Γιά τίς σαρκικές διαστροφές ἐντός τοῦ γάμου, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥΣ» ΠΟΥ ΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΝ

             Διήγησις τοῦ π. Σάββα Ἁγιορείτη περί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: «Μοῦ διηγήθηκε κάποια κυρία ἀπό τήν Θεσσαλονίκη, ὅτι κάποτε ὁ Ὅσιος Παΐσιος ἔδωσε δυναμικό τέλος σ’ ἕνα φορτικό καί ἄκρως ἐφάμαρτο συζυγικό της βάσανο. Εἶχαν διαφορετικό Πνευματικό ἐκείνη καί ὁ σύζυγός της. Ὁ δικός της Πνευματικός ἦταν πατερικός καί εὐσυνείδητος καί ὑπεδείκνυε τίς θεοχάρακτες γραμμές καί προϋποθέσεις τοῦ τίμιου γάμου. Ὁ Πνευματικός τοῦ συζύγου της ἦταν νεωτεριστής καί μεταπατερικός καί ἔλεγε στό σύζυγό της τό γνωστό καί βλάσφημο καί ἀμοραλιστικό λόγιο ὅτι "ὁ Θεός ἀφήνει ἐλεύθερες τίς κρεβατοκάμαρες καί δέν ἀσχολεῖται μέ τό τί κάνουν οἱ σύζυγοι κατά τήν σχέση, ἀλλά μέ τήν καρδιά…". Ὁ σύζυγος ἀπαιτοῦσε νά μεταβληθεῖ ἡ σύζυγός του σέ χοιρώδη καί λασπώδη κρεάτινη μάζα καί διαρκῶς τήν πίεζε νά ἐνδώσει, μέ εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ του, στήν παρά φύσιν θεομίσητη καί βδελυρή ἁμαρτία!!! Ἐκείνη ἀκολουθοῦσε τήν ὑπόδειξη τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ μέσω τοῦ καλοῦ της Πνευματικοῦ καί οὐδέποτε διανοήθηκε νά προβεῖ σέ ἕνα τέτοιο παθογενές ἀνοσιούργημα..

Κάποτε ἀπελπισμένη κατέφυγε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου Σουρωτῆς καί συνάντησε τόν ἐκεῖ παρεπιδημοῦντα Γέροντα τῆς ἀδελφότητος Ὅσιο καί Θεοφόρο πατέρα Παΐσιο τόν Ἁγιορείτη. Τοῦ ἐκμυστηρεύθηκε τό πρόβλημά της καί ζήτησε τήν βοήθειά του. Ὁ Ὅσιος, κατά μαρτυρία τῆς γυναίκας, ἔγινε κατά τό κοινῶς λεγόμενο «ἡφαίστειο» ἀπό ἱερά ἀγανάκτηση.

Μία εὐλογημένη οἰκογένεια

  Μαρτυρία Γέροντος π. Χαραλάμπους Διονυσιάτου:

 «Εξομολογώ ανδρόγυνο από την Θεσσαλονίκη . Έχουν τέτοιαν ακρίβειαν που τους εθαύμασα. Το σπίτι τους μοιάζει σαν μοναστήρι. Η γυναίκα όλο στο σπίτι. Βγαίνει έξω, μόνο για ψώνια και ό,τι άλλο απαραίτητο. Έχουν τρία παιδιά. Μόλις φύγουν τα παιδιά στο σχολείο και ο άνδρας για δουλειά, κάθεται μια-δυό ώρες και λέγει ευχήν. Κατόπιν σηκώνεται. Αρχίζει δουλειές του σπιτιού και εν τω μεταξύ η ευχή, σαν μηχανή, δουλεύει ασταμάτητα ,πότε με το στόμα , πότε με τον νουν.

Ο άνδρας, μόλις γυρίσει από την δουλειάν ,αμέσως θ’ αλλάξη και θα πάη για προσευχή και μελέτη.

Οἰκογένεια καί Ἀγωγή τῶν παιδιῶν κατά τόν Ἅγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη

Δεῖτε ἐδῶ τήν ὁμιλία:Οἰκογένεια καί Ἀγωγή τῶν παιδιῶν  κατά τόν  Ἅγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη

 Νά εὐχαριστήσω τόν Πανάγιο Θεό, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους πού μέ ἀξιώνουν ἄλλη μία φορά νά μιλήσω στήν ἀγάπη σας. Νά ἐπικαλεστῶ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ βεβαίως καί τῶν Ἁγίων μας, τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου, Παύλου τοῦ Θηβαίου καί Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, πού γιορτάζουμε σήμερα καί τῶν ἁγίων Πατέρων πού βρίσκονται ἐδῶ, γιά νά μοῦ δώσει ὁ Θεός λόγο νά μιλήσω στήν ἀγάπη σας, ὥστε νά οἰκοδομηθοῦμε ὅλοι.

 Εἶναι ἀγαθή συγκυρία πού σήμερα εἶναι ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου, διότι ὁ ἅγιος αὐτός ἐνέπνευσε τόν Ἅγιο Πορφύριο νά ἐγκαταλείψει τούς γονεῖς του σέ μικρή ἡλικία -ὅπως καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Καλυβίτης- σέ ἡλικία περίπου δεκατεσσάρων χρονῶν καί νά βρεθεῖ στό Ἅγιο Ὄρος, κατανικώντας τό φίλτρο, θά λέγαμε, τῆς φύσεως, τό ὁποῖο κολλάει τά παιδιά στούς γονεῖς.

 Ἔτσι σήμερα θά μιλήσουμε κυρίως γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν καί βεβαίως μέσα στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν γίνονται ἀναφορές καί στήν οἰκογένεια. Εἶναι καί τά δύο αὐτά πολύ μεγάλα θέματα καί θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι καί τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν δέν θά τήν ἐξαντλήσουμε, γιατί εἶναι τεράστιο κεφάλαιο. Ἄς ἀρχίσουμε ὅμως..

 - Πότε ἀρχίζει ἡ ἀγωγή τῶν παιδιῶν;

Μή διώχνετε τό Θεό ἀπό τά παιδιά σας

 

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι ἀφοσιώνονται σέ Σένα Κύριε. Οἱ ἄλλοι ἐπαναστατοῦν ἐναντίον Σου. Τά παιδιά καί οἱ ἅγιοι εἶναι ἡ διαχωριστική γραμμή ἀνάμεσα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν (ἡ φωτεινή ὕπαρξη) καί στό σκόταδι τῆς ἀνυπαρξίας (Ματθ. 18. 2-5).

Οἱ φύλακες τῶν παιδιῶν ὀνομάζουν τούς ἑαυτούς των, γονεῖς καί ἐγκαταλείπουν τά παιδιά Σου στό χάος.

Οἱ φύλακες παρουσιάζονται ὡς γονεῖς καί γι᾽ αὐτό καθοδηγοῦν τά παιδιά Σου σάν νά εἶναι προσωπική τους ἰδιοκτησία. Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτό παρεκτρέπονται καί διασποῦν τό ρόλο τους.

Τά παιδιά πού ἐσεῖς οἱ φύλακες ἔχετε ἀπαγάγει ἀνήκουν σέ κάποιον ἄλλον καί σεῖς εὐθύνεστε γιά κλοπή καί ληστεία.

«Ὁ ρόλος τῆς γυναίκας στήν οἰκογένεια» (2ο μέρος)

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: Ὁ ρόλος τῆς γυναίκας στήν οἰκογένεια_2ο μέρος_mp3
Συνεχίζουμε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο νά ἀναλύουμε τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἡ γυναίκα μπορεῖ νά βοηθήσει στή σωτηρία τοῦ ἄνδρα καί ποιά εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη συμπεριφορά μέσα στήν οἰκογένεια. Λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος στήν περίπτωση πού μιά γυναίκα συγκατοικεῖ μ’ ἕναν εἰδωλολάτρη σύζυγο, πού δέν πιστεύει στόν Θεό: «τί γάρ οἶδας, γύναι, εἰ τόν ἄνδρα σώσεις;» (Α΄Κορ. 7,16). Ποῦ ξέρεις γυναίκα δηλαδή, ἴσως σώσεις καί τόν ἄνδρα σου μέ τό νά μένεις στή συζυγία καί νά μήν τόν χωρίζεις, παρόλο πού εἶναι ἄπιστος. Τότε ὑπῆρχαν οἱ περιπτώσεις ὁ ἕνας νά μεταστρέφεται καί νά πιστεύει καί ὁ ἄλλος νά παραμένει εἰδωλολάτρης. Εἴμαστε στά πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ ἀκόμα, στόν 1^ο αἰῶνα. Συνεχίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος «ἐάν συνευδοκεῖ καί θέλει ὁ ἄνδρας -παρόλο πού εἶναι εἰδωλολάτρης καί ἡ γυναίκα του ἔγινε χριστιανή- νά μείνει στή συζυγία, μήν τόν χωρίζεις. Ποῦ ξέρεις παραμένοντας κοντά του, μπορεῖ νά τόν σώσεις».

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).

 

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)

Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5. Εἰσαγωγικό προοίμιο ἀπό τόν κ. Λάμπρο Σιάσο καθηγητή τῆς Θεολογικῆς σχολῆς  τοῦ Α.Π.Θ.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ’ ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ’ ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας.

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα (Νέο Βιβλίο)

Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας, Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (νέο βιβλίο).

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ-ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΣΑΒΒΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)
Σελ. 376. Σχῆμα 14Χ20,5.
Σύν Θεῷ κυκλοφορεῖ τό νέο μας βιβλίο «Τά ἀσκητικά τῆς ἐνορίας». Ἀπευθύνεται σέ ὅλους τούς εὐσεβεῖς ὀρθοδόξους χριστιανούς κληρικούς, μοναχούς καί λαϊκούς καθώς καί σέ ὅσους θέλουν νά γνωρίσουν τήν ὀρθοδοξη χριστιανική ζωή.
Κατ’ ἐξοχήν ἀπευθύνεται στούς ποιμένες τῶν ἐνοριῶν, τούς εὐλαβεῖς ἱερεῖς ἀλλά καί στό ποίμνιο καί μάλιστα στούς ἀγωνιζομένους γιά μία ὀρθόδοξη ζωή μέσα στήν οἰκογενειακή παλαίστρα.
Εἴθε μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές ὅλων νά συμβάλλει ἔστω κατ’ ἐλάχιστον στήν πνευματική οἰκοδομή ὅλων μας. Εἴθε νά γίνει ἀφορμή ὥστε νά ζήσουμε τό ἀληθινό πρωτοχριστιανικό πνεῦμα στίς ἐνορίες τοῦ κόσμου ἀλλά καί μέσα στίς καρδιές μας. Συνέχεια →

Κοινή πνευματική ζωή τῆς οἰκογένειας

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ

Δ΄. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ

Κοινή πνευματική ζωή τῆς οἰκογένειας.

Ὁ ἐν τῷ κόσμῳ πιστός καί τά μέλη τῆς οἰκογένειας στήν ὁποία ἀνήκει θά πρέπει νά λειτουργοῦν ὡς μέλη μιᾶς «κατ’ οἶκον Ἐκκλησίας». Ἡ οἰκογένεια εἶναι μία μικρή Ἐκκλησία. Θά πρέπει τά μέλη της, κατά μίμηση τῆς μοναστικῆς Ἐνορίας, νά καλλιεργήσουν τήν κοινή λειτουργική ζωή, τήν νηστεία, τήν φιλανθρωπία, τήν ἁπλότητα καί ἀφελότητα, τήν ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, τήν κοινή προσευχή μέσα στό σπίτι καθώς καί τήν πνευματική συμμελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Πατερικῶν συγγραφῶν.

Ὁ συμπνευματισμός, ἡ φιλόθεος ἀδολεσχία καί ἡ κοινή προσευχή καλό εἶναι νά γίνονται σέ τακτά χρονικά διαστήματα καί σέ καθορισμένες ὧρες πού νά μποροῦν ὅλοι νά συμμετέχουν. Τά μικρά παιδιά ἄς συμμετέχουν γιά λιγότερο χρόνο. Ἡ νηστεία ἐπίσης προσαρμόζεται ἀπό τόν Πνευαματικό ἀνάλογα μέ τίς δυνατότητες καί τήν ἡλικία τοῦ καθενός.

Τό Μυστήριο τοῦ γάμου – Ἡ οἰκογένεια ὡς κατ’ οἶκον Ἐκκλησία.

ΤΑ ΑΣΚΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΣ Α΄.

 ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

3.Ο «ΚΟΣΜΙΚΟΣ»-ΕΓΓΑΜΟΣ ΒΙΟΣ

Τό Μυστήριο τοῦ γάμου – Ἡ οἰκογένεια ὡς κατ’ οἶκον Ἐκκλησία.

 Τό Μυστήριο τοῦ γάμου, ὁ ἔγγαμος βίος, εἶναι ἕνας ἄλλος δρόμος γιά τήν θέωση, εὐλογημένος ἀπό τόν Θεό, ὅπως καί ὁ μοναχισμός .

«Ὅπως οἱ ἀφιερωμένοι στὸν Θεό, οἱ μοναχοί, ἔτσι καὶ οἱ ἔγγαμοι Χριστιανοὶ καλοῦνται καὶ αὐτοὶ νὰ ζήσουν στὴν προσωπική τους ζωή τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὶς ἐντολὲς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κανεὶς δὲν ἐξαιρεῖται ἀπὸ αὐτὴν τὴν ὑποχρέωση. Ἡ μετάνοια, ἡ ἀποβολὴ τῆς φιλαυτίας καὶ ἡ ἀπόκτηση τῆς φιλοθεΐας καὶ τῆς φιλανθρωπίας πρέπει νὰ βιώνονται ἀπ’ ὅλους»⁹⁵.

Ἡ οἰκογένεια οὐσιαστικά εἶναι ἕνα μικρό κοινόβιο. Μέσα σέ αὐτό οἱ ἄνθρωποι μαθαίνουν νά βγαίνουν ἀπό τό ἐγώ τους, νά καταπολεμοῦν τήν φιλαυτία τους καί νά γίνονται ἕνα μεταξύ τους, «ἕνα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»⁹⁶.