Ὁ ἁγιορείτικος Νεοησυχασμός τῶν ἡμερῶν μας

 

Ο Γέροντας Παΐσιος (+1994) στό ωραίο βιβλίο του «Αγιορείτες πατέρες και αγιορείτικα» αναφέρει αρκετές μορφές ησυχαστών, όπως τον παπα Τύχωνα (+1968), πού για «εργόχειρο» του είχε τις μετάνοιες και την ευχή, συγκάτοικους αγγέλους και αγίους και τή δοξολογία αέναη, έως τή μακαρία τελευτή του- τον Γέροντα Ευλόγιο (+1948), μαθητή τού Χατζηγιώργη, πού τηρούσε το αυστηρό τυπικό τής συνεχούς νηστείας και τής αέναης προσευχής κι είχε συχνές δαιμονικές επιθέσεις· τον Γέροντα Κοσμά τον Παντοκρατορινό (+1970), πού συνδύαζε πάντοτε την εργασία με την ευχή, με δάκρυα πότιζε τον κήπο τής μονής και τής ψυχής του· τον Γέροντα Πέτρο (+1958), πού διακρινόταν για την απλότητα και την ευλάβεια του, την αδιάλειπτη προσευχή, πού τού ήταν αυτενέργητη, και πού συχνά άκουγε γλυκιές ψαλμωδίες αγγέλων και τον έλουζε το άκτιστο φως· τον Γέροντα Αυγουστίνο (+1965), πού στα τέλη του η ζωή του ήταν πλημμυρισμένη θεία οράματα, προσευχές κι αέναα δάκρυα και κατά την εκδημία του έλαμψε το πρόσωπο του· και αρκετούς άλλους.

Πότε ἡ ὑπομονή εἶναι τέλεια (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία. Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρ­διά σας να κυριεύεται από τη λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την άξια και την ωφέλεια του θείου δώ­ρου.
Όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν από τον Κύριο στη δευτέρα παρουσία Του. Οι δίκαιοι, όμως, θα παρασταθούν στο θεϊκό Κριτήριο με αγαλλίαση ανέκφρα­στη, καθώς θα οδηγηθούν στην αγκαλιά του Θεού και στην αιώνια χαρά.

«Τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας»

 
«Τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας»

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου

ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα”

τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»

 Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, πόσα ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Πρῶτα ἀποφάσισε κι ἑτοίμασε τή βασιλεία Του γι’ αὐτούς πού θά ὑπακούσουν στό νόμο Του. Τήν εὐτυχία καί τή μακαριότητα ὁ Θεός Πατέρας δέν τήν κράτησε μόνο γιά τόν ἑαυτό Του καί τόν ἀγαπητό Του Υἱό καί τό Ἅγιο Πνέυμα. Ἡ ἀγαθότητά Του θέλησε νά προνοήσει καί γιά μᾶς. Θέλησε νά μᾶς κάνει θετά παιδιά Του κατά χάρη καί μετόχους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν λοιπόν ἦρθε ὁ κατάλληλος καιρός, αὐτή ἡ ἄναρχη πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς ἐκπληρώθηκε μέ ἔργα. Γιατί ὅλα τ’ ἀποτελέσματα καί τῆς φύσεως καί τῆς χάριτος τά ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τήν ἀνάπαυση, τήν ὠφέλεια καί τή σωτηρία μας, ὅπως λέει καί ὁ ἀπόστολος: “Τά γάρ πάντα δι’ ἡμᾶς”(Β΄ Κορ. 4, 15).

Γιά τή σωτηρία μας εἶναι ἐπιστρατευμένοι οἱ ἄρχοντες τοῦ οὐρανοῦ, δηλαδή οἱ ἀρχάγγελοι καί οἱ ἄγγελοι, πού τό διακόνημά τους εἶναι νά ὑπερασπίζονται καί νά βοηθοῦν τόν εὐτελῆ ἄνθρωπο γιά νά σωθεῖ: “Εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν” (Ἑβρ. 1, 14).

Οἱ Προφῆτες , οἱ Κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ μέσα στὴν ἐκκλησία_Πατερικὴ Θεολογία_10ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-10-18_Οἱ Προφῆτες , οἱ Κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ μέσα στὴν ἐκκλησία_Πατερικὴ Θεολογία_10ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
http://www.hristospanagia.gr/?p=34028 

Ἡ συγχωρητικότητα

 

[Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἀνεξίκακε ἐλέησόν με].
«Εἶπεν ὁ Κύριος ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Δηλαδή: Εἶπε ὁ Κύριος· ἂν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας. ῍Αν ὅμως δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα»[1].
Μᾶς τό διδάσκει προτρέποντας μας καί ὑποσχόμενος τήν ἀμοιβή: «Συγχωρέστε γιά νά συγχωρηθῆτε».
 Μᾶς τό διδάσκει καί ἀποτρέποντάς μας ἀπό τό ἀντίθετο κακό, τήν μή συγχώρησι, ἐπισείοντάς μας τήν ἀπειλή: «Ἐάν δέν συγχωρέσετε δέν θά συγχωρηθῆτε».
-Μά … ἐγώ ἐξομολογήθηκα» ἴσως πεῖ κάποιος.
-Ναί, καί πῆρες τήν ἄφεσι διά τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἀλλά μέ τήν προϋπόθεση νά συγχωρήσεις καί ἐσύ τόν σύνδουλο, ἐν Χριστῷ ἀδελφό σου.
Ἄν δέν τόν συγχωρήσεις θά πάθεις ὅ,τι ἔπαθε ἐκεῖνος ὁ κακός δοῦλος τῆς παραβολῆς· ὁ χρεώστης τῶν μυρίων ταλάντων. Αὐτός ἐνῶ ἀρχικά πέτυχε τήν διαγραφή τοῦ χρέους του, ἐπειδή δέν ἄφησε τό μικρότατο χρέος στόν σύνδουλό του, προκάλεσε τήν ὀργή τοῦ Κυρίου του.

ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΜΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;_ΟΜΙΛΙΕΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄_mp3

 

Α΄ ΟΜΙΛΙΑ
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-04-2008.
 Β΄ΟΜΙΛΙΑ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-04-2008.

http://www.hristospanagia.gr/?p=33894 

Τά πάθη καί ἡ ἀντιμετώπισή τους

  

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία)

 Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, θά μιλήσουμε γιά τά πάθη καί τόν τρόπο ἀντιμετώπισής τους.

Ὑπάρχει μία ἱστορία, μ’ ἕναν ἅγιο γέροντα, πού ἦταν στήν Αἴγυπτο καί δέχθηκε ἐπισκέψεις ἀπό κάποιους ἄλλους μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἦρθαν ἀπό τήν περιοχή τῶν Ἱεροσολύμων. Στήν ἀρχή, αὐτοί οἱ ἐπισκέπτες εἶδαν τά καλογέρια τοῦ γέροντα, δηλ. τούς ὑποτακτικούς του καί ἔκαναν μία μικρή συζήτηση μαζί τους. Ἄρχισαν λοιπόν νά τά ρωτᾶνε τά καλογέρια: « Ὁ γέροντάς σας εἶναι χαρισματοῦχος; Ξέρει νά μᾶς πεῖ γιά τούς ἀγγέλους, γιά τίς πνευματικές καταστάσεις, γιά τά οὐράνια πράγματα καί φαινόμενα καί πῶς μποροῦμε νά τά ζήσουμε ὅλα αὐτά;»

Τά καλογέρια τοῦ γέροντα τό ἄκουσαν αὐτό καί πῆγαν καί τό εἶπαν στό γέροντά τους: «Γέροντα ἦρθαν κάποιοι μοναχοί καί μᾶς εἶπαν αὐτά τά πράγματα, ἄν ξέρεις νά τούς πεῖς γιά τά οὐράνια». Ἐκεῖνος ἦταν ἄνθρωπος πολύ ταπεινός καί πρακτικός, δηλ., τόν ἐνδιέφερε ἡ πράξη καί ὄχι ἡ θεωρία, ἡ οὐσία θά λέγαμε, ὄχι ἁπλῶς νά κάνουμε συλλογισμούς καί ὡραῖες σκέψεις ἤ νά μιλᾶμε γιά πράγματα πού εἶναι πολύ ὑψηλά καί πολύ ὑψηλότερα ἀπό τήν κατάστασή μας καί τούς λέει:

Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

 

6) Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό. Ὅτιδήποτε προσφέρει ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό (ἀπό ὅσα τοῦ χάρισε Ἐκεῖνος, π.χ. τάλαντα, χαρίσματα, γνώσεις, χρόνο, δύναμη, ἀγάπη) δέν τό χάνει ἀλλά τό κερδίζει 30 ἤ 60 ἤ 100 φορές παραπάνω. Δέν ἔχουμε τίποτε παρά μόνο ἐκεῖνα πού δίνουμε στόν Χριστό.
Ἐπίλογος
Ὁ κόσμος –σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά– ξέρει τί σημαίνει ἄνεση, καλοπέραση ἀλλά καί τί σημαίνει ἐσωτερικό κενό, ἀνασφάλεια ,ἀβεβαιότητα, ἄγχος, μοναξιά. Ἡ ἁμαρτία ὁδηγεῖ στόν θάνατο (ψυχικό καί σωματικό). Ἡ ἁμαρτία δέν δίνει χαρά. Καί πῶς νά δώσει; ἀφοῦ ἡ χαρά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Δέν πρόλαβες, καρδιά μου, νά χαρεῖς…», ὁμολογεῖ ἕνας τραγικός σύγχρονος ποιητής πού αὐτοκτόνησε (Λαπαθιώτης).

Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν ζωή μας.

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός 

 5) Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν ζωή μας.

Γι’ αὐτό μᾶς εἶπε: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ὁ Χριστός καί ἡ ζωή μας. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή μας. Δέν ὑπάρχουν ὧρες τοῦ Χριστοῦ καί ὧρες τοῦ διαβόλου. Αὐτός πού μετανόησε ἀληθινά δέν ἔχει ὧρες πού ὀφείλει νά κάνει τό καλό καί ὦρες πού πρέπει νά ἀσωτεύει οὔτε ἔχει καιρό εὐσεβείας καί καιρό παρανομίας.

Ὁ Χριστός μᾶς ζητάει ὅλο τόν χρόνο μας, ὅλη τήν ζωή μας. Ζητάει καί τήν ἐργασία μας καί τήν βόλτα μας καί τήν ὥρα τῆς ἀνάπαυσής μας.Γιατί ὅλα πρέπει νά δοθοῦν στόν Χριστό καί ὅλα νά εἶναι γεγονότα μέ πνευματική σημασία. Ὅλα νά εἶναι γιά Ἐκεῖνον… Γεγονότα πού θά μᾶς ἑνώνουν μαζί Του.

Μία βόλτα, εἶναι ἄραγε πνευματικό γεγονός;Εἶναι.

Ὅλα εἶναι πνευματικά. 

Ὅλα ἔχουν πνευματική σημασία. 

Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας;_mp3

 

Π. Σάββας 2011-09-01_ΠΟΙΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-09-11 (Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33737 

Ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί καμμία νά μήν καταφρονοῦμε

 

 Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

 

4) Ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί καμμία νά μήν καταφρονοῦμε
Μετά τήν ἀνάσταση εἶπε στούς Ἀποστόλους:

«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Κάνει ἐντύπωση ἡ λέξη «πάντα», δηλ. ὅλα, ὅλες τίς ἐντολές πρέπει νά τηρήσουμε. Ὁ Κύριος, μαζί μέ τήν ὀρθή πίστη γιά τήν Ἁγία Τριάδα, συνέζευξε καί τήν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν. Εἶναι ἀδύνατον νά σωθεῖ ὁ βαπτισθείς, ἄν δέν ἔχει καί τά δύο αὐτά.

1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-10-04_1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33813 

Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν καρδιά μας, ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό μας.

 

Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

   3) Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν καρδιά μας, ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό μας.

 Μᾶς λέει: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου,…».

Μᾶς ζητάει ὅλη τήν καρδιά μας, ὅλο τόν νοῦν μας, ὅλη τήν δύναμή μας. Ὅλα αὐτά νά Τοῦ τά δώσουμε ἀγαπώντας Τον. Ζητάει ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Ὄχι γιά τόν ἐαυτό Του, ἀλλά γιά μᾶς. Διότι θέλει νά σώσει τήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, θέλει νά μᾶς ζωοποιήσει καί νά μᾶς ἁγιάσει. Ἀλλά αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει ἄν δέν τοῦ δοθοῦμε ὁλόκληροι. Πρέπει ὅλη τήν ἀγάπη μας νά τήν δίδουμε στόν Χριστό. Ὅλες οἱ σκέψεις μας νά εἶναι γιά τόν Θεό, καί ὅλο τό συναίσθημα καί τά πάντα γιά τόν Θεό.

Ὁ Θεός μᾶς θέλει ἀπόλυτα δικούς Του.Τό Ἅγιο Πνεῦμα «ἐπιποθεῖ», σφόδρα ἐπιθυμεῖ, νά ἑνωθεῖ μαζί μας. Θέλει τήν καρδία μας ὁλόκληρη. Τήν θέλει καθαρή.

1.Ποιοὶ εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας 2. Περὶ νοερᾶς προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_6ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-09-21_1.Ποιοὶ εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας 2. Περὶ νοερᾶς προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_ 6ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-09-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

 http://www.hristospanagia.gr/?p=33653

Ὁ Χριστός μας δέν θέλει νά διχαζόμαστε.

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός.

 2) Ὁ Χριστός μας δέν θέλει νά διχαζόμαστε.

Μᾶς εἶπε:

«Κανείς δέν μπορεῖ νά δουλεύει σέ δύο κυρίους. Δέν μπορεῖτε νά δουλεύετε ταυτόχρονα στόν Θεό καί στόν Μαμωνᾶ (στόν Θεό καί στόν Διάβολο)».

Ἄν κανείς περπατᾶ ταυτόχρονα σέ δύο δρόμους, θά σχιστεῖ στή μέση, τελικά θά αὐτοδιαλυθεῖ.

 Εἶναι σχιζοφρενική συμπεριφορά, πού ὑποδηλώνει διπλῆ προσωπικότητα, ἐσωτερική διάσπαση τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς, ἐπανάλειψη τοῦ προπατορικοῦ λάθους.

Εἶναι πνευματικός ἀλλοιθωρισμός. Ἐνῶ ὁ Θεός εἶναι τό Πᾶν, ἐμεῖς Τόν ἀφήνουμε καί ἀκολουθοῦμε τόν προαιώνιο ἐχθρό.

Προσπαθοῦμε νά φτάσουμε στήν Θέωση, ἐμπιστευόμενοι στόν ἑαυτό μας· δέν δινόμαστε ἀπόλυτα στόν Χριστό. Διχαζόμαστε ἐσωτερικά, μέ ἀποτέλεσμα νά πλησιάζουμε διστακτικά, γεμᾶτοι φοβίες καί ἀναστολές. Ἡ πίστη μας εἶναι ὑποτονική καί τρεμοσβήνει. Ἡ θέρμη τῆς ἀγάπης μας: πολύ περιορισμένη. Ἡ χλιαρότητα κυριαρχεῖ.

Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός.

 

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.
Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό μᾶς τά πάντα.
1) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, λέγοντάς μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Δηλ. «Ὅποιος θέλει νά γίνει δικός Μου, πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του, πού σημαίνει νά νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο (νά ἀποβάλει τό κοσμικό φρόνημα), νά ἀπαρνηθεῖ τόν διάβολο καί νά μέ ἀκολουθήσει τηρώντας ὅλα ὅσα λέω». Ἄν ἀληθινά θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές Ἐκείνου, πρέπει νά ξεχάσουμε τελείως τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό μας, νά ἀπορρίψουμε καί νά μισήσουμε κάθε ἁμαρτία· ἀκόμη, θά πρέπει νά κάμνουμε καί τό καλό, νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τό κοσμικό φρόνημα, τήν ἁμαρτία καί κάθε πάθος.

«Ἄν δέν μετανοήσουμε δέν σωζόμεθα1»

 

   ΟΜΙΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Ὁ Θεός μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα μᾶς παραγγέλει λέγων:
«Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν. Μάθετε καλόν ποιεῖν»².
Ἡ μετάνοια προϋποθέτει ἁμαρτία. Ὅποιος δέν ἔχει ἁμαρτία, αὐτός δέν ἔχει ἀνάγκη μετανοίας. Ὅλοι, καί πρῶτος ἐγώ, αἰσθανόμεθα ἁμαρτωλοί. Ἡ ἁμαρτία εἶναι τραῦμα, πληγή. Τραῦμα στή ψυχή, πληγή στή συνείδησι πού μᾶς πονάει. Τραῦμα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας εἴμεθα μέλη. Κάρφωμα στό Χριστό καί ξανασταύρωμα στό Χριστό εἶναι ἡ ἁμαρτία.
Ποιός δέν ἔχει τραυματισθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία;
Ποιός δέν ἔχει ἁμαρτήσει μέ τά λόγια, μέ τίς πράξεις του, μέ τούς λογισμούς;

«Ἀξίζει ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι…»

 

   «Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

 Ἀξίζει ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι τό πλήρωμα ὅλων τῶν τελειοτήτων καί ὅλων τῶν ἀγαθῶν πού μπορεῖς νά βάλεις μέ τό νοῦ σου:

 τῆς ὡραιότητος, τῆς σοφίας, τῆς δυνάμεως, τῆς ἁγιότητος, τῆς μεγαλειότητος, τῆς ἀγαθότητος, τῆς ἀπειρίας, τῆς ζωῆς, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀλήθειας, τῆς βασιλείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς σωτηρίας. Καί πάλι, ὅλ᾿ αὐτά δέν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά «τά περί τόν Θεόν». Ὁ Θεός εἶναι ὕπαρξη ἄπειρα ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλ᾿ αὐτά.Τό τονίζει ἐπιγραμματικά ὁ θεοφόρος Μάξιμος, γράφοντας:

Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας καί ὁ πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ.

Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ μην ξεχνώντας ποτέ την ανάγκη να «βιάζει τον εαυτό τον στη χριστιανική πνευματική ζωή, έζησε σύμφωνα με τα ακόλουθα λόγια του αγίου Μακαρίου του Μεγάλου, τα όποια είχε ως οδηγό στην καθημερινή πνευματική του πράξη: «Ένας άνθρωπος, ερχόμενος προς τον Κύριο, πρέπει να βιάσει τον εαυτό του σε ότι είναι καλό, ακόμη και αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κλίση της καρδιάς του, προσμένοντας συνεχώς τον έλεός Του με βέβαιη πίστη.

Κυριακή Ζ’ Λουκᾶ: Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

(Λουκ. η’ 41-56)
Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν σ’ ένα βράχο, τον κάνουν να λάμπει. Όταν η φλόγα αγγίξει ένα άκαφτο κερί, το ανάβει. Όταν ο μαγνήτης αγγίξει ένα μεταλλικό αντικείμενο, το μαγνητίζει. Όταν το ηλεκτροφόρο καλώδιο αγγίξει ένα συνηθισμένο σύρμα, και τα δυο τους ηλεκτρίζονται.
Όλες αυτές οι φυσικές ενέργειες δεν είναι παρά εικόνες ή πνευματικά φαινόμενα. Όλα όσα συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι απλά η εικόνα όσων γίνονται στον εσωτερικό. Ολόκληρη η εφήμερη φύση είναι σαν ένα όνειρο, σε σχέση με την εσωτερική πραγματικότητα, σαν ένα παραμύθι, όταν μιλάμε με όρους αιώνιας ζωής.
Η ψυχή είναι η πραγματικότητα του σώματος. Ο Θεός είναι η πραγματικότητα της ψυχής. Όταν ο Θεός αγγίζει την ψυχή, την ζωοποιεί, της μεταδίδει την δράση. Όταν η ψυχή αγγίζει το σώμα, κάνει το ίδιο. Το σώμα λαβαίνει φως, ζεσταίνεται, δέχεται μαγνητισμό και ηλεκτρισμό, δράση, ακοή και κίνηση από την ψυχή. Όταν η ψυχή αναχωρεί από το σώμα, όλ’ αυτά χάνονται, εξαφανίζονται.

«Ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας»

     

«Νουθεσίες»

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Ἄς ἐννοήσουμε τό σύντομο τῆς ζωῆς μας καί ἄς δουλεύσουμε τόν Θεό, μέ ἀγάπη, μέ προθυμία καί μέ ταπείνωσι.
Ποιός μετενόησε καί δέν σώθηκε;
ποιός εἶπε τό ἡμάρτησα καί δέν συγχωρήθηκε;
ποιός ἔπεσε καί ἐζήτησε βοήθεια καί δέν σηκώθηκε;
ποιός ἔκλαυσε καί δέν παρηγορήθηκε ἀπό τόν Θεό;
«Ἡμάρτηκα», εἶπεν ὁ ἄνθρωπος; εὐθύς ὁ Θεός συγχωρεῖ· παραβλέπει ὁ Κύριος τό ἁμάρτημά σου. Μέ τήν μετάνοια ὅλα διορθώνονται. Οὐδέν ὑπάρχει, τό ὁποῖον νά νικᾶ τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά μετανοοῦμε εἰλικρινά.
Ἐν ὄψει τῶν κρισίμων στιγμῶν πού διερχόμεθα, θά πρέπη νά ἑτοιμαζώμεθα ἰδιαίτερα μέ τήν ἐξομολόγησι. Ἡ Ἐκκλησία μας παραδέχεται τρία βαπτίσματα. Τό κανονικό βάπτισμα, τῆς μετανοίας καί τοῦ μαρτυρίου.

«Ἡ θεραπεία τῆς ὑπερηφάνειας»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

Πῶς λοιπόν μπορεῖ νά γιατρευτεῖ ἡ φοβερή ἀρρώστια τῆς ὑπερηφάνειας; Αὐτή μπῆκε μέσα στήν καρδιά μας καί μᾶς ἔκανε πνευματικά φτωχούς καί δυστυχισμένους. Μᾶς φούσκωσε σάν τ᾿ ἀσκιά καί μᾶς ἀπογύμνωσε ἀπό κάθε ἀρετή. Ἔτσι ἐφαρμόζεται σέ μᾶς τό ρητό τοῦ σοφοῦ Σειράχ:
«Τρία εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καί προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν· πτωχόν ὑπερήφανον, καί πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχόν ἐλαττούμενον συνέσει»1.
Καί ἐπειδή ἡ μεγαλύτερη ὑπερηφάνεια εἶναι τό νά πιστέψουμε ὅτι μποροῦμε νά γιατρέψουμε τήν ψυχική αὐτή ἀσθένεια μέ τίς δικές μας δυνάμεις, γι᾿ αὐτό ἡ μόνο θεραπεία εἶναι νά προστρέξουμε στό Θεό καί νά Τόν παρακαλέσουμε μαζί μέ τόν Προφήτη Δαβίδ, λέγοντας:
«Μή ἐλθέτω μοι πούς ὑπερηφανίας»2. Δηλαδή: Μήν παραχωρήσεις, Κύριε, νά βάλει τό πόδι της ἡ καταραμένη ὑπερηφάνεια στήν ψυχή μου.Πρῶτα πρέπει νά θεραπευτοῦν ὁ νοῦς καί ἡ θέληση τῶν ὑπερηφάνων.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΓ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

  ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΓ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ,Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-08-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Θεσ/νίκης). http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=33467 

«Ὑπερηφάνεια, τό μεγάλο ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας μας»

    

«Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

 Ὅπως ἀπ᾿ ὅλες τίς ἀρρώστιες τοῦ σώματος πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ κρυφή καί ἄγνωστη στόν ἄρρωστο, ἔτσι καί ἀπ᾿ ὅλες τίς κακίες, πού εἶναι ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς, ἡ πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Γιατί ὅσο καταστρεπτική εἶναι, ἄλλο τόσο εἶναι ἀπόκρυφη στόν ἄρρωστο. Καί μάλιστα πολλοί ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ὄχι μόνο δέν ἐλέγχονται ἀπό τή συνείδησή τους πού εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά κυριολεκτικά μεθᾶνε ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, σέ σημεῖο πού καταντᾶνε νά τήν ἔχουν γιά στόλισμα καί στεφάνωμα! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Προφήτης τούς ἐλεεινολογεῖ, λέγοντας:
«Οὐαί τῷ στεφάνῳ τῆς ὑπερηφανείας… οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου»1.
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μιά ἄτακτη ἐπιθυμία ὑπεροχῆς τοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν ὁποία μετράει τόν ἑαυτό του περισσότερο ἀπ᾿ ὅσο ἀξίζει στήν πραγματικότητα, καί θέλει οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά τόν ὑπολογίζουν ἔτσι.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΒ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΒ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-08-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=33380

«Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

  Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ σπουδαιότεροι λόγοι, πού μᾶς παρακινοῦν – ἤ καλύτερα μᾶς ἀναγκάζουν – ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό.
Ὁ πρῶτος εἶναι, ὅτι ὁ Ἴδιος μᾶς προστάζει νά Τόν ἀγαπᾶμε·
ὁ δεύτερος, ὅτι Αὐτός εἶναι ἄξιος ἀγάπης περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο·
καί ὁ τρίτος, ὅτι Αὐτός προκαλεῖ τήν ἀγάπη μας μέ τή δική Του ἀγάπη καί μέ ἀναρίθμητες εὐεργεσίες.
Ἡ πρώτη ἀπ᾿ ὅλες τίς ἐντολές εἶναι:
«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅλη τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· αὕτή ἐστί πρώτη καί μεγάλη ἐντολή»1.
Εἶναι πρώτη, γιατί ἀποτελεῖ τό θεμέλιο ὅλης τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς καί τελειότητος. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἔχει τήν πρώτη θέση στήν καρδιά τῶν χριστιανῶν. Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον καί κάθε ἄλλη ἀρετή κρέμεται καί τρέφεται ἀπό τήν ἀγάπη στόν Θεό.

Ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον

 

Ἕνα ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά τῶν ἁγίων εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, ἡ φιλοστοργία, ἡ προθυμία νά ὑπομείνουν τά πάντα γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Οἱ ἅγιοι ὅπως ἀκριβῶς ἦσαν φιλόθεοι ἔτσι ἦσαν καί φιλόστοργοι περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους»[1]. Οἱ Ἅγιοι θυσιάζουν τά πάντα χάριν τῶν ἄλλων.

 «Τό γένος τῶν δικαίων εἶναι φιλόστοργο καί προτιμοῦν μέ εὐκολία (εἶναι πρόθυμοι) νά ὑπομείνουν τά πάντα χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἄλλων»[2]. Καί πάλι διδάσκει: «Αὐτό εἶναι τό σύνηθες χαρακτηριστικό τῶν Ἁγίων, τό νά εἶναι φιλόστοργοι καί νά δείχνουν συμπάθεια»[3].

 Οἱ Ἅγιοι μεριμνοῦσαν καί μεριμνοῦν γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα.

«Τό μεγαλεῖο τῆς θείας εὐχαριστίας»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

   Συλλογίσου, ὅτι τρία πράγματα πρέπει νά συνδράμουν γιά νά κάνουν τίμιο ἕνα δῶρο: Τό μεγαλεῖο τοῦ δώρου, ἡ ἀγάπη ἐκείνου πού τό χαρίζει καί ἡ ὡφέλεια ἐκείνου πού τό παίρνει. Καί τά τρία τοῦτα συνυπάρχουν θαυμαστά στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας.
Σκέψου τ ό μ ε γ α λ ε ῖ ο τ ο ῦ δ ώ ρ ο υ .
Μεγάλες δωρεές, ναί, μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός. Πρῶτα τήν ἴδια τή ζωή, δημιουργώντας μας «ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Του καί ὁμοίωσιν». Ἐπίσης τ᾿ ἀναρίθμητα κτίσματα, τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια, τά ἄυλα ἀλλά καί τά ὑλικά, γιά τή συντήρησή μας. Γιά μᾶς δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ «καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς». Μά τό μεγαλύτερο δῶρο Του εἶναι ἡ ἔνσαρκη οἰκονομία Του, τό ὅτι δηλαδή ἑνώθηκε μέ τήν ἀνθρωπότητα ὁ Θεός Λόγος γιά νά κάνει Θεό κατά χάρη τόν ἄνθρωπο.

Ἡ μυστική ἐργασία τοῦ Γεωργίου

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Η μυστική εργασία του Γεωργίου

ΑΔΕΛΦΟΙ και πατέρες, είναι καλό να διακηρύττουμε σε όλους το έλεος του Θεού και να γνωστοποιούμε στους πλησίον μας την ευσπλαγχνία και την άφατη αγαθότητά του σε μας. Ο θείος Δαβίδ λέει: «Εγώ δεν νήστεψα, δεν αγρύπνησα, δεν κοιμήθηκα καταγής, αλλά απλώς ταπεινώθηκα και μ’ έσωσε ο Κύριος» (Ψαλμ. 116:6) Και για να πω συντομότερα: «Μόνο πίστεψα και με δέχθηκε ο Κύριος» (Ψαλμ.26:10). Διότι ενώ για την απόκτηση της ταπεινώσεως παρεμβάλλονται πολλά εμπόδια, για την απόκτηση της πίστεως κανένα. Εάν θελήσουμε με την ψυχή μας η πίστη ενεργεί αμέσως, επειδή είναι θείο δώρο και φυσικό χάρισμα -αφού οι Σκύθες και οι βάρβαροι πιστεύουν ο ένας στα λόγια του άλλου- εξαρτάται όμως και από την αυτεξούσια προαίρεσή μας. Αλλά για να σας αποδείξω την ενέργεια της ενδιάθετης πίστεως, θα σας διηγηθώ προς επιβεβαίωση των λόγων μου μια ιστορία που άκουσα από στόμα αληθινό.

Ζούσε στα χρόνια μας στην Κωνσταντινούπολη ένας νέος, που ονομαζόταν Γεώργιος (1), περίπου είκοσι ετών.

Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3

 

Π. Σάββας 2014-11-01_Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-11-2014 (Σύναξη στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33250 

Ἡ ἀφιλαργυρία καί ἡ Θεογνωσία ὡς ὅροι τελειότητας τοῦ Χριστιανοῦ_mp3

 

Π. Σάββας 2011-02-18_Η ΑΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ ΩΣ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-02-2011 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33230 

Ποῖος εἶναι ὁ Ἅγιος;

 

Π. Σάββας 2014-10-31_Ποῖος εἶναι ὁ ἅγιος;_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-10-2014 (Κήρυγμα στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

 http://www.hristospanagia.gr/?p=33178

Ἐμπόδια γιά τήν ἐπίσκεψη τῆς Θείας Χάριτος στόν ἄνθρωπο, κατά τόν ἅγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο

 

Κάθε αμαρτία ως επανάσταση εναντίον του Θεού αντιστρατεύεται το έργο της Θείας Χάριτος. Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως υπάρχουν και μερικές αδυναμίες που αποτελούν φράγματα και παρεμποδίζουν την έλευση της Θείας Χάριτος.
Και αυτά είναι: - Η ΑΜΕΛΕΙΑ για την μετάνοιά μας. Θα καταδικαστούμε όχι γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε, δεν ζητήσαμε το έλεος του Θεού για να λυτρωθούμε από την ψυχική μας ασθένεια.

Τό ἐλάττωμα τοῦ «ἰδίου θελήματος»

    

Αγίου Κασσιανού Ρωμαίου

 Ο διάβολος με κανένα άλλο ελάττωμα δεν οδηγεί τόσο στο βάραθρο της απώλειας τον άνθρωπο, όσο με το να τον πείσει να μην καταδέχεται να ρυθμίζει τη ζωή του σύμφωνα με τη διδασκαλία και τις υποδείξεις των Πατέρων, αλλά ν’ακολουθεῖ το δικό του θέλημα. 

Γιατί αυτός που πορεύεται σύμφωνα με τη δική του κρίση και γνώμη, ποτέ δεν θα προχωρήσει με ασφάλεια, αλλά πολλές φορές θα σκοντάψει και θα πλανηθεί, και, βαδίζοντας λες συνεχώς μέσα στο σκοτάδι, θα αντιμετωπίσει κινδύνους πολλούς και φοβερούς.
Πρέπει να μάθουμε και τούτο, παίρνοντας παραδείγματα και από τις ανθρώπινες τέχνες και επιστήμες:

Διδαχές σοφῶν γερόντων

 

 α’. Για το θάνατο

 1. Ο Γέροντας Φιλόθεος έλεγε ότι ο άνθρωπος στην παρούσα ζωή περνάει από πολλές δυσκολίες, τις όποιες πρέπει να αντιμετωπίζει με πίστη στο Θεό. Ειδικό­τερα τόνιζε: «Ή παρούσα πρόσκαιρη ζωή μοιάζει με θά­λασσα και εμείς οι άνθρωποι είμαστε πλοιάρια.

Και όπως τα πλοία πού ταξιδεύουν στη θάλασσα δεν συναντούν μό­νο γαλήνη αλλά πολλές φορές συναντούν ισχυρούς ανέ­μους και μεγάλες τρικυμίες και κινδυνεύουν, έτσι και ε­μείς, οι όποιοι ταξιδεύουμε στη θάλασσα της πρόσκαιρης ζωής, συναντούμε πολλές φορές ισχυρούς ανέμους, και μεγάλες τρικυμίες, σκάνδαλα, πειρασμούς, ασθένειες, θλί­ψεις, στενοχώριες, διωγμούς και διάφορους κινδύνους. Δεν πρέπει όμως να δειλιάζουμε. Να έχουμε θάρρος, αν­δρεία, πίστη. Και αν ως άνθρωποι ολιγόψυχοι και ολιγόπιστοι δειλιάσουμε στους κινδύνους, να φωνάξουμε στο Χριστό όπως ό Πέτρος και εκείνος θα απλώσει το χέρι του και θα μας βοηθήσει».
2. Οι Γέροντες αντιμετώπιζαν το θάνατο με γενναιό­τητα και βαθιά πίστη στην αιώνια ζωή. Ενδιαφέροντα τα όσα έλεγε παραβολικά ο Γέροντας Γεώργιος, καθώς αισθανόταν ότι το τέλος της επίγειας ζωής του ήταν πολύ κοντά:

Τή γενναιοδωρία σου ποτέ μήν τήν δείχνεις στόν κενόδοξο. Ἅγιος Ἰγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ

Ο κενόδοξος όσο σκυφτός είναι στους ανωτέρους τόσο θρασύς και απάνθρωπος γίνεται προς τους κατωτέρους.

Υπάρχει προσκύνηση αγία που γίνεται από ταπείνωση, από σεβασμό προς τον πλησίον, από σεβασμό προς την εικόνα του Θεού, από σεβασμό προς τον αδελφό του Χριστού.

Και υπάρχει προσκύνηση ψυχοκτόνα, προσκύνηση υστερόβουλη, προσκύνηση ανθρωπάρεσκη και συνάμα μισάνθρωπη, προσκύνηση θεομίσητη.

Είναι η προσκύνηση που ζήτησε ο σατανάς από τον Θεάνθρωπο με αντάλλαγμα όλα τα βασίλεια του κόσμου και τη λαμπρότητά τους.

Προσεκτικά παρατήρησε όσους σε προσκυνούν. Το κάνουν άραγε από σεβασμό προς τον άνθρωπο; Το κάνουν από αγάπη και ταπείνωση;

Ή μήπως η προσκύνησή τους αφενός ικανοποιεί τη δική μας υπερηφάνεια και αφετέρου αποβλέπει στο δικό τους πρόσκαιρο συμφέρον;

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» μέρος β΄ (τελευταῖο)

 

 ΟΜΙΛΙΑ ΚΕ΄

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου

  Λέγει ὁ Ἀββᾶς Ἰσαάκ ὁ Σῦρος ὅτι, ὅταν ἐμεῖς προετοιμασθοῦμε κατά πάντα, ὑποχρεοῦται ὁ Θεός νά στείλη τήν Χάρι Του. Ἀλλά λέει καί τό ἄλλο:
«Ἐσύ, ὦ ἄνθρωπε, πρέπει νά ἑτοιμασθῆς· ἀλλά τοῦ Θεοῦ εἶναι, ἐάν θά σοῦ δώση, ἐάν θά ἐπιβλέψη νά σοῦ δώση τήν Χάρι Του. Πλήν ὅμως πρέπει ἐσύ ἀνθρωπίνως νά προετοιμασθῆς».
Γι᾿ αὐτό πολλές φορές προετοιμάζεται κατά πάντα ὁ ἄνθρωπος καί δέν βρίσκει στήν προσευχή ἰδιαίτερη χάρι. Συμβαίνει αὐτό, ὅπως εἴπαμε προηγουμένως, γιά νά τοῦ δώση τήν πεῖρα, ὅτι ὅταν θέλη ὁ Θεός θά τόν ἐπισκεφθῆ. Αὐτός πρέπει νά εἶναι ἕτοιμος, τό δοχεῖο του νά εἶναι ἄδειο, καθαρό, ἀνοιχτό καί νά περιμένη τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ νά τοῦ δοθῆ.
Ὅταν ὅμως τό δοχεῖο εἶναι ἀκάθαρτο κι ἀπό πάνω εἶναι κλειστό, καί νά θέλη ὁ Θεός νά στείλη ποῦ νά τήν βάλη τήν Χάρι Του;

«Νά βλέπω τήν ἁμαρτία μου»

Ἁγίου Μπριαντσανίνωφ

Θά ἔρθει ἡ φοβερή ἐκείνη ἡμέρα, θά ἔρθει ἡ φοβερή ἐκείνη ὥρα, κατά τήν ὁποία ὅλες μου οἱ ἁμαρτίες θά σταθοῦν γυμνές μπροστά στον Θεό-Κριτή, μπροστά στούς ἀγγέλους Του, μπροστά στήν ἀνθρωπότητα. Καθώς προαισθάνομαι ποιά θά εἶναι τότε ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς μου, κυριεύομαι ἀπό φρίκη. Κάτω ἀπό τήν ἐπίδραση τοῦ ἰσχυροῦ αὐτοῦ προαισθήματος, μέ τρόμο σπεύδω νά ἐξετάσω τόν ἑαυτό μου, σκύβοντας πάνω ἀπό τό βιβλίο τῆς συνειδήσεώς μου. Ἐκεῖ εἶναι γραμμένες οἱ ἁμαρτίες πού ἔκανα μέ τά ἔργα, μέ τά λόγια καί μέ τή διάνοια.  Τά βιβλία πού μένουν γιά πολύν καιρό ἀδιάβαστα στίς βιβλιοθῆκες, σκεπάζονται ἀπό σκόνη καί καταστρέφονται ἀπό τόν σκόρο. Ὅταν παίρνω στά χέρια μου ἕνα τέτοιο βιβλίο, δυσκολεύομαι πολύ νά τό διαβάσω.

«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», μέρος α΄

 ΟΜΙΛΙΑ ΚΕ΄

 ΓέροντοςἘφραίμ Φιλοθεΐτου

Ὅπως καί ἄλλοτε, ἔτσι καί σήμερα θά σᾶς πῶ ὡρισμένα πράγματα ἀπό τήν ζωή τοῦ μακαριστοῦ Γέροντός μου καί κυρίως γιά τήν πρακτική μέθοδο τῆς προσευχῆς, κατά τόν τρόπο πού τήν ἐβίωνε ὁ Γέοντας καί μᾶς τήν ἐδίδαξε.

 Τό τυπικό μας τότε, ὅταν ἤμασταν στήν ἔρημο, ἦταν τό βασίλευμα τοῦ ἡλίου νά σηκωνόμαστε ἀπό τόν ὕπνο καί νά μπαίνουμε στήν προσευχή, ἀφοῦ προηγουμένως παίρναμε ἕνα καφέ, μόνο καί μόνο γιά νά μᾶς βοηθήση στήν ἀγρυπνία. Μετά ἀπό τόν καφέ πηγαίναμε ὁ καθένας στό κελί του, καί ἐκεῖ, κατά τόν τρόπο καί τήν μέθοδο τοῦ Γέροντος, μπαίναμε στήν προσευχή καί στήν ἀγρυπνία.

 Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας: Ἀφοῦ σηκωθῆς ἀπό τόν ὕπνο, ὁ νοῦς εἶναι ξεκούραστος, καθαρός καί ἐφ᾿ ὅσον εἶναι σέ μιά τέτοια κατάστασι καθαρότητος καί ἡσυχίας, εἶναι ὅ,τι πρέπει, γιά νά τοῦ δώσης σάν πρώτη πνευματική ὕλη, τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Ι’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Ι΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 28-06-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=32913 

Ὁ π. Σάββας καί ἡ διήγηση περί τῶν μοναχῶν τῶν τριῶν γενεῶν:

 

- Ο μέγας γέρων όσιος Αντώνιος προσευχόταν περί της μοίρας των μοναχών. Τότε ο Κύριος του εμφανίστηκε και του είπε: «Η πνευματική σου οικογένεια δεν θα είναι δυσεύρετη μέχρι συντέλειας του αιώνος. Αλλά οι μοναχοί θα είναι διαφορετικοί κατά την άσκησή τους. Να κοίτα»! Και ο Γέροντας βλέπει… Στέκονται τρεις μοναχοί. Ο μοναχός των αρχαίων χριστιανικών αιώνων, των μεσαίων αιώνων και των τελευταίων χρόνων και μπροστά τους τρέχει ένας πύρινος, μανιασμένος ποταμός. Οι τρεις αυτοί μοναχοί πρέπει να διαβούν στην άλλη όχθη μέσα απ” αυτόν τον πύρινο ποταμό. Ο μοναχός των αρχαίων αιώνων, έχοντας δυνατά, τεράστια, ευλογημένα φτερά, φτερούγισε, κι αφού ανέβηκε σε μεγάλο ύψος, ελεύθερα πέταξε πάνω από τον πύρινο ποταμό και κατέβηκε στην άλλη όχθη. Ο μοναχός των μεσαίων αιώνων, έχοντας φτερά αετού, έκαμε μερικά βήματα προς τα πίσω για να πάρει φόρα και με κόπο πέταξε πολύ χαμηλότερα από τον πρώτο, αλλά ή φλόγα του ποταμού δεν τον έκαψε καθόλου.

«Γιά τό ὅτι πρέπει νά βαδίζουμε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ μέ ἄγρυπνο πνεῦμα, χωρίς νά χάνουμε τόν καιρό μας».

 

 Ι΄ Διδασκαλία

 ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΡΟΜΟ

 ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕ ΑΓΡΥΠΝΟ ΠΝΕΥΜΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ

 ΧΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΜΑΣ

 Ἀββᾶ Δωροθέου
Ἀδελφοί μου, ἄς μεριμνήσουμε μέ ἄγρυπνη φροντίδα γιά τίς ψυχές μας. Ποιός θά μᾶς ξαναδώσει αὐτό τό χρόνο, ἄν τόν χάσουμε; Πραγματικά θά ᾿ ρθει ὥρα πού θ᾿ ἀναζητοῦμε αὐτές τίς ἡμέρες καί δέν θά τίς βρίσκουμε. Ὁ ἀββάς Ἀρσένιος ἔλεγε πάντοτε στόν ἑαυτόν του: «Ἀρσένιε, γιά ποιό λόγο ἄφησες τόν κόσμο;»1 Ἐμεῖς ὅμως ζοῦμε μέ τόση ἀμέλεια πού οὔτε ξέρουμε γιατί ἀφήσαμε τόν κόσμο, οὔτε ξέρουμε τί σημαίνει αὐτό πού θελήσαμε. Γι᾿ αὐτό, ὄχι μόνο δέν προκόβουμε, ἀλλά καί πάντοτε εἴμαστε γεμάτοι θλίψη. Καί αὐτό μᾶς συμβαίνει ἐπειδή δέν παρακολουθοῦμε ἄγρυπνα τήν καρδιά μας. Πραγματικά, ἄν θελαμε λίγο ν᾿ ἀγωνιστοῦμε δέν θά στενοχωριόμαστε καί δέν θά κουραζόμαστε γιά πολύ. Γιατί καί ἄν ἀκόμα στήν ἀρχή βιάζει κανείς τόν ἑαυτόν του, ὅμως μέ τόν ἀγώνα σιγά – σιγά προοδεύει, καί στή συνέχεια τά κάνει ὅλα ξεκούραστα, γιατί ὁ Θεός βλέπει ὅτι πιέζει τόν ἑαυτόν του καί τόν βοηθάει.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Θ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Θ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-05-2012 (Συνάξεις Νέων στο Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=32833 

«Λόγος γιά τό ψέμα»

 

 ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 Θ΄

 ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ

   Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

   Θέλω νά σᾶς θυμίσω, ἀδελφοί μου, λίγα γιά τό ψέμα. Γιατί δέν βλέπω νά πολυφροντίζετε νά κρατᾶτε τή γλώσσα σας καί γι᾿ αὐτό εὔκολα παρασυρόμαστε σέ λάθη. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, ὅτι γιά κάθε πράγμα, ὅπως πάντα σᾶς λέω, παίζει ρόλο ἡ συνήθεια καί στό καλό καί στό κακό. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή καί ἄγρυπνη φροντίδα, γιά νά μήν μᾶς ξεγελάει τό ψέμα. Γιατί κανένας ἀπ᾿ αὐτούς πού λένε ψέματα δέν ἑνώθηκε μέ τό Θεό. Τό ψέμα δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τό Θεό. Γιατί εἶναι γραμμένο: «Τό ψέμα πηγάζει ἀπό τόν πονηρό». Καί σ᾿ ἄλλο σημεῖο ἔχει γραφτεῖ ὅτι: «Ὁ διάβολος εἶναι ψεύτης καί πατέρας τοῦ ψεύδους» (Ἰωάν. Η΄: 44). βλέπετε λέει τό διάβολο πατέρα τοῦ ψεύδους. Ἡ δέ ἀλήθεια εἶναι ὁ Θεός. Γιατί Αὐτός λέει: «Ἐγώ εἶμαι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν. Δ΄: 16). καταλαβαίνετε λοιπόν ἀπό Ποιόν χωριζόμαστε καί μέ ποιόν δενόμαστε μέ τό ψέμα. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι δενόμαστε μέ τό διάβολο.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Η’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Η΄ ΜΕΡΟΣ,ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 10-05-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
 http://hristospanagia3.blogspot.gr/

 http://www.hristospanagia.gr/?p=32791

Ἀββᾶ Δωροθέου Η‘ Διδασκαλία ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ

 

 Η΄Διδασκαλία

  ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΣΙΚΑΚΙΑ

  ἈββᾶΔωροθέουἔργαἀσκητικά

Ἕνας ἀπό τούς Πατέρες, ὁ Εὐάγριος, εἶπε ὅτι οἱ μοναχοί δέν πρέπει νά ὀργίζονται ἤ νά στενοχωροῦν κανέναν. Καί πάλι εἶπε: Ἄν κάποιος χαλιναγωγήσει τό θυμό, χαλιναγωγεῖ τούς δαίμονες. Ἄν ὅμως ἔχει νικηθεῖ ἀπ’ αὐτό τό πάθος, εἶναι τελείως ξένος ἀπό τή μοναχική ζωή[1] καί ἄλλα σχετικά.Τί λοιπόν πρέπει νά ποῦμε ἐμεῖς γιά τόν ἑαυτό μας, πού δέν σταματᾶμε μόνο στό θυμό καί στήν ὀργή, ἀλλά πολλές φορές φτάνουμε καί μέχρι τή μνησικακία; Τί ἄλλο, παρά τό νά πενθήσουμε γι’ αὐτή τήν ἐλεεινή καί ἀπάνθρωπη κατάστασή μας. Ἄς κρατήσουμε λοιπόν ἄγρυπνα τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ἀδελφοί μου, καί ἄς βοηθήσουμε¸‘μετά Θεόν’ τούς ἑαυτούς μας, γιά νά γλυτώσουμε ἀπό τήν πίκρα αὐτοῦ τοῦ καταστρεπτικοῦ πάθους.Γιατί συμβαίνει πολλές φορές νά βάζει κανείς μετάνοια στόν ἀδελφό του -ὅταν φυσικά ψυχρανθοῦν ἤ στενοχωρηθοῦν μεταξύ τους- καί νά παραμένει καί μετά τή μετάνοια λυπημένος καί ἔχοντας λογισμούς ἐναντίον του. Δέν πρέπει αὐτός πού πολεμιέται ἀπό τούς λογισμούς ν’ ἀδιαφορήσει γιά τό θέμα, ἀλλά ἀμέσως νά τούς σταματήσει. Γιατί αὐτό εἶναι μνησικακία. Καί εἶναι ἀνάγκη νά προσέξει μέ ἄγρυπνη φροντίδα, νά μετανοήσει, ν’ ἀγωνιστεῖ, ὅπως εἶπα, γιά νά μήν μείνει πολύ καιρό μ’ αὐτούς τούς λογισμούς καί κινδυνεύσει.

«Οἱ τσέπες σας πρέπει νά εἶναι ἀνοιχτές…» (Γέροντας Παΐσιος )

 

Όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου.
Παρά τα φαινόμενα και την αναξιότητα των μοναχών και κληρικών, η Εκκλησία είναι ακένωτη πηγή θαυμάτων. Παίρνει νερό και το κάνει Αγιασμό· παίρνει ψωμί και κρασί και το κάνει Θεία Ευχαριστία· παίρνει τον άνθρωπο χώμα και τον κάνει Θεό! Αλλά τα θαύματα πολλοί δεν τα βλέπουν. Γιατί, αν τα έβλεπαν, δεν θα
περιφρονούσαν ή μισούσαν την Εκκλησία του Χριστού, αλλά θα την αγαπούσαν, θα την τιμούσαν και δεν θα μιλούσαν γι’ αυτή με περιφρόνηση, όπως μιλούν.
Ο χριστιανός έχει προορισμό να σηκώνει βαρύ σταυρό στη ζωή του. Είναι δύσκολο πράγμα να λες ότι πιστεύεις στον Κύριο και καλοπερνάς σ’ αυτήν εδώ τη ζωή. Γιατί, όταν καλοπερνάς στη γη, κάτι δεν πάει καλά με τον εαυτό σου, ενδιαφέρεσαι για το χρυσάφι της γης και όχι για τους θησαυρούς του ουρανού. Αλλά όταν σκέφτεσαι έτσι, βρίσκεσαι μακριά από το θέλημα του Θεού. Χριστιανική ζωή και καλοπέραση δεν πηγαίνουν μαζί, είναι διαφορετικά πράγματα.

Ἡ πολύχρονη ὑπομονή, πού ἔφερε ἄμετρη τή χάρη τοῦ Θεοῦ

  

Τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαάκ Σύρου

Ενας από τους αγίους πατέρες είπε: Ήταν ένας γέροντας αναχωρητής, τίμιος, και πήγα μια φορά σ’ αυτόν, όταν ήμουν καταπονημένος από τους πειρασμούς. Αυτός ήταν άρρωστος και κατάκοιτος και αφού τον χαιρέτησα, κάθισα κοντά του και του είπα: - Κάνε μια ευχή για μένα, πάτερ, διότι πολύ θλίβομαι από τους πειρασμούς των δαιμόνων. Και ο γέροντας άνοιξε τα μάτια του και μου είπε: - Παιδί μου, εσύ είσαι νέος και δε θ’ αφήσει ο Θεός να καταπονηθείς από αβάσταχτους πειρασμούς. Κι εγώ του είπα:- Και νέος είμαι και πειρασμούς έχω από πολύ ενάρετους ανθρώπους. Κι εκείνος πάλι μου είπε: - Λοιπόν, ο Θεός θέλει να σε κάνει σοφό. Κι εγώ είπα:

Oἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, Ζ’μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, Ζ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 03-05-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης)

http://hristospanagia3.blogspot.gr/
http://www.hristospanagia.gr/?p=32704

Πῶς ἀντιδρᾶς ὅταν σέ βρίζουν;

 

«Εκείνος που οταν δέχεται ατιμίες και ύβρεις» λέγει ὁ Ὅσιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος «αισθάνεται μεγάλο πόνο στην καρδιά, ας μάθει από αυτό ότι κουβαλάει στον κόρφο του το παλιό φίδι. Αν λοιπόν υπομείνει με σιωπή ή αποκριθεί με μεγάλη ταπείνωση, εξασθενίζει αυτό το φίδι και το παραλύει. Αν όμως αντιπεί πικρόλογα ή μιλήσει με αυθάδεια, δίνει δύναμη στο φίδι να χύνει το δηλητήριό του μέσα στην καρδιά του και να του κατατρώει ανελέητα τα εντόσθιά του· έτσι αυτό θα δυναμώνει κάθε μέρα και θα κατατρώει τη βελτίωση στο αγαθό και τη δύναμη της άθλιας ψυχής του, με αποτέλεσμα να ζει στο εξής για την αμαρτία, να είναι όμως τελείως νεκρός για την αρετή»[1].
Ἑπομένως:
Ὅποιος πολύ πονᾶ στήν καρδία του, ὅταν ὑβρίζεται ἤ ἀτιμάζεται, αὐτός ἔχει μέσα του τό πάθος-φίδι τῆς ὑπερηφάνειας καί τῆς κενοδοξίας-ἀνθρωπαρέσκειας.  Ἄν σιωπήσει ἤ ἀπαντήσει μέ ταπείνωσι τότε ἐξασθενεῖ  αὐτόν τόν ὄφι-διάβολο καί τόν παραλύει. Ἄν ἀντείπει πικρόλογα ἤ μιλήσει μέ αὐθάδεια τότε δίνει δύναμη στό φίδι-διάβολο τῆς κενοδοξίας-ὑπερηφάνειας καί τόν ζωογονεῖ.