ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΕΡΑΠΕΥΟΝΤΑΙ
Οἱ καταθλιπτικοί κατηγοροῦν τόν Θεό.
Ἡ δαιμονική λύπη-κατάθλιψη ἔχει πράγματι ὀδυνηρά ἀποτελέσματα. «Ἡ ψυχὴ ποὺ ὑποφέρει ἀπὸ λύπη καὶ ἀθυμία», παρατηρεῖ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «δὲν μπορεῖ οὔτε ἀπ’ ὅσα τῆς λὲς νὰ ὠφεληθεῖ οὔτε κάτι ὠφέλιμο νὰ πεῖ.
Ὅπως ἕνα πυκνὸ σύννεφο, ποὺ σκεπάζει τὸν ἥλιο, ἐμποδίζει τὶς ἀκτίνες
του νὰ φθάσουν στὴ γῆ, ἔτσι καὶ ἡ λύπη, ποὺ σὰν ἄλλο σύννεφο σκεπάζει
τὴν ψυχή, δὲν ἀφήνει τὶς ἀκτίνες τῆς λογικῆς νὰ τὴν φωτίσουν. Γι’ αὐτὸ ὁ ὑπερβολικὰ λυπημένος ἄνθρωπος συνήθως, εἴτε παραλογίζεται, εἴτε βυθίζεται σὲ σιωπή. Μὰ καὶ οἱ ἄλλοι, ποὺ τὸν βλέπουν, προτιμοῦν κι αὐτοὶ νὰ σωπάσουν»1.
Εἶναι
παραδεκτό ὅτι: «Oἱ λεγόμενοι νηπτικοὶ πατέρες τῆς περισπούδαστης
Φιλοκαλίας ἀναφέρονται συχνὰ στ’ ἀποτελέσματα τῆς βαθιᾶς θλίψης,
τῆς ἀκηδίας, τῆς ἀνυπόφορης στενοχώριας, ποὺ μαστίζει καὶ
ταλαιπωρεῖ τόσο τόν ἀνθρωπο καὶ μεῖς σήμερα τήν ὀνομάζουμε
κατάθλιψη.
Η
κατάθλιψη σκοτεινιάζει την ψυχή, ἐμποδίζει νὰ σκεφθεῖ ὀρθὰ ὁ
νοῦς καὶ νὰ ἐργασθεῖ δημιουργικά. Δεν τόν ἀφήνει στὴν μελέτη
καὶ τὴν διδαχή, στήν πραότητα καὶ την ὑπομονή, ἀλλὰ τόν
παρακινεῖ στὴν νευρικότητα στὸ ἄγχος καὶ τήν ἀπομόνωση.
Μάλιστα θεωρεῖ
τούς ἄλλους μόνο ὑπαίτιους τοῦ προβλήματός του καὶ ἀπαλλάσσει
ἀπὸ τίς εὐθύνες τόν ἑαυτὸ του, κι ἔτσι δέν ἀγωνίζεται νὰ τόν
διορθώσει καὶ νὰ τόν θεραπεύσει.
Ἡ
κατάσταση αὐτὴ τῆς βαριᾶς καὶ ἀσήκωτης θλίψης, συνεχίζουν
παραστατικὰ νὰ λέγουν οἱ θεοκίνητοι Ἅγιοι Πατέρες, παραλύει τήν
ψυχή, χαλαρώνει τὸν νοῦ, δημιουργεῖ νωχέλεια κι ἀδιαφορία γιά
κάθε ἀγωνιστικότητα, ἔχθρα γιά τήν ἐργασία.
Ὁ
ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος τούς ἔτσι πάσχοντες τούς
χαρακτηρίζει ὡς κατηγόρους τοῦ Θεοῦ ὅτι δέν εἶναι δῆθεν
εὔσπλαχνος, δέν θέλουν νὰ προσεύχονται, νὰ μελετοῦν, παραπονοῦνται
συχνὰ γιά πονοκεφάλους, πυρετοὺς καὶ στομαχόπονους…»2.
Ὁ καταθλιπτικός βασανίζει τόν ἑαυτό του καί τό περιβάλλον του.
Οἱ καταθλιπτικοί βασανίζουν αὐτούς πού γνωρίζουν χωρίς νά τό θέλουν. Εὐχαριστιοῦνται ἀπ’ αὐτό, διότι ἐνεργοῦνται ὑπό τοῦ μισανθρώπου διαβόλου. Φανερώνεται ἀπ’ αὐτό ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης, πού εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀντίστοιχοι μ’ αὐτά δαίμονες πού τά ὑποκινοῦν.
Οἱ καταθλιπτικοί βασανίζουν αὐτούς πού γνωρίζουν χωρίς νά τό θέλουν. Εὐχαριστιοῦνται ἀπ’ αὐτό, διότι ἐνεργοῦνται ὑπό τοῦ μισανθρώπου διαβόλου. Φανερώνεται ἀπ’ αὐτό ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης, πού εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀντίστοιχοι μ’ αὐτά δαίμονες πού τά ὑποκινοῦν.
Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Οἱ
ἄνθρωποι πού ἔχουνε αὐτά τά ἀντιδραστικά, αὐτήν τήν συνήθεια,… τούς
ἀνθρώπους πού γνωρίζουνε ἐννοοῦν νά τούς παιδεύουνε μέ διάφορα καμώματα,
δηλαδή «ἄχ, δέν μπορῶ τοῦτο, ἐκεῖνο, ξεύρω κι ἐγώ…», καί οἱ γύρω τούς
βλέπουνε αὐτουνούς πού ὑποφέρουν καί καταθλίβονται καί αὐτοί ὑποφέρουν.
Καταλάβατε; Ἀλλά αὐτοί πού πάσχουν ὅμως, ὅταν βλέπουν τούς ἄλλους νά
ὑποφέρουν μαζί τους, εὐχαριστιοῦνται καί τό κάνουνε πιό πολύ. Θά πεῖς,
μωρέ, γίνεται αὐτό; Ἔ, γίνεται, ὅμως χωρίς νά τό καταλαβαίνουμε· ὁ
διάβολος τό ἐνεργεῖ»3.
Οἱ καταθλιπτικοί ταλαιπωροῦν τούς γύρω τους, ὅταν δέν τούς κάνουν τό θέλημα. Ἐνεργοῦνται ὑπό τοῦ πονηροῦ πνεύματος. Τό πονηρό πνεῦμα μπορεῖ νά κάνει καί ζημιές.
Ἔλεγε
ὁ Γέροντας σχετικά: «Νά βλέπεις τόν ἄλλον νά πέφτει κάτω, νά παθαίνει
τάχα ἐπιληψία γιά νά τούς κάνει νά ἐντυπωσιαστοῦν, νά τόν λυπηθοῦν, ἤ νά
καταλάβουν ὅτι γιατί νά δώσουνε στόν ἀδελφό του καλά παπούτσια… Ἄν τοῦ
δίνανε καί μικρή ἀφορμή, ἄρχιζε νά πετάει τίς καρέκλες, νά σπάει τά
τζάμια, πάει… Δηλαδή αὐτά γίνονται μ’ ἕναν τρόπο μυστηριώδη»4, δηλ. δαιμονικό.
Οἱ
καταθλιπτικοί, οἱ κλειστοφοβικοί, ταλαιπωροῦνται καί ταλαιπωροῦν τούς
ἄλλους χωρίς νά τό θέλουν. «Γίνεται αὐτό… χωρίς νά τό καταλαβαίνουν»5. Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος γιά μιά περίπτωση : «Ἤθελε νά παιδεύει τούς γονεῖς του πολύ… τό σπίτι του, τ’ ἀδέλφια του… Λοιπόν, νά δεῖτε, εἶχε ἕνα δαιμόνιον, φοβότανε νά μπεῖ μέσα στό τράμ. Καί τόν πατέρα του, ὅταν πηγαίνανε κάτω, διαρκῶς τόν ἔβαζε καί πλήρωνε καί τόν ἐγύριζε μέ ταξί, καί ἄλλα πολλά… Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἐνῷ ἐγώ τόν ἐκανόνισα νά πάει νά φύγει ἀπό τούς γονεῖς του, γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἀπ’ αὐτά τά πράγματα. Ἔ, μέ τήν εὐλάβεια ὅλη, πού ἐδόθηκε εἰς τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τά πέταξε ὅλα. Καταλάβατε; Καί τό ἔχω δεῖ σέ πολλούς αὐτό τό πράγμα. Βρέ παιδιά, αὐτό βασανίζει σήμερα τόν κόσμο, αὐτά τά πράγματα, τά πειρασμικά, πού πιάνουνε σάν… σάν διαβολικά πράγματα τούς νέους καί φεύγουνε ἀπό τά σπίτια τους καί τά βάζουνε μέ τούς γονεῖς τους, καί παρατᾶνε τά γράμματα καί αὐτό»6.
Ὁ ἄνθρωπος «ἀνοίγει πόρτα» στόν πονηρό, ὁπότε ἐνεργεῖται ὑπ’ αὐτοῦ, καί μπορεῖ νά φαίνεται ὅτι πάσχει ἀκόμη καί ἀπό ἐπιληψία. Ἔλεγε ὁ Γέροντας Πορφύριος σέ ἕνα πνευματικό του παιδί (πού φαινόταν νά πάσχει ἀπό ἐπιληψία, ἀλλά στήν πραγματικότητα γινόταν ἐνεργούμενο ὑπό πονηροῦ πνεύματος) ὅτι εἶχε πολύ μεγάλο ἐγωισμό, πρᾶγμα πού ἐκδηλωνόταν μέ τήν ἐπιθυμία της νά τήν ἀγαπούν ὅλοι.
Γενικά, ὁ πνευματικά ὑγιής ἄνθρωπος ἀναπαύει τούς γύρω του, ἐνῶ ὁ ἀσθενής καί δαιμονοκρατούμενος ταλαιπωρεῖ τό περιβάλλον του χωρίς νά τό θέλει.
Ἀπόσπασμα ἀπό τό Βιβλίο:Τά πάθη καί ἡ κατάθλιψη – Τί εἶναι καί πῶς θεραπεύονται (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) – Νέο βιβλίο
Σχῆμα 14Χ20.5 ,Σελίδες: 282, Τιμή: 9€, Παραγγελίες στό τηλέφωνο 6944577885 ἤ στό e- mail: hristospanagia@yahoo.gr
1Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Θέματα ζωῆς. Κείμενα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου», σελ.
85-93. Ἡ ἐπεξεργασία καὶ μετάφραση τῶν κειμένων καθὼς καὶ ἡ ἔκδοση τῶν
βιβλίων ἔχουν γίνει ἀπὸ τοὺς πατέρες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παρακλήτου Ὠρωποῦ http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1645
