ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2019

Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019

Πῶς πρέπει ὁ Χριστιανός νά ἀντιμετωπίζει τούς πρόσφυγες; Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Για τους πρόσφυγες, και πως πρέπει ο Χριστιανός, να αντιμετωπίζει το θέμα.

Αρχ. Σάββας Αγιορείτης 

(Απομαγνητοφώνηση ομιλίας, Δημήτρης Ρόδης για Πνεύματος κοινωνία.)

Είναι η θέση που μας δίδαξε ο Χριστός μας.Τι μας είπε ο Χριστός μας; Αγαπάτε αλλήλους. Δεν είπε να αγαπάτε μόνο τους χριστιανούς. Και τους μουσουλμάνους να τους αγαπάτε, και τους μασώνους, και τους άθεους, και τους αντίχριστους, όλους θα τους αγαπάμε...
Δεν θα αγαπάμε την αμαρτία.Τον αμαρτωλό, τον αγαπάμε. Και αυτούς τούς ανθρώπους, έτσι πρέπει να τούς δούμε. Μας τούς έφερε ο Θεός εδώ.Τώρα μας τούς φέρανε (..;) Το πιο πιθανό είναι να μας τούς φέρανε...
Και δεν είναι πρόσφυγες έτσι; Κακά τα ψέματα.Αυτοί είναι στρατός, σε διατεταγμένη υπηρεσία . Ένας δημοσιογράφος που είχε πάει, χριστιανός δημοσιογράφος, το αποκάλυψε αυτό (...) και ...νομίζω τον φιμώσανε.
Από τις 60 βάρκες που ερχόντουσαν στήν Μυτιλήνη, γεμάτες άνδρες κάτω των 30 ετών, και μια βάρκα που ερχόταν με γυναικόπαιδα, όλα τα ΜΜΕ, πήγαιναν στη μια βάρκα... Γιατί αυτή είναι η γραμμή. Και τις 60 βάρκες με τούς νέους, στρατός δηλαδή, όλοι άνδρες κάτω των 30 ετών, δεν τις δείχνανε...
Καταλάβατε; Λοιπόν μας κοροϊδεύουν, και δεν είναι καθόλου  Σύριοι...
Δεν είναι πρόσφυγες.Αυτοί είναι οτιδήποτε άλλο.Και με το που φτάνανε στη Μυτιλήνη, σκίζανε τα διαβατήριά τους. Και δηλώνανε απώλεια διαβατηρίου,Κοροϊδία δηλαδή. Και βγάζανε το κινητό τελευταίας τεχνολογίας, και τα μάτσα με ευρώ. Που τα βρίσκουνε όλα αυτά;
Αυτά όλα είναι σχεδιασμένα από την νέα τάξη πραγμάτων, για να γίνει μια ομογενοποίηση του πληθυσμού της γης. Αυτό είναι ο σκοπός τους, έτσι να κάνουνε ενα ''χυλό'', να μην υπάρχουν πλέον τοπικές παραδόσεις, να μην υπάρχουν εθνότητες, να γίνουν όλοι οι άνθρωποι ένα ''ανακάτεμα''...
Δεν γίνεται αυτό και θα αποτύχουνε.Είναι σίγουρο αυτό, αλλά σας το λέω για να μην κοιμόμαστε με τα τσαρούχια. Τώρα εμείς τι πρέπει να κάνουμε; Αυτοί ούτως ή άλλως ήρθαν εδώ, έτσι; Μας τους κλείσανε εδώ...
Εμείς θα πρέπει να τους δούμε ως εικόνες Χριστού, όπως και είναι. Έτσι δεν είναι; Ο κάθε άνθρωπος είναι εικόνα Χριστού.Είναι σαν να βλέπεις Τον Χριστό, μα μουσουλμάνος είναι, μα άθεος - μα βουδιστής, οτιδήποτε. Και εκείνο που θα πρέπει να κάνουμε εμείς, πρώτον, είναι να κάνουμε πολύ-πολύ προσευχή, πάρα πολύ, για αυτούς...
Γιατί και αυτοί άνθρωποι είναι, υποψήφιοι για τον παράδεισο είναι και αυτοί, και για αυτούς έχει σταυρωθεί ο Χριστός. Και για αυτούς πονάει ο Χριστός, και για αυτούς πόνεσε ο Χριστός...

Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019

Πρόλογος, εἰσαγωγή στό: Ὁσίου Ἰσαάκ ἐπισκόπου Νινευί τοῦ Σύρου τά εὑρεθέντα ἀσκητικά κείμενα καί μετάφραση μέ σχόλια

ΠΡΟΛΟΓΟΣ, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ: ΟΣΙΟΥ ΙΣΑΑΚ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΝΙΝΕΥΙ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ ΤΑ ΕΥΡΕΘΕΝΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΜΕ ΣΧΟΛΙΑ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ , ἄρχισα πρίν ἀπό περίπου δέκα ἔτη νά μεταφράζω στήν νέα ἑλληνική γλώσσα τά γλυκύτατα ἀσκητικά κείμενα τοῦ ὁσίου πατέρα μας Ἰσαάκ ἐπισκόπου Νινευί, τοῦ Σύρου. Ἦταν τόση ἡ πνευματική ὠφέλεια καί ὁ ἐνθουσιασμός ἀπό τή μελέτη τους, πού παρόλες τίς μεγάλες δυσκολίες, συνέχισα καί τολμῶ νά παρουσιάσω στήν ἀγάπη σας τό πρῶτο μέρος τῆς ταπεινῆς μου ἐργασίας. Εἴθε ὁ Πανάγιος Κύριος Μας νά εὐλογήσει αὐτό τό βιβλίο ὥστε νά ἀποβεῖ πρός δόξαν Του καί πρός ὠφέλειαν ὅλων μας. Ἐπικαλοῦμαι τίς πρεσβεῖες τῆς Πανυπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου τοῦ Ὁσίου Ἰσαάκ καί πάντων τῶν ἁγίων, ὥστε τά θεόπνευστα λόγια τοῦ ὁσίου νά κατανοηθοῦν καί τό κατά δύναμιν νά ἐφαρμοσθοῦν ἀπό ὅλους μας. Ὁ ἅγιος μᾶς δίνει συνταγές ζωῆς ἀληθινῆς, χρησιμότατες γιά ὅλους, μοναχούς καί λαϊκούς, ἐγγάμους καί ἀγάμους, ἡσυχαστές καί ἀγωνιζομένους μέσα στήν κοσμική τύρβη. 
Ὁ ἡσυχαστικός τρόπος ζωῆς εἶναι ὁ χριστιανικός τρόπος ζωῆς. Ὅποιος θέλει νά ζήσει χριστιανικά θά πρέπει νά ζήσει ὅπως ἔζησαν ὅλοι οἱ ἅγιοι, οἱ μιμηταί τοῦ Χριστοῦ μας. Ἡ ζωή του θά πρέπει νά συνδυάζει ἐξωστρέφεια καί ἐνδοστρέφεια. Κυρίως ἐνδοστρέφεια, σιωπή, προσευχή, μελέτη καί κατά Χριστόν ἄσκηση θά πρέπει νά βιώνονται ὅσο τό δυνατόν ἐντονώτερα. Ἡ ἐξωτερική δράση θά πρέπει ἐπίσης νά ὑπάρχει γιά νά ἐκπληρώνεται τό καθῆκον τῆς ἀγάπης πρός τόν πλησίον. 
Ὁ Χριστινός καλεῖται νά καθαριστεῖ. Αὐτό κατορθοῦται μέ τό νά ζεῖ ἀσκητικά καί μυστηριακά, προσευχητικά καί ἁγνά, ὅπου καί ἄν βρίσκεται: μόνος του, στόν κόσμο, σέ οἰκογένεια ἤ σέ μοναστήρι. Ὁ ἡσυχασμός εἶναι ὁ τρόπος καί ὁ δρόμος θεραπείας τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Βεβαίως δέν μποροῦν ὅλοι νά ζήσουν σέ τόπο ἀπαλλαγμένο ἀπό ἐξωτερικούς θορύβους. Μποροῦν ὅμως ὅλοι νά καταπολεμήσουν τούς ἐσωτερικούς θορύβους τῶν λογισμῶν καί τῶν πολυποίκιλων ἄχρηστων μεριμνῶν. 
Ἐνδεχομένως δέν μποροῦν ὅλοι νά ζήσουν μέ παρθενία καί πλήρη ἀκτημοσύνη, γινόμενοι μοναχοί. Μποροῦν ὅμως ὅλοι, ἀλλά καί ὁφείλουν νά ζήσουν μέ τήν παρθενία τοῦ νοός. Ὅλοι θά πρέπει νά ἔχουν ἁγνότητα καί καθαρότητα καρδίας, καθώς καί ἀπροσπάθεια στά ὑλικά πράγματα. Μποροῦν καί πρέπει νά ζοῦν ὅλοι μέ ἐγκράτεια, ὀλιγοκτημοσύνη καί ἀμεριμνία γιά τά μάταια πράγματα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. 
Ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ εἶναι ἕνας σύγχρονος τέλειος ψυχ-ίατρος, θεραπευτικός καί λυτρωτικός γιά τόν σύγχρονο πολυμέριμνο, καταναλωτικό, ἀγχώδη καί καταθλιμμένο ἄνθρωπο. Μία σελίδα ἀπό τόν Ἀββᾶ ἀν διαβάζει κανείς καθημερινά εἶναι ἀρκετό, ἔλεγε ὁ Γέροντας Ἰερώνυμος τῆς Αἴγινας. Ὁ θαυμαστός π. Παΐσιος διακήρυσσε, ὅτι ἄν πήγαινε κάποιος στό ψυχιατρεῖο καί διάβαζε στούς ἀσθενεῖς ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ, θά ἄδειαζε τό ψυχιατρεῖο. 
Κάποτε πάλι, ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος ὅτι, μελετώντας τόν Ἀββᾶ Ἰσαάκ ἔμεινε σέ μία φράση του στοχαζόμενος καί προσευχόμενος γιά δύο ὁλόκληρες ὧρες.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οἱ ἀσκητικοί λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ τοῦ Σύρου ἐγράφησαν πρωτοτύπως στά Συριακά. Μεταφράστηκαν κατά τόν 9ο αἰώνα ἀπό δύο μοναχούς τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα Παλαιστίνης, πού ὀνομάζοντο Πατρίκιος καί Ἀβράμιος. Ὁ ἱερομόναχος Νικηφόρος Θεοτόκης ἔπειτα ἀπό παρακίνηση τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Ἐφραίμ, ἐξέδοσε τό κείμενο στά 1770.

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

Οἱ σχεδιασμοί τῶν δαιμόνων καί πῶς διαλύονται…

Οἱ σχεδιασμοί τοῦ διαβόλου καί ὅλων τῶν δαιμόνων καί μάλιστα τῶν Ἀρχηγῶν τους γιά τήν αἰώνια καταστροφή-κόλαση τοῦ ἀνθρώπου καταλύθηκαν καί ματαιώθηκαν ἀπό τό ἀπολυτρωτικό ἔργο τοῦ Χριστοῦ μας.
Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στήν εἰσαγωγή του στή Φιλοκαλία : «Εὐδόκησε ὁ ἴδιος ὁ Θεαρχικώτατος Λόγος τοῦ Πατρός στίς ἔσχατες ἀπό τίς ἡμέρες ἐξ αἰτίας τοῦ σπλαχνικοῦ [Του] ἐλέους, νά ἀθετήσῃ τίς ἀποφάσεις τῶν ἀρχόντων τοῦ σκότους [τῶν δαιμόνων], καί νά περατώσῃ καί νά προωθήσῃ σέ ἔργο τήν ἀρχαία μαζί καί ἀληθινή ἀπόφασι, τήν ὁποία ὅρισε».
Ἡ πρό πάντων τῶν αἰώνων ἀπόφαση τῆς Ἁγίας Τριάδος ἦταν ὁ ἄνθρωπος νά θεωθεῖ. Αὐτή ἡ προαιώνια ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ ἔπρεπε νά ἐκπληρωθεῖ ὁπωσδήποτε. Καί πράγματι ἐκπληρώθηκε διά τοῦ Χριστοῦ ὁ Ὁποῖος συνέπηξε στή γῆ τό «ἐργαστήριο τῆς θεώσεως» τοῦ ἀνθρώπου, τήν Ἐκκλησία Του.
Ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς σῶμα Χριστοῦ μέ κεφαλή Της τόν Ἴδιο, εἶναι αὐτή πού ἀφ’ ἑνός πραγματοποιεῖ τήν ἀρχική ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ γιά τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου καί ἀφ’ ἑτέρου καταλύει τά ἔργα τοῦ διαβόλου.

Πέμπτη 3 Οκτωβρίου 2019

18 . Ὀργή καί μνησικακία, 27-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


18 . Ὀργή καί μνησικακία, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώφ -Πνευματικό ἀλφάβητο, 27-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Πνευματικό κέντρο Ἱ.Ν. Τιμίου Σταυροῦ, Καλή Σκύδρας

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2019

45. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, 25-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη


45. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ Α΄ (Α΄ Ἰωαν. 5, 6), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 25-8-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

16. Πῶς προκαλοῦνται στόν ἄνθρωπο ἡ πορνεία καί τά ὄνειρα, 15-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου


16. Πῶς προκαλοῦνται στόν ἄνθρωπο ἡ πορνεία καί τά ὄνειρα, Ἐρωταποκρίσεις Ἁγ. Ἀναστασίου Σιναΐτου (Ἐρώτηση 8η) 15-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, (Πν. Κέντρο Ἱ.ν. Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Μεγάλου)
http://hristospanagia3.blogspot.gr

Τετάρτη 31 Ιουλίου 2019

«Ἡ κατά μόνας ἀσκητική ζωή εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τούς πνευματικά ἀγύμναστους», Γ΄ Μέρος (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΜΑ΄).Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



            Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, μελετώντας αὐτό τό πολύ ψυχοφέλιμο βιβλίο τοῦ Εὐεργετινοῦ καί βρισκόμαστε στήν ΜΑ (41η) Ὑπόθεση, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο, ὅτι εἶναι πολύ ἐπικίνδυνη ἡ κατά μόνας ἄσκηση τοῖς ἀγυμνάστοις. Στούς ἀγύμναστους «τό ἀφιδιάζειν ἐπικίνδυνον»[1]. Δηλαδή, τό νά ἀγωνίζεται κανείς μόνος του στήν ἔρημο, στήν ἡσυχία, καί νά εἶναι συγχρόνως ἀγύμναστος πνευματικά, αὐτό εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο. Ὁ τίτλος βέβαια, καταλαβαίνουμε, ὅτι ἀπευθύνεται σέ μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ζοῦνε εἴτε σ’ ἕνα κοινόβιο, πού εἶναι τό συνηθέστερο, εἴτε μόνοι τους. Καί μᾶς λέει ἐδῶ ὁ Εὐεργετινός ὅτι εἶναι ἐπικίνδυνο νά εἶναι κανείς μόνος του, νά ἀσκητεύει δηλαδή μόνος του, ὅταν εἶναι ἀγύμναστος. Καί βέβαια αὐτό ἔχει σημασία γιά ὅλους τούς χριστιανούς, μέ ποιά ἔννοια; Ὅτι ὅλοι οἱ χριστιανοί δέν πρέπει νά μένουν μόνοι τους πνευματικά ἀγωνιζόμενοι, ἀλλά πάντοτε νά ζοῦνε κάτω ἀπό τή σκέπη καί τήν καθοδήγηση ἑνός πνευματικοῦ ὁδηγοῦ καί ὁπωσδήποτε μέσα στήν Ἐκκλησία. Νά συμμετέχουν στή ζωή τῆς ἐκκλησίας, τῆς ἐνορίας τους, ὅπου εἶναι ὁ καθένας, ὅπου τόν ἔχει βάλει ὁ Θεός καί νά μήν κάνουν ἐντυπωσιακά καί μεγάλα ἄλματα, πού θά τούς ἀπομονώσουν ἀπό τόν πνευματικό καί ἀπό τούς ἄλλους.
            Οἱ ἅγιοι Πατέρες μᾶς μίλησαν γιά τό κοινόβιο, γιά τήν κοινοβιακή ζωή, πού μοιάζει μέ ἕνα κναφεῖο, καί γιά τήν ἡσυχαστική ζωή, πού μοιάζει μέ τό βαφεῖο. Αὐτά τά λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος. Κναφεῖο ἦταν τό ἐργαστήριο, ὅπου καθαριζόντουσαν τά μαλλιά ὅπως τά ἔπαιρναν ἀκατέργαστα ἀπό τά ζῶα, ἀπό τά πρόβατα κ.λ.π. καί τά ἀπήλλασσαν ἀπό κάθε ἄλλη ξένη ὕλη, τά τακτοποιοῦσαν καί μετά μποροῦσαν αὐτά τά μαλλιά νά βαφοῦν καί νά γίνουν ὑφάσματα. Ἔτσι, κατ’ ἀναλογία, εἶναι μιά παρομοίωση αὐτό, ἡ ψυχή τοῦ ἀρχαρίου μοναχοῦ, ἀλλά καί γενικότερα τοῦ ἀρχαρίου χριστιανοῦ, μοιάζει μ’ αὐτά τά ἀκατέργαστα μαλλιά, τά ὁποῖα θά πρέπει νά ὑποστοῦν μία κάθαρση. Ὁ χριστιανός θά πρέπει νά περάσει ἀπ’ αὐτό τό στάδιο τῆς κάθαρσης, πού ἀλλιῶς οἱ Πατέρες τό ὀνόμασαν καί «πράξη», γιά νά φτάσει στό δεύτερο στάδιο πού λέγεται «θεωρία», νά δεῖ δηλαδή, νά θεωρήσει τόν Θεό. Ἡ πρᾶξις οὐσιαστικά εἶναι ἡ μετάνοια καί ἡ μετάνοια συνίσταται, πρῶτον, στό νά ἀφήσουμε τίς ἁμαρτίες, νά παύσουμε τό κακό, καί συνάμα, νά κάνουμε τό ἀντίθετο καλό. Ὅπως ἔτσι μᾶς λένε οἱ ἅγιοι Πατέρες, εἶναι αὐτή ἀκριβῶς ἡ ρήση πού λέει καί ὁ Δαβίδ, ὅτι φεύγω ἀπό τό κακό καί κάνω τό καλό[2]. Αὐτή εἶναι μέ δύο λέξεις ἡ μετάνοια.

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2019

«Ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ» (Ἐφ. 6, 10) Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκούστε ἐδῶ τήν ὁμιλία:«Ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ»

            Εἴμαστε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, στό 6ο Κεφάλαιο τῆς πρός Ἐφεσίους ἐπιστολῆς, στόν 10ο στίχο. «Τό λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ»[1]. Τό λοιπόν ἀδελφοί, λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τούς Ἐφεσίους, νά ἐνδυναμώνεστε ἐν Κυρίῳ, νά παίρνετε δύναμη ἀπό τόν Κύριο, καί ἐν τῷ κράτει, καί νά εἶστε δυνατοί καί ἰσχυροί μέ τή δική Του δύναμη, μέ τό δικό Του κράτος.
            Λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τόν στίχο αὐτό[2], ἡ οἰκεία καί ἡ φαμίλια τοῦ κάθε χριστιανοῦ παρομοιάζει μέ τό στρατόπεδο καί τήν παρεμβολή τῶν πολεμικῶν στρατευμάτων. Ἔτσι, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀφοῦ ἔβαλε σέ τάξη τά πράγματα τῆς οἰκείας καί τῆς φαμίλιας τῶν χριστιανῶν, γιατί προηγουμένως μᾶς μίλησε γιά τό πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ οἰκογένεια, πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση τοῦ ἄνδρα μέ τή γυναίκα, πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση τῶν παιδιῶν μέ τούς γονεῖς, πῶς πρέπει νά εἶναι ἡ σχέση τῶν δούλων μέ τούς κυρίους, τῶν ὑπηρετῶν πού ὑπάρχουν στήν οἰκογένεια, καί ἀφοῦ, λέει τώρα, τά τακτοποίησε ὅλα αὐτά, τώρα μᾶς βγάζει στόν πόλεμο, εἰς τόν πόλεμο τόν νοητό ἐναντίον τοῦ διαβόλου, τόν ἀόρατο πόλεμο πού πρέπει νά κάνουμε ὡς χριστιανοί.
            Γιατί ὅταν -λέει ὁ Ἅγιος- ὁ ἄνδρας καί ἡ γυναίκα καί τά παιδιά καί οἱ δοῦλοι, φυλάττουν τήν πρέπουσα τάξη τους, δηλαδή στέκονται σύμφωνα μέ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ στή θέση καί στόν ρόλο πού τούς ἔχει βάλει ὁ Θεός, ἄλλος εἶναι ὁ ρόλος τοῦ ἄνδρα, ἄλλος τῆς γυναίκας, ἄλλος τῶν παιδιῶν κ.λ.π. , ὅταν λοιπόν στέκονται ὅπως πρέπει, στήν πρέπουσα τάξη τους καί δέν βγαίνουν ἔξω ἀπό τούς διορισμένους ἐκ τοῦ Θεοῦ νόμους, τότε καί ὁ πόλεμος πού ἔχουν νά κάμουν ἐναντίον τῶν δαιμόνων πρόκειται νά εὐτυχήσει καί νά κατευοδωθεῖ.  Δηλαδή, θά ἔχουν ἐπιτυχῆ ἔκβαση οἱ ἀγῶνες τους οἱ πνευματικοί. Ἐφ΄ ὦ ἐτάχθη ἕκαστος, ὅπου ὁ καθένας ἔχει ταχθεῖ, ἐκεῖ πρέπει νά στέκεται καί νά πολεμᾶ τόν ἐχθρό, τόν διάβολο, καί θά νικήσει ἐφόσον τηρεῖ τά προστάγματα, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τά ὁποῖα εἶναι ἀφενός μέν σέ σχέση μέ τόν Θεό, ἀφετέρου σέ σχέση μέ τόν συνάνθρωπο καί ἀφετέρου σέ σχέση μέ τόν ἑαυτό μας. Γι’ αὐτό καί ὅταν ἐξετάζουμε τόν ἑαυτό μας, τόν ἐξετάζουμε ὡς πρός τόν Θεό, ὡς πρός τόν πλησίον καί ὡς πρός τόν ἑαυτό μας. Ποιά εἶναι ἡ σχέση μας, πῶς συμπεριφερθήκαμε ἀπέναντι στόν Θεό, ἀπέναντι στόν πλησίον καί ἀπέναντι στόν ἑαυτό μας καί ἄν ἀκολουθήσαμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἐκπληρώσαμε τά καθήκοντά μας, τίς ὑποχρεώσεις μας, τήν ἀγάπη μας ἀπέναντι στόν Θεό, ἐάν τηρήσαμε τά καθήκοντά μας καί τίς ὑποχρεώσεις μας ἀπέναντι στόν πλησίον καί μετά καί στόν ἑαυτό μας.

Τρίτη 23 Ιουλίου 2019

«Μή δίδετε τόπον τῷ διαβόλῳ» (Ἐφεσίους 4 ,27) Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Μή δίδετε τόπον τῷ διαβόλῳ»

            «Μηδέ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ»[1], λέγει ὁ εἰκοστός ἕβδομος στίχος τοῦ τετάρτου κεφαλαίου τῆς πρός Ἐφεσίους ἐπιστολῆς, τήν ὁποία ἐξετάζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Νά μή δίδετε τόπο εἰς τόν διάβολο δηλαδή. Προηγουμένως μᾶς εἶπε ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος «ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε», στόν εἰκοστό ἕκτο στίχο, «ὁ ἥλιος μή ἐπιδυέτω ἐπί τῷ παροργισμῷ ὑμῶν»[2]. Νά μή δύει ὁ ἥλιος καί παραμένετε ἀσυμφιλίωτοι καί ὅταν ὀργίζεστε νά μήν ἁμαρτάνετε. Δηλαδή σύντομα, ἀμέσως νά καταπαύει αὐτή ἡ κίνηση τοῦ θυμικοῦ σας καί, ἄν ὀργίζεστε, νά ὀργίζεστε μόνο ἐναντίον τοῦ διαβόλου, ἐναντίον τῶν παθῶν σας καί ὅταν πρόκειται νά ὑπερασπιστεῖτε εἴτε τόν Θεό εἴτε τόν πλησίον πού ἀδικεῖται. Τόν Θεό ὅταν βλασφημεῖται καί τόν πλησίον ὅταν ἀδικεῖται, τότε πρέπει νά τόν ὑπερασπιζόμαστε. Νά ἀντιδροῦμε καί νά διαμαρτυρόμαστε γιά τήν βλασφημία κατά τοῦ Θεοῦ καί γιά τήν ἀδικία κατά τοῦ πλησίον.
            «Μηδέ δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ»[3] λοιπόν. Καί λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης[4], τό νά πολεμοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον καί νά θυμώνουμε μεταξύ μας, αὐτό εἶναι πού δίνει τόπο στόν διάβολο. Τοῦ δίνει δηλαδή τό δικαίωμα νά παρεισφρήσει, νά μπεῖ μέσα σέ μᾶς καί ἀνάμεσά μας. Γιατί, ὅσο εἴμαστε ἑνωμένοι καί πεπυκνωμένοι -εἶναι μιά ὡραία λέξη, δηλαδή πυκνά, κοντά ὁ ἕνας στόν ἄλλον- ἑνωμένοι ὁ ἕνας μέ τόν ἄλλον διά τῆς ἀγάπης, δέν μπορεῖ ὁ διάβολος νά ἐμβάσει, νά βάλει ἀνάμεσά μας καμιά του ἐπιβουλή καί κακία, μέ τό νά μήν εὑρίσκει τόπο καί εἴσοδο. Εἶναι γνωστή ἡ πολύ ὡραία εἰκόνα τοῦ ἀββᾶ Δωροθέου, τοῦ κύκλου, στόν ὁποῖο εἶναι ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα, καί τοῦ κέντρου, τό ὁποῖο εἶναι ὁ Θεός. Ὅσο πιό κοντά πλησιάζουμε στό κέντρο, τόσο καί πυκνώνουμε μεταξύ μας, ἐρχόμαστε πλέον κοντά. Καί ὅταν πέσουμε στό κέντρο, ταυτιστοῦμε μέ τόν Χριστό, τότε ἑνωνόμαστε καί μεταξύ μας καί τότε δέν μπορεῖ νά μᾶς πειράξει ὁ διάβολος. Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τό κέντρο, τόσο ἀραιώνουμε καί τόσο ὑπάρχουν μεταξύ μας κενά καί μπορεῖ ὁ διάβολος νά μπεῖ ἀνάμεσά μας, ἀλλά καί νά μᾶς ἐπηρεάσει, νά μπεῖ καί μέσα μας.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

Πῶς πρέπει νά φυλᾶμε τό νοῦ μας ἀπό τήν πολυπραγμοσύνη καί τήν περιέργεια (Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης)

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ΄.
Καθώς είναι ανάγκη να φυλάμε το νου μας από την αγνωσία, όπως είπαμε πριν, έτσι παρομοίως είναι ανάγκη να τον φυλάμε ακόμη και από την πολυπραγμοσύνη, την αντίθετή της αγνωσίας. Γιατί, αφού τον γεμίσουμε από πολλούς λογισμούς μάταιους και άτακτους και βλαπτικούς, τον κάνουμε αδύνατο και δεν μπορεί να καταλάβη εκείνο που ταιριάζει στην αληθινή απονέκρωσί μας και τελειότητα. Γι αυτό, πρέπει να είσαι σαν πεθαμένος εντελώς, σε κάθε έρευνα των επιγείων πραγμάτων, τα οποία, αν και μπορεί να επιτρέπωνται, δεν είναι όμως και αναγκαία. Καιμαζεύοντας πάντα το νου σου, όσο μπορείς μέσα στον εαυτό σου, κάνε τον αμαθή από τα πράγματα όλου του κόσμου τα πράγματα.
Τα μηνύματα, οι καινούργιες ειδήσεις και όλες οι μεταβολές και οι αλλοιώσεις, μικρές και μεγάλες του κόσμου και των βασιλείων, ας είναι για σένα τέτοιου είδους, σαν να μην υπάρχουν καθόλου (15). Αλλά και αν σου προσφέρωνται από τους άλλους, εναντιώσου σε αυτά, απομάκρυνέ τα από την καρδιά και τη φαντασία σου. Ας είσαι δε προσεκτικός εραστής στο να καταλάβης τα πνευματικά και τα ουράνια, μη θέλοντας να γνωρίζης άλλο μάθημα στον κόσμο, παρά τον Εσταυρωμένο και τη ζωή του και τον θάνατο και το τι ζητάει αυτός από σένα· και βέβαια θα ευχαριστήσης πολύ τον Θεόν, ο οποίος έχει για εκλεκτούς και αγαπημένους του εκείνους που τον αγαπούν και φροντίζουν να κάνουν το θέλημά του.

Σάββατο 29 Ιουνίου 2019

Ὁ Γέρων Θεοδόσιος τῆς Βηθανίας, λιποθυμᾶ μπροστά στό ἱερό σκήνωμα τοῦ ὁσίου Σάββα τοῦ Ἡγιασμένου

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός στην ζωή του Γέροντος Θεοδοσίου ήταν η συμμετοχή του στην επίσημη αντιπροσωπεία του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων η οποία παρέλαβε, μετά από σχετικές διαβουλεύσεις με το Βατικανό, το άφθορο λείψανο του οσίου Σάββα του Ηγιασμένου και το μετέφερε στην ομώνυμη Λαύρα του στην γη της Παλαιστίνης.Η αντιπροσωπεία κατέφθασε στην Βενετία το 1965 και μετέφερε μαζί της ορθόδοξα άμφια για να αντικαταστήσει τα λατινικά με τα οποία οι Λατίνοι είχαν ενδύσει τον όσιο Σάββα.
Στη θέα του σκηνώματος του οσίου με τα άμφια αυτά ο Γέροντας λυπήθηκε σφόδρα και προσευχόμενος εσωτερικά αναρωτήθηκε πως θα ανοίξουν τα χέρια του οσίου τα οποία ήταν σταυροειδώς τοποθετημένα επί του στήθους χωρίς να προξενήσουν καταστροφή στο τίμιο λείψανο.

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2019

«Μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» (Πρός Ἐφεσίους 4, 28-30) Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκούστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»

            «Ὁ κλέπτων μηκέτι κλεπτέτω», λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή του, στό 4ο κεφάλαιο, 28ο στίχο, καί συνεχίζει «μᾶλλον δέ κοπιάτω ἐργαζόμενος τό ἀγαθόν ταῖς χερσίν, ἵνα ἔχῃ μεταδιδόναι τῷ χρείαν ἔχοντι»[1]. Δηλαδή αὐτός πού κλέπτει, ἄς πάψει πλέον νά κλέβει. Ἀντίθετα, νά κοπιάζει ἐργαζόμενος τό ἀγαθό, τό καλό, μέ τά χέρια του, ἔτσι ὥστε νά ἔχει νά δίδει καί σ’ αὐτούς πού ἔχουν ἀνάγκη.
            Προηγουμένως, μᾶς εἶχε πεῖ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος, «μή δίδοτε τόπον τῷ διαβόλῳ», νά μή δίνουμε τόπο στόν διάβολο. Αὐτό τό εἴχαμε ἑρμηνεύσει τήν προηγούμενη φορά καί τώρα εἰδικότερα προχωρεῖ σέ ὑποδείξεις, σέ ἐντολές, πού ἀφοροῦν τήν χριστιανική ζωή, πῶς μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ζεῖ μέσα στόν Χριστό, μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἐκκλησία, νά εἶναι κύτταρο τῆς Ἐκκλησίας.
            Ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος[2] καί λέει, βλέπεις, ὤ ἀναγνώστα, ποία εἶναι τά μέλη τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου, τοῦ κακοῦ ἀνθρώπου, τοῦ ἀνθρώπου τοῦ μή ἀναγεννημένου, ποιά εἶναι τά μέλη, τά μέρη, τά συστατικά; Ψεῦδος, θυμός, μνησικακία, κλεψία (κλοπή), γιά τά ὁποῖα εἶπε καί προηγουμένως ὁ Ἀπόστολος καί λέγει καί ἐδῶ. Δέν εἶπε δέ ἐκεῖνος πού κλέπτει, ἄς παιδεύεται, ἄς τιμωρεῖται δηλαδή, ἀλλά ἄς παύσει τό κακό, γιατί ἡ παιδεία καί ἡ τιμωρία τῶν κλεπτῶν, αὐτή εἶναι ἔργο τῶν ἐξωτερικῶν κριτῶν, εἶναι ἔργο τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Κράτους, τό δέ νά παύει ὁ κλέπτης ἀπό τήν κλεψία, αὐτό εἶναι ἔργο τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Χριστός δέν θέλει ἁπλῶς νά τιμωρούμαστε, ἀλλά νά διορθωνόμαστε. Ἐνῶ τό Κράτος δέν τό ἐνδιαφέρει τόσο ἡ διόρθωση, ὅσο νά ἐπιβάλλει τήν ποινή καί μετά ἐγκαταλείπει τόν ἄνθρωπο.
            Ποῦ εἶναι τώρα, λέει ὁ Ἅγιος Νικόδημος, οἱ Ναβατιανοί, οἱ λεγόμενοι «Καθαροί», οἱ γεμάτοι ὄντες ἀπό κάθε ἀκαθαρσία, οἱ ὁποῖοι ἀναιροῦν τήν μετάνοια; Ἄς ἀκούσουν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποπλύνει κάποιος τήν ἁμαρτία του; Ὄχι μόνο μέ τό νά κάμνει ἀποχήν αὐτῆς, ἀλλά καί μέ τό νά ἐργάζεται τό ἀγαθόν. Δέν εἶναι ἀρκετό τό νά σταματήσεις τό κακό, ἀλλά πρέπει καί νά κάνεις τό ἀντίθετο καλό. Γι’ αὐτό λέει στή συνέχεια, μᾶλλον δέ κοπιάτω ἐργαζόμενος τό ἀγαθόν ταῖς χερσίν. Ὄχι μόνο νά μήν κλέβεις, ἀλλά καί νά κάνεις τό καλό ἐργαζόμενος καί μάλιστα χειρωνακτικά, γιά νά ἔχεις νά δίδεις σ’ αὐτόν πού ἔχει ἀνάγκη. Δέν εἶναι ἀρκετό λοιπόν, νά ἀφήσει κάποιος τίς ἁμαρτίες, ἀλλά καί νά ἐργαστεῖ τίς ἀντίθετες ἀρετές. Αὐτό θέλει ὁ Θεός. Γι’ αὐτό λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐδῶ, ὁ κλέπτης πού ἔκλεπτε προηγουμένως καί ἔκαμε τήν κακία τῆς κλεψίας, τώρα ἄς κάμει τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης. Ὄχι ἁπλῶς νά παύει νά παίρνει τά ξένα, ἀλλά νά ἀρχίσει νά δίδει καί στούς πτωχούς. Καί ὄχι ἁπλῶς ἄς κάμει αὐτήν, ἀλλά μέ κόπο καί μόχθο νά κάμει τήν ἐλεημοσύνη, δηλαδή μέ τέχνη καί ἐργόχειρο. Προσέξτε ἕνα ὡραῖο νόημα πού δέν τό συλλαμβάνει κανείς ἴσως μέ τήν πρώτη ἀνάγνωση.
-           Λέει ὁ Ἀπόστολος «νά ἐργάζεσαι τό ἀγαθόν ταῖς χερσίν». Γιά ποιόν σκοπό;

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

«Ἡ μνήμη τῶν ἁμαρτημάτων μας καί ἡ ἀποφυγή τῶν αἰτίων» Ἁγίου Νικοδήμου «Ἐξομολογητάριον», 'Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης



            Καλή χρονιά καί εὐλογημένη ἀπό τόν Κύριο. Μετά ἀπό αὐτά πού εἴπαμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἐξομολόγηση τίς προηγούμενες φορές, σήμερα σκέφτηκα νά ποῦμε -μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ- τί θά κάνουμε μετά τήν ἐξομολόγηση. Γιατί παίρνουμε τή συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀλλά τό τελικό ζητούμενο εἶναι νά μήν ξανακάνουμε τίς ἁμαρτίες πού ἐξομολογηθήκαμε.
            Τό πρῶτο βέβαια πού πρέπει νά κάνουμε εἶναι νά δοξολογήσουμε καί νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό πού συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες μας καί νά πάρουμε ἀπόφαση νά μήν τίς ξανακάνουμε, ἀκόμα κι ἄν χρειαστεῖ νά δώσουμε καί τή ζωή μας. Τέτοια ἀπόφαση πρέπει νά ἔχουμε καί αὐτό βεβαίως θά τό ἐκφράσουμε καί μέ μία προσευχή. Ἀφοῦ εὐχαριστήσουμε καί δοξολογήσουμε, θά παρακαλέσουμε τόν Θεό νά μᾶς βοηθήσει νά μήν ξαναπέσουμε στά ἴδια σφάλματα. Τό πρῶτο λοιπόν εἶναι αὐτό.
            Τό δεύτερο εἶναι νά προσέξουμε νά μήν ἔχουμε κάποια ὀλιγοπιστία ἤ ἀπιστία στό μυστήριο καί δεχτοῦμε κάποιον λογισμό ὅτι δῆθεν δέν συγχωρεθήκαμε. Πολλοί τό παθαίνουν αὐτό καί ἐξομολογοῦνται ξανά καί ξανά τήν ἴδια ἁμαρτία. Δέν θά πρέπει νά δεχτοῦμε τέτοιους λογισμούς. Ἐφόσον τά εἴπαμε, ζητήσαμε συγχώρεση, ὁ ἱερέας μᾶς διάβασε τή συγχωρητική εὐχή, εἴμαστε συγχωρημένοι. Ἀπό ’κεῖ καί μετά βεβαίως θά πρέπει νά προσέξουμε, νά πάρουμε τά μέτρα μας, γιά νά μήν ἐπαναλάβουμε τήν ἁμαρτία.
            Τό τρίτο πού πρέπει νά κάνουμε, εἶναι νά τηρήσουμε μέ χαρά τόν κανόνα πού μᾶς ἔβαλε ὁ πνευματικός μας καί νά ἀκολουθήσουμε ἀκριβῶς τίς συμβουλές του, ὅ,τι μᾶς εἶπε, ἔτσι ὥστε νά μήν ξαναπέσουμε στά ἴδια σφάλματα.
            Ἕνα τέταρτο εἶναι νά προσέξουμε νά τηρήσουμε τό ἀπόρρητο τῆς ἐξομολόγησης, τό ὁποῖο ἀπόρρητο ἰσχύει γιά τόν ἱερέα, ἀλλά ἰσχύει καί γιά τόν ἐξομολογούμενο. Δέν μπορεῖ ὁ ἱερέας νά ἀνακοινώσει αὐτά πού εἴπαμε στήν ἐξομολόγησή μας, ἀλλά καί ἐμεῖς δέν πρέπει νά κοινοποιοῦμε, νά λέμε στούς ἄλλους, αὐτά πού μᾶς ἔδωσε ὁ ἱερέας ὡς προσωπικές ὁδηγίες. Ἄλλο ἄν μᾶς πεῖ κάτι γενικό, ὅτι λ.χ. ἡ παραμονή τῶν Φώτων εἶναι νηστεία ἀλάδωτη. Αὐτό, μπορεῖ κάποια νά μήν τό ξέρει, νά σᾶς ρωτήσει, νά τό πεῖς ὅτι ἔτσι εἶναι. Ἀλλά κάτι προσωπικό δέν πρέπει νά τό λέμε, γιατί εἶναι ἕνα φάρμακο πού τό δίνει ὁ πνευματικός σέ μᾶς καί δέν εἴμαστε βέβαιοι, ἄν αὐτό τό φάρμακο λειτουργήσει θεραπευτικά καί γιά τόν ἄλλον. Ὅπως στόν γιατρό πού πηγαίνουμε. Δίνει φάρμακο γιά μᾶς. Δέν ἐπιτρέπεται αὐτό τό φάρμακο πού μᾶς ἔδωσε νά τό δώσουμε καί σέ κάποιον ἄλλο, ἀκόμα κι ἄν μᾶς φαίνεται ὅτι ἔχει παρόμοια ἀρρώστια μέ τή δική μας. Μπορεῖ στόν ἄλλο νά ἐνεργήσει βλαπτικά, γιατί ὁ ὀργανισμός του εἶναι διαφορετικός ἀπό τόν δικό μας. Ἔτσι καί ἡ ψυχή τοῦ καθενός εἶναι διαφορετική καί γιά τόν καθένα χρειάζεται καί ἄλλο φάρμακο.
            Ἕνα ἄλλο πού πρέπει νά προσέξουμε εἶναι νά μήν ξεχαστοῦμε καί ἀφήσουμε γιά πολύ χρόνο τήν ἑπόμενη ἐξομολόγηση. Πολύ βοηθάει, στό νά μήν πέσουμε στά ἁμαρτήματα τά ἴδια, ἡ συχνή ἐξομολόγηση. Ὅπως ἕνα φυτό πού τό μεταφυτεύεις δέν κάνει καρπούς, ἔτσι καί ἡ ἁμαρτία πού τήν ξεριζώνεις καί πάει νά ξαναφυτρώσει καί πάλι τήν ξεριζώνεις καί πάει πάλι νά ξαναφυτρώσει... Ὅσο πιό συχνά τό κάνεις αὐτό, στό τέλος θά νεκρωθεῖ ἡ ἁμαρτία πού σέ ταλαιπωρεῖ καί τό πάθος. Ἄν τό ἀφήνεις γιά πολύ καιρό ὅμως ἀνεξομολόγητο, αὐτό πετάει βαθιές ρίζες καί δυσκολότερα μετά ἐξολοθρεύεται.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

«Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ὑπακοῆς» Εὐεργετινός Τόμ. Α΄- Ὑπόθ. ΙΘ΄.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης


Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς ὑπακοῆς»

            Συνεχίζουμε σήμερα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τίς ὁμιλίες μας στή νέα χρονιά. Σήμερα εἶναι ἡ 19η Ὑπόθεσις ἀπό τό βιβλίο τοῦ Εὐεργετινοῦ, ἡ ὁποία ἔχει τόν ἑξῆς τίτλο: «Περί τοῦ ὅτι εἶναι ἀναγκαία ἡ ὑποταγή. Ποιά ὠφέλεια προέρχεται ἀπό αὐτή καί πῶς τήν κατορθώνει ὁ ἄνθρωπος»[1]Θά πεῖτε, σήμερα ὁ ἄνθρωπος ἔχει μάθει νά ἀκούει γιά ἐλευθερία καί ὄχι γιά ὑποταγή. Βέβαια ἡ ἐλευθερία ἡ ἀληθινή ἔρχεται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα. Ὅπως μᾶς λέει πάλι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ «οὗ τό Πνεῦμα Κυρίου, ἐλευθερία»[2]. Ἐκεῖ πού εἶναι τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ἐκεῖ εἶναι καί ἡ ἀληθινή ἐλευθερία. Καί βλέπουμε ἀπό τήν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ, τήν ἱστορία τῶν Ἑβραίων, ὅτι ὅταν οἱ Ἑβραῖοι ἔχαναν τήν ἐν Χριστῷ, τήν ἐν Θεῷ, τήν ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, τήν ἐλευθερία δηλαδή πού ἔρχεται μέσα ἀπό τήν καταπάτηση, τήν κατανίκηση τῶν παθῶν, τότε σκλαβωνόντουσαν καί σέ βάρβαρους λαούς εἰδωλολατρικούς. Ὅταν μετανοοῦσαν, τότε ἀπήλαυναν τήν ἐλευθερία τήν ἐθνική, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχαν τήν ἐλευθερία τήν ἠθική, τήν ἐλευθερία ἀπό τήν ἁμαρτία. Τήν ὀρθόδοξη πίστη, τήν ἐλευθερία ἀπό τήν πλάνη, ἀπό τά εἴδωλα καί ἀπό τήν εἰδωλολατρία.
            Σήμερα βλέπουμε, καί εἶναι ἐπίκαιρο τό θέμα βέβαια τώρα μέ τή Μακεδονία, ὅτι κινδυνεύουμε πάλι νά σκλαβωθοῦμε. Καί ὄχι μόνο νά χάσουμε ἐδάφη, τή Μακεδονία μας καί ὄχι μόνο.. οἱ Τοῦρκοι ἀπειλοῦνε ἐξ ἀνατολῶν, οἱ Ἀλβανοί θέλουν κι αὐτοί νά ἐπεκταθοῦν στήν Ἤπειρο, τή Θράκη μας ἐπίσης τήν ἀπειλοῦν.. ἄλλοι μάλιστα μιλᾶνε γιά αὐτονομία τῆς Κρήτης.. Ἔχουμε δηλαδή κινδύνους ἀπό παντοῦ, ἐθνικούς κινδύνους, καί τελικά κινδυνεύει νά μήν ὑπάρχει ἡ Ἑλλάδα ὡς κράτος. Θά πεῖτε, πρέπει νά ἀντιδράσουμε. Φυσικά πρέπει, καί νά ὑπερασπιστοῦμε τά δίκαια τῆς πατρίδας μας, ἀλλά ὄχι μέ τρόπο πού δέν θέλει ὁ Θεός. Ὁ ἀληθινός τρόπος, ἡ ἀληθινή ὑπεράσπιση εἶναι αὐτό πού ὑπαινιχθήκαμε, δηλαδή ἡ ἀπόκτηση τῆς ἐν Χριστῷ, τῆς ἐν Θεῷ, τῆς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐλευθερίας. Καί τότε ὁ Θεός χαρίζει -γιατί ὁ Θεός εἶναι πού τά ρυθμίζει ὅλα- καί τήν ἐθνική ἐλευθερία, ἐφόσον κρίνει ὅτι αὐτό εἶναι γιά τό καλό μας.
            Κι ἄν σήμερα φωνάζουμε γιά τή Μακεδονία, καί καλά κάνουμε καί φωνάζουμε, θά πρέπει ὅμως νά ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ὅτι τό πρώτιστο δέν εἶναι τά χωράφια, δέν εἶναι ὁ χῶρος δηλαδή, δέν εἶναι τό ἔδαφος. Τό πρῶτο εἶναι τό ὅτι ἡ πατρίδα μας ὡς χῶρος φυλάει τήν Ὀρθοδοξία. Μέ ποιά ἔννοια; Φιλοξενεῖ πιό σωστά. Γιά νά μήν ποῦμε φιλοξενεῖται, γιατί ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι πάνω ἀπ’ τήν Ἑλλάδα, ἀλλά δίνει ἔτσι μία προστασία ἀνθρώπινη καί μία ἄνεση σέ μᾶς νά ἔχουμε ἡσύχιο βίο καί ἐν ἡσύχῳ βίῳ νά λατρεύουμε τόν Θεό. Γιά σκεφτεῖτε νά ἔχουμε μία Τουρκοκρατία, μία κυριαρχία ξένων ἐδῶ πέρα, οἱ ὁποῖοι θά μᾶς ἐμποδίζουν νά κάνουμε Θεία Λειτουργία καθημερινά, νά λατρεύουμε τόν Θεό, νά κοινωνοῦμε, νά κάνουμε τόν σταυρό μας.. καί νά εἴμαστε ὑπό διωγμό ὅταν τά κάνουμε αὐτά, πόσο πιό δύσκολα θά εἶναι τά πράγματα.. Λέει ἡ Ἁγία Γραφή «ἐλασσονοῦσι ἔθνη ἁμαρτίαι»[3]. Τά ἔθνη τά ἐλαττώνουν, τά λιγοστεύουν, τά μικραίνουν καί τά ἐξαλείφουν τελικά οἱ ἁμαρτίες. Ἑπομένως, τήν ἱστορία θά πρέπει νά τή δοῦμε στήν ἀληθινή της βάση.

Τετάρτη 22 Μαΐου 2019

Πέμπτη 25 Απριλίου 2019

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

Ἡ διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου



Η ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΤΟΥ  ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΕΟΟΡΘΟΔΟΞΗ - ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΗ

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ


Ἡ διαστροφή τῆς διδασκαλίας τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου

Δυστυχῶς, πολλοί νεοορθόδοξοι-μεταπατερικοί παρερμηνεύουν καί διαστρέφουν τόν Ἅγιο Πορφύριο, παρουσιάζοντάς τον ὡς χαλαρό, ἐπιεική, ἀνεκτικό στήν ἁμαρτία καί τά πάθη. «Ἡ Μεταπατερική Θεολογία», παρατηρεῖ ὁ Μοναχός Ἰωάννης«ἐπείγεται νά φέρει νέα διαθήκη στόν κόσμο, τήν ἐπιλεγομένη τρίτη διαθήκη ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου[1]. Θά εἶναι ἕνας νέοβαρλααμισμός πού θά στηρίζεται στίς ἀνθρωπιστικές ἐπιστῆμες, στόν στοχασμό καί στό συναίσθημα. Ἀπώτερο σκοπό θά ἔχει τήν ἀμνήστευση τῶν παθῶν, γιά νά γίνει τάχατες πιό σύγχρονο καί βατό τό Εὐαγγέλιο καί πιό χαρούμενη ἡ ζωή τῶν χριστιανῶν! Τούς κουράζει πρακτικά ὁ Σταυρός, ἡ θεραπευτική πρακτική τῶν παθῶν καί θέλουν ἀμνηστευτικές θεωρίες γιά τά πάθη, μέ ἐκκλησιαστικό περιτύλιγμα, προκειμένου νά παρηγορήσουν τήν συνείδησή τους. Τό ρωσικό σύνθημα «ἀγάπη καί ἐλευθερία» τούς βόλεψε πολύ γιά νά ἑδραιώσουν τήν «θεολογία τῶν παθῶν» πού πρεσβεύουν. Θέλουν ὅμως, κάπου νά στηρίξουν τίς θεωρίες τους γιά νά μή φαίνονται ἀποκεκομμένοι ἀπό τήν Παράδοση καί τό ἦθος τῆς Ἐκκλησίας. Βρῆκαν ἔτσι τόν Ἅγιο Πορφύριο ἐπειδή μιλοῦσε γιά τήν ἀγάπη ἀλλά ποιά ἀγάπη; Τήν χριστοειδή ἀγάπη πού εἶναι καρπός καί ἀποτέλεσμα μετανοίας, ἄσκησης καί σταυρικοῦ ἀγῶνα! Ὄχι ἀγαπολογία, ὄχι ἕναν ἰδεοληπτικό ἀγαπισμό, πού εἶναι στήν πράξη ἀναίρεση τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης... Καί στήν πράξη ὅλοι αὐτοί βιώνουν καί ἐξωτερικεύουν τά ἄκρως ἀντίθετα ἀπ' αὐτά πού θεωρητικά πρεσβεύουν. Μίσος, ἐκδίκηση, εἴρωνεία, περιφρόνηση, λυσσαλέα ἐπιθετικότητα σέ ὅσους τούς ἀμφισβητοῦν. Δικαιώνουν τήν κρητική μαντινάδα: «ὅλο γι' ἀγάπη μᾶς μιλοῦν καί μόνο μίσος βγάνουν καί νά ἐπιβουλεύονται αὐτό κυρίως κάνουν». Μήν παραξενεύεσθε γι' αὐτό. Τόσοι αἱρετικοί παρερμήνευσαν τά λόγια τοῦ Κυρίου καί τῶν Ἀποστόλων, τόν Ἅγιο Πορφύριο θά ἀφήσουν;

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Τετάρτη 6 Μαρτίου 2019

Οἱ ὀδυνηρές συνέπειες τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί διαστροφῶν

Οἱ ὀδυνηρές συνέπειες τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων καί  διαστροφῶν

Τά ὀδυνηρά ἀποτελέσματα τῶν σαρκικῶν ἁμαρτημάτων - διαστροφῶν ἀφοροῦν ὄχι μόνο στήν ψυχή ἀλλά καί στό σῶμα, ὁδηγώντας στόν θάνατο τόν ἐπιτιθέμενο κατά τῆς ἀνθρώπινης ὀντολογίας καί φυσιολογίας ἄνθρωπο. Πολλά περιστατικά, καθώς καί οἱ βίοι τῶν Ἁγίων μας, ἐπιβεβαιώνουν α) πόσο ὁ Θεός προστατεύει τούς ἁγνούς καί σώφρονες καί β) πόσο βδελύσσεται καί πατάσσει παιδαγωγικά τούς πορνεύοντας καί ἀνωμάλους.
«Ἕνας θεῖος μου», διηγεῖται ὁ σοφός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, «ἦταν στρατιώτης στή Μ. Ἀσία. Ἡ ἐνοματία του ἦταν καμιά δεκαριά ἄντρες, πῆγαν σέ ἕνα τουρικικό πορνεῖο. Ὁ θεῖος μου δέν ἔκανε τίποτε, δηλαδή εἶχε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος μοῦ τό ἔλεγε, δέν ἔκανε τίποτε, κάθησε ἥσυχα καί δέν ἐπόρνευσε. Μάλιστα ἔζησε κάπου 90 τόσα χρόνια, πῶς συνέπεσε, ὁ τελευταῖος πνευματικός -γιατί πάντα ἐξομολογεῖτο- ἐξομολογήθηκε σέ μένα ὁ θεῖος ὁ Χρῆστος! (συγκίνηση). Λοιπόν, ἀκοῦστε. Τήν ἄλλη μέρα ἔδωσαν μάχη μέ τούς Τούρκους. Ἐφονεύθησαν ὅλοι πλήν τοῦ θείου μου. Εἶχε τό σημεῖο!
Θέλετε πιό πολλά; Σᾶς παραπέμπω σέ ἐκείνη τήν πανωφέλιμη ἱστορία, διήγηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ ἀπό στρατιωτῶν, πού γιορτάζει στίς 24 Δεκεμβρίου. Ἀνοῖξτε τό συναξαριστή σας καί θά δεῖτε γι’ αὐτό τό στρατιώτη. Στρατιώτης ἦταν, τοῦ βυζαντινοῦ κράτους, ἐναντίον τῶν Βουλγάρων. Καί ὅμως, ἐπειδή ἀρνήθηκε νά κάνει τήν ἁμαρτία, ἦταν ὁ μόνος πού σώθηκε. Ὁ δέ ἑλληνικός στρατός, ὁ βυζαντινός στρατός, εἶχε ὑποστεῖ ἀπό τούς Βουλγάρους πανωλεθρία.
Γιατί σέ ἕνα πανδοχεῖο πού εἶχε πάει, ποιός ξέρει …, οἱ ἄλλοι στρατιῶτες, σοῦ λένε: «Δέν βαριέσαι, ὅ,τι βρῶ μπροστά μου … ». Ὁ Θεός νά φυλάξει! Τό λέω πολλές φορές στά νέα παιδιά μας: «Θέλεις νά σέ φυλάξει ὁ Θεός; Πρόσεξε δύο ἁμαρτήματα, τή βλασφημία τῶν Θείων καί τήν πορνεία, εἰδικά σέ πολεμική περίοδο». Προσέξτε πολύ, εἶναι δύo ἁμαρτήματα πού δέν ἀνέχεται ὁ Θεός.
Καί ἐκεῖ ἐκστρατεύουν, σταμάτησαν σέ ἕνα χάνι, ἐκεῖ ὁ Νικόλαος ἔφαγε μέ τόν πανδοχέα καί ἦρθε ἡ κόρη τοῦ πανδοχέα νά σερβίρει, ἡ ὁποία κοίταξε τό νεαρό στρατιώτη, τῆς ἄρεσε, καί μετά, ὅταν πῆγε νά κοιμηθεῖ, πῆγε στό δωμάτιό του, τοῦ κτύπησε τήν πόρτα, γιά νά κάνει ἁμαρτία. Τότε τῆς λέει: «Κοπέλα μου, δέ λυπᾶσαι πρῶτα-πρῶτα τή δική σου παρθενία, ὕστερα δέ λυπᾶσαι ἐμένα, πού πηγαίνω στόν πόλεμο καί ὁ Θεός δέ θά μέ φυλάξει, ἄν πορνεύσω;». Πράγματι, τό κατενόησε καί ἔφυγε. Εἶχαν μείνει καί τό δεύτερο βράδυ. Καί ξαναπῆγε, γιατί νικήθηκε ἀπό τόν πονηρό. Τή δεύτερη φορά ὁ Ὄσιος Νικόλαος τήν ἔδιωξε: «Φύγε ἀπό ‘δῶ!», κατά τό: «Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ!».

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2019

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...