Ἀσκητική-ἡσυχαστική ζωή
Δεῖτε ἐδῶ τό Β μέρος
Ἐπίσης, μαζί μέ τόν σωματικό κόπο ἀσκοῦσε τήν πνευματική μελέτη. Ἀποστήθιζε ὁλόκληρα κομμάτια ἀπό τήν Παλαιά καί τήν Καινή Διαθήκη γιά νά ἔχει καθαρότητα νοός[39]. Μελετοῦσε συστηματικά ὅ,τι τοῦ ἔλεγαν οἱ Γεροντάδες του. Ἐπίσης πρόσεχε πάρα πολύ τά ἀναγνώσματα καί τά ψάλματα στίς Ἐκκλησιαστικές ἀκολουθίες.
Προσευχόταν ἀδιάλειπτα καί συγχρόνως
ἐργαζόταν[40]. Ἦταν ἀεικίνητος[41]. Ὅταν δέν τόν ἔβλεπαν οἱ ἄνθρωπο,
ἀντί νά περπατᾶ ἔτρεχε[42]. Κάποτε πού τόν εἶδαν κάποιοι προσκυνητές τόν
λυπήθηκαν, θεωρώντας τον «σαλεμένο»[43]. Ὁ μικρός Νικήτας, ὅπως λεγόταν
τότε μετά τήν μοναχική του κουρά, τελειώνοντας τό ἕνα διακόνημα,
συνέχιζε μέ εὐλογία τῶν Γεροντάδων του τό ἄλλο χωρίς νά γογγύζει[44].
Μάλιστα εὐχαριστιόταν, ὅπως ἔλεγε, νά ταλαιπωρεῖ γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα του[45].
Σ’ ἕναν παροξυσμό ἀγάπης, γιά νά
βεβαιώσει τήν ἀλήθεια τῶν λεγομένων του καί νά βοηθήσει τό συνομιλητή
του, ἀναγκάζεται νά ἀποκαλύψει τήν ζωή του καί νά πεῖ:
« Ἐγὼ ἔχω κάνει στὴν ἔρημο, ἔχω ἀγωνιστεῖ, ἔχω νηστεῖες, κακουχίες, ἀγρυπνίες, γυμνότητα, μὲ παλιόρουχα, μέ…, καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ»[46].
« Ἐγὼ ἔχω κάνει στὴν ἔρημο, ἔχω ἀγωνιστεῖ, ἔχω νηστεῖες, κακουχίες, ἀγρυπνίες, γυμνότητα, μὲ παλιόρουχα, μέ…, καὶ ὅλα αὐτὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ»[46].
Ὅταν οἱ Γεροντάδες του ἀναχωροῦσαν,
δινόταν στήν προσευχή καί σέ πολλές μετάνοιες μέσα στό Ἐκκλησάκι τῆς
καλύβης τους, στόν Ἅγιο Γεώργιο Καυσοκαλυβίων[47]. Τότε ἡ ψυχή του
ξεχείλιζε ἀπό τό Θεῖο Ἔρωτα καί τόσο πολύ ποθοῦσε καί εὐφραινόταν, πού
δέν ἔτρωγε γιά νά μήν διασπασθεῖ.
Προσπαθώντας νά ἀναπαύσει τούς
Πνευματικούς του ὁδηγούς, ἔθετε σέ κίνδυνο τόν ἑαυτό του, ὅπως τότε πού
μετέβη στή σάρα (πλαγιά γεμάτη μέ μικρές καί λίγο μεγάλες πέτρες) μεταξύ
Καυσοκαλυβίων καί Ἁγίου Νείλου γιά νά μαζέψει σαλιγκάρια[48]. Τό βουνό
ἔπαθε κατολίσθηση καί ὁ ἴδιος σώθηκε θαυματουργικά[49], ἀλλά ἀρρώστησε
βαριά ἀπό πλευρίτιδα[50] ἤ προφυματίωση[51], μέ τελικό ἀποτέλεσμα οἱ
ἴδιοι οἱ Γεροντάδες του νά τόν ὁδηγήσουν ἐκτός τοῦ Ἁγίου Ὄρους, γιά νά
ἐπιζήσει καί νά θεραπευθεῖ[52].
Βγαίνοντας ἀπό τό Ἅγιο Ὄρος, πῆγε στό
σπίτι του ἐξαντλημένος ἀπό τήν ἀσθένεια[53]. Παρ’ ὅλα αὐτά, δέν
ἀναπαύεται στό περιβάλλον τοῦ κόσμου[54] καί πηγαίνει σέ μοναστήρι κοντά
στό χωριό του, στόν Ἅγιο Χαράλαμπο[55].
Μόλις συνέρχεται λίγο, ἐπιστρέφει στό
Ἅγιο Ὄρος ὅπου ἀσθενεῖ καί πάλι[56]. Αὐτό συνέβη τρεῖς φορές καί τελικά
ἐγκαταλείπει τό Ἅγιο Ὄρος[57]. Μεταβαίνει πάλι στόν Ἅγιο Χαράλαμπο.
Ἐκεῖ συνέχισε τήν ἀσκητική μοναχική του ζωή παρ’ ὅλη τήν ἀσθένεια καί
τήν εὔθραυστη ὑγεία του[58].
Ἀσκεῖται στήν Εὔβοια στήν μονή τοῦ
Ἁγίου Χαραλάμπους Λευκῶν ἀπό τό 1927 ἕως τό 1940. Ἐκεῖ μέ ζῆλο
ἐπιδόθηκε στό ἱεραποστολικό του ἔργο[59]. Ἔγινε Πνευματικός σέ ἡλικία
μόλις 22 ἐτῶν ἀπό τόν Σιναίου Πορφύριο Γ΄[60].
Ἐξομολογοῦσε ἐπί εἰκοσιτετραώρου
βάσεως πίνοντας μόνο ἕνα ποτήρι γάλα[61]. Ἔφθανε νά ἐξομολογεῖ μέχρι τίς
3 καί 4 τό πρωί καί γιά δύο ἡμέρες συνέχεια[62].
Ἡ ἀγάπη του γιά τόν συνάνθρωπο τόν ἔκανε νά θυσιάζεται μέχρι θανάτου γι’ αὐτόν.
συνεχίζεται…
Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
[39] Ὅ. π. σελ. 60.
[40] Ὅ. π. σελ. 61.
[41] Ὅ. π. σελ. 63.
[42] Ὅ. π. σελ. 63.
[43] Ὅ. π. σελ. 65-66.
[44] Ὅ. π. σελ. 63.
[45] Ὅ. π. σελ. 63-64.
[46] Τὸ Πνεῦμα τὸ Ὀρθόδοξον εἶναι τὸ ἀληθὲς,
Ἔκδοσις Ἱεροῦ Γυναικείου ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος,
ἀπομαγνητοφωνημένη συνομιλία μέ τόν Ἅγιο Πορφύριο,
http://www.egolpion.com/porfurios_pnevma.el.aspx#ixzz345XKMY00
[47] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 60-61.
[48] Ὅ. π. σελ. 90-92.
[49] Ὅ. π. σελ. 91-92.
[50] Ὅ. π. σελ. 92.
[51] Μαρτυρία τοῦ Καθηγητοῦ Κρουσταλάκη σέ ὁμιλία του στίς 14-10-07, Συμπόσιο λόγου σέ κοινωνία διαλόγου. Βλ. http://anavaseis.blogspot.gr/2010/11/blog-post_8828.html
[52] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 94.
[53] Ὅ. π. σελ. 98.
[54] Ὅ. π. σελ. 100.
[55] Ὅ. π. σελ. 100-101.
[56] Ὅ. π. σελ. 101.
[57] Ὅ. π. σελ. 101-102.
[58] Ὅ. π. σελ. 103.
[59] Ὅ. π. σελ. 107.
[60] Ὅ. π. σελ. 12 καί 106.
[61] Ὅ. π. σελ. 107.
