ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013

Πρωτοχρονιά καί Ἅγιος Βασίλειος



 
Μητροπολίτη Προικοννήσου Ιωσήφ
Η 1η Ιανουαρίου καθιερώθηκε ως πρώτη του έτους από τον Αυτοκράτορα της Ρώμης Ιούλιο Καίσαρα, που μεταρρύθμισε το Ημερολόγιο το 45 π.Χ. Μέχρι τότε πρωτοχρονιά στη Δύσι εθεωρείτο η 1η Μαρτίου.Κατά τη Βυζαντινή περίοδο η χρονολόγησι γινόταν με βάσι το υποτιθέμενο έτος κτίσεως του κόσμου και τις Ινδικτιώνες, ενώ πρωτοχρονιά ήταν η 1η Σεπτεμβρίου, ήδη από το 312 μ.Χ., βάσει διατάγματος του Αγίου Κωνσταντίνου του Μεγάλου.
Αυτή την 1η Σεπτεμβρίου καθαγίασε κ’ η Εκκλησία μας ως αρχή του νέου έτους, κι αυτήν τιμά λειτουργικώς μέχρι σήμερα. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κύριλλος Λούκαρις, κατά την β  πατριαρχεία του στον Οικουμενικό Θρόνο της Κωνσταντινουπόλεως, το 1623, καθιέρωσε την χρονολόγησι από θεογονίας (δηλ. από της Γεννήσεως του Χριστού), αντί της από κοσμογονίας που ίσχυε και σε μας ως τότε. Εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά όμως παρέμεινε η 1η Σεπτεμβρίου.

Μήπως εἶμαι ὑποκριτής;

ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΗΣ ;

Ψάξε να βρεις τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο εύχομαι να μην τον βρεις… Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την Ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε όμως, πόσο υποκριτές είμαστε. Γεννιόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για την σωτηρία μας, και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα. Δεν ερευνούμε γιατί είμαστε Ορθόδοξοι και τι σημαίνει αυτό. Στην συνέχεια της ζωή μας γινόμαστε άθεοι, δωδεκαθεϊστές ή αιρετικοί, έχουμε όμως το βάπτισμα, μπας και η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια.
Γιορτάζουμε κοσμικά Χριστούγεννα και Πάσχα.
 Πάμε τα Χριστούγεννα στα μπουζούκια, ενώ Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε της ωδές για την αναγγελία γέννησης του θεανθρώπου, δηλαδή στην εκκλησία, αλλά εμείς τα πίνουμε στις πίστες. Το Πάσχα τρώμε σαν τα μοσχάρια την λαμπρή αντί να αναρωτηθούμε: ο Ιησούς σταυρώθηκε για μένα αλλά γιατί;

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

Π. Σάββας- Καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ...λαόν

http://www.youtube.com/watch?v=qJXA6k_HRAw&feature=youtu.be


 Ὁμιλία τοῦ π.Σάββα
στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Ἀναργύρων στόν Πενταπλάτανο Γιαννιτσῶν, στίς 24.12.2013.
(Κήρυγμα στήν ἀγρυπνία)

Θέλεις νά σώσεις τήν ψυχή σου;

Το αποφασιστικό ξεκίνημα
Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’ αλλάξεις πορεία. Υπερνίκησε την τεμπελιά σου, κάνε το σημείο του σταυρού και πες με θέρμη και πίστη: Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.
Δεν κατακτά κανείς την πίστη μόνο με ευσεβείς στοχασμούς, αλλά κυρίως με αγωνιστική προσπάθεια. Δε μας μαθαίνουν οι λέξεις και οι θεωρίες τι είναι ο Θεός, αλλά ή εμπειρία της πνευματικής ζωής. Πρέπει ν’ ανοίξουμε το παράθυρο για να μπει μέσα ο δροσερός αέρας. Πρέπει να βγούμε έξω για να μας λούσει στο φως του ο ήλιος. Ποτέ δεν μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σκοπό, αν καθόμαστε στην ησυχία μας και περιμένουμε, λένε οι άγιοι Πατέρες. Ας γίνει παράδειγμα μας ο άσωτος υιός. «Και αναστάς ήλθε προς τον πατέρα αυτού». (Λουκά ιε’ 20)…
Μπορεί να είσαι χωμένος στα γήινα πράγματα και αλυσοδεμένος μ’ αυτά. Ποτέ δεν είναι αργά. Δε γράφτηκε χωρίς λόγο στην Αγία Γραφή, ότι ο Αβραάμ ήταν εβδομήντα πέντε χρονών όταν αναχώρησε από την πατρίδα του και ότι ο εργάτης πού έρχεται την ενδέκατη ώρα, παίρνει το ίδιο μεροκάματο μ’ αυτόν πού έρχεται την πρώτη.
Ούτε πάλι είναι σωστό να νομίζεις πώς είναι πολύ νωρίς. Μια πυρκαγιά σ’ ένα δάσος δε σβήνεται στο πι και φι.

Σ’ ἕναν ἀτομιστή γιά τόν «κίνδυνο» τῆς εὐτυχίας.

 
Βλέπεις τον εαυτό σου ευτυχισμένο και ακόμα βεβαιώνεις πως την ευτυχία σου την έφτιαξες μόνος σου , χωρίς τον Θεό και τους ανθρώπους. Γι’ αυτό απωθείς την άποψη που πρεσβεύουμε, ότι δηλαδή κάθε άνθρωπος χρωστά προσευχή στον Θεό και ελεημοσύνη στον πλησίον του. «Ούτε προσευχές στον Θεό ούτε ελεημοσύνη στον πλησίον», λες και μ’ αυτό τείνεις να θεωρείς τον εαυτό σου ευτυχισμένο.
Για μένα πράγματι είναι αδύνατον να σκεφθώ την ευτυχία έξω από τον Θεό  και τους ανθρώπους. Νομίζω ότι ούτε καν άγγιξες την ευτυχία αλλά συγχέεις τα φαινόμενα και αποκαλείς ευτυχία την ανέμελη επιβίωση. Μάζεψες πολλά από εκείνα που μπορεί να δώσει η γη, χόρτασες και ήπιες και νομίζεις ότι δεν σου χρειάζεται κανείς από τον περίγυρο.

Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Ὁλόκληρη ἡ προσοχή μας στραμμένη πρός στόν Θεό

Η μέριμνά μας θα πρέπει να είναι να κάνουμε τα πάντα προς δόξαν Θεού. Έτσι μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος: «Ετε ον σθετε ετε πνετε ετε τι ποιετε, πντα ες δξαν Θεο ποιετε.» Αν κάνουμε αυτό το πράγμα, δεν πρέπει να ασχολούμαστε με μία αφύσικη αυτοσυγκέντρωση περισσότερο από αυτό που χρειάζεται. Και ιδιαίτερα δεν πρέπει να αυτοσυγκεντρωνόμαστε προς βλάβη της ζωής που μας χάρισε ο Θεός και με την οποία πρέπει να Τον υπηρετούμε και να κερδίσουμε την σωτηρία και την πνευματική μας πρόοδο.

Περί τοῦ τρόπου κατά τόν ὁποῖον μποροῦμε νά παραμείνουμε ἠθικῶς ἐλεύθεροι

Ο ίδιος ο Σωτήρας μας υπέδειξε τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να διατηρήσουμε τους εαυτούς μας ηθικώς ελεύθερους λέγοντας: «αυτός που θέλει να σώσει την ψυχή του πρέπει να τη χάσει∙ αυτός ο οποίος χάσει την ψυχή του για μένα, αυτός θα τη σώσει» ( Λκ. θ΄24 ) . Δίδαξε δηλαδή ότι μόνο με την αυταπάρνηση μπορούμε να σωθούμε. Πράγματι, για να γίνουμε ηθικώς ελεύθεροι, είναι ανάγκη να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, να σηκώσουμε τον σταυρό στον ώμο και να ακολουθήσουμε τον Υιό του Θεού που μας καλεί να μας ελευθερώσει.«Εάν λοιπόν σας ελευθερώσει ο υιός , θα είσαστε όντως ελεύθεροι», λέει ο ίδιος ο Σωτήρας και ελευθερωτής μας. Και ακόμη: «Εάν έχετε εμπιστοσύνη και εφαρμόσετε τα λόγια μου , τότε στ’ αλήθεια θα είσαστε μαθητές μου, τότε θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει» ( ( Ιω. η΄31-32 ) .

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν: Ὁμιλία περί ὑπακοῆς (Νικηφόρος Θεοτόκης, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως)

 
(Ματθ. β’ 13-23)
- Η αρετή της υπακοής η αιτία της εκλογής του Ιωσήφ ως του αξιότερου των ανθρώπων για να υπηρετήσει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Ιησού Χριστού.
- Είναι η υπακοή αρετή αναγκαία για την σωτηρία του ανθρώπου;
- Ο Θεός υποτάχθηκε στον άνθρωπο, δηλαδή στο πλάσμα Του;
- Πού οφείλονται οι αταξίες, οι ταραχές, οι ασυμφωνίες, οι συγκρούσεις, τα σκάνδαλα, οι ανομίες, στην οικογένεια, στην Εκκλησία και στην πολιτεία;

Πρωτοφανές ὅραμα γέροντος Παϊσίου-Μαρτυρία 2ας ἐπιστολῆς Δαμασκηνοῦ Ἱερομονάχου Ἁγιορείτου

 

ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΣ ΟΡΑΜΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ - 
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΠΡΩΗΝ ΑΡΧΙΓΡΑΜΜΑΤΕΩΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Δημοσιεύουμε εν συνεχείᾳ τη δεύτερη επιστολή του πρώην Αρχιγραμματέως (1977-78, 1982-1992) της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους Ιερομονάχου Γέροντος Δαμασκηνού, ο του Φιλαδέλφου, προς την Αυτού Μακαριότητα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο Β΄ καί την Αγία και Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία απεστάλη τον Οκτώβριο, δύο μήνες αφ΄ ότου έμεινε αναπάντητη η πρώτη επιστολή – υπόμνημά του. 
[Την εν λόγω πρώτη επιστολή, τη δημοσιεύσαμε προ ολίγων ημερών και μπορείτε να τη βρείτε εδώ]


Στην κατακλείδα της δεύτερης αυτής επιστολής του ο Γέρων Δαμασκηνός αναφέρει όραμα-αποκάλυψη (πρώτη φορά δημοσιευόμενο) του Γέροντος Παϊσίου για την ευθύνη – και την ενδεχομένη κόλαση – όσων Αρχιερέων δεν ανταποκρίνονται στις ποιμαντικές τους ευθύνες (ο Γέρων Δαμασκηνός προέρχεται από την πρώτη Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα, υπό Καθηγούμενο τον π. Βασίλειον Γοντυκάκη και Γέροντα τον θαυματουργό π. Παΐσιο).

Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου 2013

Ὑπάρχει μεγάλη διαφορά, ὅταν βρίζει κανείς ἤ ὅταν ἐλέγχει κάποιον.

 
 ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ Αρχιεπισκόπου Κριμαίας 

 Πρέπει να ελέγχουμε ο ένας τον άλλον, όταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Υπάρχει διαφορά, όταν βρίζει κανείς ή όταν ελέγχει κάποιον;
Ίσως μερικοί από σας, που διαβάζουν την Αγία Γραφή, προβληματίζονται, όταν βλέπουν πως ο Κύριος ενώ μας απαγορεύει να λέμε τον πλησίον μας «ανόητε» και «ηλίθιε«, και αυτός που το κάνει, σύμφωνα με το λόγο Του, είναι ένοχος της φωτιάς της κολάσεως.
Ενώ λοιπόν λέει αυτά, ο Ίδιος πολλές φορές χρησιμοποιεί σκληρά λόγια για κάποιους ανθρώπους, όπως στην περίπτωση του αρχισυναγώγου, στον οποίον είπε· «υποκριτά«.
Επίσης πολλές φορές έλεγε υποκριτές τους γραμματείς και τους φαρισαίους.

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί διακρίσεως εὐδιακρίτου.

 «Κλίμαξ»
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ
Περί διακρίσεως
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ
(Περί διακρίσεως ευδιακρίτου)
1. Ον τρόπον επιποθεί η έλαφος φλεγομένη τα νάματα» (Ψαλμ. μα΄ 2), έτσι είναι ποθητή στους μοναχούς η κατανόησις του αγαθού θείου θελήματος. Επί πλέον δε και του συγκεκραμένου, (όταν δηλαδή στο αγαθό υπάρχη και το κακό), καθώς επίσης και του αντιθέτου∙ περί των οποίων «πολύς ημίν όντως ο λόγος και δυσερμήνευτος» (Εβρ. ε΄ 11). Δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς ποιές από τις μοναχικές μας υποθέσεις πρέπει να τακτοποιούνται ταχύτατα και χωρίς καμμία αναβολή, σύμφωνα με εκείνον πού λέγει: «Ουαί ο αναβαλλόμενος ημέραν εξ ημέρας» (Σ. Σειράχ ε΄ 7) και καιρόν εκ καιρού. Και ποιες πάλι, με ηρεμία και περίσκεψι, όπως μας συμβουλεύει εκείνος πού είπε: «Μετά κυβερνήσεως γίνεται πόλεμος» (Παρμ. κδ΄ 6)∙ καθώς επίσης: «Πάντα ευσχημόνως και κατά τάξιν γινέσθω» (Α΄ Κορ. ιδ΄ 40).
Δεν είναι! Όχι! Δεν είναι του τυχόντος να διακρίνη αμέσως και ευκρινώς τα δυσδιάκριτα αυτά πράγματα.Αφού και αυτός ο θεοφόρος Δαβίδ, που ωμιλούσε μέσα του το Άγιον Πνεύμα, πολλές φορές προσεύχεται γι΄αυτό. Και άλλοτε λέγει: «Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι σύ εί ο Θεός μου» (Ψαλμ. ρμβ΄ 10). Άλλοτε: «Οδήγησόν με επί την αλήθειάν σου» (Ψαλμ. κδ΄ 5). Και άλλοτε: «Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν έν ή πορεύσομαι, ότι προς σε από πάσης μερίμνης βιοτικής και πάθους, την ψυχήν μου ήρα και ύψωσα» (Ψαλμ. ρμβ΄ 8).
2. Όσοι επιθυμούν να μάθουν το θέλημα του Κυρίου, οφείλουν προηγουμένως να θανατώσουν το ιδικό τους.

Πέμπτη 26 Δεκεμβρίου 2013

Ὁ Ἅγιος Γαβριήλ διηγεῖται τήν ἐπίσκεψή του σέ μιά συναγωγή, ἕνα τζαμί καί στούς βαπτιστές

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΔΙΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΕΝΑ ΤΖΑΜΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΒΑΠΤΙΣΤΕΣ.
ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ

Ο π. Γαβριήλ συχνά επισκεπτόταν ανθρώπους που είχαν διαφορετική θρησκευτική αντίληψη. Προσπαθούσε σε όλους να μοιράσει χάρη και να τους οδηγήσει στην αληθινή πίστη. Διηγείται ο ίδιος:
«Μια φορά, ντυμένος όπως ήμουν με το μοναχικό μου σχήμα, πήγα στη Συναγωγή. Στην είσοδο κρεμόταν ένα μεγάλο πορτρέτο του Μωυσή. Τον προσκύνησα. Αυτό άρεσε στους παρευρισκομένους. Ο Μωυσής ήταν ένας μεγάλος προφήτης κι εγώ του απέδωσα τον οφειλόμενο σεβασμό. Μπήκα την ώρα που διάβαζαν τη Βίβλο. Ήταν λίγοι και με κοίταζαν με έκπληξη.
Άρχισα να κάνω κήρυγμα, κι όταν άκουσαν για τον Χριστό φώναξαν τον αρχιερέα τους. Βγήκε αλλά δεν με σταμάτησε. Ύστερα με κάλεσε στο γραφείο του.

Εἰς τὴν Γέννησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης
Σκέψου, ἀγαπητέ μου, ὅτι ὅπως εἶναι συναρμολογημένος ἀπ’ ὅλα τα κτίσματα αὐτὸς ὁ αἰσθητὸς ἀπέραντος κόσμος, ἔτσι ἀκόμη εἶναι καμωμένος ἕνας ἄλλος κόσμος νοητὸς ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἁμαρτωλούς, τοῦ ὁποίου τὰ στοιχεῖα εἶναι οἱ τρεῖς διεστραμμένοι ἔρωτες, ποὺ ἀναφέρει ὁ Θεολόγος Ἰωάννης: δηλ. α) ὁ ἔρωτας τῶν ἡδονῶν, β) ὁ ἔρωτας τοῦ πλούτου καὶ γ) ὁ ἔρωτας τῆς δόξας. «Πὰν ἐν τῷ κό­σμω ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκὸς καὶ ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καὶ ἡ ἀλαζονεία τοῦ βίου» (Ἃ’ Ἰω. 2,16)1.
Αὐτὸς ὁ πονηρὸς κόσμος ποὺ ἀντίκειται στὸ σκοπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐξουσιάζεται ἀπὸ τὸν ἑωσφόρο (ὁ ὁποῖος γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται κοσμοκράτορας) εἶναι ἐκεῖνος ὁ μεγάλος ἐχθρός, τὸν ὁποῖο ὁ σαρκωθεῖς Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, ἀφοῦ γεννήθηκε στὴ γῆ, ἦρθε γιὰ νὰ πολεμήσει πρῶτα μὲ τὸ παράδειγμά του τὸ σιωπηλό, καὶ μετά, στὸν κατάλληλο καιρό, μὲ τὸν λόγο καὶ τὴ διδασκαλία του.

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Ἐπικίνδυνο νά διδάσκεις χωρίς ἀρετή

«Είναι επικίνδυνο να διδάσκει ένας που δεν έχει προχωρήσει στην πράξη της αρετής.
Όπως δηλαδή καθώς κάποιος έχει σπίτι ετοιμόρροπο και δεχθεί σ’ αυτό φιλοξενούμενους, θα τους κάνει κακό με την πτώση των τοίχων, έτσι και εκείνοι οι οποίοι δεν κατάρτισαν πρώτα τους εαυτούς τους, θα προξενήσουν την απώλεια σε όσους προσέρχονται σε αυτούς. Γιατί με τα λόγια βέβαια τους προσκάλεσαν στο δρόμο της σωτηρίας, με την κακή τους όμως συμπεριφορά θα βλάψουν τελικά τους αγωνιστές».
Αγία Συγκλητική·

http://sophia-siglitiki.blogspot.gr
http://www.hristospanagia.gr/?p=20375 

Ὁ λειτουργικός χρόνος, ὁ ἐρχόμενος Κύριος καί ἡ δική μας πνευματική συμμετοχή. Π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
Χριστός γεννάται, δοξάσατε!
Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε!
Χριστός επί γης, υψώθητε!
Έτσι αρχίζει η πρώτη ωδή των καταβασιών των Χριστουγέννων.
Να το εξηγήσουμε, είναι απλό!
Ο Χριστός γεννιέται, δοξάστε Τον.
Ο Χριστός κατέρχεται, κατεβαίνει από τους ουρανούς, βγείτε να Τον προϋπαντήσετε.
Ο Χριστός φανερώνεται εδώ στη γη, υψωθείτε και σεις όλοι οι χριστιανοί από τα γήινα.

Το έργον της οικονομίας του Θεού, για τη σωτηρία του ανθρώπου, αδελφοί μου, αρχίζει από την ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου του Θεού, και Θεού, του δευτέρου προσώπου της Αγίας Τριάδος, εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου.

Χριστούγεννα στό Ἅγιον Ὄρος

+Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης
Στις ψυχές των τελείων τέκνων της Ορθοδόξου Εκκλησίας, οι Δεσποτικές και Θεομητορικές εορτές μετουσιώνονται σε μεγάλες πνευματικές χαρές, γιατί γίνονται ανεξάντλητες πηγές ύμνων θείων ερώτων, θερμότατης ευγνωμοσύνης και απείρου ευχαριστίας, για όσα ο Θεός εδωροφόρησεν αγαθά στους ανθρώπους από τότε που «εφανερώθη εν σαρκί».
Συγκεκριμένα οι Μοναχοί γενικά και ειδικά στο Άγιον Όρος του Άθω, εορτάζουν την Γέννηση του Θεού Λόγου σχεδόν κάθε ημέρα, δηλαδή σε όλον τον κύκλο του λεγομένου θεολογικώς λειτουργικού χρόνου, χάρις στις νυχθήμερες ιερές Ακολουθίες.
Πράγματι, στις αδιάλειπτες λατρείες που επιτελούνται στις βυζαντινές Μονές, στις Σκήτες, στα Καλύβια και τα ιερά Ησυχαστήρια, κατά τις θειες λειτουργίες, τους μυσταγωγικά ιλαρούς Εσπερινούς και τα κατανυκτικά Απόδειπνα, αλλά και στις ατομικές προσευχές των Μοναχών, ψάλλονται τροπάρια, Απολυτίκια και Κοντάκια και διαβάζονται θεολογικές Ευχές, που ως κέντρο έχουν την Σάρκωση του Θεού και την σωτηρία του κόσμου.

Τό Ἅγιο Δωδεκαήμερο

  Μέ­χρι τά μέ­σα τοῦ 4ου αἰ­ώ­να ἡ Ἐκ­κλη­σί­α ἑ­όρ­τα­ζε μα­ζί τή Γέν­νη­ση καί τήν Βά­πτι­ση τοῦ Χρι­στοῦ στίς 6 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου, μέ τό ὄ­νο­μα Ἐ­πι­φά­νεια. Στό τέ­λος τοῦ 4ου αἰ­ώ­να (386 μ.Χ.) πρῶ­τος ὁ ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης ὁ Χρυ­σό­στο­μος μι­λᾶ γιά τά Χρι­στού­γεν­να, χα­ρα­κτη­ρί­ζον­τάς τα ὡς «μη­τρό­πο­λιν πα­σῶν τῶν ἑ­ορ­τῶν» καί ἀ­να­φέ­ρει ὅ­τι ἀ­πό τό 376 μ.Χ. ἔ­γι­νε γνω­στή αὐ­τή ἡ ἑ­ορ­τή ξε­χω­ρι­στά στίς Ἐκ­κλη­σί­ες τῆς Ἀ­να­το­λῆς.
Ἔ­τσι δι­α­μορ­φώ­θη­κε τό «Δω­δε­κα­ή­με­ρο», δη­λα­δή τό χρο­νι­κό δι­ά­στη­μα ἀ­πό ­τίς 25 Δε­κεμ­βρί­ου ἕ­ως τήν 6η Ἰ­α­νου­α­ρί­ου, κα­τά τό ὁ­ποῖ­ο ἑ­ορ­τά­ζου­με τά Χρι­στού­γεν­να (25 Δεκ.­), τήν Πε­ρι­το­μή (1 Ἰ­αν.) καί τήν Βά­πτι­ση (6 Ἰ­αν.)
 Πα­ρα­μο­νή Χρι­στου­γέν­νων ἤ Με­γά­λες Ὧ­ρες Χρι­στου­γέν­νων
Σύμ­φω­να μέ τό τυ­πι­κό τῶν ἀ­κο­λου­θι­ῶν τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας, ἄν ἡ πα­ρα­μο­νή τῶν Χρι­στου­γέν­νων τύ­χει Σάβ­βα­το ἤ Κυ­ρια­κή, ἡ Ἀ­κο­λου­θί­α τῶν Με­γά­λων Ὡ­ρῶν ψάλ­λε­ται τήν Πα­ρα­σκευ­ή.

Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2013

Πῶς θά γιορτάσουμε πνευματικῷ τῷ τρόπω τά Χριστούγεννα. Ὁμιλία στήν Κυριακή πρό Χριστουγέννων. π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος

 
Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου
Κυρ.Προ Χριστουγέννων 2003
Σε τρείς τέσσερεις ημέρες αδελφοί μου, θα γιορτάσουμε Χριστούγεννα. Έτσι το σημερινό μας κήρυγμα θα το αρχίσουμε με μερικές ερωτήσεις.
Ασφαλώς όλοι σας βάλατε στα σπίτια σας Χριστουγεννιάτικο δένδρο και το στολίσατε και καλώς κάματε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσατε;
Πολλοί από σας στολίσατε και τα μπαλκόνια και τις ταράτσες, ακόμα και τα φυσικά δένδρα που πιθανόν να είχατε στις μικρές αυλές σας ή στις μεγάλες, τα στολίσατε με πλήθος από φώτα και λαμπάκια και καλώς κάνατε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσατε;
Και δένδρα και δώρα ψωνίσατε και τρόφιμα πολλά, και με γαλοπούλα και με κοτόπουλο και με αρνάκι και γλυκά για ένα πλούσιο γιορταστικό Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καλώς κάνατε, και μείς στο σπίτι μας το ίδιο κάναμε. Τον Χριστό όμως Τον γνωρίσαμε;

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Ἡ πορεία τῶν Μάγων, μιά ἐπαναλαμβανόμενη περιπέτεια…


Μελετώντας κανείς τό φαινόμενο καί τήν ἱστορία τῆς θρησκείας, βλέπει ὅτι, κατ’ ἐξοχήν στό θέμα αὐτό, ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε θῦμα τῶν δαιμονικῶν δυνάμεων καί παραπλανήθηκε. ῎Ετσι ἔφθασε, ἤ νά ἀρνηθεῖ τήν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ ἤ νά λατρεύει τά κτίσματα παρά τόν Κτίσαντα.
Τέτοιοι λοιπόν εἶναι οἱ Μάγοι τῆς Περσίας, λάτρεις τῶν ἄστρων, ἄνθρωποι πού θεοποίησαν τήν κτίση, θύματα τῆς μεταπτωτικῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Παρʼ ὅλα αὐτά, ὁ Θεός δέν τούς ἀφήνει στό σκοτάδι πού κληρονόμησαν ἀπό τούς πατέρες τους, ἀλλά τούς ἐπαναφέρει μέ τρόπο θαυμαστό στήν ἀληθινή λατρεία, «πόρρωθεν Ἀστήρ ἐμήνυσε, τοῖς Ἀστρολόγοις νυκτί κεκρατημένοις, καί πλάνης σκοτασμῶ οὔσι, καί Προσκυνήσαντες πίστει, δῶρα κομίζουσιν»[1].

Δοῦλος τοῦ φόβου, δοῦλος τοῦ θανάτου

Μπροστὰ στὸν θάνατο οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἀδύναμοι σὰν τὰ κουνούπια, σὰν τὰ πετραδάκια.
Γιὰ ποιὸ πρᾶγμα καυχᾶσθε ὦ ἄνθρωποι;
Γιὰ τὸν πλοῦτο, τὴν ἐπιστήμη, τὴν φιλοσοφία καὶ τὴν κουλτούρα;
Ὅλα αὐτὰ εἶναι σκύβαλα – σὺ καὶ ἐγὼ δοῦλοι τοῦ θανάτου! Κάθε ἄνθρωπος εἶναι δοῦλος τοῦ φόβου, δοῦλος τοῦ θανάτου.

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί διακρίσεως λογισμῶν καί παθῶν καί ἀρετῶν.

 «Κλίμαξ»
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΕΚΤΟΣ
Περί διακρίσεως
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ
(Περί διακρίσεως λογισμών και παθών και αρετών)

1. Διάκρισις, στους μέν αρχαρίους είναι η ορθή επίγνωσις του εαυτού των. Στους μεσαίους είναι η νοερά αίσθησις η οποία διακρίνει αλάνθαστα το πραγματικό αγαθό από το φυσικό αγαθό και από το αντίθετό του κακό. Στους δε τελείους είναι η γνώσις πού έχουν από θεϊκή έλλαμψι και η οποία έχει την δύναμι να φωτίζη πλήρως με την λάμψι της και όσα σκοτεινά υπάρχουν μέσα στους άλλους.
Ή, ομιλώντας κατά τρόπο γενικό, τούτο αναγνωρίζεται ως διάκρισις και τούτο είναι: η αλάνθαστη γνώσις και αντίληψις του θείου θελήματος σε κάθε καιρό και τόπο και περίπτωσι, η οποία συνήθως υπάρχει στους καθαρούς κατά την καρδιά και το σώμα και το στόμα. Διάκρισις σημαίνει συνείδησις αμόλυντη και καθαρότης των αισθήσεων.

Παπα-Xαράλαμπος Διονυσιάτης: πῶς πρέπει νὰ προσερχόμαστε στὴν Θεία Εὐχαριστία

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ γέροντος Ἰωσὴφ Μ. Δ.: «Παπαχαράλαμπος Διονυσιάτης», 
ὁ ἁπλοϊκὸς ἡγούμενος καὶ διδάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς.
 
Περὶ Θείας Εὐχαριστίας: Τὰ κριτήρια τοῦ Γέροντα
Ὁ μακαριστὸς Γέροντας εἶχε ὑπ΄ ὅψιν του μερικὰ ἀπαραίτητα κριτήρια, βάσει τῶν ὁποίων, δύναται ὁ πιστὸς νὰ προσέλθη ἀκατακρίτως στὰ θεία Μυστήρια.
α) Ἀσφαλῶς καὶ ἡ σχετικὴ διὰ τῆς νηστείας προτετοιμασία ἐθεωρεῖτο ἕνας ἀπὸ τοὺς παράγοντες, ὄχι ὅμως ὁ κύριος καὶ μοναδικός. Ὅσον ἀφορᾶ τοὺς ἀκριβεῖς τηρητὲς ὅλων τῶν ἐπιβεβλημένων νηστειῶν, ἦταν πολὺ ἐπιεικὴς ὡς πρὸς τὴν νηστείαν. Ὁ ἀοίδιμος ἐπρέσβευε ὅτι, ὁ ἀγωνιζόμενος μοναχὸς ἢ λαϊκὸς ζεῖ πάντοτε μὲ ἐγκράτεια. Τηρεῖ ἀνέλαιον νηστείαν τρεῖς φορὲς τὴν ἑβδομάδα. Ἐπιπλέον τηρεῖ τὶς νηστεῖες ὅλου τοῦ ἔτους, δηλαδὴ τῶν μεγάλων περιόδων, Μ. Τεσσαρακοστῆς, Χριστουγέννων, Δεκαπενταυγούστου κλπ.
Ἐπὶ πλέον ἐγκρατεύεται καὶ κάθε Σάββατο ἀφ΄ ἑσπέρας, κατὰ τὸ τυπικόν τῆς  Ἐκκλησίας. Ὡς ἐκ τούτου εἶναι σκληρόν, ὁ ἐν λόγω ἀδελφὸς ν΄ ἀποκόπτεται ἀπὸ τὴν συχνὴν προσέλευσιν, γιὰ τὸν λόγο ὅτι δὲν ἐτήρησε τὴν συχνὴν τριήμερον ἀνέλαιο νηστεία.

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως: Ὁμιλία περί τοῦ πῶς ἡ ἔνσαρκος οἰκονομία καί πτώσις καί ἀνάστασις (Νικηφόρος Θεοτόκης, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως)

 (Ματθ. α’ 1-25)
- Ο γεννηθείς εκ της παρθένου Ιησούς, εστίν ο καθαιρέτης της αμαρτίας, ο διώκτης της λύπης, ο χορηγός της χαράς, ο διανομεύς της ευλογίας, ο δοτήρ της χάριτος, ο Σωτήρ του κόσμου.
- «Ιδού ούτος κείται εις πτώσιν και ανάστασιν πολλών εν τω Ισραήλ, και εις σημείον αντιλεγόμενον» (Λουκ. 2, 34). Πώς όμως είναι δυνατόν το ίδιο πρόσωπο (ο Ιησούς) να γίνεται αιτία και πτώσεως και αναστάσεως; Και πώς είναι δυνατόν ο Ιησούς να γίνεται αίτιος πτώσεως πολλών;

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Τό μυστικό τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου τοῦ νέου

του Ανδρέα Χριστοφόρου
Πρωί της εικοστής εβδόμης Νοεμβρίου και κατά τις 11:00 δέχομαι το πιο ευχάριστο τηλεφώνημα από τον πιο ευχάριστο Επίσκοπο, αδελφό και φίλο, τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Μόρφου κ Νεόφυτο: «Ταις αυτού Αγίαις  Πρεσβείαις ελέησον και σώσον ημάς, είπε και συμπλήρωσε: Αδελφέ, σήμερα έγινε η αγιοκατάταξη του Αγίου πια Πατρός ημών Πορφυρίου του Διορατικού»!
Χτες πρωί με ξαναπήρε ο Πανιερώτατος και μου είπε: «Σε εντέλλομαι ως Επίσκοπος της Εκκλησίας, όπως ήδη είπα και σε άλλους, να γράψεις κάτι για τον άγιο Πορφύριο».
Να πω σήμερα, ότι δεν συστέλλομαι; Να πω ότι δεν ντρέπομαι, εγώ να μιλήσω γι’ αυτόν που ζήσαμε από το 1980, που γευτήκαμε, ως οικείο του Τριαδικού Θεού, που όλος ο κόσμος υποκλινόταν στην άφθαστη ταπείνωση, απλότητα, εκούσια ηπιότητα, καταστάσεις που κρύβονταν μέσα στο εκπληκτικό χάρισμα της Διορατικότητας που είχε;
Σε παρακαλώ Άγιε Πορφύριε, φώτισε με να γράψω για σένα αυτά που έχω μέσα στην καρδιά μου!

Τόν ἔκλεισε ὁ ἅγιος Ἄγγελος μέσα στίς φτεροῦγες του!

Ένα συγκινητικό περιστατικό , που αποδεικνύει αφ’ ενός τη δύναμη και τη θεϊκή Χάρη που έχει η Παναγία μας και αφ’ ετέρου το πόσο την αγαπούν και Την σέβονται οι άγιοι Άγγελοι, συνέβη προσφάτως σε έναν Έλληνα ξενιτεμένο.
Μια συγγενής του πιστή και ευλαβής, όταν συναντηθήκαν, του έδωσε σαν ευλογία και φυλαχτό έναν Σταυρό, στο κέντρο του οποίου ήταν τοποθετημένη μια μικρή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βαρνάκοβας. Εκείνος με ευλάβεια την έβαλε στην τσέπη του για προστασία, γιατί είχε κάποια προβλήματα με την καρδιά του και οι γιατροί είχαν τοποθετήσει στο στήθος του βηματοδότη για την καλή λειτουργία της.

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2013

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου:Περί ταπεινοφροσύνης.

 «Κλίμαξ»
ΛΟΓΟΣ ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΕΜΠΤΟΣ
Περί ταπεινοφροσύνης
(Διά την υψίστην ταπεινοφροσύνην, η οποία αποκτάται με μυστικόν τρόπον και εξολοθρεύει τα πάθη)

1. Εκείνος που θέλει να διηγήται με λόγια αισθητά την αίσθησι και την ενέργεια της αγάπης του Κυρίου στην κυριολεξία της, και της αγίας ταπεινοφροσύνης καθώς πρέπει, και της μακαρίας αγνότητος αληθινά, και της θείας ελλάμψεως παραστατικά, και του φόβου του Θεού πραγματικά, και της εσωτερικής πληροφορίας αλάνθαστα, και φαντάζεται ότι θα δώση να καταλάβουν αυτά τα πράγματα με την εξήγησί του όσοι δεν τα έχουν γευθή προσωπικώς, αυτός ομοιάζει με εκείνον πού θέλει να εξηγήση με λόγια και παραδείγματα, πόσο γλυκό είναι το μέλι σε εκείνους πού ποτέ δεν το εγεύθηκαν. Και ο μέν δεύτερος άδικα φιλολογεί, για να μην ειπώ βαττολογεί, ο δε πρώτος ή αγνοεί αυτά που διηγείται ή εμπαίζεται υπερβολικά από την κενοδοξία.

Ἡ ἑορτή τῶν Χριστουγέννων καί οἱ πολέμιοί της

Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΗΣ
 ΣΑΛΤΑΟΥΡΑΣ   ΧΡΗΣΤΟΣ
             Η Δεσποτική εορτή των Χριστουγέννων, όπως όλες οι εορτές της Εκκλησίας, όπως και η ίδια η Εκκλησία του Χριστού, πολεμείται σφοδρότατα από διάφορους εχθρούς της αληθείας. Στην παρούσα μελέτη θα δούμε ορισμένους τρόπους με τους οποίους διάφοροι αντίχριστοι μάχονται την εορτή των Χριστουγέννων.
Η ΔΗΘΕΝ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΩΝ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΙ ΛΟΥΚΑ
            Οι άθεοι (Μαρξιστές, ψευτοσκεπτικιστές, Νεο- Παγανιστές), ισχυρίζονται ότι η Καινή Διαθήκη αντιφάσκει ως προς τον χρόνο της γέννησης του Ιησού Χριστού. Η επιχειρηματολογία τους έχει σε γενικές γραμμές ως εξής :

Νὰ ἐξετάζουμε τὴν συνείδησή μας γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν χαρὰ τῆς σωστῆς ἐξομολογήσεως

Νὰ ἐξετάζουμε τὴν συνείδησή μας γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν χαρὰ τῆς σωστῆς ἐξομολογήσεως

 
 Ἐπειδὴ πορευόμαστε πρὸς τὴν μεγάλη ορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ πολλοὶ ἄνθρωποι θὰ προστρέξουν στὸ πετραχήλι τοῦ Πνευματικοῦ, δημοσιεύουμε ἕνα ἀπόσπασμα σχετικὰ μὲ τ πῶς πρέπει νὰ ἐξετάζουμε τὸν ἑαυτό μας πρὶν τὴν ἐξομολόγηση.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Γρηγορίου «Μετάνοια καὶ Ἐξομολόγησις», Ἱερὸν Κουτλουμουσιανὸν Κελλίον Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Ἅγιον Ὅρος.
Γιὰ νὰ ὁμολογήσουμε στὸν Πνευματικὸ ὅτι ἔχουμε ἁμαρτήσει, πρέπει νὰ γνωρίζουμε τὴν ἁμαρτία μας. Πῶς ἀποκτοῦμε ὅμως τὴν γνώση αὐτή; Μὲ τὴν γνώση τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν συνεχῆ ἐξέταση τοῦ ἑαυτοῦ μας κάτω ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸς ποὺ ἀγνοεῖ τὸν θεῖο νόμο, ἢ τὸν γνωρίζει ἀλλὰ δὲν ἐξετάζει συστηματικὰ τὸν ἑαυτό του, πιστεύει πὼς δὲν ἔχει φταίξει σὲ κάτι σημαντικὸ καὶ δὲν μετανοεῖ. Λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Μὴν θεωρῆς ἀσήμαντα τὰ ἁμαρτήματά σου, ἀλλὰ συγκέντρωσέ τα καὶ κατέγραψέ τα… Ἂς ἐξετάζουμε τὰ πάντα μὲ προσοχή, καὶ τότε θὰ διαπιστώσουμε ὅτι εἴμαστε ὑπεύθυνοι γιὰ πολλὲς ἁμαρτίες». Συνέχεια

Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου 2013

Αὐτοί πού ἔζησαν κοντά στόν νέο ἅγιο Πορφύριο

 Τι διηγούνται στη «δημοκρατία» ο Αρχιεπίσκοπος (και ηγούμενος της μονής) Σινά 
και οι μοναχές στη Χρυσοπηγή Χανίων Κρήτης!
Του Βασίλη Σπυρόπουλου, 
από το Σαββατιάτικο ένθετο της «δημοκρατίας» για την ορθοδοξία
Ο απλός και ταπεινός βίος του αγίου Πορφυρίου και ο τρόπος με τον οποίο αγκάλιαζε όλους αδιακρίτως τους ανθρώπους έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη όσων είχαν την ευλογία (γιατί περί αυτού πρόκειται) να τον γνωρίσουν από κοντά, έστω και για μια φορά.
 Ο ηγούμενος της Μονής Σινά, ο σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Σινά, Φαράν και Ραϊθώ κ. Δαμιανός, είχε πνευματικό του τον άγιο Πορφύριο. «Τον γνώρισα όταν ήλθε στη Μονή Σινά τέλη του ’72, αρχές του ’73 και έμεινε για ενάμιση μήνα. Ανέβηκε στο Ορος, όπου κοκάλωσε, γιατί ένιωθε ιδιαίτερη Χάρη να αναβλύζει» τονίζει ο κ. Δαμιανός, αποκαλύπτοντας την έκπληξη που είχε προκαλέσει σε όλους η αντίδρασή του: «Θαυμάζαμε, χωρίς να ξέρουμε, το βάθος και το πλάτος των διορατικών του ικανοτήτων».Ο άγιος Πορφύριος «ένιωθε Σιναΐτης» μας λέει ο Αρχιεπίσκοπος Σινά.

Ἀνωνύμου μοναχοῦ: Περί τῆς νοερᾶς, καρδιακῆς καί νηπτικῆς προσευχῆς

  
Όταν αγαπητέ, θέλεις να προσευχηθείς νοερώς από το βάθος του εαυτού σου, μιμήσου στην καρδιακή ευχή την φωνή του τζίτζικα. Ο τζίτζικας όταν λαλεί, φωνάζει κατά δύο τρόπους. Διότι πρώτα φωνάζει πέντε -δέκα φορές με σιγανή και διακεκομμένη  φωνή και ύστερα, στο τέλος της φωνής, τελειώνει με δυνατότερο τόνο και με τραβηχτή και μουσικότερη φωνή.

Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

Ἐπιλογικά

 
ΕΠΙΛΟΓΙΚΑ
 Ἡ ὀρθόδοξη Ἐνορία (κοσμικὴ καὶ μοναστικὴ) ἔχει ὡς ἀποστολὴ τήν ἀποκατάσταση τοῦ «κατ΄ εἰκόνα» καί τήν ἐπίτευξη τοῦ «καθ’ ὁμοίωσιν» στόν ἄνθρωπο. Εἶναι ὁ τόπος ὅπου πρέπει νά βιοῦται μέ πληρότητα τό Εὐαγγέλιο. Αὐτήν τήν Παράδοση, ἀπό τήν πρωτοχριστιανική Ἐνορία τῶν Ἱεροσολύμων μέχρι τόν 14ο αἰῶνα, ὅπως καί μέχρι σήμερα, διέσωσε –πολύ περισσότερο ἀπό τήν κοσμική– ἡ μοναστική Ἐνορία. «Ὁ μοναχός», δίδασκε ὁ θεοφόρος Γέροντας Πορφύριος, «φαίνεται ἀπόκοσμος καί ἀκοινώνητος γιά πολλούς. Φαίνεται ὅτι κοιτάζει μόνο τήν ψυχή του, ὅτι δέν προσφέρει τίποτα στήν Ἐκκλησία, στόν κόσμο. Αὐτό δέν εἶναι ἔτσι. Τόσα χρόνια ἄν διατηρήθηκε ἡ Ἐκκλησία, ὀφείλεται στό μοναχισμό. Αὐτός πού μπαίνει στό μοναστήρι καί τά δίνει ὅλα στόν Χριστό μπαίνει στήν Ἐκκλησία»74.

Πῶς ξεπερνᾶμε τίς βιοτικές μέριμνες;

 Ὅλα τά πλούτη μας, ἡ δόξα καί οἱ τιμές, δέν εἶναι παρά ἕνα φευγαλέο ὄνειρο, πού τελειώνει μέ τόν θάνατο. Κάνεις δέν παίρνει τίποτε μαζί του στόν ἄλλο κόσμο, οὔτε ἕνα ἔστω ψιχουλάκι ἀπό τό ἐπίγειο συμπόσιο! Εἶναι μακάριος ὅποιος κατανοεῖ πώς ἡ ψυχή εἶναι τό μοναδικό ἀπόκτημα του, τό ὁποίο ἀπό τίποτε δέν φθείρεται, οὔτε καί ἀπ’ αὐτόν τόν θάνατο! Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος σκέπτεται τρεῖς μόνον πραγματικότητες: τόν θάνατο, τήν ψυχή καί τόν Θεό-Κριτή. Ὁ ἀββᾶς Εὐάγριος διδάσκει τά ἑξής: «Κράτα διαρκῶς στό νοῦ σοῦ τόν ἐπικείμενο θάνατό σου καί τήν Κρίση κι ἔτσι θά διαφυλάξεις τήν ψυχή σου ἀπό τήν ἁμαρτία».
Ὅλες οἱ βιοτικές μᾶς μέριμνες σέ τούτη τή ζωή εἶναι σάν ἄσκο­πες φροντίδες γιά ἕνα γεύμα πού πρέπει σύντομα νά διακοπεῖ.Ὁ Ἅγιος Ἠσαΐας ὁ Ἀναχωρητής λέει χαρακτηριστικά:

Δωρεά ὀργάνων-μεταμοσχεύσεις-«ἐγκεφαλικός θάνατος»

Δωρεά ὀργάνων-μεταμοσχεύσεις-«ἐγκεφαλικός θάνατος»

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

6.ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

Β) Δωρεά ὀργάνων-μεταμοσχεύσεις-«ἐγκεφαλικός θάνατος».

Γιά δέ, τό θέμα τῶν μεταμοσχεύσεων καί τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου παραθέτουμε ἕνα τεκμηριωμένο κείμενο ἀπό τό διαδίκτυο61, καθώς καί τήν ποιμαντορική Ἐγκύκλιο τοῦ Μητροπολίτου Πειραιῶς Σεραφείμ ἐπί τοῦ νόμου 3984/2011 περί δωρεᾶς& Μεταμοσχεύσεως οργάνων.
1ο Κείμενο:
ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ-ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ;
Ταυτίζεται ὁ σωματικός θάνατος μέ τόν «ἐγκεφαλικό θάνατο»; Συνέχεια

Τρίτη 17 Δεκεμβρίου 2013

Ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν ἐλλειπής ἤ κακή.Α) Οἰκουμενισμός

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

6.ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ
Ἀντιμετώπιση τῶν ποικίλων αἱρέσεων καί κακοδοξιῶν ἐλλειπής ἤ κακή
Μία τρίτη ἐκτροπή εἶναι, ἐν πολλοῖς57, ἡ ἀπουσία τόσο ἀντιαιρετικοῦ κηρύγματος, ὅσο καί κηρύγματος μετανοίας. Σέ μερικές περιπτώσεις ὑπάρχει καί παραπλανητικό-κακόδοξο κήρυγμα. Ὁ λαός, ἐνῶ ζητάει σαφεῖς καί ξεκάθαρες ἀπαντήσεις σέ φλέγοντα σύγχρονα θέματα, πολλές φορές δέν παίρνει ἀπάντηση. Ἄλλοτε πάλι παίρνει εἴτε ἀμφιλεγόμενες, εἴτε κακόδοξες ἀπαντήσεις. Τέτοια θέματα εἶναι λ.χ. τό θέμα τῆς παναίρεσης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἤ τό τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου καί τῶν μεταμοσχεύσεων ζωτικῶν ὀργάνων γιά τά ὁποῖα ἐνῶ ἔχουν τοποθετηθεῖ ἀρνητικά ὅλοι οἱ σύγχρονοι Ἅγιοι Γέροντες58 ὑπάρχουν κάποιοι -μεταξύ τῶν ὁποίων καί ὑψηλόβαθμοι κληρικοί- πού προσπαθοῦν νά τά προβάλλουν ὡς κάτι καλό καί θεάρεστο.

Α) Οἰκουμενισμός

Ἐνδεικτικά παραθέτουμε γιά τόν Οἰκουμενισμό τί ἔγραφε ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς πρός τήν Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, καθώς καί ὁ π. Παΐσιος στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Ἀθηναγόρα:

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα (Νέο Βιβλίο)

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).



ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)
Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ’ ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ’ ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας. Συνέχεια

Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Τρία φοβερά πάθη.Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος

 «ΤΡΙΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ»
 ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
 Βασισμένα σέ κείμενα τοῦ ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου
  1. Τρία φοβερά πάθη
    Ὁ ἄνθρωπος πού γεννιέται στόν κόσμο αὐτό, ἔχει μέσα του τά σπέρματα τριῶν φοβερῶν παθῶν: τῆς φιλαργυρίας, τῆς φιλοδοξίας καί τῆς φιληδονίας. Πρῶτα-πρῶτα, ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς του θέλει χρήματα, θέλει νά ζεῖ δίχως φτώχεια καί στενοχώριες. Ἔπειτα, ὅσο μεγαλώνει, ἀποζητάει τήν τιμή καί τή δόξα. Καί τέλος, ὅταν ἔρθει στήν κρίσιμη ἡλικία, φλέγεται ἀπό τόν πόθο τῶν ἡδονῶν. Ἔτσι ὅμως ξεχνάει πώς εἶναι θνητός, πώς δέν πλάστηκε ἀπό τό Θεό γιά νά μείνει παντοτινά στήν παρούσα ζωή, πώς πρέπει νά ἑτοιμαστεῖ γιά τή μέλλουσα καί αἰώνια.
    Ἄς γνωρίζουμε καλά ὅλοι μας, πώς ἄν ὑποδουλωθοῦμε σ᾿ ἕνα ἀπό τά παραπάνω πάθη, δέν μποροῦμε νά ἐλευθερωθοῦμε εὔκολα, ὅπως δέν μπορεῖ νά ἐλευθερωθεῖ τό πουλί πού πιάνεται στήν παγίδα. Γιατί αὐτά τά πάθη εἶναι οἱ παγίδες τοῦ διαβόλου.

Τί σημαίνουν οἱ λέξεις Σαβαώθ καί Ὡσαννά; Τί ξέρουμε γιά τόν “τρισάγιο ὕμνο”;

 
 Κύριος Σαβαώθ σημαίνει Κύριος των Δυνάμεων (δεν μεταφράστηκε η λέξη Σαβαώθ από τους εβδομήκοντα αλλά απλά μεταφέρθηκε από το εβραϊκό κείμενο στα ελληνικά ως είχε)
Ωσαννά είναι λέξη συριακή που σημαίνει σύμφωνα με την μετάφραση των Ο’ (εβδομήκοντα) ρψ’,25 :

Ἀποπροσανατολισμός τοῦ Ποιμαντικοῦ ἔργου

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

6.ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΕΚΤΡΟΠΕΣ

Ἀποπροσανατολισμός τοῦ Ποιμαντικοῦ ἔργου
Μία δεύτερη ἐκτροπή, συνδεδεμένη μέ τήν πρώτη, εἶναι ἡ ἀπουσία ἀπό τήν μεριά τῶν ποιμένων καί τῶν συνεργατῶν τους ἀληθινοῦ ποιμαντικοῦ-ψυχοθεραπευτικοῦ ἔργου. Τό ἔργο αὐτό σύμφωνα μέ τήν Ἀποστολικοπατερική μας Παράδοση πάντοτε εἶχε κέντρο τό συχνό καί ἐμπνευσμένο κήρυγμα μετανοίας, τήν κατήχηση ὅλων τῶν ἡλικιῶν, τήν προσωπική συμβουλευτική, τήν Ἱερά Ἐξομολόγηση, τήν Θεία Εὐχαριστία καί τήν καθημερινή τέλεση τῶν ἀκολουθιῶν ὅπως ὁρίζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία. Ὁ ποιμένας εἶναι λειτουργός καί κήρυκας τοῦ Θείου λόγου σέ κάθε ἡλικία ἀπό τήν πιό μικρή τῶν νηπίων μέχρι τήν πιό μεγάλη τῶν γερόντων.
Στίς ἡμέρες μας τά πράγματα ἔχουν σχεδόν ἀντιστραφεῖ, ἀλλά ὄχι παντοῦ. Δόξα τῷ Θεῷ ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετές ἐπαινετές ἐξαιρέσεις.

Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Τά ὑπάρχοντα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τριῶν εἰδῶν. ( Συνομιλία τοῦ Ἁγ. Κασσιανοῦ καί τοῦ Ἁγ. Γερμανοῦ μέ τόν Ἀββᾶ Παφνούτιο στήν ἔρημο)

Ο όρος «πλούτη» έχει μέσα στην Αγία Γραφή, τρεις διαφορετικές σημασίες. Υπάρχει ο «καλός πλούτος», ο «κακός πλούτος», και αυτός που δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Τα κακά πλούτη είναι αυτά για τα όποια έχει ειπωθεί: «Πλούσιοι σε φτώχεια ξέπεσαν και πείνασαν» (Ψαλμ. 33, 11) και «αλίμονο σ` εσάς τους πλούσιους, γιατί την αμοιβή σας την έχετε πάρει ήδη σ αυτόν τον κόσμο» (Λουκ. 6, 24). Το να απαρνηθεί κανείς αυτά τα πλούτη είναι ένδειξη πνευματικής τελείωσης. Απόδειξη της αλήθειας αυτού που λέω είναι το ότι οι αληθινοί φτωχοί είναι αυτοί τους οποίους ο Κύριος μακαρίζει στο Ευαγγέλιο, λέγοντας: «Μακάριοι όσοι νιώθουν τον εαυτό τους φτωχό μπροστά στον Θεό, γιατί δική τους είναι η βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. 5, 3). Τα ίδια λέει και ο Ψαλμωδός: «Φώναξε ο φτωχός και ο Κύριος τον άκουσε» (Ψαλμ. 33, 7). Και ακόμα λέει: «Ο φτωχός και ο ακτήμονας θα υμνήσουν το όνομά Σου» (Ψαλμ. 73, 21).

Σάββατο 14 Δεκεμβρίου 2013

Κυριακή IΑ’ Λουκᾶ: Ὁμιλία περί προφάσεων (Νικηφόρος Θεοτόκης, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)
- Το σημερινό Ευαγγέλιο διδάσκει μάθημα αναγκαίο για την σωτηρία παντός ανθρώπου.
- Αποτελούν οι προφάσεις -για τον Θεό- δικαιολογίες;
- Είναι η ασθένεια της σαρκός, η ματαιότης του κόσμου και του διαβόλου οι πειρασμοί, εμπόδια για να καταξιωθούμε των επουρανίων δωρεών του Κυρίου μας;
- Ο Θεός αποστρέφεται τις παράλογες προφάσεις. Μήπως όμως αποδέχεται τις ευλογοφανείς;

Ἡ θεραπεία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν φθονούντων


Φθόνος-τό σαράκι τῆς ψυχῆς (Ε΄ μέρος): Ἡ θεραπεία καί ἡ ἀντιμετώπιση τῶν φθονούντων.


ΘΕΡΑΠΕΙΑ – ΠΡΟΛΗΨΗ
  1)     Τό νά μήν θεωροῦμε σπουδαῖα καί μεγάλα τά κοσμικά πράγματα (πλοῦτος,  ἀνθρώπινη δοξα, γήινες ἀπολαύσεις ).
Γιά νά μπορέσουμε μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ νά θεραπευτοῦμε ἀπό τόν φθόνο θά πρέπει νά μήν θεωροῦμε σπουδαῖα καί μεγάλα τά ὑλικά καί κοσμικά ἀγαθά. Τά ἀληθινά μεγάλα καί ἀξιοπρόσεκτα καί ἄξια νά ἐπιθυμήσουμε εἶναι τά αἰώνια καί οὐράνια. Λέγει ὁ Μ. Βασίλειος: «Τί λοιπόν; Πῶς δέν θά πάθουμε ἐξ ἀρχῆς τήν νόσο ἤ πῶς θά ξεφύγουμε ἄν ὑποταχθήκαμε ἤδη σ’ αὐτήν;
Θά κάνουμε πρόληψη ἤ καί θεραπεία τῆς νόσου τοῦ φθόνου ἐφ’ ὅσον , πρῶτα ἀπ’ ὅλα  δέν θεωροῦμε τίποτε ἀπό τά ἀνθρώπινα ἀληθινά μεγάλο, τίποτε ὑπερφυές ∙ οὔτε τήν εὐπορία (τό νά μᾶς πηγαίνουν ὅλα τά ἀνθρώπινα καλά) μέσα στούς ἀνθρώπους∙ οὔτε τήν δόξα τήν ἀνθηρή∙ οὔτε τήν εὐεξία τοῦ σώματος. Πρέπει νά πιστεύουμε ὅτι τό ἀγαθό δέν ὑπάρχει στά παρερχόμενα ἀλλά στά αἰώνια, στήν μετουσία τῶν ὁποίων ἀληθινῶν καί αἰωνίων ἀγαθῶν εἴμαστε καλεσμένοι. Ὥστε αὐτός πού εἶναι πλούσιος δέν εἶναι σωστό νά ζηλεύεται γιά τόν πλοῦτο· οὔτε ὁ ἀξιωματοῦχος γιά τό μέγεθος τοῦ ἀξιώματος· οὔτε ὁ ἰσχυρός γιά τήν δύναμη τοῦ σώματος του, οὔτε ὁ σοφός γιά τήν περίσσεια τοῦ λόγου του. Διότι ὅλα αὐτά εἶναι ὄργανα τῆς ἀρετῆς σ’ αὐτούς πού τά χρησιμοποιοῦν καλά· δέν ἔχουν τήν μακαριότητα αὐτά καθ’ ἑαυτά. Ἐκεῖνος μέν πού τά χρησιμοποιεῖ κακῶς εἶναι ἐλεεινός. Συνέχεια

Ἔργα ἀγάπης φιλανθρωπίας καί ἀλληλοβοήθειας.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

4.ΕΡΓΑ ΑΓΑΠΗΣ

Ἔργα ἀγάπης φιλανθρωπίας καί ἀλληλοβοήθειας.
Ἡ φιλανθρωπία κυριαρχοῦσε ἀπό τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους στήν Ἀποστολική Ἐκκλησία. Δέν ὑπῆρχε φτωχός μεταξύ τῶν πιστῶν. Δέν ἀνέχονταν νά ἔχουν κάτι πού νά μήν τό ἔχει καί ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφός τους. Ἡ κοινοκτημοσύνη, ὅπως φαίνεται ἀπό τίς Πράξεις ὅπου γράφεται ὅτι «ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινά», βιωνόταν ἀπό τούς πρώτους χριστιανούς καί διασώθηκε στό σημερινό κοινόβιο Μοναστήρι. Ἡ μεγάλη ἔμφαση πού δινόταν ἀπό τούς θεοφόρους πατέρες στήν ἐλεημοσύνη ἀντανακλᾶ αὐτό τό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα.
Τό πνεῦμα τῆς ἀγάπης, τῆς φιλανθρωπίας, τῆς ἀλληλοβοήθειας, τῆς κοινοκτημοσύνης καί ἀκτημοσύνης πού βιώθηκε στό «Βυζάντιο» καθώς καί στά ἰσνάφια τῆς Τουρκοκρατούμενης Ἐλλάδας, εἶναι ἡ συνέχεια τῆς ζωῆς τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐνορίας. Στίς μέρες μας τό πνεῦμα αὐτό διατηρεῖται ἀλώβητο στά μοναχικά καθιδρύματα (κοινόβια, σκῆτες, κελλιά κ.λ.π.). Αὐτό τό πνεῦμα ἀγκαλιάζει ὅλα τά πράγματα καί ὅλες τίς ἀνάγκες, τόσο τίς ὑλικές ὅσο καί τίς πνευματικές.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...