κελὶ
τοῦ Ὁσίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο
Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι
Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος στὸ Μήλεσι
Ἦταν ἡ ὥρα ποὺ ὁ οὐρανὸς ρόδιζε
στὴν ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἀνταύγεια τῆς ἡμέρας ποὺ ἐρχόταν, σύμβολο, γιὰ μερικὲς
ψυχές, τῆς ἀπὸ τὸν θάνατο στὸ φῶς καὶ τὴ ζωὴ μεταβάσεως τοῦ μακαριστοῦ
Γέροντος. Ὁ ἀγαθὸς Θεός, ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιῶν, ἐξεπλήρωσε καὶ
αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Τὸν ἀξίωσε νὰ ἔχει ἕνα ὁσιακὸ τέλος,
μέσα σὲ ἀκρότατη ταπείνωση καὶ ἀφάνεια, περιστοιχιζόμενος μόνο ἀπὸ τοὺς ἐν Ἁγίῳ
Ὄρει ὑποτακτικούς του καὶ προσευχόμενος μαζί τους. Ἐξομολογήθηκε καὶ πάλι τὴν
τελευταία νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του καὶ προσηύχετο νοερά, ἐνῶ οἱ ὑποτακτικοί
του διάβαζαν δίπλα του, σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες του, τὸν πεντηκοστὸν καὶ ἄλλους
ψαλμούς, καὶ τὴν Ἀκολουθία εἰς Ψυχορραγοῦντα, καὶ ἐνῶ ἔλεγαν τὴ μονολόγιστη εὐχή,
τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέχρις ὅτου συμπληρωθεῖ ὁ κανόνας τοῦ
μεγαλόσχημου μοναχοῦ. Οἱ ὑποτακτικοί του μὲ πολλὴ ἀγάπη τοῦ παρεῖχαν τὴ λίγη τοῦ
σώματος καὶ πολλὴ τοῦ πνεύματος ἀνάπαυση ποὺ χρειαζόταν καὶ μπόρεσαν ν’ ἀκούσουν
τὰ ὁσιακὰ χείλη του νὰ ψιθυρίζουν γιὰ ἀρκετὴ ὥρα τὶς τελευταῖες λέξεις ποὺ βγῆκαν
ἀπὸ τὸ τίμιο στόμα του καὶ οἱ ὁποῖες ἦσαν οἱ ἴδιες οἱ λέξεις τῆς ἀρχιερατικῆς
προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ: «ἵνα ὦσιν ἕν». Στὴ συνέχεια τὸν ἄκουσαν νὰ ἐπαναλαμβάνει
μιὰ μόνο λέξη. μιὰ λέξη ποὺ…
στὴν ἀνατολὴ ἀπὸ τὴν ἀνταύγεια τῆς ἡμέρας ποὺ ἐρχόταν, σύμβολο, γιὰ μερικὲς
ψυχές, τῆς ἀπὸ τὸν θάνατο στὸ φῶς καὶ τὴ ζωὴ μεταβάσεως τοῦ μακαριστοῦ
Γέροντος. Ὁ ἀγαθὸς Θεός, ὁ τὸ θέλημα τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιῶν, ἐξεπλήρωσε καὶ
αὐτὴ τὴν ἐπιθυμία τοῦ Γέροντος Πορφυρίου. Τὸν ἀξίωσε νὰ ἔχει ἕνα ὁσιακὸ τέλος,
μέσα σὲ ἀκρότατη ταπείνωση καὶ ἀφάνεια, περιστοιχιζόμενος μόνο ἀπὸ τοὺς ἐν Ἁγίῳ
Ὄρει ὑποτακτικούς του καὶ προσευχόμενος μαζί τους. Ἐξομολογήθηκε καὶ πάλι τὴν
τελευταία νύχτα τῆς ἐπίγειας ζωῆς του καὶ προσηύχετο νοερά, ἐνῶ οἱ ὑποτακτικοί
του διάβαζαν δίπλα του, σύμφωνα μὲ τὶς ὁδηγίες του, τὸν πεντηκοστὸν καὶ ἄλλους
ψαλμούς, καὶ τὴν Ἀκολουθία εἰς Ψυχορραγοῦντα, καὶ ἐνῶ ἔλεγαν τὴ μονολόγιστη εὐχή,
τὸ «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με», μέχρις ὅτου συμπληρωθεῖ ὁ κανόνας τοῦ
μεγαλόσχημου μοναχοῦ. Οἱ ὑποτακτικοί του μὲ πολλὴ ἀγάπη τοῦ παρεῖχαν τὴ λίγη τοῦ
σώματος καὶ πολλὴ τοῦ πνεύματος ἀνάπαυση ποὺ χρειαζόταν καὶ μπόρεσαν ν’ ἀκούσουν
τὰ ὁσιακὰ χείλη του νὰ ψιθυρίζουν γιὰ ἀρκετὴ ὥρα τὶς τελευταῖες λέξεις ποὺ βγῆκαν
ἀπὸ τὸ τίμιο στόμα του καὶ οἱ ὁποῖες ἦσαν οἱ ἴδιες οἱ λέξεις τῆς ἀρχιερατικῆς
προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ: «ἵνα ὦσιν ἕν». Στὴ συνέχεια τὸν ἄκουσαν νὰ ἐπαναλαμβάνει
μιὰ μόνο λέξη. μιὰ λέξη ποὺ…
Δεῖτε ἀποκλειστικὸ φωτογραφικὸ ὑλικό…
βρίσκεται στὸ τέλος τῆς Καινῆς Διαθήκης, στὸ τέλος
τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἐκπεφρασμένη στὴ σύγχρονη
λαλιά: «Ἔλα» («Ναί, ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ»). Καὶ ὁ Κύριος, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς, ἦλθε.
Ἡ ὁσία ψυχὴ τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ τὸ σῶμα του στὶς 4.31΄ τὸ
πρωὶ τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1991 καὶ πορεύθηκε στὸν οὐρανό.
τῆς Ἱερᾶς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, ἐκπεφρασμένη στὴ σύγχρονη
λαλιά: «Ἔλα» («Ναί, ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ»). Καὶ ὁ Κύριος, ὁ γλυκύτατος Ἰησοῦς, ἦλθε.
Ἡ ὁσία ψυχὴ τοῦ Γέροντος Πορφυρίου ἀποχωρίσθηκε ἀπὸ τὸ σῶμα του στὶς 4.31΄ τὸ
πρωὶ τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1991 καὶ πορεύθηκε στὸν οὐρανό.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἁγίου
Πορφυρίου «Θὰ σᾶς πῶ», porphyrios.net
Πορφυρίου «Θὰ σᾶς πῶ», porphyrios.net
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2015/12/2-1991.html
http://www.hristospanagia.gr/?p=49127#more-49127
