Εάν ήτο δυνατόν να ρωτήσουμε τον Χριστό, θα μας
έλεγε: Ότι οι παπικοί είναι πολύ ένοχοι, διότι μέχρι το 1054 ήμασταν
μαζί, μία Εκκλησία. Έγιναν Οικουμενικές Σύνοδοι και η τελευταία έγινε το
787, οι όποιες σταθεροποίησαν τά δόγματα για τον Χριστό, το Άγιο
Πνεύμα, την Παρθένο Μαρία και Θεοτόκο, για τις δύο φύσεις και δυνάμεις
του Χριστού. Καθωρίσθηκαν και διατυπώθηκαν αυτές οι αλήθειες μαζί μ’
αυτούς. Γιατί όμως αποχωρίστηκαν το 1054 και έδωσαν δικές τους ερμηνείες
στα δόγματα; ’Άλλαξαν το Σύμβολο της Πίστεως και διέστρεψαν τά παλαιά
δόγματα ή ανακάλυψαν νέα δικά τους εν ονόματι τού πρωτείου και αλάθητου
του πάπα.
Αυτοί εισήγαγαν το FILIOQUE,
πού σημαίνει κατ’ αυτούς ότι το Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται και εκ του
Υιού. Αλλά με την φράση αυτή ελαττώνεται η θεότης του Αγίου Πνεύματος
απέναντι στα άλλα δύο πρόσωπα, πράγμα το όποιο δεν είναι αληθές. Ενώ ο
Σωτήρ μας λέγει ότι το ‘Άγιο Πνεύμα εκπορεύεται μόνο εκ του Πατρός
(Ίωάν. 15, 26).
Ενοχοποιούνται
ακόμη και για ένα άλλο θέμα: για την διδασκαλία τους περί της άσπιλου
συλλήψεως της Θεοτόκου. Δηλαδή λέγουν ότι η Θεοτόκος γεννήθηκε χωρίς
αμαρτία. Είναι μεγάλο λάθος.Τότε ποιά είναι
ή διαφορά ανάμεσα στη γέννηση του Σωτήρος και της Κυρίας Θεοτόκου; Η
Θεοτόκος απαλλάχτηκε από το προπατορικό αμάρτημα από εκείνη τη στιγμή
πού ο Αρχάγγελος της είπε: «Πνεύμα άγιον έπελεύσεται επί σέ και δύναμις
Ύψίστου έπισκιάσει σοι» (Λουκ. 1,35). Αλλά δεν μπορούμε να ειπούμε ότι
γεννήθηκε χωρίς το προπατορικό αμάρτημα, εφ’ όσον κι αυτή κατάγεται από
το ίδιο γενεαλογικό δένδρο του ’Αδάμ και της Εύας!
Στην
συνέχεια άλλο λάθος τους είναι το καθαρτήριο Πυρ. Αυτό δεν είναι ένα
δογματικό τους λάθος αλλά επινόησης καινούργιου δόγματος, πού δεν
ευρίσκεται πουθενά μέσα στην Άγια Γραφή. Αυτοί λένε ότι μεταξύ κολάσεως
και παραδείσου υπάρχει ένας άλλος τόπος προσωρινός. Εκεί μένουν οι ψυχές
πού δεν ετοιμάσθηκαν αρκετά στην ζωή για την σωτηρία τους. Με τις ευχές
και λειτουργίες των ζώντων και ιδιαίτερα του πάπα και άλλων κληρικών
αυτές οι ψυχές μεταπηδούν στον παράδεισο. Τέτοια όμως διδασκαλία δεν
υπάρχει στην Αγία Γραφή, η οποία γνωρίζει μόνο δύο μετά θάνατον
καταστάσεις, τον παράδεισο και την κόλαση.
Στην
Ορθόδοξη Εκκλησία βοηθούνται οι ψυχές στην κόλαση με τις προσευχές των
ζώντων και ιδιαίτερα τις Θείες Λειτουργίες. Το Πουργατόριο (καθαρτήριο
Πυρ) των ρωμαιοκαθολικών είναι πλάνη του παπισμού πού επινοήθηκε για
άλλους κερδοσκοπικούς σκοπούς τού Βατικανού σέ παλαιότερους καιρούς. Σαν
δόγμα παραμένει και σήμερα και απορρίπτεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία
μας.
Λέγει
ο Χριστός μας ότι μερικοί μπαίνουν κατ’ ευθείαν στον παράδεισο και «εις
κρίσιν ουκ έρχονται». Είναι αυτοί πού κάνουν μία βαθειά πνευματική ζωή
με θείο φόβο, εξομολόγηση και ταπείνωση. Αλλά ξέρουμε ότι υπάρχει
κόλασης. Και επειδή η μετάνοια πού κάνουμε εν όψει της σωτηρίας μας
είναι σχετική, δεν μπορούμε να είμεθα σίγουροι για την σωτηρία μας.
Εμείς οι ορθόδοξοι ελπίζουμε στην σωτηρία μας, αλλά δεν έχουμε την
βεβαιότητα.
’Άλλη
πλάνη των παπικών είναι ότι δεν έχουν και δεν κάνουν Προσκομιδή. Έχουν
άζυμο άρτο για το Σώμα του Σωτήρος, όπως έκαναν οι Εβραίοι στην Παλαιά
Διαθήκη.
Αλλά
η μεγαλύτερη πλάνη του παπισμού είναι το παπικό πρωτείο και αλάθητο του
αρχηγού της «εκκλησίας» τους, του πάπα Ρώμης. Θεωρείται γι’ αυτούς ο
πάπας, ο μόνος αντιπρόσωπος του Χριστού επί της γης. Αυτός διατάζει στο
όνομα της θεότητός του και τον παραδέχονται σαν θεοκράτορα βασιλέα επί
της γης. Ο Χριστός είπε στον Πέτρο: «Σύ ει Πέτρος και επί τούτη τη πέτρα
οικοδομήσω μου την έκκλησίαν, και πύλαι Άδου ού κατισχύσουσιν αυτής»
(Ματθ. 16-18). Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός οικοδόμησε την Εκκλησία Του
επάνω στον Πέτρο, αλλά πάνω στην πίστη του, διότι ήτο πολύ πιστός.
Την
Ορθόδοξη Εκκλησία μας δεν την διοικούσε μόνο ένας Απόστολος, αλλά
σύνοδος επισκόπων. Το έτος 50, τότε πού εκοιμήθη η Παναγία μας, έγινε
στα Ιεροσόλυμα ή ’ Αποστολική Σύνοδος. Σ’ αυτή την σύνοδο δεν προήδρευσε
ο Πέτρος, αλλά ο Ιάκωβος ο Αδελφόθεος και συγγενής του Κυρίου μας.
Εμείς
δεχόμεθα τον πάπα σαν τον πρώτο μεταξύ ίσων, σύμφωνα με την αρχαία τάξι
της Εκκλησίας, αρκεί να επιστρέψει στην πίστη της μιας αδιαιρέτου
Εκκλησίας. Και η Εκκλησία μας αυτή την τιμητική θέση θα τού δώσει.
Τί λέγετε για τον πάπα; Θέλει να ένωση τις εκκλησίες μέχρι το 2000; Είναι πολιτικός υπαινιγμός ή κάτι άλλο;
Δεν
περίμενα, Πατέρες, να ειπεί ο πάπας κάτι άλλο. Αυτός είναι ο νικητής
τού κομμουνισμού από την Ρώμη και όχι από το ’Άϊούντ (πόλις της δυτικής
Ρουμανίας, όπου στην περίοδο τού κομμουνισμού υπήρχαν πάρα πολλοί
κληρικοί και μοναχοί φυλακισμένοι, οι περισσότεροι τών οποίων
εκτελέστηκαν). Αυτός είναι «ο νικητής όλων, ο ηγέτης», δεν ξέρω τί να
ειπώ. Αυτό το είπε παντού, όπου πήγε. Και παρακαλώ Πατέρες, ακούστε με: Η
Ορθόδοξη Αλήθεια τούς ροκανίζει! Η παρουσία της Ορθοδοξίας τούς
πεθαίνει. Δεν τούς «κάθεται στο στομάχι» με κανένα τρόπο! Διότι, ας
πούμε την αλήθεια, όσο μας είναι επιτρεπτό, όσο γνωρίζουμε σαν θεολόγοι,
ένα πράγμα ξεκάθαρα: Ποιά είναι η αλήθεια; η ιδική μου ή η ιδική σου;
Πατέρες,
εγώ είμαι ιερέας και τελώ την θεία Λειτουργία 46 τώρα χρόνια! Όταν
βλέπω τόσα φοβερά πράγματα και θαύματα γύρω μου και όταν λέγει το βιβλίο
ότι τόσες φορές εμφανίσθηκε στο Άγιο Ποτήριο με τη μορφή Βρέφους ο
Χριστός και τόσα άλλα πού γίνονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πώς μπορώ
μετά να συγκρίνομαι μ’ αυτούς, οι οποίοι ούτε Προσκομιδή δεν έχουν; Δεν
είναι λοιπόν φυσικό να αμφιβάλεις για την Κοινωνία τους;
Η
Προσκομιδή, Πατέρες, να το γνωρίζετε αυτό είναι η μεγαλύτερη βοήθεια
πού μπορεί να δώσει κανείς στους νεκρούς και στους ζωντανούς. Και δεν
είναι ξεχωριστή τελετή, αλλά έχει συνέχεια την θεία Λειτουργία των
κατηχουμένων και των πιστών. Λέγει η ευχή της Προσκομιδής: «Απόπλυνον,
Κύριε, τα αμαρτήματα των ενθάδε μνημονευθέντων δούλων σου, τω αιματί σου
τω άγίω». Μα αδελφέ, είναι μικρό πράγμα μέσα σέ μιάμιση-δύο ώρες, όσο
χρειάζεται να τελείωσης την Θεία Λειτουργία, να σώζεις με τις προσευχές
σου ολόκληρο τον κόσμο!;
Μάς λέγουν οι Παπικοί, έκανε καμιά Προσκομιδή ο Χριστός;
Ναι,
τρία χρόνια έκανε Προσκομιδή! Η Λειτουργία του Αποστόλου Ιακώβου έχει
Προσκομιδή. Τί, όχι; Ο Απόστολος Ιάκωβος την έκανε. Ο Μέγας Βασίλειος
και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος καθιέρωσαν ευχές και τελετουργικές
πράξεις για την Προσκομιδή. Μπορείς να περιφρόνησης τέτοιους τεράστιους
‘Αγίους; Και σύ, παπικέ, επί 1054 χρόνια δεν γνώρισες και δεν έζησες την
τελετή της Προσκομιδής; Χαίρομαι, χαίρομαι πολύ πού είμαι σ’ αυτή την
ορθόδοξη πίστη. Και ό Θεός κάποια ημέρα θα τούς ταπεινώση όλους. Ένα
πράγμα θα μείνει: Η Αλήθεια! Με κάθε τρόπο θα ζήση η αλήθεια πού είναι ο
Ίδιος ο Χριστός. Αυτό είναι! Ο Χριστός μάς είπε για την πίστη ότι «και
πύλαι Άδου ού κατισχύσουσιν αυτής» (Ματθ. 16,18). Αυτός είναι θείος
λόγος και μαζί του πρέπει να πεθάνω. Να πεθάνω μαζί μ` αυτό πού είπε ο
Χριστός.
Όσον
αφορά για τις αιρέσεις δεν ανησυχώ. Αυτοί είναι λύκοι πού καθαρίζουν το
δάσος από τά ψοφίμια. Και αν πληρώνονται κιόλας γι’ αυτό πού κάνουν,
είναι ακόμη σοβαρότερο. Και εμείς πληρωνόμεθα, αλλά έχουμε την αλήθεια.
Δεν μάς αφήνει ο Θεός.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΨΥΧΩΦΕΛΕΙΣ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΥΜΑΝΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΡΣΕΝΙΟ
http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2014/06/blog-post_3188.html
