ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Ἐγωισμός-‘Υπερηφάνεια: τό κύριο αἴτιο τῆς κατάθλιψης καί τῶν ἄλλων «ψυχολογικῶν»

undefinedἘγωισμός-‘Υπερηφάνεια: τό κύριο αἴτιο τῆς κατάθλιψης καί τῶν ἄλλων «ψυχολογικῶν»[26].

 

Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο γεμάτο πάθη ψυχικά καί σωματικά. Ἀπό τά κυριότερα πάθη τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι τό πάθος τῆς ὑπερηφανείας. Εἶναι «τό Γενικό Ἐπιτελεῖο ὅλων τῶν παθῶν»[27], ὅπως ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος. «Ἡ ὑπερηφάνεια, ὁ ἐγωισμός, ἡ κενοδοξία κ.λπ. ἐκτός ἀπό τήν ἔπαρση, πού εἶναι ἑωσφορικός βαθμός, εἶναι τό ἴδιο πάθος μέ μικρές διαφορές καί διαβαθμίσεις. Ὁ ἐγωισμός εἶναι τό ἀναρχικό παιδί τῆς ὑπερηφανείας· δέν τό βάζει κάτω, ἐπιμένει. Ὅπως ὅμως τά δένδρα πού δέν λυγίζουν σπάζουν τελικά ἀπό τόν ἀέρα, ἔτσι καί ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ἐγωισμό, ἐπειδή δέν κάμπτεται, σπάζει τελικά τά μοῦτρα του. Μεγάλο κακό ὁ ἐγωισμός! Ἐνῶ καί ἀνάπαυση δέν ἔχει ὁ ἐγωιστής, πάλι ἐπιμένει!...»[28].

«Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»

«Ὁ ἐγωισμός φέρνει πάντα λύπη καί ἄγχος»[29],ἔλεγε ὁ π. Παΐσιος. Ὁ πονηρός «θέλει νά μᾶς βλέπει λυπημένους καί νά χαίρεται... τό ταγκαλάκι δέν θέλει κανένας νά χαίρεται»[30].

Λόγος στὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὰ φονευθέντα νήπια ἀπὸ τὸν Ἡρώδη

Λόγος στὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὰ φονευθέντα νήπια ἀπὸ τὸν Ἡρώδη_Ἁγίου Νεοφύτου του Ἐγκλείστου_mp3


Π. Σάββας 2012-12-30_Λόγος στὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ καὶ στὰ φονευθέντα νήπια ἀπὸ τὸν Ἡρώδη_Ἁγίου Νεοφύτου του Ἐγκλείστου_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-12-2012 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία).

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Ἡ κατάθλιψη εἶναι κακή διαχείρηση τῆς λύπης λόγῳ δαιμονικῆς ἐπήρρειας.

 
 Ἡ λύπη, ὅπως ἀναφέρθηκε, εἶναι μία δύναμη πού μᾶς δόθηκε ἀπό τόν Θεό μετά τήν πτώση, γιά νά βοηθηθοῦμε στήν μετάνοια. Ἐμεῖς ὅμως (λόγῳ τῶν παθῶν μας καί μέ τήν ὑποβολή-ἐπήρρεια τοῦ πονηροῦ) τήν χρησιμοποιοῦμε κακῶς καί πέφτουμε στήν κατάσταση τῆς κατάθλιψης.
«Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ζοῦσε στόν Παράδεισο», γράφει ὁ Jean Claude Larchet, «δέν γνώριζε τήν λύπη, πού ἐμφανίστηκε μετά τό ἀδαμικό παράπτωμα…
Ὀφείλουμε νά διακρίνουμε δύο μορφές λύπης. Ἡ πρώτη ἀποτελεῖ τμῆμα αὐτοῦ πού οἱ Πατέρες ὀνομάζουν «ἀδιάβλητα καί φυσικά πάθη», δηλαδή ὅσα ἔχουν ἐνσωματωθεῖ στήν φύση τοῦ ἀνθρώπου μετά τό προπατορικό ἁμάρτημα καί τά ὁποῖα δέν εἶναι κακά, μολονότι παρέχουν μαρτυρία τῆς πτώσης του ἀπό τήν προηγούμενη κατάσταση τελειότητας.Ἡ μορφή τῆς λύπης, πού ἀποτελεῖ τμῆμα τῶν φυσικῶν παθῶν, ὄχι μόνο εἶναι «ἀδιάβλητη» ἀλλά μπορεῖ καί ὀφείλει νά χρησιμεύει ὡς βάση μιᾶς ἀρετῆς: τῆς «κατά Θεόν λύπης» (Β΄Κορ. 7, 10).

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

1)Περί θανάτου καί σωτηρίας ψυχῆς_mp3 ,2)Ματαιότης ματαιοτήτων_1ο Μέρος, Ἐκκλησιαστής_Παλαιά Διαθήκη_mp3.

 
1)Π. Σάββας 2010-10-03_Περί θανάτου καί σωτηρίας ψυχῆς_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-10-2010 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι)
2)Π. Σάββας 2008-07-16_Ματαιότης ματαιοτήτων_1ο Μέρος, Ἐκκλησιαστής_Παλαιά Διαθήκη_mp3.
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-07-2008 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=35741 

Τά λεγόμενα «ψυχολογικά» εἶναι κατ’ οὐσίαν πνευματικά προβλήματα.

 
  Ἡ κουλτούρα τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου εἶναι μία «κουλτούρα τῆς πτώσης»[15] καί τῶν παθῶν. Ἡ ὑποδούλωση στήν ὕλη καί στόν αἰσθησιασμό ἔφερε τήν λύπη[16] καί τήν ἀπελπισία.
 «Ἡ ἀπελπισία» παρατηροῦσε ὁ μακαριστός π. Σωφρόνιος Σαχάρωφ «εἶναι ἡ ἀπώλεια τῆς συνειδήσεως ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ μᾶς δώσει τὴν αἰώνια ζωή. Ὁ κόσμος ζεῖ στὴν ἀπελπισία. Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν καταδικάσει οἱ ἴδιοι τὸν ἑαυτὸ τοὺς στὸν θάνατο. Πρέπει νὰ παλέψουμε σῶμα πρὸς σῶμα μὲ τὴν ἀκηδία»[17].
Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Ἰωάννη τῆς Κλίμακος: «Ἀκηδία σημαίνει παράλυσις τῆς ψυχῆς καὶ ἔκλυσις τοῦ νοῦ, ὀκνηρία καὶ ἀδιαφορία πρὸς τὴν ἄσκηση, μίσος πρὸς τὶς μοναστικὲς ὑποσχέσεις. (Ἡ ἀκηδία εἶναι ἀκόμη) αὐτὴ ποὺ μακαρίζει τοὺς κοσμικούς, ποὺ κατηγορεῖ τὸν Θεὸ ὅτι δὲν εἶναι εὐσπλαγχνικὸς καὶ φιλάνθρωπος, ποὺ φέρνει ἀτονία τὴν ὥρα τῆς ψαλμῳδίας καὶ ἀδυναμία τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς»[18]

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2014

Ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό καί ἡ ἀλλοτρίωσή του.

 
  Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού βουλιάζει ὅλο καί περισσότερο στήν θλίψη, στήν ἀνία, στήν σαρκικότητα, στήν μοναξιά. Εἶναι ὅλα αὐτά, τά πικρά ἀποτελέσματα τῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό. Δυστυχῶς, ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων ἔχουν ἀρνηθεῖ τόν Δημιουργό τους.
«Ὅσο ἀπομακρύνονται οἱ ἄνθρωποι ἀπό τήν φυσική ζωή, τήν ἁπλή», παρατηρεῖ ὁ ὁσιώτατος Γέροντας Παΐσιος, «καί προχωροῦν στήν πολυτέλεια, τόσο αὐξάνει καί τό ἀνθρώπινο ἄγχος. Καί ὅσο ἀπομακρύνονται ἀπό τόν Θεό, ἑπόμενο εἶναι νά μή βρίσκουν πουθενά ἀνάπαυση. Γι’ αὐτό γυρίζουν ἀνήσυχοι ἀκόμη καί γύρω ἀπό τό φεγγάρι –σάν τό λουρί τῆς μηχανῆς γύρω ἀπό τήν τρελλή ρόδα[7]–, γιατί ὁλόκληρος ὁ πλανήτης μας δέν χωράει τήν πολλή τους ἀνησυχία.
Ἀπό τήν κοσμική καλοπέραση, ἀπό τήν κοσμική εὐτυχία, βγαίνει τό κοσμικό ἄγχος.Ἡ ἐξωτερική μόρφωση μέ τό ἄγχος ὁδηγεῖ καθημερινῶς ἑκατοντάδες ἀνθρώπων (ἀκόμη καί μικρά παιδιά μέ ἄγχος) στίς ψυχαναλύσεις καί στούς ψυχιάτρους καί κτίζει συνεχῶς Ψυχιατρεῖα καί μετεκπαιδεύει ψυχιάτρους …

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

Τό νά μήν γνωρίζει κανείς τήν κακία τοῦ πλησίον μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τήν ἀγαθότητα.Ἀββᾶς Δωρόθεος

Γέννηση του Ιησού Χριστού_ Рождество Христово_ Nativity of Christ2395745

 Άκουσα για έναν αδελφό ότι, όταν επισκεπτόταν κάποιον άλλο αδελφό, εάν έβλεπε το κελλί του άτακτο, απεριποίητο, έλεγε μέσα του: «μακάριος είναι αυτός ο αδελφός. Πώς παραμέλησε όλα τα γήινα και έτσι έστρεψε όλο το νου του προς τα άνω, ώστε δεν ευκαιρεί ούτε το κελλί του να τακτοποιήσει». Επίσης αν μετέβαινε προς άλλον και έβλεπε το κελλί του τακτοποιημένο, καθαρό, περιποιημένο, έλεγε πάλι μέσα του: «όπως είναι η ψυχή του ανθρώπου αυτού καθαρή, έτσι είναι και το κελλί του καθαρό, και η κατάσταση του κελλιού του είναι ανάλογη με την κατάσταση της ψυχής του». Και ποτέ δεν έλεγε για κάποιον ότι αυτός είναι άτακτος ή αυτός είναι επιπόλαιος, αλλά εξ’ αιτίας της καλής κατάστασής του ωφελούνταν από όλους.

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2014

Ἡ αἰτία τῆς κατάθλιψης. Εἰσαγωγικά

 
 Εἰσαγωγικά
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἄς ἀρχίσουμε μἕνα περιστατικό πού τό διηγεῖται Ἅγιος Γέροντας Πορφύριος:
« Μία φορά εἶχε ἔλθει μία κυρία ἐδῶ καί μοῦ ἔλεγε ὅτι πάσχει ἀπό κατάθλιψη, καί μοῦ ζητοῦσε νά τή συμβουλέψω τί πρέπει νά κάνει, γιά νά γλιτώσει ἀπ’ αὐτό τό πράγμα. Τώρα ἡ αἰτία πού ἦλθα ἐδῶ, ἔλεγε, εἶναι ὅτι μέ μάλωσε ὁ ἄνδρας μου, γιατί εἶχα κάνει κάποιο λάθος, καί ἐκεῖ ἀγανάκτησε καί μοῦ φέρθηκε πολύ ἄσχημα καί μ’ ἐπίασε πολύ δυνατή κατάθλιψη.
Δέν ἔφαγα τό βράδυ, ὅλη τή νύχτα ἤμουνα μελαγχολική, ζοῦσα σ’ ἕνα πέλαγος, μέσα σέ μία μαυρίλα σέ μία ἀπελπισία, τέτοιοι λογισμοί ὅτι, τί τή θέλω τή ζωή; Τί τή θέλω ἤ καλύτερα εἶναι νά μή ζῶ, ὅλο τέτοιες ἰδέες πού μοῦ δυνάμωναν τήν κατάθλιψη μέχρι αὐτοκτονίας. Κοιμήθηκα, ἀλλά καί τό πρωί ὅμως ἤμουνα βαριά, ὁ σύζυγός μου προσπάθησε νά μοῦ μιλήσει, ἀλλά ἐγώ δέ μιλοῦσα. Λοιπόν, σηκώθηκε, ἔφτιαξε μόνος του τόν καφέ, εἶπε νά μοῦ φέρει καφέ, ἐγώ δέν ἤθελα κι ἔφυγε.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Ὁ Μητροπολίτης Φλωρίνης Αὐγουστῖνος Καντιώτης στέλνει μήνυμα πρός τούς ἐπισκόπους καί στόν ἱερό κλῆρο

Ποιος φταιει

  Ποῖος φταίει;

Μικρό απόσπασμα του βιβλίο «ΤΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΩΣΗ;», Τεύχος Β΄
του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου
«…Ἀλλὰ γιατί, ἀδελφοί μου, νὰ κατηγορήσω τὸ λαὸ ὡς ἀμετανόητο; Ἂς κατηγορήσωμε τὸ ῥάσο, ἂς κατηγορήσωμε τοὺς παπᾶδες καὶ τοὺς δεσποτάδες.
Πόσοι εἴμεθα; Ἑκατὸ δεσποτάδες ἔχει ἡ πατρίδα. Ὅλα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν τόσους δεσποτάδες ὅσους ἔχει ἡ μικρὰ Ἑλλάς. Πόσοι παπᾶδες εἶναι; Ὀκτὼ χιλιάδες παπᾶδες.
Δώδεκα ἀπόστολοι, μιὰ ντουζίνα, καὶ ἀλλάξανε τὸν κόσμο. Κ᾿ ἐμεῖς ὀκτὼ χιλιάδες δὲν μποροῦμε ν᾿ ἀλλάξουμε τὴν κοινωνία μας, τὴ γειτονιά μας, τὸ σπίτι μας. Γιατί; Γιατὶ εἴμεθα κ᾿ ἐμεῖς ἀμετανόητοι. Διδάσκομε μετάνοια, προτρέπουμε τοὺς ἀνθρώπους σὲ μετάνοια, ἀλλὰ ἐμεῖς μένουμε ἀμετανόητοι.
Ποιός δεσπότης ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο νὰ πάῃ στὸ Ἅγιον Ὄρος, γιὰ νὰ κλάψῃ τὶς ἁμαρτίες του; Ποιός παπᾶς, ἀπὸ τὶς ὀκτὼ χιλιάδες, ἔφυγε;

Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

st-john-chrysostom.jpg

   ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

 Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου
 Γι’ αυτό και καλούμαστε και είμαστε Χριστιανοί, για να κάνουμε υπακοή στο Χριστό και όχι να τρέχουμε στους εχθρούς.  Αν, πάλι, αυτός προβάλη ωρισμένες θεραπείες και σου λέγη, ότι αυτοί υπόσχονται ότι θεραπεύουν και γι’ αυτό τρέχω προς αυτούς, αποκάλυψέ του τις μαγγανείες τους, τα μαγικά τους λόγια, τα φυλακτήρια και τις μαγείες τους.  Διότι δεν φαίνονται να θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν με κανένα άλλον τρόπο, αλλ’ ούτε βέβαια και θεραπεύουν στην πραγματικότητα, μη γένοιτο!
Εγώ, όμως, φθάνω και σε μία άλλη υπερβολή και λέγω και αυτό, ότι, κι αν ακόμη θεραπεύουν πραγματικά, καλύτερα είναι να πεθάνω παρά να τρέξω στους εχθρούς του Θεού και έτσι να θεραπευθώ.

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014

Ὁ πειρασμός τῆς βλασφημίας

Ο πειρασμός της βλασφημίας

 Ο πειρασμός της βλασφημίας

Από το Γεροντικό
Κάποιος μοναχός δεχόταν ενοχλήσεις από τον δαίμονα της βλασφημίας. σηκώθηκε, λοιπόν, και πήγε στον αββά Ποιμένα, θέλοντας να του εξομολογηθεί το λογισμό του, μα γύρισε πάλι στο κελλί του δίχως να ’πει τίποτε στον Γέροντα. Νιώθοντας πάλι, πιο δυνατό μάλιστα, τον πόλεμο του ίδιου λογισμού, ξαναπήγε στον Γέροντα. Ντράπηκε όμως πάλι, κι έφυγε άπρακτος, δίχως να πει στο Γέροντα τίποτε. Κι αυτό έγινε πολλές φορές: πήγαινε να εξομολογηθεί το λογισμό του στον Γέροντα και από την ντροπή του, γυρνούσε δίχως να του πει τίποτε. Ο Γέροντας πληροφορήθηκε και εσωτερικά πως ο αδελφός υπέφερε απ’ τον πόλεμο των λογισμών, μα πως ντρεπόταν και δεν έλεγε τίποτε. Μια μέρα, λοιπόν, που ξανάρθε κατά τη συνήθειά του και δεν έλεγε τίποτε, τον ρωτάει ο Γέροντας:

Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

Νικηφόρος ὁ Μονάζων: Λόγος γιά τή νήψη καί τή φύλαξη τῆς καρδιᾶς

 
Όσοι επιθυμείτε σφοδρά ν’ αξιωθείτε τη μεγαλόπρεπη θεϊκή φωτοφάνεια του Σωτήρα μας Ιησού Χριστού· όσοι θέλετε να δεχθείτε με αίσθηση μέσα στην καρδιά σας το υπερουράνιο πυρ· όσοι σπεύδετε να επιτύχετε τη συμφιλίωση σας με το Θεό, να τη ζήσετε και να την αισθανθείτε· όσοι απορρίψατε όλα τα πράγματα του κόσμου, για να βρείτε και να αποκτήσετε το θησαυρό που είναι κρυμμένος στον αγρό των καρδιών σας·
όσοι θέλετε ν’ ανάψουν ολόλαμπρες οι λαμπάδες των ψυχών σας από αυτόν τον κόσμο κι έτσι απαρνηθήκατε όλα τα παρόντα· όσοι θέλετε να γνωρίσετε και ν’ αποκτήσετε με πείρα τη βασιλεία των ουρανών που είναι μέσα σας, ελάτε να σας εκθέσω την επιστήμη, ή μάλλον τη μέθοδο, της αιώνιας, ή καλύτερα της ουράνιας ζωής.
Η επιστήμη αυτή εισάγει χωρίς κόπο και ιδρώτα τον εργάτη της στο λιμάνι της απάθειας, και δε διατρέχει κανένα κίνδυνο ταραχής ή πλάνης από τους δαίμονες.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Καιρός πολέμου καί καιρός εἰρήνης (Ἐκκλησιαστής).

 
Του αγίου Γρηγορίου Νύσσης
«Γιατί, λέγει, ότι· Υπάρχει κατάλληλος χρόνος για τον πόλεμο και υπάρχει η ευκαιρία για την ειρήνη. Λάβε υπόψη σου τον πόλεμο των αντίθετων παθών, δηλαδή τον νόμο της σάρκας[1], που αντιμάχεται τον νόμο του νου σου και σε αιχμαλωτίζει με τον νόμο της αμαρτίας. Πρόσεξε την ποικιλόμορφη προπαρασκευή της μάχης, πως έχει καταστρώσει ο εχθρός με αμέτρητους τρόπους τα στρατηγικά του σχέδια εναντίον της πόλης σου. Στέλνει κατασκόπους, προσεταιρίζεται προδότες, παραμονεύει στους δρόμους, συγκροτεί λόχους, στήνει ενέδρες, προσκαλεί συμμάχους, κατασκευάζει μηχανές, χρησιμοποιεί σφενδονητές και τοξότες και αυτούς, που πολεμούν από κοντά και με τη δύναμη του ιππικού. Με όλα τα παρόμοια εξοπλίζεται εναντίον σου.
Και βέβαια δεν αγνοείς το νόημα αυτών που αναφέραμε. Ποιος είναι ο προδότης, ποιος ο κατάσκοπος, ποιοι είναι αυτοί, που στήνονται στις ενέδρες, ποιοι είναι οι σφενδονητές και οι ακοντιστές και οι τοξότες και ποιοι είναι αυτοί που πολεμούν από κοντά και ο λόχος των ιππέων και ποιες είναι οι μηχανές, με τις οποίες γκρεμίζεται το κάστρο της ψυχής

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Εἴμαστε οἱ μοναδικοὶ ἀρχιτέκτονες τοῦ μέλλοντός μας

 

   Ἀπό τίς διδαχές τοῦ Γέροντος Θαδδαίου τῆς Βιτόβνιτσα.
Πάντοτε ὁ λόγος τῶν ἁγίων γερόντων τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀκουμπάει βαθιά μέσα στήν ψυχή μας καί μᾶς καλεῖ σέ ἐγρήγορση καί πνευματικό ἀγῶνα. Μᾶς βοηθάει ἐπίσης νά δοῦμε καί νά συναισθανθοῦμε τήν κατάστασή μας καί ταυτόχρονα νά ποθήσουμε τήν θεραπεία μας.
«Ἡ ζωή μας ἐξαρτᾶται ἀπό τό εἶδος τῶν λογισμῶν πού καλλιεργοῦμε. Ἄν οἱ λογισμοί μας εἶναι εἰρηνικοί καί ἤρεμοι, ἄν ἔχουν πραότητα καί καλοσύνη, τότε ἔτσι εἶναι καί ἡ ζωή μας. Ἄν ἡ προσοχή μας εἶναι στραμμένη στίς συνθῆκες τοῦ βίου μας, τότε μᾶς καταπίνει μιά δίνη λογισμῶν, καί δεν μποροῦμε νά ἔχουμε οὔτε εἰρήνη οὔτε γαλήνη». «Καθετί, καλό ἤ κακό, προέρχεται ἀπό τούς λογισμούς μας. Οἱ λογισμοί μας γίνονται πραγματικότητα … Μέ τούς λογισμούς μας ἐπηρεάζουμε τά μέγιστα τούς ἄλλους. Μπορεῖ νά εἴμαστε πολύ καλοί ἤ πολύ κακοί, ἀνάλογα μέ τό εἶδος τῶν λογισμῶν καί τῶν ἐπιθυμιῶν πού καλλιεργοῦμε».

Σεισµoγόνoς Προσευχὴ

 

Ὁ π. Ἀλύπιος, τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ξενοφῶντος, διακρινόταν πολὺ γιὰ τὸν ζῆλο του. Ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε νὰ βρίσκη ἕνα ἥσυχο µέρος καὶ νὰ προσεύχεται συνεχῶς µἐ τὴν εὐχή, δηλαδὴ τὸ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν µε”. Κάθε φορὰ ποὺ ἔλεγε τὴν εὐχή, σκιρτοῦσε ἡ ψυχή του ἀπὸ ἀνέκφραστη χαρά. Κάποτε ὅµως τὰ πράγµατα πῆραν ἄσχηµη τροπή. Χωρὶς νὰ µπορῆ καὶ ὁ ἴδιος νὰ τὸ ἐξηγήση, ἀδυνατοῦσε νὰ συνεχίση τὴν εὐχή. Ἂν δοκίµαζε µιὰ φορὰ νὰ τὴν πῆ, ἀµέσως ἄρχιζε νὰ κλονίζεται τὸ σῶµα του.
Σειόταν λοιπὸν ὁ τόπος, ὅταν ὁ π. Ἀλύπιος ἔλεγε τὴν εὐχή! Καὶ ποῦ δὲν κατέφυγε, τί Γέροντες, τί πνευµατικοὶ τὸν εἶδαν, τί προσευχὲς καὶ ἐξορκισµοὺς τοῦ ἐδιάβασαν … Τὸ ἀποτέλεσµα µηδέν. Ἡ ὑπόθεσις ἔπαιρνε τραγικὲς διαστάσεις.
Ἐπειδὴ ὁ π. Ἀλύπιος εἶχε, χρόνια τώρα, γίνει ἕνα µἐ τὴν εὐχή, δὲν µποροῦσε νὰ τὴν σταµατήση. Ἔτσι ἀσυναίσθητα, στὸ κελλί του, στὴν ἐκκλησία, στὸ φαγητό, στὴν ἐργασία, πρόφερε ἐνδόµυχα τὰ ἱερὰ λόγια.

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2014

Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος κατά τόν Ὅσιο Γέροντα Πορφύριο

 
  Ὁ πνευματικός ἄνθρωπος δέν εἶναι ὁ «κουλτουριάρης», αὐτός πού συχνάζει σέ διαλέξεις, κοντσέρτα ἤ θέατρα. Ἀληθινά πνευματικός εἶναι ὁ ἁγιοπνευματικός ἄνθρωπος. Εἶναι αὐτός, πού ἔχει ἐνεργό τό Ἅγιο Πνεῦμα· κινεῖται καί ἐμπνέεται ἀπό Αὐτό.
Ὁ θεραπευμένος (πνευματικά ὑγιής) ἄνθρωπος ἔχει τό φωτισμό ἀπό τήν Θεία Χάρη καί- ἄν θέλει ὁ Θεός- τή  θέωση,  ἐπίσης  ἀπό τήν Θεία Χάρη[1]. Ὁ ὑγιής πνευματικά ἄνθρωπος εἶναι αὐτός, πού βρίσκεται στό στάδιο τοῦ φωτισμοῦ, δηλαδή ἔχει ἀδιάλειπτη προσευχή, ἡ ὁποία στήν πληρέστερη μορφή της εἶναι αὐτενεργοῦσα[2]. Ὁ ἄνθρωπος δηλαδή δέν προσεύχεται κάνοντας δική του προσπάθεια, ἀλλά «ἀκούει» ἐντός του[3] τήν προσευχή, πού κάνει τό Ἅγιο Πνεῦμα «κράζον Ἀββᾶ ὁ Πατήρ»[4]. «Στήν Ἐκκλησία», τόνιζε ὁ ὅσιος Πορφύριος, «γίνεται ἡ Θεία συνουσία, γινόμαστε ἔνθεοι»[5]. Ἡ ἀγάπη Του θέλει νά μᾶς κάνει «θεούς κατά Χάριν καί δωρεάν»[6]. Αὐτό τό κάνει διά τοῦ θεραπευτηρίου, πού λέγεται Ἐκκλησία σ’ ὅσους ἀφήνονται στήν θεραπευτική Του φροντίδα.Ἡ θέωση εἶναι ὁ σκοπός τῆς ὕπαρξής μας.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Ὁ φωτισμός τοῦ νοῦ τοῦ ἀνθρώπου στήν Ἐκκλησία

                               
  Ι. Περί τῆς θεραπείας τοῦ νοῦ
ὡς τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας
Πατερική Θεολογία, π. Ἰωάννη Ρωμανίδη
Ὁμιλία  Ἀρχιμ.  Σάββα  Ἁγιορείτου*
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία πού μπορεῖτε νά ἀκούσετε ἐδῶ.
Εἰσαγωγικά
 Μέ τήν ἔναρξη τῶν κυριακάτικων συνάξεων γιά φέτος θεωρήσαμε ἀναγκαῖο, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, νά ἐξετάσουμε κάποια θέματα, πού ἀφοροῦν τόν ἄνθρωπο καί τήν Ἐκκλησία.
Θά ἀναφερθοῦμε δηλαδή σέ βασικά ζητήματα, σχετικά μέ τό τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου, τί εἶναι ὁ νοῦς καί ποιός εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας. Γιατί χρειάζεται καί τί ἐξυπηρετεῖ ἡ Ἐκκλησία; Γιατί δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε χωρίς αὐτήν; Ὅλα αὐτά εἶναι θεμελιώδη κεφάλαια κατήχησης, πού πρέπει ὅλοι οἱ Χριστιανοί νά γνωρίζουμε γιά νά μαθαίνουμε πῶς νά ζοῦμε χριστιανικά.
Τά κείμενα γιά τήν ἀνάπτυξη τῶν θεμάτων μας θά ἀντλοῦμε ἀπό ἕνα σύγχρονο, κορυφαῖο θεολόγο τῆς Ἐκκλησίας μας -ἔχει κοιμηθεῖ πρόσφατα- τόν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ὁ ὁποῖος ἔκανε μία μεγάλη τομή, ὄχι τόσο στά θεολογικά γράμματα οὔτε στή Θεολογία, γιατί τήν τομή εκεί τήν ἔχουν κάνει οἱ Ἅγιοι Πατέρες. Ἁπλῶς ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἐπανέφερε τήν Πατερική Θεολογία στό προσκήνιο τῆς σύγχρονης Ἑλλάδας, ἡ ὁποία (Ἑλλάδα) εἶχε πάρει ἕνα δρόμο δυτικότροπο, προτεσταντίζοντα, θά λέγαμε, πού δυστυχῶς ὑπάρχει μέχρι σήμερα.

Ἦταν λουσμένος στὸ φῶς

  Ἦταν, ἀργὰ τὴ νύχτα, μπῆκα στὸ κελλί του, παραξενεύθηκα. Περίμενα νὰ τὸν δῶ κατάκοπο κι ἀντὶ γι᾿ αὐτό, τὸν ἔβλεπα ξεκούραστο καὶ εὐδιάθετο. Τὸ πρόσωπό του ἔμοιαζε μὲ ροδαλὸ πρόσωπο βρέφους, ποὺ μόλις εἶχε ξυπνήσει μετὰ ἀπὸ πολύωρο ὕπνο. Ποτέ, μέχρι τότε, δὲν τὸν εἶχα δεῖ ἔτσι. Ἐκεῖνο ὅμως, ποὺ μὲ ἐξέπληξε περισσότερο, ἦταν ἕνα παράδοξο φῶς, ποὺ τὸν περιέβαλλε ὁλόκληρο καὶ ἰδιαίτερα στὸ κεφάλι. Τὸ κελλὶ μόλις ποὺ φωτιζόταν ἀμυδρὰ μ᾿ἕνα κερὶ καὶ κεῖ μέσα ὅλα τ᾿ἀγκάλιαζαν σκιὲς ποὺ χόρευαν, καθὼς ἡ φλόγα τοῦ κεριοῦ τρεμόπαιζε.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2014

Κυριακή ΙΑ’ Λουκᾶ: Ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)
- Γιατί ο Ιησούς Χριστός στην παραβολή ονομάζει άνθρωπο το Θεό;
- Τί σημαίνει το δείπνο και γιατί χαρακτηρίζεται Μέγα;
- Γιατί στην παραβολή λέγει ότι «εκάλεσε πολλούς» και όχι όλους, αφού ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι;
- Ποιός είναι ο «δούλος» που πηγαίνει προ του δείπνου να καλέσει και πάλι τους προσκεκλημένους;
- Ποιά είναι αυτά που ετοιμάστηκαν για τους καλεσμένους και με ποιόν τρόπο γίνεται η κλήση;
- Ποιούς εκάλεσε πρώτα ο Κύριος στο δείπνο;

Ποιά ἡ ὠφέλεια ἀπό τήν ἐγκράτεια καί ποιά ἡ βλάβη ἀπό τήν καλοπέραση_Εὐεργετινός_mp3

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2014

Τί εἶναι τό αὐτεξούσιο πού ὑπάρχει μέσα μας, καί τί ἔχει ἀπομείνει στόν ἄνθρωπο ἀπό τό αὐτεξούσιο


Η νηστεία, η αγρυπνία και τα παρόμοια είναι πάνω από τη φύση. Ακούσια τρώγω και πίνω, εφόσον πεινώ και διψώ. Ακούσια κενώνω τα περιττώματα της τροφής και της πόσης μου, διότι διογκώνομαι, και η φύση μου τα αποβάλλει. Ακούσια κοιμάμαι, διότι εκ φύσεως νυστάζω, και περπατώ και κάθομαι και ξαπλώνω, διότι κοπιάζω εκ φύσεως. Ακούσια είμαι ξύπνιος, και αυτό είναι φυσικό. Ακούσια ντύνομαι και γυμνώνομαι, είτε κάνει κρύο ή ζέστη, και κανείς δεν μπορεί καθόλου να υποφέρει με κανέναν τρόπο έστω και ελάχιστο σ’ αυτές τις καταστάσεις, παρά μόνο με βία και σε ανάγκη πολλή, ακούσια μεν τις περισσότερες φορές, εκούσια δε σπανίως και για ελάχιστο χρόνο. Οι άγιοι άλλοτε μεν εκούσια βιάζοντας τη φύση, άλλοτε δε με θεία δύναμη διήνυσαν τον αγώνα της νηστείας και της αγρυπνίας και του ψύχους και του καύσωνα, και του μεγάλου κόπου.Εάν λοιπόν είναι ακούσια αυτά, επειδή είναι φυσικά, σε ποιό τμήμα του ανθρώπινου εκουσίου υπάρχει το αυτεξούσιο; Σε κανένα λοιπόν άλλο μέρος του ανθρώπου παρά μόνο σ’ αυτό, στο να έχει συνεχώς προσηλωμένη τη διάνοια μόνο στον Θεό, τον Κύριο της σωτηρίας και Κύριο του ελέους.

Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014

Ὄχι ράθυμοι καὶ ἐρασιτέχνες χριστιανοί

 
Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιὰ κάποια ἀποσπασματικὴ καλή μας προσπάθεια, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν καὶ γι’ αὐτὸ τὸ πέρασμα χρειαζόταν νὰ δώσουμε ὅλες μας τὶς δυνάμεις. Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησε: ” Δὲ μοῦ λές, γιὰ νὰ σπουδάσει κανεὶς δικηγόρος, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα. Μὲ ξαναρώτησε: “Γιὰ νὰ σπουδάσει χημικός, μηχανικός, γιατρός, πόσα χρόνια χρειάζονται;”. Τοῦ ἀπάντησα ἀναλόγως, ἀπορώντας γιὰ τὴ φύση τῶν ἐρωτήσεών του. Κι ὁ Γέροντας κατέληξε:

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

«Ὅταν ὁ ἄνθρωπος αἰχμαλωτισθῆ στήν προσευχή, ἔρχεται ἡ ἀνεξικακία, ἡ πραότητα, ἡ ἐγκράτεια, ἡ ταπείνωσις, ἔρχεται ἡ ἄκρα ταπεινοφροσύνη στόν ἄνθρωπο…»

 
 Διδαχές τῆς ἀείμνηστης Γερόντισσας Μακρίνας
 Χριστούγεννα 1987
 Τί ὄμορφο τό κελλάκι! Ἔχει πάρα πολλή χάρι. Εἶναι μία παλαίστρα πού παλεύει κανείς καί δίνεται στόν Θεό καί βλέπει μέσα του μία ἐλάφρυνσι. Γι᾿ αὐτό οἱ Πατέρες κλείνονταν μέσα στίς κουφάλες, μέσα στά κελλάκια τους καί δέν βγαίνανε.
Παλαιότερα εἶχαν πάει στόν παππού Ἰωσήφ δυό κοσμικοί. Ἦταν καλοκαίρι. Τό κελλί ἦταν κλειστό καί κάθησαν ἀπ᾿ ἔξω. Ὁ Γέροντας βρισκόταν σέ προσευχή. Εἶχε τά χεράκια του ὑψωμένα ὧρες ὁλόκληρες καί ἀκουγόταν μέσα κλαυθμός, ἔβγαινε ἄρρητος εὐωδία, τόση πού δέν μποροῦσαν οἱ ἐπισκέπται νά τήν ἀντέξουν. Ὅταν τελείωσε τήν προσευχή του καί ἄνοιξε, ἦταν ἱδρωμένος ἀπό τόν ἀγῶνα πού ἔκανε γιά τόν Χριστό καί τό πρόσωπό του λουσμένο στά δάκρυα.
Βλέποντάς τους λέει: Πόσες ὧρες εἶστε ἐδῶ;

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2014

Περὶ Θεοπνευστίας_Πατερικὴ Θεολογία_13ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 
Π. Σάββας 2014-11-02_Περὶ Θεοπνευστίας_Πατερικὴ Θεολογία_13ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 02-11-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=34751 

«Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ βάδιζε τότε μέσα στούς δρόμους, τήν πιάναμε τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ…»

   
 ΔιδαχέςτῆςἀείμνηστηςΓερόντισσαςΜακρίνας
31 Δεκεμβρίου 1986
 Καθῆστε. Αὐτά τά πράγματα πού θά ποῦμε δέν θά τά ξανακούσετε.
Τότε πού ἔμενα γιά λίγα χρόνια στήν Ἀθήνα, μοῦ εἶχε πῆ ὁ π. Ἐφραίμ πώς ὑπάρχει στό Παγκράτι μιά μοναχή Ξένη πού εἶχε Γέροντα τόν π. Σάββα τόν πνευματικό, ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, γιά τόν ὁποῖο μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας. Πῆγα καί τή γνώρισα. Δέν θά ξεχάσω τήν τάξι της καί τή νοικοκυροσύνη της, μοῦ ἔχει μείνει στή διάνοιά μου. Εἶχε ἕνα δωμάτιο ὅλο κι ὅλο· ἐκεῖ ἦταν τό κρεββάτι της, τό προσευχητάριό της καί ὁ μπουφές της. Τά εἶχε ὅλα ἕνα κι ἕνα. Σέ μιά γωνιά τοῦ δωματίου εἶχε τό μαγειρεῖο της, μιά γκαζιερούλα, καί στήν ἄλλη γωνιά τά σκεύη πού χρησιμοποιοῦσε. Εἶχε σαρανταπέντε χρόνια στό κρεββάτι καί ἀπό τίς πολλές ἀσθένειες πού εἶχε τή λέγανε «Ἰώβ». Ὅπως εἶχε τό κάθε πρᾶγμα στή θέσι του, ἔτσι εἶχε ἀκρίβεια καί στήν προσευχή της. Οἱ πατέρες πήγαιναν καί ἔπαιρναν τήν εὐλογία της, πολύ τήν ἀγαποῦσαν, τήν εἶχαν ὑπόδειγμα. Τῆς ἔστελνε ὁ π. Σάββας ἐπιστολές καί τήν βοηθοῦσε.

Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου 2014

Ὁ Ὅσιος Πορφύριος καί ὁ ὅσιος Γέρων Παΐσιος γιά τόν Πάπα καί τόν διάλογο μαζί του.

Ο ΠΑΠΑΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΤΑΞΕΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ.

Μέ ἀφορμή τήν  ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στήν Κωνσταντινούπολη, ἄς δοῦμε τί φρονοῦσαν οἱ δύο μεγάλοι σύγχρονοι Γέροντες Ὅσιος Πορφύριος καί π. Παΐσιος γιά τόν Πάπα, τόν Παπισμό, τούς διαλόγους μαζί του καί τήν σχέση του μέ τήν Ὀρθοδοξία.

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

«Ἡ Εὐχή – Προφορική καί Νοερά»

   Ὁ Γέροντας δέν μᾶς ἔκανε πολλές διδασκαλίες ἤ διαλέξεις περί Νοερᾶς προσευχῆς. Ὄχι ὅτι δέν μποροῦσε, ἀφοῦ ἦταν πραγματικός ἐπιστήμων τῆς Νοερᾶς προσευχῆς, διάδοχος καί συνεχιστής τῆς Νηπτικῆς παραδόσεως, ἀλλά ἐπειδή ἦταν ἐπιφυλακτικός, γιά νά μήν φουσκώσῃ τά μυαλά μας μέ φαντασίες καταστάσεων πού δέν εἴχαμε φθάσει. Ὀλιγόλογες λακωνικές συμβουλές μᾶς ἔδινε κατά τήν διάρκεια τῶν νυκτερινῶν μας ἐξαγορεύσεων, ὑπό τήν μορφή ὑποδείξεων περισσσότερον, μά ἦσαν πάντα μεστές ὠφελείας.
 Ἡ στάσις του ἦταν «προχώρα καί ἐγώ σέ παρακολουθῶ». Καί ὁ λόγος ἐγίνετο πρᾶξις. Μέ τήν εὐχή τοῦ Γέροντα κοπιάζαμε στήν προσευχή.

«Πρέπει νά θυμόμαστε ἀδιάκοπα τόν θάνατο καί τή μέλλουσα κρίση· γιατί ὅσοι δέν τά περιμένουν καί δέν τά συλλογίζονται αὐτά συνεχῶς, εὐκολά κυριεύονται ἀπό τά πάθη»

   Εἰς τὴν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου, καὶ περὶ συντελείας, καὶ εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Ἀντιχρίστου.
«Τοῦ ἁγίου Ἐφραίμ»
 «ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
Ἀδελφέ, κάθε μέρα νά περιμένεις τόν θάνατό σου καί νά ἑτοιμάζεσαι γιά ἐκείνη τήν πορεία. Γιατί τό φοβερό πρόσταγμα θά ἔρθει τήν ὥρα πού δέν τό περιμένεις, καί ἀλοίμονο σέ ὅποιον βρεθεῖ ἀπροετοίμαστος. Ἄν μάλιστα εἶσαι νέος, πολλές φορές ὁ ἐχθρός σοῦ ψιθυρίζει:
«Νέος εἶσαι ἀκόμη· ἀπόλαυσε τίς ἡδονές σου, καί στά γεράματα μετανοεῖς. Γνωρίζεις βέβαια πολλούς πού καί ἐδῶ ἀπόλαυσαν τίς ἡδονές καί ἔπειτα μετανόησαν καί κέρδισαν τά οὐράνια ἀγαθά. Τί θέλεις λοιπόν ἀπό αὐτή τήν ἡλικία νά ταλαιπωρεῖς τό σῶμα σου; Δέν σκέφτεσαι μήπως ἀρρωστήσεις;»
Ἐσύ ὅμως νά ἀντισταθεῖς στόν ἐχθρό καί νά πεῖς: «Διώκτη καί ἐχθρέ τῶν ψυχῶν! Πάψε νά μοῦ ψιθυρίζεις τέτοια πράγματα. Ἄν ὁ θάνατος μέ βρεῖ στά νιάτα μου καί δέν προλάβω νά γεράσω, τί θά ἀπολογηθῶ μπροστά στό δικαστικό βῆμα τοῦ Χριστοῦ; Γιατί βλέπω πολλούς νέους νά πεθαίνουν καί γέρους νά ζοῦν πολλά χρόνια, καί εἶναι ἄγνωστη στούς ἀνθρώπους ἡ ὤρα τοῦ θανάτου.

Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014

Ἡ ὀδύνη, ἀρνητική ὅψη τῆς ἡδονῆς.Ἀρχιμ. Εὐσέβιου Βίττη

 
Η οδύνη, όπως και η ηδονή, είναι επείσακτη στην ανθρώπινη φύση. Αν ήταν η ηδονή, η οδύνη, ο φόβος, η λύπη, η επιθυμία κ.λπ. στοιχεία απαραίτητα για την ύπαρξη, θα της είχαν δοθεί από την πρώτη της καταβολή, όπως μας βεβαιώνουν οι Πατέρες. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι μεταπτωτικά. Η οδύνη, που θα εξετάσουμε τώρα, αποτελεί την πιο μεγάλη αρνητική συνέπεια της ηδονής. Είναι ο αντίποδάς της. Κάθε οδύνη και πόνος έχουν ως αιτία τους κάποια ηδονή που προηγήθηκε πρακτικά. Και αποτελούν -εκπλήρωση χρέους που ξεπληρώνεται αιτιωδώς από τον άνθρωπο.Ο φυσικός πόνος ακολουθεί την παραφυσική ηδονή. Μια προχώρηση σε βάθος οδηγεί στη διαπίστωση ότι κατά βάσιν ο άνθρωπος γεννιέται με προηγούμενό του το νόμο της αναίτιας ηδονής (ο της ηδονής νόμος αναιτίως προκαθηγήσατο της γενέσεως).

1)Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου; (Μικρός Εὐεργετινός)(mp3), 2)Ἡ μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (mp3)

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Οἱ Ἅγιοι στόν μέλλοντα αἰώνα, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά μιλοῦν μυστικά μεταξύ τους μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο.

 

Αγίου Γρηγορίου του Σιναϊτου ~~~
Επίλεκτα από τα 137 ωφέλιμα κεφάλαια  
 
41. Αν η ανθρώπινη φύση δε διατηρηθεί αμόλυντη ή αν δεν καθαρθεί από το Πνεύμα και δε γίνει όπως ήταν εξαρχής, είναι αδύνατο να γίνει ένα σώμα και ένα πνεύμα με τον Χριστό και τώρα και κατά τη μέλλουσα συνάρθρωση των σωζομένων σ’ Αυτόν. Γιατί η δύναμη του Πνεύματος που προκαλεί αυτή τη συνοχή και την ένωση, δε συνηθίζει να συμπληρώνει το νέο χιτώνα της χάρης συρράπτοντας ένα κουρέλι παλιωμένο στα πάθη.

42. Εκείνος που δέχτηκε δωρεάν από το Πνεύμα την ανακαίνιση και τη φύλαξε, θα λάβει τότε ισότιμα μέρος στη μορφοποίηση των σωζομένων σε σώμα Χριστού, απολαμβάνοντας με τρόπο ανέκφραστο τη θέωση.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Γιά ὅλα νά λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!»

 
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Τα βάσανα σας είναι πολλά.
Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε.

Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας.
Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το εργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία.Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

«Ἡ Σιωπή»

 
 “ Ἀδιαλείπτως καί προσεχῶς δεῖ τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι”
 Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου
 “Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΩΣΗΦ
 Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ”

 Πολύ βασική ἀρετή, γιά νά προκόψῃ κανείς στήν Νοερά προσευχή, εἶναι ἡ σιωπή. Ὄχι μόνο στό στόμα τοῦ σώματος, ἀλλά κυρίως στό στόμα τῆς ψυχῆς, στόν νοῦ δηλαδή, γιατί ὁ σκορπισμός τοῦ νοῦ εἶναι σοβαρώτατο ἐμπόδιο γιά τήν νοερά ἐργασία.
Ὁ Γέροντας μᾶς θύμιζε διαρκῶς τόν λόγο: ὅτι ἡ φύλαξις τοῦ στόματος, ἐάν κανείς σιωπᾶ μέ ἐπίγνωσι, ξυπνᾶ τήν συνείδησι πρός τόν Θεό. Καί μᾶς ἔλεγε πώς ὅσο ἐμεῖς σιωποῦμε καί ἀγωνιζόμαστε στόν ἀπαρρησίαστο τρόπο συμπεριφορᾶς, τόσο θά μᾶς ἐπισκέπτονται τά δάκρυα.
Καί πράγματι, δέν ξέραμε τί θά πῇ ἀργολογία μέσα στήν ἀδελφότητα μας. Συνεχῶς λέγαμε τήν εὐχή. Μιλοῦσε ὁ Γέροντας καί ὁ Γερο-Ἀρσένιος, μά ἐμεῖς οἱ νεώτεροι μεταξύ μας δέν μιλούσαμε. Μπροστά στόν Γέροντα ἤμασταν πάντα σιωπηλοί καί συνεσταλμένοι. Ἰδίως ἐγώ οὔτε τολμοῦσα νά μιλήσω μέ ἀδελφό μπροστά στόν Γέροντα.

Γνωμικά μεγάλων γερόντων τῆς ἐρήμου

   
Περὶ θλίψεων
«Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι μέσα στὶς θλίψεις καὶ τὰ παθήματα, στὴν ὑπομονὴ καὶ στὴ πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Γιατί καὶ τὸ σιτάρι, ποὺ σπέρνεται στὴ γῆ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νὰ δοθεῖ στὴ σήψη καὶ στὴν ἀτιμία, φαινομενικά, καὶ ἔτσι νὰ ἀπολαύσομε τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸν πολλαπλάσιο καρπό του. Ἂν ὅμως δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὴ σήψη ἐκείνη καὶ τὴ φαινομενικὴ ἀτιμία, δὲν θὰ ἔβγαζε καρπό. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Πρέπει νὰ περάσουμε πολλὲς θλίψεις γιὰ νὰ μποῦμε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Καὶ ὁ Κύριος λέει: «Μὲ τὴν ὑπομονή σας, θὰ σώσετε τὶς ψυχές σας», καί: «στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψεις».
ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ
 
Περὶ Αὐτεξουσίου

«Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπωλείας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος τῆς σωτηρίας, ὁ ὁποῖος μας χάρισε τὴ ζωὴ καὶ τὴν μακαριότητα, τὴ γνώση καὶ τὴ δύναμη, τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει μὲ τὴν βία τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια, παρὰ μόνο βάζει στὸ νοῦ ἐνθύμηση τοῦ κακοῦ. Ἐμεῖς ὅμως, θεληματικά, καὶ μὲ τὴ γνώμη μας προτιμοῦμε νὰ κάνουμε τὸ κακὸ καὶ δὲν μᾶς βιάζει ὁ ὑπεράγαθος Θεός, γιὰ νὰ μὴν παρακούσουμε παρὰ τὴ βία καὶ ἔχουμε βαρύτερη τιμωρία. Οὔτε καὶ τὸ αὐτεξούσιό μας ἀφαιρεῖ, τὸ ὁποῖο καλῶς μας ἐχάρισε. Ὥστε στὸ χέρι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σωτηρία ἢ ἡ ἀπώλειά του».
ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

«Δυό παγίδες τοῦ διαβόλου»

    «Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων
 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»
 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»
   Πολλές εἶναι οἱ παγίδες που στήνει ὁ διάβολος, για να πιάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ὁδηγήσει στόν ὄλεθρο. Δυό ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ πολυπραγμοσύνη. Καί ἡ ἀργία, δηλαδή τό νά κάθεται κανείς καί νά σαπίζει σέ μιά ἀξιοκατάκριτη ἀπραξία, καί ἡ πολυπραγμοσύνη, δηλαδή τό νά μπλέκεται κανείς μέ χίλιες ὑποθέσεις καί δουλιές, εἶναι ἐμπόδια γιά τή σωτηρία.
   Πολλοί χριστιανοί, προπαντός οἱ νέοι, περνᾶνε τή μέρα τους χωρίς ἐργασία.
 Περπατᾶνε στίς πλατεῖες, μιλᾶνε γιά τά διάφορα νέα, κοροϊδεύουν τούς διαβάτες, καί ὅταν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, τό κάνουν γιατί δέν ἔχουν νά κάνουν τιποτ᾿ ἄλλο. Ἔτσι σπαταλᾶνε τό χρόνο τους χωρίς κανένα κέρδος.
   Τό Ἅγιο Πνεῦμα στή Σοφία Σειράχ λέει, ὅτι «πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία»1.

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014

«Γιά τό ὅτι πρέπει νά φροντίζουμε νά κόβουμε γρήγορα τά πάθη πρίν ἐξοικειωθεῖ μαζί τους ἡ ψυχή»

 
 ΙΑ΄ Διδασκαλία
 ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ ΝΑ
ΚΟΒΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΠΡΙΝ ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ
ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ Η ΨΥΧΗ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

Μελετῆστε, ἀδελφοί μου, πῶς ἀκριβῶς εἶναι τά πράγματα καί προσέξτε μήν ἀμελήσετε τόν ἑαυτό σας, γιατί καί μικρή ἀκόμα ἀμέλεια μᾶς ὁδηγεῖ σέ μεγάλους κινδύνους. Ἐπισκέφθηκα κάποτε ἕναν ἀδελφό καί τόν βρῆκα νά ἔχει μόλις συνέλθει ἀπό ἀρρώστια καί στή κουβέντα πάνω, ἔμαθα ὅτι ἦταν μόνος του μέ πυρετό ἑπτά ἡμέρες καί ἐνῶ εἶχαν περάσει ἄλλες σαράντα ἡμέρες δέν εἶχε καταφέρει ἀκόμα νά συνέλθει. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, πόση ταλαιπωρία ἔχει κανείς ὅταν προσβληθεῖ, ἔστω καί ἀπό τήν παραμικρή ἀδιαθεσία. Πάντοτε σχεδόν συμβαίνει νά μή δίνει κανείς σημασία σέ μικροαδιαθεσίες καί δέν καταλαβαίνει ὅτι ἄν ταλαιπωρηθεῖ λίγο τό σῶμα του – καί μάλιστα ἄν εἶναι λίγο πιό εὐαίσθητος στήν ὑγεία του – χρειάζεται πολύ περισσότερος κόπος καί χρόνος γιά νά ὀρθοποδήσει. Ἑπτά ἡμέρες πέρασαν, καί δέν κατάφερε νά συνέλθει.Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Μιά μικρή ἁμαρτία κάνει κανείς καί χρειάζεται πολύ καιρό χύνοντας τό αἷμα του, μέχρι νά μπορέσει νά διορθωθεῖ.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Μέ πόνο καί δάκρυα θά λάβεις τή χάρη – Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

 

   Να, έμαθες ότι είσαι πηλός, πτωχός και γυμνός. Τώρα ζήτησε απ’ αυτόν που μπορεί να αναπλάσει τη φύση να σε πλουτίσει. Και, αν σου δώσει πολύ ή λίγο, αναγνώρισε τον ευεργέτη σου. Και μη σφετερισθείς τα ξένα ως δικά σου. Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη. Και πάλι με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας, με φόβο Θεού θα την κρατήσεις. Με θέρμη και ζήλο ελκύεται· με ψυχρότητα και αμέλεια χάνεται.
Δεν σου ζητεί περισσότερο ο Χριστός για να σου δώσει τα άγιά Του χαρίσματα· μόνο να αναγνωρίζεις ότι, ό,τι καλό και αν έχεις, είναι δικό Του. Και να συμπαθείς αυτόν που δεν έχει. Να μην τον κρίνεις ότι δεν έχει· ότι είναι αμαρτωλός, φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, πόρνος και ψεύτης. Εάν αποκτήσεις αυτή την επίγνωση, δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις κανένα, έστω και αν τον βλέπεις να αμαρτάνει θανάσιμα· γιατί αμέσως θα λες·
«Δεν έχει, Χριστέ μου, τη χάρη σου, γι’ αυτό αμαρτάνει.

«Ποτέ δέν πρέπει νά ἀπελπιστεῖ κανείς, ἀκόμη καί ἄν ἁμάρτησε πολύ, ἀλλά μέ τή μετάνοια νά ἐλπίσει γιά τή σωτηρία του» μέρος β΄

  
«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»
 Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον Γέροντα:
 «Πάτερ, τί ἐννοεῖ ὁ Προφήτης ὅταν λέει:
 Δέν ὑπάρχει γι᾿ αὐτόν σωτηρία ἀπό τόν Θεό του”1
 Καί ὁ Γέροντας εἶπε:
 «Ἐννοεῖ τούς λογισμούς τῆς ἀπελπισίας πού σπέρνονται ἀπό τούς δαίμονες σέ αὐτόν πού ἁμάρτησε καί τοῦ λένε· “Δέν ὑπάρχει πιά γιά σένα σωτηρία ἀπό τόν Θεό”, καί προσπαθοῦν νά τόν γκρεμίσουν στήν ἀπελπισία. Αὐτούς πρέπει κανείς νά τούς ἀντιμάχεται λέγοντας· “Καταφύγιό μου εἶναι ὁ Κύριος, καί αὐτός θά ἐλευθερώσει ἀπό τήν παγίδα τά πόδια μου”2».
  Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα
Ἄν ἀπαρνήθηκες τόν κόσμο καί ἔδωσες τόν ἑαυτό σου στόν Θεό, γιά νά ζήσεις μέ μετάνοια, μήν ἀφήσεις τόν λογισμό σου νά σέ λυπήσει γιά τά προηγούμενα ἁμαρτήματά σου, ὅτι δέν συγχωροῦνται. Οὔτε πάλι νά καταφρονήσεις τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, ἐπειδή ἔτσι οὔτε τά προηγούμενα ἁμαρτήματά σου συγχωρεῖ.

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014

«Ὁ πόλεμος που ἄναψε ὁ Χριστός»

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»
Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου
ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα”
τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»

 Συλλογίσου, ἀγαπητέ, τό νοητό πόλεμο, πού ἦρθε ν’ ἀνάψει στόν κόσμο ὁ Κύριός μας, ὅπως λέει ὁ Ἴδιος: «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» (Ματθ.10, 34). Σ’ αὐτόν τόν πόλεμο δές τό λυτρωτή μας Ἰησοῦ σάν ἕνα ἀρχιστράτηγο καί βασιλιά πολύ ἔνδοξο καί δυνατό, σοφό κι ἀξιαγάπητο, συντροφιασμένο μ’ ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους. Ἕνα βασιλιά, πού δέν θέλει νά ἐπιβαρύνει τό λαό του μέ φόρους καί χαράτσια γιά νά πλουτίσει ὁ ἴδιος, ἀλλά γίνεται αὐτός φτωχός γιά νά πλουτίσει ἐκείνους. Συλλογίσου τόν Ἰησοῦ μας σάν ἕνα βασιλιά, πού ἔχει ὅλα τά προνόμια καί τά χαρίσματα τόσο τῆς θεϊκῆς ὅσο καί τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, καί τά προσφέρει γιά τό καλό τῶν ὑπηκόων του.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...