Ο ΟΣΙΟΣ ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΟΥΝ ΚΑΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ
Αυτός
ο ‘Όσιος Αμμούν, όταν ήταν 22 χρόνων έμεινε ορφανός και ο θείος του τον
πάντρεψε παρά το θέλημά του. ‘Όμως μετά που τέλειωσε το γαμήλιο γλέντι
και όλοι έφυγαν και έμεινε το ανδρόγυνο μόνο του, λέγει ο Αμμούν στη
σύζυγό του. έλα κυρία και αδελφή να σου πω το σκοπό μου. Τούτο το
στεφάνωμα που έγινε μεταξύ μας, αν θέλεις (καθώς εγώ), να γίνει ένωση
και μίξη πνευματική και όχι σωματική. Λοιπόν, από τώρα και στο εξής να
έχουμε το στρώμα μας χωριστά για την αγάπη του Σωτήρα μας Χριστού, να
φυλάξουμε τη παρθενία μας καθαρή, για να χαιρόμαστε αιώνια στον
παράδεισο του Θεού. Λέγοντας αυτά ο Αμμούν, έβγαλε από τον κόρφο του ένα
βιβλίο μικρό με ρητά της Αγίας Γραφής περί παρθενίας και τα διάβαζε και
τα εξηγούσε όπως τον εφώτιζε το Άγιο Πνεύμα. ΄Ετυχε η κοπέλα σύζυγός
του να είναι γη αγαθή και δέχτηκε τον ευαγγελικό σπόρο στην ψυχή της
αποκρίνεται προς το νυμφίο της λέγουσα, ότι συμφωνεί να γίνουν όπως
αυτός θέλει, αλλά να μην χωρίσουν, να ζουν στο ίδιο σπίτι σε χωριστά
κρεβάτια και να περνούν τη ζωή τους σαν αδέλφια, να πω το καλύτερο σαν
συνασκητές.Συμφώνησε
ο Αμμούν και έζησαν σαν αδέλφια 18 ολόκληρα χρόνια. Ο Αμμούν είχε
χωράφι με φυτεία βαλσάμου την οποία φρόντιζε όλη μέρα και το βράδυ
γύριζε στο σπίτι του και διάβαζε τον Εσπερινό με τη σύζυγό του και στο
τέλος έτρωγαν μαζί. Κατόπιν πήγαινε ο καθένας στο δικό του κρεββάτι.
Πριν ξημερώσει σηκωνόταν ο Αμμούν, διάβαζε τον Όρθρο και μετά πήγαινε
στο χωράφι και περιποιόταν τα βάλσαμά του. Ζούσαν με τη δύναμη της
προσευχής και έφτασαν στην τέλεια απάθεια.
Μια μέρα η ευλογημένη κόρη λέγει
στον Αμμούν· Κύριέ μου, έχω να σου πω ένα λόγο κι αν με ακούσεις θα
γνωρίσω ότι με αγαπάς σαν γνήσια αδελφή σου. Ο Όσιος της λέγει· πες μου
αυτό που θέλεις να πεις· Και του λέγει : «Δεν φαίνεται δίκαιο ένας τόσο
δίκαιος και αγωνιστής σε κάθε αρετή άνθρωπος σαν εσένα, που μπορεί να
ωφελήσει πολλούς όπως ωφέλησες κι εμένα στη σωφροσύνη και στην
εγκράτεια, να μένει κλεισμένος σε τούτο το σπίτι και να μη γίνεται
γνωστός και ωφέλιμος και σ’ άλλους ανθρώπους».
Όταν άκουσε αυτά ο Αμμούν χάρηκε
και δόξασε το Θεό που τη φώτισε, και της απαντά με πολλή χαρά. «Καλά
σκέφτηκες εν Κυρίω αδελφή μου· ιδού λοιπόν το σπίτι αυτό να το έχεις
εσύ, και εγώ θα πάω να βρω άλλο. Και αμέσως ο Αμμούν ανεχώρησε και πήγε
στο πιο μακρινό μέρος του όρους της Νητρίας που δεν υπήρχαν ακόμα
μοναστήρια. Εκεί έκτισε κελιά και έζησε στο μέρος εκείνο ακόμα 22 χρόνια
με μεγάλη άσκηση και αγώνες μεγάλους για να κατορθώσει κάθε αρετή.
Τελειώνοντας έτσι τη ζωή του στη μοναδική αγγελική πολιτεία. Όλα τα
χρόνια της ζωής του έγιναν 62. Κάθε χρόνο δυο φορές επισκεπτόταν τη
σύζυγό του και συζητούσαν λόγους ψυχωφελείς και σωτήριους.
ΠΗΓΗ : ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΟΔΟΔΕΙΧΤΗΣ», σ. 15 κ.ε.
http://tribonio.blogspot.gr/2014/08/blog-post_16.htmlhttp://www.hristospanagia.gr/?p=30420#more-30420
