Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
(ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)
Ὅταν ἀγαπήσουμε τόν Θεό τότε γινόμαστε «παντοδύναμοι».
Ὅλοι
ἔχουμε τήν δυνατότητα καί τήν κλήση νά μετάσχουμε σ’ αὐτήν τήν
ἰδιότητα-ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ ἀγάπη. «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι καί ὁ
μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει»1 λέγει ὁ Ἴδιος
ὁ Κύριος. Ἐπειδή ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, γι’ αὐτό ὅποιος μένει στήν ἀγάπη
γίνεται καί αὐτός ἕνας- θά μπορούσαμε νά ποῦμε- μικρός θεός. Μοιάζει
στόν Θεό καί γίνεται καί αὐτός ὅλος φωτιά-ὅπως ὁ Θεός εἶναι Φωτιά (Πῦρ
καταναλίσκον). Γίνεται ὅλος φῶς- ὅπως ὁ Θεός εἶναι Φῶς. Ἀποκτᾶ δηλαδή κι
αὐτός, ὅσο εἶναι δυνατόν στόν ἄνθρωπο, κατά χάριν, τίς ἰδιότητες τοῦ
Θεοῦ. Γι’ αὐτό οἱ Ἅγιοι ἦταν ὡς μικροί θεοί: Ἄγγιζαν τούς δαιμονισμένους
καί ἔφευγαν τά δαιμόνια. Εὐλογοῦσαν τούς ἀσθενεῖς καί θεραπεύονταν.
Προσεύχονταν καί ἄλλαζαν τά γεγονότα, μετέβαλαν τόν ροῦ τῆς ἱστορίας μέ
τίς δεήσεις τους.Μποροῦσαν μέ τήν Θεία Χάρη
νά κάνουν τά πάντα, ἦταν «παντοδύναμοι». Αὐτό συνέβαινε ἐπειδή ὁ Θεός
εἶναι Παντοδύναμος καί ἐνεργοῦσε μέσα ἀπ’ αὐτούς.
Ἐνεργοῦσε
δέ ὁ Θεός δι’ αὐτῶν, διότι προηγήθηκε μέσα τους ἡ κάθαρση ἀπό τά πάθη. Ἡ
ἀγάπη στόν Θεό, ἔκαψε ὅλα τά σκουπίδια, ὅλα τά πάθη πού ὑπῆρχαν -καί
δυστυχῶς ὑπάρχουν μέσα στήν καρδιά τοῦ κάθε ἀνθρώπου- ὁπότε ἔγιναν
κατοικητήρια τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἅγιος Σιλουανός καί ἡ ἀγάπη Του πρός τόν Θεό.
Ἄς
ἀκούσουμε καί τόν Ἅγιο Σιλουανό πῶς ὁμιλεῖ στόν Θεό καί πῶς φανερώνει
τήν δίψα τῆς καρδιᾶς του γιά τόν Θεό. Λέγει αὐτός ὁ σύγχρονος Ρῶσσος
Ἅγιος: «Ἡ ψυχή μου διψάει τόν ζῶντα Θεό. Ἡ ψυχή μου ζητάει νά γεμίσει πάλι
ἀπό τήν χάρη τοῦ Κυρίου. Πόσο ἀκατάληπτο εἶναι τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
Ἔπλασε ἀπό τό χῶμα τόν ἄνθρωπο καί τοῦ ἐμφύσησε πνοή ζωῆς. Καί ἡ ψυχή
τοῦ ἀνθρώπου ἔγινε συγγενής μέ τόν Θεό»2.
συνεχίζεται…
Ἱερομόναχος Σάββας ὁ Ἁγιορείτης
1.Α΄ Ἰωαν. 4, 16.
2.Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου, Ὁ Γέροντας Σιλουανός, ἔκδ. Γ΄, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου- Ἔσσεξ Ἀγγλίας, 1985, (στό ἑξῆς: Ὁ Γέροντας Σιλουανός) σελ. 399.
