Η
ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ
ΚΑΙ
ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ
(ἀπομαγνητοφωνημένο
ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου
Σάββα Ἁγιορείτη)
Δεῖτε
ἐδῶ:Τό ἀνθρώπινο στοιχεῖο τῆς ἀγάπης
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Πῶς θά ἀγαπήσουμε αὐτούς πού μᾶς
ζηλεύουν.
Ἐρώτηση:
Ἐφόσον ...εἴπατε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός
ὅλους, ἡ ἀγάπη ζεῖ πρός ὅλους......(ερώτηση
γιά τό πῶς θά ἀγαπήσουμε ὅλους).
Ἀπάντηση:
Πῶς θά ἀντιμετωπίσουμε ἕναν ποῦ μᾶς
ζηλεύει γιά παράδειγμα;
Ἡ
καρδιά μας δέν θά πρέπει νά
πάψει νά τόν ἀγαπάει. Ὅπως
ἀγαπᾶμε ὅλο τόν κόσμο πρέπει νά ἀγαπᾶμε
καί αὐτούς πού μᾶς ζηλεύουν. Τώρα τί
θά κάνουμε συγκεκριμένα γιά αὐτούς, θά
μᾶς τό πεῖ ὀ πνευματικός μας.
Μία
γενική συμβουλή πού δίνουν οἱ ἅγιοι
Πατέρες, ὅταν κάποιος μᾶς ζηλεύει εἶναι
νά τόν ἀποφεύγουμε. Νά μήν μᾶς βλέπει
ὅσο εἶναι δυνατόν καί κυρίως νά μήν
βλέπει τήν πρόοδό μας, τήν ὅποια πρόοδό
μας, ἡ ὁποία πιθανότατα μπορεῖ νά τόν
παρακινίσει ὥστε νά μᾶς ζηλέψει. Τό νά
τόν ἀποφεύγουμε αὐτό σ’ αὐτήν τήν
περίπτωση εἶναι ἀγάπη.
Δυστυχῶς
οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι παλαιότερα, ἀλλά
καί σήμερα θέλουν νά κάνουν ἐπίδειξη:
Νά πάρουν τό καλό τους αὐτοκίνητο, νά
τό κυκλοφορήσουνε, νά δείξουν τά
μπλουζάκια τους μέ τίς μάρκες κ.λ.π. Αὐτό
δέν εἶναι ἀγάπη, γιατί παρακινεῖ τόν
ἄλλον σέ φθόνο. Τό γνωρίζουν αὐτό οἱ
ἐπιδεικνύοντες τόν πλοῦτο τους καί τό
κάνουν ἐπίτηδες λέγοντας: «Θά τόν κάνω
νά σκάσει». Αὐτό δέν εἶναι ἀγάπη
φυσικά...
Τό
ἀντίθετο πρέπει νά κάνεις: Νά ξηλώσεις
τίς μάρκες, τό αὐτοκίνητο πού θά πάρεις
νά εἶναι ἕνα ταπεινό αὐτοκίνητο κ.λ.π.
Ὅλα αὐτά πρέπει νά τά κάνεις ἀπό ἀγάπη
στούς ἀδελφούς σου τούς ἀδύναμους, πού
πέφτουνε σ’ αὐτό τό ἁμάρτημα τῆς
ζήλειας καί τοῦ φθόνου.
«Ἐπιθυμῶ ἀναλύσαι καί σύν Χριστῷ
εἶναι»1
Ἐρώτηση:
Πάτερ εἴπατε ὅτι ἀπό ἀγάπη ἔρχεται
ὁ ἄνθρωπος σέ μία κατάσταση .....Κηρύξατε
ὅτι ἄν μπεῖ στούς ἀνθρώπους ἡ φλόγα
τῆς ἀγάπης γιά τόν Θεόν οἱ ἄνθρωποι
δέν θέλουν πλέον νά παραμένουν σ’ αὐτή
τή ζωή;
Ἀπάντηση:
«Ἐπιθυμῶ ἀναλύσαι καί σύν Χριστῶ
εἶναι», ἔλεγε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
«Ἀλλά πάλι μένω», λέει «γιά χάρη σας,
ἐπειδή αἰσθάνομαι ὅτι μέ χρειάζεστε».
Ἔκανε θυσία...
Οἱ
Ἅγιοι ἀκριβῶς αὐτό θέλουνε, τό νᾶ
πᾶνε στόν Κύριο καί ὄχι νά ζοῦν ἐδῶ
στή γῆ. Ἔχουνε νικήσει τόν φόβο τοῦ
θανάτου, ἔχουν ξεπεράσει τήν προκόλληση
στά γήινα. Ἐμεῖς φοβόμαστε τόν θάνατο,
δέν θέλουμε νά πεθάνουμε... Γιατί;
Διότι
δέν ἔχουμε καεῖ (δέν ἔχουμε γίνει ὡς
φλόγα) ἀπό αὐτήν τήν ἀγάπη γιά τόν Θεό.
Δέν ἔχουμε αὐτό ἀκριβῶς πού ἐκφράζει
ὁ Ἅγιος μέ τό ἀγαπημένο του τραγούδι:
«Θέλω νά πάω νά βρῶ τόν Κύριο, τόν
Ἀναληφθέντα, νά Τόν βρῶ νά Τόν συναντήσω
στόν οὐρανό... μοῦ λείπει».
Αὐτό
πού λέμε ἐμεῖς μεταξύ μας: «Μοῦ
λείπεις-μοῦ ἔλειψες»....
Στούς
Ἁγίους ἐκεῖνος πού τούς λείπει εἶναι
ὁ Θεός. Τόν ἔχουνε βέβαια πάντα κοντά
Τους πνευματικά, ἀλλά θέλουνε νά εἶναι
κοντά τους καί σωματικά.
συνεχίζεται...
Ἱερομόναχος
Σάββας ὁ Ἁγιορείτης
1 Φιλιπ. 1, 23.