Β. Ο ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ-ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ
Ὑπακοή στόν Γέροντα-Πνευματικό ὁδηγό. Τό μεγαλεῖο τῆς Πνευματικῆς Πατρότητας
Ὅλοι οἱ Ἅγιοι Πατέρες μᾶς διδάσκουν
ὅτι γιά νά θεραπευθεῖ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά ἔχει Πνευματικό ὁδηγό δηλ.
Γέροντα διακριτικό. Ὁ Ὅσιος ἀνεπιφύλακτα συνιστοῦσε τήν ἀναγκαιότητα τῆς
ὑποταγῆς τοῦ πιστοῦ σέ διακριτικό Γέροντα-πνευματικό ὁδηγό. Αὐτός εἶναι
ἀναγκαῖος ὄχι μόνο γιά τούς ἁπλούς πιστούς ἀλλά καί γιά τούς
ἱερεῖς-πνευματικούς, οἱ ὁποῖοι ἐπίσης ἔχουν ἀνάγκη ἀπό διά βίου
μετάνοια-ἐξομολόγηση.
Δέν πρέπει νά ἀναζητοῦμε μορφωμένους Πνευματικούς-Γέροντες ἀλλά χαριτωμένους.
«Μπορεῖ ὁ Γέροντας νά εἶναι κι ἀγράμματος», παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ἀλλά νά εἶναι ἀνώτερος ἀπ’ τόν μορφωμένο, ὅταν ἔχει ζήσει ὡς ὑποτακτικός καί ἔχει ἀποκτήσει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ»[76].
«Μπορεῖ ὁ Γέροντας νά εἶναι κι ἀγράμματος», παρατηρεῖ ὁ Ὅσιος Πορφύριος, «ἀλλά νά εἶναι ἀνώτερος ἀπ’ τόν μορφωμένο, ὅταν ἔχει ζήσει ὡς ὑποτακτικός καί ἔχει ἀποκτήσει τήν χάρη τοῦ Θεοῦ»[76].
Ἄς ψάχνουμε γιά ταπεινούς πνευματικούς, στούς ὁποίους ὅμως ἐμεῖς θά προσερχόμαστε μέ ὑπακοή, εὐλάβεια καί ταπείνωση.
«Ὅταν ζεῖτε μαζί μ’ ἕναν ἅγιο,
ἁγιοποιεῖσθε κι ἐσεῖς», παρατηροῦσε ὁ Ὅσιος καί συνέχιζε: «Παίρνετε κάτι
ἀπ’ τίς ἅγιες συνήθειές του, ἀπ’ τά λόγια του, τήν σιωπή του»[77].
Ὁ σεβαστός ὅσιος Πορφύριος, πού εἶχε
τόσα πνευματικά χαρίσματα, τόνιζε πάντα ὅτι ὅλα αὐτά τά χαρίσματα τοῦ τά
χάρισε ὁ Θεός γιά τήν ὑπακόη, πού ἔκανε στούς δύο Γεροντάδες του καί
μάλιστα στόν Πνευματικό του Πατέρα.
συνεχίζεται…
συνεχίζεται…
