«Ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια,
ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα,
εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος ταῦτα λογίζεσθε»
Φιλ. Δ΄ : 8
Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου
Ἡ
ζωή ὅλη τῶν Χριστιανῶν εἶναι ζωή μετανοίας, ζωή πένθους καί θλίψεως·
τῆς δέ μετανοίας καί τοῦ πένθους ξένοι παντελῶς καί ἀνοίκειοι εἶναι οἱ
καλλωπισμοί τῶν ρούχων, οἱ μυραλοιφές καί τά φτιασίδια…
Δι᾿
αὐτό, λοιπόν, παρακαλῶ σας θερμῶς, ἀδελφοί μου καί ἀδελφές μου ἐν
Κυρίῳ, ἀφήστε τίς προφασιολογίες αὐτές μέ τίς ὁποῖες ὁ διάβολος ζητεῖ νά
ἀπολέση τίς ψυχές σας καί παύσατε ἀπό τούς στολισμούς καί μυραλοιφές
καί τά φτασίδια, τά ὁποῖα ἔχουν τήν ἀρχή, τους ἀπό τήν ὑπερηφάνειαν καί
κενοδοξίαν.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου
Γιατί κουράζεσαι γιά τόν κόσμο;
Ἐάν θέλεις νά καλλωπισθεῖς, λέγει ὁ Κύριος, στολίσου μέ τό δικό μου καλλωπισμό·
ἐάν θέλεις νά ὁπλισθεῖς, ὁπλίσου μέ δικά μου ὅπλα·
ἐάν θέλεις νά ἐνδυθεῖς, φόρεσε τό δικό μου ἔνδυμα·
ἐάν θέλεις νά τραφεῖς, φάγε στή δική μου τράπεζα·
ἐάν θέλεις νά ὁδοιπορήσεις, ἀκολούθησε τή δική μου ὁδό·
ἐάν θέλεις νά κληρονομήσεις, κληρονόμησε τή δική μου κληρονομιά·
ἐάν θάλεις νά εἰσέλθεις στήν πατρίδα, μπές στήν πόλη τῆς ὁποῖας τεχνίτης καί δημιουργός εἶμαι ἐγώ·
ἐάν θέλεις νά χτίσεις σπίτι, ἔλα στίς δικές μου σκηνές.
Διότι ἐγώ γιά ὅσα σοῦ δίνω δέν ζητῶ ἀμοιβή, ἀλλά, ἐάν θελήσεις νά χρησιμοποιήσεις ὅλα τά δικά μου, γιά τήν πράξη σου αὐτή θά σοῦ ὀφείλω ἐπί πλέον καί ἀμοιβή.
Τί θά μποροῦσε νά γίνει ἰσάξιο μέ αὐτή τή γενναιοδωρία;
Ἐγώ εἶμαι πατέρας, ἐγώ ἀδελφός, ἐγώ νυμφίος, ἐγώ σπίτι, ἐγώ τροφή, ἐγώ ἔνδυμα, ἐγώ ρίζα, ἐγώ θεμέλιο, κάθε τι τό ὁποῖο θέλεις ἐγώ· νά μήν ἔχεις ἀνάγκη ἀπό τίποτε. Ἐγώ καί θά σέ ὑπηρετήσω· διότι ἦρθα νά ὑπηρετήσω, ὄχι νά ὑπηρετηθῶ.
Ἐγώ εἶμαι καί φίλος, καί μέλος τοῦ σώματος καί κεφαλή καί ἀδελφός καί ἀδελφή καί μητέρα, ὅλα ἐγώ·
ἀρκεῖ νά διάκεισαι φιλικά πρός ἐμένα.
Ἐγώ ἔγινα πτωχώς γιά σένα·
ἔγινα καί ζητιάνος γιά σένα·
ἀνέβηκα πάνω στό Σταυρό γιά σένα·
τάφηκα γιά σένα·
πάνω στόν οὐρανό παρακαλῶ τόν Πατέρα γιά σένα·
κάτω στή γῆ στάλθηκα ἀπό τόν Πατέρα ὡς μεσολαβητής γιά σένα.
Ὅλα γιά μένα εἶσαι σύ· καί ἀδελφός καί συγκληρονόμος καί φίλος καί μέλος τοῦ σώματος. Τί περισσότερο θέλεις;
Γιατί ἀποστρέφεσαι αὐτόν πού σέ ἀγαπᾶ;
Γιατί κουράζεσαι γιά τόν κόσμο;
Γιατί ἀντλεῖς νερό σέ τρυπημένο πιθάρι;
Γιατί αὐτό σημαίνει νά ταλαιπωρεῖσαι στή ζωή αὐτή;
Γιατί σκαλίζεις τή φωτιά;
Γιατί πυγμαχεῖς στόν ἀέρα;
Γιατί τρέχεις ἄδικα;
Κάθε τέχνη δέν ἔχει καί ἕνα σκοπό; Στόν καθένα εἶναι ὁπωσδήποτε φανερό. Δεῖξε μου καί σύ τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο προσπαθεῖς στή ζωή. Δέν μπορεῖς, γιατί «ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης».
(Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου, ὁμιλία 76η, εἰς τό κστά Ματθαῖον, τόμος 120ς, σελ. 35, Ε.Π.Ε.).
Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι
κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Ἀπό τό βιβλίο:“ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ
ΚΑΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ”
Ἐκδόσεις:«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»
Εὐχαριστοῦμε θερμά τίς ἐκδόσεις «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ» γιά τήν ἄδεια δημοσίευσης ἀποσπασμάτων ἀπό τά βιβλία πού ἐκδίδουν.
Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
