ΑΒΒΑΣ ΑΜΜΩΝΑΣ
ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ – ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ ἀγαπητοί.
Ἐάν
κανείς ἀγαπήσει τόν Θεό «ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καί ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ» (Ματθ. κβ’
37) κάνει τό πᾶν γιά νά ζήσει μέ φόβο Θεοῦ. Ὁ φόβος αὐτός θά τοῦ
προξενήσει κλαυθμό, ὁ κλαυθμός χαρά καί ἡ χαρά δύναμη μέ τή βοήθεια τῆς
ὁποίας ἡ ψυχή θά καρποφορήσει σέ ὅλα.
Καί
ὅταν ὁ Θεός ἰδῆ τόν καρπό της ὡραῖο, θά τόν δεχθεῖ σάν εὐωδία καί θά
χαρεῖ μαζί μέ τούς ἀγγέλους Του γιά ὅλα τά καλά της ἔργα. Θά τῆς δώσει
ἀκόμη φύλακα, ὁ ὅποιος θά τήν προστατεύει σέ κάθε της βῆμα, γιά νά τήν
ὁδηγήσει στόν τόπο τῆς ἀναπαύσεως χωρίς τόν κίνδυνο νά τήν ὑποδουλώσει ὁ
σατανᾶς. Διότι ὅσο βλέπει ὁ διάβολος τόν φύλακα, δηλαδή τήν Θεϊκή
Δύναμη, νά περιβάλλει τήν ψυχή, ἀπομακρύνεται. Φοβᾶται νά πλησιάσει τόν
ἄνθρωπο καί τήν δύναμη πού τόν περιβάλλει.
Ἀγαπητοί
ἐν Κυρίῳ, ἐσεῖς πού τόσο σᾶς συμπαθῶ, γνωρίζω ὅτι εἶσθε φίλοι τοῦ Θεοῦ.
Ἐγκολπωθεῖτε λοιπόν αὐτή τή δύναμη, γιά νά σᾶς φοβᾶται ὁ σατανᾶς καί νά
ἐργάζεσθε πάντοτε μέ σοφία. Ὅσο αὐξάνει ἡ γλυκύτης τῆς Θείας Χάριτος,
τόσο θά πληθαίνει μέσα σας τούς πνευματικούς καρπούς. Ἡ γλυκύτης αὐτή
γλυκαίνει «ὑπέρ μέλι καί κηρίον» (ψαλμ. ιη΄ 11).
Οἱ
περισσότεροι ἀπό τούς μοναχούς καί τίς μοναχές, ἐκτός ἀπό ὁρισμένους σέ
διάφορα μέρη, δέν δοκίμασαν τήν μεγάλη αὐτή γλυκύτητα, διότι δέν
ἀπέκτησαν τήν Θεϊκή Δύναμη. Δέν τούς τήν ἔδωσε ὁ Κύριος, διότι δέν
καλλιέργησαν κατάλληλα τήν ψυχή τους γιά νά τήν δεχθοῦν. «Οὐκ ἔστι
προσωπολήπτης ὁ Θεός» (πράξ. Ι΄ 34). Γι’ αὐτό προσφέρει τήν Θεϊκή Δύναμη
σέ κάθε ἐποχή σ’ αὐτούς πού ἐργάζονται γιά νά τήν ἀποκτήσουν. Μόνο
σ’αὐτούς τήν χαρίζει.
Ἀγαπητοί,
γνωρίζω ὅτι σᾶς ἀγαπᾶ ὁ Θεός καί ὅτι καί σεῖς ἀγαπᾶτε τόν Θεό μέ ὅλη
σας τήν καρδιά ἀπό τότε πού ἀρχίσατε τόν πνευματικό ἀγώνα. Ἀλλά καί ἐγώ
σᾶς ἀγάπησα μέ ὅλη μου τήν καρδιά, βλέποντας τήν ψυχική σας εὐθύτητα.
Ἐγκολπωθεῖτε λοιπόν τήν Θεϊκή Δύναμη γιά νά περάσετε ὅλα σας τά χρόνια
μέ πνευματική ἐλευθερία καί νά ἐργάζεσθε εὔκολα τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.
Ἡ
δύναμη πού προσφέρεται στόν ἄνθρωπο ἐδῶ στήν γῆ, αὐτή πάλι τόν
συνοδεύει στήν ἀνάπαυση τοῦ οὐρανοῦ μέχρις ὅτου περάσει ὅλες «τίς
ἐξουσίες τοῦ ἀέρος» (Ἐφεσ. Β΄ 2). Ὑπάρχουν πράγματι δαιμονικές δυνάμεις
στόν ἀέρα, οἱ ὁποῖες ἐμποδίζουν τούς ἀνθρώπους καί δέν τούς ἀφήνουν νά
φτάσουν στόν Θεό.
Ἄς
παρακαλέσουμε λοιπόν τόν Θεό μέ ἐπιμονή, νά μή μᾶς ἐμποδίσουν νά
φτάσουμε κοντά Του. Ὅσο οἱ δίκαιοι ἔχουν τήν Θεϊκή Δύναμη, κανείς δέν
μπορεῖ νά τούς ἐμποδίσει τήν ἄνοδο.
Μέχρις
ὅτου κατοικήσει ἡ Θεία Χάρις στόν ἄνθρωπο, ἡ ψυχή ἀγωνίζεται νά τήν
ἀποκτήσει μέ τήν καταφρόνηση ὅλων τῶν ὕβρεων καί ὅλων τῶν ἐπαίνων τῶν
ἀνθρώπων, μέ τό μῖσος ὅλων τῶν κοσμικῶν ἀπασχολήσεων πού θεωροῦνται
ἔντιμες, μέ τό μῖσος κάθε σωματικῆς ἀναπαύσεως, μέ τήν κάθαρση τῆς
καρδιᾶς ἀπό κάθε ρυπαρό λογισμό ἤ κοσμικό μάταιο φρόνημα, μέ νυχθήμερες
προσευχές πού συνοδεύονται μέ νηστεῖες καί δάκρυα. Τότε ὁ ἀγαθός Θεός
δέν θά ἀργήσει νά σᾶς δώσει τήν Θεία Χάρη, ὁπότε θά ζήσετε πλέον μέ
ἀνάπαυση καί ἄνεση, θά ἀποκτήσετε μεγάλη παρρησία ἐνώπιόν Του καί θά σᾶς
ἱκανοποιήσει ὅλα τά αἰτήματα, καθώς ἔχει γραφεῖ (ψαλμ. λστ΄ 4).
Ἐάν
ὅμως μετά τήν ἀπόκτησή της σᾶς ἐγκαταλείψει ἡ Θεϊκή Θέρμη, ἀναζητεῖστε
Την πάλι καί θά ἐπιστρέψει. Ἡ θέρμη αὐτή μοιάζει μέ φωτιά πού μεταβάλλει
τό ψυχρό σέ θερμό. Ὅταν λοιπόν νοιώθετε βαρειά τήν καρδιά σας,
στραφεῖτε πρός αὐτή καί ἐξετάστε την μέ φόβο Θεοῦ. Ἔτσι θά ἀναγκασθεῖ
πάλι νά θερμανθεῖ καί νά πυρωθεῖ μέ τήν Θεϊκή Φλόγα. Αὐτό ἄλλωστε ἔκανε
καί ὁ προφήτης Δαβίδ. Ὅταν ἐνίωσε τήν καρδιά του βαρειά, εἶπε: «Καί
ἐξέχεα ἐπ’ ἐμέ τήν ψυχήν μου» (ψαλμ. μα΄ 5).
«Ἐμνήσθην
ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις Σου» (ψαλμ. ρμβ΄ 5) καί
τά ἀκόλουθα. Μέ τόν τρόπο αὐτό κατώρθωσε νά ξαναθερμάνει τήν καρδιά του
καί νά δεχθεῖ τήν γλυκύτητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
Τέλος καί τῷ Θεῷ δόξα!
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
ΩΡΩΠΟΣ ΑΤΤΙΚΗ
