Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος δ΄ «Πειρασμοί»

Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.

Γι᾿ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μή βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.

Ἐμπιστευθεῖτε στό Θεό τόν Ἀγαθό, τόν Ἰσχυρό, τόν Ζῶντα, καί Αὐτός θά σᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνάπαυση. Μετά τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τή δική Του ἀγάπη. Μή λιποψυχεῖτε λοιπόν καί μή δειλιάζετε.

Σέ ποιούς πειρασμούς πρέπει νά χαιρόμαστε. Ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

«Μεγάλη χαρά να το θεωρείτε αδελφοί μου, 
όταν περιπέσετε  σε διάφορους πειρασμούς 
για τον Θεό.
«…Είναι χαράς και επαίνου  άξιοι οι πειρασμοί και οι θλίψεις, που δοκιμάζουν οι χριστιανοί για τον Θεό και προέρχονται από τον Θεό. Επειδή αυτοί γίνονται δεσμός άλυτος και αυξάνουν την αγάπη προς τον Θεό και την κατάνυξη.
Γι΄αυτό είπε και ο σοφός Σειράχ «τέκνο εάν προσέρχεσαι για να δουλεύεις στον Κύριο και Θεό σου να ετοιμάσεις την ψυχή σου για πειρασμό». Και ο Κύριος είπε στον κόσμο θα έχετε θλίψη αλλά να έχετε θάρρος εγώ νίκησα τον κόσμο». Διότι χωρίς θλίψεις και γυμνάσια δεν μπορεί κανείς να λάβει στεφάνους ούτε θεϊκούς ούτε κοσμικούς.
Βέβαια μπορεί να αναρωτιόταν κανείς «εάν τέτοια καλά φέρνουν οι πειρασμοί γιατί ο Χριστός μας προστάζει να λέμε στην ευχή του |»Πάτερ ημών» « και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν;». Δηλαδή Κύριε μη μας βάλεις σε πειρασμό; 
Και απαντά σ΄ αυτό ο θεοφόρος Μαξιμος ότι δύο ειδών είναι οι πειρασμοί.
1    Ο μεν ένας πειρασμός είναι εκούσιος (με τη θέλησή μας) και γίνεται με τη γνώμη της ψυχής μας. Αυτός προξενεί ηδονή μεν στο σώμα αλλά οδύνη και θλίψη στην ψυχή. Είναι δε ταυτόσημος με την πράξη της αμαρτίας.

Γιά τήν ἀναισθησία τῆς ψυχῆς καί τήν ἀντιμετώπιση τῶν δοκιμασιῶν

 …Για την αντιμετώπιση της αναισθησίας της ψυχής, αδελφέ μου, βοηθάει η συνεχής ανάγνωση των θείων Γραφών, οι κατανυκτικοί λόγοι των θεοφόρων Πατέρων, η μνήμη της κρίσεως του Θεού και της εξόδου της ψυχής από το σώμα, της συναντήσεως των φοβερών δυνάμεων, με τις οποίες συνεργάστηκε για το κακό στην ολιγοχρόνια και ελεεινή αυτή ζωή.

 Ακόμα η μνήμη της μελλοντικής παραστάσεώς του στο φρικτό και αδέκαστο βήμα του Χριστού, όπου θα του ζητηθεί λόγος ενώπιον του Θεού, όλων των αγίων αγγέλων και όλης γενικά της κτίσεως, όχι μόνον για τις πράξεις , αλλά και για τα λόγια και για τους λογισμούς. Να φέρνεις στο νου σου πάντοτε την απόφαση του φοβερού και δικαίου κριτή σ’ αυτούς που θα βρεθούν στ’ αριστερά Του και θα τους πει: «Φύγετε μακρυά μου, καταραμένοι ,στην αιώνια φωτιά που είναι ετοιμασμένη για το διάβολο και τους αγγέλους του ( Ματθ.25, 41 ) .

Ἑκούσιες καί ἀκούσιες θλίψεις.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε ἐδῶ τήν ὁμιλία:Ἑκούσιεςκαί ἀκούσιες θλίψεις

Σκέφθηκα σήμερα νά συζητήσουμε ἕνα θέμα πού ἔχει σχέση μέ τίς θλίψεις, οἱ ὁποῖες ὑπάρχουν στή ζωή μας. Ὅσο κανείς μεγαλώνει, ἀφήνει τήν παιδική ἡλικία, πού εἶναι κάπως ξέγνοιαστη καί περνάει στήν ἐφηβεία καί στή νεότητα, βλέπει ὅτι ἡ ζωή αὐτή ἔχει πολλές θλίψεις καί ἀναρωτιέται:

- Γιατί νά ὑπάρχουν οἱ θλίψεις;

Γιατί νά ὑπάρχουν ὅλα αὐτά τά ὁποῖα μᾶς ἔρχονται ἀπ’ ἔξω καί μᾶς ταλαιπωροῦν καί δεύτερον γιατί νά ὑπάρχουν οἱ θλίψεις πού προξενοῦμε ἐμεῖς στόν ἑαυτό μας ἑκούσια; Λόγου χάρη, ἡ νηστεία. Εἶναι μία θλίψη. Ἤ γενικότερα ἡ ἄσκηση. Ἄς δοῦμε λοιπόν τί λένε οἱ Πατέρες πάνω σ’ αὐτό τό θέμα καί νομίζω θά βοηθηθοῦμε.

 Ἕνα πρῶτο, πού λέει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής εἶναι ὅτι οἱ θλίψεις μᾶς βοηθᾶνε νά καθαρισθοῦμε.

«Γιά τίς θλίψεις καί τούς πειρασμούς»

 

Δημητρίου Παναγόπουλου

ἱεροκήρυκος

 Οἱ ἄνθρωποι πού ζοῦν στόν κόσμο αὐτό χωρίς θλίψεις, χωρίς πειρασμούς, χωρίς ἀσθένειες, δέν ἔχουν καί δέν θέλουν νά ἔχουν σχέση μέ τό Θεό. Βέβαια αὐτοί, ἀπό τούς πολλούς μακαρίζονται, ὅτι κάνουν ζωή χαρισάμενη καί περνοῦν καλά. Καί γιατί αὐτοί νά περνᾶνε καλά καί νά μήν ὑποφέρουν, σέ ἀντίθεση μέ τούς ἄλλους πού ὑποφέρουν; Αὐτό τό γεγονός, δέν θά ἔπρεπε νά τούς προβληματίσει; Ἐδῶ ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός στό Γολγοθᾶ, μέ τόν Σταυρό Του πῆγε. Αὐτό κάτι μᾶς διδάσκει. Πῶς λοιπόν αὐτοί θέλουν νά πᾶνε στό Χριστό, χωρίς σταυρό; Αὐτούς τούς ἀνθρώπους, ὁ Θεός τούς ἔχει ἐγκαταλείψει! Ἑπομένως δέν ὑπάρχει ἀκόλουθος τοῦ Χριστοῦ, πού νά μήν σηκώνει τόν σταυρό του. Σήκωσε τό σταυρό σου καί ἀκολούθα με, δέν εἶπε ὁ Χριστός; Ὁ ἄνθρωπος πού δέν θέλει νά φέρει σταυρό, δέν θέλει καί ὁ Θεός νά ἔχει σχέση μαζί του. Οἱ θλίψεις λοιπόν καί οἱ πειρασμοί, εἶναι εὐλογημένοι καί πρέπει νά χαιρόμαστε καί νά εὐχαριστοῦμε τόν Κύριο πού τούς ἐπέτρεψε, μέ τήν προϋπόθεση βέβαια, ὅτι δέν τούς προκαλέσαμε μόνοι νας.

 Παράδειγμα:

ΟΜΙΛΙΑ 63η: Πρός ἐκείνους πού δυσανασχετοῦν γιά τίς παντός εἴδους δυσκολίες πού συμβαίνουν (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς)

Τονίζει ότι, αν μας βρίσκουν κακά, αυτό οφείλεται στις αμαρτίες μας. Η αμαρτία είναι το φυσικό κακό, και αυτό έχει σημασία, ενώ το αισθητικό κακό είναι δευτερεύον.

1. Το από τη φύση του κακό, δηλαδή η αμαρ­τία, έχει από εμάς τους ίδιους την αρχή, το σχετικό όμως με την αίσθησή μας κακό, δηλαδή το οδυνηρό και επίπονο, θα μπορούσε να γίνει και από τον Θεό που σαν ιατρός συγκρατεί μέσω αυτού και θεραπεύει το αληθινά κακό, και όταν αυτοί που αμάρτησαν είναι θεραπεύσιμοι προσφέρει τις παντός είδους φροντίδες, ενώ όταν είναι αθεράπευτοι, τους παίρνει και από τη ζωή ακόμη για τη σωτηρία των άλλων.Για τις υπόλοιπες όμως συμφορές εμείς είμαστε αίτιοι, καθιστώντας τους εαυτούς μας άξιους για καυτήρες, ενώ εκείνος και έτσι είναι ευεργέτης και σωτήρας ως καθαιρέτης του πραγματικά κακού. Πολλές φορές μάλιστα προσθέτει στους ανδρείους και αγώνισμα, τις προσβολές των μη από τη φύση τους κακών.

«Δόξα τῷ Θεῷ πάντων ἔνεκεν». Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Λέγει ὁ Ἰωσὴφ εἰς τοὺς ἀδελφούς του: «Νὰ μὴν ὀργίζεσθε καθ’ ὁδὸν ὁ ἕνας ἐναντίον τοῦ ἄλλου», ἀλλὰ ἀφοῦ σκεφθῆτε ὅτι δέν σᾶς κατελόγισα καμμίαν κατηγορίαν, διὰ ὅσα ἐκάματε εἰς βάρος μου, καὶ ἐσεῖς νὰ ἔχετε ἀγάπην μεταξύ σας (Γεν. 45, 24).
 Ποῖος θὰ ἠμποροῦσε νὰ θαυμάσῃ ἐπάξια τὴν ἀρετὴν τοῦ δικαίου αὐτοῦ ἀνδρός, πού ἐξεπλήρωσεν ἐξ ὁλοκλήρου τὴν φιλοσοφίαν τῆς Καινῆς Διαθήκης; (φιλοσοφία: Εἰς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς ὁ ὅρος σημαίνει γενικῶς τὴν Χριστιανικὴν Θεολογίαν καὶ τὴν κατὰ Χριστὸν ἄσκησιν καὶ ζωήν).
Καὶ αὐτὸ τὸ ὁποῖον συνιστᾶ ὁ Χριστὸς εἰς τοὺς Ἀποστόλους λέγων: «Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, καὶ νὰ εὔχεσθε διὰ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι σᾶς καταρῶνται» (Ματθ. 5, 44), αὐτὸ καὶ ἀκόμη περισσότερον ἔκαμεν ὁ μακάριος Ἰωσήφ.

Ἡ αἰτία τῶν συμφορῶν. Ὁ βίος τοῦ Ὁσίου Νήφωνος Ἐπισκόπου Κωνσταντιανῆς τῆς κατ’ Ἀλεξάνδρειαν

E

κεινο τόν καιρό ἔπεσε φοβερο θανατικό στή γῆ. Οἱ ἄνθρωποι πέθαιναν ξαφνικά καί μέ φρικτό τρόπο.

Ἕνας φίλος τοῦ ὁσίου, πού λεγόταν Γρηγόριος, ἦρθε στό κελλί του καί τόν ρώτησε:

-Σέ παρακαλῶ, πάτερ, πές μου, πῶς ἔγινε καί μᾶς βρῆκε τοῦτο τό κακό;

-Ἦταν φυσικό, παιδί μου, ἀποκρίθηκε ὁ δίκαιος χωρίς δισταγμό. Πικραίνουμε τόσο πολύ τόν ἀθάνατο Θεό, παραβαίνοντας συνέχεια τό νόμο Του. Γι’ αὐτό μᾶς ἔστειλε τοῦτο τό δρεπάνι, πού μᾶς θερίζει. Εἶναι γραμμένο ὅτι «ἁμαρτία θάνατον κατεργάζεται»¹⁵⁹. Νά, χθές εἶδα ἕναν ἄνδρα φοβερό, πού ἀπειλοῦσε τή γῆ καί τῆς ἔλεγε: ‟Ὅλους τούς ἀκόλαστους πού ζοῦνε πάνω σου, ὅλους τούς μέθυσους καί τούς κοιλιόδουλους, ὅλους τούς φιλάργυρους καί τούς τοκογλύφους, ὅλους τούς ψεῦτες καί τούς συκοφάντες, μά προπαντός ὅλους τους σοδομίτες, πού δέν μετανοοῦν, ἐγώ θά τούς ἐξολοθρεύσω!....’’. Ἄν λοιπόν, παιδάκι μου, δέν εἴχαμε παροργίσει τόν Πλάστη καί προστάτη μας, δέν θά παθαίναμε ὅ,τι πάθαμε. Ἀλλά ποῦ ν’ ἀκούσεις καί πόσα ἄλλα χειρότερα εἷπε! Δέν θά τ’ ἀντέξεις...

Διαβάστε περισσότερα »

«Θέλεις νά λυτρωθεῖς ἀπό τίς θλίψεις καί νά μή κοπιάζεις σ᾿ αὐτές; νά προσδοκᾶς χειρότερα καί θά ἀναπαυθεῖς»

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Λόγοι Ἁγίων

 Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σῦρος πρός μοναχό πού ἀρρώστησε τόν συμβούλευσε ὡς ἑξῆς:

  «Ἀδελφέ, στήριξε στόν Θεό τίς ἐλπίδες σου. Ὑπόμενε περιμένοντας τό ἔλεός του νά σέ κυβερνήσει σέ ὅλα. Ἐκεῖνος πού ἐπέτρεψε, γιά ψυχική σου ὠφέλεια, νά ἀρρωστήσης, νά εἶσαι βέβαιος, πώς θά προνοήσει γιά σένα. Δέν θά ἐπιτρέψει ποτέ, τό λέγει ἡ Γραφή, νά δοκιμάσεις μεγαλύτερο πειρασμό ἀπό ὅσο ἔχεις δύναμη νά σηκώσεις. Φρόντισε λοιπον νά ἀρέσεις σέ Αὐτόν πού φροντίζει γιά σένα».

  «Εἶναι πολλές οἱ θλίψεις τῶν δικαίων», λέει ὁ Προφήτης Δαβίδ. Ἄν οἱ Ἅγιοι κληρονομοῦν τήν βασιλεία τῶν οὐρανῶν μέσα ἀπό πολλές θλίψεις, ἐμεῖς περιμένουμε νά τήν ἀπολαύσουμε ἐνῶ εἴμαστε φορτωμένοι μέ ἁμαρτίες καί μέ ἀνέσεις καί μέ καλοπέραση καί μέ φορτίο ἀπό κοσμικά πράγματα;  «Ἐκεῖνος πού ἀπέκτησε ὑπομονή, εἶναι κοντά σέ κάθε ἀρετή.

«Οἱ πειρασμοί εἶναι ἀναγκαῖοι»

 

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ἁγίου Φιλοθέου Ζερβάκου, 1980

  Ὁ διάβολος ἀπό μόνος του δέν ἔχει ἐξουσία νά πειράζει κανέναν ἄνθρωπο. Ὁ Θεός τοῦ δίνει κάποια ἐξουσία γιά τρεῖς λόγους:
Πρῶτος, γιά νά δοκιμάζονται οἱ ἄνθρωποι ἄν πραγματικά καί ἀληθινά πιστεύουν καί ἀγαποῦν τό Θεό. Ἔτσι δοκιμάστηκαν ὁ Ἰώβ, οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες καί σχεδόν ὅλοι οἱ Ἅγιοι.
Δεύτερος, γιά νά γίνουν ἄξιοι, μέ τόν τρόπο πού ἀναφέραμε προηγουμένως, καί νά στεφανωθοῦν μέ τά ἄφθαρτα στεφάνια, πού δέ μαραίνονται, τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν. Διότι, χωρίς πειρασμούς καί θλίψεις κανείς δέν μπορεῖ νά σωθεῖ. Ὅπως τό χρυσάφι περνάει μέσα ἀπό τό καμίνι τῆς φωτιᾶς, ὅπου καθαρίζεται καί λάμπει, ἔτσι καί ὁ Θεόςδοκιμάζει καί καθαρίζει τούς ἐκλεκτούς του μέσα στό καμίνι τῶν πειρασμῶν καί τῶν θλίψεων…

«Κάθε βῆμα πρός τά ἐμπρός στήν πνευματική μας ζωή, ἀποκτᾶται μέ αἷμα», μέρος θ΄

   Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

Νά πιστεύεις ἀκλόνητα, ὅτι ὁ Θεός σέ βλέπει, καθώς πιστεύεις ὅτι ὁ πατέρας σου ἤ ὅποιος ἄλλος βρίσκεται μπροστά σου, σέ βλέπει. Μέ τή διαφορά ὅτι ὁ οὐράνιος Πατήρ βλέπει καί ὅ,τι εἶναι μέσα σου, σέ βλέπει ὁλόκληρο. Γιατί «ὀφθαλμοί Κυρίου μυριοπλασίως ἡλίου φωτεινότεροι, ἐπιβλέποντες πάσας ὁδούς ἀνθρώπων καί κατανοοῦντες εἰς ἀπόκρυφα μέρη» (Σοφ. Σειράχ 23 : 19). Ὅπως τό φῶς τοῦ ἡλίου πέφτει παντοῦ καί φωτίζει τά πάντα, ἔτσι καί ἡ ματιά τοῦ Θεοῦ, ἀπείρως περισσότερο, ὅλα τά βλέπει.
Τά δάκρυα στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας εἶναι πολύτιμα, γιατί ἀποτελοῦν σημεῖο ὅτι ἡ ψυχή ἀρχίζει νά ἀναρρώνει. Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία στίς προσευχές της ζητάει ἀπό τό Θεό νά μᾶς χαρίσει τά δάκρυα, πού καθαρίζουν τήν καρδιά ἀπό κάθε ἀκαθαρσία.

« Ὅποιος ἔχει φόβο Θεοῦ, ὅποιος ἔχει κατά Θεόν πένθος, ὅποιος ἔχει ταπείνωσι δέν φοβᾶται ποτέ τίς δοκιμασίες »,μέρος η΄

 

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Θλίψεις

Γιά τρεῖς λόγους κυρίως ὁ πανάγαθος Θεός δέν ἐκπληρώνει τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ τίς δοκιμασίες στή ζωή μας.
Πρῶτον, γιά νά συναισθανθοῦμε τήν ἀδυναμία μας, ν᾿ ἀποδεσμευθοῦμε ἀπό τήν αὐτάρκεια καί τήν ἐγωϊστική αὐτοπεποίθησί μας, καί νά ἀναθέσουμε μέ ταπείνωσι κάθε ἐλπίδα μας σ᾿ Ἐκεῖνον.
Δεύτερον, γιά νά μᾶς ἀσκήση στήν καρτερία καί τήν ὑπομονή, πού φέρνει πολύ πνευματικό καρπό στήν ψυχή…

, καί

 Τρίτον, σάν πάνσοφος καί ἀλάθητος γιατρός ὁ Κύριος, ἀνατρέπει συχνά τίς ἐπιθυμίες μας καί παραχωρεῖ πικρίες καί χτυπήματα γιά ν᾿ ἀπομακρύνη τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας ἀπό τήν λατρεία τῶν ὑλικῶν πραγμάτων, ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῆς γῆς, καί νά μᾶς ὠθήση στήν ἀναζήτησι τοῦ οὐρανοῦ καί τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν…

«Κάνε ὑπομονή στίς θλίψεις, διότι σέ αὐτούς πού ὑπομένουν δίδεται τό στεφάνι τῆς ἀθλήσεως» μέρος ζ΄

 

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ἀπό τό Γεροντικό
… Κανείς ἐκτός ἀπό τόν Θεό δέν γνωρίζει τό ἀληθινό ἀγαθό καί τό ἀληθινό ὠφέλιμο καί γι᾿ αὐτό μέ ὑπομονή καί πραότητα νά ὑποφέρουμε τίς ἀποτυχίες μας. Κάνοντας δέ ὑποταγή ἀγόγγυστη στίς βουλήσεις τοῦ Θεοῦ, ἄς μή ψυχραίνουμε μέ τήν θλίψη καί τήν ἀγανάκτισή μας τόν Οὐράνιο Πατέρα, λησμονοῦντες τήν ἄπειρη ἀγαθότητά Του καί τήν ὑπέρτατη σοφία καί πρόνοιά Του.
Καί τά πιό θλιβερά γεγονότα νά θεωρεῖς σάν εὐεργετικές διδασκαλίες τῆς Θείας Πρόνοιας.
… Στούς πειρασμούς καί τίς θλίψεις μας καί στίς στενοχώριες μας νά δοξάζουμε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς θυμήθηκε μέ τίς θλίψεις.
Ὑπέμενε τήν περιφρόνηση καί τήν ταπείνωση, τά ὁποῖα ἔγιναν μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά βρεῖς παρρησία πρός τόν Θεό.

«Δοκιμασίες» μέρος στ΄

 

 Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

«…Ἡ ἀσθένεια μᾶς διδάσκει τήν ταπείνωσι καί τήν ὑποταγή στό θεῖο θέλημα. Ἀνδρίζεσθε καί εὐγνωμονεῖτε τόν Θεό γιά ὅλα. Πιστέψτε ὅτι ὅλα γιά τό συμφέρον μας τά ἐπιτρέπει. Αὐτό ἴσως τώρα δέν τό διακρίνετε, θά τό διαπιστώσετε ὅμως ἀργότερα».

«Τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ μαζί σας. Σᾶς συμβαίνουν πολλά δυσάρεστα. Λυποῦμαι γι᾿ αὐτό. Δέν μποροῦμε νά βοηθήσουμε τήν κατάστασι παρά μόνο μέ τήν ὑπομονή καί τήν πεποίθησι στήν θεία βοήθεια. Ὅλα προέρχονται ἀπό τό Θεό, καί τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα. Γιά ὅλα πρέπει νά εὐχαριστοῦμε. Διότι καί τά δυσάρεστα παραχωροῦνται γιά τό καλό μας: Γιά τήν ταπείνωσι, τήν κάθαρσι, τήν σταθερότητα στήν χριστιανική ζωή καί τήν ἐμπιστοσύνη μας στόν Θεό.

Δέν ἐπιτρέπεται νά γογγύζουμε. Ἄς κάνουμε ὑπομονή τήν περίοδο αὐτή καί θά ἔλθουν φωτεινές ἡμέρες. Ἔχετε θάρρος καί ἀγωνισθῆτε στήν προσευχή. Εἶναι πηγή παρηγοριάς. Εἶναι φωτισμός στούς λογισμούς καί δύναμις στόν ἀγῶνα.

«Νά ὑπομένουμε καρτερικά τίς ἀρρώστιες καί νά ἀναπέμπουμε ὕμνους εὐχαριστίας στόν Θεό…» μέρος ε΄

 

 Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

 καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

 Νουθεσίες τῆς ἁγίας Συγκλητικῆς

 «Πολλές εἶναι οἱ ἐνέδρες πού στήνει ὁ διάβολος. Μέ τή φτώχεια δέν μπόρεσε νά κλονίσει τήν ψυχή; Παρουσιάζει τά πλούτη γιά νά τήν δελεάσει. Μέ τήν καταφρόνια καί τούς ἐμπαιγμούς δέν ἔφερε ἀποτέλεσμα; Προβάλλει τόν ἔπαινο καί τή δόξα. Μέ τήν ὑγεία νικήθηκε; Ἀρρωσταίνει τό σῶμα. Μή μπορώντας λοιπόν νά ἐξαπατήσει μέ τά εὐχάριστα μέσα, ἐπιχειρεῖ νά ἐκτροχιάσει τήν ψυχή μέ τίς ἀθέλητες δυσκολίες. Κατόπιν θείας παραχωρήσεως φέρνει στόν ἄνθρωπο βαρύτατες ἀρρώστιες μέ σκοπό νά μικροψυχήσει μέσα σ᾿ αὐτές τίς δοκιμασίες καί νά θολώσει ἡ ἀγάπη του γιά τόν Θεό…».
«Ἐάν μᾶς ἐνοχλεῖ ἀρρώστια, ἄς μή λυπόμαστε, ἐπειδή ἐξαιτίας τῆς ἀρρώστιας καί τῆς σωματικῆς κατάπτωσης δέν ἀντέχουμε νά σταθοῦμε ὀρθοί γιά προσευχή ἤ νά ψάλλουμε μέ ὑψωμένη φωνή. Ὅλα αὐτά τά κάμναμε γιά τήν νέκρωση τῶν ἐπιθυμιῶν. Ἄλλωστε ἡ νηστεία καί ἡ χαμαικοιτία ἔχουν καθιερωθεῖ ἐξαιτίας τῶν ἡδονῶν.

«Γιά στενοχώριες καί πειρασμούς» μέρος γ΄

 

   Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

 καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

  Ὁσίου Ἰσαάκ τοῦ θεοπνεύστου

  Νά μνημονεύεις καί ἐνθυμεῖσαι τόν Θεό σέ κάθε καιρό, καί θά σέ μνημονεύσει καί Αὐτός ὅταν θά πέσεις σέ κακά.
Ὅταν νιώσεις μέσα σου τή χαρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ στενοχώριες καί θλίψεις αὐτῆς τῆς ζωῆς, γίνονται γλυκύτερες ἀπό τό μέλι.
Ὁ Θεός βαστάζει καί ὑπομένει ὅλες τίς ἀδυναμίες· ὅμως δέν ὑπομένει τόν ἄνθρωπο πού, ὅλη τήν ὥρα, γογγύζει· ἀλλά τόν παιδεύει, γιά νά τόν διορθώσει.
Τό στόμα καί ἡ καρδιά, πού σέ κάθε περίσταση εὐχαριστεῖ τό Θεό, δέχεται τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί τή θεία Χάρη.
Πρίν ἀπό τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, τρέχει ἡ ταπείνωση· καί πρίν ἀπό τό παίδεμα τοῦ ἀνθρώπου, τρέχει ἡ ὑψηλοφροσύνη.
Ὅπως τά φάρμακα πού παίρνουμε, καθαρίζουν τό σῶμα μας ἀπό τά νοσογόνα μικρόβια, ἔτσι οἱ σφοδρές θλίψεις καθαρίζουν τήν καρδιά μας ἀπό τίς πονηρές πράξεις.

«Γιά τίς ταλαιπωρίες καί θλίψεις» μέρος β΄

 Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου

Ὁ καιρός τῆς ἐδῶ ζωῆ μας εἶναι καιρός μέ θλίψεις, ταλαιπωρίες ,ἀγῶνες καί ἱδρῶτες.
Οἱ δοκιμασίες πού ὑποφέρουμε εἶναι πληρωμή γιά τίς ἁμαρτίες μας… Πρέπει μέ τίς θλίψεις νά γίνουμε τέλειοι χριστιανοί.
Οἱ πρόσκαιρη στή γῆ ζωή μας εἶναι περίοδος πού ἔχει ἀγώνα, πόλεμο, θλίψη, στενοχώρια, δοκιμασία.
Ὁ Θεός ἀφήνει νά αὐξάνουν οἱ θλίψεις μας γιά νά ἀποτινάξουμε τήν τεμπελιά μας, γιά νά ξυπνήσουμε ἀπό τόν ὕπνο τῆς ἀδιαφορίας καί ἀμελείας. Γιατί τότε περιορίζονται ὅλα τά περιττά, διασκορπίζονται ὅλα τά κοσμικά καί γινόμαστε ἐπιμελέστεροι στήν προσευχή καί προθυμότεροι στήν ἐλεημοσύνη…

«Γιά τίς ἀρρώστιες καί συμφορές» * μέρος α΄

 

  Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων

καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007

Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου

Ὁ Μέγας Βασίλειος στό λόγο του, «ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», μᾶς λέγει:
«…Κάθε κακό δέν εἶναι κακό. Κακά εἶναι οἱ ἁμαρτίες· κακά δέν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στό σῶμα, ὅπως εἶναι οἱ ἀρρώστιες καί τά τραύματα τοῦ σώματος, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικές ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ (κατά παραχώρηση) πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς ὁ σοφός καί ἀγαθός Κύριος.

 Ὁ Ὁποῖος ἀφαιρεῖ τόν πλοῦτο ἀπό αὐτούς πού τόν μεταχειρίζονται ἁμαρτωλά, γιά νά καταστρέψει ἔτσι τό μέσο τοῦ κακοῦ.

Μέ τίς δοκιμασίες γινόμεθα δόκιμοι

 

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ

Εξηγώντας μας πόσο αναγκαίες είναι οι θλίψεις για τον αθλητή του Χριστού ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει:
«Οι δοκιμασίες είναι ωφέλιμες σε όλους ανεξαιρέτως. Αν ήσαν ωφέλιμες σε ένα Παύλο, ας σιωπήση από μόνο του το κάθε στόμα, που λέει, πως δεν ωφελούν! Γιατί διαφορετικά, θα το κάνη να σιωπήση ο ίδιος ο Θεός! Γιατί, όποιος ειπή πως οι δοκιμασίες δεν είναι ωφέλιμες, αυτόματα γίνεται υπόδικος ενώπιον του Θεού[92].
Οι αγωνιστές δοκιμάζονται, για να αυξήσουν τον πνευματικό τους πλούτο.
Οι χλιαροί, για να αναγκαστούν να προφυλάξουν τον εαυτό τους από εκείνα που τους βλάπτουν.
Οι κοιμισμένοι, για να ξυπνήσουν.
Οι απομακρυσμένοι, για να ξαναπλησιάσουν τον Θεό.

Ἡ ὀδύνη, ἀρνητική ὅψη τῆς ἡδονῆς.Ἀρχιμ. Εὐσέβιου Βίττη

 

Η οδύνη, όπως και η ηδονή, είναι επείσακτη στην ανθρώπινη φύση. Αν ήταν η ηδονή, η οδύνη, ο φόβος, η λύπη, η επιθυμία κ.λπ. στοιχεία απαραίτητα για την ύπαρξη, θα της είχαν δοθεί από την πρώτη της καταβολή, όπως μας βεβαιώνουν οι Πατέρες. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι μεταπτωτικά. Η οδύνη, που θα εξετάσουμε τώρα, αποτελεί την πιο μεγάλη αρνητική συνέπεια της ηδονής. Είναι ο αντίποδάς της. Κάθε οδύνη και πόνος έχουν ως αιτία τους κάποια ηδονή που προηγήθηκε πρακτικά. Και αποτελούν -εκπλήρωση χρέους που ξεπληρώνεται αιτιωδώς από τον άνθρωπο.Ο φυσικός πόνος ακολουθεί την παραφυσική ηδονή. Μια προχώρηση σε βάθος οδηγεί στη διαπίστωση ότι κατά βάσιν ο άνθρωπος γεννιέται με προηγούμενό του το νόμο της αναίτιας ηδονής (ο της ηδονής νόμος αναιτίως προκαθηγήσατο της γενέσεως).