ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ SAINT ISAAK THE SYRIAN 2: «….μήν ὑποχωρήσεις ἀπό τήν ὑπερβολή τῶν πονηρῶν λογισμῶν, μήν ἀποφύγεις τήν αὐστηρότητα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, μήν….. ἀλλά ἀφοῦ βάλεις στήν καρδιά σου τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὅποιος ὑπομείνει ὥς τό τέλος, αὐτός θά σωθεῖ»,…..»

Δευτέρα 8 Αυγούστου 2016

«….μήν ὑποχωρήσεις ἀπό τήν ὑπερβολή τῶν πονηρῶν λογισμῶν, μήν ἀποφύγεις τήν αὐστηρότητα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, μήν….. ἀλλά ἀφοῦ βάλεις στήν καρδιά σου τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὅποιος ὑπομείνει ὥς τό τέλος, αὐτός θά σωθεῖ»,…..»

Ὅσιος Θεόδωρος Ἐδέσσης

100 ψυχωφελή κεφάλαια

37. Ἔχω ἀκούσει ἀπό πεπειραμένους καί πρακτικούς γέροντες ὅτι οἱ πονηροί λογισμοί γεννιοῦνται στήν ψυχή ἀπό τό στολισμό τῶν ἐνδυμάτων, τό χορτασμό τῆς κοιλιᾶς καί τίς βλαβερές συναναστροφές.

40. Ἄν συγκατοικήσεις μέ πνευματικό πατέρα καί βρεῖς ὠφέλεια ἀπ᾿ αὐτόν, κανείς νά μή σέ χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη του καί τή συμβίωση. Μήν τόν κρίνεις γιά κανένα πράγμα, μήν τόν κακολογήσεις ἄν σέ ἐλέγχει ἤ σέ χτυπᾶ, μή δώσεις προσοχή ἄν τόν κατηγορεῖ κανένας, μή συμφωνήσεις μ᾿ ἐκεῖνον πού τόν βρίζει, γιά νά μήν ὀργιστεῖ ὁ Κύριος ἐναντίον σου καί σέ διαγράψει ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς¹.

42. Νά μήν εἶσαι δικαστής τῶν ἔργων τοῦ πνευματικοῦ σου πατέρα, ἀλλά ἐκπληρωτής τῶν ἐντολῶν του. Γιατί οἱ δαίμονες ἔχουν συνήθεια νά σοῦ ἐπιδεικνύουν τίς ἐλλείψεις του, γιά νά σέ κάνουν νά παρακούσεις τίς ἐντολές του, καί ἤ νά σέ ἀποτραβήξουν ἀπό τό γυμναστήριο ὡς ἄνανδρο καί δειλό στρατιώτη, ἤ μόνον μέ τούς λογισμούς τῆς ἀπιστίας νά σέ παραλύσουν καί σέ ἀποχαυνώσουν σέ κάθε ἰδέα ἀρετῆς.

43. Ἐκεῖνος πού παρακούει τίς ἐντολές τοῦ πνευματικοῦ του πατέρα, εἶναι παραβάτης τῶν ἐξαίρετων συμφωνιῶν τῆς ὑποσχέσεως πού ἔδωσε ὅταν ἔγινε μοναχός. Ἐκεῖνος πού οἰκειοποιήθηκε τήν ὑπακοή ἀφοῦ ἔσφαξε μέ τό μαχαίρι τῆς ταπεινοφροσύνης τό θέλημά του, αὐτός ἐκπλήρωσε, ὅσο τοῦ ἦταν δυνατόν, ἐκεῖνα πού ὑποσχέθηκε στό Χριστό ἐμπρός σέ πολλούς μάρτυρες.Ἀφοῦ μελετήσαμε πολύ, διακρίναμε καί μάθαμε καλά ὅτι ὅσους ἀσκοῦνται ὑποταγμένοι σέ πνευματικούς πατέρες, πολύ τούς φθονοῦν οἱ ἐχθροί τῆς ζωῆς μας δαίμονες, τούς τρίζουν τά δόντια τους καί ἐφευρίσκουν ποικίλα τεχνάσματα ἐναντίον τους. Καί τί δέ λένε, καί τί δέν ὑπαγορεύουν, ὥστε νά τούς χωρίσουν ἀπό τόν πνευματικό τους πατέρα. Προβάλλουν προφάσεις ὡς δῆθεν εὔλογες, μεθοδεύουν ζωηρές διαφωνίες, διεγείρουν μίσος ἐναντίον τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, τίς συμβουλές του τίς παρουσιάζουν σάν ἐπιπλήξεις, τούς ἐλέγχους τούς μπήγουν σάν ἀκονημένα βέλη.

«Γιατί, τοῦ λένε, ἀπό ἐλεύθερος πού ἤσουν ἔγινες δοῦλος, καί μάλιστα δοῦλος σκληροῦ καί ἄσπλαχνου κυρίου; Ὥς πότε θά λυώνεις κάτω ἀπό τό ζυγό τῆς δουλείας καί ἐλεύθερο φῶς δέν θά δεῖς;»

Κατόπιν τούς ὑποβάλλουν οἱ δαίμονες ὅτι πρέπει νά φιλοξενοῦν καί νά ἐπισκέπτονται ἀρρώστους καί νά φροντίζουν γιά τούς φτωχούς. Κατόπιν ὑπερεπαινοῦν τόν ἀγώνα καί τό βραβεῖο τῆς ἄκρας ἡσυχίας καί μονώσεως, καί σπείρουν κάθε εἶδος πονηρῶν ζιζανίων στήν καρδιά τοῦ στρατιώτη τῆς εὐσέβειας, μόνο καί μόνο γιά νά τόν βγάλουν ἀπό τήν πνευματική μάνδρα καί νά τόν λύσουν ἀπό τό ἥσυχο λιμάνι καί νά τόν ρίξουν μέσα στήν ταραγμένη ἀπό θανάσιμη καί ψυχοφθόρο φουρτούνα θάλασσα. Καί κατόπιν, ἀφοῦ τόν πάρουν ὡς αἰχμάλωτο στήν ἐξουσία τους, νά τόν μεταχειριστοῦν κατά τά θελήματά τους.

45. Ἀπό σένα πού βρίσκεσαι ὑποταγμένος σέ πνευματικό πατέρα, ἄς μή διαφεύγει ὁ δόλος τῶν ἐχθρῶν δαιμόνων. Μή λησμονεῖς τίς ὑποσχέσεις σου πρός τόν Θεό, μή νικηθεῖς ἀπό ὕβρεις, μή δειλιάσεις τούς ἐλέγχους, τούς χλευασμούς ἤ τά περιγελάσματα, μήν ὑποχωρήσεις ἀπό τήν ὑπερβολή τῶν πονηρῶν λογισμῶν, μήν ἀποφύγεις τήν αὐστηρότητα τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, μήν περιφρονήσεις τόν χρηστό ζυγό τῆς ταπεινώσεωςς ἀπό θρασύτητα αὐταρέσκειας καί αὐθάδειας· ἀλλά ἀφοῦ βάλεις στήν καρδιά σου τόν λόγο τοῦ Κυρίου: «Ὅποιος ὑπομείνει ὥς τό τέλος, αὐτός θά σωθεῖ»², μέ ὑπομονή τρέχε τόν ἀγώνα πού βρίσκεται ἐμπρός σου, προσηλώνοντας τό βλέμμα σου στόν Ἰησοῦ πού μᾶς δίνει τήν ἀρχή τῆς πίστεώς μας καί τήν ὁλοκλήρωσή της³.

46. Ὁ χρυσοχόος ὅταν βάλει τό χρυσό στό χωνευτήριο (στό καμίνι), τόν κάνει καθαρότερο. Καί ὁ νέος μοναχός, πού δίνει τόν ἑαυτό του στούς ἀγῶνες τῆς ὑποταγῆς καί πυρώνεται ἀπ᾿ ὅλα τά λυπηρά τοῦ κατά Θεόν βίου καί μέ κόπο καί ὑπομονή μεγάλη μαθαίνει τήν ὑπακοή, ἀφοῦ ξαναλιώσει σάν σέ χωνευτήριο τά ἤθη του, μαθαίνει τήν ταπείνωση καί ξαναγίνεται λαμπερός, καί ἄξιος γιά τούς οὐράνιους θησαυρούς, τήν ἄφθαρτη ζωή καί τήν μακάρια κατάληξη, ἀπό ὅπου ἔφυγε κάθε ὀδύνη καί στεναγμός⁴, ἐνῶ ἔχει φυτευτεῖ εὐφροσύνη καί ἀδιάκοπη χαρά.

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.