Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).

 

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)

Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5. Εἰσαγωγικό προοίμιο ἀπό τόν κ. Λάμπρο Σιάσο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς σχολῆς  τοῦ Α.Π.Θ.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ’ ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ’ ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας.

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα (Νέο Βιβλίο)

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)
Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ’ ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ’ ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας. Συνέχεια →

Ἐνοριακή λατρευτική ζωή.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Ἐνοριακή λατρευτική ζωή.

Ἡ συνεχής καθημερινή λατρευτική ζωή τῆς μοναστικῆς Ἐνορίας θά μποροῦσε νά ἀποτελέσει ὁδηγητικό πρότυπο γιά τόν ποιμένα τῆς «ἐν τῷ κόσμῳ» Ἐνορίας. Ἡ πυκνή κοινή προσευχή-προσκαρτέρηση στό «Καθολικό» ἤ στό «Κυριακό» τῆς σκήτης ἤ στά παρεκκλήσια τοῦ Mοναστηριοῦ θά μποροῦσε νά ἐφαρμοσθεῖ- στό μέτρο τοῦ δυνατοῦ- προσαρμοσμένη στίς συνθῆκες ζωῆς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ χριστιανῶν καί στήν κοσμική Ἐνορία. Συνέχεια →

Τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἐνορία;Ἡ Ἐνορία ἔχει κέντρο τόν ναό.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Γ΄. ΕΚΚΛΗΣΙΑ – ΕΝΟΡΙΑ : ΤΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

Η ΕΝΟΡΙΑ ΩΣ ΚΥΤΤΑΡΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Τί σημαίνει ὁ ὅρος Ἐνορία;

«Ὁ ὃρος Ἐνορία παραγόμενος ἐκ τοῦ ἐπιθέτου ἐνόριος, σημαίνει ἱστορικά τόν ἐντός ὁρίων χῶρο, μία καθωρισμένη περιοχή ἢ τοπική περιφέρεια (territorium)⁶¹.

Σήμερα, ὡς Ἐνορία χαρακτηρίζεται κυρίως ἡ ἐκκλησιαστική περιφέρεια ἑνός ναοῦ (ἐνοριακοῦ), ἀπό τόν ὁποῖον ἀντλεῖ καί αὐτή τό ὂνομά της, ὃπως καί τό σύνολο τῶν ὀρθόδοξων πιστῶν πού κατοικοῦν στήν ἲδια περιφέρεια καί συνέρχονται γιά τίς ἐκκλησιαστικές συνάξεις. Ὁ σημερινός τύπος τῶν Ἐνοριῶν εἶναι πολύ νεώτερος καί διαμορφώθηκε μεταξύ τοῦ ιε΄ καί τοῦ ιζ΄ αἰῶνος.

Στήν ἐκκλησιαστική πραγματικότητα ἡ βασική μονάδα ὀργανώσεως, ὁ πυρῆνας τῆς ποιμαντικῆς καί διοικητικῆς δομῆς τῆς Ἐκκλησίας, ὡς «σώματος Χριστοῦ» καί ἐν Χριστῷ κοινωνίας, εἶναι ἡ Ἐνορία. Συνέχεια →

Ἡ μοναχική καί ἡ κοσμική ἐνορία στήν ἱστορία.

Ἡ ἀπελευθέρωση. Ἡ Ἐνορία χάνει τό πρότυπό της

Δημοσιεύτηκε 29 Οκτωβρίου 2013. Συντάκτης: hristospanagia5

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

 Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

 Η ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ἡ ἀπελευθέρωση. Ἡ Ἐνορία χάνει τό πρότυπό της.

 Μετά τήν ἀπελευθέρωση τοῦ 1821 τά ἰδεώδη τοῦ «Βυζαντίου» ὅπως ἀναλύθηκαν παραπάνω ἐκτενῶς παραμερίστηκαν ἐπίσημα καί θεσμικά ἀπό τό ἔθνος.
Τελικά ἡ ἀσκητική ζωή, ἡ ζωή τῶν πρώτων χριστιανῶν, ἐν πολλοῖς λησμονήθηκε ἤ καί ἀπαξιώθηκε στούς σύγχρονους ὀρθοδόξους. Αὐτό συνέβη ἐξ αἰτίας τοῦ Κοραϊσμοῦ καί τοῦ πνεύματος τοῦ Διαφωτισμοῦ πού ἐπικράτησε. Στά χρόνια τῆς ἀπελευθέρωσης, ὑπῆρχαν περίπου 600 Μοναστήρια-πνευματικοί φάροι τῆς Ρωμηοσύνης. Οἱ Βαυαροί τοῦ Ὄθωνα μέ τρεῖς νόμους πού ἐπιβάλλουν (σε συνεργασία μέ τούς νεοέλληνες «διαφωτιστές») καταστρέφουν τά 400 (κατ’ ἄλλους 550) ἀπό αὐτά!!!
Μέ τήν προτεσταντικῆς ἐμπνεύσεως πολιτική κατά τοῦ ἡσυχασμοῦ-Μοναχισμοῦ, ἡ Ἐνορία χάνει ἐν πολλοῖς τό πρότυπό της, τό ὀρθόδοξο Μοναστήρι καί τήν ἀρχέγονη ρίζα της, τήν πρωτοχριστιανική Ἀποστολική Ἐνορία-κοινότητα. Συνέχεια →

Οἱ πρῶτες ὀργανωμένες Ἐνορίες

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Β΄ Η ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΕΝΟΡΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

3.Η ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Οἱ πρῶτες ὀργανωμένες Ἐνορίες

 Ὁπωσδήποτε τό σύστημα τῶν «τρισχιλίων» καί τῶν «πεντακισχιλίων» εἶναι οἱ πρῶτες μορφές ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς καί Ἐνορίας. Πότε ἐμφανίζονται ὅμως οἱ πρῶτες ὀργανωμένες Ἐνορίες;
Γράφει ὁ π. Γεώργιος Μεταλληνός:

«Οἱ ἀρχές τῆς Ἐνορίας⁵⁶ “ἐμφανίζονται λίαν σκοτειναί”⁵⁷. Ἀρχικά ἡ Ἐνορία ταυτιζόταν ὁριακά μέ τήν ἐπισκοπή, τήν κυρίως ἐν τόπῳ Ἐκκλησία. Ὁ Ἐπίσκοπος, ἢδη ἀπό τόν α΄ αἰῶνα, ἦταν ἡ ὁρατή κεφαλή τοῦ σώματος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, “στήν ὁποία βιώνεται ἡ πληρότητα τοῦ μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας ὡς τοῦ ἱστορικοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ”⁵⁸. Κατά μίαν ἐκτίμηση, οἱ πρῶτες ἐνδείξεις γιά τήν ἐμφάνιση τῆς Ἐνορίας τοποθετοῦνται στά μέσα τοῦ γ΄ αἰῶνα⁵⁹. Ἂλλοι ὃμως τήν ἀνάγουν στά μέσα τοῦ β΄αἰῶνα “μέ τήν γένεση τοῦ θεσμοῦ τῶν χωρεπισκόπων ἢ ἐπισκόπων τῶν ἀγρῶν (‘χῶραι’)⁶⁰.

Ἡ μοναστηριακή Ἐνορία ὡς συνέχεια τῆς πρωτοχριστιανικῆς

 

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Ο ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ 

Ἡ μοναστηριακή Ἐνορία ὡς συνέχεια τῆς πρωτοχριστιανικῆς.

Οἱ ἐντολές τοῦ Χριστοῦ, καθώς καί ἡ ἀδιάλειπτη λατρεία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, πού βιώνονταν μέ πολύ ζῆλο ἀπό τούς πρώτους χριστιανούς τῆς Ἱεροσολυμιτικῆς Ἐνορίας, σιγά-σιγά ἔπαψαν νά βιώνονται στίς διάφορες κοσμικές Ἐνορίες. Συνέχισαν ὅμως οἱ εὐαγγελικές ἐντολές νά βιώνονται –καί μάλιστα μέ τήν ἴδια ἔνταση– στίς μοναστηριακές Ἐνορίες, δηλ. στά μοναστηριακά κοινόβια, στίς σκῆτες καί στά κελλιά πού συνέπηξαν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἀντιστέκονταν στήν ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας. Συνεχίζουν δέ μέχρι καί σήμερα νά βιώνονται στούς ἴδιους τόπους, σέ διαφορετικό βεβαίως βαθμό, ἀνάλογα μέ τήν ἀκρίβεια ἐκπλήρωσης τῶν μοναχικῶν ὑποσχέσεων τοῦ καθενός.

Στίς μοναστικές αὐτές κοινότητες ἐτελεῖτο, ὅπως καί στίς ἡμέρες μας, συνήθως καθημερινά, ἡ Θεία Λειτουργία.