Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς- Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία (κείμενο + mp3).
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία (κείμενο + mp3).
Π. Σάββας 2008-05-25_Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-05-2008 (Συνάξεις γονέων στό Ἀρχονταρίκι).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)
Για εύκολη εκτύπωση κειμένου κατεβάσετε την 47 σέλιδη ομιλία σε αρχείο pdf πατώντας ΕΔΩ(πατώντας δεξί κλικ -αποθήκευση ώς)ἤ καί ΕΔΩ.
2)Κείμενο:
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: Ἡ θεραπεία τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.
(Ἱερομον. Σάββας)
Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν πάντοτε, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰώνας τῶν αἰώνων. Ἀμὴν.
Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,
θανάτῳ θάνατον πατήσας
καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι
ζωήν χαρισάμενος.
Χριστέ τό Φῶς τό ἀληθινόν
τό φωτίζον καί ἁγιᾶζον πάντα ἄνθρωπον
ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον
σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου σου
ἵνα ἐν Αὐτῷ ὁψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον
καί κατεύθυνον τά διαβήματα ἡμῶν
πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν σου
πρεσβείαις τῆς Παναχράντου Σου Μητρός
καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων Ἀμήν.
1. Πρόλογος
Σκέφτηκα σήμερα, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ
καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Γέροντα, νὰ ποῦμε κάποια πράγματα γιὰ τὴν
Ἐκκλησία, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ γιά τό ποιὸς εἶναι ὁ ρόλος τῆς Ἐκκλησίας…
2. Ἡ «ἀμαύρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα».
Ἔχει λεχθεῖ ὀρθά ὅτι ἡ Ἐκκλησία, ἡ
Ὀρθοδοξία, ἔχει σκοπὸ νὰ μᾶς θεραπεύσει, νὰ μᾶς κάνει πνευματικὰ
ὑγιεῖς. Οἱ Πατέρες μᾶς λένε ὅτι ἡ πρώτη παρακοὴ ποὺ ἔκανε ὁ ἄνθρωπος (ὁ
Ἀδὰμ) στόν Θεό εἶχε σὰν ἀποτέλεσμα τὸ χάσιμο τῆς κοινωνίας του μὲ τὸν
Θεό. Ἔγινε αὐτὸ ποὺ ὀνομάζουμε: «ἀμαύρωση τοῦ κατ’ εἰκόνα» στόν
ἄνθρωπο.
Γνωρίζουμε ὅτι στὴν ψυχὴ μας εἶναι
ἀποτυπωμένη ἡ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Ἡ εἰκόνα, ὅμως, αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ Μας
ἔχει ἀμαυρωθεῖ, ἔχει «μουτζουρωθεῖ», λόγῳ τῆς ἁμαρτίας. Τὸ ἀποτέλεσμα
τῆς ἀμαύρωσης εἶναι τὸ ἑξῆς: αὐτὴ ἡ εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ποὺ ἔχουμε μέσα μας
δέν γίνεται πλέον φανερὴ στὶς ἐνέργειές μας, στήν ζωή μας.
Ἔτσι, λοιπόν, ὅλος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀσθενής, εἶναι ἄρρωστος. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι, δυστυχῶς,
