Γι’
αυτή την άσκηση της αντιμετωπίσεως των αοράτων εχθρών μάς ομιλούν όλες
οι Γραφές. Συνεπώς λοιπόν, να μην εξασθενούμε ψυχικά ούτε να
οργιζόμαστε, όταν πολεμούμεθα από τους πονηρούς λογισμούς, ούτε να
παύουμε να μετανοούμε κατά την περίοδο της μάχης. Διότι αυτή είναι η
πονηρά πλάνη του διαβόλου να μας κάνει να ελπίζουμε στη νίκη επί των
ακαθάρτων λογισμών με τις δυνάμεις μας και να μην τρέχουμε στο Θεό με τη
μετάνοια για να προσευχηθούμε εναντίον τους. Όμως εμείς να
καταπολεμούμε τον δαίμονα και τους λογισμούς με την παντοτεινή μετάνοια,
την αδιάκοπη προσευχή και να μην αφήνουμε τα νώτα μας αφύλακτα στους
εχθρούς μας, έστω και να πληγωθούμε χιλιάδες φορές κάθε ημέρα. Να
λάβουμε μέσα μας γενναία απόφαση, ότι μέχρι θανάτου να μη χωρισθούμε
ουδέποτε από αυτό το πνευματικό καθήκον της ζωής μας, το οποίον επιφέρει
σταδιακά, μυστικά και αθόρυβα το έλεος του Θεού.
