Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄
3) ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ
Δέν πρέπει νά κατακρίνουμε τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας.Τόνιζε ὁ Γέροντας ὅτι δέν πρέπει νά δεχόμαστε τούς ἱεροκατηγόρους· νά μήν ἐπιτρέπουμε νά κατηγοροῦν τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν θά πρέπει νά πιστεύουμε τούς κατηγόρους τῶν ἱερωμένων. Ἀκόμη οὔτε καί νά σκεπτόμαστε τά λεγόμενά τους. Οὔτε νά τά μεταφέρουμε σέ ἄλλους.
Ὅσοι κατηγοροῦν τούς ἐκπροσώπους τῆς Ἐκκλησίας, δέν Τήν ἀγαποῦν. Ὅποιος ἀγαπάει θυσιάζεται, προσεύχεται, ἀγκαλιάζει τόν ἄλλον. Σκεπάζει τά λάθη τοῦἄλλου, μιμούμενος τον Χριστό. Ἀνταποδίδει καλό στό κακό.Ἡ κατάκριση καί μάλιστα ἡἱεροκατάκριση, εἶναι πολύ βαριά ἁμαρτία. Χαρακτηριστικά ἔλεγε ὁ σύγχρονος ἅγιος Λουκᾶς, ἐπίσκοπος Κριμαίας, ὅτι «εἶναι πολύ ἐλαφρύτερο νά κατακρίνεις ὅλον τόν κόσμον, ὅλην τήν ἀνθρωπότητα, παρά ἕναν ἱερέα».
Δέν πρέπει νά κατακρίνουμε κανένα.
Ὁἀληθινός χριστιανός δέν κατακρίνει, οὔτε τά λαϊκά μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Οὐσιαστικά ὅποιος κατακρίνει τούς ἄλλους, κληρικούς ἤ λαϊκούς, κατακρίνει τόν ἑαυτό του· διότι ὅλοι εἴμαστε κομμάτια τοῦἑνός Σώματος καί «ἀλλήλων μέλη».
Ὁἄλλος εἶναι οὐσιαστικά ὁ «ἑαυτός» μας, πού καλούμαστε νά τόν ἀγαπήσουμε, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «ἀγαπήσεις τόν πλησίον σου ὡς σεαυτόν»1. Ὁ πλησίον μας εἶναι ὁἄλλος ἑαυτός μας καί πρέπει νά τόν πλησιάζουμε, ὅπως θά πλησιάζαμε τόν Χριστό.
Τό ὀρθόδοξο Πνεῦμα, τό ὁποῖο ὁ Γέροντας εἶχει βιώσει στό Ἅγιον Ὄρος, εἶναι πνεῦμα ἐχθρικό πρός τήν κατάκριση. Εἶναι πνεῦμα βαθύ, σιωπηλό, ἀγαπητικό, συγχωρητικό, ἡσυχαστικό, ἀντιεριστικό.
Ὁἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη καί ἄν δεῖ κάποιον μέ τά μάτια του νά ἁμαρτάνει, δέν τό πιστεύει. Ἡ κατάκριση, ἡ μωμοσκοπία2, φανερώνουν ἄνθρωπο ὑπερήφανο, ἐγωιστή, στερημένο τῆς ἀγάπης γιά τόν πλησίον.
Αὐτός πού κρίνει – κατακρίνει τούς ἄλλους, ἔχει ἤδη αὐτοτοποθετηθεῖὑψηλότερα ἀπό τούς ἄλλους· ἄρα εἶναι ὑπερόπτης, ὑπερήφανος, ὑψηλόφρων. Ἡ ὑπερηφάνεια δέ, εἶναι ἡ χειρότερη ἁμαρτία, ἡὁποία καθιστᾶ τόν ἄνθρωπο ἀκάθαρτο καί βδελυκτό ἀπέναντι στό Θεό. «Ἀκάθαρτος παρά τῷ Θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος»3 καί «τό ἐν ἀνθρώποις ὑψηλόν, βδέλυγμα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ»4 λέγει ἡἉγία Γραφή.
Ἡ κατάκριση εἶναι ἀκόμη ἁρπαγή ἐξουσίας ἀπό τόν Χριστό καί αὐτοτοποθέτησή μας πάνω ἀπό τόν Χριστό καί πάνω ἀπό τόν Θεό Πατέρα.
ΔιδάσκειὁἍγιος Μάξιμος ὁὁμολογητής: «ἐνῶὁ Θεός – Πατήρ δέν κρίνει κανέναν, ἀφοῦ «πᾶσαν τήν κρίσην δέκωκεν τῷ Υἱῷ»5 – σύμφωνα μέ τό ἀψευδές στόμα τοῦ Χριστοῦ μας- αὐτός πού κατακρίνει μπαίνει πάνω καί ἀπό τόν Χριστό, πάνω καί ἀπό τόν Θεό Πατέρα». Ὤ! τῆς ἀνοίας καί τῆς ὑπερηφανείας!
Ὁ Γέροντας Πορφύριος μέ αὐτά πού λέγει, ἀποδεικνύεται ἀπόλυτα σύμφωνος μέ τό πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ὁ ἀληθινά ἐκκλησιαστικοποιημένος χριστιανός δέν κατακρίνει κανέναν, κληρικό ἤ λαϊκό, διότι ὅλοι εἶναι στήν Ἐκκλησία εἴτε «ἐνεργείᾳ», εἴτε «δυνάμει».
