Ἡ ὀδύνη, ἀρνητική ὅψη τῆς ἡδονῆς.Ἀρχιμ. Εὐσέβιου Βίττη

 

Η οδύνη, όπως και η ηδονή, είναι επείσακτη στην ανθρώπινη φύση. Αν ήταν η ηδονή, η οδύνη, ο φόβος, η λύπη, η επιθυμία κ.λπ. στοιχεία απαραίτητα για την ύπαρξη, θα της είχαν δοθεί από την πρώτη της καταβολή, όπως μας βεβαιώνουν οι Πατέρες. Όλα αυτά τα στοιχεία είναι μεταπτωτικά. Η οδύνη, που θα εξετάσουμε τώρα, αποτελεί την πιο μεγάλη αρνητική συνέπεια της ηδονής. Είναι ο αντίποδάς της. Κάθε οδύνη και πόνος έχουν ως αιτία τους κάποια ηδονή που προηγήθηκε πρακτικά. Και αποτελούν -εκπλήρωση χρέους που ξεπληρώνεται αιτιωδώς από τον άνθρωπο.Ο φυσικός πόνος ακολουθεί την παραφυσική ηδονή. Μια προχώρηση σε βάθος οδηγεί στη διαπίστωση ότι κατά βάσιν ο άνθρωπος γεννιέται με προηγούμενό του το νόμο της αναίτιας ηδονής (ο της ηδονής νόμος αναιτίως προκαθηγήσατο της γενέσεως).

1)Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου; (Μικρός Εὐεργετινός)(mp3), 2)Ἡ μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (mp3)

 

1)Πῶς φωτίζεται ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου; (Μικρός Εὐεργετινός).

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 25-09-10.

2)Ἡ μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου (mp3).

Ὁμιλία (σύντομη) τοῦ π. Σάββα στίς 26-09-10.

http://www.hristospanagia.gr/?p=34415 

Οἱ Ἅγιοι στόν μέλλοντα αἰώνα, μέ τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά μιλοῦν μυστικά μεταξύ τους μέ τόν ἐνδιάθετο λόγο.

 

Αγίου Γρηγορίου του Σιναϊτου ~~~

Επίλεκτα από τα 137 ωφέλιμα κεφάλαια  

 
41. Αν η ανθρώπινη φύση δε διατηρηθεί αμόλυντη ή αν δεν καθαρθεί από το Πνεύμα και δε γίνει όπως ήταν εξαρχής, είναι αδύνατο να γίνει ένα σώμα και ένα πνεύμα με τον Χριστό και τώρα και κατά τη μέλλουσα συνάρθρωση των σωζομένων σ’ Αυτόν. Γιατί η δύναμη του Πνεύματος που προκαλεί αυτή τη συνοχή και την ένωση, δε συνηθίζει να συμπληρώνει το νέο χιτώνα της χάρης συρράπτοντας ένα κουρέλι παλιωμένο στα πάθη.

42. Εκείνος που δέχτηκε δωρεάν από το Πνεύμα την ανακαίνιση και τη φύλαξε, θα λάβει τότε ισότιμα μέρος στη μορφοποίηση των σωζομένων σε σώμα Χριστού, απολαμβάνοντας με τρόπο ανέκφραστο τη θέωση.

Γιά ὅλα νά λέτε: «Δόξα σοι, Κύριε!»

 

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Τα βάσανα σας είναι πολλά.
Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε.
Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας.
Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη.
Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το εργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία.Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, έτσι και ο Θεός τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει εσάς, για να λευκάνει την ψυχή σας και να την ετοιμάσει για την ουράνια βασιλεία Του, όπου κανένας ακάθαρτος δεν θα μπει.

«Ἡ Σιωπή»

 

 “ Ἀδιαλείπτως καί προσεχῶς δεῖ τῷ Θεῷ προσεύχεσθαι”

 Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου

 “Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΜΟΥ ΙΩΣΗΦ

 Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΣΠΗΛΑΙΩΤΗΣ”

 Πολύ βασική ἀρετή, γιά νά προκόψῃ κανείς στήν Νοερά προσευχή, εἶναι ἡ σιωπή. Ὄχι μόνο στό στόμα τοῦ σώματος, ἀλλά κυρίως στό στόμα τῆς ψυχῆς, στόν νοῦ δηλαδή, γιατί ὁ σκορπισμός τοῦ νοῦ εἶναι σοβαρώτατο ἐμπόδιο γιά τήν νοερά ἐργασία.
Ὁ Γέροντας μᾶς θύμιζε διαρκῶς τόν λόγο: ὅτι ἡ φύλαξις τοῦ στόματος, ἐάν κανείς σιωπᾶ μέ ἐπίγνωσι, ξυπνᾶ τήν συνείδησι πρός τόν Θεό. Καί μᾶς ἔλεγε πώς ὅσο ἐμεῖς σιωποῦμε καί ἀγωνιζόμαστε στόν ἀπαρρησίαστο τρόπο συμπεριφορᾶς, τόσο θά μᾶς ἐπισκέπτονται τά δάκρυα.
Καί πράγματι, δέν ξέραμε τί θά πῇ ἀργολογία μέσα στήν ἀδελφότητα μας. Συνεχῶς λέγαμε τήν εὐχή. Μιλοῦσε ὁ Γέροντας καί ὁ Γερο-Ἀρσένιος, μά ἐμεῖς οἱ νεώτεροι μεταξύ μας δέν μιλούσαμε. Μπροστά στόν Γέροντα ἤμασταν πάντα σιωπηλοί καί συνεσταλμένοι. Ἰδίως ἐγώ οὔτε τολμοῦσα νά μιλήσω μέ ἀδελφό μπροστά στόν Γέροντα.

Γνωμικά μεγάλων γερόντων τῆς ἐρήμου

   

Περὶ θλίψεων

«Πρέπει νὰ γνωρίζεις ὅτι μέσα στὶς θλίψεις καὶ τὰ παθήματα, στὴν ὑπομονὴ καὶ στὴ πίστη, εἶναι κρυμμένες οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐπίσης καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ ἀπόκτηση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Γιατί καὶ τὸ σιτάρι, ποὺ σπέρνεται στὴ γῆ, εἶναι ἀνάγκη πρῶτα νὰ δοθεῖ στὴ σήψη καὶ στὴν ἀτιμία, φαινομενικά, καὶ ἔτσι νὰ ἀπολαύσομε τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὸν πολλαπλάσιο καρπό του. Ἂν ὅμως δὲν περνοῦσε ἀπὸ τὴ σήψη ἐκείνη καὶ τὴ φαινομενικὴ ἀτιμία, δὲν θὰ ἔβγαζε καρπό. Αὐτὸ λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος: «Πρέπει νὰ περάσουμε πολλὲς θλίψεις γιὰ νὰ μποῦμε στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Καὶ ὁ Κύριος λέει: «Μὲ τὴν ὑπομονή σας, θὰ σώσετε τὶς ψυχές σας», καί: «στὸν κόσμο θὰ ἔχετε θλίψεις».
ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ

 

Περὶ Αὐτεξουσίου

«Κανένας δὲν εἶναι αἴτιος τῆς ἀπωλείας, παρὰ τὸ θέλημα τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Θεὸς εἶναι αἴτιος τῆς σωτηρίας, ὁ ὁποῖος μας χάρισε τὴ ζωὴ καὶ τὴν μακαριότητα, τὴ γνώση καὶ τὴ δύναμη, τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτό Του. Ἀλλὰ οὔτε καὶ ὁ διάβολος μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει μὲ τὴν βία τὸν ἄνθρωπο στὴν ἀπώλεια, παρὰ μόνο βάζει στὸ νοῦ ἐνθύμηση τοῦ κακοῦ. Ἐμεῖς ὅμως, θεληματικά, καὶ μὲ τὴ γνώμη μας προτιμοῦμε νὰ κάνουμε τὸ κακὸ καὶ δὲν μᾶς βιάζει ὁ ὑπεράγαθος Θεός, γιὰ νὰ μὴν παρακούσουμε παρὰ τὴ βία καὶ ἔχουμε βαρύτερη τιμωρία. Οὔτε καὶ τὸ αὐτεξούσιό μας ἀφαιρεῖ, τὸ ὁποῖο καλῶς μας ἐχάρισε. Ὥστε στὸ χέρι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ σωτηρία ἢ ἡ ἀπώλειά του».
ΟΣΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

«Δυό παγίδες τοῦ διαβόλου»

    «Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

   Πολλές εἶναι οἱ παγίδες που στήνει ὁ διάβολος, για να πιάσει τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί νά τίς ὁδηγήσει στόν ὄλεθρο. Δυό ἀπ᾿ αὐτές εἶναι ἡ ἀργία καί ἡ πολυπραγμοσύνη. Καί ἡ ἀργία, δηλαδή τό νά κάθεται κανείς καί νά σαπίζει σέ μιά ἀξιοκατάκριτη ἀπραξία, καί ἡ πολυπραγμοσύνη, δηλαδή τό νά μπλέκεται κανείς μέ χίλιες ὑποθέσεις καί δουλιές, εἶναι ἐμπόδια γιά τή σωτηρία.

   Πολλοί χριστιανοί, προπαντός οἱ νέοι, περνᾶνε τή μέρα τους χωρίς ἐργασία.

 Περπατᾶνε στίς πλατεῖες, μιλᾶνε γιά τά διάφορα νέα, κοροϊδεύουν τούς διαβάτες, καί ὅταν πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, τό κάνουν γιατί δέν ἔχουν νά κάνουν τιποτ᾿ ἄλλο. Ἔτσι σπαταλᾶνε τό χρόνο τους χωρίς κανένα κέρδος.

   Τό Ἅγιο Πνεῦμα στή Σοφία Σειράχ λέει, ὅτι «πολλήν κακίαν ἐδίδαξεν ἡ ἀργία»¹.

«Γιά τό ὅτι πρέπει νά φροντίζουμε νά κόβουμε γρήγορα τά πάθη πρίν ἐξοικειωθεῖ μαζί τους ἡ ψυχή»

 

 ΙΑ΄ Διδασκαλία

 ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΟΥΜΕ ΝΑ

ΚΟΒΟΥΜΕ ΓΡΗΓΟΡΑ ΤΑ ΠΑΘΗ ΠΡΙΝ ΕΞΟΙΚΕΙΩΘΕΙ

ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ Η ΨΥΧΗ

Ἀββᾶ Δωροθέου ἔργα ἀσκητικά

Μελετῆστε, ἀδελφοί μου, πῶς ἀκριβῶς εἶναι τά πράγματα καί προσέξτε μήν ἀμελήσετε τόν ἑαυτό σας, γιατί καί μικρή ἀκόμα ἀμέλεια μᾶς ὁδηγεῖ σέ μεγάλους κινδύνους. Ἐπισκέφθηκα κάποτε ἕναν ἀδελφό καί τόν βρῆκα νά ἔχει μόλις συνέλθει ἀπό ἀρρώστια καί στή κουβέντα πάνω, ἔμαθα ὅτι ἦταν μόνος του μέ πυρετό ἑπτά ἡμέρες καί ἐνῶ εἶχαν περάσει ἄλλες σαράντα ἡμέρες δέν εἶχε καταφέρει ἀκόμα νά συνέλθει. Βλέπετε, ἀδελφοί μου, πόση ταλαιπωρία ἔχει κανείς ὅταν προσβληθεῖ, ἔστω καί ἀπό τήν παραμικρή ἀδιαθεσία. Πάντοτε σχεδόν συμβαίνει νά μή δίνει κανείς σημασία σέ μικροαδιαθεσίες καί δέν καταλαβαίνει ὅτι ἄν ταλαιπωρηθεῖ λίγο τό σῶμα του – καί μάλιστα ἄν εἶναι λίγο πιό εὐαίσθητος στήν ὑγεία του – χρειάζεται πολύ περισσότερος κόπος καί χρόνος γιά νά ὀρθοποδήσει. Ἑπτά ἡμέρες πέρασαν, καί δέν κατάφερε νά συνέλθει.Τό ἴδιο συμβαίνει καί μέ τήν ψυχή. Μιά μικρή ἁμαρτία κάνει κανείς καί χρειάζεται πολύ καιρό χύνοντας τό αἷμα του, μέχρι νά μπορέσει νά διορθωθεῖ.

Μέ πόνο καί δάκρυα θά λάβεις τή χάρη – Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

 

   Να, έμαθες ότι είσαι πηλός, πτωχός και γυμνός. Τώρα ζήτησε απ’ αυτόν που μπορεί να αναπλάσει τη φύση να σε πλουτίσει. Και, αν σου δώσει πολύ ή λίγο, αναγνώρισε τον ευεργέτη σου. Και μη σφετερισθείς τα ξένα ως δικά σου. Με πόνο και δάκρυα θα λάβεις τη χάρη. Και πάλι με δάκρυα χαράς και ευχαριστίας, με φόβο Θεού θα την κρατήσεις. Με θέρμη και ζήλο ελκύεται· με ψυχρότητα και αμέλεια χάνεται.

Δεν σου ζητεί περισσότερο ο Χριστός για να σου δώσει τα άγιά Του χαρίσματα· μόνο να αναγνωρίζεις ότι, ό,τι καλό και αν έχεις, είναι δικό Του. Και να συμπαθείς αυτόν που δεν έχει. Να μην τον κρίνεις ότι δεν έχει· ότι είναι αμαρτωλός, φαύλος, πονηρός, φλύαρος, κλέπτης, πόρνος και ψεύτης. Εάν αποκτήσεις αυτή την επίγνωση, δεν μπορείς ποτέ να κρίνεις κανένα, έστω και αν τον βλέπεις να αμαρτάνει θανάσιμα· γιατί αμέσως θα λες·

«Δεν έχει, Χριστέ μου, τη χάρη σου, γι’ αυτό αμαρτάνει.

«Ποτέ δέν πρέπει νά ἀπελπιστεῖ κανείς, ἀκόμη καί ἄν ἁμάρτησε πολύ, ἀλλά μέ τή μετάνοια νά ἐλπίσει γιά τή σωτηρία του» μέρος β΄

  

«ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ

ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ»

 Ἕνας ἀδελφός ρώτησε κάποιον Γέροντα:

 «Πάτερ, τί ἐννοεῖ ὁ Προφήτης ὅταν λέει:

 “Δέν ὑπάρχει γι᾿ αὐτόν σωτηρία ἀπό τόν Θεό του”¹;»

 Καί ὁ Γέροντας εἶπε:

 «Ἐννοεῖ τούς λογισμούς τῆς ἀπελπισίας πού σπέρνονται ἀπό τούς δαίμονες σέ αὐτόν πού ἁμάρτησε καί τοῦ λένε· “Δέν ὑπάρχει πιά γιά σένα σωτηρία ἀπό τόν Θεό”, καί προσπαθοῦν νά τόν γκρεμίσουν στήν ἀπελπισία. Αὐτούς πρέπει κανείς νά τούς ἀντιμάχεται λέγοντας· “Καταφύγιό μου εἶναι ὁ Κύριος, καί αὐτός θά ἐλευθερώσει ἀπό τήν παγίδα τά πόδια μου”²».

  Τοῦ ἀββᾶ Ἠσαΐα

Ἄν ἀπαρνήθηκες τόν κόσμο καί ἔδωσες τόν ἑαυτό σου στόν Θεό, γιά νά ζήσεις μέ μετάνοια, μήν ἀφήσεις τόν λογισμό σου νά σέ λυπήσει γιά τά προηγούμενα ἁμαρτήματά σου, ὅτι δέν συγχωροῦνται. Οὔτε πάλι νά καταφρονήσεις τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου, ἐπειδή ἔτσι οὔτε τά προηγούμενα ἁμαρτήματά σου συγχωρεῖ.

«Ὁ πόλεμος που ἄναψε ὁ Χριστός»

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΟΥ ΑΝΑΨΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου

ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα”

τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»

 Συλλογίσου, ἀγαπητέ, τό νοητό πόλεμο, πού ἦρθε ν’ ἀνάψει στόν κόσμο ὁ Κύριός μας, ὅπως λέει ὁ Ἴδιος: «Οὐκ ἦλθον βαλεῖν εἰρήνην, ἀλλά μάχαιραν» (Ματθ.10, 34). Σ’ αὐτόν τόν πόλεμο δές τό λυτρωτή μας Ἰησοῦ σάν ἕνα ἀρχιστράτηγο καί βασιλιά πολύ ἔνδοξο καί δυνατό, σοφό κι ἀξιαγάπητο, συντροφιασμένο μ’ ὅλους τούς ἀγγέλους καί τούς ἁγίους. Ἕνα βασιλιά, πού δέν θέλει νά ἐπιβαρύνει τό λαό του μέ φόρους καί χαράτσια γιά νά πλουτίσει ὁ ἴδιος, ἀλλά γίνεται αὐτός φτωχός γιά νά πλουτίσει ἐκείνους. Συλλογίσου τόν Ἰησοῦ μας σάν ἕνα βασιλιά, πού ἔχει ὅλα τά προνόμια καί τά χαρίσματα τόσο τῆς θεϊκῆς ὅσο καί τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, καί τά προσφέρει γιά τό καλό τῶν ὑπηκόων του.

Ὁ ἁγιορείτικος Νεοησυχασμός τῶν ἡμερῶν μας

 

Ο Γέροντας Παΐσιος (+1994) στό ωραίο βιβλίο του «Αγιορείτες πατέρες και αγιορείτικα» αναφέρει αρκετές μορφές ησυχαστών, όπως τον παπα Τύχωνα (+1968), πού για «εργόχειρο» του είχε τις μετάνοιες και την ευχή, συγκάτοικους αγγέλους και αγίους και τή δοξολογία αέναη, έως τή μακαρία τελευτή του- τον Γέροντα Ευλόγιο (+1948), μαθητή τού Χατζηγιώργη, πού τηρούσε το αυστηρό τυπικό τής συνεχούς νηστείας και τής αέναης προσευχής κι είχε συχνές δαιμονικές επιθέσεις· τον Γέροντα Κοσμά τον Παντοκρατορινό (+1970), πού συνδύαζε πάντοτε την εργασία με την ευχή, με δάκρυα πότιζε τον κήπο τής μονής και τής ψυχής του· τον Γέροντα Πέτρο (+1958), πού διακρινόταν για την απλότητα και την ευλάβεια του, την αδιάλειπτη προσευχή, πού τού ήταν αυτενέργητη, και πού συχνά άκουγε γλυκιές ψαλμωδίες αγγέλων και τον έλουζε το άκτιστο φως· τον Γέροντα Αυγουστίνο (+1965), πού στα τέλη του η ζωή του ήταν πλημμυρισμένη θεία οράματα, προσευχές κι αέναα δάκρυα και κατά την εκδημία του έλαμψε το πρόσωπο του· και αρκετούς άλλους.

Πότε ἡ ὑπομονή εἶναι τέλεια (Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος)

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία. Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρ­διά σας να κυριεύεται από τη λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την άξια και την ωφέλεια του θείου δώ­ρου.
Όλοι οι άνθρωποι θα κριθούν από τον Κύριο στη δευτέρα παρουσία Του. Οι δίκαιοι, όμως, θα παρασταθούν στο θεϊκό Κριτήριο με αγαλλίαση ανέκφρα­στη, καθώς θα οδηγηθούν στην αγκαλιά του Θεού και στην αιώνια χαρά.

«Τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας»

 
«Τί ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας»

Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένου

ἀπό τά “Πνευματικά Γυμνάσματα”

τοῦ ὁσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἀπό τό βιβλίο «ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΝΙΚΟΔΗΜΟ»

 Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, πόσα ἔκανε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία μας. Πρῶτα ἀποφάσισε κι ἑτοίμασε τή βασιλεία Του γι’ αὐτούς πού θά ὑπακούσουν στό νόμο Του. Τήν εὐτυχία καί τή μακαριότητα ὁ Θεός Πατέρας δέν τήν κράτησε μόνο γιά τόν ἑαυτό Του καί τόν ἀγαπητό Του Υἱό καί τό Ἅγιο Πνέυμα. Ἡ ἀγαθότητά Του θέλησε νά προνοήσει καί γιά μᾶς. Θέλησε νά μᾶς κάνει θετά παιδιά Του κατά χάρη καί μετόχους τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὅταν λοιπόν ἦρθε ὁ κατάλληλος καιρός, αὐτή ἡ ἄναρχη πρόνοια τοῦ Θεοῦ γιά μᾶς ἐκπληρώθηκε μέ ἔργα. Γιατί ὅλα τ’ ἀποτελέσματα καί τῆς φύσεως καί τῆς χάριτος τά ἑτοίμασε ὁ Θεός γιά τήν ἀνάπαυση, τήν ὠφέλεια καί τή σωτηρία μας, ὅπως λέει καί ὁ ἀπόστολος: “Τά γάρ πάντα δι’ ἡμᾶς”(Β΄ Κορ. 4, 15).

Γιά τή σωτηρία μας εἶναι ἐπιστρατευμένοι οἱ ἄρχοντες τοῦ οὐρανοῦ, δηλαδή οἱ ἀρχάγγελοι καί οἱ ἄγγελοι, πού τό διακόνημά τους εἶναι νά ὑπερασπίζονται καί νά βοηθοῦν τόν εὐτελῆ ἄνθρωπο γιά νά σωθεῖ: “Εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν” (Ἑβρ. 1, 14).

Οἱ Προφῆτες , οἱ Κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ μέσα στὴν ἐκκλησία_Πατερικὴ Θεολογία_10ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-10-18_Οἱ Προφῆτες , οἱ Κληρικοὶ καὶ οἱ λαϊκοὶ μέσα στὴν ἐκκλησία_Πατερικὴ Θεολογία_10ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).
http://www.hristospanagia.gr/?p=34028 

Ἡ συγχωρητικότητα

 

[Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἀνεξίκακε ἐλέησόν με].
«Εἶπεν ὁ Κύριος ἐάν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος· ἐὰν δὲ μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν. Δηλαδή: Εἶπε ὁ Κύριος· ἂν συγχωρήσετε τοὺς ἀνθρώπους γιὰ τὰ παραπτώματά τους, θὰ σᾶς συγχωρήσει κι ἐσᾶς ὁ οὐράνιος Πατέρας σας. ῍Αν ὅμως δὲν συγχωρήσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ παραπτώματά τους, οὔτε κι ὁ Πατέρας σας θὰ συγχωρήσει τὰ δικά σας παραπτώματα»[1].
Μᾶς τό διδάσκει προτρέποντας μας καί ὑποσχόμενος τήν ἀμοιβή: «Συγχωρέστε γιά νά συγχωρηθῆτε».
 Μᾶς τό διδάσκει καί ἀποτρέποντάς μας ἀπό τό ἀντίθετο κακό, τήν μή συγχώρησι, ἐπισείοντάς μας τήν ἀπειλή: «Ἐάν δέν συγχωρέσετε δέν θά συγχωρηθῆτε».
-Μά … ἐγώ ἐξομολογήθηκα» ἴσως πεῖ κάποιος.
-Ναί, καί πῆρες τήν ἄφεσι διά τῆς συγχωρητικῆς εὐχῆς, ἀλλά μέ τήν προϋπόθεση νά συγχωρήσεις καί ἐσύ τόν σύνδουλο, ἐν Χριστῷ ἀδελφό σου.
Ἄν δέν τόν συγχωρήσεις θά πάθεις ὅ,τι ἔπαθε ἐκεῖνος ὁ κακός δοῦλος τῆς παραβολῆς· ὁ χρεώστης τῶν μυρίων ταλάντων. Αὐτός ἐνῶ ἀρχικά πέτυχε τήν διαγραφή τοῦ χρέους του, ἐπειδή δέν ἄφησε τό μικρότατο χρέος στόν σύνδουλό του, προκάλεσε τήν ὀργή τοῦ Κυρίου του.

ΝΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΜΕ ΕΝΑΡΕΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ;_ΟΜΙΛΙΕΣ Α΄ ΚΑΙ Β΄_mp3

 

Α΄ ΟΜΙΛΙΑ
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 05-04-2008.
 Β΄ΟΜΙΛΙΑ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-04-2008.

http://www.hristospanagia.gr/?p=33894 

Τά πάθη καί ἡ ἀντιμετώπισή τους

  

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

(ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία)

 Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, θά μιλήσουμε γιά τά πάθη καί τόν τρόπο ἀντιμετώπισής τους.

Ὑπάρχει μία ἱστορία, μ’ ἕναν ἅγιο γέροντα, πού ἦταν στήν Αἴγυπτο καί δέχθηκε ἐπισκέψεις ἀπό κάποιους ἄλλους μοναχούς, οἱ ὁποῖοι ἦρθαν ἀπό τήν περιοχή τῶν Ἱεροσολύμων. Στήν ἀρχή, αὐτοί οἱ ἐπισκέπτες εἶδαν τά καλογέρια τοῦ γέροντα, δηλ. τούς ὑποτακτικούς του καί ἔκαναν μία μικρή συζήτηση μαζί τους. Ἄρχισαν λοιπόν νά τά ρωτᾶνε τά καλογέρια: « Ὁ γέροντάς σας εἶναι χαρισματοῦχος; Ξέρει νά μᾶς πεῖ γιά τούς ἀγγέλους, γιά τίς πνευματικές καταστάσεις, γιά τά οὐράνια πράγματα καί φαινόμενα καί πῶς μποροῦμε νά τά ζήσουμε ὅλα αὐτά;»

Τά καλογέρια τοῦ γέροντα τό ἄκουσαν αὐτό καί πῆγαν καί τό εἶπαν στό γέροντά τους: «Γέροντα ἦρθαν κάποιοι μοναχοί καί μᾶς εἶπαν αὐτά τά πράγματα, ἄν ξέρεις νά τούς πεῖς γιά τά οὐράνια». Ἐκεῖνος ἦταν ἄνθρωπος πολύ ταπεινός καί πρακτικός, δηλ., τόν ἐνδιέφερε ἡ πράξη καί ὄχι ἡ θεωρία, ἡ οὐσία θά λέγαμε, ὄχι ἁπλῶς νά κάνουμε συλλογισμούς καί ὡραῖες σκέψεις ἤ νά μιλᾶμε γιά πράγματα πού εἶναι πολύ ὑψηλά καί πολύ ὑψηλότερα ἀπό τήν κατάστασή μας καί τούς λέει:

Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

 

6) Ὅ,τι δίνουμε στόν Χριστό ἀξιοποιεῖται στόν μέγιστο βαθμό. Ὅτιδήποτε προσφέρει ὁ ἄνθρωπος στόν Θεό (ἀπό ὅσα τοῦ χάρισε Ἐκεῖνος, π.χ. τάλαντα, χαρίσματα, γνώσεις, χρόνο, δύναμη, ἀγάπη) δέν τό χάνει ἀλλά τό κερδίζει 30 ἤ 60 ἤ 100 φορές παραπάνω. Δέν ἔχουμε τίποτε παρά μόνο ἐκεῖνα πού δίνουμε στόν Χριστό.
Ἐπίλογος
Ὁ κόσμος –σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά– ξέρει τί σημαίνει ἄνεση, καλοπέραση ἀλλά καί τί σημαίνει ἐσωτερικό κενό, ἀνασφάλεια ,ἀβεβαιότητα, ἄγχος, μοναξιά. Ἡ ἁμαρτία ὁδηγεῖ στόν θάνατο (ψυχικό καί σωματικό). Ἡ ἁμαρτία δέν δίνει χαρά. Καί πῶς νά δώσει; ἀφοῦ ἡ χαρά εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Δέν πρόλαβες, καρδιά μου, νά χαρεῖς…», ὁμολογεῖ ἕνας τραγικός σύγχρονος ποιητής πού αὐτοκτόνησε (Λαπαθιώτης).

Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν ζωή μας.

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός 

 5) Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν ζωή μας.

Γι’ αὐτό μᾶς εἶπε: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι».

Δέν εἶναι κάτι διαφορετικό ὁ Χριστός καί ἡ ζωή μας. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ζωή μας. Δέν ὑπάρχουν ὧρες τοῦ Χριστοῦ καί ὧρες τοῦ διαβόλου. Αὐτός πού μετανόησε ἀληθινά δέν ἔχει ὧρες πού ὀφείλει νά κάνει τό καλό καί ὦρες πού πρέπει νά ἀσωτεύει οὔτε ἔχει καιρό εὐσεβείας καί καιρό παρανομίας.

Ὁ Χριστός μᾶς ζητάει ὅλο τόν χρόνο μας, ὅλη τήν ζωή μας. Ζητάει καί τήν ἐργασία μας καί τήν βόλτα μας καί τήν ὥρα τῆς ἀνάπαυσής μας.Γιατί ὅλα πρέπει νά δοθοῦν στόν Χριστό καί ὅλα νά εἶναι γεγονότα μέ πνευματική σημασία. Ὅλα νά εἶναι γιά Ἐκεῖνον… Γεγονότα πού θά μᾶς ἑνώνουν μαζί Του.

Μία βόλτα, εἶναι ἄραγε πνευματικό γεγονός;Εἶναι.

Ὅλα εἶναι πνευματικά. 

Ὅλα ἔχουν πνευματική σημασία. 

Ποιός ὁ σκοπός τῆς Δημιουργίας;_mp3

 

Π. Σάββας 2011-09-01_ΠΟΙΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-09-11 (Συνάξεις νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33737 

Ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί καμμία νά μήν καταφρονοῦμε

 

 Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

 

4) Ὁ Κύριος μᾶς ζητάει νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί καμμία νά μήν καταφρονοῦμε
Μετά τήν ἀνάσταση εἶπε στούς Ἀποστόλους:

«Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν».

Κάνει ἐντύπωση ἡ λέξη «πάντα», δηλ. ὅλα, ὅλες τίς ἐντολές πρέπει νά τηρήσουμε. Ὁ Κύριος, μαζί μέ τήν ὀρθή πίστη γιά τήν Ἁγία Τριάδα, συνέζευξε καί τήν τήρηση ὅλων τῶν ἐντολῶν. Εἶναι ἀδύνατον νά σωθεῖ ὁ βαπτισθείς, ἄν δέν ἔχει καί τά δύο αὐτά.

1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-10-04_1.Περὶ ψυχῆς, περὶ σκέψεων καὶ νοημάτων στὸν ἄνθρωπο, 2.Περὶ τοῦ βασικοῦ δόγματος τῆς πατερικῆς παραδόσεως, 3.Περὶ τῆς ἐμπειρίας τῆς θεώσεως_Πατερικὴ Θεολογία_7ο μέρος_π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-10-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33813 

Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν καρδιά μας, ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό μας.

 

Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός

   3) Ὁ Χριστός ζητάει ὁλόκληρη τήν καρδιά μας, ὁλόκληρο τό ἐσωτερικό μας.

 Μᾶς λέει: «Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου,…».

Μᾶς ζητάει ὅλη τήν καρδιά μας, ὅλο τόν νοῦν μας, ὅλη τήν δύναμή μας. Ὅλα αὐτά νά Τοῦ τά δώσουμε ἀγαπώντας Τον. Ζητάει ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Ὄχι γιά τόν ἐαυτό Του, ἀλλά γιά μᾶς. Διότι θέλει νά σώσει τήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, θέλει νά μᾶς ζωοποιήσει καί νά μᾶς ἁγιάσει. Ἀλλά αὐτό δέν μπορεῖ νά γίνει ἄν δέν τοῦ δοθοῦμε ὁλόκληροι. Πρέπει ὅλη τήν ἀγάπη μας νά τήν δίδουμε στόν Χριστό. Ὅλες οἱ σκέψεις μας νά εἶναι γιά τόν Θεό, καί ὅλο τό συναίσθημα καί τά πάντα γιά τόν Θεό.

Ὁ Θεός μᾶς θέλει ἀπόλυτα δικούς Του.Τό Ἅγιο Πνεῦμα «ἐπιποθεῖ», σφόδρα ἐπιθυμεῖ, νά ἑνωθεῖ μαζί μας. Θέλει τήν καρδία μας ὁλόκληρη. Τήν θέλει καθαρή.

1.Ποιοὶ εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας 2. Περὶ νοερᾶς προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_6ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3

 

Π. Σάββας 2014-09-21_1.Ποιοὶ εἶναι οἱ Θεολόγοι τῆς Ἐκκλησίας 2. Περὶ νοερᾶς προσευχῆς_Πατερικὴ Θεολογία_ 6ο μέρος_ π. Ἰωάννου Ρωμανίδη_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-09-2014 (Σύναξη στὸ Ἀρχονταρίκι στόν Ι. Ν. Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

 http://www.hristospanagia.gr/?p=33653

Ὁ Χριστός μας δέν θέλει νά διχαζόμαστε.

 

  Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός.

 2) Ὁ Χριστός μας δέν θέλει νά διχαζόμαστε.

Μᾶς εἶπε:

«Κανείς δέν μπορεῖ νά δουλεύει σέ δύο κυρίους. Δέν μπορεῖτε νά δουλεύετε ταυτόχρονα στόν Θεό καί στόν Μαμωνᾶ (στόν Θεό καί στόν Διάβολο)».

Ἄν κανείς περπατᾶ ταυτόχρονα σέ δύο δρόμους, θά σχιστεῖ στή μέση, τελικά θά αὐτοδιαλυθεῖ.

 Εἶναι σχιζοφρενική συμπεριφορά, πού ὑποδηλώνει διπλῆ προσωπικότητα, ἐσωτερική διάσπαση τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς, ἐπανάλειψη τοῦ προπατορικοῦ λάθους.

Εἶναι πνευματικός ἀλλοιθωρισμός. Ἐνῶ ὁ Θεός εἶναι τό Πᾶν, ἐμεῖς Τόν ἀφήνουμε καί ἀκολουθοῦμε τόν προαιώνιο ἐχθρό.

Προσπαθοῦμε νά φτάσουμε στήν Θέωση, ἐμπιστευόμενοι στόν ἑαυτό μας· δέν δινόμαστε ἀπόλυτα στόν Χριστό. Διχαζόμαστε ἐσωτερικά, μέ ἀποτέλεσμα νά πλησιάζουμε διστακτικά, γεμᾶτοι φοβίες καί ἀναστολές. Ἡ πίστη μας εἶναι ὑποτονική καί τρεμοσβήνει. Ἡ θέρμη τῆς ἀγάπης μας: πολύ περιορισμένη. Ἡ χλιαρότητα κυριαρχεῖ.

Χριστιανός ἀληθινός ἤ… περίπου χριστιανός.

 

 Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ.
Ὁ Χριστός ζητᾶ ἀπό μᾶς τά πάντα.
1) Μᾶς ζητάει νά ἀπαρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας, λέγοντάς μας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν Σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι». Δηλ. «Ὅποιος θέλει νά γίνει δικός Μου, πρέπει νά ἀπαρνηθεῖ τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό του, νά σηκώσει τόν Σταυρό του, πού σημαίνει νά νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο (νά ἀποβάλει τό κοσμικό φρόνημα), νά ἀπαρνηθεῖ τόν διάβολο καί νά μέ ἀκολουθήσει τηρώντας ὅλα ὅσα λέω». Ἄν ἀληθινά θέλουμε νά εἴμαστε μαθητές Ἐκείνου, πρέπει νά ξεχάσουμε τελείως τόν ἁμαρτωλό ἑαυτό μας, νά ἀπορρίψουμε καί νά μισήσουμε κάθε ἁμαρτία· ἀκόμη, θά πρέπει νά κάμνουμε καί τό καλό, νά τηροῦμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τό κοσμικό φρόνημα, τήν ἁμαρτία καί κάθε πάθος.

«Ἄν δέν μετανοήσουμε δέν σωζόμεθα1»

 

   ΟΜΙΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Ὁ Θεός μέ τό στόμα τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα μᾶς παραγγέλει λέγων:
«Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν. Μάθετε καλόν ποιεῖν»².
Ἡ μετάνοια προϋποθέτει ἁμαρτία. Ὅποιος δέν ἔχει ἁμαρτία, αὐτός δέν ἔχει ἀνάγκη μετανοίας. Ὅλοι, καί πρῶτος ἐγώ, αἰσθανόμεθα ἁμαρτωλοί. Ἡ ἁμαρτία εἶναι τραῦμα, πληγή. Τραῦμα στή ψυχή, πληγή στή συνείδησι πού μᾶς πονάει. Τραῦμα στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, στήν Ἐκκλησία, τῆς ὁποίας εἴμεθα μέλη. Κάρφωμα στό Χριστό καί ξανασταύρωμα στό Χριστό εἶναι ἡ ἁμαρτία.
Ποιός δέν ἔχει τραυματισθεῖ ἀπό τήν ἁμαρτία;
Ποιός δέν ἔχει ἁμαρτήσει μέ τά λόγια, μέ τίς πράξεις του, μέ τούς λογισμούς;

«Ἀξίζει ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι…»

 

   «Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

 Ἀξίζει ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο καλό, γιατί ὁ Θεός εἶναι τό πλήρωμα ὅλων τῶν τελειοτήτων καί ὅλων τῶν ἀγαθῶν πού μπορεῖς νά βάλεις μέ τό νοῦ σου:

 τῆς ὡραιότητος, τῆς σοφίας, τῆς δυνάμεως, τῆς ἁγιότητος, τῆς μεγαλειότητος, τῆς ἀγαθότητος, τῆς ἀπειρίας, τῆς ζωῆς, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀλήθειας, τῆς βασιλείας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς σωτηρίας. Καί πάλι, ὅλ᾿ αὐτά δέν εἶναι ὁ Θεός, ἀλλά «τά περί τόν Θεόν». Ὁ Θεός εἶναι ὕπαρξη ἄπειρα ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλ᾿ αὐτά.Τό τονίζει ἐπιγραμματικά ὁ θεοφόρος Μάξιμος, γράφοντας:

Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Μέγας καί ὁ πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΡΟΟΥΖ.

Ο π. Σεραφείμ Ρόουζ μην ξεχνώντας ποτέ την ανάγκη να «βιάζει τον εαυτό τον στη χριστιανική πνευματική ζωή, έζησε σύμφωνα με τα ακόλουθα λόγια του αγίου Μακαρίου του Μεγάλου, τα όποια είχε ως οδηγό στην καθημερινή πνευματική του πράξη: «Ένας άνθρωπος, ερχόμενος προς τον Κύριο, πρέπει να βιάσει τον εαυτό του σε ότι είναι καλό, ακόμη και αν αυτό έρχεται σε αντίθεση με την κλίση της καρδιάς του, προσμένοντας συνεχώς τον έλεός Του με βέβαιη πίστη.

Κυριακή Ζ’ Λουκᾶ: Ἡ δύναμη τοῦ Θεοῦ καί ἡ πίστη τοῦ ἀνθρώπου (Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

 

(Λουκ. η’ 41-56)
Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν σ’ ένα βράχο, τον κάνουν να λάμπει. Όταν η φλόγα αγγίξει ένα άκαφτο κερί, το ανάβει. Όταν ο μαγνήτης αγγίξει ένα μεταλλικό αντικείμενο, το μαγνητίζει. Όταν το ηλεκτροφόρο καλώδιο αγγίξει ένα συνηθισμένο σύρμα, και τα δυο τους ηλεκτρίζονται.
Όλες αυτές οι φυσικές ενέργειες δεν είναι παρά εικόνες ή πνευματικά φαινόμενα. Όλα όσα συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι απλά η εικόνα όσων γίνονται στον εσωτερικό. Ολόκληρη η εφήμερη φύση είναι σαν ένα όνειρο, σε σχέση με την εσωτερική πραγματικότητα, σαν ένα παραμύθι, όταν μιλάμε με όρους αιώνιας ζωής.
Η ψυχή είναι η πραγματικότητα του σώματος. Ο Θεός είναι η πραγματικότητα της ψυχής. Όταν ο Θεός αγγίζει την ψυχή, την ζωοποιεί, της μεταδίδει την δράση. Όταν η ψυχή αγγίζει το σώμα, κάνει το ίδιο. Το σώμα λαβαίνει φως, ζεσταίνεται, δέχεται μαγνητισμό και ηλεκτρισμό, δράση, ακοή και κίνηση από την ψυχή. Όταν η ψυχή αναχωρεί από το σώμα, όλ’ αυτά χάνονται, εξαφανίζονται.

«Ὁ Χριστός εἶναι ἡ μοναδική ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μας»

     

«Νουθεσίες»

 Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου
Ἄς ἐννοήσουμε τό σύντομο τῆς ζωῆς μας καί ἄς δουλεύσουμε τόν Θεό, μέ ἀγάπη, μέ προθυμία καί μέ ταπείνωσι.
Ποιός μετενόησε καί δέν σώθηκε;
ποιός εἶπε τό ἡμάρτησα καί δέν συγχωρήθηκε;
ποιός ἔπεσε καί ἐζήτησε βοήθεια καί δέν σηκώθηκε;
ποιός ἔκλαυσε καί δέν παρηγορήθηκε ἀπό τόν Θεό;
«Ἡμάρτηκα», εἶπεν ὁ ἄνθρωπος; εὐθύς ὁ Θεός συγχωρεῖ· παραβλέπει ὁ Κύριος τό ἁμάρτημά σου. Μέ τήν μετάνοια ὅλα διορθώνονται. Οὐδέν ὑπάρχει, τό ὁποῖον νά νικᾶ τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ, ἀρκεῖ νά μετανοοῦμε εἰλικρινά.
Ἐν ὄψει τῶν κρισίμων στιγμῶν πού διερχόμεθα, θά πρέπη νά ἑτοιμαζώμεθα ἰδιαίτερα μέ τήν ἐξομολόγησι. Ἡ Ἐκκλησία μας παραδέχεται τρία βαπτίσματα. Τό κανονικό βάπτισμα, τῆς μετανοίας καί τοῦ μαρτυρίου.

«Ἡ θεραπεία τῆς ὑπερηφάνειας»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

Πῶς λοιπόν μπορεῖ νά γιατρευτεῖ ἡ φοβερή ἀρρώστια τῆς ὑπερηφάνειας; Αὐτή μπῆκε μέσα στήν καρδιά μας καί μᾶς ἔκανε πνευματικά φτωχούς καί δυστυχισμένους. Μᾶς φούσκωσε σάν τ᾿ ἀσκιά καί μᾶς ἀπογύμνωσε ἀπό κάθε ἀρετή. Ἔτσι ἐφαρμόζεται σέ μᾶς τό ρητό τοῦ σοφοῦ Σειράχ:
«Τρία εἴδη ἐμίσησεν ἡ ψυχή μου καί προσώχθισα σφόδρα τῇ ζωῇ αὐτῶν· πτωχόν ὑπερήφανον, καί πλούσιον ψεύστην, γέροντα μοιχόν ἐλαττούμενον συνέσει»1.
Καί ἐπειδή ἡ μεγαλύτερη ὑπερηφάνεια εἶναι τό νά πιστέψουμε ὅτι μποροῦμε νά γιατρέψουμε τήν ψυχική αὐτή ἀσθένεια μέ τίς δικές μας δυνάμεις, γι᾿ αὐτό ἡ μόνο θεραπεία εἶναι νά προστρέξουμε στό Θεό καί νά Τόν παρακαλέσουμε μαζί μέ τόν Προφήτη Δαβίδ, λέγοντας:
«Μή ἐλθέτω μοι πούς ὑπερηφανίας»2. Δηλαδή: Μήν παραχωρήσεις, Κύριε, νά βάλει τό πόδι της ἡ καταραμένη ὑπερηφάνεια στήν ψυχή μου.Πρῶτα πρέπει νά θεραπευτοῦν ὁ νοῦς καί ἡ θέληση τῶν ὑπερηφάνων.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΓ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

  ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΓ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ,Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-08-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Θεσ/νίκης). http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=33467 

«Ὑπερηφάνεια, τό μεγάλο ἐμπόδιο τῆς σωτηρίας μας»

    

«Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

 Ὅπως ἀπ᾿ ὅλες τίς ἀρρώστιες τοῦ σώματος πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ κρυφή καί ἄγνωστη στόν ἄρρωστο, ἔτσι καί ἀπ᾿ ὅλες τίς κακίες, πού εἶναι ἀρρώστιες τῆς ψυχῆς, ἡ πιό ἐπικίνδυνη εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια. Γιατί ὅσο καταστρεπτική εἶναι, ἄλλο τόσο εἶναι ἀπόκρυφη στόν ἄρρωστο. Καί μάλιστα πολλοί ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ὄχι μόνο δέν ἐλέγχονται ἀπό τή συνείδησή τους πού εἶναι ὑπερήφανοι, ἀλλά κυριολεκτικά μεθᾶνε ἀπό τήν ὑπερηφάνεια, σέ σημεῖο πού καταντᾶνε νά τήν ἔχουν γιά στόλισμα καί στεφάνωμα! Γι᾿ αὐτό καί ὁ Προφήτης τούς ἐλεεινολογεῖ, λέγοντας:
«Οὐαί τῷ στεφάνῳ τῆς ὑπερηφανείας… οἱ μεθύοντες ἄνευ οἴνου»1.
Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι μιά ἄτακτη ἐπιθυμία ὑπεροχῆς τοῦ ἀνθρώπου, μέ τήν ὁποία μετράει τόν ἑαυτό του περισσότερο ἀπ᾿ ὅσο ἀξίζει στήν πραγματικότητα, καί θέλει οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά τόν ὑπολογίζουν ἔτσι.

Οἱ περιπέτειες ἑνός προσκυνητοῦ, ΙΒ’ μέρος, Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

 

 ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΟΥ, ΙΒ΄ ΜΕΡΟΣ, ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ-Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 2-08-2012 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
http://hristospanagia3.blogspot.gr/

http://www.hristospanagia.gr/?p=33380

«Ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

  Ἄς σκεφτοῦμε, ἀγαπητοί, ὅτι τρεῖς εἶναι οἱ σπουδαιότεροι λόγοι, πού μᾶς παρακινοῦν – ἤ καλύτερα μᾶς ἀναγκάζουν – ν᾿ ἀγαπᾶμε τό Θεό.
Ὁ πρῶτος εἶναι, ὅτι ὁ Ἴδιος μᾶς προστάζει νά Τόν ἀγαπᾶμε·
ὁ δεύτερος, ὅτι Αὐτός εἶναι ἄξιος ἀγάπης περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλο·
καί ὁ τρίτος, ὅτι Αὐτός προκαλεῖ τήν ἀγάπη μας μέ τή δική Του ἀγάπη καί μέ ἀναρίθμητες εὐεργεσίες.
Ἡ πρώτη ἀπ᾿ ὅλες τίς ἐντολές εἶναι:
«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅλη τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου· αὕτή ἐστί πρώτη καί μεγάλη ἐντολή»1.
Εἶναι πρώτη, γιατί ἀποτελεῖ τό θεμέλιο ὅλης τῆς χριστιανικῆς ἠθικῆς καί τελειότητος. Γι᾿ αὐτό πρέπει νά ἔχει τήν πρώτη θέση στήν καρδιά τῶν χριστιανῶν. Ἡ ἀγάπη στόν πλησίον καί κάθε ἄλλη ἀρετή κρέμεται καί τρέφεται ἀπό τήν ἀγάπη στόν Θεό.

Ἡ ἀγάπη τῶν ἁγίων πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον

 

Ἕνα ἀπό τά κύρια χαρακτηριστικά τῶν ἁγίων εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, ἡ φιλοστοργία, ἡ προθυμία νά ὑπομείνουν τά πάντα γιά τήν σωτηρία τῶν ἄλλων. Λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος: «Οἱ ἅγιοι ὅπως ἀκριβῶς ἦσαν φιλόθεοι ἔτσι ἦσαν καί φιλόστοργοι περισσότερο ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους»[1]. Οἱ Ἅγιοι θυσιάζουν τά πάντα χάριν τῶν ἄλλων.

 «Τό γένος τῶν δικαίων εἶναι φιλόστοργο καί προτιμοῦν μέ εὐκολία (εἶναι πρόθυμοι) νά ὑπομείνουν τά πάντα χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἄλλων»[2]. Καί πάλι διδάσκει: «Αὐτό εἶναι τό σύνηθες χαρακτηριστικό τῶν Ἁγίων, τό νά εἶναι φιλόστοργοι καί νά δείχνουν συμπάθεια»[3].

 Οἱ Ἅγιοι μεριμνοῦσαν καί μεριμνοῦν γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα.

«Τό μεγαλεῖο τῆς θείας εὐχαριστίας»

 

 »Σταχυολόγηση καί διασκευή κειμένων

 ἀπό τά «Πνευματικά Γυμνάσματα»

 τοῦ ὅσίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου»

   Συλλογίσου, ὅτι τρία πράγματα πρέπει νά συνδράμουν γιά νά κάνουν τίμιο ἕνα δῶρο: Τό μεγαλεῖο τοῦ δώρου, ἡ ἀγάπη ἐκείνου πού τό χαρίζει καί ἡ ὡφέλεια ἐκείνου πού τό παίρνει. Καί τά τρία τοῦτα συνυπάρχουν θαυμαστά στό μυστήριο τῆς θείας εὐχαριστίας.
Σκέψου τ ό μ ε γ α λ ε ῖ ο τ ο ῦ δ ώ ρ ο υ .
Μεγάλες δωρεές, ναί, μᾶς ἔχει κάνει ὁ Θεός. Πρῶτα τήν ἴδια τή ζωή, δημιουργώντας μας «ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι κατ᾿ εἰκόνα Του καί ὁμοίωσιν». Ἐπίσης τ᾿ ἀναρίθμητα κτίσματα, τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια, τά ἄυλα ἀλλά καί τά ὑλικά, γιά τή συντήρησή μας. Γιά μᾶς δημιούργησε τόν οὐρανό καί τή γῆ «καί πάντα τά ἐν αὐτοῖς». Μά τό μεγαλύτερο δῶρο Του εἶναι ἡ ἔνσαρκη οἰκονομία Του, τό ὅτι δηλαδή ἑνώθηκε μέ τήν ἀνθρωπότητα ὁ Θεός Λόγος γιά νά κάνει Θεό κατά χάρη τόν ἄνθρωπο.

Ἡ μυστική ἐργασία τοῦ Γεωργίου

Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος

Η μυστική εργασία του Γεωργίου

ΑΔΕΛΦΟΙ και πατέρες, είναι καλό να διακηρύττουμε σε όλους το έλεος του Θεού και να γνωστοποιούμε στους πλησίον μας την ευσπλαγχνία και την άφατη αγαθότητά του σε μας. Ο θείος Δαβίδ λέει: «Εγώ δεν νήστεψα, δεν αγρύπνησα, δεν κοιμήθηκα καταγής, αλλά απλώς ταπεινώθηκα και μ’ έσωσε ο Κύριος» (Ψαλμ. 116:6) Και για να πω συντομότερα: «Μόνο πίστεψα και με δέχθηκε ο Κύριος» (Ψαλμ.26:10). Διότι ενώ για την απόκτηση της ταπεινώσεως παρεμβάλλονται πολλά εμπόδια, για την απόκτηση της πίστεως κανένα. Εάν θελήσουμε με την ψυχή μας η πίστη ενεργεί αμέσως, επειδή είναι θείο δώρο και φυσικό χάρισμα -αφού οι Σκύθες και οι βάρβαροι πιστεύουν ο ένας στα λόγια του άλλου- εξαρτάται όμως και από την αυτεξούσια προαίρεσή μας. Αλλά για να σας αποδείξω την ενέργεια της ενδιάθετης πίστεως, θα σας διηγηθώ προς επιβεβαίωση των λόγων μου μια ιστορία που άκουσα από στόμα αληθινό.

Ζούσε στα χρόνια μας στην Κωνσταντινούπολη ένας νέος, που ονομαζόταν Γεώργιος (1), περίπου είκοσι ετών.

Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3

 

Π. Σάββας 2014-11-01_Ἡ ἁγιότητα καί ἡ καταπολέμηση τῆς φιλαργυρίας_mp3
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 01-11-2014 (Σύναξη στὸ ἀρχονταρίκι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Ἀναργύρων Πενταπλάτανου Γιαννιτσῶν).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33250 

Ἡ ἀφιλαργυρία καί ἡ Θεογνωσία ὡς ὅροι τελειότητας τοῦ Χριστιανοῦ_mp3

 

Π. Σάββας 2011-02-18_Η ΑΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑ ΚΑΙ Η ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ ΩΣ ΟΡΟΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥ 
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 18-02-2011 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).

http://www.hristospanagia.gr/?p=33230