ΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ SAINT ISAAK THE SYRIAN 2: Ἡ ἀγάπη καί τά ἀποτελέσματά της.

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Ἡ ἀγάπη καί τά ἀποτελέσματά της.

Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΟ ΘΕΟ

(ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ἀπό ὁμιλία τοῦ Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτη)

Ἡ ἀγάπη καί τά ἀποτελέσματά της.

Τό πλήρωμα τῆς ἀγάπης τῆς Θεομήτορος εἶναι ἄφθαστο γιά μᾶς. Δέν μποροῦμε νά φτάσουμε τήν ἀγάπη πού εἶχε ἡ Παναγία γιά τόν Κύριο.

Ἀναγνωρίζουμε ὅτι:

«Ὅσο μεγαλύτερη εἶναι ἡ ἀγάπη τόσο μεγαλύτερη εἶναι καί ἡ ὀδύνη τῆς ψυχῆς.

Ὅσο πληρέστερη ἡ ἀγάπη τόση πληρέστερη καί ἡ γνώση»^¹.

Ὅσο περισσότερο ἀγαπήσουμε τόν Θεό τόσο πιό βαθειά θά Τόν γνωρίσουμε.

«Ὅσο πιό φλογερή ἀγάπη τόσο πιό πύρινη ἡ προσευχή. Ὅσο τελειότερη ἀγάπη τόσο ἁγιότερος ὁ βίος. Κανένας ἀπό μᾶς δέν φτάνει στήν τελειότητα τῆς ἀγάπης τῆς Θεοτόκου καί ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό ἀδαμιαία μετάνοια. Μερικῶς ὅμως, ὅπως μᾶς διδάσκει τό Ἅγιο Πνεῦμα στήν Ἐκκλησία, κατανοοῦμε κι ἐμεῖς αὐτή τήν ἀγάπη»^².

Δέν φτάνουμε τήν ἀγάπη τῆς Παναγίας, ἀλλά ἕνα κομμάτι, ἕνα μέρος τῆς ἀγάπης τό κατανοοῦμε καί ἐμεῖς γιατί μᾶς τό φανερώνει τό Ἅγιο Πνεῦμα μέσα στήν Ἐκκλησία.

Τό σημεῖο ἀναγνώρισης τοῦ Δεσπότου: Ἡ γλυκειά φλόγα τῆς καρδιᾶς.

«Οὐχί ἡ καρδία ἡμῶν καιομένην ἦν ἐν ἡμῖν;»(Λουκ. Κδ΄ 32) ἔλεγαν οἱ Ἀπόστολοι ὅταν τούς πλησίασε ὁ Χριστός. Ἔτσι ἀναγνωρίζει ἡ ψυχή τόν Δεσπότη καί τόν ἀγαπᾶ καί ἡ γλυκύτητα τῆς ἀγάπης Του εἶναι φλογερή. Στούς οὐρανούς ἡ ἑνιαία ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος περιβάλλει τούς πάντες. Στή γῆ ὅμως ἄλλοι ἀγαποῦν τόν Κύριο πολύ, ἄλλοι λίγο καί ἄλλοι καθόλου.

Ψυχή, πού εἶναι γεμάτη ἀπ’ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ λησμονεῖ καί οὐρανό καί γῆ. Τό πνεῦμα φλέγεται καί βλέπει ἀοράτως τόν Ποθούμενον καί ἡ ψυχή χύνει ἄφθονα γλυκά δάκρυα καί δέν μπορεῖ νά ἀποσπασθεῖ οὔτε μιά στιγμή ἀπό τόν Κύριο, γιατί ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δίνει δύναμη νά ἀγαποῦμε τόν Ἀγαπημένο»^³.

Ἄς μείνουμε σ’ αὐτά καί ἄς δοξάσουμε τόν Θεό, πού μᾶς ἔδωσε τούς Ἁγίους μας, ὥστε νά μᾶς φωτίζουν καί νά μᾶς λένε αὐτά τά ὑπέροχα πράγματα, τά ὁποῖα φαίνονται ἴσως μακρυνά γιά μᾶς, ἀλλά δέν πρέπει νά εἶναι μακρυνά. Θά πρέπει καί ἐμεῖς νά προσπαθήσουμε νά ἀνάψουμε αὐτό τό πῦρ τῆς πρός τόν Θεόν ἀγάπης ἐντός μας. Ὁ Κύριος εἶπε ὅτι γι’ αὐτό τόν λόγο ἦρθα στή γῆ: γιά ν’ ἀνάψω φωτιά, τήν φωτιά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

«Καί τί θέλω περισσότερο ἀπό τό νά ἀνάψει αὐτή ἡ φωτιά»^⁴, ἔστω σέ κάποιες καρδιές...Αὐτό εἶναι πού ἀναπαύει τόν Θεό, τό ν’ ἀνάψει ἡ φωτιά τοῦ Θείου ἔρωτα στίς καρδιές μας καί νά καίγεται ἡ καρδιά μας ἀπό τήν Θεία Ἀγάπη, ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό.

Ἄν συμβαίνει αὐτό, τότε θά καίγεται καί ἀπό ἀγάπη γιά τούς ἄλλους ἀνθρώπους. Τότε καί ἡ ζωή μας θά εἶναι παραδεισένια καί ἡ γῆ θά γίνει παράδεισος.

Βέβαια αὐτό δέν θά γίνει ποτέ στόν «παρόντα αἰῶνα», διότι δέν τό θέλουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐμεῖς ὅμως μποροῦμε νά τό ἐπιδιώξουμε γιά τόν ἑαυτό μας, γιά τήν ἐνορία μας, γιά τήν Ἐκκλησία μας, γιά ἐκεῖ πού ὁ καθένας μας εἶναι ταγμένος. Ἄς προσπαθήσουμε μέσα στό μικρό ἤ στό μεγάλο ποίμνιο πού ἀνήκουμε νά ἐμπνεύσουμε στό κάθε ἀδελφό μας καί πρό πάντων στόν ἑαυτό μας, νά ζεῖ αὐτή τή ἀγάπη μέ τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς. Ἄς ἀγωνιστοῦμε ὥστε νά καίγεται ἡ καρδιά μας ἀπ΄ αὐτήν τήν ἀγάπη γιά τούς ἀδελφούς, ἀφοῦ καεῖ πρῶτα ἀπό τήν ἀγάπη γιά τόν Θεό.

Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ἀνάβει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσήλωση τοῦ νοῦ στόν Θεό.

Αὐτό ἄν θέλετε κρατεῖστε ἀπό τήν ἀποψινή ὁμιλία: ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ἀνάβει μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, μέ τήν λειτουργική ζωή καί μέ τήν μελέτη τήν πνευματική, τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ καί τῶν Ἁγίων Πατέρων.