Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν θλίψεων
καί ἡμερολόγιο τοῦ 2007
Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου
Ὁ Μέγας Βασίλειος στό λόγο του, «ὅτι οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός», μᾶς λέγει:«…Κάθε κακό δέν εἶναι κακό. Κακά εἶναι οἱ ἁμαρτίες· κακά δέν εἶναι ὅσα μᾶς προκαλοῦν ὀδύνη στό σῶμα, ὅπως εἶναι οἱ ἀρρώστιες καί τά τραύματα τοῦ σώματος, ἡ φτώχεια, οἱ ταπεινώσεις, οἰκονομικές ζημίες, θάνατοι συγγενῶν, τά ὁποῖα ἐνεργεῖ (κατά παραχώρηση) πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς ὁ σοφός καί ἀγαθός Κύριος.
Ὁ Ὁποῖος ἀφαιρεῖ τόν πλοῦτο ἀπό αὐτούς πού τόν μεταχειρίζονται ἁμαρτωλά, γιά νά καταστρέψει ἔτσι τό μέσο τοῦ κακοῦ.
Παραχωρεῖ
ἀρρώστιες, σ᾿ αὐτούς πού συμφέρει νά εἶναι τό σῶμα τους δεμένο μέ τίς
ἀρρώστιες, παρά νά εἶναι ἐλεύθερο γιά ν᾿ ἁμαρτάνει.
Παίρνει μέ θάνατο ἐκείνους, πού τούς συμφέρει ὁ θάνατος παρά ἡ παράταση τῆς ζωῆς.
Ἐπίσης,
προκειμένου νά σταματήσει ὁ Θεός τίς ἐκτεταμένες ἁμαρτίες, φέρνει
πείνα, ξηρασίες, κατακλυσμιαῖες βροχές, πού ἀποτελοῦν μάστιγες κοινές
πόλεων καί ὁλολκήρων ἐθνῶν…»
Ἀλλοῦ πάλιν ὁ Μέγας Βασίλειος μᾶς λέγει τά ἑξῆς:
«Οἱ
ἀρρώστιες τῶν πόλεων καί τῶν ἐθνῶν, οἱ ξηρασίες καί οἱ ἀφορίες τῆς γῆς,
ὅπως καί οἱ ἀτομικές θλίψεις ἀνακόπτουν τήν αὔξηση τῶν κακῶν. Αὐτά τά
εἴδη τῶν μή πραγματικῶν κακῶν ἐνεργοῦνται ἀπό τό Θεό, γιά ν᾿ ἀναιρέσουν
τήν ἐνέργεια τῶν ἀληθινῶν κακῶν, πού εἶναι οἱ ἁμαρτίες. Ἑπομένως ὁ Θεός
ἀναιρεῖ τό κακό (πού εἶναι ἡ ἁμαρτία) ἀλλά τό (ὄντως) κακό δέν κατάγεται
ἀπό τό Θεό. Ὅπως ὁ γιατρός πού δέν εἰσάγει τήν νόσο, ἀλλά ἀφαιρεῖ τήν
νόσο ἀπό τό σῶμα. Οἱ ἀφανισμοί τῶν πόλεων, οἱ σεισμοί καί οἱ νεροποντές,
οἱ καταστροφές στρατευμάτων καί τά ναυάγια καί ὅλες οἱ πολυάνθρωπες
συμφορές, πού ἐνεργοῦνται ἀπό τή γῆ, ἀπό τή θάλασσα, ἀπό τόν ἀέρα, ἀπό
τή φωτιά ἤ ἀπό ὁποιαδήποτε αἰτία, γίνονται γιά τόν σωφρονισμό τῶν
ἐπιζώντων ἀπό τόν Θεό, πού μέ ἐκτεταμένες μάστιγες ἀνακόπτει τήν πάνδημη
ἁμαρτωλότητα…»
Δέν
εἶναι δυνατό νά ἐπιτύχουμε μέ ἄλλο τρόπο, τά ἀγαθά πού μᾶς ἔχουν
ἀπαγγελθεῖ, καί νά ἀξιωθοῦμε τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, παρά μόνον ἄν
ὁδεύσουμε τόν ἐδῶ βίο μας μέ θλίψη.
Ἐάν εἴμαστε ξύπνιοι, προσεκτικοί οἱ θλίψεις μᾶς οἰκειώνουν πιό πολύ μέ τόν Δεσπότη, καί μαθητεύουμε νά εἴμαστε ἐπιεικεῖς.Ἡ θλίψη εἶναι τεκμήριο πολλῆς κηδεμονίας καί προνοίας τοῦ φιλανθώπου Θεοῦ πρός ἐμᾶς.
Ὁ Θεός δέν ἐμποδίζει τίς θλίψεις νά ἔλθουν, ἀλλά ὅταν ἔλθουν εἶναι παρών, ἐργαζόμενος νά μᾶς καταστήση χρήσιμους καί ἔμπειρους.
Μήν ἀπελπίζεσαι, ἀλλά τότε, ὅταν ἔλθουν θλίψεις, περισσότερο νά ἀφυπνιστῆς, ἐπειδή τότε οἱ προσευχές γίνονται πιό καθαρές.
Ὅτι
εἶναι στά σπέρματα ἡ βροχή, αὐτό εἶναι στούς θλιβομένους τά δάκρυα.
Ὅπως ἀκριβῶς αὐτός πού σπέρνει δέν παραιτεῖται καί ἄν πολλά εἶναι τά
ἐμπόδια, ἔτσι οὔτε τόν θλιβομένο ἄνθρωπο πρέπει νά δυσχεραίνει καί ἄν
πολλά εἶναι τά λυπηρά.
Ἡ θλίψη ἐργάζεται ἰσχυρούς τούς θλιβομένους, τούς κάμνει κατανυκτικούς καί ταπεινώνει τήν διάνοια.
Εἶναι μεγάλο κατόρθωμα τό νά ὑπομένει κανείς τήν θλίψη μέ εὐχαριστία…
Δέν
εἶναι κακό τό νά θλίβεται κανείς, ἀλλά τό νά ἁμαρτάνει κανείς εἶναι
κακό. Ἐάν θέλεις νά βρεῖς ἄνεση ἐκεῖ, (στόν οὐρανό) ἄς θλιβεῖς ἐδῶ γιά
τόν Χριστό.
Εἶναι ἡ θλίψη πρόξενος μεγάλου καλοῦ. Εἶναι παιδαγωγός καί πρόξενος μυρίων ἀγαθῶν.
Οἱ
θλίψεις εἶναι τά κατάλληλα φάρμακα στά δικά μας ψυχικά τραύματα. Ὁ Θεός
ἐπιτρέπει νά γίνωνται αὐτά γιά τήν θεραπεία τῶν ἰδικῶν μας ψυχῶν.
…Κανείς
δέν ἐπικοινωνεῖ μέ τόν Χριστό τρυφώντας καί κοιμώμενος, ἀλλά ἐκεῖνος
πού βρίσκεται σέ θλίψη καί πειρασμό, αὐτός στέκεται κοντά σέ Ἐκεῖνον.
Συνεχίζεται………
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τού
Ἀμήν.
Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις “ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ” γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτηςhttp://
