Νοερά προσευχή.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

  Νοερά προσευχή

 Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, σκέφτηκα σήμερα νά δοῦμε πῶς θά μπορούσαμε ἐμεῖς νά μετέχουμε στή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου. Εὐθύς ἐξαρχῆς νά ποῦμε ὅτι δέν μποροῦμε μόνοι μας νά ζήσουμε τή Μεταμόρφωση, ἀλλά μόνο μετέχοντας μέσα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού λέγεται Ἐκκλησία, γιατί ἐκεῖ θεραπευόμαστε. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας νά θεραπευθεῖ ἡ ἀνθρώπινη προσωπικότητα, ἡ ὁποία νοσεῖ.

Κατά τούς Πατέρες, ὅλοι γεννιόμαστε ‘ψυχοπαθεῖς’, δηλαδή μέ πάθη ψυχῆς.Ὄχι μέ τήν ἔννοια τήν ψυχιατρική, ἀλλά μέ τήν ἔννοια τήν πνευματική.

Ἡ ἐξομολόγηση ἑνός μοναχοῦ…

 «Από την αρχή της μοναχικής μου ζωής ζούσα μια ήσυχη, καλή ζωή. Οι ακολουθίες στο Μοναστήρι και η Μυστηριακή ζωή με θέρμαιναν, με ανέπαυαν. Αυτό μέχρι την ώρα που γεννήθηκε μέσα μου κάτι άλλο, μέχρι την ώρα που αναπτύχθηκε η εσωτερική ζωή.

Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κάψιμο εσωτερικό, ένα κάψιμο θείας αγάπης. Η φυσική και καλή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, φαινόταν τώρα πολύ σκοτεινή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Άρχισα να βρίσκω τον χώρο της καρδιάς, το κέντρο της υπάρξεως, τον ευλογημένο εκείνο χώρο που ανακαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και μέσα στον οποίο αποκαλύπτεται ο Ίδιος ο Θεός.
Αυτή η καρδιά είναι το πρόσωπο, γιατί πρόσωπο είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος εν τω αφθάρτω του πνεύματος… ο εστίν ενώπιον του Θεού πολυτελές» (Α’ Πέτρου γ’ 4).
Μέχρι τότε διάβαζα αυτά στα βιβλία, τώρα τα έβλεπα στην πραγματικότητα.