Ὁ πόλεμος τῶν λογισμῶν καί ἡ ὑποδούλωση στούς λογισμούς… εἶναι μιά ἀδιάλειπτη μάχη

Θεοτοκίον
«Ὥ Παναγία Θεοτόκε, Ἰησούν τόν γλυκύτατον
τεκοῦσα τούς ὑμνοῦντάς σε νῦν, περίσωζαι λιταῖς σου,
ἐκ πάσης περιστάσεως, καί κινδύνων ἀδοκήτων».

Ἀνθολόγιο λογίων τοῦ Γέροντος Θαδδαίου

1. Πρέπει πάντοτε να είμαστε προσεκτικοί στό να ευαρεστούμε τον Κύριο με κάθε μας έργο ή σκέψη. Ναί, ακόμα και με τις σκέψεις. Κάθε μας έργο που κάνουμε σ᾿ αὐτό τον κόσμο είναι έργο Θεού.

2. Αν αγαπούσαμε τον Κύριο με όλη μας την καρδιά, δεν θα υποκύπταμε ποτέ στην αμαρτία σε όλη μας τη ζωή, διότι θα ήταν Εκείνος μαζί μας. Εκείνος είναι η φλόγα που έχει τη δύναμη να κατακάψει καθετί ακάθαρτο και κάθε αμαρτία. Τίποτα ανίερο δεν θα εισερχόταν στην ψυχή μας.

Θεοτοκίον
«Μεμολυσμένον ὄντα τόν νοῦν μου, Παρθένε,
ταῖς ἁμαρτίαις, σύ μόνη Ἀμόλυντε, ἐκλιπαρῶ,
ἀποκάθαρον νῦν ταῖς πρεσβείαις σου».

3. Επειδη ζούμε ένσαρκα και είμαστε ακάθαρτοι, κάθε φορά που θέλουμε να δείξουμε την αγάπη μας για τον πλησίον, συναντάμε το εμπόδιο των σωματικών μας παθών. Πρέπει να διαχωρίσουμε την αγάπη από τα πάθη. Τα πάθη είναι καρποί των δαιμόνων. Πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στη θεία αγάπη, η οποία δεν κάνει διακρίσεις. Η θεία αγάπη δεν είναι εγωκεντρική – είναι αγάπη πού περικλείει τα πάντα και βρίσκει χαρά σε καθετί.

Ο πόλεμος των λογισμών και η υποδούλωση στους λογισμούς… είναι μια αδιάλειπτη μάχη. Δεν σταματά ποτέ. Ωστόσο, αν κάποιος με τη βοήθεια του Θεού γίνει πιο γνωστικός περί την απόκρουση των επιθέσεων των λογισμών, θα καταλάβει ότι αυτές οι επιθέσεις είναι επιθέσεις του διαβόλου και θα αναφωνήσει,
«Αχ Κύριε! Τί βρωμιά υπάρχει μέσα μου!  Μου ήρθε ο λογισμός ότι ο τάδε και ο τάδε με προσέβαλε, κι ο λογισμός δεν λέει να με αφήσει… Κατόπιν, άκουσα για τον πόλεμο σε τούτη και την άλλη χώρα, και και για την αδικία που γίνεται εδώ κι εκεί. Και ξανά οι λογισμοί δεν λένε να με αφήσουν σε ησυχία, και ξεκίνησα να διατυπώνω την άποψή μου. Έξαφνα, η ειρήνη μέσα μου σκόρπισε – άρχισα να κόβω γνώμες…». Πρέπει να εναποθέσουμε τα πάντα στον Κύριο. Αυτός θα φροντίσει τα πάντα στον κόσμο.
Οι λογισμοί μας δεν πρέπει να ἀνακατεύονται με αυτά τα επίγεια πράγματα. Αν τους αφήνουμε να το κάνουν αυτό, θα είμαστε πάντοτε σε εμπόλεμη κατάσταση με τον κόσμο, θα μαλώνουμε με τα λόγια και τους λογισμούς, και δεν θα έχουν ειρήνη. Στό τέλος της επίγειας ζωής μας θα αποκαλυφθεί αίφνης ότι έχουμε συνηθίσει να αντιπαρατιθέμεθα διαρκώς.

Θεοτοκίον «Φιλάγαθε Μαριάμ, ταῖς σαῖς πρεσβείαις ἀγάθυνον,
τήν ῥυπαράν μου ψυχήν, καί ῥῦσαι κολάσεως,
καί πάσης κακώσεως, σόν θερμόν οἰκέτην,
τόν ἐκ πόθου ἀνυμνοῦντά σε».

4. Μια καταιγίδα λογισμών νοητικής σύγχυσης, έπειτα από εξομολόγηση, όπου ο άνθρωπος έχει ακούσει τις συμβουλές του πνευματικού του πατέρα, σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός ενέδωσε στην υπερηφάνεια και ότι ξεκίνησε πόλεμο με τους λογισμούς του ενάντια στον πνευματικό του πατέρα. Ο Κύριος το βλέπει αυτό και επιτρέπει στους πειρασμούς να πέσουν πάνω στον άνθρωπο αυτό.

5. Όταν ένας άνθρωπος χάνει τη Χάρη, δεν το συνειδητοποιεί για αρκεετό καιρό και νομίζει ότι είναι ακόμα σε κατάσταση Χάριτος, διότι οι λογισμοί του είναι ακόμα ζωντανοί. Δεν συνειδητοποιεί ότι ψυχράνθηκε και κινδυνεύει να χάσει την αιώνια ζωή.

Θεοτοκίον «Νενεκρωμένον μου τόν νοῦν, τῇ τῆς ζωῆς ἐνεργείᾳ,
τῆς ἐκ σοῦ φανερωθείσης ἐν Κόσμῳ ἐξανάστησον, Ἁγνή,
καί πρός ζωήν ὁδήγησον·
σύ γάρ τῇ τοῦ Υἱοῦ σου ἰσχύϊ Ἅδην κατέλυσας».

6. Βάλτε έναν ταπεινό και πράο άνθρωπο στον Άδη κι εκείνος θα δείτε ότι δεν θα διαμαρτυρηθεί.

7. Μεγάλοι πειρασμοί (δεινά) προηγούνται ή έπονται του καλού που μας δίνει ο Κύριος. Αυτό συμβαίνει ώστε η ψυχή να μη γεμίσει με υπερηφάνεια.

Θεοτοκίον
«Νῦν Ναούς Θεοῦ, τοῦ ἐν σοί Λόγου σκηνώσαντος,
δεῖξον εὐσπλάγχνως, ὥ Παρθένε Ἁγνή,
τούς τῇ θερμῇ ἐγκαυχωμένους προστασίᾳ Σου».

8. Ο Κύριος θέλησε να σαρκωθεί, διότι ήξερε ότι τα λογικά όντα δεν θα διατηρήσουν την κατάστασή τους. Πρέπει να επιστρέψουμε στην αυθεντική μας κατάσταση, της αγνότητας, πραότητας, ταπείνωσης και αγαθοσύνης, προκειμένου να είμαστε σε κοινωνία με τον Θεό, ο Οποίος είναι αγάπη.

9. Μόνο όταν ο άνθρωπος εισέρχεται σε κοινωνία με τους αγγέλους και τους Αγίους, ικανώνεται η ψυχή να κατανοήσει τα Θεία. Ο Κύριος επιτρέπει κάποιες φορές να συμβεί αυτό σε έναν κανονικό άνθρωπο.
Όταν ένας άνθρωπος πού υποφέρει, δεν βρίσκει ανάπαυση και παραμυθία από κανένα πάνω στη γη, και νιώθει παραμελημένος και απερριμμένος απ᾿ όλους, έρχεται ο Κύριος και παρηγορεί την ψυχή του.

Θεοτοκίον

«Ὁλη, Κόρη, οὕσα ὅλη καλή, ὅλη φαεσφόρος,
Θεοφόρος τε καί λαμπρά,
λάμπρυνον τα ὄματα ψυχῆς μου,
καί φωτοφόρον με ὅλον ἀπέργασαι».

10. Όταν μια ψυχή παραμένει ταπεινή, ο Κύριος την φωτίζει ὁλοένα και περισσότερο.

11. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ενωμένοι με τον Θεό σε τέτοιο βαθμό, που δεν αγγίζει ποτέ το μυαλό τους ακάθαρτος λογισμός. Δεν εισέρχονται ποτέ με τους λογισμούς τους σε κάποιου είδους επαφή με τα πεπτωκότα πνεύματα.

Θεοτοκίον

«Ο Σταυρός τοῦ Υἱοῦ σου, παρθενικόν καύχημα,
πᾶσί σου τόν Τόκον ὑμνοῦσι, δύναμις πέφυκεν,
οὕ ἡ προσκύνησις καί τό πρός σέ καταφεύγειν,
πάθη θεραπεύουσι ψυχῆς καί σώματας».

12. Βλέπουμε από το παράδειγμα του αγίου Ιακώβου του Νηστευτού ότι ο στόχος των πεπτωκότων πνευμάτων είναι να ωθήσουν τους ανθρώπους να διαπράξουν αμαρτίες, ώστε να χάσουν τη δωρεά της θεραπείας και της θαυματοποιίας.

Ἥχος Β΄. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου Σέ νεκρόν. «Σῶσαι τό σόν πλάσμα βουληθείς,
τῆς Οἰκονομίας τό ὄντως μέγα Μυστήριον,
χάριν ἐξεπλήρωσας, ὥ Ἰησοῦ Ἀγαθέ,
καί τιμῇ ἐξηγόρασας τόν σύμπαντα Κόσμον,
Αἵματος τιμίου σου, Χριστέ γλυκύτατε·
ὄθεν σοῦ δεόμεθα πίστει,
στήριξον ἡμᾶς Ἰησοῦ μου,
ἐν ταῖς ἐντολαῖς σου, Ὑπεράγαθε».

13. Αποσπώμαστε πολύ και η συγκέντρωσή μας είναι αδύναμη. Είμαστε σαν ένας σπασμένος καθρέφτης που καθρεφτίζει την πραγματικότητα μέσα στα μικρά θραύσματά του, μέχρι η δύναμη του Θεού να μας κάνει και πάλι ακέραιους, ικανούς να καθρεφτίσουμε πιστά την εικόνα Του.

Τέλος και τῷ Θεῷ δόξα!

Ὠδή Γ΄. «Σταυρέ σκῆπτρον ἅγιον τοῦ Χριστοῦ, τούς σέ προσκυνοῦντας
καταξίωσον ἐσαεί, τῷ Κτίστει Θεῷ καθυπακούειν, καί
ὑπ᾿ αὐτοῦ βασιλεύεσθαι ποίησον».

Ἀπό τό βιβλίο: «Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μᾶς».

Ἐκδόσεις » Ἐν πλῷ «
http://www.hristospanagia.gr/?p=15964#more-15964