ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ
ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΚΟΛΛΗΣΕΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΤΗ ΓΗ, Ο ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΩΝ ΔΕΝ ΘΡΟΕΙΤΑΙ. ΚΑΙ ΑΝ ΑΔΙΚΗΘΕΙ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΤΙ ΑΔΙΚΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΒΑΖΕΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ(ΑΒΒΑΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ- ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΣ ΑΓΙΟΣ)

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Ὁ πόλεμος κατά τῶν παθῶν

 
 «Ἄν ὁ ἄνθρωπος ρίξη τό βάρος ἐπάνω του, βρίσκει ἀνάπαυσι. Τήν στιγμή πού θά τό ρίξη στόν ἄλλον, θά βρῆ ταραχή μέσα του».
 Μέγας Ἀντώνιος
 ΟΜΙΛΙΑ Ι΄
Εὐλογημένα μου παιδιά,
Λέγουν οἱ πατέρες ὅτι ἡ καρδιά τοῦ ἀνθρώπου εἶναι μπλεγμένη μέ τίς ρίζες τῶν παθῶν, πού εἶναι ἀκανθώδεις, καί τήν ἔχουν «γαντζώσει» γιά τά καλά. Μόλις λοιπόν, ἐπιχειρήση ὁ ἄνθρωπος μέ τήν φώτισι τοῦ Θεοῦ νά ξερριζώση ἕνα πάθος (οὐσιαστικά νά μεταμορφώση ἕνα πάθος), νά ἀρχίση νά βγάζη τά ριζίδια, νά τά πιάνη μέ τήν τσιμπίδα καί νά τά τραβάη, ξερριζώνοντας τό πάθος σκίζει καί τήν καρδιά! Σχιζόμενη δέ ἡ καρδιά βγάζει αἷμα καί πονάει. Ἄν δέν κάνη ὁ ἄνθρωπος ὑπομονή στόν πόνο, σταματάει ἐκεῖ καί ἐγκαταλείπει τόν ἀγῶνα καί μένει ἐμπαθής καί ἁμαρτωλός. Ἄν ὅμως κάνη ὑπομονή στόν πόνο, τήν βγάζει τή ρίζα τοῦ πάθους καί ἀπαλλάσσεται.
Γι᾿ αὐτό καί οἱ ἅγιοι πατέρες μέ τήν ἄσκησί τους, μέ τήν φώτισι τοῦ Θεοῦ, μέ τήν προσευχή κ.λ.π. ἀγωνίστηκαν καί πίεσαν τόν ἑαυτό τους καί ξερρίζωσαν σιγά -σιγά τίς ριζίτσες τῶν παθῶν· μία – μία τίς ἔβγαλαν καί ἔφθασαν στήν ἀπάθεια. Καί μετά δέν ἐπολεμοῦντο οὔτε ἀπό ὑπερηφάνεια, οὔτε ἀπό κενοδοξία, οὔτε ἀπό φθόνο, οὔτε ἀπό λογισμούς βρώμικους, οὔτε ἀπό μῖσος κ.ἄ.

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

«Νά ἀγαπήσετε τίς ἀγρυπνίες», Ἅγιος Πορφύριος

  

«Να αγαπήσετε τις αγρυπνίες. 
Οι αγρυπνίες είναι μεγάλο πράγμα. 
Ανοίγει ὁ ουρανός. 
Μιλάμε με τον Θεό. 
Στις δικές μας αγρυπνίες εκεί πάνω, μέχρι τις δώδεκα τα μεσάνυχτα νύσταζα λιγάκι, κλείνανε τα μάτια μου. 
Μετά άνοιγε ὁ νούς μου, και τη ζούσα την προσευχή, ως το πρωί. Όταν τελείωνε, είχα τόση διάθεση, ώστε, να ήταν τρόπος να ξανάρχιζε πάλι από την αρχή. 
Στη Σκήτη διαβάζαμε καθαρά, με νόημα τον κανόνα. 
Όταν οι αγρυπνίες γίνονταν στο Κυριακό, τον ψέλναμε».
Και συμπλήρωσε, αναπολώντας τη μοναχική του ζωή στα Καυσοκαλύβια:

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Ὁμιλία ἐγκωμιαστική στόν ἀπόστολο Παῦλο. Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

 
 1.-. Τί τέλος πάντων εἶναι ἄνθρωπος καί πόση εἶναι εὐγένεια τῆς δικῆς μας φύσης καί πόσο ἱκανό στήν ἀρετή εἶναι αὐτό τό ὄν, μᾶς τό ἔδειξε περισσότερο ἀπ᾿ ὅλους τούς ἀνθρώπους Παῦλος. Καί τώρα σηκώνεται, ἀπό ἐκεῖ πού ἔχει φθάσει, καί μέ καθαρή φωνή πρός ὅλους ἐκείνους πού κατηγοροῦν τή φύση μας ἀπολογεῖται γιά χάρη τοῦ Κυρίου, προτρέπει γιά ἀρετή, κλείνει τά ἀναίσχυντα στόματα τῶν βλάσφημων καί ἀποδεικνύει ὅτι δέν εἶναι μεγάλη ἡ διαφορά ἀνάμεσα στούς ἀγγέλους καί στούς ἀνθρώπους, ἄν θέλουμε νά προσέχουμε τόν ἑαυτό μας. Γιατί χωρίς νά ἔχει ἄλλη φύση, οὔτε νά ἔχει λάβει ἄλλη ψυχή, οὔτε νά κατοίκησε σ᾿ ἄλλο κόσμο, ἀλλά ἄν καί ἀνατράφηκε στήν ἴδια γῆ καί τόπο καί μέ τούς ἴδιους νόμους καί συνήθειες, ξεπέρασε ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν ἀπό τότε πού ἔγιναν οἱ ἄνθρωποι.

Ἑπτά σωματικές πράξεις στίς ὁποῖες στηρίζονται οἱ τρόποι καί τά ἔργα τῆς μετάνοιας.

 

   Ως πρώτη πράξη στη μετάνοια οι Πατέρες τοποθετούν την η σ υ χ ί α. Είναι η απερίσπαστη διαγωγή.  Η απομάκρυνση από τα αίτια, που δημιουργούν τις αφορμές της πτώσης και της ήττας, ειδικά σε όσους είναι ασθενείς χαρακτήρες, αλλά και από αυτόν τον “ὡς λέοντα περιπατοῡντα καί ζητοῡντα νά μάς καταπιή” (Πέτρ. ε’ 8).
Με την ησυχία απέχει ο αγωνιστής από τη μάταιη και άσκοπη μέριμνα και του επιτρέπεται αν θέλει να στρέψει τη σκέψη και ασχολία του προς το Θεό, απ΄όπου φωτιζόμενος από τη θεία Χάρη ανακαλύπτει τον εαυτό του, που είναι απαραίτητο καθήκον.
 Δεύτερη πράξη θεωρείται η ν η σ τ ε ί α. Με αυτήν καταβάλλεται και δεσμεύεται ένας από τους γίγαντες της διαστροφής – η γαστριμαργία – ο ακαταγώνιστος σύμμαχος της φύσης και του διαβόλου. Με αυτήν αιχμαλωτίζει ο τελευταίος τα πλείστα των θυμάτων του.

Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Ματαιοδοξία.Μία ἐπικίνδυνη ἀρρώστια (Ἁγ.Νικολάου Βελιμίροβιτς)

 
Η ματαιοδοξία είναι μια ψυχική ασθένεια. Κυριεύει τούς ανθρώπους που έχασαν ή δεν απέκτησαν ποτέ ΦΟΒΟ ΘΕΟΥ. Το “βιβλίο της Ζωής” η Αγία Γραφή, γράφει: «ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΦΟΒΟΣ ΚΥΡΙΟΥ». Ο σοφός επιθυμεί να ομιλεί για τον δημιουργό του. Ο ματαιόδοξος για τον εαυτό του. Ο φίλος σου κολλάει μόνο σ’ εκείνους, που του κάνουν τα κέφια και τον κολακεύουν. Μιλάει μόνο για τον εαυτό του, και θέλει να μιλάνε οι άλλοι μόνο γι’ αυτόν! Μαζεύει τις φωτογραφίες του που μπήκαν στις εφημερίδες! Και ξεχνάει ότι οι εφημερίδες βάζουν και φωτογραφίες εγκληματιών! Και διαβάζει στους άλλους γράμματα που του στέλνουν και τον εκθειάζουν. Και το αποτέλεσμα; Έγινε ανυπόφορος σ’ όλους! Όλοι τον αποφεύγουν. Γιατί θέλει όλοι γύρω του να ασχολούνται μ’ αυτόν.
Είναι αξιολύπητος άνθρωπος! ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ!

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Τά αἴτια τῆς ψυχικῆς ταραχῆς καί πῶς νά τά ἀντιμετωπίζουμε

 

  Η ζωή μας είναι γεμάτη από αγωνία
Η ζωή μας είναι γεμάτη από ταραχή και σύγχυση και ο βίος μας είναι φορτωμένος από πολλούς θορύβους και ακαταστασίες. Πλούσιοι και φτωχοί ταλαιπωρούνται το ίδιο, πολλές φορές μάλιστα ο πλούσιος περισσότερο από το φτωχό. Στεναχωριέται επίσης και ο άρχοντας και ο αρχόμενος, και ο πολύτεκνος πατέρας και εκείνος που δεν έχει κανένα παιδί. Η ταραχή και η στενοχώρια δεν οφείλονται στην ξαφνική αλλαγή των καταστάσεων, αλλά σε μας τους ίδιους και στις ιδέες μας. Όταν αυτές είναι ορθές και σωστές, κι αν ακόμη ξεσηκώνονται από παντού τρικυμίες, εμείς θα έχουμε συνεχώς ψυχική γαλήνη και ηρεμία.
Η πραγματική ταραχή και η πνευματική ακαταστασία δεν οφείλονται στη φορά των πραγμάτων αλλά στη σκέψη και στις ιδέες μας, που είναι έτσι τοποθετημένες μέσα στην ψυχή μας. Όπως ακριβώς και το μάτι που νοσεί βλέπει σκοτάδι, ακόμη και στο ολοφώτεινο μεσημέρι.Αυτό που ευθύνεται είναι η αστάθεια στην πίστη ή, ας το πω διαφορετικά, η ολιγοπιστία.

Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος: Περί τῆς βλάβης ἀπό τόν ἀνόητο ζῆλο, πού νομίζεται ὡς θεῖος.

 
 Ο ζηλωτής άνθρωπος δεν φτάνει ποτέ στην ειρήνη της διανοίας του· και όποιος είναι ξένος της ειρήνης, αυτός είναι  ξένος και της χαράς· διότι εάν, όπως λένε, η ειρήνη είναι η τέλεια υγεία της διάνοιας, ο ζήλος τότε είναι ενάντιος της ειρήνης, συνεπάγεται λοιπόν, ότι όποιος έχει ανόητο ζήλο, αυτός ασθενεί μεγάλη ψυχική ασθένεια.
 Άνθρωπε, εσύ που νομίζεις, ότι με τον ζήλο σου θεραπεύεις τα ξένα σφάλματα, διώχνεις  την υγεία από την  ψυχή σου· αν αληθινά επιθυμείς να θεραπεύσεις τους ασθενείς στην ψυχή, γνώριζε καλά, ότι οι ασθενείς και οι άρρωστοι στην ψυχή  χρειάζονται περισσότερο συμπάθεια παρά επίπληξη· και πάλι, όταν εσύ δεν έχεις συμπάθεια  προς τους άλλους, προξενείς στον εαυτό σου μεγάλη ψυχική βλάβη.
 Οι άνθρωποι δεν κρίνουν τον ζήλο από τα είδη της σοφίας, αλλά από τις αρρώστιες στην  ψυχή, ο οποίος (ζήλος) είναι αποτελέσματα μικρής νοημοσύνης και πολλής ανοησίας.

Δύναμη

 
Ἀπό τή δική μας ἐμπειρία, ἀλλά καί ἀπό τίς διηγήσεις τῶν Γερόντων, βλέπουμε ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν σήμερα τήν ἴδια δύναμη πού εἶχαν ἄλλοτε, ὅταν ξεσποῦσαν μέ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν παλαιῶν ἐρημιτῶν καί κοινοβιατῶν πατέρων. Τώρα δέν μᾶς ἀντιμάχονται φανερά, παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, ἀλλά μᾶς ἐπιτίθενται ἀόρατα καί μᾶς προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ δαίμονες οὔτε τήν ἴδια δόναμη οὔτε τήν ἴδια ἀγριότητα οὔτε καί τήν ἴδια κακία.Οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό τους πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.Ὁ Χριστός, πάντως, ὡς ὁ πιό ἑπιεικής διαιτητής καί ἐπόπτης αὐτῶν τῶν ἀγώνων, συγκρατεῖ τήν ἰσορροπία ἀνάμεσα σ’ ἐμᾶς καί τους ἀντιπάλους μας, ἀναχαιτίζει τήν ὑπερβολική ὁρμή τῶν ἐχθρικῶν ἐφόδων τους καί, ἐπιπλέον, «μαζί μέ τόν πειρασμό» μᾶς χαρίζει «καί τή δύναμη, ὥστε νά μπορέσουμε νά τόν ἀντιμετωπίσουμε νικηφόρα καί ὁριστικά» (πρβλ. Α’ Κορ. 10:13).

Τετάρτη 25 Ιουνίου 2014

»Στήν ἀρχή θά σᾶς λένε, πῶς δέν εἶναι κακό νά εἴμαστε ὅλοι μαζί ἑνωμένοι

ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΑΝΔΡΙΑΝΟΣ Ο ΣΙΝΑΙΤΗΣ Ο ΑΠΛΟΥΣ
»Στην αρχή θα σας λένε, πως δεν είναι κακό να είμαστε όλοι μαζί ενωμένοι.
Κι ύστερα θα σας πουν πως δεν είναι κακό να πάρουμε το χάραγμα, γιατί τον Χριστό, Τον έχουμε στην καρδιά μας.
Θα σας ξεγελάσουν διαστρέφοντας τους Πατέρας και θα σας παρουσιάσουν…καινούριους, που θα είναι ολοδικοί τους.

Δύναμη

 
Ἀπό τή δική μας ἐμπειρία, ἀλλά καί ἀπό τίς διηγήσεις τῶν Γερόντων, βλέπουμε ὅτι οἱ δαίμονες δέν ἔχουν σήμερα τήν ἴδια δύναμη πού εἶχαν ἄλλοτε, ὅταν ξεσποῦσαν μέ ἀγριότητα ἐναντίον τῶν παλαιῶν ἐρημιτῶν καί κοινοβιατῶν πατέρων. Τώρα δέν μᾶς ἀντιμάχονται φανερά, παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, ἀλλά μᾶς ἐπιτίθενται ἀόρατα καί μᾶς προξενοῦν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει, ὡστόσο, νά γνωρίζουμε ὅτι δέν ἔχουν ὅλοι οἱ δαίμονες οὔτε τήν ἴδια δόναμη οὔτε τήν ἴδια ἀγριότητα οὔτε καί τήν ἴδια κακία.Οἱ ἀρχάριοι καί ἀδύναμοι ἄνθρωποι πολεμοῦνται ἀπό τους πιό ἀδύναμους δαίμονες. Ὅταν, ὅμως, οἱ ἀθλητές τοῦ Χριστοῦ θριαμβεύσουν ἐναντίον τῶν πρώτων αὐτῶν ἀντιπάλων τους, θά βρεθοῦν σταδιακά ἀντιμέτωποι μέ πιό σκληρές ἐχθρικές δυνάμεις.

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ὁσίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου: «Σέ ψυχή πού ραθυμεῖ»

 
  Ψυχή, μη χάνεις το θάρρος σου και μη θλίβεσαι. Μη συλλογίζεσαι τον εαυτό σου ότι είναι στο πλήθος της αμαρτίας. Μην επιφέρεις στον εαυτό σου τη φωτιά. Μη λες ότι ο Κύριος με απέρριψε από την παρουσία του, διότι αυτός ο λόγος δεν θα αρέσει στο Θεό, επειδή ο ίδιος κράζει σ’ εσένα, λέγοντας: «Λαέ μου, τι κακό σου έκανα ή σε τι σε λύπησα ή σε τι σε στενοχώρησα;(Μιχ. 6,3). Μήπως εκείνος που έπεσε δε σηκώνεται; Ή μήπως εκείνος που χάνει το δρόμο του δε φροντίζει να επιστρέψει;(Ιερ. 8,4)».
 Ακούς, ψυχή, την αγαθότητα του Κυρίου; Διότι δεν πουλήθηκες, σαν κατάδικος, για να είσαι κάτω από την εξουσία κάποιου άρχοντα ή κάποιου στρατηγού. Μη θλίβεσαι, διότι στερήθηκες τον πλούτο σου. Μην ντρέπεσαι να επιστρέψεις, αλλά καλύτερα πες, ότι «Θα σηκωθώ και θα πάω στον πατέρα μου»(πρβλ. Λουκ. 15,18).

Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων… (Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης)

 
  Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος.
Η θλίψις με την ποικιλομορφία της εξαγνίζει και αγιάζει τον άνθρωπον εκείνον, που με σοφίαν και γνώσιν την δέχεται. Δηλαδή κάθε θλίψις του χριστιανού είναι θεία επίσκεψις έχουσαν σκοπόν την σωτηρίαν αυτού και την αποστέλλει η γλυκυτάτη δεξιά του ουρανίου μας Πατρός, αν και απαρέσκεται η φύσις μας εις την τοιαύτην, καθώς και τα πικρά φάρμακα απαρέσκουν εις τον ασθενούντα…

Δευτέρα 23 Ιουνίου 2014

«Ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε» – Τί σημαίνει;

 Όποιος θέλει να γίνει τέλειος και επιθυμεί να αγωνισθεί τον πνευματικό αγώνα νόμιμα, πρέπει να αποξενωθεί από κάθε ελάττωμα οργής και θυμού.
Ας ακούσει τι του παραγγέλλει το σκεύος της εκλογής, ο Απ. Παύλος: «πάσα πικρία και οργή και θυμός και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ’ υμών συν πάση κακία». Και λέγοντας «πάσαν» δεν μας άφησε καμιά πρόφαση θυμού ως δήθεν αναγκαίου ή εύλογου.
Εκείνος επομένως που θέλει να διορθώσει τον φταίχτη αδελφό ή θέλει να του επιβάλλει επιτίμια, ας φροντίζει να φυλάει τον εαυτό του ατάραχο μήπως, ενώ θέλει να θεραπεύσει τον άλλον, πάρει ο ίδιος την αρρώστια του. Και τότε θα πουν το ευαγγελικό: «ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν». Και αλλού πάλι λέει σχετικά η Γραφή: «τι βλέπεις το κάρφος το εν τω οφθαλμώ του αδελφού σου την δε εν τω σω οφθαλμώ δοκόν ου κατανοείς;» (Μτθ. 7,3).

Ὁ σκοπός τοῦ Ἱερέα-Πνευματικοῦ στήν Ὀρθοδοξία μας

Ο σκοπός του Ιερέα-Πνευματικού στην Ορθοδοξία μας
-Ποιά είναι η έννοια της πνευματικής πατρότητας; 
-Ποιο είναι το πνευματικό παιδί; 
-Υπάρχει προσωπική σχέση μεταξύ πνευματικού πατέρα και παιδιού εκτός Εκκλησίας; 
-Το μυστήριο της εξομολόγησης πότε και πώς λειτουργείται; 
-Πότε συγχωρούμασθε; 
-Μετράει η πνευματικότητα του εξομολόγου ιερέα στο μυστήριο; 
-Υπάρχουν έκτακτοι πνευματικοί χαρισματούχοι; 
-Ποια η έννοια της πνευματικής καθοδήγησης; 
-Πρέπει να υπακούμε τυφλά στον πνευματικό;
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ
Απομαγνητοφωνημένο απόσπασμα ομιλίας
τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου
που έγινε στα πλαίσια των κατηχητικών αναλύσεων της Β’ προς Τιμόθεον επιστολής του Αποστόλου Παύλου, στο χωρίο κεφάλαιο 2, στίχος 3, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου, Δικηγορικών Γλυφάδας, την Πέμπτη 13-03-2014.
Στον πρώτο στίχο ακούσαμε τις λέξεις «συ ουν, τέκνον μου ενδυναμού εν τη χάριτι τη εν Χριστώ Ιησού». Όπως έχετε καταλάβει στην ερμηνευτική μας προσέγγιση η έμφαση σε μας δίνεται στις λέξεις, γιατί οι λέξεις οικοδομούν το νόημα· δεν μπορώ να αναλύσω το νόημα, αν δεν ξέρω τις λέξεις· απ᾽ τις λέξεις, αναλύοντας αυτές, θα αναδυθεί το νόημα της περικοπής, το οποίο αναλύουμε.

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Νά τά δέχεστε καί νά τά ὑπομένετε ὅλα σάν σταυρό

Να τα δέχεστε και να τα υπομένετε όλα σαν σταυρό

  Άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας
Υπάρχουν διάφοροι σταυροί. Υπάρχουν σταυροί, που έχουν εξαιρετικά μεγάλο βάρος, όπως οι σταυροί των Αγίων μαρτύρων, των Οσίων και των μεγάλων.
Ιεραρχών. Τέτοιοι σταυροί προορίζονται από τον Θεό για τους λίγους και εκλεκτούς Του, για τους οποίους γνωρίζει ότι είναι αρκετά ισχυροί και μπορούν να σηκώσουν και τον πιο βαρύ σταυρό.
Για μας όμως, τους αδύναμους Χριστιανούς, που δίνουμε λίγη προσοχή στην πνευματική ζωή και είμαστε γεμάτοι πάθη και επιθυμίες της σάρκας, ο Θεός προετοίμασε πολύ πιο ελαφρούς σταυρούς.

Περί προγαμιαίων σχέσεων_mp3

 
Π. Σάββας 2010-05-01_Περί προγαμιαίων σχέσεων_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-05-2010 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Ἱπποδρομίου).
http://www.hristospanagia.gr/?p=28413 

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ἀποφθέγματα τοῦ Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου

Σταχυολογούμε κάποιες από τις σκέψεις του Αββά Ισαάκ του Σύρου, που καλό θα είναι να μας προβληματίσουν όλους και να γίνουν αιτία να δούμε πιο πνευματικά τα πράγματα της ζωής μας.
 – Οι εντολές του Θεού είναι ανώτερες από όλους τους θησαυρούς του κόσμου και όποιος τις φυλάττει, ευρίσκει μέσα τους τον Θεό.
– Στους ανθρώπους είναι βδελυκτή η πτωχεία, στον Θεό όμως είναι πολύ περισσότερο βδελυκτή η υπερήφανη ψυχή και ο υψηλόφρων και επηρμένος νους. Στους ανθρώπους τιμάται ο πλούτος, από τον Θεό όμως τιμάται η ταπεινωμένη ψυχή!
– Απόκτησε την γλυκύτητα των χειλέων κατά τους λόγους σου και όλους τους ανθρώπους θα τους έχεις φίλους.
– Αγάπησε τους αμαρτωλούς, μίσησε όμως τα έργα τους και μην τους καταφρονήσεις για τα ελαττώματα τους, μη τυχόν και εσύ πειρασθείς με παρόμοια κακά.

«Λόγος περί λογισμῶν»

  «Ὅταν ἀντιστέκεστε καί κρατᾶτε τό μέτωπο γερά, καί δέν χάνετε τό θάρρος σας, τά πάντα ὑποχωροῦν!»
 “ Γέροντας Ἰωσήφ ὁ ἡσυχαστής καί σπηλαιώτης” 
    ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΓΙΑ ΑΝΝΑ
Ὅταν ἤμουν ἀρχάριος, ἄρχισαν νά δουλεύουν οἱ λογισμοί φυγῆς. Ἕνας λογισμός μοῦ θύμιζε τό σπίτι μου, ἄλλος τόν πνευματικό μου, πού ἤθελε νά κάνουμε μοναστήρι, ἄλλος λογισμός μοῦ ἔλεγε νά γυρίσω πίσω. Πώ-πώ-πώ! Ἀσταμάτητη ροή! Ἐγώ ἀγωνιζόμουν καί ἀντιστεκόμουν ἐναντίον τῶν λογισμῶν. Μοῦ ἔλεγε ὁ Γέροντας:
  • Ἐντάξει, ὅλα καλά. Μήν ἀφήνεις τά καθήκοντά σου, τήν ἀγρυπνία σου, τόν κανόνα σου, τήν προσευχή σου καί τότε δέν θά ἐπικρατήσῃ ποτέ ὁ διάβολος τῆς φυγῆς.
Κράτησα τά καθήκοντά μου ἐπιμελῶς καί πράγματι, ὅπως τό εἶπε ὁ Γέροντας, ἦλθε μιά στιγμή πού ὅλοι οἱ λογισμοί ἔφυγαν καί ξαφνικά ἔγινε τόσο ὄμορφη καί ἀγαπητή ἡ “ ἔρημος”, πού πρῶτα μοῦ φαινόταν μαύρη καί σκοτεινή, γιατί πήγαινε τό μυαλό μου πρός τά ἔξω.Μέ τίς εὐχές τοῦ πατρός μου, μέ βοήθησε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἀπαλλάχθηκα ἀπό τόν πόλεμο αὐτόν τῶν δαιμόνων καί ἄλλαξαν τά πάντα μέσα μου.
Πήγαινα καμιά φορά καί στόν Γέρο-Ἀρσένιο:

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Τί εἶναι οἱ λογισμοί καί ἀπό πού προέρχονται; Πῶς ἀντιμετωπίζονται;

  
 Όταν λέμε λoγισμoύς, δεν εννooύμε απλώς τις σκέψεις, αλλά τις εικόνες και τις παραστάσεις κάτω από τις όπoιες υπάρχoυν κάθε φoρά και oι κατάλληλες σκέψεις. Оι εικόνες, λoιπόν, μαζί με τις σκέψεις λέγoνται λoγισμoί. О άγιoς. Гρηγόριoς o Σιναΐτης λέει: “Оι λoγισμoί λόγoι των δαιμόνων εισί και των παθών πρόδρoμoι”· δηλαδή, oι λoγισμoί είναι λόγια των δαιμόνων και πρόδρoμoι των παθών. Аκόμη, τoνίζει o άγιoς. Іσαάκ o Σύρoς, λoγισμoύς δημιoυργεί και “τo φυσικόν θέλημα” πoυ υπάρχει μέσα μας, αλλά και oι κλίσεις, oι ρoπές πoυ έχει ή ψυχή μας. О άγιoς Мάξιμoς o Оμoλoγητής τoνίζει, ότι o πόλεμoς αυτός είναι πoλύ πιo δύσκoλoς από τoν αισθητό πόλεμo “τoυ δια των πραγμάτων πoλέμoυ εστί χαλεπώτερoς”. Πoρεία πρoς τη χώρα της αμαρτίας Η αμαρτία εξωτερικά μπoρεί να φαίνεται ένα απλό γεγoνός, όπως και ένα τρoχαίo ατύχημα ή κάπoιo άλλo γεγoνός. Гια την διαπράξει, όμως, τoυ γεγoνότoς αυτoύ έχoυν πρoηγηθεί αλλεπάλληλες διεργασίας.

Πέμπτη 19 Ιουνίου 2014

Ἐπιλεγμένα κηρύγματα τοῦ Ἀββᾶ Ἰουστίνου Πόποβιτς

 ΕΚΛΟΓΑΙ ΑΠΟ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ
 *Οι ασκητές είναι οι μοναδικοί ιεραπόστολοι της Ορθοδοξίας και ο ασκητισμός είναι η μόνη ιεραπο­στολική σχολή μέσα στην Ορθοδοξία. Η ορθοδοξία είναι άσκηση και ζωή γι’ αυτό και μονάχα διά της α­σκήσεως και της ζωής επιτελείται το κήρυγμα και η ιεραποστολή. Ή ανάπτυξη της ασκητικότητας -προ­σωπικά και καθολικά- αυτή πρέπει να γίνει ή εσωτε­ρική αποστολή της Εκκλησίας μας μέσα στον λαό. Οι ενορίες πρέπει να μεταβληθούν σε ασκητικά κέ­ντρα, αλλά αυτό μπορεί να το επιτύχει μονάχα ένας ε­φημέριος – ασκητής. Πρέπει να ενισχύσουμε την προ­σευχή και την νηστεία, να αναπτύξουμε την εκκλη­σιαστική ευταξία ή οποία είναι από τα κύρια μέσα της Ορθοδοξίας με το όποιο εκείνη επιδρά αναγεννη­τικά στον άνθρωπο. Όλα αυτά όμως απαιτούν ως προϋπόθεση: οι ιερείς και οι μοναχοί μας να γίνουν οι ίδιοι ασκητές.
*Το χειρότερο πράγμα για τούς ανθρώπους είναι ο θάνατος: το να γίνω λάσπη, να μεταβληθώ σε σκου­λήκια, σε πηλό! Αξίζει τάχα να είναι κανείς άνθρω­πος;

Τό θαῦμα τῆς προσευχῆς τῶν θλιμμένων καί ταπεινῶν.

   «Ο Κύριος, δεν ευαρεστείται με την προσευχή των υπερηφάνων. Όταν όμως θλίβεται η ψυχή του ταπεινού ανθρώπου, ο Κύριος πάντα την εισακούει.
     Ένας γέρος ασκητής, που ζούσε στις πλαγιέςτου όρους Άθω, είδε ότι οι προσευχές των μοναχών ανέβαιναν στους ουρανούς· και
εγώ δεν εκπλήττομαι γι’ αυτό. Ο ίδιος γέροντας, όταν ήταν μικρός και έβλεπε την στεναχώρια του πατέρα του για την ανομβρία που απειλούσε να καταστρέψει την συγκομιδή, απομακρύνθηκε στο βάθος του κήπου και προσευχήθηκε: 
    ‘‘Κύριε, Εσύ είσαι Ελεήμων, Εσύ μας δημιούργησες, Εσύ μας τρέφεις και μας ενδύεις όλους. Βλέπεις, Κύριε, πώς στενοχωριέται ο πατέρας μου για την ανομβρία. Ρίξε τώρα βροχή στην γη!’’.      Και τα σύννεφα κάλυψαν τον ουρανό και κατέβηκε η βροχή και πότισε την γη. 

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

Κάνε τήν καρδιά σου μοναστήρι…. Ἁγίου Λουκᾶ Κριμαίας

«… Θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε. Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος : τον ταπεινό λογισμό..Εσύ τώρα να προσπαθήσεις να πλησιάσεις το Θεό όσο πιο πολύ μπορείς με τη προσευχή και τη άσκηση. Τήρησε το κανόνα που σου έχει δώσει ο πνευματικός σου και προσπάθησε να αισθανθείς το Θεό..Κάνε οτιδήποτε για να Τον ζήσεις να Τον βάλεις στη καρδιά σου. Να μαλακώσει η καρδούλα σου, παιδί μου, από το άγγιγμα της χάρης, κάθε στιγμή όταν σκέφτεσαι πόσο πολύ σε αγαπάει ο Θεός και πόσο σε προστάτεψε από το ψυχικό θάνατο, προστατεύοντας σε από τις βρωμιές που φέρνουν οι δαίμονες στο μυαλό των ανθρώπων.…Ο γλυκύτατος Ιησούς να είναι πάντα στις σκέψεις σου, να είναι ένα λιμάνι στο οποίο θα επανέρχεσαι ξανά και ξανά …

Τέσσερις φοιτητές, ἕνας ἅγιος καί μιά συνομιλία

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑ.

Συμεών Πηγαδουλιώτη
Πριν μερικά χρόνια είχε δημοσιευθεί από το Μ. Μελινό ένα βιβλίο πού έφερε τον τίτλο «Μίλησα με τον Άγιο Νεκτάριο». Σ’ αυτό παρουσιάζονταν πρόσωπα πού γνώρισαν τον Άγιο προσωπικά. Ο γράφων καίτοι ανάξιος εν παντί και ανεπρόκοπος πνευματικά μπορεί να καυχηθεί εν Κυρίω ότι μαζί με τρεις άλλους φοιτητές συνάντησε στη μονή του Τσέλιε τον Άγιο Ιουστίνο. Μια συνάντηση πού τη θεωρεί σαν την σπουδαιότερη της ζωής του. Εδώ καταθέτει την εμπειρία του από τη συνάντησή του με τον Άγιο, όπως την κατέγραψε τρία χρόνια μετά.
«Είχα εντυπωσιασθεί διαβάζοντας το περίφημο βιβλίο του «Άνθρωπος και θεάνθρωπος». Είχα ακόμα συναντήσει ορισμένα πνευματικό- παίδια του στην Αθήνα, και είχα αντιληφτεί εν ολίγους ότι δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο, ένας διανοούμενος πού κάθεται στο γραφείο του και αραδιάζει βαθυστόχαστες σκέψεις για να εντυπωσιάσει και να καταπλήξει τους αναγνώστες του. Ο γέροντας Ιουστίνος είχε σ’ όλη του την ζωή «την πράξιν εις θεωρίας επίβασιν».
Αυτά είχα ύπ’ όψιν μου όταν ένας φίλος, ο Παναγιώτης, μου πρότεινε να επιχειρήσουμε μια επίσκεψη στον γέροντα Ιουστίνο.

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

«Νύκτα εἶδον κατ” ὄναρ ὅτι εὐρέθην ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐντός τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς τοῦ Θεοῦ Ἁγίας Σοφίας» – Ὁπτασία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος π. Φιλόθεου Ζερβάκου


«Νύκτα τινά είδον κατ΄ όναρ ότι ευρέθην εν Κωνσταντινουπόλει εντός του Ιερού Ναού της του Θεού Αγίας Σοφίας, ιστάμενος μόνος εις το αριστερόν κλίτος του Ναού. Εις το δεξιόν κλίτος ευρίσκοντο άνδρες και γυναίκες ολοφυρόμενοι και γοερώς κλαίοντες. Τινές ήλθον προς με και κλαίοντες μοι είπον. Ο Πατριάρχης και ο Βασιλεύς εκοιμήθησαν και δεν εγείρονται. σε παρακαλούμεν ελθέ να τους εγείρης. Έσπευσα και είδον τον Πατριάρχην ενδεδυμένον την πατριαρχικήν στολήν, εξηπλωμένον κείμενον ωσεί νεκρόν εν τω εδάφει του Ναού. Κατ΄ αρχάς τω εφώνησα μεγαλοφώνως:Εγέρθητε Μακαριώτατε, λυπηθήτε το ποίμνιόν σας, τους χριστιανούς οι οποίοι κλαίοντες και οδυρόμενοι αναμένουν να εξυπνήσετε. Αλλ΄ επειδή ο Πατριάρχης έμενε νεκρός ακίνητος, επλησίασα, έθεσα την δεξιάν μου επί τον νώτον αυτού και προσεπάθουν να τον εγείρω.

Αὐτός πού δέν λογαριάζει τόν ἑαυτό του μέ γνώση, ἐκπληρώνει ὅλη τή γραφή

ΑΥΤΟΣ ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΛΟΓΑΡΙΑΖΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΜΕ ΓΝΩΣΗ, ΕΚΠΛΗΡΩΝΕΙ ΟΛΗ ΤΗ ΓΡΑΦΗ

 Φιλάρετος μοναχός Καρουλιώτης (1872-1962)
(Φωτογραφία: Jacques Lacarrière, 1954)


       Διηγήθηκε ο Αββάς Πιστός, λέγοντας: «Πήγαμε εφτά αναχωρητές στον Αββά Σισώη οπού κατοικούσε στο Κλύσμα και τον παρακαλέσαμε να μας πή κάτι ωφέλιμο. Και αποκρίθηκε: Συγχωρήστε με, άνθρωπος ακατάρτιστος είμαι. Αλλά πήγα στον Αββά Ώρ και στον Αββά Αθρέ. Βρισκόταν δε άρρωστος ο Αββάς Ώρ δεκαοχτώ χρόνια. Και τους έβαλα μετάνοια, ζητώντας να μου πούν κάτι ωφέλιμο. Και είπε ο Αββάς Ώρ: Τί να σου πω; Πήγαινε και ό,τι βλέπεις κάμε. Ο Θεός μ’ εκείνον είναι οπού επιδίδεται με ζήλο στο να βιάζη τον εαυτό του σε όλα. Και δεν ήταν από την ίδια περιφέρεια ο Αββάς Ώρ και ο Αββάς Αθρέ. Επικρατούσε δε μεγάλη ειρήνη μεταξύ τους, ωσότου βγήκαν από το σώμα. Γιατί ήταν μεγάλη η υπακοή τού Αββά Αθρέ και πολλή η ταπεινοφροσύνη τού Αββά Ώρ. Πέρασα λοιπόν λίγες μέρες μαζί τους, εξετάζοντας τον βίο τους. Και είδα ένα πολύ θαυμαστό γεγονός, οπού ωφειλόταν στον Αββά Αθρέ.Τους έφερε κάποιος ένα μικρό ψάρι και θέλησε ο Αββάς Αθρέ να το ετοιμάση για τον γέροντα. Και είχε το μαχαίρι, κόβοντας το ψάρι. Και τον φώναξε ο Αββάς Ώρ, λέγοντας:

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

«Τό μυστικό τῆς εὐχῆς “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ Ἐλέησόν με”

ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ”
Όλη η τέχνη είναι αυτή ακριβώς. Είτε περπατάς είτε κάθεσαι, είτε στέκεσαι, είτε εργάζεσαι, είτε βρίσκεσαι στην εκκλησία, άσε τη προσευχή αυτή να γλιστρήσει από τα χείλη σου “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με” με τη προσευχή αυτή στην καρδιά σου θα βρεις εσωτερική ειρήνη και γαλήνη σώματος και ψυχής ( Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Η ευχή του Ιησού είναι εργασία κοινή των αγγέλων και των ανθρώπων. Με την προσευχή αυτή οι άνθρωποι πλησιάζουν σύντομα την ζωή των αγγέλων. Η ευχή είναι η πηγή όλων των καλών έργων και αρετών και εξορίζει μακριά από τον άνθρωπο τα σκοτεινά πάθη. Σε σύντομο χρόνο κάνει τον άνθρωπο ικανό να αποκτήσει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Απόκτησε την, και πριν πεθάνεις θα αποκτήσεις ψυχή Αγγελική. Η ευχή είναι θεϊκή αγαλλίαση. Κανένα άλλο πνευματικό όπλο δε μπορεί να αναχαιτίσει τόσο αποτελεσματικά τους δαίμονες. Τους κατακαίει όπως η φωτιά τα βάτα. (Οσίου Παϊσίου Βελιτσκόφσκυ)

«Ἡ ἐν Χριστῷ ζωή» (Πρακτικές συμβουλές γιά τόν καθημερινό ἀγῶνα)

 
 ΟΜΙΛΙΑ Θ΄
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου εὔχομαι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μας νά σᾶς χαρίση τήν σωτηρία.
Ὅπως ὁ χειμῶνας φέρνει τό χιόνι καί τό χιόνι σκεπάζει τό χορτάρι, δέν τό ξεραίνει ὅμως, μᾶλλον τό διατηρεῖ καί τό ζωογονεῖ ἕως τήν ἄνοιξι, ὁπότε φεύγει τό χιόνι καί πάλι τό χορτάρι εἶναι ἀνθηρό, οὕτω πως συμβαίνει καί στόν πνευματικόν ἀγῶνα. Ὁ χειμῶνας τῶν πειρασμῶν καί τῶν βιοτικῶν μεριμνῶν ἔρχεται νά ψυχράνη τόν ἀγωνιστικό ζῆλο. Κάθε ὅμως πνευματική συγκέντρωσι μέ σκοπό τήν πνευματική βοήθεια τῆς σπορᾶς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον μέ τήν Χάρι Του σάν τιποτένιοι διάκονοι προσφέρουμε, ζωντανεύει τό πνευματικό χορτάρι, δηλαδή τόν ἀγωνιστικό ζῆλο γιά τή μεγάλη σωτηρία, γιά τήν ἀπόκτησι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

«Ἡ Χριστομίμητος Ὑπακοή» μέρος β΄

 
ΟΜΙΛΙΑ ΣΤ΄
     Ἔρχεται ὁ πειράζων, ἔρχεται ὁ κακοδαίμων καί μᾶς βάζει χίλια δύο πράγματα, νά μᾶς ἀπομακρύνη ἀπό τήν ὑπακοή. Πόση διαστροφή δέν μᾶς κάνει στούς λογισμούς, γιά νά μᾶς βγάλη ἀπό τήν σωστή θέσι τῆς ὑπακοῆς!
  Βλέπουμε καί στό βίο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: Ὁ Ἅγιος Παΐσιος μέ τή μεγάλη τοῦ ἀρετή καί ἄσκησι εἶχε μεγάλη παρρησία στόν Χριστό μας καί ὁ Χριστός μας ὁ Κύριος συχνά τόν ἐπισκέπτετο.
  Σέ μία ἐπίσκεψι τοῦ Χριστοῦ μας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔπλυνε τά πόδια τοῦ Χριστοῦ μας, –κατά τρόπον βέβαια ἀπόρρητον– καί τό ἀπόπλυμα τό εἶχε σέ μία λεκάνη. Ἐν τῷ μεταξύ ἦρθε ἕνας ὑποτακτικός του μετά ἀπό κάποια ὑπακοή, ἀπό κάποιον κόπο, κουρασμένος καί ἱδρωμένος. Ἀφοῦ ἔβαλε μετάνοια στόν Ἅγιο Παΐσιο, τοῦ λέει ἐκεῖνος:
  • Παιδί μου, πήγαινε στή λεκάνη, πού εἶναι ἐκεῖ καί πιές νερό, νά δροσιστῆς.

ΠΑΤΗΡ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ «Τί ἔχετε νά μᾶς πεῖτε γιά τούς Παπικούς;»

Εάν ήτο δυνατόν να ρωτήσουμε τον Χριστό, θα μας έλεγε: Ότι οι παπικοί είναι πολύ ένοχοι, διότι μέχρι το 1054 ήμασταν μαζί, μία Εκκλησία. Έγιναν Οικουμενικές Σύνοδοι και η τελευταία έγινε το 787, οι όποιες σταθεροποίησαν τά δόγματα για τον Χριστό, το Άγιο Πνεύμα, την Παρθένο Μαρία και Θεοτόκο, για τις δύο φύσεις και δυνάμεις του Χριστού. Καθωρίσθηκαν και διατυπώθηκαν αυτές οι αλήθειες μαζί μ’ αυτούς. Γιατί όμως αποχωρίστηκαν το 1054 και έδωσαν δικές τους ερμηνείες στα δόγματα; ’Άλλαξαν το Σύμβολο της Πίστεως και διέστρεψαν τά παλαιά δόγματα ή ανακάλυψαν νέα δικά τους εν ονόματι τού πρωτείου και αλάθητου του πάπα.
Αυτοί εισήγαγαν το FILIOQUE, πού σημαίνει κατ’ αυτούς ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του Υιού. Αλλά με την φράση αυτή ελαττώνεται η θεότης του Αγίου Πνεύματος απέναντι στα άλλα δύο πρόσωπα, πράγμα το όποιο δεν είναι αληθές. Ενώ ο Σωτήρ μας λέγει ότι το ‘Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός (Ίωάν. 15, 26). 
Είναι η διδασκαλία ξεκάθαρη.

Πέμπτη 12 Ιουνίου 2014

«Ἡ Χριστομίμητος Ὑπακοή» μέρος α΄

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤ΄
Εὐλογημένα μου παιδιά,
θά ὁμιλήσουμε διά τήν χριστομίμητον ὑπακοήν. Θά ξεκινήσουμε τόν λόγο ἀπό ἕνα ὠφελιμώτατο παράδειγμα ὑπακοῆς ἀπό τό Γεροντικό.
Διαβάζουμε ἐκεῖ, ὅτι ἦταν ἕνας Γέροντας, πνευματικός ἄνθρωπος, ὁποῖος εἶχε ἕναν πολύ καλόν ὑποτακτικό. Ἀπό τήν πρώτη ἡμέρα τῆς ὑπακοῆς του, Γέροντας αὐτός μετά τήν λῆξι τοῦ Ἀποδείπνου, τοῦ ἔλεγε μερικές συμβουλές καί τόν ἀπέλυε νά πάη νά ξεκουραστῆ, γιά νά σηκωθοῦν στόν Ὄρθρο, νά διαβάσουν τήν ἀκολουθία.
Μιά μέρα ἐνῷ ὑποτακτικός αὐτός διάβαζε τό Ἀπόδειπνο, Γέροντας νύσταξε καί κοιμήθηκε. Τελείωσε τό Ἀπόδειπνο καί Γέροντας συνέχισε νά κοιμᾶται. ὑποτακτικός βλέποντας τόν Γέροντα νά ἔχη ἀποκοιμηθῆ ἀπό τόν κόπο τῆς ἡμέρας, δέν ἠθέλησε νά τόν ξυπνήση, γιά νά τόν ἀπολύση, ἀλλά ἔκανε ὑπομονή.
διάβολος βλέποντας τήν καλή συνήθεια τοῦ ὑποτακτικοῦ νά παίρνη τήν εὐχή τοῦ Γέροντα καί ἔτσι νά ἀπολύεται γιά ξεκούρασι, θέλησε νά τοῦ τήν χαλάση καί τοῦ ψιθύριζε:

Δέν πρέπει νά ἐμπιστευόμαστε ποτέ στόν ἑαυτό μας

monaxos_gerontas_8044
 Το να μην εμπιστεύεσαι τον εαυτόν σου (1), αγαπητέ μου αδελφέ, είναι τόσο αναγκαίο σε αυτόν τον πόλεμο, που χωρίς αυτό, να είσαι βέβαιος, ότι, όχι μόνον δεν θα μπορέσεις να πετύχεις τη νίκη που επιθυμείς, αλλά ούτε καν να αντισταθείς στο παραμικρό και αυτό, ας τυπωθεί καλά στο νου σου.
Γιατί, εμείς πράγματι, όντας φυσικά διεφθαρμένοι από τη φύσι μας από τον καιρό της παραβάσεως του Αδάμ, έχουμε σε μεγάλη υπόληψι τον εαυτό μας, η οποία αν και δεν είναι αλήθεια, παρά ένα ψέμα και τίποτα άλλο, εμείς όμως, νομίζουμε με μία απατηλή εντύπωση, πως είμαστε κάποιοι (2). Αυτό είναι ένα ελάττωμα, που πολύ δύσκολα αναγνωρίζεται, και που δεν αρέσει στο Θεό, ο οποίος αγαπά να έχουμε εμείς μία γνώσι χωρίς δόλο γι αὐτὴ την βεβαιότατη αλήθεια.

Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη

Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_3ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας_mp3

Π. Σάββας 2012-10-20_Οἱ ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Καινή Διαθήκη_17η Κατήχηση_3ο μέρος_Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας_mp3


Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-10-2012 (Συνάξεις Ἀνδρῶν στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΩΚ. Πῶς ν’ ἀγωνιστοῦμε ἑναντίον τοῦ πνεύματος τῆς λύπης;»

1. Πώς ν’ αγωνιστούμε εναντίον του πνεύματος της λύπης;

Να είσαι εύθυμος. Αγαπητέ μου, ξέρεις τί θα σου ειπώ τώρα με πλήρη βεβαιότητα; Μερικές φορές στην ζωή του κάθε ανθρώπου έρχονται αφορμές λύπης- ή κάποιας οργής αυτά προέρχονται μόνον από τον διάβολο. Δεν έχουμε ευθύνη. Εάν σου συμβαίνει αυτή η κατάστασης από ταραχή ή από λύπη, σού ετοιμάζει φωλιά ο σατανάς και βάζει εκεί για να κλωσσήση τα αυγά του• Δεν μπορείς ν’ αγαπάς, δεν μπορείς να ίδής με λίγη διορατικότητα το μέλλον, με την λογική πού σου έδωσε ο Θεός. Δεν μπορείς πλέον, διότι είσαι λυπημένος. Δηλαδή δεν είσαι σε καμία κατάσταση -μια κατάσταση δαιμονική- την οποία πολύ δύσκολα την υποφέρεις. Όταν είσαι έτσι, σκέψου αυτά: «Στάσου, διότι είναι κάποιος διάβολος εδώ». Και μή τον δέχεσαι πλέον.
2.         Τί να κάνουμε για να λυτρωθούμε από την σκληροκαρδία μας;

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Τί εἶπε ἡ Παναγία ὅταν ἐμφανίστηκε στόν πρῶτο ἐρημίτη τοῦ Ἁγίου Ὄρους

1eb0fa97283202f532b1c7b021fb197f_L 
Το Άγιον Όρος είναι κλήρος της Παναγίας
Η Κυρία Θεοτόκος όταν φανερώθηκε στον πρώτο ερημίτη του Άθωνα, τον άγιο Πέτρο (655—681) και μετά από τέσσερις ως πέντε αιώνες στον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας Νικόλαο και στον ένα και στον άλλο είπε:

« Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες συγχύσεις, να έρχονται σ’ αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος» «Αγιον Όρος τουτεΰθεν κεκλήσεται… καί περιβόλι δικό μου».«Υπόσχομαι δε, πολύ να αγαπώ, να βοηθώ και να σκέπω εκείνους, που με άδολη καρδιά έρχονται να δουλέψουν ολόψυχα στο Θεό, να προσεύχονται αδιάκοπα για την ψυχή τους, να παρακαλούνε το Θεό για την Εκκλησία Του και όλο τον κόσμο να τον φωτίσει ο Θεός να γίνουν όλοι πρόβατα γνήσια και άδολα του Χρίστου και Θεού μας.»

Ὁ Θυμός, ἡ ὁργή καί ἡ Θεραπεία τους (Mεγάλου Βασιλείου)

Ο Θυμός η Οργή και η Θεραπεία τους
 Κατά οργιζομένων
του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου
«…Ο θυμός κάνει τις γλώσσες αχαλίνωτες και τα στόματα απύλωτα. Ασυγκράτητα χέρια, βρισιές, κοροϊδίες, κακολογίες, πληγές και άλλα αναρίθμητα κακά προέρχονται από την οργή και το θυμό. Εξαιτίας του θυμού, ξίφη ακονίζονται, δολοφονίες τολμώνται, αδέρφια χωρίζουν και συγγενείς ξεχνούν τον συγγενικό δεσμό τους. Οι οργισμένοι αγνοούν πρώτα τους εαυτούς τους κι έπειτα όλους τους οικείους. Όπως οι χείμαρροι παρασύρουν κατεβαίνοντας το καθετί, έτσι και η βίαιη κι ασυγκράτητη ορμή των οργισμένων δεν υπολογίζει τίποτα. Οι θυμωμένοι δεν σέβονται τους γέροντες, την ενάρετη ζωή, τη συγγένεια, τις προηγούμενες ευεργεσίες, ούτε τίποτ’ άλλο σεβαστό και έντιμο. Ο θυμός είναι μια πρόσκαιρη τρέλα.
Ποιος θα μπορούσε να περιγράψει αυτό το κακό; Πως μερικοί είναι τόσο ευέξαπτοι, που με την παραμικρή αφορμή θυμώνουν; Φωνάζουν και αγριεύουν και ορμούν πιο αδίσταχτα κι από τα άγρια θηρία. Δεν σταματούν προτού ξεθυμάνει η οργή τους σ’ ένα μεγάλο και ανεπανόρθωτο κακό. Ούτε το σπαθί ούτε η φωτιά ούτε κανένα άλλο φόβητρο είναι ικανό να συγκρατήσει την ψυχή που έγινε μανιακή από την οργή. Οι οργισμένοι δεν διαφέρουν από τους δαιμονισμένους σε τίποτα, ούτε στην εξωτερική μορφή ούτε στην εσωτερική κατάσταση…

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

 
 Χάρις
Όταν η Θεία Χάρις επισκέπτεται την ψυχή, την τέρπει και την θερμαίνει. Όταν απομακρύνεται, την γεμίζει ανησυχία και αδημονία. Συνήθως απομακρύνεται για να την δοκιμάση ή για να την τιμωρήση για κάτι κακό που δέχθηκε και μολύνθηκε. Στην πρώτη περίπτωσι επιστρέφει σύντομα, μόλις η ψυχή την αναζητήση θερμά. Στην δεύτερη όμως δεν επιστρέφει, αν δεν προηγηθή ειλικρινής μετάνοια και καθαρή εξομολόγησις».
Η χάρις του Αγ. Πνεύματος είναι φωτιά. Η φωτιά διατηρείται με ξύλα. Ξύλα πνευματικά είναι η προσευχή…

Μόλις η χάρις εγγίζη την καρδιά, αμέσως ο νους και η καρδιά στρέφονται προς τον Θεό. Ο νους δεν μένει ποτέ ανενέργητος. Εφ’ όσον λοιπόν θα είναι στραμμένος προς τον Θεό, για τον Θεό κα θα σκέπτεται. Από αυτό απορρέει η μνήμη του Θεού, που είναι ο παντοτινός συνοδοιπόρος μιας ευλογημένης καταστάσεως. Η μνήμη του Θεού δεν μένει ποτέ άκαρπη, αλλά μας οδηγεί να βλέπουμε τα έργα της θείας τελειότητος, της χάριτος, της αληθείας , της δημιουργίας, της προνοίας, της κρίσεως και της αντιμισθίας. Όλα αυτά μαζί αποτελούν τον κόσμο του Θεού ή την περιοχή του πνεύματος. Η ζηλωτής χριστιανός αναπόφευκτα παραμένει σ’ αυτήν την περιοχή.
Θέλετε να διατηρήσετε τον ζήλο αυτόν;

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Ἅγιος Σιλουανός: Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του!

 
Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον. Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία: ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν πλησίον.
 Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα.
Στήν κοσμική τάξη εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἰσότητα – αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία γιά τήν ψυχή. Δέν μπορεῖ νά εἶναι ὁ καθένας βασιλιάς ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ ἡγούμενος ἤ διοικητής. Mπορεῖ ὅμως ὁ καθένας, σέ ὅποια τάξη κιἄν ἀνήκει, ν’ ἀγαπάει τό Θεό καί νά εἶναι εὐάρεστος σ’ Ἐκεῖνον – κι αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Καί ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο τό Θεό στή γῆ, θά ἔχουν περισσότερη δόξα στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν καί θά εἶναι πιό κοντά στόν Κύριο. Ὁ καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του.
Ἡ θεία χάρη δέν ἀφαιρεῖ τήν ἐλευθερία, ἀλλά συνεργεῖ μόνο στήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀδάμ βρισκόταν στήν κατάσταση τῆς χάριτος, ἀλλά δέν τοῦ ἀφαιρέθηκε τό αὐτεξούσιο. Oἱ ἄγγελοι παραμένουν ἐπίσης στό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά δέν τούς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ ἐλεύθερη βούληση.

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Εἰς τήν Πεντηκοστήν.Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

 
  Α´. Μεταβολήν τοῦ νοῦ.
Β´. Μεταβολήν τῆς καρδίας.
Γ´. Μεταβολήν τῆς γλώσσης.
  Συλλογίσου ἀγαπητέ, πῶς τό Πανάγιον Πνεῦμα ὅταν κατέβη εἰς τό ὑπερῷον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ὡσάν ἕνας σφοδρότατος ἄνεμος καί βροντή, ἐγέμισεν ὅλον τόν οἶκον, εἰς τόν ὁποῖον ἦσαν καθήμενοι οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί ἐπροσηύχοντο· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β´. 2)· καί τόν ἔκαμεν ὡσάν μίαν κολυμβήθραν, ὡς λέγει ὁ Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, διά νά βαπτίσῃ τούς Ἀποστόλους μέ τήν θείαν χάριν του, περί τοῦ ὁποίου τούτου βαπτίσματος προεῖπεν εἰς αὐτούς ὁ Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας (Πράξ. α´ 5).
 Ἐπλήρωσε δέ τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι, κολυμβήθραν αὐτόν ἀπεργαζομένη πνευματικήν, καί πληροῦσα τήν τοῦ Σωτῆρος ἐπαγγελίαν, ἥν καί αὐτήν ἀναλαμβανόμενος πρός αὐτούς ἔλεγεν, ὅτι Ἰωάννης μέν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ…ἀλλά καί τήν κλῆσιν ἥν αὐτοῖς ἐπέθηκεν, ἐπαληθεύουσαν ἔδειξε· διά γάρ τοῦ ἐξ οὐρανοῦ τούτου ἤχου, ὄντως υἱοί βροντῆς γεγόνασιν οἱ Ἀπόστολοι» (Λόγος εἰς τήν Πεντηκ.)Τότε δή τότε αὐτό τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐνήργησεν εἰς τούς Ἀποστόλους τρεῖς μεταβολάς (καί αὐταί αἱ μεταβολαί εἶναι κυρίως ὁ καρπός καί τῶν παρόντων πνευματικῶν γυμνασμάτων).

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Ἀρχιμ. Ἀρσένιος Κατερέλος, Εὐχή γιά ζῶντες καί κεκοιμημένους

ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΖΩΝΤΕΣ ΚΑΙ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΟΥΣ
ρχιμανδρίτης ρσένιος Κατερέλος,
γούμενος . Μονς γίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος
φο εχηθομε »καλό πόλοιπο τς γίας Τεσσαρακοστς, γαπητοί μου δελφοί, νά πενθυμίσωμε, τι κατά τήν προηγούμενή μας σύναξι, εχαμε λοκληρώσει τήν προσευχή το ησο γιά λους τούς ζντας, λέγοντας »Κύριε ησο Χριστέ, λέησον μς».
Σήμερα σκόπιμα ξανατονίζομε, τι γιά νά προσευχηθομε γιά κάποιους λέγοντας τήν εχή, δέν χρειάζεται νά κουραζώμαστε καί νά ζαλιζώμαστε ναφέροντες συνεχς τά νόματά τους. ρκε τήν πρώτη μόνο φορά νά ναφέρωμε τά νόματα τν νθρώπων ατν καί μετά νά λέμε μόνο καί συνεχς τό »Κύριε ησο Χριστέ, λέησον μς». Χωρίς δηλαδή μετά νά παναλαμβάνωμε τά νόματα ατά, διότι στό »μς» συμπεριλαμβάνονται, καί λόκληρη νθρωπότητα, καί κατά ναν ντελς ξεχωριστό καί διαίτερο τρόπο, τά νόματα πού προαναφέραμε τήν πρώτη μόνο φορά ες τήν ρχή.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...