λίβανο, Συρία, Παλαιστίνη κ. τ. λ). Αιφνιδιάσθηκα, το ομολογώ, με την απάντηση αυτή, που δεν την ανέμενα. Έτσι, προχώρησα σε μία δεύτερη ερώτηση: «Γιατί είσθε Ρωμηοί»; Και τότε ήλθε η ακόμη πιο αιφνιδιαστική απάντηση «Επειδή ο αυτοκράτοράς μας ήταν στην Νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, και ο πρώτος Ορθόδοξος Πατριάρχης μας είναι ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης»!

Κατάθλιψη: ἡ πιό καλπάζουσα νόσος στόν κόσμο

  
 ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
Κατάθλιψη: ἡ πιό καλπάζουσα νόσος στόν κόσμο
Ἡ κατάθλιψη εἶναι ἡ νόσος μέ τήν πιό ραγδαία ἀνάπτυξη σ’ ὅλον τόν κόσμο. Ἡ αἰτία τῆς τεράστιας αὐτῆς αὔξησης εἶναι ὁ μεγάλος ἐγωισμός τῶν σύγχρονων ἀνθρώπων, ἡ ἀχαλίνωτη παράδοση τους στήν ὑπερηφάνεια καί σ’ ὅλα τά ὑπόλοιπα πάθη.
Σύμφωνα μέ τίς ἐπίσημες προβλέψεις τοῦ Παγκόσμιου Ὀργανισμοῦ Ὑγείας, τό 2020 ἡ κατάθλιψη θά εἶναι ἡ πιό συχνή ἀσθένεια στόν ἀναπτυγμένο κόσμο1 καί θά ἀνέβει ἀπό τήν 5η στήν 2η θέση τῆς λίστας τῶν ἀσθενειῶν πού προκαλοῦν ἀπώλεια ἐτῶν ζωῆς, ἀναπηρίες καί κοινωνικές δυσλειτουργίες. Τήν 1η θέση θά κατέχουν οἱ ἰσχαιμικές καρδιοπάθειες2. Σήμερα (2011) «ἀπὸ κατάθλιψη πάσχει ἕνας στοὺς τρεῖς, ἄνω τῶν 45 ἐτῶν, ἀνθρώπους σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ἐνῶ, σύμφωνα μὲ τὶς ἐκτιμήσεις τῶν εἰδικῶν, σὲ μία δεκαετία τὸ ποσοστὸ αὐτὸ θὰ αὐξηθεῖ στὸ 50%.

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Δυσάρεστο, ἀλλὰ εὐεργετικό

Δυσάρεστο, ἀλλὰ εὐεργετικό
Ἅγιος Τύχων (Ἐπίσκοπος Ζαντόνκ)
Μεγάλο κακό ἡ κακογλωσσιά. Μεγάλο κακό νά ὁρμοῦν ἐπάνω σου ἄλλοι, νά σέ σπιλώσουν!
Συμβαίνει. Ξαφνικά. Ἀπότομα. Καί ἄλλοτε εἶναι μιά δίκαιη κρίση τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς· καί ἄλλοτε ὄχι.
•Στήν
πρώτη περίπτωση, ὅταν εἴχαμε καί ἐμεῖς φταίξει, ὅταν εἴχαμε ὑποπέσει σέ
κακές πράξεις καί «ἐνέργειες», ἀποδίδοντας σέ ἄλλους μομφές, ἀνάλογες
μέ ἐκεῖνες πού μᾶς ἀποδίδουν, -ἔχομε χρέος νά μή κολλᾶμε στό πόσο
ὑποφέρομε, ἀλλά νά φροντίζωμε, καί νά διορθώσωμε τά «πράγματα», ἀλλά καί
νά διορθωθοῦμε. Καί τότε ἡ καταφορά ἐναντίον μας θα σταματήσει.

Ἡ εἰρηνική κατάστασι τῆς ψυχῆς καί ἡ πολυλογία-Σχόλιο στόν Ἅγιο Διάδοχο Φωτικῆς.

 
Ὅπως συμβαίνει μέ ἕνα ζεστό δωμάτιο πού συνεχῶς ἀνοιγοκλείνει ἡ πόρτα ἔτσι καί στήν ψυχή πού θέλει νά λέγει πολλά ἀκόμη καί καλά: Ἡ ψυχή χάνει τήν πνευματική της θέρμη.
Αὐτή ἡ θέρμη δημιουργεῖται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα ὅταν ἡ ψυχή θυμᾶται τόν Θεό.
Ἡ ἀπώλεια τῆς Ἁγιοπνευματικῆς θερμότητας συμβαίνει διότι ἡ πολυλογία σκορπίζει τήν μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τήν διώχνει ἀπό τήν ψυχή. «Ὥσπερ αἱ τῶν λουτρῶν συνεχῶς ἀνοιγόμεναι θύραι» διδάσκει ὁ Ἅγιος Διάδοχος Φωτικῆς «τήν ἔνδον θέρμην θᾶττον ὠθοῦνται πρός τά ἔξω, οὕτω καί ἡ ψυχή, ὅταν πολλά θέλῃ διαλέγεσθαι, κἄν πάντα καλά λέγῃ, τήν ἑαυτῆς μνήμην διά τῆς φωνητικῆς πύλης διαφορεῖ»1.

Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;

 
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
 Ψυχίατρος ἤ Πνευματικός;
Γιά νά θεραπευθοῦν τά διάφορα ψυχικά-ψυχολογικά νοσήματα, θά πρέπει νά ἀπομακρυνθοῦν τά πνευματικά τους αἴτια, πού εἶναι τά πάθη (μέ κυρίαρχο τόν ἐγωισμό) καθώς καί οἱ δαίμονες μέ τίς ἐνέργειές τους.
« Τί θά πεῖ ἄγχος, νεῦρα, ψυχασθένειες;» ἐρωτοῦσε ὁ π. Πορφύριος. Καί ἀπαντοῦσε: «Ἐγώ πιστεύω ὅτι ὑπάρχει διάβολος σ’ ὅλα αὐτά. Δέν ὑποτασσόμεθα στόν Χριστό μέ ἀγάπη. Μπαίνει ὁ διάβολος καί μᾶς ἀνακατεύει»1.
Αὐτά βέβαια (τά πάθη καί οἱ δαίμονες) δέν ἀπομακρύνονται μέ χάπια οὔτε μέ ἡλεκτροσόκ, ἀλλά μέ τό μυστήριο τῆς Γενικῆς Ἐξομολόγησης. Ὁ ἄνθρώπος θά πρέπει νά ἐξομολογηθεῖ μέ εἰλικρίνεια τά ἁμαρτήματα ὅλης του τῆς ζωῆς, τά κύρια γεγονότα πού τήν σημάδεψαν, καθώς καί τό πῶς ἐκεῖνος τά ἀντιμετώπισε, ὅπως δίδασκε ὁ θεοφώτιστος Γέροντας Πορφύριος2.

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Τυρινῆς: Ἡ ἀληθινή συγχώρησις (Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)

Τὰ ἑξῆς παραγγέλνει ὁ Θεὸς στοὺς ἀνθρώπους: «κανεὶς ἀπὸ σᾶς ἂς μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του» (Ζαχ. ζ´ 10) καὶ «κανεὶς ἂς μὴν συλλογίζεται τὴν κακία τοῦ ἄλλου» (Ζαχ. η´ 17). Δὲν λέει μόνο, συγχώρεσε τὸ κακὸ τοῦ ἄλλου, ἀλλὰ μὴν τὸ ἔχεις οὔτε στὴ σκέψη σου, μὴ τὸ συλλογίζεσαι, ἄφησε ὅλη τὴν ὀργή, ἐξαφάνισε τὴν πληγή.
Νομίζεις, βεβαίως, ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε. Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλο δήμιο ἐγκατέστησες μέσα σου τὸ θυμὸ καὶ καταξεσκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα.Ἔχεις ἀδικηθεῖ πολὺ καὶ στερήθηκες πολλὰ ἐξαιτίας κάποιου, κακολογήθηκες καὶ ζημιώθηκες σὲ πολὺ σοβαρὰ θέματά σου καὶ γι᾿ αὐτὸ θέλεις νὰ δεῖς νὰ τιμωρεῖται ὁ ἀδελφός σου; Καὶ ἐδῶ πάλι εἶναι χρήσιμο νὰ τὸν συγχωρήσεις.Γιατὶ, ἐὰν θελήσεις, ἐσὺ ὁ ἴδιος νὰ ἐκδικηθεῖς καὶ νὰ ἐπιτεθεῖς ἐναντίον του εἴτε μὲ τὰ λόγια σου, εἴτε μὲ κάποια ἐνέργειά σου, ἢ μὲ τὴν κατάρα σου, ὁ Θεὸς ὄχι μόνο δὲν θὰ ἐπέμβει κατ᾿ αὐτοῦ -ἐφόσον ἐσὺ ἀνέλαβες τὴν τιμωρία του- ἀλλὰ ἐπιπλέον θὰ σὲ τιμωρήσει ὡς θεομάχο.

Ὁ Μέγας Βασίλειος μιλάει γιά τά δάνεια

 
 Ο Μέγας Βασίλειος μιλάει για τα δάνεια!
Δεν προξενεί καμία ντροπή η φτώχεια. Γιατί λοιπόν να προσθέτουμε στους εαυτούς μας τους ονειδισμούς εξαιτίας του χρέους; Κανείς δεν θεραπεύει τραύματα με τραύμα, ούτε γιατρεύει το κακό με το κακό, ούτε επανορθώνει τη φτώχεια με τους τόκους. Πλούσιος είσαι; Μη δανείζεσαι. Φτωχός είσαι; Μη δανείζεσαι. Γιατί, αν είσαι ακατάστατος, δεν έχεις ανάγκη από δάνειο. Εάν τίποτα δεν έχεις, δεν θα εξοφλήσεις το δάνειο. Μη σκέπτεσαι για τη ζωή με υστεροβουλία, μήπως τότε μακαρίσεις τις προ του δανείου ημέρες.

Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου

 
ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
 
Β1) ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
Ὁ ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου
Δυστυχῶς, ὑπάρχει ἀποπροσανατολισμός τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος εἶναι ψυχικά πάσχων, ἀφοῦ εἶναι μεταπτωτικός.
Ὁ ἀποπροσανατολισμός πηγάζει ἀπό τόν ψευτοδιαφωτισμό τῆς Δύσης, ἡ ὁποία δέν «βλέπει» πρός τόν Θεό, γι’ αὐτό καί ἡ ἄθεη γνώση της δέν μπορεῖ νά θεραπεύσει τούς ψυχικά πάσχοντες, πού εἶναι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Τά πάθη, πού εἶναι ἡ θλιβερή κληρονομιά ὅλων τῶν μεταπτωτικῶν ἀνθρώπων, δέν θεραπεύονται παρά μόνον μέ τήν Θεία Χάρη. Μ’ αὐτήν καί μόνο μ’ αὐτήν ὁ ἄνθρωπος γίνεται πνευματικά καί ψυχικά ὑγιής, γίνεται πρόσωπο.«Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν πιστεύει στὸν Θεὸ καὶ στὴν μέλλουσα αἰώνια ζωὴ», ἔγραφε ὁ μακαριστὸς Γέροντας Παΐσιος, «καταδικάζει αἰώνια τὴ ψυχή του, καὶ μένει ἀπαρηγόρητος καὶ σ’ αὐτὴ τὴ ζωή.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...