Ο άγιος γέροντας Θεοφύλακτος ως “Δικαίος” το 1960
Τα μεγάλα μοναστήρια του Αγίου Όρους
παλαιά, είχαν πολλούς εργάτας. Πολλοί έρχονταν δια τον επιούσιον και
μόνο και είναι ζήτημα αν περίσσευε να στείλουν και κάτι στην οικογένεια
τους. Η φτώχεια έφερνε και την κακομοιριά και συχνά μεταξύ των εργατών
υπήρχαν παρεξηγήσεις. Έτσι σε ένα αγιορείτικο κοινόβιο, από πειρασμό;
ζήλεια; φθόνο; ποιος ξέρει; Ένας εργάτης έκλεψε από έναν άλλο συνεργάτη
του ένα τσουβάλι αλεύρι που θα το είχε προφανώς για να το στείλει στην
οικογένεια του. Στενοχωρημένος τότε αυτός που έχασε το αλεύρι, έδωσε
κατάρα! Δυστυχώς όταν κοιμήθηκε ο κλέπτης, δεν ξέρουμε πως τον έκρινε ο
Θεός, αλλά κατά την ανακομιδή του, μετά τα τρία χρόνια, κατά την τάξιν
της εκκλησίας μας ήταν άλειωτος! Η είδησι στενοχώρησε όλους αλλά και
τους πατέρες της Μονής. Έφθασε και στα αυτιά του αδικημένου εργάτου που
παρόλα τα χρόνια που πέρασαν δεν τον είχε συγχωρέσει. Τον άκουσαν τότε
να λέγει: «Καλά έπαθες, γιατί μου έκλεψες το αλεύρι»!
