ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Δευτέρα 31 Μαρτίου 2014

Οἱ πέντε ὁδοί μετανοίας. Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ γέροντα Γαβριήλ

ΟΙ ΠΕΝΤΕ ΟΔΟΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΑΒΡΙΗΛ……

Οδοί μετανοίας.
Πολλούς τρόπους μετανοίας μας χάρισε ο Θεός για να σωθούμε. Να επιδοθούμε περισσότερο σε όποιο τρόπο ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας και τις ικανότητές μας.
Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι η αυτοκαταδίκη, η ομολογία των αμαρτιών μας. Καταδικάζεις τον εαυτό σου; Ομολογείς την αμαρτία σου; Ο Θεός σε απαλλάσσει από την αμαρτία. Εξομολογήθηκες με συναίσθηση την αμαρτία; εξάλειψες την αμαρτία.
Δεύτερος δρόμος μετανοίας είναι το πένθος και τα δάκρυα για τις αμαρτίες μας. Πένθησε και εξαλείφεις την αμαρτία. Αφορμή ζητά από σένα ο Θεός για να σου δώσει θησαυρό σωτηρίας. Στέναξε, όχι διότι αμάρτησες, αλλά διότι λύπησες τον Θεό σου.

Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Τί εἶναι εἰκόνα

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

     Εικόνα λοιπόν είναι ομοίωμα κάποιου και δείγμα και αποτύπωμα, που δείχνει στον εαυτό του το εικονιζόμενο, οπωσδήποτε όμως δεν μοιάζει εξ’ ολοκλήρου η εικόνα με το πρωτότυπο, δηλαδή με το εικονιζόμενο-γιατί άλλο είναι η εικόνα και άλλο το εικονιζόμενο-, οπωσδήποτε όμως βλέπει κανείς σ’ αυτά διαφορά, αν και δεν είναι άλλο τούτο και άλλο εκείνο. Για παράδειγμα λέω το εξής. Η εικόνα του ανθρώπου, αν και αποτυπώνει τη μορφή του σώματος του, όμως δεν  έχει τις ψυχικές δυνάμεις του, γιατί ούτε ζει ούτε σκέφτεται ούτε μιλάει ούτε αισθάνεται ούτε κουνάει κάποιο μέλος του. Και ο Υιός, ενώ είναι φυσική εικόνα του Πατρός, έχει κάποια διαφορά σε σχέση με Αυτόν’ είναι Υιός και όχι Πατέρας.

 Για ποιό λόγο υπάρχει η εικόνα
 Κάθε εικόνα φανερώνει και δείχνει την κρυφή πραγματικότητα. Για παράδειγμα επειδή ο άνθρωπος δεν γνωρίζει καθαρά ούτε το αόρατο, αφού η ψυχή του καλύπτεται με σώμα, ούτε εκείνα που θα γίνουν μετά από αυτόν, ούτε εκείνα που είναι χωρισμένα και απομακρυσμένα τοπικά, αφού ο ίδιος είναι περιορισμένος τοπικά και χρονικά, γι’ αυτό επινοήθηκε η εικόνα για να τον οδηγεί στη γνώση και να του φανερώνει και να του ανακοινώνει εκείνα που είναι κρυμμένα, και εκείνα βέβαια που είναι καλά να τα ποθούμε και να τα μιμούμαστε, ενώ τα αντίθετα, δηλαδή τα κακά, να τα αποστρεφόμαστε και να τα μισούμε.

Τά λόγια τῆς Χάριτος, μέρος β΄ (τελευταῖο)

 
Κεφ. 11ο: μέρος β΄ (τελευταῖο)
Ἀναρίθμητοι μοναχοί πλησίαζαν τόν στάρετς καί ζητοῦσαν τίς συμβουλές του καί τίς διδασκαλίες του γιά τήν μοναχική ζωή. Ἄς τόν παρακολουθήσουμε κι᾿ ἐμεῖς στίς σοφές του ἀσκητικές παραινέσεις, ἀρχίζοντας ἀπό ἐκεῖνες πού ἀπηύθυνε στήν  Ἡγουμένη τοῦ Σαμορντίνου Εὐφροσύνη.
«Πρίν πέσης νά κοιμηθῆς σταύρωσε τό κελλί σου καί τό κρεββάτι σου λέγοντας, «Ἀναστήτω ὁ Θεός καί διασκορπισθήτωσαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ…».
– Μόλις ξυπνήσης τό πρωΐ ν᾿ ἀναφωνῆς, «Δόξα σοι ὁ Θεός!». Ἔτσι ἔκανε καί ὁ στάρετς Μακάριος. Καί νά μή φέρνης στόν νοῦ σου τά ὄνειρα πού εἶδες,
– Τήν ὥρα πού ἐργάζεται ὁ μοναχός πρέπει νά προσεύχεται.
– Νά μήν ἀφήνετε τόν κανόνα ἤ τίς Ἀκολουθίες χάριν τῆς ἐργασίας. Προσοχή στό σημεῖο αὐτό, γιά νά μή σᾶς τιμωρήση ὁ Θεός.

Νά μή μνησικακεῖτε (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΝΑ ΜΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΕΙΤΕ

“Ἄς μή δεχόμαστε ποτέ νά μνησικακοῦμε σ’ ἐκείνους πού μᾶς λύπησαν ἤ κάπως διαφορετικά μᾶς ἀδίκησαν, οὔτε νά συμπεριφερόμαστε ἐχθρικά πρός αὐτούς, ἀλλά κατανοώντας πόσης εὐεργεσίας πρόξενο γίνεται αὐτό ἐκ μέρους τοῦ Κυρίου καί πρίν ἀπ’ ὅλα ὅτι ἡ συμφιλίωση πρός αὐτούς πού μᾶς λύπησαν γίνεται ἐξαγορά τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν, ἄς σπεύδουμε καί ἄς βιαζόμαστε νά τό ἐφαρμόζουμε, καί σκεπτόμενοι τό κέρδος ἀπ’ αὐτό, ἄς ἐπιδείξουμε πρός αὐτούς πού μᾶς ἀδίκησαν τόση μεγάλη φροντίδα, σάν πρός ἀληθινούς εὐεργέτες. Γιατί, ἄν εἴμαστε νηφάλιοι, δέ θά μπορέσουν νά μᾶς ὠφελήσουν τόσο πολύ ἐκεῖνοι πού μᾶς φέρονται εὐγενικά καί προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά δείχνουν τή φροντίδα τους γιά μᾶς, ὅσο ἡ φροντίδα γι’ αὐτούς μᾶς καθιστᾶ ἄξιους τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί ἐλαφρύνει συγχρόνως καί τό φορτίο τῶν ἁμαρτημάτων μας.

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Τά λόγια τῆς Χάριτος,μέρος α΄

 
Κεφ. 11ο: μέρος α’
Ὅταν ὁ στάρετς ἀπευθυνόταν στά πλήθη τῶν Χριστιανῶν πού σάν διψασμένα ἐλάφια ζητοῦσαν νά ξεδιψάσουν κοντά του, ἄφηνε νά βγαίνουν ἀπό τό στόμα του τά ρεῖθρα τῆς οὐρανίου σοφίας. «Πάτερ, πῶς πρέπει νά ζοῦμε; Πῶς θά ἐπιτύχουμε τήν σωτηρία μας;» ἐρωτοῦσε ὁ λαός. Κι᾿ ἐκεῖνος σάν τόν Βαπτιστή Ἰωάννη ἀπαντοῦσε: «Νά ζοῦμε χωρίς νά ἀπελπιζώμεθα, χωρίς νά κατακρίνουμε, χωρίς νά πικραίνουμε κανέναν καί ὅλους νά τούς τιμοῦμε».
«Πάτερ»,
ἔλεγε κάποιος, «εἶναι δυνατόν νά ζοῦμε μέσα στόν κόσμο καί νά σωθοῦμε;» «Βεβαίως, μποροῦμε», ἀπαντοῦσε, «ἐάν δέν ζοῦμε μέ τό τραλαλά, ἀλλά μέ τήν ἡσυχία καί τήν ταπείνωσι». Ἀλλές φορές ἡ ἀπάντησις στίς ἐρωτήσεις αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἦταν: «Πρέπει νά ζοῦμε μέ εὐθύτητα, χωρίς ὑποκρισίες καί φαρισαϊσμούς». «Νά ὁμοιάζη ἡ πορεία τῆς ζωῆς μας μέ τήν πορεία τῆς ρόδας. Στήν ρόδα ἕνα σημεῖο ἐγγίζει στήν γῆ καί τό ὑπόλοιπο μέρος της βρίσκεται ἀνυψωμένο. Ἔτσι ἄς συμβαίνη καί στήν ζωή μας, καί ὄχι νά βυθιζώμεθα ὁλοσχερῶς στά γήϊνα». «Πρέπει νά θεωροῦμε τόν ἑαυτό μας χειρότερον ἀπ᾿ ὅλους».

Πῶς συγχωροῦμε τούς ἄλλους

 



Ποίος είναι ό «χρυσούς κανών» Μορφωμένος άνθρωπος ό κ. Σταύρος. Με πτυχίο πανεπιστημίου και ξένες γλώσσες και πείρα ζωής. Δυσκολευόταν, όμως, στα πνευματικά. Δεν μπορούσε να καταλάβει και τα πιο απλά πράγματα. Όλα τα εξέταζε και τα πλησίαζε με αυστηρότητα. Ήταν σχολαστικά ηθικιστής. Δεν ήταν πρόθυμος να συγχώρηση εύκολα τους άλλους. Παντού έβλεπε αμαρτίες και αμαρτωλούς. Αυτό κάνουν όλοι οι ηθικιστές. Καθόταν τώρα απέναντι από τον Γέροντα Ίάκωβον, έναν ασκητικό ιερομόναχο, με ροζιασμένα χέρια και ένοιωθε σαν μαθητούδι μπροστά στον δάσκαλο. Ερωτήσεις πολλές. Αντιρρήσεις περισσότερες. ‘Αλλά και οι απαντήσεις σοφές και αποκαλυπτικές. 
Ρώτησε τον Γέροντα για το σοβαρό (το σοβαρώτερον;) θέμα της συγχωρήσεως των άλλων ανθρώπων, πού δυσκολεύονταν να το κατανόηση:  
Αφού βλέπω καθαρά και ολοφάνερα τον άλλον να αμαρτάνη, πως να τον συγχωρήσω; Δεν έχω δίκαιο;
Όλους μας βλέπει ό Θεός αδιάκοπα και ξέρει καθαρά και ολοφάνερα ότι αμαρτάνουμε. Γιατί μας συγχωρεί και μας ανέχεται και μας περιμένει να μετανοήσουμε και να ζητήσουμε άφεση αμαρτιών;
Πάλι δεν σας καταλαβαίνω, πάτερ μου. Τι πρέπει να κάνουμε;

Περί μετανοίας 1 (Ἁγ. Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου).Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Γέροντας Παΐσιος: ”Ποτέ με το μάτι”

geron-paisios11
 Του π. Νεκταρίου Σαββίδη για την Romfea.gr
Σε μία συζήτηση  με τον αγιορείτη ιερομόναχο  Δ. Δ και γνωρίζοντας την συχνή  συναναστροφή του με τον Γέροντα Παΐσιο και στην επιμονή μου να μου διηγηθεί κάτι, μου αποκάλυψε θαυμαστή, σπουδαία και ωφέλιμη , κυρίως  για εμάς τους ιερείς, ιστορία την οποία και παραθέτω.
 Ήταν το πρώτο μου Πάσχα ως διάκονος στην Ιερά Μονή Αγίου Διονυσίου του  Αγίου Όρους το έτος 1982 , ανέφερε στον γράφοντα ο ιερομόναχος.
 Αξιώθηκα να λάβω μέρος στη αναστάσιμη Θεία Λειτουργία με ιερουργούντα τον πολιό γέροντα και ευλαβέστατο Καθηγούμενο Χαράλαμπο Διονυσιάτη.
 Δεν θα σου πω, συνέχισε ο ιερομόναχος, για τα πνευματικά αισθήματα και τις θείες αλλοιώσεις από την συμμετοχή στη Θεία λατρεία , προηγηθείσης βέβαια και της ανάλογης προετοιμασίας καθ΄όλη τη Σαρακοστή αλλά θα επικεντρώσω μόνο σε ένα περιστατικό σπουδαίας σημασίας για κάθε λειτουργό του Τριαδικού Θεού.
Καθώς λοιπόν προχωρούσε η Θεία Λειτουργία ο γέρο- Χαράλαμπος,  μνημόνευε όπως είχε αρχή, πλήθος ονομάτων.
Πλησίαζε η ώρα για να μπούμε στην θ. λειτουργία και συνέχιζε την μνημόνευση μαζί με τους άλλους ιερείς. Τότε εγώ, παρότι διάκονος αλλά με το θάρρος που προερχόταν από την μεγάλη μου αγάπη για τον γερο-Χαράλαμπο του λέω:

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014

Μάθετε νά εἶστε ταπεινοί στή ζωή σας (Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος)

ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΤΑΠΕΙΝΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ

“Γιατί δέν ὑπάρχει τίποτε, πραγματικά τίποτε, πού νά μπορεῖ νά μᾶς συγκρατεῖ καί νά μᾶς διαφυλάσσει τόσο, ὅσο ἡ ταπεινοφροσύνη καί τό νά εἴμαστε μετριόφρονες καί συνεσταλμένοι καί νά μή σχηματίζουμε ποτέ καμμιά μεγάλη ἰδέα γιά τόν ἑαυτό μας. Αὐτό τό πρᾶγμα γνωρίζοντας καλά καί ὁ Χριστός καί ἀρχίζοντας τήν πνευματική ἐκείνη διδασκαλία, ἄρχισε πρῶτα τήν παραίνεση ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη, καί ὅταν ἄνοιξε τό στόμα του, αὐτόν τόν νόμο παρουσίασε πρῶτα, λέγοντας αὐτό “μακάριοι οἱ φτωχοί τῷ πνεύματι” (Ματθ. ε΄ 3).
Ὅπως λοιπόν ὅταν πρόκειται κάποιος νά χτίσει ἕνα μεγάλο καί ἐπιβλητικό σπίτι, βάζει καί ἀνάλογο θεμέλιο, ὥστε νά μπορέσει νά βαστάξει τό προστιθέμενο ἀργότερα βάρος, ἔτσι ἀκριβῶς καί ὁ Χριστός, σηκώνοντας στίς ψυχές τους τή μεγάλη ἐκείνη οἰκοδομή τῆς πίστης, βάζει πρῶτα, σάν κάποιο θεμέλιο καί ἀρχή σταθερή καί βάση μόνιμη καί ἀκίνητη, τήν παραίνεση τῆς ταπεινοφροσύνης, ἐπειδή γνώριζε πώς ὅταν αὐτή ριζώσει στίς ψυχές τῶν ἀκροατῶν, ὅλα τά ἄλλα μέρη τῆς ἀρετῆς μποροῦν νά χτίζονται μέ ἀσφάλεια.

ΕΥΧΗ, ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΠΑΘΗ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ, ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ

Προσευχές γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχικά νοσήματα

 
ΕΥΧΗ ΕΚΤΕΝΗΣ

 

Εὐχή ἐκτενής γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν Κατάθλιψη καί τά ποικίλα ψυχολογικά νοσήματα

Δέσποτα Πολυέλεε, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Ἰατρέ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, ἐλθέ καί θεράπευσον καί ἐμέ τόν ἀχρεῖον δοῦλον σου.
Ἐμακρύνθην ἀπό Σοῦ. Ἐπλήγωσα τήν Ἀγαθότητα καί τήν Ἀγάπην Σου. Ἥμαρτον εἰς τόν Οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Πάσας τάς ἀνομίας διέπραξα. Ὅλος κεῖμαι στερημένος πάσης ἀρετῆς καί ὑγείας ψυχικῆς καί σωματικῆς. Τό σῶμα μου ἡσθένησε. Ἡ ψυχή ἐκακώθη. Τό πνεῦμα ἀδυνατεῖ. Ἡ βούλησις ἐξετράπη. Τά πάντα συμπνίγονται καί πάσχουν ἐντός μου. Κατέβην ἕως «Ἅδου κατωτάτου».
Λύτρωσέ με Κύριε ἀπό τόν ψυχικόν πνιγμόν τόν ὁδυνηρόν καί τό βάρος τῆς καρδίας τό καταθλίβον με δικαίως. Συνέχεια
| Ετικέτες: , , , , , ,

Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

Τό 24ωρο τῆς θυσίας, μέρος α΄

 
Κεφ.10:μέρος α’
Ἡ προσφορά τοῦ στάρετς στόν λαό ἦταν συνδυασμένη λιγώτερο μέ τό ἐρημητήριο τοῦ δάσους καί περισσότερο μέ τό κελλί του στήν Σκήτη. Ὁ δρόμος πού ὡδηγοῦσε ἐκεῖ εἶχε νά διηγηθῆ πολλά. Τόν ἐβάδισαν ψυχές πού σκιρτοῦσαν ἀπό πνευματική ἀγαλίασι, γιατί σέ λίγο θά τούς ἔφερνε κοντά στόν θεοφόρο στάρετς. Ἄς ἀκούσουμε ὄμως καλύτερα κάποιον αὐτόπτη μάρτυρα τῶν ἱερῶν αὐτῶν συγκινήσεων.
«Πόσο χαρούμενα σκιρτοῦσε ἡ καρδιά, ὅταν βαδίζοντας στό σκιερό δάσος ἀντίκρυζες στό τέλος τοῦ δρόμου τό καμπαναριό τῆς Σκήτης καί ἐν συνεχείᾳ, στήν δεξιά πλευρά, τό ταπεινό κελλί τοῦ στάρετς! Πόσοι ἄνθρωποι δέν ἔφθαναν ἐκεῖ! Πῶς ἐπήγαιναν καί πῶς ἔφευγαν! Ἐπήγαιναν θλιμμένοι καί δακρυσμένοι καί ἔφευγαν πλημμυρισμένοι ἀπό χαρά. Οἱ κτυπημένοι ἀπό τήν ἀπελπισία εἶχαν παρηγορηθῆ. Οἱ σκεπτικισταί καί οἱ ἄθεοι εἶχαν γίνει πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας. Οἱ ταραγμένοι εἶχαν βρῆ τήν εἰρήνη. Γιατί; Διότι ἐκεῖ ὑπῆρχε ὁ στάρετς, ἡ πηγή κάθε παρηγορίας καί εὐλογίας. Δέν τόν ἐνδιέφερε οὔτε τό ὄνομα τοῦ ἀνθρώπου οὔτε ἡ κοινωνική του θέσις, παρά μόνο ἡ ψυχή του.

Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ὁμιλία στόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπερένδοξης Δέσποινας μας Θεοτόκου Μαρίας

10479834

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΕΝΔΟΞΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΜΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ.

ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
1. Πάλι σήμερα έχουμε χαρμόσυνες ειδήσεις, πάλι έχουμε μηνύματα ελευθερίας, πάλι έχουμε μια ανάκληση από την πτώση και μια επάνοδο στη ζωή, μια υπόσχεση ευφροσύνης και μια απαλλαγή από τη δουλεία. Ένας άγγελος συνομιλεί με την Παρθένο, για να μην ξαναμιλήσει ο διάβολος με γυναίκα. Λέει η Γραφή· «Τον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της Ελισάβετ στάλθηκε από τον Θεό ο άγγελος Γαβριήλ σε μια παρθένο, που ήταν μνηστευμένη με έναν άνδρα». Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να αποκαλύψει την παγκόσμια σωτηρία των ανθρώπων. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, να φέρει στον Αδάμ τη βέβαιη αποκατάστασή του. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, στην παρθένο, για να μεταβάλει την ατιμία του γυναικείου φίλου σε τιμή. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να προετοιμάσει τον νυμφικό θάλαμο, ώστε να είναι αντάξιος για τον αμόλυντο Νυμφίο. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, για να συντελέσει να νυμφευθεί το πλάσμα με τον πλάστη. Στάλθηκε ο Γαβριήλ, στο έμψυχο παλάτι του βασιλιά των αγγέλων.

Πῶς νά ἀντιμετωπίζουμε τήν συκοφαντία (Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου)

 Σας συκοφάντησαν. Δεν είστε ένοχος. Οφείλετε, ωστόσο, να υπομείνετε τη συκοφαντία μεγαλόψυχα. Και η υπομονή σας αυτή θα είναι ο κανόνας, το θεραπευτικό επιτίμιο, για παράπτωμα που διαπράξατε και για το οποίο είστε ένοχος. Μέσα στη συκοφαντία, επομένως, είναι κρυμμένο το έλεος του Θεού…
Μολονότι δεν είναι εύκολο, πρέπει οπωσδήποτε να συμφιλιωθείτε με τους συκοφάντες σας. Με μίσος στην καρδιά, δεν μπορεί να σωθεί κανείς. Γι΄αυτό οφείλουμε να αντιδρούμε με αυταπάρνηση στα εμπαθή αισθήματά μας. Έτσι εξαφανίζονται και οι θλίψεις. Η εμπάθεια, βλέπετε, είναι που γεννάει τη θλίψη.
 Γνωρίζω πόσο δύσκολα υποφέρεται η συκοφαντία. Είναι λάσπη -μα λάσπη ιαματική. Υπομονή! Αργά ή γρήγορα θα λήξει η δοκιμασία. Ο Γιατρός των ψυχών θα αφαιρέσει το τσουχτερό κατάπλασμα…

Πίσω ἀπό τήν δοκιμασία κρύβεται ἡ ευλογία τοῦ Θεοῦ



Η θλίψη είναι κακό πράγμα. Αλλά πίσω απ’ αυτό, πίσω από τον πόνο, πίσω από την θλίψη, πίσω από την δοκιμασία, κρύβεται η ευλογία του Θεού, κρύβεται η αναγέννηση, η ανάπλαση του ανθρώπου, της οικογένειας. Οι πάντες σχεδόν την μεταστροφή τους την οφείλουν σε κάποια δοκιμασία. Νομίζουν ότι πηγαίνουν όλα ωραία· τους παίρνει ο Θεός το παιδί· κλάματα, κακό, κ.λ.π. Έρχεται και επισκιάζει έπειτα η χάρις του θεού και ειρηνεύουν οι άνθρωποι· και πλησιάζουν την εκκλησία, πλησιάζουν την εξομολόγηση, πλησιάζουν τον ιερέα. Χάριν του παιδιού πάνε στην εκκλησία ο πόνος τους κάνει ν’ αναζητήσουν, να προσευχηθούν υπέρ αναπαύσεως, να κάνουν τις λειτουργίες.Ο πόνος απαλύνει την καρδιά και την κάνει δεκτική των λόγων του Θεού, ενώ πρώτα ήταν σκληρή, δε δεχόταν. Π.χ. ένας άνθρωπος στο σφρίγος της νεότητας· εγώ είμαι σκέφτεται και κανένας άλλος δεν είναι. Να πτυχία, να και οι δόξες, να κι η υγεία, να κι οι ομορφιές, να κι όλα. Όταν όμως τον ξαπλώσει στο κρεβάτι μία ασθένεια, τότε αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

Ἡ ἐναντίωση στόν Θεό. Πατήρ Θαδδαῖος Βιτόβνιτσας

Η ΕΝΑΝΤΙΩΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ. ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ΒΙΤΟΒΝΙΤΣΑΣ

Ερώτηση: Τί σημαίνει να είναι κανείς εναντίον του Αγίου Πνεύματος;
Απάντηση π. Θαδδαίου:
Είναι αμαρτία, το να προσβάλλει κανείς το Άγιο Πνεύμα, η οποία δεν μπορεί να συγχωρεθεί ούτε σ’ αυτόν ούτε στον άλλο κόσμο….
Η βλασφημία του Αγίου Πνεύματος είναι επιμονή στο να μην μετανιώσει κανείς και εναντίωση στην αλήθεια.
Αυτό σημαίνει να λες συνεχώς σε κάποιον άνθρωπο να μετανιώσει, αλλά αυτός να μην θέλει να μετανιώσει… Ο τέτοιου είδους άνθρωπος πιστεύει πώς δεν είναι αμαρτωλός και συνεχίζει να επιμένει να μην μετανοεί. Αυτός εναντιώνεται στην αλήθεια. Μάταια όλα όσα του λες, μάταια του λες πώς παντού υπάρχει ο Θεός. Μάταια του λες πώς βρίσκεται κοντά μας, ότι είναι Ζωοποιός… Όλα είναι μάταια. Αυτό δεν μπορεί να συγχωρεθεί ούτε σ’ αυτό τον κόσμο ούτε στον άλλο, επειδή αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να αλλάξει…
Κάποτε ένας γέροντας πήγε στον Αγ. Αντώνιο και του είπε:«Θέλω από σένα Αντώνιε να μου πεις, αν υπάρχει μετάνοια για μένα».
Και ο Αγ. Αντώνιος του απήντησε:

Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Οὐ μόνον δέ τήν θείαν εἰκόνα προσκυνήσεις, ἀλλά καί τοῦ Σταυροῦ αὐτοῦ τόν τύπον. Σημεῖον γάρ ἐστί μέγιστον καί τρόπαιον Χριστοῦ κατά τοῦ διαβόλου καί πάσης τῆς ἀντικειμένης φάλαγγος· διό καί φρίττουσι καί φυγαδεύονται τοῦτον τυπούμενον ὁρῶντες.(Φ Δ ἁγ. Γρηγο­ρίου τοῦ Παλαμᾶ Δεκάλογος τῆς κατά Χριστόν Νομοθεσίας  117.33…)

Σήμερα, ἀκριβῶς στό μέσο τῆς Μ. Σαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας ὅρισε νά προβάλουμε τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Χριστοῦ μας καί νά τόν προσκυνοῦμε. Ποιό εἶναι τό νόημα αὐτῆς τῆς πράξεως τῆς Ἐκκλησίας μας; Στό συναξάρι τῆς ἡμέρας διαβάζουμε τά ἑξῆς κατατοπιστικά:
Ἐπειδή διά τῆς τεσσαρακονθημέρου Νηστείας, τρόπον τινά καί ἐμεῖς σταυρωνόμαστε, νεκρούμενοι ἀπό τά πάθη καί ἔχουμε αἴσθηση τῆς πικρίας, ἀπό τίς πτώσεις μας καί τή συνεχιζόμενη ἀκηδία μας,  τίθεται μπροστά μας ἀπό τήν Ἐκκλησία μας ὁ Τίμιος καί ζωοποιός Σταυρός, γιά νά μᾶς δώσει χαρά καί νά μᾶς ὑποστηρίξει θυμίζοντάς μας τό Πάθος τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί δίνοντάς μας παρηγοριά· ἐάν ὁ Θεός ἡμῶν σταυρώθηκε γιά μᾶς, πόσα πρέπει νά κάνουμε ἐμεῖς γιά Αὐτόν; Πόσο δέν ἐλαφραίνει ὁ πόνος μας ὅταν σκεφτόμαστε ὅλοι ἐμεῖς τίς θλίψεις πού πέρασε ὁ Χριστός μας, ὅπως ἐπίσης καί τή δόξα πού κρύβει ὁ Σταυρός.

Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Λόγος εἰς τήν Γ’ Κυριακή τῶν Νηστειῶν (τῆς Σταυροπροσκυνήσεως) (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Μαρκ. η’ 34-38- θ’ 1)
Μεγάλη η δύναμη της αλήθειας! Δεν υπάρχει τίποτα ικανό στον κόσμο που να μπορεί να της αφαιρέσει τη δύναμη αυτή.
Η θεραπευτική δύναμη της αλήθειας είναι πολύ μεγάλη! Δεν υπάρχει στον κόσμο αρρώστια ή νόσημα που δεν μπορεί να θεραπευτεί από την αλήθεια.
Οι άρρωστοι που υποφέρουν κι είναι αδύναμοι, αναζητούν γιατρό για να τους δώσει την ανάλογη θεραπεία. Κανένας τους δεν ψάχνει για κάποιο γιατρό που θα τους χορηγήσει φάρμακο γλυκό και γευστικό. Όλοι τους θ’ αναζητήσουν κάποιον που θα τους δώσει φάρμακο αποτελεσματικό, είτε γλυκό θά ’ναι αυτό είτε πικρό είτε κι εντελώς άγευστο. Όσο πιο πικρό είναι το φάρμακο που σύστησε ο γιατρός κι όσο πιο περίπλοκη είναι η εξέλιξη της θεραπείας, τόσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη αποκτά ο γιατρός στα μάτια του αρρώστου.
Γιατί οι άνθρωποι απορρίπτουν το πικρό φάρμακο μόνο όταν το προσφέρει το χέρι του Θεού; Γιατί αναζητούν μόνο γλυκίσματα από το χέρι του Θεού; Επειδή δεν αντιλαμβάνονται πόσο σοβαρή είναι η αρρώστια της αμαρτίας τους, επειδή νομίζουν πως μπορούν να θεραπευτούν μόνο με γλυκίσματα.

«Μοῦ ἔβαλαν “κανόνα” νά γίνω Πνευματικός!…»

images
[Α΄]     Γνήσια και δυσεύρετα γνωρίσματα ενός αγίου Πνευματικού συναντάμε στην μεγάλη μορφή του Αγίου Όρους, τον παπα–Σάββα, τον –όνομα και πράγμα– «Πνευματικό» (1821–4/4/1908). Μέρα με την μέρα, ξεχώριζε σαν σπουδαίος θεραπευτής ψυχών. Όσοι τον πλησίαζαν, κατενθουσιασμένοι δεν έπαυαν να τον συνιστούν σ’ όλο τον κόσμο. Η φήμη του, σαν άριστος Πνευματικός, δεν άργησε να φτάσει στα πέρατα της Ορθοδοξίας.
     Η συγκαταβατικότητά του, η μακροθυμία του, το ευσυμπάθητο του τρόπου του, η διαγνωστική του δεινότητα, η ικανότητα να παρηγορεί, να ενισχύει και να καθοδηγεί και, μαζί μ’ αυτά, η αγιότητα του βίου του, τον καταξίωσαν σαν απαράμιλλο Πνευματικό. Στην συνέχεια, παραθέτουμε ένα από τα χαρακτηριστικά ανέκδοτα που κυκλοφορούν ακόμη στον Αγιονορείτικο χώρο γύρω από αυτόν, το οποίο διατρανώνει, το πόσο υπέροχος και χαρισματικός λευκαντής ψυχών ήταν ο παπα–Σάββας.

Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία, μέρος γ’

 
Εἶναι ἄραγε ἁμαρτωλή αὐτή ἡ προσβολή;
Οἱ Πατέρες, πού μετῆλθαν στήν πρᾶξι τῆς ζωῆς τους τούς πνευματικούς τρόπους τῆς νήψεως, ὠνομάσθησαν ΝΗΠΤΙΚΟΙ καί ὅλοι τους ὤργωσαν μέ τό ἄροτρο τῆς συνεχοῦς μετανοίας «τάς ἀγόνους ἐρήμους» τῆς καρδιᾶς. Τίς πότισαν δέ καί τίς καθάρισαν ἀπό τά πάθη «ταῖς τῶν δακρύων τῶν ροαῖς». Καί μέ τήν ἀδιάλειπτη Νοερά καρδιακή προσευχή, τήν προσοχή καί νῆψι, μεγάλωσαν τό δένδρο τῆς ἀγάπης στίς καρδιές τους, τό πλήρωμα δηλαδή τῆς Χάριτος. Αὐτοῦ τοῦ ἀναιμάκτου μαρτυρίου -ἀγῶνος καρποί εἶναι, ὅπως τό ἔχουμε ἐπισημάνει:
  • ἡ κάθαρσις,
  • ὁ φωτισμός,
  • ἡ ἀπάθεια,
  • ὁ ἁγιασμός,
  • ἡ θέωσις!
Λέγει λοιπόν ὁ Ἀββᾶς Φιλήμων ὅτι ἄνευ τῆς τελείας ἡσυχίας καί τοῦ πνεύματος τῆς ἀμεριμνησίας εἶναι ἀδύνατον νά ὐαρεστήση κανείς, ὅπως πρέπει, τόν Θεόν.

ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΑΤΕΡΕΛΟΥ» ΕΖΗΣΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ 1994 ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΙΣΙΟ» » Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖο ὁ π. Παΐσιος ἔπαιρνε τό Ἅγιο Φῶς κι ἐνῶ ἔψελνε τόσο σιγά, νόμιζες ὅτι βοᾶ πρός τόν Κύριο.»

Τώρα, όσον αφορα στον Γέροντα Παΐσιο, με αφορμή την Θεολογική Σχολή, ιδιαίτερα κατά την περίοδο 93-94, πήγαινα τακτικά στην Σουρωτή και έκανα αρκετές, τότε, ακολουθίες, Λειτουργίες, κλπ.
Θυμάμαι ότι, όταν κάναμε ένα Ευχέλαιο και την ώρα πού η αναξιότης μου θα έχριε τον Γέροντα Παΐσιο, εκείνος, λόγω της ιερωσύνης μου και της ταπείνωσής του, βέβαια, έσκυψε και φίλησε το αμαρτωλό χέρι μου. Εγώ τότε, κοκκίνισα, τάχασα, και ό μόνος τρόπος πού μπορούσα νομίμως να αντιδράσω ήταν κι εγώ, αυθόρμητα, να πάρω την ιδική του ευχή, γιατί είχα μπροστά μου έναν Άγιο, και να ασπασθώ κι εγώ, ταυτόχρονα, το δικό του χέρι. Με την κίνηση, όμως, πού έκανα για να φθάσω και να ασπασθώ το δικό του χέρι, έγινε μία σύγκρουσης κεφαλιών…! Μόνο, πού το ένα ήταν γεμάτο μυαλό, ή μάλλον, γεμάτο θεία Χάρι, και το άλλο ήταν κούφιο, και από μυαλό, και από Χάρι, και αυτό φάνηκε και από τον χτύπο – σχήμα υπερβολής, βέβαια.
Αποκορύφωμα βέβαια όλης αυτής της συγκυρίας, με αφορμή την Θεολογική Σχολή, πού με έστειλε ο π. Παΐσιος, ήταν να κληθώ στην Μονή της Σουρωτής, για να κάνω τις ακολουθίες του Πάσχα, το 1994, το τελευταίο Πάσχα της επί γης ζωής του Γέροντα.
Τώρα, το πώς πήρα άδεια από τον Δεσπότη μου,στην  Λαμία, και πώς ένας Δεσπότης είναι δυνατόν να αφήσει  έναν ιερέα, να πάρει άδεια το Πάσχα, είναι μυστήριο, είναι ανεξήγητο, το πώς άνοιγαν οι πόρτες… Μάλιστα, μου είπε ο τότε Σεβασμιότατος, κυρός Δαμασκηνός: «Φύγε αμέσως, δεν θέλω να μου εξήγησης κανένα λόγο». Και, τότε, του είπα, γιατί του άρεσαν τα αστεία: «Φεύγω πριν το μετανιώσετε»….

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

ΠΑΤΗΡ ΘΑΔΔΑΙΟΣ «Ὁ καθένας ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους εἶχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ὁ Κύριος, ἐπειδή γνώριζε τις ἀδυναμίες μας, μᾶς ἔδωσε Ἀποστόλους μέ διαφορετικό χαρακτήρα ἔτσι ὥστε ὁ καθένας τους νά εἶναι παράδειγμα γιά μᾶς.»

Το παράδειγμα των Αγίων Αποστόλων

Ας πάρουμε παράδειγμα τους αγίους Αποστόλους.

  Ο καθένας από τούς αγίους Αποστόλους είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Ό Κύριος, επειδή γνώριζε τις αδυναμίες μας, μας έδωσε Αποστόλους με διαφορετικό χαρακτήρα έτσι ώστε ο καθένας τους να είναι παράδειγμα για μας.

Για παράδειγμα ο απόστολος Πέτρος είχε δυνατή πίστη. Για την πίστη του μίλησε ο ίδιος ο Κύριος λέγοντας γι’ αυτόν: «Σ’ αυτή την πέτρα θα χτίσω την εκκλησία». Παρόλο όμως πού είχε τόση δυνατή πίστη αρνήθηκε τρεις φορές τον Κύριο. Η άρνηση του Πέτρου αποτελεί για μας τούς αδύναμους ανθρώπους δίδαγμα. Όπως βέβαια είναι γνωστό ο απόστολος Πέτρος στη συνέχεια μετάνιωσε.
ο Χριστός θα συγχωρούσε και τον Ιούδα, αν μετάνιωνε…
Ο Ιούδας διέπραξε μεγάλη αμαρτία, όταν πρόδωσε τον Χριστό. Το έκανε, γιατί δεν είχε δυνατή πίστη και συνέχεια σκεφτόταν για τα υλικά.
Ο Ιούδας συνεχώς σκεφτόταν πώς ο Χριστός θα γινόταν ένας κοσμικός αυτοκράτορας και πώς ο ίδιος θα γινόταν δικαστής σέ κοσμικό δικαστήριο. Ακόμη πίστευε πώς θα υπερασπιζόταν τον Χριστό, επειδή είχε επαφές με το συνέδριο. Η εξέλιξη βέβαια ήταν διαφορετική.

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ:Ἡ ζωὴ στὸ σπίτι (Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου)

σίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

Σαρακοστή: Ἡ ζωὴ στὸ σπίτι

.            Στὶς Σαρακοστὲς καλὸ εἶναι νὰ γνωρίζεις μόνο ἐκκλησία καὶ σπίτι, τίποτ’ ἄλλο. Φτάνεις, λοιπόν, στὸ σπίτι. Τί θὰ κάνεις ἐκεῖ; Θὰ ἀγωνιστεῖς μ’ ὅλη σου τὴν δύναμη νὰ διατηρήσεις τὴν προσήλωση τοῦ νοῦ καὶ τῆς καρδιᾶς στὸν Κύριο. Ἀμέσως μετὰ τὴν ἐκκλησία, τρέξε στὸ δωμάτιό σου καὶ κάνε ἀρκετὲς μετάνοιες, ζητώντας εὐλαβικὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σὲ βοηθήσει, ὥστε νὰ ἀξιοποιήσεις τὸν χρόνο τῆς παραμονῆς σου στὸ σπίτι μὲ τρόπο ὠφέλιμο γιὰ τὴν ψυχή σου. Ὕστερα κάθησε καὶ ξεκουράσου γιὰ λίγο. Ἀλλὰ καὶ τότε μὴν ἀφήνεις τοὺς λογισμούς σου νὰ ξεστρατίζουν. Διώχνοντας κάθε σκέψη, ἐπαναλάμβανε νοερὰ τὴν εὐχή: “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με!”. Ἀφοῦ ξεκουραστεῖς πρέπει ν’ ἀσχοληθεῖς μὲ κάτι, εἴτε προσευχὴ εἴτε ἐργόχειρο. Τί ἐργόχειρο θὰ κάνεις δὲν ἔχει σημασία· ξέρεις ἤδη τί σοῦ ἀρέσει. Εἶναι, βλέπεις, ἀδύνατο νὰ ἀσχολεῖσαι ὅλη τὴν ὥρα μὲ πνευματικὰ πράγματα· χρειάζεται νὰ ἔχεις καὶ κάποιο εὐχάριστο ἐργόχειρο.Μ’ αὐτὸ θὰ καταπιάνεσαι, ὅταν ἡ ψυχή σου εἶναι κουρασμένη, ὅταν δὲν ἔχεις τὴν δύναμη νὰ διαβάσεις ἢ νὰ προσευχηθεῖς. Ἄν, βέβαια, οἱ πνευματικές σου ἐνασχολήσεις πηγαίνουν καλά, τὸ ἐργόχειρο δὲν εἶναι ἀπαραίτητο.

Τί θά κάνουμε ὅταν εἴμαστε πληγωμένοι .

Τί θά κάνουμε ὅταν εἴμαστε πληγωμένοι . Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ-ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ (ΑΟΡΑΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ-ΑΓ. ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Τετάρτη 19 Μαρτίου 2014

Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία. Μέρος β’

 
 Δεῖτε ἐδῶ:Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία. Μέρος α’
Εἶναι ἄραγε ἁμαρτωλή αὐτή ἡ προσβολή;
Ὄχι! ἀλλά «ἔλεγχος τοῦ αὐτεξουσίου θελήματός μας». Ἀμέσως μετά τήν προσβολή ἀρχίζει ἡ πάλη τῆς θελήσεώς μας, ἡ ὁποία ἤ θά διώξη τήν παράσιτη καί σιχαμερή εἰκόνα μέ τήν ἐπίκλησι τοῦ Ὀνόματος τοῦ Κυρίου «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέ τήν καταφρόνησι ἤ μέ τόν ἀντιρρητικό λόγο καί τήν αὐτομεμψία ἤ θά τήν ἀποδεχθῆ καί θ᾿ ἀρχίση νά συνδιαλέγεται μαζί της μέ ἐμπάθεια. Ἡ πάλη αὐτή λέγεται καί συνδυασμός, ἡ ἁμαρτία ὅμως ἀρχίζει ἀπό τό σημεῖον τῆς συγκαταθέσεως, τῆς παραχωρήσεως τοῦ πνεύματός μας στήν θεομίσητη εἰκόνα καί λογισμό, ὁπότε δείχνουμε ἐνδιαφέρον, προσοχή καί εὐχαρίστησι. Ἤδη ἔχουμε δηλαδή μέσα μας τήν ἁμαρτία σάν πρᾶξι (πβ. Ματθ. ε΄: 28).
Ἡ παραμονή τῶν ματαίων καί ἀργῶν λογισμῶν μέσα στόν νοῦ πιστοποιεῖ ὅτι ἡ ψυχή εἶναι ράθυμος καί ἀργή.

Ο ΓΕΡΩΝ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΚΑΡΟΥΛΙΑ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΜΕ «Τί νά κάνουμε γιά νά σωθοῦμε;»

Στα ιερά, τα ασκητικά Καρούλια, έζησε ο Γέρων Φιλάρετος. Ασκητής, ανυπόδητος περπατούσε στους δρόμους. Τον ρωτήσαμε: «Τι να κάνουμε για να σωθούμε;» Εκείνος ταπεινά και σεμνά έβαλε την παλάμη του, το χέρι του πάνω απ’ το κεφάλι του και είπε: «Να τους έχουμε όλους εδώ, πάνω από μας»! δηλαδή να μην καταφρονούμε κανέναν άνθρωπο και να μην έχουμε τον εαυτό μας ανώτερο από κανέναν άλλο άνθρωπο. Έλεγε επίσης: «Οι φίλοι σας και οι άνθρωποι τους οποίους συναναστρέφεσαι να είναι καλύτεροι από  σένα, έτσι ώστε να ακούσεις κάτι καλό, κάτι πνευματικό, κάτι ωφέλιμο»! Ακριβώς αυτό που έλεγε ο Άγιος Απόστολος Παύλος:
«Ομιλίαι κακαί φθειρουσι ήθη χρηστά». Δηλαδή, οι κακές συναναστροφές φθείρουν τα καλά στοιχεία ενός ανθρώπου. Και κατά το γραφικόν που βρίσκεται εις την Παλαιοθήκη: «Ανήρ ασύμβουλος, καθ’ εαυτού πολέμιος». Αυτός δηλαδή ο οποίος  δεν συμβουλεύεται’ έχει έχει εχθρό  τον εαυτό του• «Όταν τρώμε το φαγητό μας», έλεγε ο  Γέρων, «αρκεί να χορτάσουμε ανθρώπινα.

Τρίτη 18 Μαρτίου 2014

Πατερικές διδαχές περί πραότητος

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΑΟΤΗΤΟΣ
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος σχετικά μέ τήν ἀρετή τῆς πραότητος στο Γνῶθι σαυτόν, λέγει: «Ἡ πραότητα εἶναι ἠρεμία ψυχῆς, πού ἀγαπά- ει τόν Θεό καί τόν πλησίον της. Ἡ πραότητα εἶναι ἀρετή ἀγαπητή στον Θεό, πού εὐχαριστεῖ ὅσους βλέπουν τήν εἰκόνα της. Ἡ ἡμερότητα τοῦ χαρακτῆρος της ξεχύνεται σάν ὀμορφιά, πού διανθίζει μέ χάρη ὅλο το ἦθος του καί φέρνει εὐχαρίστηση σέ ὅσους τήν βλέπουν. Ἡ πραότητα εἶναι πλοῦτος ἀνεκτίμητος, εἶναι θεϊκό ὄνομα, εἶναι οὐράνιο χάρισμα, εἶναι σκάλα, πού ἀνεβάζει τόν ἄνθρωπο στόν οὐρανό. Ἡ πραότητα κάνει τόν ἄνθρωπο εἰκόνα τοῦ πράου Ἰησοῦ, πού θερμαίνει τήν καρδιά του. Ἡ πραότητα ἀκολουθεῖται ἀπό τήν ταπεινοφροσύνη, τήν ἀνεξικακία καί τήν ὑπομονή. Ὁ πρᾶος εἶναι εὐμενής καί εὐγενικός προς ὅλους, καί σέ ὅσους ἁμαρτάνουν μέ ἐπιείκεια φέρεται. Δέν μαλώνει, δέν βλαστημάει, δέν βρίζει, ἀλλά μέ ἀγάπη διορθώνει ὅσους φταῖνε»1.
Ὁ Μέγας Βασίλειος στίς Ἀσκητικές διατάξεις, ἀναφέρει: «Ἡ ἀγανάκτηση τόν κατάλληλο χρόνο ἁρμόζει καί σέ αὐτούς, πού ἔχουν περί πολλοῦ τήν πραότητα.

Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

Εὐχή, νῆψις καί ἡσυχία. Μέρος α’

 ΕΥΧΗ, ΝΗΨΙΣ ΚΑΙ ΗΣΥΧΙΑ

Δόξα στό Πανάγιον Ὄνομα Σου!
Δόξα στή μακροθυμία Σου, Κύριε! Καί καταλήγει ἐπί λέξει ὁ Ἅγιος Νικόδημος: «Πιστεύω ὅτι ἀνύουσιν τό μέγα ἔλεος . Ναί, ἀνύουσιν τοῦτο. Ἀμήν»
Οἱ τρεῖς ὁσιώτατοι ἄνδρες ἦσαν: «Ἰωάννης ἐν Ρώμῃ καί  Ἠλίας ἐν Κορίνθῳ καί ἄλλος ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ Ἱεροσολύων». (Πρόκειται γιά τόν Μέγα Βαρσανούφιο, πού ἀσκήτευε τότε ἐφησυχάζων στήν Γάζα τῶν Ἱεροσολύμων (Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, Βίβλος Βαρσανουφίου καί Ἰωάννου…, ἔκδ. Σχοινᾶ, Βόλος 1960 σελ. 20).
Ὅταν, ἐπομένως, ἡ Εὐχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνη Καρδιακή καί διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἔχει ἡ ψυχή πνευματική Λατρεία, τότε ἡ καρδιά τοῦ » εὐχομένου » καθίσταται, μέ τρόπο ἀκατάληπτο, πανευφρόσυνη «τράπεζα» θείων δωρεῶν καί ὁ ἄνθρωπος ἐνδύεται τήν θεοΰφαντη στολή τῆς ἀκτίστου δόξης καί θείας ἐλλάμψεως.

Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Περί θλίψεων καί πειρασμῶν (Ἀββᾱ Δωρόθεου, Ἀσκητικά)

Π.ΣΑΒΒΑΣ- ΠΕΡΙ ΘΛΙΨΕΩΝ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ (ΑΒΒΑ ΔΩΡΟΘΕΟΥ ΑΣΚΗΤΙΚΑ)

Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 


«Καί οἱ δύο», μοῦ ἔλεγε ὁ Γέρο Ζαχαρίας, «ἀποφασίσαμε προσευχόμενοι νά ἀνέβουμε εἰς τόν Ἄθωνα, νά δοῦμε ἄν ὑπάρχουν κάπου ἀσκηταί κρυμμένοι στό δάσος ἤ εἰς τά ἀπόκρημνα βράχια τοῦ Ὄρους.

Ζούσε εδώ κοντά μας, στο γειτονικό ασκητήριο, ο Γέρων Αβιμέλεχ. Σεβάσμιος Γέροντας, φίλος του Αγίου Νεκταρίου του Πενταπόλεως, του Θαυματουργού, και ο οποίος Γέροντας συνέγραψε τον πρώτο «Βίο του Αγίου Νεκταρίου». Ζούσε ασκητικά εδώ εις το ασκητήριον και τον επισκέφτηκε κάποια στιγμή ένας νέος φοιτητής που είχε σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε σπουδές και στο Παρίσι,ο μετέπειτα Καθηγούμενος των Ιερών Μονών Σταυρονικήτα και Ιβήρων, Πατήρ Βασίλειος Γοντικάκης. Εκμυστηρεύτηκε στον Γέροντα την επιθυμία του: «Γέροντα, σκέφτομαι να γίνω Ιερεύς.Τι λέτε εσείς για την ιεροσύνη;» Ήταν δε και πατριώτες από τη μεγαλόνησο Κρήτη και οι δύο. «Παιδί μου», είπε ο σοφός Γέροντας, «η ιεροσύνη είναι όπως η κόρη του οφθαλμού μας, η οποία δεν επιδέχεται κανένα σκουπιδάκι». Και με τη φράση αυτή ήθελε να δηλώσει το ύφος του μυστηρίου αυτού της ιεροσύνης, πόσο δηλαδή πρέπει να προσέχει κανείς όταν σκέπτεται και όταν αναλάβει αυτή τη διακονία της Θείας Λειτουργίας.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Τό «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», γιά κληρικούς καί λαϊκούς

 
ΤΟ «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ» ΓΙΑ ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥΣ
   Κάποτε, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς εἶχε μία συζήτησι μέ ἕναν σεβάσμιο Γέροντα, ὀνόματι Ἰώβ.
Ὁ Ἅγιος ὑπεστήριζε ὅτι ὅλοι: νέοι καί γέροι, ἄνδρες καί γυναῖκες, μοναχοί καί λαϊκοί, μικροί καί μεγάλοι, μποροῦν νά προσεύχωνται ἀδιαλείπτως, ἐπικαλούμενοι μέσα ἀπό τήν καρδιά τους τόν Ἰησοῦ καί μάλιστα μέ τήν καρδιακή λεγομένη Νοερά προσευχή.
Ὁ μοναχός Ἰώβ εἶχε ἐπίμονα τίς ἀντιρρήσεις του καί ἐπέμενε ὅτι αὐτό εἶναι ἔργο μόνο τῶν μοναχῶν καί ἀσκητῶν τῆς «ἐρήμου».
Μετά τήν συνομιλία τους ἀνεχώρησε ὁ καθένας στό κελλάκι του. Καί θέλησε ὁ Ἰώβ νά προσευχηθῆ καί μάλιστα νοερά. Καί νά, πῶς ὁ Θεός ἐδικαίωσε τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ. Στέλνει, λίαν φιλανθρώπως καί μέ ἄπειρον ἀγάπη, οὐρανόθεν Ἄγγελο, γιά νά τόν διδάξη, ὡς ἀμαθῆ καί πείσμονα, ἐκεῖνα πού δέν ἐγνώριζε, ἐκεῖνα πού δέν τοῦ ἀπεκαλύφθησαν καί ἐκεῖνα πού δέν πίστεψε ἀπό τό στόμα τοῦ Ἅγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Τί, ἆραγε, νά τοῦ εἶπε;Ὅλος ἀνέσπερο φῶς ὁ θεῖος Ἄγγελος εἶπε στόν μοναχό Ἰώβ:

Ἀπό τίς προσωπικές σημειώσεις τοῦ γέροντος Γαβριήλ: Γιά τούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις

«εν τω κόσμω θλίψιν εξετε’ αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. 16, 33)
           Με παραχώρηση του Θεού συμβαίνουν οι πειρασμοί στους ανθρώπους. Δεν είναι έργο της εγκαταλείψεως του Θεού, αλλά ένδειξη της κηδεμονίας του Θεού.
Αν έχουμε μεγάλο φορτίο από πειρασμούς, θα μπορέσουμε να τους κάνουμε πιο υποφερτούς ευχαριστώντας τον Θεόκαι αν δεν έχουμε πολλούς πειρασμούς και πάλι θα απολαύσουμε την εύνοια του Θεού, εφόσον τους υποφέρουμε με ευχαρίστηση.
Να χαιρόμαστε για τους πειρασμούς, γιατί αυτοί γίνονται αιτία να κληρονομήσουμε την Βασιλεία των Ουρανών.
Όποιος δέχεται με γενναία καρδιά τις θλίψεις και τους πειρασμούς, αυτός απολαμβάνει τον πνευματικό πλούτο που βρίσκεται μέσα σ’ αυτές.
Τρέμεις για την αδυναμία της φύσεως σου; Αλλά έλπιζε στον Κύριο του οποίου η δύναμις τελειώνεται και δοξάζεται στην ασθένεια.
Η υπομονή μετριάζει τις θλίψεις, ενώ η ανυπομονησία τις μεγαλώνει.
Η αχαριστία των Χριστιανών πολύ λυπεί τον Κύριο.

Παρασκευή 14 Μαρτίου 2014

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κατά τόν Ἅγιο Νικόδημο Ἁγιορείτη

Η ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Ο άγιος Νικόδημος ως ορθόδοξος χριστιανός πρώτα, και υστέρα ως μοναχός και ιδιαίτερα αγιορείτης, έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη στη Μητέρα του Κυρίου μας, την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άθως “το άνθος των ορέων”, όπου είχε φθάσει ο άγιος Νικόδημος με τρόπο θαυμαστό και είχε εγκαταβιώσει από τα εικοσιέξι του χρόνια, είναι όπως γνωρίζουμε κάτω από τα προστατευτικά φτερά της Πάναγνης Μαρίας, της Κυρίας και Βασίλισσας των αγγέλων. Την ιερή γη του Άθωνα η Παναγία “απέδειξεν άνωθεν και εξ αρχαίων χρόνων Παράδεισον εαυτής και οικείον περίβολον”.
Η Παναγία ήταν το αγαλλίαμα της καρδίας του αγίου Νικοδήμου, αλλά και Εκείνη τον είχε κάτω από τη σκέπη και τη σκιά των πτερύγων της. Θρυλείται ότι όταν έγραφε ο άγιος για την Παναγία εμφανίσθηκε Εκείνη και του είπε· «Σε ευλογώ τέκνον μου Νικόδημε, και σε ενισχύω να γράφεις».

Τρόποι ἀπόκτησης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Π.ΣΑΒΒΑΣ- ΤΡΟΠΟΙ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ (ΑΓ. ΙΝΝΟΚΕΝΤΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ ) 

 Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης


 

Πέμπτη 13 Μαρτίου 2014

Πῶς ὅμως θά φυλάξουμε καθαρή τήν καρδιά μας;

 
 Πρῶτον: Ἡ προσοχή τοῦ νοῦ ἕλκεται ἀπό τήν Εὐχή, εἴτε λέγεται αὐτή προφορικά μέ τό στόμα εἴτε ἀπό μέσα μας μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο, καί γίνεται φρουρός στήν προσβολή τῶν κακῶν λογισμῶν.

  • Δεύτερον: Ἡ Εὐχή, ἡ προφορική καί νοερά, καταστρέφει τά φτερά τῆς φαντασίας, πού εἶναι ἡ «γέφυρα τῶν δαιμόνων». Ἡ παρουσία τῆς χαρισματικῆς εὐωδίας τοῦ Παναγίου Πνεύματος πού βιώνεται μέσα μας διά τῆς Εὐχῆς, εἶναι αὐτή πού ἐξουδετερώνει τήν δύναμι τῆς φαντασίας.
  • Καί τρίτον: Οἱ πέντε ἐξωτερικές αἰσθήσεις μας, πού αἰχμαλωτίζονται ἀπό τά πάθη, ἐλευθερώνονται ἀπό τήν ἐργασία τῆς Νοερᾶς προσευχῆς, πού προσελκύοντας τήν θεία Χάρι, τίς ἀλλοιώνει πνευματικά, τίς χαριτώνει καί τίς πνευματοποιεῖ.
  1. Πνευματοποιεῖται ἡ ὅρασις, πού «ὁρᾶ» ἀκαταλήπτως τό Φῶς τοῦ Θεοῦ.

Ποιά ἡ αἰτία τῶν πειρασμῶν.Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

)
 ΠΟΙΑ Η ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ- ΠΟΙΑ Η ΩΦΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΑ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ

 Πηγή: Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης


Τετάρτη 12 Μαρτίου 2014

Εὐλάβεια καί πόθος Θεομητορικός.

 
Ευλάβεια και πόθος Θεομητορικός
 Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
  Ρώτησε κάποιος μοναχός το γερω-Νικήτα από τη Σταυρονικητιανή Καλύβη της Παναγίας Καζνάσκας, χάριν ωφελείας και οικοδομής, τι κανόνα κάνει. Απήντησε: «Ο Γέροντάς μου στο κοινόβιο μου είπε να κάνω 6 κομποσχοίνια του Κυρίου και 6 της Παναγίας.
Εγώ τα κάνω όλα στην Παναγία. Η τιμή στην Παναγία σώζει. Ο Κύριος χαίρεται, όταν τιμάμε τη μητέρα του. Όποιος τιμά την Παναγία που θήλασε τον Κύριο του σύμπαντος, περισσότερο θα τιμά τον ίδιο τον Κύριο. Η Παναγία είναι μάνα· ξέρεις τι θα πει μάνα;».

Ἡ φαντασία καί ἡ ἀγωγή τῶν παιδιών. Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

“Προετοιμασία γιά τήν ἐξομολόγηση”. Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης

Στοχασμοί για εκείνους που ετοιμάζονται να σταθούν ενώπιον του
Δημιουργού και της κοινότητας της Εκκλησίας στο φοβερό μυστήριο της
ιερής εξομολόγησης, έτσι ώστε να λάβουν την ανακαίνιση ενός δεύτερου
βαπτίσματος. Εγώ, μια αμαρτωλή ψυχή, εξομολογούμαι στον Κύριο, Θεό και
Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, όλες τις μοχθηρές πράξεις που έχω διαπράξει
διά έργου, λόγου ή σκέψεων από την στιγμή της βάπτισής μου μέχρι και
την παρούσα ημέρα.Δεν έχω τηρήσει τις υποσχέσεις του βαπτίσματός μου,
αλλά έχω καταντήσει τον εαυτό μου ανεπιθύμητο ενώπιον του προσώπου του
Θεού μου.

Έχω αμαρτήσει ενώπιον του Κυρίου με την έλλειψη πίστης που με
διακρίνει και με τις αμφιβολίες μου σχετικά με την Ορθόδοξη Πίστη και
την Αγία Εκκλησία μας· με την αχαριστία μου απέναντι σε όλες τις
μεγάλες και ακατάπαυστες δωρεές του Θεού και απέναντι στην μακροθυμία
Του και την πρόνοιά Του για εμένα, έναν αμαρτωλό· με την έλλειψη
αγάπης προς τον Θεό, αλλά και φόβου του Θεού, κάτι που διαφαίνεται από
την μη τήρηση των αγίων εντολών Του και των κανόνων της Εκκλησίας.

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2014

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΔΟΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)

Εἰσαγωγή
«Υἱέ μου», δηλαδή παιδί μου, γιέ μου…Ὄχι δοῦλε μου. Ἄλλωστε μᾶς τό δήλωσε: «οὐκέτι λέγω ὑμᾶς δούλους»( Ἰω. 15, 15)-«Δέν σᾶς ἀποκαλῶ πλέον δούλους» ἀλλά υἱούς, παιδιά μου.
«Δός μοι σήν καρδίαν» δηλ. δός μου τήν καρδιά σου…Ὄχι τά λεφτά σου…ὄχι τό τάμα σου…, ὄχι τή λαμπάδα σου…,ὄχι τά λόγια σου….Διότι πάλι μᾶς τό δήλωσε: «οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι Κύριε, Κύριε εἰσελεύσεται εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τό θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»(Ματθ. 7, 21).
Δός μου τήν καρδιά σου…, ὄχι τά πράγματά σου, ὄχι τά δικά σου… ἀλλά ἐσένα τόν ἴδιο.
Θέλω τήν καρδιά σου καί ὅ,τι αὐτή περιέχει· θέλω τά συναισθήματά σου, τίς ἐπιθυμίες σου, τή θέλησή σου, τή βούλησή σου γιά νά τά ἐξαγιάσω…Θέλω ἐπίσης τίς ἁμαρτίες σου γιά νά τίς ἐξαλείψω.
«Υἱέ μου δός μοι σήν καρδίαν» (Παροιμ. κγ´ 26)
Ὁ ἀγαθός καί πανοικτίρμων Κύριος ζητᾶ τήν καρδιά μας.
Ζητᾶ τό κέντρο τῆς ψυχοσωματικῆς μας ὕπαρξης.
-Γιατί;

«Ἐγώ, Κύριος ὁ Θεός σου ἤμουν γιά σένα «ὁ Ἄρτος καί τό Ὕδωρ τό ζῶν».»

 
 jubpls
  Ἐνθυμοῦμαι ὅτι τό 1961, εἶχα ἐπισκεφθῆ στό Ἅγιον Ὄρος, τόν μακαριστό πατέρα Σεραφείμ Κάρτσωνα, πού μεταξύ τῶν ἄλλων μοῦ εἶχε διηγηθῆ καί τό ἑξῆς γιά τήν ἐποχή παράδοξο γεγονός.
  Ἕνας ἀπό τούς παλαιούς ἡσυχαστές, πού ζοῦσε σέ μιά ἀπόμερη σπηλιά, ὕστερα ἀπό σκληρούς ἀσκητικούς ἀγῶνες, κατώρθωσε μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ νά ζῆ μόνο ΜΕ καί ΑΠΟ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτή ἦτο ἡ τροφή καί τό νερό του!!! Τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἦτο ἡ θερμότης στό δριμύ ψῦχος τοῦ χειμῶνος καί ἡ δροσιά στόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ.
  Τήν προσευχή του τήν ἄρχιζε τό πρωΐ μέ τήν ἀνατολή τοῦ ἡλίου καί τήν τελείωνε μέ τήν δύσι ἐπαναλαμβάνοντας συνεχῶς: «Κύριε ἐλέησόν με…», «Ἰησοῦ μου ἔλεος…», «Ἰησοῦ μου, γλυκειά μου ἀγάπη, ἔλεος…», «Ὦ θεία Ἀγάπη ἐλέησόν με…».
  Ὅταν διέκοπτε τήν Εὐχή, εὕρισκε στό πτωχό του εἰκονοστάσι, ὡς ἄλλος “ὅσιος Ὀνούφριος”, ἕνα μικρό ζεστό ψωμί μέ οὐράνια εὐωδία, τό ὁποῖο καί ἔτρωγε καλύπτοντας ὅλες τίς φυσικές-ὀργανικές ἀνάγκες τροφῆς.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...